เผลอใจให้ตาทอง

ใครๆก็ติดใจตาทอง

อารยาขู่ด้วยเสียงกระซิบ --- ขู่ หรือ เชิญ เอาให้แน่ 

ถอดเสื้อก็น่าจะรู้ว่าจะทำอะไร

คราวนี้อารยาจะโดนเต็มๆไหม

โลกสีเทา ตอนที่ 3

สำหรับท่านที่เพิ่งเข้ามาอ่าน
นิยายชุดนี้ จะมี 4 เรื่องนะครับ
เรื่องแรก **ทองแท้** มี 5 ตอน
เรื่องที่สอง ** รัก ลวง พลาง** มี 5 ตอน
เรื่องที่สาม **โลกสีเทา** จะมี 5 ตอน ที่ท่านกำลังอ่านนี้เป็นตอนที่ 3
หากท่านเพิ่งเข้ามาอ่าน เพื่อ อรรถรส ขอแนะนำให้เริ่มอ่านตั้งแต่ตอนแรก
คือทองแท้ตอนที่ 1 นะครับ เพราะเรื่องต่อเนื่องกัน นางเอกยังเป็นคนเดิม แต่นางร้ายเปลี่ยนทุกตอน  ขอบคุณครับ

............
............
......"โดรนโดยสาร  ขนาดเล็ก....."  คณะกรรมการบริหารอึ่งกับ
โปรเจค ของไอโก๊ะ ที่เสนอต่อที่ประชุม
..... " จริงค่ะ....ตอนนี้เราอาจมีข้อสงสัย..ว่าจะคุ้มหรือไม่กับการใช้งบหลายร้อยล้าน ทำการวิจัย ซึ่งก็ไม่แน่ว่าจะประสบผลสำเร็จหรือไม่ ..," ไอโก๊ะ กล่าวต่อที่ประชุม
... " การลงทุนครั้งนี้...อาจไม่เห็นผลกำไรในรุ่นของเรา...แต่บริษัทของเรา คงไม่ดำเนินการเพียงรุ่นเราแล้วปิดตัว ... เรายังมีรุ่นลูก รุ่นหลาน... ที่จะดำเนินงานต่อ...โครงการนี้ มันจะเป็นจุดเริ่มต้น สำหรับอนาคต  ความจริงประเทศชั้นนำด้านเทคโนโลยี ไม่ว่ายุโรป จีน อเมริกา ญี่ปุ่น เค้าก็เริ่มกันแล้ว   .... บริษัทของเราอาจเป็นเจ้าของ มอร์เตอร์ชนิดใหม่ เจ้าของไมโครชิฟควบคุม...หรือแบตเตอรี่ ชนิดใหม่ ก็ได้
ขอให้ท่านคณะกรรมการพิจารญาด้วยนะคะ,...."
     ไอโก๊ะ กล่าว สรุปการนำเสนอโปรเจคของตน  คณะกรรมการต่างเปิดแฟ้มข้อมูลรายละเอียดของโปรเจคอีกครั้ง ก่อนลงมติ
      1 คน ต่อ 1 เสียง การรับรองโปรเจคครั้งนี้ ยึดกติกานี้ กรรมการบริหารทั้ง 20 คน ชาญวิทย์ lobby ได้แล้ว 12 คน ..... ไม่ว่าโปรเจคจะดีเพียงได ไอโก๊ะจะนำเสนอได้ดีเพียงใด โอกาสผ่านย่อมไม่มีอยู่แล้ว....

