อื้อหือ กี่คนนะ

เตรียวรับแรงกระแทก

ตอบแทนพ่อกับอาแปะ

กินแซนวิชแน่ๆเลยนู๋เล็ก

มีช่วงใกล้สิ้นปีใหม่ เล็กก็มาค้างที่โรงงานแบบเดิม มีชวนอาแป๊ะมาด้วยในครั้งนี้ 



ที่นี้วันที่ 31 ตอนเช้า มีชวนอาแป๊ะไปตักบาตรที่วัดแถวโรงงานกัน

พอกลับมา เค้าก็บอกเราว่า คืนนี้อยากมีเคาน์ดาวน์กับคนอื่นๆบ้าง อยากให้เราช่วยเค้าหน่อย

เล็กก็ถาม อยากฉลองปีใหม่ยังไง อาแป๊ะนั้นก็กระซิบบอกเรา ว่าต้องการแบบ.......


อืมหือ เอาจริงๆเหรอ..... เล็กทำอะไรไม่ถูก โทรไปถามพ่อก่อนดีกว่า

พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้เราจัดการเอง


เราเล่าเรื่องความต้องการของอาแป๊ะให้พ่อฟัง ซึ่งก็บ้ามากๆ อยู่เหมือนกัน

พ่อคิดซักครึ่งชมได้ เค้าโทรกลับมาบอก โอเค ไฟเขียว ให้เราทำตัวตามสบายไม่ต้องเกร็ง

พ่อถามเราว่า รับไหวเปล่าละ เราก็ อืมๆ ตอบไป


ตอนเที่ยง เล็กก็ตอบอาแป๊ะว่าโอเคตามที่ขอ

แต่เน้นเรื่องความสะอาดและปลอดภัยนะ เป็นเรื่องสำคัญ

พวกเค้ารับปากเล็กตามนั้น


อีกอย่างเล็กก็โทรไปขออนุญาติกับสามีด้วย เอาจริงๆ ตอนนั้นสามีพอรู้เรื่องของอาแป๊ะกับพ่อมาบ้าง

เค้าบอกก็ดีนะ ให้สองคนนั้นช่วยดูแลไปด้วย


จากนั้น เราก็ขับรถไปแถวตลาด หาร้านทำผมที่เปิด เพื่อสระผมและเซ็ตผมให้ดูดีหน่อย ผมกระเซิงมาสองวันละ

และเราแวะไปนวดตัวกับครีมน้ำนมซะหน่อยที่ร้านขาประจำ


เค้ายังทักว่าคืนนี้มีนัดเดทกับสามีละซิ เราก็พยักหน้า ยิ้มๆไป

พร้อมกับแวะไปทักทายญาติในตัวเมือง จนลืมเรื่องที่คืนส่งท้ายปีใหม่ไปเลย


เล็กกลับมาที่โรงงานอีกที ก็หนึ่งทุ่มละ พอมาถึงทั้งอาแป๊ะและพ่อ สองคนก็มายืนรอเราที่หน้าบ้าน

พวกเค้าบอกให้เราไปอาบน้ำสบายๆและช่วยแต่งตัวในชุด sexy ด้วย


เราก็จัดซะหน่อย ตามใจพวกเค้า ใส่ชุดนอน sexy ซีทรูตามคำขอพ่อ

และแต่งหน้าตาให้ดูมีน้ำนวลหน่อย เอาใจสองคนนี้...


พอเราแต่งตัวเรียบร้อย เดินลงมาที่ห้องรับแขกที่พวกนั้นนั่งรอ สองคนนั้นก็มองเราแบบหื่นๆเลย

เค้าก็กระซิบถามว่าพร้อมไหมครับ เล็กพยักหน้าตอบ


พวกเค้าให้เราใส่เสื้อคลุมทับอีกที เพื่อปกปิดชุดนอนซีทรูข้างในก่อนออกจากบ้านในโรงงาน

จากนั้น พ่อเป็นคนขับรถกระบะ 4WD ออกไป

เราขึ้นรถไปนั่งตรงด้านท้าย และขับออกไป 

ตอนขับรถออกจากโรงงาน โชดดี ตอนนั้นยามที่เฝ้าไม่อยู่ เลยไม่มีคนเห็น


พวกเค้าขับรถพาเราไปทางที่เราไม่คุ้นเท่าไร เพราะทางนี้ไม่เคยมาและเปลี่ยวด้วย

รู้แต่ว่าห่างจากโรงงานประมาณ 30 นาทีได้มั้ง ขนาดรถไม่ติด คงน่าจะไกลจากบ้านเหมือนกัน

