พอถึงคอกม้า ปรางก็ลงจากหลังม้า แล้วลุงสักก็จูงม้าไปเก็บในคอก ปรางเธอรู้สึกมีอะไรเปียกๆก้นของเธอ เธอจึงเอามือลูบ มันเป็นน้ำเหนียวๆ ปรางก็ไม่รู้ว่ามันคือน้ำอะไร

"เดี๋ยวใว้ถ้ามีเวลาว่าง...ลุงจะพาคุณปรางไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่เขาลูกนู้นครับ"ลุงสักก็ชี้ไปที่เขา ซึ่งไม่ไกลจากไร่ของเธอสักเท่าไหร่ "ดีสิคะลุงสัก...ปรางอยากไปดูอะไรแบบนี้บ้างจังค่ะ"

ปรางกับลุงสักก็คุยไปเดินไปที่สวนเก็บมะปราง ทั้งคู่ก็ช่วยกันปรางเธอก็แอบมองลุงสักด้วยหางตา เพื่อไม่ให้ลุงสักรู้ตัวว่าเธอเริ่มแอบมีใจให้เขาเสียแล้ว

"คุณปรางครับ...เที่ยงแล้ว...เดี๋ยวคนงานเค้าจะเลิกเก็บ...แล้วไปกินข้าวที่แคมป์ของแต่ล่ะคนนะครับ"ปรางเธอก็พยักหน้าตอบรับ
"แล้วคุณปรางจะกลับเลยหรือว่ายังไงครับ"
"ปรางต้องช่วยค่ะ...ไม่ใช่นั่งชี้นิ้วสั่ง...แล้วนั่งอยู่ในร่มค่ะลุง" พอลุงสักได้ยินแบบนี้ เขาก็รู้สึกดีจังที่มีเจ้านาย ไม่เเบ่งชั้นวรรณณะ

"ลุงค่ะ...เที่ยงนี้ปรางจะไปกินข้าวที่แคมป์คนงานกับลุงนะค่ะ ลุงจะทำอะไรให้ปรางกินบ้างค่ะ...อยากชิมฝีมือลุงสักจังค่ะ" ลุงสักก็ตอบรับด้วยความยินดีมากๆเลย

[แคมป์ของลุงสัก]

"เดี๋ยวคุณปรางนั่งรอก่อนนะครับ...ผมจะเข้าไปทำกับข้าวก่อน"
"ไม่ค่ะลุง...ปรางจะเข้าไปช่วยด้วย...ได้ไหมค่ะ" คุณหนูผู้สูงส่งเริ่มจะสร้างความสัมพันธ์กับลุงผู้ต่ำต้อยเสียแล้ว ทั้งคู่ช่วยกัน
วันนี้เป็นวันที่ลุงสักแกมีความสุขที่สุด ได้อยู่กับคนที่แกแอบชอบ
แต่เขาก็รู้ว่ามันคงจะเป็นไปไม่ได้ ถ้าเฒ่าแก่รู้คงตายแน่ๆ

ปรางก็ยกสำหรับข้าวที่เธอทำกับลุงสัก สองคนมานั่งกิน ที่หน้าแคมป์คนงาน "ลุงลองกินไข่เจียวทรงเครื่องของปรางดูสิค่ะ"

ปรางเธอตักไข่เจียวใส่ช้อน แล้วป้อนเข้าปากลุงสักอย่างไม่
รังเกียจเเม้เเต่น้อย "อร่อยไหมค่ะลุง...ปรางทำกินบ่อยมากตอนอยู่กรุงเทพ"

ลุงสักก็ทำตัวไม่ถูก ที่ปรางทำกับแกแบบนี้

"อะ...อร่อยครับคุณปราง...แต่ไม่ต้องป้อนลุงก็ได้ครับ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...มาๆ...กินข้าวค่ะลุง" ลุงสักวันนี้เขามีความสุขเหลือเกินกับมื้อเที่ยงที่แสนพิเศษแบบนี้ คงหาไม่ได้ที่ไหนแล้ว
เจ้านายกับคนงานสวน หลังจากที่รับประทานอาหารเที่ยงเสร็จ

ตอนบ่ายคุณดนัยก็เข้ามาตรวจความเรียบร้อยในสวน ว่าเป็นยังไงบ้าง แต่ที่เฒ่าแก่ดนัยเห็นแล้ว มันทำให้แกไม่ค่อยพอใจคือ

ลุงสักใกล้ชิดปรางมากเกินไป เฒ่าแก่ดนัยเลยเรียก ลุงสักมาพบที่ใต้ร่มไม้

"เฒ่าแก่...เรียกผมมา...มีอะไรหรือเปล่าครับ"สายตาเฒ่าแก่มองไปที่ลุงสัก
"ลุงเข้าใกล้ปรางมากเกินไป...คนงานคนอื่นมองมันจะไม่ดี...ลุงก็รู้นะ...ว่าลุง...มีศักดิ์เป็นแค่คนสวนของผม...อย่าให้มันเลยเถิดเกินไป แล้วอิกอย่าง ถ้าว่าที่คู่หมั่นปรางเห็น มันจะไม่งาม"

พอลุงสักได้ยินคำเตือนแบบนี้ แล้วคุณปรางก็มีว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้ว ก็ทำให้เขาเริ่มจะหมดหวังที่จะเข้าใกล้คุณปรางอิก

"ดะ...ได้ครับเฒ่าแก่ผมรู้ตัวว่าอยู่จุดไหน...ผมมันก็แค่คนงานครับ...งั้นผมขอตัวนะครับ เฒ่าแก่"

ลุงสักก็เดินกลับไปด้วยความผิดหวัง ปรางก็เดินเข้ามาหาลุงสัก "คุณพ่อ...เรียกลุงไปทำไมหรอค่ะ"
"ไม่มีอะไรหรอกคับคุณปราง...เฒ่าแก่เรียกไปคุยเฉยๆครับ"

จากนั้นเสียงโทรศัพท์ปรางก็ดังขึ้นมาจากในกระเป๋า ปรางก็หยิบขึ้นมาดูเป็นเบอร์พ่อเธอโทรมา เธอก็รับสาย

"มีอะไรหรือเปล่าคะ...คุณพ่อ"
 

ลุงสักต้องอดทนรอ

โดนใบเหลืองแล้ว ต้องระวังให้ดี

อุปสรรคใหญ่โตเข้ามาแล้วล่ะ

พ่อดนัยห้ามไม่ได้หรอก ไฟมันถูกจุดแล้ว

สาวสวยอยากลองของป่า

ลุงสักเจอคำสั่งจากพ่อสาวปรางจะทำยังงัยต่อ

อุปสรรคเข้ามามิใช่เรื่องใหญ่ ถ้าคุณปรางมีใจให้นะลุงสัก

ยิ่งโดนกีดกัน ยิ่งเร้าใจ

 

แตกเปล่าไปสองน้ำแล้ว ต่อไปต้องแตกในเป้าหมายคับ รอ

ห้ามลุงได้แต่ห้ามปรางไม่ได้แน่ๆ

ต่อๆตรับ

ความดีของลุงสัก ต้องชนะทุกสิ่ง ลุงสู้โว้ยลุง

ต่างฝ่ายก็มีใจให้กัน แบบนี้ใครก็ห้ามไม่ได้