............... ก่อนหน้านี้ 2 ชั่วโมง แพรวพรรณ ได้มาพบอารยา
...." ฉันทราบว่า วันนี้ นักศึกษาฝึกงานคนหนึ่งจะเสนอโปรเจค ต่อคณะกรรมการบริหาร " แพรวพรรณกล่าง
...."...ไม่ทราบมีอะไรเกียวข้องกับดิฉัน..." อารยาว่า สายตายังอยู่ที่จอคอมพิวเตอร์ และกองเอกสาร เธอจะเคลียงานให้จบ เตรียมลาออกจากงาน ด้วยอารยาเธอถอนหมั้นกับพงษ์ศกรแล้ว ไม่มีความจำเป็นที่เธอจะอยู่ต่อไป เธอยังมีบริษัทของพ่อและมีตำแหน่งงานที่ดีกว่าเลขาของที่นี่รออยู่
....." ...ถ้าโปรเจค ของคุณไอโก๊ะไม่ผ่าน..." จะมีคนเดือดร้อน...." แพรวพรรณ กล่าว ....แพรวพรรณ ตอนนี้ท้องได้ 4 เดือน แต่เธอต้องมา เพราะ นายเอ็มวานให้มา
.... " ...นี่เธอ....อารยากระแทกมือลงที่โต๊ะทำงาน มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน...." อารยาโมโห..." ไปได้แล้ว...." อารยาตวาด พรางชี้มือไปที่ประตู
.... แพรวพรรณ ลุกขึ้นยืน....เปิดภาพในมือถือให้ อารยาดู...เป็นภาพของเธอ กำลังเอากันกับผู้ชายคนหนึ่ง ภาพอารยาชัดเจน ..แต่ภาพผู้ชายถูกลดความคมชัดลง ผู้ชายไม่ชัดไม่เห็นหน้า จึงมองไม่ออกว่าเป็นใคร แต่แพรวพรรณจำได้ว่านั่นคือตาทอง....
.... "...ภาพนี้จะถูกเผยแพร่...หากโปรเจคของคุณไอโก๊ะไม่ผ่าน...." แพรวพรรณว่า พลางทำท่าจะลุกออกไป อารยาขนลุกทั้งตัว
.... "...เดี๋ยว.... แก....แก..." อารยาถลันจะเข้าไปทำท่าจะตบ  แพรวพรรณไม่หลบ กลับเชิดหน้า คล้ายๆ กับว่าตบสิ....
..... อารยาลดมือลง...." แกเอาภาพนั้นมาจากใหน..." อารยาถาม
...."...คนที่คุณให้เค้าไป lobby คณะกรรมการ ไม่ให้งานของคุณไอโก๊ะผ่านนะ คุณเคลียเค้าซะ  .... " แพรวพรรณว่า ไม่ตอบว่าได้ภาพมาจากไหน..." ...ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น...คุณทำอะไรลงไป คุณน่าจะรู้ตัวดี...." แพรวพรรณกล่าวต่อ อารยาเม้มปาก กลับมานั่งที่เดิม
......หยิบมือถือมาต่อสาย...อารยาพยายามโทรหานายชาญวิทย์ ผู้ซึ่งเธอ แบรคเมล์ สั่งให้ชาญวิทย์ lobby กรรมการ อารยาโทร 3 ครั้ง มันติด แต่ปลายทางไม่รับสาย
......"....ฉันพยายามแล้ว.....ทางนั้นไม่รับสาย...." ...อารยาเสี่ยงอ่อยลง สีหน้าไม่ดีนัก ...." ..นี่ไกล้ถึงเวลาประชุมแล้ว......"....
....."...งั้นก็แล้วแต่โชคชะตา...." ...แพรวพรรณว่า ...." ...ฉันก็ทำหน้าที่ของฉันแล้ว...."  แพรวพรรณกล่าว หยิบกระเป๋าถือของตน ทำท่าจะลุกเดินออกไป
.... " ...เดี๋ยวคุณ.... " อารยาเรียกตาม..." ภาพในมือถือนั่น....."
.... " ... นี่มันมือถือของฉัน...." แพรวพรรณว่า พลางยิ้มที่มุมปาก
.... " ...ช่วยลบได้ใหม...." อารยาพูด น้ำเสียงคล้ายวิงวอน
.... " ...ให้ลบ....คงไม่ได้ ..แต่ถ้าคุณจะซื้อมือถือเครื่องนี้ต่อจากฉันละก็  ฉันยินดีขายให้..."  แพรวพรรณว่าพลางยิ้มอย่างเป็นต่อ ชูมือถือเครื่องนั้นให้อารยาดู
