ผึ้ง...หญิงสาวอาภัพพ่อมาตั้งแต่เธออายุได้18ปี พ่อของเขาประสบอุบัติเหตุ ทางเรือ ทำให้เธอต้องกำพร้าพ่อ เธอขาดความอบอุ่นทางครอบครัว บ้านของเธอเป็นร้านขายข้าวแกง ตอนที่พ่อเธอยังมีชีวิตอยู่ พ่อเธอมีอาชีพหาปลาบวกกับทำนา เป็นอาชีพเสริม  พ่อเธอเสียได้ไม่นาน แม่ของเธอก็ได้กับอาของเธอ
ที่เป็นน้องของพ่อเธอ ชีวิตของผึ้งช่างน่าสงสารเหลือเกิน แม่ของเธอก็ไม่รู้จักคำว่า...พอ

เฮ้ยอีห่าผึ้ง! มึงจะนอนให้ตะวันแยงตูดรึไง...." เสียงแม่ของเธอดังขึ้น "...รีบมาช่วยกูทำกับข้าวเร็วสิว่ะ เดี๋ยวไม่ทันไปขายนะเว้ย"

ผึ้งหญิงสาว ลุกขึ้นบิดขี้เกียจอย่างงัวเงีย พลางเลิกมุ้งออกมา ยังมืดอยู่เลย

"ตื่นแล้วหรอแม่..." ผึ้งตะโกนตอบ "...ไม่ต้องแหกปากตะโกนหรอกแม่.." พลางหันไปมองมุ้งที่กางข้างๆ  "...แล้วทำไมแม่ไม่ปลุก อาเนียรด้วย หรือว่ายังไง" พูดพลางลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินมาช่วยแม่หลังบ้าน

"อีผึ้งมึงไม่ต้องไปกระแนะแนอา มึงเลยนะ มึงเห็นไหมอามึงไปปิดน้ำที่จะท่วมข้าว อามึงกว่าจะกลับก็5ทุ่ม..." แม่ลดเสียงลงเมื่อเห็นผึ้งเดินมา "...มึงรู้ไหมว่าอามึง เค้าทำงานหนักแค่ไหน"

แต่ เมื่อคืนผึ้งรู้สึกว่าพื้นบ้านสั่นเหมือนแผ่นดินไหว และเสียงที่แม่ร้องทั้งคืนมันเบาอยู่ซะเมื่อไหร่ล่ะ รู้ไหมผึ้งแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนทั้งคืน ต้องรอจนแม่กับอานั้นเงียบนั่นแหล่ะ ผึ้งถึงจะหลับลง

พ่อเพิ่งตายได้ไม่ถึงเดือน แม่ก็เอาน้องของพ่อเข้าบ้านได้อย่างรวดเร็ว ...ผึ้งคิดขณะมองดูแม่ที่กำลังทำกับข้าวอยู่ แม่เพิ่งจะอายุสี่สิบปี อยู่กับพ่อตั้งแต่อายุสิบเจ็ด เพราะฉะนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เวลาที่เธอแม่ลูกออกไปขายของ คนจึงมักจะนึกว่านี่เป็นพี่น้องกันมากกว่าจะเป็นแม่ลูกเสียอีก ปีนี้ผึ้งอายุยี่สิบหกปีเต็มแล้ว เรียนจบม.6 เธอจึงอยู่กับแม่เป็นส่วนใหญ่ในบ้าน บ้านของเธอเป็นบ้านไม้ข้างบ้านส่วนข้างล่างเป็นพื้นปูน

"เอ้า...ยืนนิ่งทำห่าอะไรอยู่ว่ะ..." เสียงแม่ด่าทำให้ผึ้งสะดุ้งจากภวังค์ "...ช่วยกูยกหม้อข้าวลงหน่อย หนักฉิบหายเลย"

ผึ้งรีบยกของขนขึ้นรถเข็น ก่อนจะวิ่งเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันและเตรียมตัวออกไปขายของกับแม่เหมือนทุกๆวัน วันนี้ผึ้งกับแม่โชคดีเป็นพิเศษเพราะลูกค้าอุดหนุนจนแทบตักกับข้าวไม่ทัน

"เอ่ออีผึ้ง...เดี่ยวมึงขึ้นไปเอา ทัพพีที่บนบ้านมาหน่อยสิ" ผึ้งก็เดินขึ้นบันไดบ้าน แต่ทันใดนั้นวูบหนึ่ง เธอชะงักหยุดนิ่ง  เธอไม่เคยเห็นผู้ชายที่โตแล้วเลยว่ามันต่างยังไงกับเด็กๆ มองไปที่ห้องน้ำก่อนจะค่อยๆย่องไปที่ผนังห้องน้ำซึ่งมีรอยแตกอยู่ นิ่งซักพักก่อนจะทาบสายตากับรอยนั้น...

อาเนียร กำลังอาบน้ำอยู่ หันหลังให้ขณะที่กำลังถูสบู่ทั่วทั้งตัว ร่างที่เธอเห็นนี้มันไม่เหมือนเด็กๆที่เธอเคยเห็น มันเต็มไปด้วยมัดกล้ามจากการทำนา แต่เธอต้องรีบอุดปากก่อนจะอุทาน




ออกมาเพราะเห็นเขาหันหน้าให้กับรอยแยกที่ผนัง...นอกจากมัดกล้ามที่หน้าท้องที่ผึ้งเห็นแล้ว ผึ้งก้มดูต่ำกว่านั้น ใต้พงขนดำสนิท ดุ้นเอ็นขนาดใหญ่แกว่งห้อยไปมา มันใหญ่กว่าของเด็กเสียอิก
ผึ้งได้แต่คิดอย่างหวาดเสียว...

ทันใดนั้น คล้ายกับอาเนียร มองมาที่รอยแตกของผนังแวบหนึ่ง..ผึ้งคิดอย่างตกใจ อาเนียร รู้หรือเปล่าว่าผึ้งกำลังแอบดูอยู่ แต่ก็เห็นเขาก้มลงใช้ผ้าขาวม้าเช็ดร่างจนแห้งตามปกติ แต่...ผึ้งมองอย่างแปลกใจ...ไอ้ดุ้นนั้นดูคล้ายกับมันขยายขนาดใหญ่ขึ้น ขวัญลืมตาโพลงเมื่อเห็นเขาหันหน้ามาทางรอยแตกที่ผึ้งแอบดู มือกำดุ้นเนื้อแข็งปังรูดเข้าออกต่อหน้าผึ้ง ซักพักผึ้งก็ต้องตกใจแทบหงายหลัง เมื่อได้ยินเสียงเขาร้องออกมาเบาๆพร้อมกับมีของเหลวบางอย่างฉีดออกมาจากไอ้ดุ้นนั้น พุ่งเข้าใส่รอยแยกที่แอบดูอยู่จนบางส่วนกระเด็นเข้าใส่หน้าของผึ้ง

ผึ้งขยับตัวออกจากที่นั่นและวิ่งลงจากบันไดบ้านไปก่อนที่

ว้าวน้องผึ้งแอบดูอาเนียรชักว่าว ในห้องน้ำ

ของชอบของสรรพสัตว์

ผึ้งเนียนเข้าไว้

ยังไง

น้องผึ้งโดนแน่

ขอบคุณครับ

T

26ล่ะ แต่ยังไม่มีผัว