เช้าวันรุ่งขึ้น

"อุ้ย... วันนี้ลงมาทำอะไรแต่เช้าจ๊ะบัว"

ป้ามะลิร้องทักเมื่อเห็นบัวเธอชะโงกใบหน้าเข้ามาด้อมๆ มองๆ ในครัว

"มีอะไรให้บัวช่วยมั้ยจ๊ะป้า"

บัวเธออยากทำตัวให้เป็นประโยชน์เพราะทุกครั้งที่มีเวลาว่างเธอจะลงมาช่วยงานป้ามะลิบ่อยๆ

"ป้ากำลังจะทำกระท้อนลอยแก้วให้พ่อกำนัน"

ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ป้ามะลิบอกพลางชูถุงพลาสติกที่หิ้วอยู่ในมือแลเห็นกระท้อนลูกใหญ่หลายใบอยู่ในถุงที่เพิ่งออกไปซื้อมาจากตลาดเมื่อตอนเช้าตรู่

"พ่อกำนันชอบกระท้อนลอยแก้วหรือจ๊ะ"

บัวถามป้ามะลิ

"ใช่... "

ป้ามะลิพยักหน้า

"ป้าช่างรู้ใจพ่อกำนันเสียจริงๆ"

บัวเธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอกำลังร้อนวูบๆวาบๆขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อนึกถึงเหตุการณ์สุดเร่าร้อนระหว่างป้ามะลิกับกำนันเสือที่เธอเห็นมาจากเมื่อคืน

"มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ยจ๊ะป้า"


"เรื่องกระท้อนลอยแก้วเดี๋ยวป้าจัดการเองได้... แต่ถ้าอยากช่วยจริงๆ ละก็... ป้าวานบัวช่วยไปเก็บผักบุ้งให้ป้าทีเถอะเพราะว่ากำนันแกอยากกินแกงส้มผักบุ้งใส่ปลาช่อนเมื่อกี้ป้าเพิ่งวานให้
อาเดชช่วยไปหาปลาช่อน"

"หมายความว่าตอนนี้อาเดชกำลังตกปลาอยู่ใช่ไหมจ๊ะป้า"

บัวเธอทำเสียงตื่นเต้นอยากรู้

"ใช่... ปานนี้อาเดชคงกำลังตกปลาอยู่ ที่หนองน้ำหลังไร่มันสำปะหลังโน่น ใกล้ๆ กับ คลองที่จะวานให้บัวไปช่วยเก็บผักบุ้ง นั่นแหละ"

"ได้จะ... งั้นเดี๋ยวฉันจะไปเก็บผักบุ้งให้นะจ๊ะป้า"

บัวเธอแสดงท่าทางอยากช่วยป้ามะลิเก็บผักบุ้งจนออกนอกหน้าทั้งที่ใจจริงแล้วเธอนั้นรู้ดีว่าเพราะสาเหตุอันใด...ที่ทำให้อยาก ไปยังหนองน้ำแห่งนั้น

บัวเธอคว้าตะกร้าแล้วขี่รถจักรยานออกมาที่หน้าบ้าน

"บัว... เย็นปานนี้แล้วนั่นจะไปไหนวะ"

กำนันเสือกำลังนั่งสูบยาเส้นอยู่ที่ ชานเรือน ชะโงกหน้าถามเมื่อเห็นว่าสะใภ้คนสวยกำลังขึ้นคร่อมจักรยานทำท่าว่าจะขี่ออกไปจากบ้าน

"จะไปเก็บผักบุ้งมาแกงส้มให้พ่อกำนันไงจ๊ะ"
บัวเธอหันมายิ้มให้พ่อผัว

"ใกล้ค่ำแล้ว... เอ็งรีบไปรีบมานะ"

น้ำเสียงเป็นห่วงพ่อผัวกำชับพลางทอดสายตามองตามเรือนร่างเอิบอิ่มของสะใภ้ที่ขี่จักรยานออกไปท่ามกลางแสงแดดประกายสุดท้ายของตอนใกล้ค่ำ

ในเวลาต่อมา

ที่หนองน้ำขนาดใหญ่ โอบล้อมไปด้วย สีเขียวขจีของทุ่งหญ้า อุมดมสมบูรณ์ไปด้วย พืชพรรณไม้น้ำ มีปลาชุกชุมเพราะว่าแม่น้ำสุพรรณบุรีไหลผ่านมาทางหนองน้ำแห่งนี้

"อาเดช"

บนเนินทรายใกล้ชายฝั่ง ร่างสูงใหญ่ เกินกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรของอาเดชกำลังยืนตกปลาอยู่ท่ามกลางประกายแสงแดดอ่อน ยามเย็น

