ชีวิตต้องสู้

ไม่ทันตั้งตัว

เจองานหินซะแล้วมั้ง แบบนี้ตอบเป็นแฟนกับเมมโมดีกว่า

เจอของดีอีกแล้ว

ติดตามครับ

เสี่ยใหญ่

 

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 ลูกค้ามหาโหด

แวะไปดูเรื่องเก่าๆกัน

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย     
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์     
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง   

แฟนกู ภาค 1 
แฟนกู ภาค 2 
แฟนกู ภาค 3 
แฟนกู ภาค 4 
--------------------------------------------------------------------------------

   ผมตกใจและหันหน้ามาดูเมมโม

   เธอยังคงนอนในอ้อมกอดผม  สายตาของเธอไม่ได้โกหกปลิ้นปล้อนหรือหวังสิ่งใดจากผมอีกเลย  ผมเองนั่นแหละที่เลว  คราวแล้วผมเย็ดเสร็จแตกใน  ผมก็หนีเธอไปเลย  แล้วเด็ก ม 5 ที่บริสุทธิ์คนไหนจะกล้าไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน
   "เฮ้ย  เมมโม จริงดิ  ลูกของพี่เหรอ"
   "พี่คือคนเดียวของเมมโมนะ..."
   "เฮ้ย  แล้วเมมโมทำไง... ไปหาหมอหรือยัง"
   "หนูพยายามหาพี่ก็เรื่องนี้แหละ..."

   เธอเล่าว่าตั้งแต่เธอเมนส์ไม่มาสองเดือน  เธอก็เริ่มมีอาการแบบคนท้อง  พอตรวจฉี่เมมโมก็พบว่าเธอท้องกะผมแล้ว   เธอไม่รู้จะทำไงกะมัน  เธอรู้และมั่นใจว่าผมคือพ่อของลูกเธอ เพราะผมคือคนเดียวที่มีอะไรกะเธอ   เมมโมพยายามตามหาผม  โดยหวังว่าจะเจอผมยืนที่เดิม  แต่เวลาของเราไม่ตรงกัน   เธอเจอไอ้เตสองครั้งและเห็นไอ้เตว่าอายุรุ่นราวคราวเดียวกะผม  เลยถามไอ้เตเผื่อจะรู้จักผม  แต่ไอ้เตก็บอกเธอว่าไม่รู้จักผม

   "แล้วทำไง  เดี๋ยวออกไปหาหมอกันมั๊ย"
   ผมไม่รู้ว่าทำไง  ผมผิดกฎที่พี่ชาติเคยเล่าไว้แล้วหลายเรื่อง  ตั้งแต่ให้ใส่ถุงยาง  และวันนี้ผมก็ผิดกฎไม่ทำตามคนจ้าง  ผมเผลอเย็ดเมมโมด้วยความเงี่ยนสุดๆไปอีกแล้ว
   "ไม่ต้องแล้วพี่  มันแท้งไปแล้วหละ  เมมโมโดนเพื่อนตบวอลเล่ย์เข้าท้องเต็มๆ  เลือดไหลออกมาเลย"

   ผมโคตรสงสารน้องคนนี้เลย  ผมกอดเธอแน่ขึ้น หอมหน้าผากเธอ  ผมลืมกฎพี่ชาติอีกข้อที่ว่า "ห้ามผูกพัน"  แต่ว่า...ผมชอบเธอแล้วหละ...
   
   "พี่ม่อน...เมมโมถามจริง  พี่รักเมมโมมั่งมั๊ย"

   คำถามที่ผมกลัวมาแล้วครับ... ถามใจผมคือรักเธอชอบเธอ  แต่ถ้าต้องตอบตามอาชีพ  คือผมรักเธอไม่ได้  เราผูกพันกันไม่ได้  ผมเป็นคนที่ไม่มีอะไรเป็นต้นทุนชีวิตเลย  ไม่มีเงิน ไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีครอบครัว แถมยังเรียนช่างกล  ผมตัวคนเดียวที่หากินแบบผิดกฎหมายอยู่  ผมจะเอาอะไรไปดูแลเด็กที่น่ารักแบบเมมโม

