วันอาทิตย์ผมยังคงแอบคุยกับก้อยเรื่องที่เธอน้อยใจอีกจนแน่ใจว่าเธอจะไม่คิดมากแล้ว พอบ่ายแนนก็ตื้อให้ผมพาไปบ้านคุณอำนาจอีกเธออยากไปเล่นกับเจ้าบี้เจ้าโบ้แต่ไม่กล้าไปเองเพราะเกรงใจคุณอำนาจ ก้อยบอกให้ผมพาแนนไปเธอจะได้มีเวลาดูแฟ้มที่ขนมาที่ห้องผม 


ผมเลยให้หงส์อยู่เป็นเพื่อหงส์แล้วผมไปกับแนนสองคน ผมไปนั่งเฝ้าแนนเล่นกับเข้าสองตัวจนเย็นแนนถึงยอมกลับ ไหนๆ ออกมากันสองคนผมเลยพาแนนไปนั่งกินไอติมที่เธอชอบก่อนกลับไปคอนโด 


"เปิดเทอมแล้วใช่ไหมเรา"
"อืม เปิดและ"
"ปิดเทอมนี้ไม่ได้กลับบ้านเลย ไม่คิดถึงบ้านหรอ"
"ก็เพิ่งกลับไปมาตอนปีใหม่ ตอนนี้ยังไม่อยากกลับ กลับไปพ่อก็บ่นเรื่องเรียนของแนนอีก" แนนทำหน้าตกใจที่เผลอพูดสิ่งที่เธอไม่ได้อยากให้ผมรู้ออกมา
"พ่อแนนบ่นอะไรหรอ"
"เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร"
"โกหกไม่เก่งเลยนะ อยู่ๆ เปลี่ยนมาพูดค่ะขาเนี่ย แสดงว่าโกหกจริงๆ"
"ก็ไม่มีอะไรนี่ ซื้อไอติมไปฝากพี่ก้อยกับพี่หงส์ดีกว่า"
"ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลย"
"ไม่ได้เปลี่ยนเรื่องซะหน่อย"
แนนเรียกพนักงานมาแล้วสั่งไอติมไป 1 ถัง
"ถังนึงเลยหรอ นี่กะเอาไปฝากหรือเอาไปกินเองกันแน่เนี่ย"
"ก็กินพร้อมกับพี่ก้อยพี่หงส์อีกรอบไง"
"เดี๋ยวนะ ถ้าอ้วนขึ้นนะจะให้ไปนอนที่โซฟา พี่ไม่ชอบคนอ้วน"
"เชอะ ใครกันแน่นอนที่โซฟา"


ผมไม่อยากซักเรื่องพ่อแนนต่อ เอาไว้แนนทนไม่ได้แนนคงบอกผมเอง หลังได้ของที่สั่งครบผมก็พาแนนเดินเล่นดูของก่อนนิดหน่อย ผมชี้ที่แขนผมแนนเข้าใจแล้วรีบเข้ามากอดแขนผม น้อยครั้งที่ผมจะได้สวีทกับแนน เพราะถ้ามีคนอื่นอยู่เธอไม่ยอมทำอะไรแบบนี้แน่ๆ


ผมพาแนนไปดูแผ่นเกมใหม่ๆ เผื่อเธอจะได้เอาไว้เล่นเวลาเหงาๆ แนนเลือกเกมไปแค่สามแผ่น แต่เธอก็เอาแต่พลิกซ้ายพลิกขวาดูรูปบนแผ่นเกมตลอดทางกลับคอนโด


"ใกล้จบหรือยังหละเรา"
"อีกปีนึงก็จบแล้ว"
"จบแล้วจะทำงานกับพี่ไหม"
"ไม่เอาอะ แนนอยากทำงานโฆษณา"
"บริษัทพี่ก็มีโฆษณา ไปอยู่กับพี่ผึ้งก็ได้"
"ไม่เอาแนนจะทำงานบริษัทที่เป็น เอเจนซี่"
"เอ้า ตามใจเราแล้วกัน ว่าแต่เรียนจบแล้วพี่จะไปขอแนนกับคุณพ่อคุณแม่นะ"
แนนอึ้งคำถามของผม
"ทำไมหละ ไหนสัญญาว่าจะแต่งงานกับพี่ไง คิดจะเบี้ยวหรอ"
"เปล่านี่ เอาไว้จบก่อนค่อยคุยอีกทีนะ"
"หึ" ผมแกล้งทำเป็นไม่พอใจ
แนนรีบเข้ามากอดเอาใจผม
"ไม่ต้องเลย คนผิดสัญญา"
"โอ้ๆ ไม่งอนนะคนดีมามะ แนนจะหอมแก้มชดเชยให้"


แนนหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ผมหัวเราะแนนก็หัวเราะตาม แล้วผมก็ดึงแนนมาโอบไว้จนถึงคอนโด หลังจากทานข้าวและทานไอติมที่ซื้อมาหนึ่งถังหมด ผมก็แกล้งแนนด้วยการบอกให้ก้อยหยิบเบียร์ให้ผม แนนรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปยืนข้างตู้เย็นก่อนที่ก้อยจะทันลุกขึ้นด้วยซ้ำ


"ทำไมหละน้องแนน พี่จะหยิบให้พี่บีนะ พี่ไม่ได้หยิบกินเอง"
"ไม่เอา ไม่ต้องยุ่งกับเบียร์ในตู้นี้เลย"
ก้อยหัวเราะ ผมกับหงส์หัวเราะตาม


คนนี้ก้อยก็เลยไม่ได้กินเบียร์เข้าไป เรานอนกันสี่คนบนเตียง ผมให้ความรักสาวๆ ไปคนละครั้งก่อนที่จะได้นอน 


ตอนเช้าผมไปส่งก้อยที่บ้านก่อนเพราะก้อยจะได้ขับรถไปเองจากนั้นผมกับหงส์ก็ตรงไปออฟฟิต ส่วนแนนวันนี้มีเรียนเธอจึงขับรถออกไปแต่เช้าเหมือนกัน


