----------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด

ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน :
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน :
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน :
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน :
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน :
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน :
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน :
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน :
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน :
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2567)
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2567)
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2567)
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2567)
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2567)
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาได้ที่ FB :
ค่าเข้า 150 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน

--------------------------------------------------------------------------------------------
[/size]


--------------------------------------------------------------------------------------------


บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
   
    หลังจากเหตุการณ์สงบลง เซี่ยวหยุนก็ยืนเงียบอยู่ข้าง ๆ เฝ้ามองจักรพรรดินีปีศาจน้อยที่หน้าแดงปลั่งราวกับเขินอาย นางดูน่ารักเป็นพิเศษ จนมันอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไปลูบหัว ทว่าถูกจักรพรรดินีปีศาจน้อยปัดออกเสียก่อน

    นางได้สติกลับมาเป็นตัวเองแล้ว

    "...จำให้ขึ้นใจว่าข้ามีสัมพันธ์ทางกายกับเจ้าเท่านั้น เมื่อเจ้าเอ่ยปากข้าย่อมไม่เกี่ยงทั้งเวลาและสถานที่ ทุกส่วนบนร่างข้าเป็นของเจ้า แต่ไม่มีทางเป็นไปได้ที่ข้าจะรักเจ้า ฉะนั้นเจ้าไม่ควรเพ้อฝันต่อข้ามากไปกว่านี้"
   
    "แน่นอน...แน่นอน!! ข้า...ข้าเองก็มีน้องเจ็ดอยู่แล้ว!!"
   
    จักรพรรดินีปีศาจน้อยกลับมาเยือกเย็นดุร้าย เสมือนว่าช่วงเวลาเมื่อครู่เป็นแค่ฝันตื่นหนึ่ง นางย้ำเตือนเซี่ยวหยุนอยู่หลายครั้งก่อนจะไล่มันออกไป
   
    "...แล้วเรื่องนั้น...ข้าอยากลิ้มลอง...คนอื่น...ภรรยาของพี่ใหญ่..."
   
    ก่อนที่เซี่ยวหยุนจะลาลับ มันก็นึกถึงบางสิ่งออกและพูดติดอ่าง ปรากฏว่ามันขวัญกล้าอยากหลับนอนกับสตรีอื่นของหยุนเช่อด้วย
   
    "ข้าจะหาทางให้ภายหลัง..."

    "ขอรับ!!"

    เมื่อได้ยิน เซี่ยวหยุนก็รีบออกไปด้วยความดีใจ

    เพ่งพิจทั่วห้องที่อบอวลไปด้วยกลิ่นกาม และผ้าปูเตียงที่ชุ่มช่ำไปด้วยของเหลวสารพัด จักรพรรดินีปีศาจน้อยก็ทำได้แค่กำหมัดอย่างเงียบ ๆ เสมือนว่านางกำลังตำหนิตัวเองที่ไม่อาจอดทนต่อความปรารถนาชั้นต่ำในตัวได้

    จากนั้นนางก็คุกเข่าลง

    "หยุนเช่อ...ถ้าเจ้ายังไม่รีบกลับมา..ข้าจะรับนายสนมเพิ่มอีกหนึ่งร้อยคน...ให้เจ้ากลับมาเห็นข้านอนจมอยู่ในน้ำโสโครกของพวกมัน..."
   
    กล่าวจบ แววตานางก็เศร้าหมองเล็กน้อย หยุนเช่ออดไม่ได้ที่จะลูบหัวนางเบา ๆ เพื่อปลอบประโลม แต่มันก็รีบหยุดก่อนจะถึงตัว
   
    (ไฉยี..รอข้าอีกแค่สองสามวันเท่านั้น)
   
    หยุนเช่อจากไปอย่างแผ่วเบา แต่ระหว่างทาง มันก็คิดว่าถ้าไฉยีทำตามที่พูด น่าจะเป็นเรื่องดีกว่าที่มันจะกลับมาหลังจากนี้สักสองสามปี ให้จักรพรรดินีปีศาจน้อยเสพสุขกับนายสนมทั้งหนึ่งร้อยคนจนท้องโย้ไปก่อน
แน่นอนว่าเป็นเรื่องล้อเล่น หยุนเช่อคำนวณเวลาและพบว่าใกล้จะถึงกำหนดการแล้ว คงไม่อาจไปพบใครได้อีก พิธีสถาปนาจักรพรรดิมีความสำคัญ มันต้องรีบออกจากดาวขั้วน้ำเงินทันที
   