... " เท่าไร...." อารยาว่า
... " ห้าหมื่น.." แพรวพรรณตอบ
... " เกินไปคุณ...นั่นมันโทรศัพท์ถูกๆ อย่างมากก็ไม่เกินสองพัน...ห้าหมื่นนะมันไอโฟน 14 ตัวท๊อปเลยนะ... " อารยาว่า
... " นั่นสิ...ฉันกำลังอยากได้ไอโฟน 14 พอดี ฮึๆ...แต่ฉันไม่เอาไอโฟนหรอก เอา oppo ก็พอจะได้เหลือเงินทอน..." แพรวพรรณกล่าวหน้าตาเฉย อารยากัดฟันนิ่ง
     ...จำเป็น อารยาก็ต้องโอนเงินให้แพรวพรรณ เสียทั้งตัว เสียทั้งเงินเลยงานนี้...
...." มือถือยังไม่ได้ลงทะเบียนอะไร...ข้างในไม่มีซิม...มีเพียงรูปของเธอแค่นั้นละ..." แพรวพรรณกล่าวพลางยื่นมือถือให้อารยา หลังจากเชคในมือถือเครื่องจริงของเธอ ว่าอารยาโอนเงินให้แล้ว
.... " ฝากไว้ก่อนนะ....อย่าให้ถึงเวลาของฉันบ้างแล้วกัน...." อารยาพึมพำ
.... " เออ... !!! ...ฉันมีเบอร์มือถือของตาผู้ชายคนในรูปนั้นด้วยนะ...เผื่อเธออยากตามไปเอาเรื่อง...." แพรวพรรณกล่าวทิ้งท้าย
.... "...ขอเบอร์นั่นให้ฉัน... เอ่อ...ฉันจะไปแจ้มความเอาเรื่องมัน..." อารยาว่า..
.... " ...สองหมื่น...ขาดตัว...." แพรวพรรณกล่าว
.................
.................
.................
....มันเป็นวาระสุดท้ายของการประชุม คือการพิจารณาโปรเจคของไอโก๊ะ ....ไอโก๊ะหรือนางสาวลดา
..."...ขอให้ทุกท่านพิจรณา และลงมติครับ...." ฮิโรชิ ในฐานะประธานกล่าว คณะกรรมการบริหารลงมติ...
      นายชาญวิทย์อดประหลาดใจไม่ได้ว่าเหตุใดผลโหวดออกมาเช่นนี้...จริงละ สำหรับโปรเจคนี้ นายชาญวิทย์โหวดให้ไม่ผ่าน แต่คนที่แก lobby ไว้ละ เหตใดจึงลงมติให้ผ่านด้วย... ผลโหวด โปรเจคของนางสาวลดา ผานด้วยคะแนนเสียง 19 ต่อ 1 ......
....ไอโก๊ะ ยกมือไหว้กล่าวขอบคุณ คณะกรรมการทุกคน...ส่วนฮิโรชิ นั่งมองไอโก๊ะ ด้วยความชื่นชม
.....มันเป็นความสามารถของเธอในการเขียนโปรเจค และความสามารถในการนำเสนอ แต่เธอก็อดขอบคุณตาทองในใจไม่ได้
แพราะแนวคิดของโปรเจคทั้งหมดคือตาทองเป็นคนช่วยคิด
.........
........
      คืนนี้ไอโก๊ะ ไม่กลับบ้าน...ไอโก๊ะไปพักกับฮิโรชิคนเป็นพ่อ ไปพบปะพูดคุยกับคุณยูริโก๊ะ ภรรยาใหม่ของพ่อ ที่เพิ่งบินมาจากญี่ปุ่นถึงวันนี้เอง ไปทำความรู้จักกับน้องๆ ทั้งสองคนของเธอ น้องที่เกิดจากคุณ ยูริโกะกับพ่อ ถึงจะคุยกันกับน้องไม่รู้เรื่อง เพราะน้องๆ พูดไทยหรืออังกฤษไม่ได้ แต่ความสัมพันธุ์ ทางสายเลือดถึงจะต่างมารดา สามคนพี่น้องก็เข้ากันได้ดี ...
..... คืนนี้ตาทองจึงอยู่ เพียงลำพัง.... จะว่าลำพังก็ไม่เชิง ยังมี นางเรือง คนเป็นแม่บ้าน...และน้องเอ้ อีกคน
.................................
..... " ทานให้อร่อยนะคะ..." น้องเอ้กล่าว หลังจากจัดสำรับกับข้าวลงโต๊ะให้ตาทอง