ผมทำงานเพลินจนลืมไปว่าผมนัดจะไปข้างนอกกับแคทไว้ พอใกล้เที่ยงก็เข้ามาหาผมที่ห้องพร้อมกับสะพายกระเป๋าถือ วันนี้แคทใส่กระโปรงสั้นจู่สีครีมกับเสื้อสูทเข้าชุดกัน ด้านในใส่เสื้อสายเดียวสีขาวผ้ามันเน้นสัดส่วน


"จะไปพบลูกค้ากันหรือยังค่ะพี่บี"


ผมได้ยินแคทพูดถึงเพิ่งนึกได้ว่านัดกับแคทไว้ และนึกได้ว่ายังไม่ได้โทรหาฟางเลย ไม่รู้เธอจะกลับมากรุงเทพวันนี้หรือเปล่า


"รอพี่หน้าลิฟท์แป๊บ เดี๋ยวพี่ตามไป"
"ค่า มาเร็วๆ นะค่ะ คิดถึง"
"ไอ้แคท" ผมดุแคทที่ออกอาการทะเล้นใส่ผม


พอแคทออกไปผมก็รีบโทรหาฟาง ฟางจะกลับกรุงเทพพรุ่งนี้ แต่เธอบอกว่ากลับไปคอนโดเองได้เพราะไม่ได้ขนของอะไรมาและเกรงใจผม แต่ดูเหมือนเธอมีคำถามอยากถามผม


"พี่บีค่ะ เออคือ"
"อะไรหรอฟางมีอะไรหรอ"
"อืม ไม่มีค่ะ แล้วเจอกันนะค่ะ เดี๋ยวฟางถึงห้องแล้วฟางจะโทรหานะค่ะ"
"จ๊ะ แต่ถ้าเปลี่ยนใจอยากให้พี่ไปรับก็บอกนะ พี่ว่าง"
"ขอบคุณค่ะ"


วางสายจากฟางผมก็เดินออกจากหงส์ทำงาน ผมบอกผมว่าจะไปธุระข้างนอกพร้อมกับแคทเย็นๆ จะกลับ พอผมเดินไปถึงลิฟท์ แคททำท่าจะเข้ามากอดแขนผม ผมเลยต้องดุอีกรอบ


"บอกแล้วไงอย่าให้มันประเจิดประเจ้อนัก เดี๋ยวน้องที่เข้ามาใหม่ๆ จะคิดว่าพี่จ้องกินเด็กในออฟฟิตตัวเอง"
"แหม แล้วถ้าเด็กเค้าเต็มใจให้กินหละค่ะ"
"พอเลยแคท วันนี้นี่ถ้าพี่ไม่ได้สัญญาไว้ พี่ไม่พาแกไปแบบนี้แน่ๆ"
"โห ลำเอียง จอยมันสุขจนล้นอยู่คนเดียวเลย น้องๆ ไปบ้านพี่ตั้งหลายคน ลำเอียงที่สุด"
"ลำเอียงอะไร แล้วแกไม่ได้ทำอะไรกันหรอตอนอยู่ในห้องนอนพี่หนะ"
"แหมอยากจะรู้หละซิ"


พอดีลิฟท์เปิดและมีคนเข้ามาทำให้ผมกับแคทหยุดเถียงกันเรื่องใต้สะดือ พอเข้าไปนั่งในรถแคทก็รีบบอกจุดหมายปลายทางทันที


"ใกล้ที่สุดค่ะ"
"เห้ยแคท พี่ไม่ใช่แท๊กซี่นะ แล้วเข้าม่านรูดกลางวันแบบนี้ไม่อายคนเค้าบ้างหรอ"
"อายทำไม เค้าไม่ได้ตามไปดูเราทำกันในห้องซะหน่อย"
"ไม่เอา กินข้าวก่อนแล้วกัน"
"เสียเวลาอะพี่บี แคทไม่หิวข้าว แคทหิวน้ำพี่ วันนี้ขอแคทกินจนอิ่มเลยนะ"
"พอเลย กินข้าวก่อนไม่งั้นก็ยกเลิก" ผมดึงกุญแจรถออก
"โอ้ยย ก็ได้ค่า พี่บีจะกินข้าวเอาแรงก่อนก็ได้ แค่กินเสร็จแล้วพี่ต้องกินแคททั้งตัวเลยนะ"


ผมสายหัว ทั้งๆ ที่คิดแล้วว่าจะไม่ยุ่งกับแคทอีก เพราะแคทก็มีแฟนแล้ว แต่ผมก็ยังอดไม่ได้ ผมยอมรับว่า ถึงผมจะว่าแคทเรื่องนี้ แต่ลึกๆ ผมก็แอบอยากมีอะไรกับเธออีก เพราะแคทเองก็จัดว่าเป็นสาวสวยหุ่นดีคนนึง


ผมพาแคทไปทานอาหารเที่ยงที่โรงแรมแห่งหนึ่ง และระหว่างนั่งรออาหารผมก็ไปเปิดห้องไว้ห้องนึง เพื่อที่ทานข้าวเสร็จเราสองคนจะได้ขึ้นลิฟท์ไปที่ห้องเลยโดยไม่มีใครรู้ว่าเรากลับไปที่รถหรือขึ้นไปเปิดห้องกันแน่


ทานข้าวเสร็จแคทก็รีบรบเร้าให้ผมพาเธอไปยังห้องที่เปิดไว้ พบไปถึงหน้าห้องผมก็ไขกุญแจเข้าไป ด้านในมันค่อนข้างหรูหรามาก เตียงใหญ่ดูนุ่มหน้านอน ห้องน้ำก็ใหญ่ไม่แพ้กัน แคทร้องหูก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องแล้วนั่งลงบนเตียง ที่ยวบตามแรงกดของสะโพกแคท