ก่อนที่จะเรียก บัวแอบยืนมองจาก ทางด้านหลังอยู่นานเป็นครู่จนพอใจ บั้นท้าย ของอาเดชช่างหนั่นแน่น เอวหนาช่วยยืนยัน ถึงความแข็งแกร่งและพละกำลังของช่วงล่างได้เป็นอย่างดี

โดยเฉพาะก้นที่แน่นนูนจนงอนออกมาน้อยๆ ทำให้สะดุดตาเหลือเกิน บัวอดนึกอิจฉาอาเพ็ญ ขึ้นมาไม่ได้ ที่โชคดีได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นผัว

หุ่นของอาเดชช่างกำยำสุดๆต้นขาที่หยัดยืนอยู่บนเนินทรายยืนยันถึงความแข็งแกร่งได้เป็นอย่างดียิ่งในตอนที่เอี้ยวตัวกลับมาตามเสียงเรียกของหล่อนทำให้แลเห็นเป้ากางเกงคับติ้วความใหญ่โตทำให้มันตุงแน่น

บัวเธอเผลอยกมือขึ้นปิดปาก สิ่งที่เห็นยิ่งทำให้หัวใจของผู้หญิงห่างผัวอย่างหล่อนเต้นแรง ร่องเนื้อตรงง่ามขาร้อนผ่าวกระสันหาการโดนเย็ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

"บัว... มาทำอะไรแถวนี้"

อาเดชถามหลังจากหันขวับมาตามเสียงร้องทักของคนที่แอบยืนมองตนอยู่นาน

"ฉันมาเก็บผักบุ้งจ้ะอาเดช"

บัวตะโกนตอบด้วยตอนนั้นอาเดช เปลือยกายช่วงบน แม้ว่าอาเดชมักจะถอดเสื้อ จนกลายเป็นภาพชินตา ทว่าในยามที่ต้อง มายืนอยู่ท่ามกลางแสงแดดของตอนใกล้ค่ำที่สาดมาอาบกระทบร่างสูงตระหง่าน ทำให้ บัวมองเห็นความกำยำล่ำสันสะดุดตาของชายวัยกลางคนอายุ60ปี

"เอ็งมองอะไรอา...หรือว่าเอ็งคิดอะไรรึเปล่า"

อาเดชกล่าวด้วยอารมณ์ขัน พูดแล้วก็ หัวเราะ มบัวเธออมยิ้ม ไม่ปฏิเสธว่าผู้ชายวัยกลางคน คนนี้ หล่อจริงๆ

ภาพของอาเดชสะดุดตาหล่อนอย่างจัง เมื่อเดินเข้ามาใกล้ยิ่งเห็นได้ชัดว่าอาเดชช่างดู บึกบึนและแข็งแกร่ง ทั้งที่เขาก็อายุมากแล้ว ทั้งเนื้อทั้งตัวตึง เต็มไปด้วยริ้วลายกล้ามเนื้ออาเดช

มีความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้วยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งทำเอาหัวใจของบัวเต้นแรง

"บัวจะลงเก็บผักบุ้งแล้วนะ"

บัวเธอพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองมาที่ยอดผักบุ้งเลื้อยระทอดยอดงามอยู่ริมตลิ่ง

"เอ็งมาเก็บผักบุ้งแถวนี้ประเดี๋ยวปลาอามันก็ ตื่นหมด... แล้วอย่างนี้ปลาที่ไหนจะมากินเบ็ดอา" "

อาเดชแกล้งว่า

"งั้นบัวไปเก็บที่อื่นก็ได้"บัวเธอทำหน้ากระเง้ากระงอด

"โธ่ๆ...อาล้อเล่นน่... มา... เดี๋ยวอาจะช่วยเก็บผักบุ้ง"

อาเดชกล่าวพลางเก็บเบ็ดตกปลา

"อ้าว...อาเดชไม่ตกปลาแล้วรึ"

หัวคิ้วของบัวเธอชิดเข้าหากันเธอกลัวว่าตนจะเข้ามาสร้างความรำคาญให้อาเดช

"พอแล้ว... อาตกได้หลายตัวแล้ว"

อาเดชยกข้องใส่ปลาขึ้นอวด ทำท่าว่า หนักมาก แสดงว่าข้างในต้องมีปลาตัวใหญ่ อยู่หลายตัว

บัวเธอก้าวย่าลงมาที่ริมตลิ่งอาเดชรีบเดินตามมาติดๆ สายลมทุ่งที่พัดโชยมาลูบ โลมเรือนร่างของบัวทำให้ผ้าถุงบางๆ และ เสื้อคอกระเช้าที่เธอสวมใส่แนบเน้นไปกับ สรีระรัดรึงสะดุดตา

"โอ้ว... "