ทางเข้าเป็นซอยเล็กๆ รถวิ่งสวนไม่ได้ ขับเข้าไปลึกเหมือนกัน จนเข้ามาจอดในสวนผลไม้ที่อยู่ข้างในซอยเลยอ่ะ

ไฟถนนยังไม่มีเลย



"พ่อ พาเล็กมาตรงไหนเนี่ย ไกลเหมือนกันนะ ทางก็มืด" เราบ่น

"พามาในสวนของคนรู้จักครับ จำน้าดำได้ไหม สวนนี้เค้ามีส่งผลไม้มาแปรรูปที่โรงงานเราด้วย พ่อก็เลยรู้จักกันกับคนในนี้"

"แล้วไว้ใจได้เปล่าค่ะ ตามที่บอกเล็ก"


"ได้ซิ ตอนนี้เจ้าของสวนที่ชื่อดำ เค้าเคยเห็นคุณเล็กที่โรงงาน มันกำลังรอพวกเราอยู่ ส่วนภรรยาเค้าไม่อยู่ ไปเที่ยวปีใหม่ อีกหลายวันถึงกลับมา"

พ่อบอกละเอียดเลย คงรู้ข้อมูลจริง

"อืมๆ พ่อแน่ใจนะ ว่าภรรยาเค้าไม่อยู่ เล็กกลัวเจอคนรู้จัก เพราะเล็กเคยเห็นเมียน้าดำด้วย"


"ไม่อยู่จริงๆ ที่อยู่เป็นระดับคนงานนี้ละ เล็กไม่ต้องกลัว ไม่มีใครรู้จักแน่นอน"

"แล้วพ่อจะบอกพวกนั้นเกี่ยวกับเรายังไงละ เดี้ยวก็มีคนถามเอาอยูดี"


"พวกนี้ไม่ถามแน่นอน คุยกันแล้ว พ่อบอกว่ามีนางฟ้ามาฉลองปีใหม่ด้วย ก็จบ ห้ามถามนอกเรื่อง"

"แค่พาเล็กมา พวกมันก็ดีใจกันมากแล้ว" อาแป๊ะเสริม


"เล็กช่วยทานน้ำย้อมใจหน่อยได้ไหมครับ อาแป๊ะเตรียมมาจากที่บ้านเลย" แป๊ะยื่นให้ดื่ม

เล็กรับไปดื่ม เป็นเหล้าที่พวกนั้นเตรียมมากินกันที่นี้ ซักกรึบหน่อยละกัน แก้อาการประหม่าของเรา


ก้อตามนี้ละ ที่พวกเราคุยในรถก่อนจะลงไป ทั้งคู่พาเล็กเดินไปบ้านไม้ที่อยู่ลึกข้างในสวน

ไม่ได้แวะไปบ้านของเจ้าของ

"อ้าว พ่อ ไม่เข้าบ้านนร้หรอค่ะ" เราสงสัย

"ไปอีกบ้านดีกว่า พอดีบ้านนั้นมีกล้องวงจรปืดทำงาน มาอีกบ้านที่พวกนั้นเตรียมไว้ดีกว่า" อาแป๊ะบอก

"ใช่เล็ก น้าดำกลัวเมียเค้ามาดูกล้องย้อนหลัง จะซวยเอา" พ่อเสริม

"อื้อๆ ก็ได้ วันนี้ตามใจละกัน" เราบอก มาถึงที่สวนแล้ว คงต้องตามน้ำพวกเค้าละ



พอมาถึงหน้าบ้านไม้อีกหลังที่อยู่ลึกเข้าไป

ดูแล้วน่าจะเป็นที่พักของพวกคนงาน เป็นบ้านหลังเดียวสองชั้น ที่มีรั้วเป็นต้นไม้ล้อมรอบ
ค่อนข้างจะมิดชิดดีเหมือนกัน

อาแป๊ะเรียกคนข้างในบอกมาถึงแล้ว ซักพักก็มีคนมาเปิดประตูให้



พอเปิดประตูเข้าไป อืมหือ.......

ยิ่งอ่านต่อเรื่อยๆ ยิ่งได้อารมณ์

ตามอ่านต่อครับ

พ่อ พามาเองเลยเหรอ

ชอบ

โอ้ยรุ้นมาก

โดนรุมซินะ น่าสนใจ

น้องเล็กชอบโดนหนักๆ แน่

ลุ้นเลยว่าจะกี่คนรุม

  สุดจริงเรื่องนี้