แฟนกู ภาค 3 ตอน 19 คำขอครั้งสุดท้าย

แฟนกู ภาค 1
แฟนกู ภาค 2
-----------------------------------------------------------------------------------

"อย่าบ้าน่าพี่  มาเร็ว เอามาซี่ๆๆ"

ผมโยนกางเกงในให้เจ้าบีท  เราทั้งสองแต่ตัวเสร็จ  ก็เดินกลับขึ้นมาพร้อมกัน  เราเสียเวลาไปชั่วโมงนึง
"ไปไหนกันมาอ่ะ  แปมไปหาห้องบีทก็ไม่เจอ  ชั้นสามก็ไม่เจอ..."
"อ๋อ  ออกไปข้างนอกกัน  เพิ่งเข้ามา..."

ผมไหลไปเรื่อย  แปมพยักหน้าเข้าใจ  ผมบอกบีทให้ไปนอน
"ตกลง...เดี๋ยวให้พี่แปมนอนห้องพี่แหละ  ไม่มีไรหรอก  กลัวเดี๋ยวป่วยจะรบกวนบีท"

น้องสาวมองหน้าผมและดึงมือผมออกไปจากห้อง
"พี่สัญญาก่อนว่าจะไม่ทำไรพี่แปม"
"ทำไมอ่ะ  หึงเหรอ 55555"
"บ้า...ไอ้พี่บ้า  หึงจริงๆสิ  ไม่งั้นบีทนอนกะพี่ด้วย เป็นสามคน"
"เฮ้ย  อันนั้นมันเซ็กซ์หมู่ 3P เลยอ่ะ ชอบๆๆๆ   ไม่เอา...  บ้าเหรอ... ไป ไป   นอนได้แล้ว..."

ผมเข็นน้องสาวไปเข้าห้องนอน  ผมว่าเธอเองจะต้องจับจ้องผมทั้งคืนแน่ๆ  ผมกลับเข้ามาอาบน้ำ เรียบร้อยก็นั่งคุยกะแปม

"แปม  ที่แปมขออ่ะ  โบ๊ตไม่รู้สิ..."
"โบ๊ต...ให้แปมเหอะ  แปมคงไม่ขออะไรโบ๊ตอีก  คราวหน้าหลังเรารับยา  เราคงแย่แน่ๆ  ถึงวันนั้น  ก็คงช่วยอะไรโบ๊ตไม่ได้แล้ว"

ผมได้ระบายกำหนัดไปกะยัยบีทแล้ว  ผมไม่ต้องการแปมอีก  แต่เหมือนเธอยืนยัน
"งั้นเอางี้นะ  คืนนี้ เรานอนข้างๆกัน  ให้โบ๊ตเป็นพี่ปันให้  แต่เรากอดกันนะ  โบ๊ตไม่ต้องการฉวยโอกาสกะแปม  ที่ชวนแปมมาบ้านไม่ได้ต้องการเรื่องนี้นะ  อยากให้แปมมาพักผ่อน  ดูแลได้"
"อืมม์  โบ๊ตเป็นคนดีอ่ะ  โอเค งั้นแปมมานอนข้างล่างนะ  แปมคุ้นเคยกว่า"

ผมจัดการฟูกของผม  แต่แปมไม่ยอม เธอจะนอนพื้น  ผมตามใจ เอาผ้าห่มหนาๆมาทำเป็นผ้าปูนอน  และเอาผ้าห่มของผมลงมา  เราห่มด้วยกันสองคน  ผมเหนื่อยจากการรบกะยัยบีท  เริ่มเคลิ้มๆจะหลับ

"โบ๊ต....โบ๊ตรักโมโนมากมั๊ย"
"อืมม์  ช่าย  ชอบมันตั้งแต่แรกเห็นแล้วหละ  โมโนมันน่ารักนิสัยดี"
"อิจฉาโมโนนะ  แปมคงไม่มีใครเอาแล้วหละ  ขี้โรคแบบนี้ด้วย"

ผมหันมาหาเธอ เอามือลูบหัวปลอบใจ 
"เฮ้ย...อย่าคิดมาก  แปมเองก็น่ารัก  แล้วเราเชื่อมือพี่โบ้มากนะ  ถ้าพี่เค้าพูดว่ารักษาได้ ก็แปลว่าอย่างนั้นแหละ  พอแปมหาย ก็กลับมาสดใส  เราเรียนอีกแป๊บเดียว  เราก็เป็นหมอแล้ว  ชีวิตก็จะเป็นอีกแบบนะ"
"พี่ปัน แต่งงานไปแล้วจะเลิกหวงแปมหรือยังก็ไม่รู้  พี่ปันเคยไปชกไอ้เพื่อนที่จีบแปมสมัยเรียนเลยนะ  พี่เค้าหวงมากๆ"
"เวลาเปลี่ยนไปแยะ  เดี๋ยวพี่ปันมีเมียแล้วก็คงไม่หวงแล้วหละ  อย่าคิดมาก"