"ว้าว หรูจังค่ะพี่บี พี่บีเปิดห้องแบบนี้เพื่อแคทเลยหรอ"
"เออ อืม" ที่จริงไม่ใช่ ผมแค่ยืนบัตรเครดิตที่คนของคุณอำนาจให้มาตอนเปิดห้อง แล้วผมก็ไม่ได้บอกด้วยว่าเอาห้องหรูๆแบบนี้ 
"แคทขอเข้าห้องน้ำแป๊บนะค่ะ เดี๋ยวออกมานะ อดใจรอนิดนึกนะ เดี๋ยวก็ได้เอาแคทแล้ว"
"ไอ้บ้า จะไปไหนก็ไปปะ"


แคทเดินบิดก้นเข้าไปในห้องน้ำ ผมได้ยินเสียงฝักบัวดัง แคทกำลังอาบน้ำ ผมนั่งเล่นรอแคทกลับออกมาจากห้องน้ำ แล้วผมก็ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด ผมมองไปที่หน้าประตู แคทเดินออกมาพร้อมกับนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก หน้าอกน้อยๆ ของแคทล้นออกมาเป็นก้อน 


ต้นขาเรียวขาวที่โผล่ออกมาจากผ้าขนหนูทำเอาผมเริ่มแข็ง แคทวางเสื้อผ้าที่พับไว้บนโต๊ะก่อนจะเดินตรงมาหาผม แคทค่อยๆ แกะผ้าขนหนูออก ผมยอมรับว่าผมเพิ่งเคยเห็นหุ่นแคทชัดๆ ก็ตอนนี้แหละ เพราะปรกติผมกับเธอจะมีโอกาสได้ทำอะไรแบบนี้กันแค่ตอนกลางคืนเท่านั้น


วันนี้ยังไม่มืด แสงแดดที่ลอดเข้ามาให้ห้องทำให้ห้องสว่างจ้า แล้วผมก็ได้เห็นเรือนร่างแคททุกสัดส่วนเต็มๆ ตา ตอนนี้ผมมีอารมณ์แล้ว แคทค่อยๆ เดินเข้ามานั่งทับตัวผม เธอจับไปที่เป้ากางเกงผม 


"หือ ใหญ่ขึ้นเปล่าค่ะเนี่ย วันนี้แคทได้ฉีกแน่ๆ เลยสงสัย"
แคทใช้จริตยั่วยวนเก่งมาก นี่ก็เป็นอีกข้อนึงที่ผมชอบเธอ
"อู้ยยย จริงๆ ด้วย ใหญ่ขึ้นนี่น่า แบบนี้ของแคทจะรับไหวไหมเนี่ย" แคทแก้กางเกงผมออกแล้วเอามือรูดแท่งเอ็นผมเล่น
"พี่บีขา ขอแคทกินน้ำหน่อยได้ไหมค่ะ" 


ผมทนแคทยั่วต่อไปไม่ไหว ผมลุกขึ้นยืนข้างเตียง แล้วดันท่อนเอ็นเข้าปากแคทแล้วเริ่มซอยปากเธอ สีหน้าแคทเหมือนพอใจมากที่ผมซอยปากเธอ แคทรีบห่อปากและใช้ลิ้นดุนท่อนเอ็นผมในปากเธอไปด้วย แค่ยังช่วยเอามือรูดโคนท่อนเอ็นผมพร้อมกับขย้ำไข่ผมไปด้วย


ผมเสียวแทบขาดใจไม่นานก็น้ำแตกใส่ปากแคทจนไหลทะลักออกมาจากมุมปาก แคทรีบดูดกินมันเข้าไปก่อนจะลากลิ้นเลียไปทั่วแทงเอ็นผมกินน้ำกามจนหมด จากจากทำความสะอาดให้ของผมเสร็จ แคทก็ถอดเสื้อผ้าผมออกแล้วให้ผมนอนลงบนเตียง


"แคทขออมอีกนะค่ะ ของพี่บีมันคับปากดีแคทชอบ" 


พอพูดจบแคทก็อมของผมเข้าไปเกือบมิดด้ามแล้วผงกหัวขึ้นลง แคทใช้ปากเก่งมากบวกกับลีลาเสริมจากมือของเธอ นี่ถ้าผมไม่น้ำออกไปแล้วรอบนึง ตอนนี้ผมคงใกล้แตกอีกรอบแน่ๆ พอแคทเห็นว่าของผมมันแข็งเต็มที่เธอก็ผละปากจากท่อนเอ็นผม


"พี่บี แคทอยากโดนแท่งที่บีแทงแล้ว ซีดดด พี่บีแทงแคทหน่อยนะค่ะ"


แค่นอนลงข้างๆ ผมแล้วดึงตัวผมขึ้นคล่อมเธอ ผมรีบเอาปลายหัวบานจ่อที่รอยแยกสีชมพูของแคท จากนั้นก็กดมันเข้าไป แคทผวากอดผมพร้อมกับร้องอ้า


"อ้า ผัวขา คับจับเลย เมียเสียวจังค่ะผัว ขา แทงเข้ามาให้มิดเลยค่ะ"
ผมดันท่อนเอ็นพรวดเดียวชนผนังมดลูกแคทเลย
"ซีดดดดด เมียเสียวจังค่ะ กระแทกเลยค่ะ กระแทกเมียเลย เมียอยากน้ำแตกแล้ว"
ผมเลยกระทุ้งมดลูกแคทจนเธอร้องลั่น 
"โอ้ววว พี่บี อึ้ยยยย เสียวค่ะ โอ้ววว แคทจะแตกแล้ว โอ้วววว พี่บี โอ้วววว" 


แคทแอ่นตัวเกร็งกระตุกหลายครั้ง น้ำรักเธอไหลออกมาจะแฉะไปทั่วร่องสาว ผมก้มลงดูดปลายถันเธอ แคทกอดหัวผมไว้


"อู้ยยย เสียวนมค่ะ ผัวขาดูดแรงๆ ค่ะ อู้ยยยย งับด้วย แบบนั้นและค่ะ ผัวแคทเก่งที่สุดเลย"


