ปูเนื้อเรื่องมาได้ดีครับ อ่านแล้วเป็นธรรมชาติดี

ลูกเศรษฐีแปลงกายมาใช้ชีวิตแบบบ้านๆ เพื่อพัฒนาตัวเอง ดีจังๆ

ขอบคุณครับ

ณ ห้องผู้จัดการ บอยกำลังยืนรอคำพิจารณาจากผู้จัดการ

อนุมัติ

บอยดีใจมากแต่ก็ไม่ถึงขั้นแสดงออกมาได้แต่ก้มรับเอกสารจากผู้จัดการ

ตั้งแต่ที่บอยมาทำที่นี้ 3 ปี บริษัทเราก็มีลูกค้าหลายใหญ่หลายเจ้าเข้ามาว่าจ้าง...คงจะเหนื่อยมากซินะ

ผู้จัดการได้กล่าวกับบอยในคำพูดที่ฟังดูห่วงใย ฟังแล้วทำให้ชายหนุ่มนึกถึงพ่อกับแม่

ขอบคุณครับผู้จัดการ แต่ผมยังไหวอยู่ครับ

อืมๆ ผู้จัดการฟังแล้วก็ยิ้มตามและมองเห็นศักยภาพที่พร้อมที่จะลุยงานของบอยจึงพิจารณาสมควร

ถ้าอย่างงั้นสัปดาห์หน้าบอยไปกับผมแล้วกัน

ขอโทษนะครับผู้จัดการ...ให้ผมไปไหนเหรอครับ?

ไปสัมมนานอกสถานที่ ผมจะให้บอยเป็นคนกล่าว บอยเมื่อได้ยินดังนั้นถึงกับนิ่งก่อนที่ผู้จัดการจะเดินมาตบไหล่ก่อนพูดทิ้งท้ายไว้ เตรียมตัวให้พร้อมละ

ขอบคุณครับผู้จัดการ

บอยได้กล่าวขอบคุณด้วยความจริงใจจากนั้นบอยก็เดินออกจากห้องผู้จัดการกลับไปที่โต๊ะทำงานของเขา

ซุบซิบๆ...เห้ยๆมาแล้วๆ!

เมื่อบอยเดินเข้ามาที่โต๊ะระหว่างทางบอยเห็นเพื่อนร่วมงานจับกลุ่มคุยกันเม้ากันก่อนที่จะวงแตกเมื่อเห็นเขา

เป็นไงบ้างบอย...อนุมัติไหม?

อนุมัติครับ

บอยด้วยท่าทางเป็นมิตรแต่เเทนที่เพื่อนร่วมงานจะกล่าวดีแบบจริงใจและใจจริง แต่กลับตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังก็รู้ว่ามีความอิจฉาอย่างแรง

ตั้งแต่ที่บอยมาทำงานที่บริษัทนี้ได้ 3 ปี บอยต้องทนเจอกับคนที่ประจบประแจงใส่หน้ากากคุยกันทุกวัน ต่อหน้าทำดีลับหลังนินทาว่าร้าย

โดยเฉพาะกับบอยที่เรียกว่าแทบจะไม่มีใครคบค้าสมาคมด้วย มีแต่เข้ามาเพื่อหวังผลประโยชน์ทั้งนั้น บอยเองก็รู้ตัว แต่ก็ไม่เคยถือสาโกรธเนื่องจากเขาชัดเจนกับจุดยืนของตัวเองและกับงานที่ทำเรียกว่าทุ่มเทเกินร้อย

แต่ก็เหมือนดาบสองคแม้บอยจะดีและชัดเจนจริงใจขนาดไหน พอถึงเวลาเข้าจริงกับไม่มีใครเห็นหัวเลยซักคน เกี่ยงงานกันไปมาจนสุดท้ายก็มาลงที่บอยที่เป็นคนทำทุกอย่าง แต่ก็เหมือนทำดีไม่ได้ดีถูกอิจฉานินทาซะงั้น

เฮ้อ... บอยถอนหายใจเบาๆ

ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่บอยออกจากห้องผู้จัดการมา พี่เอกหัวหน้าก็ได้เรียกพบตัว

นั่งก่อนซิ

บอยเลื่อนเก้าอี้นั่งและนั่งที่พี่เอกก็วางม่านเป็นหัวหน้าถามไถ่ลูกน้อง

งานไปถึงไหนแล้ว?

ใกล้เสร็จแล้วครับ

อืม...เค พี่ได้ยินมาว่าสัปดาห์หน้าจะไปสัมมนากับผู้จัดการใช่ไหม?