.... " อืมมม... ขอบใจมากน้องเอ้..." ตาทองว่า..." แล้วหนูกับแม่ละ กินกันหรือยัง..."
.... " เรียบร้อยคร้า...." น้องเอ้ตอบ
..... " อืมมม,,,"
.,... " พี่ไอโก๊ะ.,.ไม่อยู่...นอนคนเดียวคงเหงาแย่..." น้องเอ้กล่าวลอยๆ
...... ... "... เอ้...มาช่วยแม่ยกตะกล้าผ้าหน่อย...." เป็นเสียงนางเรืองเรียกน้องเอ้
..... " ...คะแม่...." ...น้องเอ้ขานรับ พรางรีบเดินไปหาคนเป็นแม่
......ตาทองมองตามร่างเด็กสาว เด็กสาวหน้าตาบ้านๆ สูง 150 ต้นๆร่างเล็ก ผิวสีน้ำผึ้ง ... หน้าตาปราศจากการปรุงแต่ง.... ตาทองได้แต่ส่ายหน้า
.... " ./ ตาทองคิดในใจ พรางนึกขำตัวเอง เมื่อคิดถึงหน้า ไอโก๊ะ และนางเรืองคนเป็นแม่ของน้องเอ้.... น้องเอ้ให้ท่าขนาดนี้ แต่นางเรืองและไอโก๊ะเป็นกำแพงที่สูงและหนายิ่งกว่ากำแพงเมืองจีน
........
........
      .... ตาทองนั่งมองสำเนาใบแจ้งความ...มันเป็นใบแจ้งความ ว่านางสาวอารยาถูกกระทำชำเรา ที่คอนโด..ฯ  ....
...." ว่าไงคุณ......" อารยาถามคำ ตาทองนิ่งคิด
     / ... ตาทองอดสงสัยไม่ได้ ว่าใครเอาเบอร์มือถือของตนให้
อารยา ความจริงตามแผน เรื่องมันควรจะจบแล้ว กับการหายเข้ากลีบเมฆ ของแกกับนางทองและน้องเอ้ ผู้รับบทเป็นลูกเมีย
     ความที่ว่าอารยาไม่กล้าไปแจ้งความแน่ กลับกลายเป็นอารยาไปแจ้งความ  และอารยาตามสืบได้อย่างไร ถึงได้เบอร์มือถือของตน และทำไมอารยาถึงนัดมาเจรจาที่นี่ ... เจรจาในรีสอร์ท ที่ห่างจาก
นวนคร อันเป็นที่ตั้งของบริษัทของไอโก๊ะ เพียง10 กม. ถึงอารยาบอกว่าไม่ต้องการให้ใครรับรู้ แต่มันก็ดูแปลกๆ ใครเป็นคนทำให้เรื่องรั่วไหล ตาทองคิด
     "... ว่าไง..จะบอกได้หรือยัง ว่าใครเป็นคนวางแผน......" ... อารยากล่าวเสียงห้วน หญิงสาวนั่งบนเตียงของรีสอร์ท แต่ตาทองนั่งกับเก้าอี้ ฝั่งตรงข้าม
     "....เอ่อ...." ตาทองคิดหาคำแก้ตัว
     " .... มันไม่ยากหรอก...แค่ตำรวจไปเอาหลักฐานจากกล้องวงจรณ์ปิด ตั้งแต่คุณเดินขึ้นคอนโด .. กระทั่งคุณเดินเข้าห้อง...แค่นี้แกกับลูกเมียก็ติดคุกหัวโตแน่นอน...." อารยาขู่
... " ถ้าผมบอกความจริง...คุณจะเอาเรื่องหรือไม่ครับ...." ตาทองกล่าว พลางยกมือไหว้ ทำเป็นกลัว.... บัดนี้ในหัวแกหาทางออกได้แล้วว่าจะแก้สถาณการณ์อย่างไร
.... " แน่นอน....." อารยาว่า
.... " ความจริง...คนวางแผน ผมไม่รู้จริงๆ ว่าใคร..." ตาทองว่า " ..แต่ฟังว่า เป็นคณะกรรมการคนหนึ่ง...ที่มีการล๊อบบี้ งานอะไรสักอย่าง ที่เขาไม่พอใจคุณ... ที่คุณไปขู่ อะไรเขานี่ละ...ผมรู้แค่นี้จริงๆครับ..." ตาทองว่า...พลางยกมือไหว้...
.... .." ..../ คุณอาชาญวิทย์....คุณอาชาญวิทย์นี่เองที่หักหลังเรา..../ อารยาขบกรามแน่น.....".... มึง....เรื่องมึงมีเมียน้อย...กูจะแฉให้ลูกเมียมึงรู้....." ....อารยาคิดในใจ และเชื่อคำพูดของตาทอง