    จะว่าไปเซี่ยวหยุน...เจ้าน้องชายผู้นั้นกล้าย่ำยีภรรยาลับหลังมัน คราวหลังเมื่อไปพบทั้งสอง มันจะขอเอาคืนกับน้องเจ็ด ใต้หล้าอันดับเจ็ดผู้นั้นเป็นลูกครึ่งภูติและมีหน้าตางดงาม แถมเคยให้กำเนิดบุตรจนมีรูปร่างอวบอัดไม่เลว
   
    เจ้านอนกับเมียข้า ข้านอนกับเมียเจ้า ช่างเป็นการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมและซื่อตรง
   
    หยุนเช่อจดจำเรื่องนี้ไว้ระหว่างเดินทางกลับ


................................................ ..

   
    ด้านฉืออู๋เหยาหลังจากหยุนเช่อพึ่งวิ่งหนีไป
   
    ฉืออู๋เหยาผู้ได้แต่ส่ายหัวกลับมาในห้องและนั่งลงพลางบ่น
   
    "...เจ้ามัวแต่ตามใจจนเช่อเอ๋อร์ไม่รู้จักเชื่อฟังแล้ว"
   
    มู่เซวียนหยินปรากฏกาย นางจับจ้องฉืออู๋เหยาที่อารมณ์ไม่ดีก่อนจะตำหนิ
   
    "โอ๊ะโอ๋...นึกว่าใคร ข้าไม่อยากได้ยินคำนั้นจากคนที่แอบมองน้องสาวตัวเองถูกผู้ชายกดลงกับพื้นและขึ้นขี่ ซ้ำยังปล่อยให้หลั่งในแบบไม่ห้ามปราม ระหว่างนั้นก็ยังช่วยตัวเองไปด้วยหรอกนะ"
   
    ฉืออู๋เหยาตอบโต้มูเซวียนหยินอย่างไม่ยอมแพ้ พอสิ้นคำ คนทั้งสองก็ประสานตาอย่างไร้สุ้มเสียง
   
    "...แล้วไปเถอะ อันที่จริงข้าก็คาดหวังให้มันทำแบบนั้น จะได้ไปเจออะไร 'สนุก ๆ' ที่บ้านเกิดแก้เบื่อ อะแฮ่ม...ทว่าเซวียนหยิน เจ้าต่างหากมาทำอะไรที่นี่"

    ฉืออู๋เหยารู้จุดประสงค์ของมู่เซวียนหยินชัดเจน แต่นางแสร้งทำเป็นโง่อย่างนึกสนุก

    "..."

    มู่เซวียนหยินรู้จักความเจ้าเล่ห์ของฉืออู๋เหยาดี นางจึงไม่ใส่ใจ หลังแผ่จิตตรวจจับว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ นางก็เอ่ยขึ้น
   
    "...อาการผิดปกติชอบให้คนรักนอนกับชายอื่นของเช่อเอ๋อร์...รักษาไม่ได้รึ?"
   
    "วิธีรักษา? แน่นอนว่ามี...เจ้าแค่ไปหาผู้ชายสักคนข้างนอกนั้นและร่วมรักกับมัน ระหว่างนั้นข้าจะบันทึกภาพของอาจารย์เซวียนหยินอันงดงามเก็บไว้ให้มันดู"
   
    ฉืออู๋เหยากล่าวพลางแสยะยิ้ม
   
    "...เฮ้อ...เพราะเจ้าชอบตามใจมันแบบนั้น สุดท้ายมันถึงได้เสียคน"
   
    "...ในแดนเทพ เจ้าเป็นผู้เดียวที่ไม่มีสิทธิผู้ประโยคนี้กับข้า เซวียนหยินเอ๋ย...ข้าอยู่กับเจ้ามาหมื่นปี ไหนเลยจะไม่ทราบความคิดอ่านของเจ้า ในเมื่อบัดนี้ใต้หล้าสงบสุข ทั้งหมดก็เพราะความพยายามของหยุนเช่อ แล้วทำไมเราจะตอบรับความปรารถนาเล็ก ๆ น้อย ๆ ของมันไม่ได้ ขนาดข้าผู้เป็นจักรพรรดินีมารผู้สูงส่งยังเต็มใจยอมถูกกระทำเหมือนสัตว์ ถูกผู้ชายนับไม่ถ้วนขี้นขี่ เจ้าจะมามัวคิดมากไปใย?" 
   
    มู่เซวียนหยินไม่ตอบทันที นางก้มหน้ามองโต๊ะคล้ายกับกำลังใคร่ครวญ
   
    "...หากเป็นแบบนั้น...เอ่อ...เช่อเอ๋อร์จะอยากให้ข้า...ให้ข้าทำกับ...ผู้ใด?"
   