   "คือพี่...เอ่อ....ไม่รู้เหมือนกัน... พี่ชอบเมมโมนะ ชอบมากด้วย   แต่พี่ว่าเราเจอกันแบบนี้ดีกว่ามั๊ย  เมมโมคิดถึงก็มาหาพี่แล้วกัน  เดี๋ยวเราแลกเบอร์กันไว้..."
   "ถ้าสมมติเมมโมอยากให้พี่เป็นแฟนเมมโมอ่ะ  พี่จะว่าไง"
   "พี่ว่า..พี่คงดีไม่พอหรอกเป็นแฟนเมมโมหรอก  พี่มีอาชีพขายน้ำ  เปลี่ยนผู้หญิงทุกวัน  เข้าข่ายสำส่อนน่ะ  แล้วพี่ก็ไม่ค่อยมีตังด้วย  พี่ว่าเมมโมเป็นแฟนกะคนอื่นดีกว่า  พี่เป็นเพื่อนให้เมมโมได้เสมอ.."
   เธอมองหน้าผม  น้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว  เมมโมร้องไห้เก่งจัง  แต่การที่เธอร้องไห้ทำให้ผมรักเธอและเป็นห่วงเธอ 
   "พี่ต้องการเงินเยอะเหรอถึงทำอาชีพนี้  หนูให้ตังพี่ม่อนได้นะ  เอาเท่าไหร่ก็ได้  พี่ม่อน...พี่เลิกเหอะนะ...  พี่เห็นมั๊ย...เมื่อเย็นพี่ก็เกือบโดนตำรวจจับแล้ว  พี่พอเหอะ  อย่าทำอาชีพแบบนี้เลย มันอันตราย  มาเป็นแฟนกะเมมโมนะ.."
   
   เธอเด็กนะ  เธอคิดเหมือนเด็กๆ  เธอชอบของเล่นอันไหน...เธอก็อยากจะเก็บไว้เล่นคนเดียว
   "ไม่ได้หรอก  พี่ไปเกาะเมมโมกิน..พี่ก็กลายเป็นแมงดาสิ  เมมโมอยากเจอก็โทรมาหาพี่ได้นะ  พี่ก็จะไปหา..."

   เมมโมไม่พูดไรอีกต่อไป เมื่อบทสนทนาของเราหมดลง  สาวน้อยเงียบไป  ผมกอดจูบและเริ่มให้ความรักกับเมมโมอีกครั้งโดยไม่ถามเธออีกว่าต้องการมั๊ย  ผมเย็ดเมมโมไปทั้งคืน 3 ที  ผมออกจากโรงแรมแต่เช้ามืด  เมมโมยังคงนอนหลับอย่างมีความสุข  ผมเอาเงิน 3000 คืนเมมโมไป  และเขียนเบอร์โทรศัพท์ผมทิ้งไว้ให้...และลงท้ายว่า รักเมมโมนะ พี่ม่อน

   แต่ว่า...ผมรักเธอได้มั๊ย....
   ................................................................................................

   "เชี่ย มึงเจอเค้าแล้ว  เชี่ยม่อน...มึงไมโชคดีงี้วะ  ตั้งแต่กูรับงานมาเนี่ย  อ่อนสุด 35  ป้าท้างน้านนนน  มึงได้ไปกะน้องเหรอ...."
   "อืมม์ ไป  ก็เค้าจ้างกู  แต่ไม่มีไรกัน"
   ผมโกหกไอ้เตไป   ผมไม่อยากให้ไอ้เตรู้ว่าผมกะเมมโมมีไรกันแล้ว...
   "เชี่ย  มึงโง่หรือเปล่าวะ  เย็ดเด็กมัธยม  แม่ง..ไม่ใช่หาได้ทุกวันนะ"
   "เฮ้ย  มึงลืมที่กูบอกเหรอว่าให้ตามใจลูกค้า  ก็เค้าไม่ให้ทำ  เสือกไปข่มขืนเค้าเดี๋ยวก็โดนดีหรอกมึง"
   
   พูดถึงไอ้เต  มันบ้างานนี้มากๆ  มันทำทุกวันและวันละสองรอบสามรอบ  ไอ้เตมาทำงานหลังผม  แต่จำนวนผู้หญิงที่มันรับงาน..ล้ำหน้าผมไปหลายคนแล้ว   แต่ผมว่า...ผมไม่ต้องการใครอีกเลย ถ้าผมมีเมมโมเพียงคนเดียว  ผมกลัวที่จะรักเธอ  ถ้าบ้านเธอรู้ผมคงเป็นไอ้ชาติชั่ว...

   เย็นนั้นผมคิดถึงเมมโมขึ้นมาอีก  ผมไม่ได้ขอเบอร์เธอ  ผมเป็นฝ่ายทิ้งเบอร์ให้  ถ้าเมมโมโทรมา คือเธออยากเจอ  แต่ถ้าไม่โทรมา  ทุกอย่างของผมกะเธอก็คงเป็นอดีต  ผมจำคำพูดพี่ชาติได้ว่าอย่าผูกพัน  ตอนนี้พอเข้าใจแล้วว่าที่พี่เค้าห้ามเพราะอะไร   ผมตัดสินใจออกไปยืนเย็นนี้อีกครั้งเพื่อลืมเมมโม
   ...........................................................................