...." คุณอารยา...ถอนแจ้งความ ไม่เอาเรื่องผมนะครับ...." ตาทองว่า
.... " ฉันต้องมั่นใจก่อนว่า แกจะไม่เอาเรื่องที่แก...เอ่อ...ทำกับฉัน ไปพูดให้ใครฟัง ทำให้ฉันเสียหาย...." อารยากล่าว
......... ตาทองได้แต่คิดในใจ...อีห่านี่.... มันจะเอายังไง ทีมันเอาเรื่องไปแจ้งความ เค้าก็รู้ทั้งโรงพักยังทำได้... แล้วเสือกกลัวกูเอาเรื่องไปเล่าให้ใครอื่นฟัง......

...." แล้ว คุณอารยาจะให้ผมทำยังไงหรือครับ...."  ตาทองว่า
... " แกทำงานอยู่กับใคร..." อารยาถาม
.... " ผมบอกได้เพียงว่า เป็น คนระดับสูงในบริษัทที่คุณทำงานอยู่นั่นละครับ อย่าให้ผมต้องบอกเลย ผมกลัวตกงาน..." ตาทองบอก
..... " เอาเป็นว่า...ถึงแกไม่บอก ฉันก็รู้แล้วว่าแกทำงานอยู่กับคุณชาญวิทย์...." อารยากล่าว ทำเสียงราบเรียบ
..... " เอ่อ...ครับ.." ตาทองตกกระไดพรอยโจน
..... " ฉันจะแฉ เรื่องนายชาญวิทย์ มีเมียน้อย.... แต่ฉันจะไม่ทำด้วยตัวเอง ฉันจะให้แกเป็นคนแฉ...." อารยากล่าว
..... " โอ้ย...แบบนี้ ผมก็ตกงานสิครับ...." ตาทองว่า
..... " หรือแกจะยอมติดคุก... ฉันยังไม่ถอนแจ้งความนะ....เรื่องตกงานนะไม่ต้องห่วง มาทำงานกับบริษัทของพ่อฉันก็ได้....." อารยากล่าว
..... " เอ่อ.... ครับ... " ตาทองจำต้องรับคำ
..... " อีก 3-4 วัน ฉันจะโทรหาแก... ฉันจะรวบรวมหลักฐานของนายชาญวิทย์ให้...." อารยากล่าว
..... " ครับ...." ตาทองรับคำ อย่างน้อยก็มีเวลา 2-3 วันที่แกมีโอกาสคิดหาทางแก้ปัญหา หรือไม่ ต่อให้แกต้องแฉเรื่องของนายชาญวิทย์ แล้วจะเป็นไร นายชาญวิทย์ก็มีส่วนเคยคิดร้ายกับไอโก๊ะเหมือนกัน
ตาทองพับสำเนาใบแจ้งความใส่กระเป๋า...ทำท่าจะเดินออกไป
..... " ...จะไปเลยรึ....." อารยาถาม ตาทองหยุด  หยุดแล้วหันมามองหน้าอารยา....
...... " หรือจะให้ผมต้องกราบลา...." ตาทองกล่าว ชักมีอารมฉุนกึกขึ้นมา เดินเข้าไปหายารยา
..... " แกจะทำอะไร...." อารยาลุกขึ้นยืนประจัญหน้าตาทอง เมื่อตาทองเดินเข้ามาหา
....... " ที่เห็นยอมๆ...นะ...อย่าคิดว่าผมกลัวนะ...แค่ผมให้เกียรติผมเฉยๆ ด้วย ก็เพราะว่าคุณเคยนอนถ่างขาครางอยู่ไต้ตัวผมเท่านั้น..." ตาทองเสียงแข็ง...พูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆ อารยาอายจนหน้าแดงเมื่อนึกถึงภาพวันนั้น แต่เบื้องลึกในใจก็อดสยิวกายไม่ได้ ..../ ที่อารยาเธอถึงนัดตาทองมาเจรจาว่าความในรีสอร์ทนี่...
....... " แล้วแกคิดว่าฉันกลัวแกรึไง...." อารยาเชิดหน้า ไม่หลบตา ใบหน้างาม...งามกว่าแพรวพรรณหรือเพียงฟ้าเสียอีก จ้องมองหน้าตาทอง ริมฝีปากอวบงามเผยอน้อยๆ คร้ายรอถูกตบ หรือรอรสจูบก็ไม่อาจทราบได้