    "ผู้ใดที่ไหน? แล้วจะทำอะไร? ข้าไม่รู้หรอกนะจนกว่าเจ้าจะบอกกล่าวให้ชัดเจน"
   
    "...มันอยากให้ข้าร่วมรักกับใคร?"

    มู่เซวียนหยินหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดฉะฉาน

    "หุหุหุหุหุ เซวียนหยิน การที่เจ้ามาหาข้า ตั้งแต่แรกเจ้าก็เต็มใจยอมรับรสนิยมของหยุนเช่อแล้ว จะมาวางท่าเล่นตัวหาอะไร?"
   
    '...อยากให้ข้าร่วมรักกับใคร?' คำนี้ เกรงว่าจะมีแต่มู่เซวียนหยิน สตรีซึ่งเย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็งหมื่นปีเท่านั้นที่จะเอ่ยวาจาสัปดนได้อย่างไม่เปลี่ยนสีหน้า
   
    "อืม...นั้นสินะ...ถึงข้าจะอยากเลือกสามอาวุโสแห่งแดนเทพอัคคี แต่ถ้าจู่ ๆ เจ้าเดินแก้ผ้าไปหา น่ากลัวว่าพวกมันจะหัวใจวายตายเอาได้"

    "..."

    ฉืออู๋เหยาเริ่มเฟ้นหาบุรุษให้มู่เซวียนหยิน นางร่ายยาวออกมาหลายสิบคน ซึ่งรวมถึงผู้อาวุโสจากพรรคเทพหงส์น้ำแข็งด้วย แน่นอนว่าคนเหล่านี้ถูกปฏิเสธ
   
    ลงท้าย ฉืออู๋เหยาก็เขียนชื่อสองสามคนใส่กระดาษและส่งให้มู่เซวียนหยิน
   
    มู่เซวียนหยินรับมาและตรวจดู นางติดใจอยู่ชื่อหนึ่ง
   
    "...คนผู้นี้คือ?"

    "อะไรกัน เจ้ากลับจำไม่ได้? สามีคนดีของเจ้า...ตอนนั้นน่าจะยังเป็นแค่ศิษย์เอก...มันมีส่วนให้ลูกชายเจ้าหมอนั้นตาย"
   
    มู่เซวียนหยินจำได้ทันทีหลังจากฉืออู๋เหยาอธิบาย
   
    "...เช่นนั้นก็เลือกมัน"
   
    "คิกคิก อย่างที่ข้าคาดไว้ ไม่ต้องห่วง ข้าได้ตรวจสอบคุณสมบัติของมันแล้ว ถึงจะไม่ดีเท่าชางชื่อเทียนหรือหั่วพั่วหยุน แต่ก็นับว่ามีคุณภาพไม่เลว"
   
    "...ข้าไม่ได้ถามความเห็นเจ้า!!"
   
    มู่เซวียนหยินตอบกลับด้วยความโกรธ
   
    "ฮ่าฮ่าฮ่า เอาเถอะ ถึงเวลาเจ้าจะได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง เจ้าทำบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนของมันตาย ถือซะว่าไปคลอดคืนให้มันสักคนเป็นการไถ่โทษ"
   
     

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

สงสัยต้องกลับไปอ่านหยุนเช่อใหม่ สักรอบ จำชื่อตัวละครได้ไม่หมด

ขอบคุณครับ

เมียมันตามใจจนเกินไปหยุนๆ เลยเสียคนเลย

สุดยอดครับท่าน มาเร็วแบบนี้ ดีต่อใจครับ ขอบคุณครับ

เมียแต่ละคนโดนหยุนเช่อพาเข้าวังวนกาม

เนิฟ จิตใจหยุนเช่อ จัดๆ 55

สรุปแล้ว ทุกสิ่งอย่างที่หยุนเช่อมี มันโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่555

  ขอบคุณครับรอตอนต่อไป

หยุนเช่อเมียเยอะมากแต่มีคนช่วยดูแลก็หายห่วงไป

เมียโคตรตามใจเลย

เป็นการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมกันจริงๆ(?) แต่หยุนเช่อน้อย เล็กจ้อยมากนะ 555
ขอบคุณครับ

ขอบคุณจ้ารอต่อๆๆเอิ้กๆ

เอาล่ะ คนแต่งจีเนียส

พี่หยุนนี่เจ้าพ่อกามตัวจริง..