ผมเริ่มกระแทกเอ็นใส่ร่องสาวแคทต่อ ตอนนี้แคทครางไม่เป็นภาษาเธอทั้งแอ่นเอวแอ่นอกไม่หยุด แล้วผมก็เริ่มกระแทกกระทันท่อนเอ็นเร็วขึ้น แคทดึงหน้าผมไปประกบปากจูบ มือเธอก็จับที่สะโพกผมแล้วกดเหมือนจะให้ผมเพิ่มแรงกระแทก แล้วแคทก็ถึงอีกรอบ เธอแอ่นเอวเร่าๆ หลายครั้งก่อนจะทิ้งตัวลงนอนตาเยิ้ม


"อู้ยยยย เสียวไปหมดแล้วค่ะพี่บี พี่บียังไม่แตกอีกหรอค่ะ"
"ยังเลย แคทช่วยพี่ได้ไหมหละ"


แคทเม้มปากก่อนจะจับผมนอนหงายแล้วขึ้นควบเอง แคทโยกคลึงท่อนเอ็นผมอย่างชำนาญ เธอหมุนเอวเป็นวงกลมก่อนจะเริ่มกระดกก้นขึ้นลง แคทซูดปาก หน้าอกเธอเด้งไปมาผมยาวดัดหยิกตรงปลายสะบัดไปมา ร่องสาวแคทขมิบแรงมากเหมือนพยายามจะทำให้ผมน้ำแตกให้ได้ ผมเองก็รู้สึกว่าใกล้แตกแล้ว


แต่แคทก็ร้องโอ้ยยย แล้วทิ้งตัวลงซบอกผมแล้วกระดกก้นขึ้นลงเบาๆ ผมเกือบถึงแล้วแต่แคทกับแตกก่อนผมเลย ขับก้นแคทไว้แน่นแล้วเด้งท่อนเอ็นเสยเข้าออกอย่างเร็ว แคทก้มหน้าซุกอกผมพร้อมกับร้องคราง ผมเร่งแอ่นเอวกระแทกร่องสาวแคทจนเตียงเด้งตาม แคทเสียวมาจนเธอก้มไปกัดหัวไหล่ผมอย่างแรงก่อนที่เราจะร้องโอ้ยยพร้อมกับ


ผมอันน้ำกามเข้าไปในร่องสาวแคทเต็มแรงจนแคทสะท้านไปทั้งตัว เธอเกร็งมือแน่นก่อนจะค่อยๆ คลายลง แล้วแคทก็นอนหายใจระรัวเหมือนจะหมดแรงอยู่บนแผ่นอกผม


"พี่บีขา แคทรักพี่ค่ะ แคทอยากโดนแบบนี้ทุกวันเลย"
"เราคุยกันแล้วไม่ใช่หรอว่ามันไม่ได้"
"ให้แค่เป็นเมียน้อยก็ได้ แคทยอมทุกอย่าง"
"เอาเป็นแบบนี้ดีแล้ว นานๆ ครั้ง ไม่งั้นก็ไม่ต้องมีเลย"
"พี่บีอะ ใจร้าย แคทรู้นะว่าถ้าเป็นจอย พี่บีคงยอม แต่นี้เป็นแคทพี่บีเลยไม่ยอมใช่ไหมค่ะ"
"ไม่เห็นจะเกี่ยวเลยแคท"


แคททำงอนเธอเลื่อนตัวลงไปนอนคว่ำที่ด้านข้างผม ผมเลยพลิกตัวไปกอดเธอไว้


"ก็ได้เท่ากันแล้วนี่ไง จะน้อยใจอะไรกันอีกหละ"
"ยังไม่เท่าเลย ยังเหลืออีกอย่าง"


ผมรู้ว่าแคทหมายถึงอะไร ผมเลยแหย่นิ้วพรวดเข้าไปในรูก้นเธอ แคทยกก้นร้องกรี๊ดลั่น รูก้นแคทมันบีบรัดนิ้วผมแรงมากจนแทบจะดันเข้าหรือดึงออกมาไม่ได้ ผมเลยใช้วิธีงอนิ้วแล้วเอาปลายนิ้วถูด้านในของรูก้อนแคทแทน แคทครางกระเส่า เธอเด้งก้นเร่าๆ


"งั้นพี่จะทำให้ครบเหมือนจอยนะ"
"เอาเลยค่ะ โอ้ววว เสียวค่ะพี่บี เย็ดเข้ามเลย"


ผมฝืนดึงนิ้วออกมาแล้วดันกลับเข้าไป แคทร้องอ้าแอ่นตัวสะบัดผม ผมใช้นิ้วแทงรูก้นแคทจนนิ้วผมเริ่มเคลื่อนที่ได้ถนัดขึ้นผมก็ดึงนิ้วออกดังผัวะ จากนั้นก็รีบเอาปลายหัวบานจ่อที่รูก้นแคท แคทรีบแอ่นก้นช่วยผม ผมดันหัวบานเข้าไป มันคับแน่นมา แต่ผมก็ฝืนดันจนหัวบานมุดเข้าไปได้ 


"โอ้ววว ฉีกค่ะฉีก ก้นแคท"
"เดี๋ยวก็เสียวนะทนนิด"
"อู้ยยย เอาเลยค่ะพี่บีเย็ดเลยแคทชอบ"


ผมดันท่อนเอ็นต่อจนมิดด้ามแล้วเริ่มซอยก้นแคทดัง พับ พับ พับ แคทร้องลั่นสบัดหัวไปมา แรงตอดรัดของรูก้นแคททำเอาผมเสียวจนเร่งกระแทกสุดตัว แค่ร้อง อู้ อู้ ไม่หยุด แล้วผมกับเธอก็ร้องโอ้ววววว พร้อมๆ กัน ผมอันน้ำกามร้อนๆ เข้าไปในรูก้นแคทเต็มแรง ผมจับก้นแคทแล้วอัดท่อนเอ็นเสยรูก้นแคทเป็นจังหวะไปด้วยระหว่างที่น้ำกามพุ่งออกมา