แปมดึงผมไปกอด  ก็ไม่รู้สินะ..ว้าเหว่  เปล่าเปลี่ยว  เหงา  เดียวดาย  ลำพังตัวคนเดียวก็แย่แล้ว  นี่ยังมีโรคร้ายอีก   ผมนึกไม่ออกเหมือนกันว่าหากผมไปอยู่คนเดียวไกลๆพ่อแม่ และยัยตัวแสบ  ผมจะมีความรู้สึกแบบนี้หรือเปล่า
"แปมไม่รู้มันจะเป็นยังไง  ตอนให้ยาไปแล้ว  อย่าทิ้งกันนะ  แล้วถ้าแปมไม่รอดจากโรคนี้  ก็อยากให้โบ๊ตไปทำงานแถวบ้านแปมมั่ง  ทางโน้นหมอไม่ค่อยมีเลย  ไม่ต้องไปอยู่หรอก  ไปบ้างอาทิตย์ละวันสองวัน"
"เฮ้ย  ไม่ขนาดนั้นสิ  แปมนั่นแหละ ต้องกลับไปอยู่ที่นั่น  แข็งแรงๆๆๆ"

ระหว่างที่เราคุยกันนั้น  แปมไม่ได้อยู่เฉยๆ  แปมลูบตัวผมเรื่อยๆตลอดเวลา  มันผ่อนคลายดีจัง 

"อย่างน้อยแปมก็อยากรู้สึกสักครั้งว่า เวลาผู้ชายถึงจุดสุดยอดในตัวมันจะเป็นยังไง"

เธอยังไม่ลืมเรื่องนี้  ผมไม่อยากทำอะไรแปม  แต่เหมือนกับเธอยังคงอยากให้ผมทำ  และเธอก็เริ่มลูบคลำมาที่ส่วนล่างของผม  แม้ผมใส่กางเกงใน  แต่ผมรู้สึกถึงการลูบของเธอ
"แปม  มีผู้หญิงตั้งหลายคนในโลกนี้ที่...เอ่อ...ไม่เคยเจอกะผู้ชายเลยนะ..."
"มันต่างกันนะโบ๊ต  เราโดนพี่เราทำตั้งแต่ ม 1 มาแล้วทำมาสามปีเต็มๆ  แต่ไม่เคยมีครั้งไหนเลยสักครั้งที่พี่เค้าเสร็จในตัวของเรา  อย่าเรียกว่าเราเคยมีอะไรมาแล้วเลย  มันยังไม่ครบถ้วนเลย  ถึงเธอก็เหอะ  คราวแล้วเธอก็เอามันออกมา"
"ก็เราก็กลัวว่าแปมจะท้อง  เรื่องมันจะซับซ้อนไปอีกนะ"
"คราวนี้ไม่หละ เราเมนส์หมดไปวานนี้เอง น่าจะโอเค"

แปมล้วงมือเข้ามาในกางเกงในผมแล้ว  เธอสัมผัสตรงๆด้วยมือของเธอ  แปมจับและรูดมันเรื่อยๆ  แม้ผมจะผ่านยัยบีทมาครั้งนึงแล้ว  แต่ด้วยอายุที่ยังไม่ถึงยี่สิบ  การทำแบบนี้คือปลุกให้มันตื่นขึ้นมาอีกรอบ  แต่ยัยบีทขอไม่ให้ผมมีอะไรกะแปม  แปลกจัง เธอหึงผม...

"นะ...โบ๊ต ทำให้แปมเหอะ เป็นครั้งสุดท้าย  อย่างน้อยก็ รักษาตัวอีกนานหลายเดือน"

ผมตะแคงตัวมาทางแปม  และดึงเธอเข้ามากอดจูบ  แปมยอมผมทุกอย่าง  ไม่ว่าผมจะจับตรงไหนที่ตัวเธอ  เราเคยมีอะไรกันแล้ว  เรื่องพวกนี้ไม่ใช่แปลกใหม่  โดยเฉพาะแปมเองที่ผ่านการกระทำมามากกว่าผม 

"เราไม่อยากทำแปม  ไม่ใช่อะไรหรอก เรื่องแบบนี้ ถ้าเกิดเราหรือแปมชอบใจขึ้นมาแล้วเลิกไม่ได้ เรื่องเรากะโมโนคงไปต่อไม่ได้เหมือนกัน"
"แปมจะหักห้ามใจตัวเอง  ขอแค่วันนี้ นะโบ๊ต"