   "หวัดดีครับ..."
   "น้อง... เท่าไร่ ทำไรมั่ง"
   "800 ครับ  ทำได้หมดครับ   แต่  เอ่อ  ผมไม่ไปกะผู้ชายครับ"
   คนที่ขับรถมาจอดหน้าผมตอนนี้คือเสี่ยผมว่าน่าจะอายุ 50 แล้ว  ท่าทางรวยมากทีเดียว  พี่ชาติเคยเล่าว่าถ้าเจอแบบนี้รีบไปเลย...เงินดี  แต่ผมไม่ไป  ผมรับไม่ได้ที่จะมีไรกะผู้ชาย

   "เฮ้ย..ไม่เกี่ยว  กูจะจ้างไปเย็ดคน..."
   ผมอึ้ง  แบบนี้พี่ชาติก็ไม่เคยเล่า  มันไรวะเนี่ย 
   "ผู้หญิงหรือเปล่าครับ  ถ้าผู้หญิงผมทำ"
   "ควยใหญ่มั๊ย"
   "ก็...เอ่อ  มี 7 นิ้วครับ"
   "เอ่อ งั้นขึ้นรถ..."

   ผมขึ้นรถโดยไม่ลังเล  ผมคงไม่มีไรต้องกลัว  ในตัวผมมีเงินแค่ 200 เท่านั้น  ชีวิตก็มีผมตัวคนเดียว  ไม่มีอะไรต้องห่วง  ไม่มีอะไรต้องเสีย..  ผมนั่งหน้ากะเสี่ยคนนั้น  ระหว่างทางผมนั่งเงียบไม่พูดอะไร  ผมกำลังจินตนาการว่าผมจะเจออะไรที่แปลกประหลาดอีก 

   "ชื่อไรน้อง  ปกติเอาไปทั้งคืนนี่คิดไง"
   "ชื่อม่อนครับ  ปกติก็ 5000 ครับ"
   ผมแอบโก่งราคา เพราะเห็นว่าเสี่ยน่าจะรวยมากอยู่
   "ถ้าทั้งวันล่ะ"
   ผมว่าผมบอกราคาที่พี่จูเคยจ่ายผมแล้ว   แต่เหมือนเสี่ยแกไม่ค่อยสะเทือนกับความ "แพง"
   "คือถ้าไม่มีไรกัน ผมคิด 8000 แต่ถ้ามีไรด้วย 10000 ครับ  ผมทำได้มากสุด 5 น้ำครับ"
   "อึดมั๊ย"
   "ก็ได้ครับ  น้ำนึงก็สักครึ่งชั่วโมง  น้ำหลังๆก็ชั่วโมงนึงครับ"
   เสี่ยพยักหน้า
   "งั้นไป 1 วัน พรุ่งนี้สามทุ่มมาส่งที่เดิม"

   ผมงงในโชคชะตา  ผมไม่รู้ว่าราคาที่บอกมันมากเกินหรือน้อยเกิน   แต่เสี่ยไม่ต่อผมสักคำ  รถเบนซ์ของเสี่ยวิ่งอย่างเร็วขึ้นทางด่วนไปนานมากๆ  ผมเห็นป้าย "บางบ่อ" ผมไม่รู้ว่ามันที่ไหนกันแน่  พอลงทางด่วนแล้วยังเลี้ยวเข้าซอยซับซ้อนจนผมจำทางไม่ได้  และเสี่ยก็เลี้ยวเข้าโรงงานใหญ่แห่งนึง   พอจอดรถ  คนงานก็เข้ามากุลีกุจอเปิดประตูรถให้ผมและเสี่ยคนนั้น  ผมเพิ่งเห็นชัดๆว่าเสี่ยคนนี้ไม่ได้แก่อะไรมากมายเลย  ผมว่ามากสุดก็ 40 ต้นๆเท่านั้นแหละ

   "ตกลงมันมามั๊ย.."
   "มาครับเสี่ย  ตอนนี้อยู่ข้างบนครับ"
   "เฮ้ย  มึง... ไอ้ม่อนตามกูมา..."

   ผมเดินขึ้นตึกไป  ผ่านห้องหลายห้องที่ดูหน้าตาเป็นสำนักงานจนถึงชั้นสาม  เสี่ยเดินพาผมไปจนสุดห้องสุดท้าย  ก่อนถึงห้องเสี่ยก็โยนถุงให้ผมถุงนึง
   "เข้าในห้องนี้  แล้วแต่งตัว  ถอดกางเกงไว้นี่  ใส่แต่กางเกงในเข้าไป"
   ผมแกะถุงออก  ในนั้นมีผ้าคลุมแบบไอ้โม่งและถุงมือผ้าสีดำคู่นึง  ผมใส่มันแบบงงๆ  พอเสร็จก็ถอดกางเกงตามคำสั่ง  และเสี่ยก็เปิดประตูเดินนำผมเข้าไปอีกห้อง   พอผมเดินตามเข้าไปเท่านั้น  ผมก็ผงะทันที

ตื่นเต้นอีกแล้ว คงไม่ใช่ครอบครัวโมนะ

  อีเย็นทำไมเงียบไปเลย ไม่รู้สึกอะไรเลยทั้งที่ไม่สลบ

  สงสัยจะเดินทางสู่สายโหดล่ะมั้ง

อ้าว

thank you

เจอลูกค้าสายโหดไม่เกี่ยงราคาซะด้วยขอบคุณครับ