ผมนอนลงทับตัวแคทโดยมีท่อนเอ็นคาอยู่ในรูก้นเธอ แคทนอนคลอเคลียออดอ้อนผมจนผมต้องทำให้เธออีกสองรอบก่อนที่เราสองคนจะหมดแรงนอนกอดกัน พอสมใจแคทก็เลิกอ้อนขอเอ็นผมอีก แต่เธอเริ่มชวนผมคุยเรื่องพนักงานใหม่แทน


"พี่บี"
"อะไรหรอ"
"พี่บีว่าวิเค้าดูแปลกๆ ไหมค่ะ"
"แปลกยังไง พี่ไม่เห็นว่าวิเค้าจะแปลกตรงไหน"
"ก็แคทคิดว่าวิเค้าดูเก็บกดยังไงบอกไม่ถูก แล้วก็ชอบทำเหมือนมีความลับ หรือทำเรื่องที่ผิดอยู่"
"เราคิดมากไปหรือเปล่า"
"ไม่นะค่ะพี่บี จอยหรือน้องคนอื่นก็คิดเหมือนกัน ผิดกับหญิงเป็นคนละขั้วเลย"
"พี่ว่าแคทคิดมากไปมั้ง" ผมคิดว่าที่วิทำตัวลึกลับคงเพราะผมให้งานลับเธอทำมากกว่าแคทคงคิดมากไปเอง
"ไม่ค่ะ แคทว่าผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไรที่ผิดต่อเรา ผิดต่อพี่บีอยู่แน่ๆ เค้าไม่เคยคิดจะคุยกับพวกแคทเลย เอาแต่ตีตัวออกห่าง คุยด้วยก็ไม่ค่อยสบตา แล้วแคทว่าเค้าดูไม่น่าจะใช้ลูกผู้ดีมีเงินไปเรียนต่างประเทศนะค่ะ"
"คิดมากไปแล้วแคท ไปว่าวิเค้าแบบนั้นได้ยังไง เค้าก็จบจากอังกฤษจริงๆ นะ พี่ดูเอกสารของวิแล้ว"
"ถึงจะแบบนั้นก็เถอะค่ะพี่บี แต่แคทก็คิดว่าวิ ต้องใช้ตัวแลกเงินถึงได้ไปเรียนต่อต่างประเทศแน่ๆ อาจจะเคยเป็นเด็กเสี่ยมาก่อนแน่ๆ"
"เห้ยแคท แกพูดแรงไปแล้วนะ" ผมไม่ชอบที่แคทว่าวิว่าขายตัวถึงได้มีเงินไปเรียนต่อต่างประเทศ
"อ้อพี่บีคงชอบมันกว่าแคทซินะค่ะ ใช่ซินะ ของใหม่มันก็ย่อมดีกว่าของเก่า แคทมันเก่าแล้วนี่"


แคทลุกขึ้นจากเตียงแล้วหยิบชั้นในมาใส่ ผมเลยตามเข้าไปกอดแล้วปลอบใจเธอ


"แหม พี่ก็แค่ไม่อยากให้แคทว่าคนอื่นแบบนี้ พี่จะรักแคทน้อยกว่าคนมาใหม่ได้ยังไงหละ"
"แคทไม่เชื่อหรอกค่ะ ตอนนี้มีเด็กใหม่ตั้งสี่คนที่พี่บียังไม่ได้ อย่างแคทมันแก่แล้วคงไม่น่าสนใจเท่าเด็กๆ หรอก"
"น้อยใจอีกแล้ว นี่ก็พามาเพื่อจะให้หายน้อยใจเรื่องจอย ตอนนี้มาน้อยใจคนอื่นแทนอีก ส่งสัยพี่คงต้องปลอบใจแคทแล้วใช่ไหม"


แคทหันมายิ้มหวาน แล้วผมก็จบแคทยืนเกาะโต๊ะและกระแทกเธอทางด้านหลัง และยังไปต่อกันในห้องน้ำอีกจนแคทเดินแทบไม่เป็น เราสองคนกลับมาถึงออฟฟิตก็เกือบเลิกงานแล้ว ถึงผมจะไม่เชื่อเรื่องที่แคทว่าวิ แต่ผมก็ยังสะกิดใจอยู่บ้าง ผมเลยเรียกวิเข้ามาหา


"เรื่องที่พี่ให้ทำเป็นไงบ้าง ขอโทษทีนะ นี่ก็เพิ่งจะแค่สองวัน แต่พี่ใจร้อนอยากรู้เรื่องนี้เร็ว"
"เออ คือ ค่ะ ตอนนี้วิก็ไม่เห็นว่าจะมีใครทำแบบที่คุณบีบอกอยู่นะค่ะ รายชื่อคนที่คุณบีให้มา ตอนนี้ก็ไม่ได้ถือหุ้นของเราแล้ว วิคิดว่าคงเป็นแค่พวกนักลงทุนหน้าใหม่เท่านั้นแหละค่ะ ไม่ก็พวกอยากลองวิชาเลยจับกลุ่มกันคิดจะปั้นหุ้น ตอนนี้วิคิดว่าไม่มีใครกำลังเล่นตุกติกกับเราหรอกค่ะ"
"งั้นก็ดีครับ ยังไงวิช่วยทำเป็นรายงานให้ผมทีนะ ผมจะได้เอาไปแจ้งผู้ใหญ่ให้ทราบ แล้วจะได้จบเรื่องนี้ไปซะ อ้อแล้วอย่าลืมเริ่มลงทุนนะ ผมหวังว่าสิ้นเดือนนี้ผมคงได้ข่าวดีจากวินะ"
"ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ววิขอตัวนะค่ะ"
"ครับเชิญครับ"


ไม่มีอะไรแล้วงั้นหรอ มันน่าแปลกจริงๆ ซะด้วย แคทไม่ได้พูดเกินจริงไปซักเท่าไหร่ เพราะเมื่อกี้วิก็หลบตาผมตอนที่ผมเรื่องคนที่คิดจะเข้ามาฮุบบริษัทผม แถมยังอึกอักก่อนจะตอบด้วย จะว่าไปวิไม่มีประวัติครอบครัวเลย ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีพี่น้อง แต่ผมก็ไม่ได้คิดเรื่องนี้ต่อ