........ " อุ๊ยยย...!!!...แก...แกจะทำอะไร....." อารยาดิ้น....ดิ้น...เบาๆ... เหมือนกลัวหลุดจากมือตาทอง...เมื่อสองมือหยาบหนาของตาทองจับกระชับ และบีบที่ไหล่สองข้างของเธอ



..............



" อุ๊ย.....ไม่..... ปล่อยฉันลงนะ........บอกว่าปล่อย...."
ตาทองไม่ฟังเสียง จัดการถอดเสื้อผ้าท่อนบนของอารยาออกพลันเต้าอวบขาว หัวนมชมพูอ่อน ขนาดเท่าเม็ดถั่ว ป้านนมสีชมพูจางๆ ขนาดเท่าเงินเหรียญ 10 บาท ก็โผล่มาอวดสายตาตาทอง ....อารยาอายจนหน้าแดง แต่ก็ไม่เอามือปิดนม
" อุ๊ย.....แก...แก...มาถอดผ้าชั้นทำไม.......หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันร้องนะ...."  อารยาขู่ด้วยเสียงกระซิบ

อารยาขู่ตาทองว่าจะร้อง แล้วก็ร้องครางเสียวอยู่ใต้ร่างอันเปลือยเปล่าของ​ตาทองจริงๆ

นางเอกต้องเป็นไอโกะคนเดียว คนอื่นเป็นได้แค่นางรอง เพราะไอโกะมีชีวิตในวัยที่น่าสงสารมาก สมควรได้รับสิ่งดีดีในชีวิตตลอดไป

จะรอดมั้ยเนี่ย ดูแล้วน่าจะยาก

  จัดไปอีกดอก

ชีวิตเอย

ติดใจตาทองแน่นอน

เสร็จตาทองอีดรอบแน่ๆ

ติดใจตาทองแน่ๆ คุณอารยา

โดนตาทองซะอีกหนึ่งดอก