ครับ

อย่าให้เสียขี้หน้าแผนกเราละ

คำพูดของพี่เอกฟังดูแล้วเหมือนข่มมากกว่าหวังดีก่อนที่เขาจะมอบงานใหม่ให้กับบอยทำ บอยรับและเดินออกจากห้องกลับไปที่โต๊ะทำงานทำงานทั้งเก่าและใหม่จนเสร็จ จึงไม่มีโอทีให้ทำเขาจึงขับรถกลับคอนโด

ตืด...ตืด...ตืด...ว่าไงลูก

แม่กินข้าวยังครับ

ยังไม่ได้กินเลย...เเต่กินสเต็กแล้ว

ฮ่าๆ

ทุกครั้งเวลาที่บอยรู้สึกคิดถึงครอบครัวหรืออื่นๆเขาก็จะโทรไปถามไถ่ปกติ

พ่อเป็นไงบ้างครับแม่

ก็เหมือนทุกวันนั่นแหละลูก...แล้วทางลูกละเป็นไงบ้าง พร้อมกลับมารับตำแหน่งได้รึยัง?

ฮ่าๆ ก็เหมือนทุกวันแหละครับแม่ บอยไม่ตอบคำถามอันหลัง

ไม่ใช่ว่าติดสาวที่นู้นแล้วไม่กลับมารับตำแหน่งหรอกนะลูก

ไม่มีหรอกครับแม่

หื๊มม...? จริงหรือเปล่า 3 ปีอยู่นู้นไม่มีสาวๆถูกใจบางเลยรึไง

วันๆทำแต่งาน ไม่มีเวลาไปเที่ยวไหนหรอกแม่

ฮ่าๆ รู้ตัวรึเปล่าว่าเราชักจะเหมือนพ่อขึ้นทุกทีแล้วนะ

ก็..ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับแม่ ก็มีไปเที่ยวหลังเลิกงานกับเพื่อนที่ทำงานบ้าง ไม่ได้ตัวติดงาน 24 ชั่วโมงเหมือนกับเขาซะหน่อย

จ้าๆ...งั้นเดียวแม่แค่นี้ก่อน...มีนัดคุยธุรกิจกับGoogle

ในที่สุดก็พามาร่วมธุรกิจได้แล้วเหรอเนี่ย บอยพูดด้วยน้ำเสียงทึ่งเมื่อได้รู้ว่าธุรกิจที่บ้านเติบโตขึ้นเรื่อยๆ

ทุกอย่างตอนนี้กำลังไปได้สวย...ขาดแต่คนมารับช่วงต่อ

แม่พูดเหน็บบอยแต่บอยก็หัวเราะไม่ได้ให้คำตอบกับแม่ตามเคย จากนั้นก็วางสายไป

บอยยืนมองคิดถึงเรื่องเขากับพ่อและสาเหตุที่ทำไมเขาถึงยังไม่พร้อมรับตำแหน่งประธานสูงสุดต่อจากพ่อ

*****ณ โต๊ะอาหาร เมื่อ 4 ปีที่แล้วระหว่างที่บอยกำลังใกล้จบการศึกษา*****

ฉันจะให้แกมารับช่วงต่อหลังจากที่เรียนจบ

ผมยังไม่พร้อมครับ บอยพูดกับพ่อตรงๆทำเอาแม่กับพ่อถึงมองตาม

โดยเฉพาะพ่อที่วางช้อนจ้องตาเขม่นอย่างเกรี้ยวกราดดุดัน

แกหมายความไง?

บอยเงียบไปพักหนึ่งไม่ใช่ว่ากลัว แต่กำลังคิดว่าจะพูดยังไงให้เข้าหูพ่อ ผมอยากลองใช้ชีวิตปกติดูบาง

แล้วชีวิตแบบนี้มันไม่ดีตรงไหน? แกมีทุกอย่างต้นทุนชีวิตแกไม่ต้องลำบาก

ผมก็อยากลองลำบากดูบ้างครับ ผมอยากจะพิสูจน์ตัวเองลองทำในสิ่งที่ไม่เคยเจอดูบ้างก็เท่านั้นครับพ่อ

ปัง! พ่อถึงกับของขึ้นทุบโต๊ะจนทุกคนรวมไปถึงแม่ผวา บรรยากาศดูตรึงเครียดมากๆทุกคนเงียบใส่กันสักพักหนึ่งบอดี้การ์ดคนหนึ่งก็ขออนุญาตเดินมากระซิบข้างหูพ่อ

พ่อมองหน้าอย่างพอใจก่อนจะถอนหายใจหันไปมองหน้าแม่ไม่พูดอะไรและลุกขึ้นสวมชุดสูทเตรียมออกไปทำธุรกิจข้างนอกโดยทิ้งท้ายกับบอย