"พี่บีค่ะมีคนชื่อ เกวลินโทรหาพี่บีค่ะ เค้าโทรมาหลายครั้งแล้วแต่พี่บีไม่อยู่"
"โอนสายเข้ามาเลยก็ได้น้องหงส์"
"ค่ะ"


"สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อเกวลินเป็นเลขาส่วนตัวของท่านอำนาจ ตอนนี้ท่านอำนาจโอนสิทธิในหุ้นต่างๆ มาให้คุณบีแล้ว ดิฉันจึงมีต้องกลายมาเป็นเลขาส่วนตัวของคุณบีแทน ดิฉันมีตารางการงานของอาทิตย์นี้ที่คุณต้องทำ คุณพอจะมีเวลาว่าคุยกับฉันเย็นนี้ไหมค่ะ"
"ได้ซิครับคุณเกวลิน"
"เรียกลินเฉยๆ ก็ได้ค่ะ แล้วเจอกันค่ะ"


ผมนัดเจอกับลินที่คอฟฟี่ช๊อปแห่งหนึ่ง


"สวัสดีค่ะคุณบี"
"สวัสดีครับลิน ทำไมนัดที่ร้านกาแฟแบบนี้หละ คุณไม่อยากทานข้าวหรอ"
"ร้านอาหารมันคุยไม่ถนัดค่ะ" ลินหยิบ ipad ออกมาจากกระเป๋าถือแล้วเปิดให้ผมดูตารางซึ่งมันแน่นเอียดเกือบทุกวัน
"นี่อะไรครับเนี่ย หยังกับตารางของนายกรัฐมนตรีเลยนะครับ ไม่มีเวลาแม้แต่จะกินข้าวเลยนะเนี่ย"
"ตารางงานของคุณค่ะ"
"อะไรนะ ผมไม่เชื่อหรอก ถึงผมจะรู้ว่าท่านอำนาจยุ่ง แต่ผมไม่เห็นว่าท่านจะยุ่งมากขนาดนี้เลยนี่ครับ"
"แต่นี้ก็คือตารางงานที่ท่านทำเป็นประจำนะค่ะ"
"เอางี้ดีกว่า ถ้างานไหนที่ท่านไม่ยอมไป คุณทำยังไง"
"ดิฉันก็ไปประชุมแทนค่ะ"
"แล้วปรกติคุณประชุมแทนท่านบ่อยแค่ไหน"
"เออ ก็เกือบทุกวันค่ะ"
"นั่นไง ผมว่าแล้ว งั้นผมก็คงเอาเหมือนกันนะ งานไหนไม่มีเรื่องสำคัญผมคงไม่ไป คุณประชุมแทนผมแล้วกัน"
"โหเหมือนกันเลย เลือกคนได้เหมือนตัวเองชมัด" ลินแอบบ่น
"อะไรนะครับ"
"เปล่าค่ะ"
"ผมขอดูที่คุณเล่นอยู่นั้นได้ไหมครับ มันต่อกับระบบของบริษัทอยู่ใช่ไหม"
"ได้ค่ะ แต่รอซักครู่นะค่ะ ลินขอเซ็ทลายนิ้วมือคุณบีก่อน"


ผมเห็นลินแตะจอเลื่อนโน้นเลื่อนนี้จากนั้นก็ส่งมาให้ผมประทับนิ้วหัวแม่มือ ลงที่กรอบในหน้าจอ


"ทันสมัยจังเลยนะครับ"
"ค่ะ ท่านชอบค่ะ"
ผมรับ ipad มากดเล่น ผมคิดว่าน่าเอาไปให้แนนเล่นเกมเธอคงชอบ
"อืมผมจะเข้าไปดูอะไรได้บ้าง"
"สิทธิของคุณไม่จำกัดค่ะ ดูได้แก้ได้ทั้งหมด"
"งั้นหรอครับ ผมอยากดูประวัติพนักงาน ผมต้องเข้าตรงไหน"
ลินบอกวิธีเข้าให้ผมจากนั้นผมก็เข้าไปแล้วลองหาชื่อตัวเอง โอ ประธานกรรมการและเจ้าของกลุ่มบริษัทฯ .... ใหญ่โตจังแหะ โอ๊ะมีอัตราเงินเดือนด้วย โหตัวเลขทำไมมันมากนักหละ แบบนี้ผมซื้อรถรุ่นเล็กๆ ได้เดือนละคันเลยนะเนี่ย
"ผมมีเงินเดือนด้วยหรอครับ"
"มีค่ะ ท่านเองก็มีเงินเดือน ท่านบอกว่าไม่มีอะไรได้มาฟรี ถึงเป็นเจ้าของก็ต้องคิดเงินเดือนให้ตัวเอง"
"แล้วถ้าผมจะเพิ่มหรือลดเงินเดือนผมหรือคนอื่น ผมทำได้ไหม"
"ได้ค่ะ คุณมีสิทธิเพิ่มเงินเดือนลดเงินเดือนเลื่อนขั้นพนักงานในบริษัทได้ทุกคน รวมถึงสิทธิพิเศษเช่นรถยนต์ส่วนตัว คนขับรถ บ้านพักที่ต่างจังหวัด ประกันสุดขภาพ....."
"พอแล้วผมเข้าใจแล้ว ผมอยากได้แบบนี้ซักอัน คุณพอจะมีให้ผมอีกอันไหมครับ"
"เออ ท่านไม่เคยขอนะค่ะ"
"แต่ผมอยากได้ไว้ดู ผมมีสิทธิขอไหม"
"คุณมีสิทธิขออยู่แล้วหละค่ะ"
"ก็ดีผมอยากได้อันนึง แล้วผมอยากได้คืนนี้เลย"
"เอาแต่ใจจริงๆ" ลินบ่นอีกรอบ
"คุณว่าไงนะครับ" ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
"เปล่าค่ะรอซักครู่นะค่ะ"