อาเดชอุทานออกมาด้วยความลืมตัวสายตาแทบไม่คลาดไปจากสะโพกผายยิ่งมองบั้นท้ายหนั่นแน่นของบัวหัวใจก็ยิ่งเต้น แรงขึ้นมาทุกที ผู้หญิงนมใหญ่ตูดใหญ่แบบ นี้แหละที่อาเดชแอบจินตนาการเอาไว้ว่า อยากได้มาเป็นภรรยา หากในความจริงกลับ ได้ผู้หญิงผอมแห้งอย่างอาเพ็ญมาเป็นเมีย

"ปลาเยอะนะพี่เดช"

บัวเธอเห็นปลาสร้อยปลาซิวกำลังแหวกว่ายอยู่ภายใต้ระลอกน้ำใสแจ๋วบ้างก็โดดขึ้นมาจากกอผักบุ้ง

"น้ำใสแจ๋วเลย... บัวไม่อยากว่ายเล่นบ้างหรอ... เดี๋ยวอาจะเล่นเป็นเพื่อน"

อาเดชรีบชวนเมื่อเห็นว่าบัวจะเก็บผักบุ้ง จวนจะเต็มตะกร้า มากพอที่จะเอากลับไปให้ป้ามะลิแกงส้ม

"ว่าไง... บัวอยากเล่นน้ำไหม"

อาเดชถามอีก

"เล่นว่ายน้ำไล่จับกันหรืออาเดช"

มาลีก็นึกสนุก

"ใช่... อาอยากจับบัว... อยากจับไป

ทั้งตัว... อยากจับมานานแล้ว"

บัวเธอรู้สึกหัวใจเต้นกับคำพูดของอาเดชทำไมบัวเธอจะไม่รู้ว่าผู้ชายวัยกลางคนนี้กำลังคิดอะไรกับเธออยู่

แต่แทนที่จะกลับขึ้นฝั่งแล้วขี่จักรยานกลับบ้าน มบัวเธอกลับแหวกว่ายไปในสายน้ำเหมือนเงือกน้อย

เมื่อสบโอกาสอาเดชค่อยๆ ว่ายตาม เข้าไปใกล้... ใกล้จนเกือบประชิดร่างเอิบอิ่ม ของบัวอาเดชลอยคอเข้ามาใกล้ ตามองตาใบหน้าแทบจะชิดกัน

"บัว... "

อาเดชเอื้อมมือไปใต้น้ำโอบเอวบัว ทว่าบัวก็ขืนกายออกมา ไม่ยอมให้อาเดชรั้งมากอด

"บัวจะกลับแล้วอา"

ด้วยสำนึกในความเหมาะสมของความเป็นผู้หญิงกับผู้ชายบัวเธอไม่อยากให้ อะไรเลยเถิดไปมากกว่านี้

"ทำไมล่ะบัว... "

อาเดชแปลกใจที่บัวทำท่าว่าจะเล่นด้วยครั้นแล้ว
กลับว่ายน้ำหนีเข้าฝั่ง

"ตอบอามาสิ... บัว"

อาเดชว่ายตามมาจนทันแต่บัวเธอก็รีบเดินหนีขึ้นมาริมฝั่งอาเดชยังคงเดินตามมา

"อาทำอะไรให้บัวโกรธอยู่หรือเปล่า"

อาเดชฉุดข้อมือของบัวเธอเหลียว กลับมามองหน้าเขา ตอนนั้นจึงเห็นประกาย ของความปรารถนาที่ลุกโชนอยู่ในดวงตาของ อาเดชขณะจ้องมองทรวงอกอวบใหญ่ของหล่อน ไม่วางตา

"อาเดชปล่อยนะ... บัวจะกลับ ปล่อย"

 

เมื่อทุกอย่างมันเป็นใจ
แล้วจะรออะไรอยู่เล่า
ขอบคุณครับ

บัวก็อยากนะแต่ยังอาย

บัวก็คงอยากลองนะ

โอกาสดีมาแบบนี้จะปล่อยให้หลุดไปง่ายๆได้อย่างไง

มีเวลาห่างผัวอยู่เป็นปี แบบนี้มีโอกาสได้ผัวสำรองไว้ครอบครองแน่ เพียงแต่จะได้ใครก่อน อาหรือพ่อผัว

เสร็จอาเดชแน่

รู้สึกผิดชอบชั่วดีหรือยังไงนะนังบัว

ติดตามตแนต่อไป

บัวจะได้จับปงาช่อนแทนหรือป่าว

ใจนึงก็อยากใจนึงก็รู้สึกผิดสินะบัว

อย่าช้าสิบัว

อาเดชจะได้อวดปลาของอาเดชแน่ๆ

อาเดชให้ไวเลย

มาถึงขนาดนี้แล้วอย่าปล่อยให้บัวเดียวดายอยู่เลย อาจัดให้บัวหน่อย