ถ้าแกอยากจะพิสูจน์ตัวเองอย่างที่ว่าละก็...เชิญตามสบาย

เป็นคำพูดที่ทำให้บอยรู้ว่าพ่อเองก็เข้าใจเขา เพียงแต่ว่าการกระทำจะออกไปทางฮาร์ดคอร์หน่อยๆเนื่องจากว่าบอยนั่นเป็นคนที่หัวดื้อ นั้นชอบทำอะไรที่ไม่ค่อยอยู่กฏเกณฑ์ที่พ่อกับแม่วางให้ซักเท่าไหร่

จนถึงวันเรียนจบการศึกษาและเตรียมที่จะไปใช้ชีวิตของตัวเองแบบจริงจัง เชื่อไหมว่าพ่อแทบจะไม่คุยหรือหันหน้ามาอวยพรกับเขาเลย บอยก็มีน้อยใจบ้างลึกๆแต่ก็ได้แม่ที่อยู่เคียงข้างคอยปลอบให้กำลังใจและพาเขาไปส่งที่สนามบิน

---------------------------------------------------

สัปดาห์ต่อมาบอยได้ออกมาสัมมนานอกสถานที่กับผู้จัดการโดยได้รับมอบหมายให้เป็นคนขึ้นนำเสนอ

เตรียมตัวมาดีแล้วใช่ไหม?

ครับผู้จัดการ ตื่นเต้นนิดหน่อยครับ บอยถึงแม้จะมีธุรกิจใหญ่โตที่บ้านแต่เขาก็ไม่เคยได้ออกงานจริงซักครั้งทำให้รู้สึกประหม่า

ไม่ต้องตื่นเต้น...ดื่มน้ำผ่อนคลาย แต่อย่าดื่มเยอะ ผู้จัดการพูดพลางหยิบหมากฝรั่งกับน้ำให้บอย

ขอบคุณ...ทำไมเหรอครับผู้จัดการ?

เดียวส้วมแตก เป็นมุขธรรมดาแต่ก็ทำให้บอยคลายเครียดได้ดีที่เดียว จากนั้นทั้งสองก็เดินไปที่หอประชุมเจอผู้คนมากมายในงานโดยผู้จัดการรู้จักเกือบจะทั้งหมด

สวัสดีครับท่าน บอยยกมือสวัสดีทักทายก่อนจะจับมืแบบสากลอย่างอ่อนน้อมกับสมาชิกทุกคนที่เข้ามาทักทายผู้จัดการ

หื๊ม!? ระหว่างที่บอยกำลังจับทักทายกับเหล่าสมาชิกชั้นสูงจากบริษัทต่างๆก็มีเลขานุการท่านหนึ่งมองหน้าเขาเหมือนกำลังนึกถึงใครอยู่

หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน...

มีอะไรเหรอ?

หน้าตาพนักงานคนที่มากับผู้จัดการบริษัทฟอนต์คนนั้น หน้าตาดูคล้ายกับประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ที่พึ่งจะซื้อกิจการบริษัทเเม่ของเราไปเมื่อ 4 ปีก่อนนะคะ

เลขาคนนั้นกล่าวกับผู้บริหารในงานท่านหนึ่งเขาก็โฟกัสไปที่บอยที่กำลังยืนสนทนากับข้างๆกับผู้จัดการเมฆ เพื่อนสนิทของเขา

คิดมากไปหรือเปล่า...ระดับนั้นหรือจะมาเป็นแค่พนักงานธรรมดาทั่วไปและดูซิเมฆก็ดูไม่เกรงบารมีเลยซักนิด ผู้บริหารได้ชี้ให้เลขาของเขาดูแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็รู้อยู่แก่ใจเพียงแต่ไม่พูดเท่านั้น

จนงานเริ่มทุกคนก็นั่งประจำที่ของตนเองและก็นั่งจดนั่งฟังคำบรรยายจากบริษัทอื่นๆเพื่อที่จะนำไปใช้พัฒนาบริษัทของตนเองจนเที่ยงก็ลงมารับประทานมื้อเที่ยงสุดหรูที่โรงแรมจัดเตรียมเอาไว้

เรายังพอมีเวลาเตรียมเพราะกว่าจะถึงคิวก็เกือบท้ายๆ

ครับผู้จัดการ

เมื่อรับประทานมื้อเที่ยงเสร็จทั้งสองก็แยกไปทำธุระส่วนตัวโดยถึงเวลาก็จะไปเจอกันที่หอประชุม

ผู้จัดการเมฆกำลังนั่งคุยงานผ่านแชทส่วนตัวที่บริษัทอยู่ก็มีเสียงคนเดินมาทักพร้อมกับตบไหล่เขาเบาๆ

ไง...สบายดีไหมเพื่อน?