ลินลุกขึ้นแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร ผมมองเธอดูเหมือนเธอกำลังทะเลาะกับคนปลายสายแล้วซักพักเธอก็กลับมานั่ง


"อีกประมาณ 15 นาทีนะค่ะ"
"ไม่เป็นไร ผมรอได้" 


แล้วผมก็ลองหาประวัติของเกวลินดูบ้าง อืมเลขาประจำตัวประธานกรรมการและเจ้าของ เงินเดือน ไม่เยอะเท่าไหร่แฮะ เมื่อเทียบกับที่เธอต้องประชุมแทนคุณอำนาจบ่อยๆ และต้องคอยมารายงานการประชุมให้ฟัง สิทธิพิเศษไม่มี ผมเงยหน้าดูลินแล้วกลับมาดูรูปในหน้าจอ


"อืมผมยาวดูน่ารักกว่านะ ทำไมตัดผมสั่นซะหละ"
"เรื่องส่วนตัวค่ะ"


ผมเหล่มองลินอีกครั้ง เธอไม่ธรรมดาแน่ๆ แล้ว ขนาดผมมีสิทธิไล่เธอออกได้เธอก็ยังกล้าตอบแบบนี้ได้ ผมอมยิ้มก่อนจะดูประวัติเธอต่อ ลินทำหน้าเหมือนสงสัยว่าผมกำลังอ่านอะไรอยู่ ผมปิดหน้าจอแล้วส่ง ipad คืนให้ลิน


"แล้วนอกจากเรื่องประชุมคุณทำอะไรอื่นให้ท่านอีกบ้าง"
"ก็จองตั๋วเครื่องบินจองโรงแรม เออ ก็ทุกอย่างที่ท่านสั่งแหละค่ะ" ลินตัดบทเหมือนเริ่มเบื่อคำถามผม
"ถ้างั้นถ้าผมอยากให้คุณช่วยเรื่องอะไรซักเรื่องคุณพอจะช่วยผมได้ไหม"
"เรื่องอะไรหละค่ะ ถ้าคุณไม่บอกว่าเรื่องอะไรฉันจะรู้ได้ยังไงว่าช่วยได้หรือไม่ได้"
ผมชอบใจเธอจัง แล้วผมก็บอกเรื่องที่อยากให้เธอช่วยให้เธอฟัง
"ได้ค่ะ"
"ขอบคุณครับ แต่ผมไม่อยากให้มีใครรู้เรื่องนี้นะ คุณต้องรายงานตรงมาที่ผมคนเดียว"
"ได้อยู่แล้วหละค่ะ"


ซักพักก็มีแมสเซนเจอร์เข้ามาในร้านแล้วส่งกล่อง ipad ให้กับลิน 


"ipad ของคุณมาแล้ว คุณแค่เปิดเครื่อง แล้วประทับนิ้ว จากนั้นระบบก็จะจัดการเชื่อมต่อเอง คุณสามารถเข้าไปในระบบบริษัทได้ทันที อ้อแล้วดิฉันจะส่งรายงานการประชุมมาทาง ipad นี้เลยนะค่ะ คุณจะได้ไม่ต้องมาเจอดิฉันบ่อยๆ
"ทำไมครับ ไม่อยากเจอหน้าผมมากขนาดนั้นเลยหรอ"
"เออ เปล่าค่ะ ก็แค่กลัวคุณบีจะงานยุ่งเท่านั้นเอง"
"ตามใจคุณลินเถอะครับ อืมพรุ่งนี้คุณอย่าลืมไปประชุมแทนผมด้วยนะ ผมคงไม่ว่างนะ"
"ค่ะ" เสียงลินเหมือนไม่ค่อยพอใจนัก
"งั้นผมไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนะ"


ลินทำหน้างง เธอต่างหากต้องพูดคำนี้ และตอนนี้เธอยังมีเรื่องจะต้องคุยกับผมอีกเยอะ แต่ผมกลับตัดบทขอตัวซะก่อน


ผมทิ้งให้ลินนั่งงงต่อในร้าน ส่วนผมขับรถออกมาอย่างสบายใจที่แกล้งเธอได้ หลังกินข้าวเสร็จผมก็เอา ipad ออกมาเล่น แนนเห็นเธอก็รีบเข้ามาขอดู แนนเอามันไปถืออยู่แป๊บเดียวก็เอามาคืนผม


"ไม่เห็นมีเกมเลย"
"ก็ไม่ได้ลงเกมนี่เอาไว้ทำงาน"
"เหอะ เล่นเกม wii กับพี่หงส์ดีกว่า


ผมเปิดเข้าไปในระบบประวัติอีกครั้ง คราวนี้หน้าจอมันมีให้ผมเปลี่ยนแปลงได้ด้วย ผมไปลดเงินเดือนตัวเองไปห้าหมื่นแล้วเอามันไปเพิ่มที่เงินเดือนของลิน ผมว่าเธอทำงานหนักมากและเธอต้องเก่งมากๆ แน่ ไม่งั้นคงทำงานให้คุณอำนาจมาหลายปีแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ


จากนั้นผมเพิ่มสวัสดิการให้ลิน รถประจำตำแหน่ง โอ้วมันมีรุ่นรถขึ้นมาให้เลือกด้วยแฮะ ฮ่าๆ สนุกจังผมคิด ผมเลือกเบ็นซ์รุ่นเล็กๆ ในลินพร้อมคนขับรถประจำตำแหน่ง แต่ผมเลือกไม่ได้ดูเหมือนต่ำแหน่งเลขาจะมีคนขับรถประจำตำแหน่งไม่ได้แฮะ งั้นเปลี่ยนดีกว่า พอผมกดต่ำแหน่งต่างๆ ก็เรียงขึ้นมาเป็นสิบๆ ตำแหน่ง เอาอะไรดีหละ เหมือนเล่นเกมซิมส์เลยแฮะ ที่ปรึกษาหรอ อืมน่าสน ผมเปลี่ยนต่ำแหน่งลินเป็นที่ปรึกษา คราวนี้ผมเลือกให้เธอมีคนขับรถประจำตำแหน่งได้แล้ว


อืมพอใส่ตำแหน่งนี้ไปมันมีส่วนสวัสดิการบ้านพักขึ้นมาด้วย โหมีแทบจะทุกจังหวัดเลยแฮะติ๊กมันให้หมดเลยดีกว่า สิทธินั่งเครื่องบินให้การเดินทางไปต่างประเทศหรือต่างจังหวัด อืมจะให้เธอนั่งรถไปอย่างเดียวก็น่าสงสารเกินต้องไปประชุมไกลๆ เหนื่อยแย่ เอ้าให้เลือกคลาสอีก อีโคโนมี่ บิสซิเนท เอาอะไรดี บิสซิเนทแล้วกันให้สมกับต่ำแหน่ง ผมเลือกโน้นเลือกนี่อย่างสนุกมือ นี่ถ้ามีเลือกทรงผมกับเสื้อผ้าด้วยผมคงคิดว่านี่มันเป็นเกมซิมส์จริงๆ


พอตั้งอะไรเสร็จระบบก็ขึ้นมาให้ผมประทับนิ้วมือยืนยัน ผมก็ประทับนิ้วมือลงไป ระบบบอกว่าดำเนินการเปลี่ยนแปลงเรียบร้อยแล้ว ผมหมดสนุกแล้ว ไม่รู้จะไปปรับต่ำแหน่งใครอีกเพราะผมยังไม่รู้จักคนอื่นนอกจากลิน แล้วแนนก็เริ่มร้องกรี๊ดกร๊าด ผมเลยวาง ipad แล้วลุกไปดูแนนเล่นเกมที่ซื้อมาใหม่กับหงส์


ซักพักผมก็ได้ยินเสียงร้องของ ipad ดังหลายครั้ง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเพราะผมไม่รู้ว่ามันคืออะไรจนก่อนจะนอนผมดึงได้มาดู มันเป็นเสียงเตือนเมื่อได้รับข้อความ ผมเปิดดูเป็นลินส่งมาหาผมหลายสิบครั้ง เธอขอให้ผมโทรกลับไปหา ผมเลยกดโทรศัพท์ตามเบอร์ที่โชว์ในเมล


"คุณบี คุณทำอะไรค่ะ คุณเล่นระบบจนมั่วไปหมดแล้วนะ"
"ผมเล่นอะไรคุณลิน"
"ก็คุณมาปรับตำแหน่งลินเล่น ลินไม่สนุกด้วยหรอกนะค่ะ"
"ทำไมคุณคิดว่าผมแกล้งคุณหละ"
"จะไม่แกล้งได้ไงค่ะ เงินเดือนขึ้น ตำแหน่งขึ้น รถประจำตำแหน่ง คนขับรถ บ้านพัก เครื่องบิน โอ้ยย แก้จนมั่วไปหมดแล้ว ลินบอกไม่หมดแล้วค่ะ"
"ทำไมครับ คุณไม่อยากได้ของพวกนี้หรือ"
"อยากค่ะ แต่ลินรู้ว่าคุณแค่ลองเล่นระบบเท่านั้น พรุ่งนี้คุณคงสั่งให้ลินแก้กลับ คุณเข้าใจไหมค่ะว่าลินรู้สึกยังไงที่โดนหลอกว่าได้โดนได้นี่แล้วที่จริงคุณแค่หลอกลินเล่น"
"ก่อนจะตอบ ผมขอถามคุณก่อนได้ไหม"
"ถามมาเถอะค่ะ นี่คงเป็นวันสุดท้ายที่ลินจะทนทำงานแบบนี้แล้ว คุณอยากจะถามอะไรก็ถามมาเลย"
"ลินบอกว่าผมมีอำนาจเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในระบบนี้ใช่ไหม"
"ใช่ค่ะแล้วไงค่ะ คุณเลยอยากทำอะไรก็ทำได้ตามใจงั้นหรอ"
"เอาหละ งั้นผมจะตอบคุณหละนะ ผมใช้อำนาจนั้นแล้ว แต่ผมก็เสียใจที่คุณกลับลาออกไม่ยอมรับสิ่งที่ผมใช้อำนาจเปลี่ยนแปลงให้คุณ"
"เออ อะไรนะค่ะ"
"ผมหมายความตามที่ผมพูด"
"ท่านหมายความว่าท่านปรับต่ำแหน่งให้ลินจริงๆ หรอค่ะ"
"ใช่ครับ ผมจะให้เลขาไปนั่งประชุมแทนได้ยังไง แล้วใครมันจะกลัวหละครับ แล้วผมก็เห็นว่าลินทำงานให้คุณพ่อมาหลายปีแล้วผมเชื่อว่าลินต้องทำงานได้ดีแน่ๆ คุณพ่อถึงไว้ใจให้ไปประชุมแทน แต่ผมไม่เหมือนคุณพ่อนะ ไหนๆ จะไปนั่งแทนผมแล้วก็ควรที่จะปกป้องผลประโยชน์ให้ผมได้ด้วย คุณคิดว่าคุณจะทำได้หรือเปล่า"
"ได้ซิค่ะท่าน ลินทำได้แน่นอน"
งั้นก็ดีแล้ว ผมหวังว่าผมคงดูคนไม่ผิดนะ"
"ไม่ผิดแน่นอนค่ะท่าน ลินจะทำให้ดีที่สุด"
"ผมเชื่อคุณนะ อ้อแล้วเลิกเรียกผมว่าท่านด้วย เรียกผมว่าพี่ก็แล้วกัน"
"ค่ะ ขอบคุณนะค่ะพี่บี"

ผมใช้สิทธินั้นแล้ว ลินจะตอบแทนพี่บียังงัยนะ

เปลี่ยนเลขาเป็นที่ปรึกษาประจำตัว