นึกว่าจะไม่เจอกันซะละเพื่อนเป็นไงบ้าง นั่งก่อนซิ... ผู้จัดการเมฆหันหน้าไปมองก่อนจะทักทายเพื่อนเก่าของเขาที่ตอนนีดำรงตำแหน่งเป็นผู้บริหารอยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่งที่ภาคเหนือ

สบายดีๆ แล้วเป็นไงบ้างละ

เหมือนเดิมงานยุ่งทุกวัน

ไม่ต่างกันหรอก... ทั้งสองพูดคุยกันตามประสาเพื่อนเก่าพูดถึงวีรกรรมในอดีตปะปนกันไปตามประสา ก่อนที่ผู้บริหารจะเริ่มถามถึงบอย

เออ! ว่าแต่พนักงานที่กับเองไปไหนแล้วละ

ออ..แยกไปทำธุระอยู่แถวๆนี้แหละ

ออๆ

มีอะไรหรือเปล่า? ผู้จัดการจับพิรุจเพื่อนตัวเองได้จึงถามตรงๆ

ก็แค่หน้าตาดูคล้ายกับลูกของประธานบริษัทที่อยู่ต่างประเทศนะ

ฮ่าๆ งั้นเหรอ ผู้จัดการหัวเราะร่าก่อนจะมองหน้าเพื่อนพร้อมกับยักคิ้วพยักหน้าเป็นอันรู้กัน

ใกล้จะถึงเวลาที่จะต้องเข้าหอประชุมบอยที่กำลังเดินดูอะไรเรื่อยแถวๆนั้นก็เลยขึ้นไปนั่งรอ

ระหว่างที่นั่งรออยู่นั้นก็พบกับกลุ่มที่มาถึงก่อนรออยู่แล้วเขาจึงจะเดินผ่านไปที่โต๊ะ แต่ทว่าเขากลับต้องประหลาดใจเมื่อได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนสนทนากับสมาชิกจากบริษัทอื่นอยู่

เธอสวยขาวนวล หุ่นอวบอัด ทรงโตกำลังงามบอยเหมือนกำลังตกหลุมพรางบางอย่างทันทีที่เธอหันมาทางเขาพร้อมกับรอยยิ้มทรงเสน่ห์ของเธอ มันเหมือนศรกามเทพปักเข้าตรงกลางหัวใจทำเขาบินลอยไปในอากาศ

บอยตั้งสติดึงตัวเองกลับมาในโลกความจริงก่อนที่เขาจะเห็นว่าเธอกำลังแยกตัวไปนั่งที่โต๊ะประจำบอยไม่รอช้าเดินเช้าไปทักทายด้วยความสุขภาพ

สวัสดีครับ

สวัสดีค่ะ? เธอหันหน้ามามองด้วยสีหน้าสงสัยแต่ก็ยังยิ้มตอบให้เขา

คือผมแค่จะบอกว่าคุณสวยดีนะครับ

เมื่อเธอได้ยินคำชมจากบอยเธอถึงกับเขินหน้าแดงและยิ้มขอบคุณ ขอบคุณนะคะ...วันนี้รีบมากเพราะตื่นเต้นเลยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่

ผมก็ตื่นเต้นครับ...แต่พอได้เจอคุณแล้วความกังวลก็หายไปเลย

แหม...ขนาดนั้นเลยเหรอคะ🤭 เธอยิ้มอย่างเขินอายแต่ยิ่งทำแบบนี้บอยก็แทบจะละลายเพราะความน่ารักสดใสของสาวคนนี้

่

ยังงัยต่อ ชื่อเรื่องกับเนื้อเรื่องเหมือนพระเอกจะไม่ทันคนอื่นเรื่องสาวๆ

 

ชอบ

ฟ้าหรอ ? หรือสาวใหม่

บอยคงตกหลุมพรางผู้หญิงคนนี้เสียแล้ว

สู้ๆนะครับบอยเป็นกำลังใจให้ขอให้ได้สาวใหม่มาดามใจเร็วๆนะครับ บอยเริ่มฉาย ความซับซ้อนเรื่องเริ่มบอก ตัวละครแต่ละคนเริ่มแล้ว งานนี้สนุกน่าติดตาม

เริ่มแล้วนะบอย

 

อยากเห็นการแก้แค้นแล้ว

ขอบคุณครับ