มน นี่แอบเต็มมาจัดหนักบ่อยชิ

ติดใจแล้วไหม

ลูกใคร

ตกลงแล้วลูกใครหว่า...

เรียบร้อยลูกป็อด

" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"


EP.44 : การยอมรับผิดและการให้อภัย




แต่แล้วในเช้าวันอังคาร หลังจากผ่านวันเสาร์มาได้เพียงไม่กี่วัน  มน ก็ต้องพบกับข่าวร้ายเมื่อน้าต้อม น้าที่เปรียบเสมือนแม่คนที่สองของเธอ ที่เอ็นดูเธอมาตั้งแต่เล็กมาต้องมาเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์จนเสียชีวิต พวกเราภายในบ้านสี่คนจึงต้องไปช่วยจัดการงานศพร่วมกับพ่อแม่ของมน ที่เชียงใหม่ทันทีจนเธอต้องลางาน ไปร่วมสัปดาห์
.
.
.
ย้อนไปยังเช้าหลังวันงานแต่งงานของ มน  เธอที่มาหาน้าสาวของเธอตามที่น้าของเธอฝากบอกแม่ของเธอไว้
"น้าต้อม มน เองค่ะ"  มน เอ่ยเคาะประตูห้องพักโรงแรมที่น้าของเธอพักอยู่
"มา มน เข้ามา น้ามีอะไรจะคุยจ๊ะ" น้าต้อม เปิดประตูพลางชวนหลานสาวเข้าในห้องพัก
" ค่ะ น้า มีอะไรคะ" มน นั่งลงที่เก้าอี้ พลางเอ่ยถาม
"นี่จ๊ะลูกมน ของขวัญวันแต่งงานจากน้านะ"
น้าต้อยเอ่ยพร้อมยื่นกระดาษใบหนึ่งมาให้เธอ พร้อมซองเอกสาร
"อะไรหรือคะ" มนเอ่ยถามพลางหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาดู  มันเป็นเอกสารพินัยกรรม ที่ระบุว่า
    'ข้าพเจ้า นางดีวัน มะริกายะพล ขอมอบที่ดิน เลขที่โฉนด ข5677 จำนวน 60 ไร่ 12 งาน ให้แก่นางสาวนฤมน มะริกายะพล ไว้แต่เพียงผู้เดียว ภายหลังข้าพเจ้าได้เสียชีวิตไปแล้ว ลงชื่อ นางดีวัน มะริกายะพล'
"ทำไมคะ น้าต้อม มน ว่ามันมากไป หนูลำบากใจจัง" มน เอ่ย
"ไม่หรอกมน  แต่น้าขอมน ไว้อย่างนะ ขอให้มน กับสามีรักกันไว้มากๆนะอย่าให้เป็นเหมือนสามีของน้าที่สุดท้าย น้าก็ต้องเลิกรากัน น้าอยากให้ มน มีคู่ชีวิตที่รักกันไปตลอดจนแก่เฒ่ากันเท่านี้น้าก็ดีใจแล้ว สมบัติแค่นี้มันเล็กน้อยเพราะยังไงน้าก็ตัวคนเดียว"
.
.
.
มาวันนี้ น้าต้อม ที่รักของเธอที่ได้เสียชีวิตลง เธอจึงรีบขึ้นไปที่เชียงใหม่ทันที
หลังจากพวกผม มน และครอบครัวทั้งของผมและมน ได้เสร็จภารกิจกลับมาจากเชียงใหม่แล้ว ตอนนี้ระยะเวลาก็กว่าสามสัปดาห์ที่ผ่านมาหรือเกือบยี่สิบกว่าวันหลังจากที่ผมเริ่มได้ไฟล์จากพี่เหลียง ซึ่งเป็นเสาร์ถัดมาจากครั้งแรกที่มน ได้ไปเจอ ป๊อด  และสิ่งที่เหนือความคาดหมายของผมและภรรยาก็เกิดขึ้น
.
.
.
มน ที่กลับมาจากทำงานหลังจากเธอจอดรถเรียบร้อยแล้ว เธอก็วิ่งหน้าตาตื่นด้วยอาการร้อนรนขึ้นมาหาผมในห้องนอน ก่อนจะเอ่ย
"เติม  มน ท้อง" มน เอ่ยออกมา
"หืออ.."  ผมที่ได้ยินก็เอ่ยออกมาด้วยความแปลกใจ
"เมนส์ไม่มา  มน เลยเอะใจก็เลยลองซื้อที่ตรวจมา" มน เอ่ยออกมาต่อ
"ดูผิดเหรอเปล่า" ผม เอ่ย
"อืม..นี่ไง ขีดมันขึ้น 2 ขีด" มน เอ่ยออกมา




"มน"
ผมเอ่ยเรียกเธอ พร้อมกับโอบกอดร่างเธอขณะที่เธอก็โอบกอดผมกลับ แล้วผมก็เอ่ยกับภรรยา
"มน เติม เข้าใจ เติมเองก็ผิด ที่ไม่ดูแลมน ได้เหมือนก่อน"  พูดจบผมก็ร้องไห้ออกมาเป็นเผาเต่าตามภรรยาไปอีกคน
"ไม่ๆ เติม ไม่ผิด มน เองที่ผิด ฮือๆ" มน เอ่ย
เราสองสามีภรรยากอดกันร้องไห้ร่วมกัน แล้วผมก็เอ่ยขึ้น
"มน ไม่ต้องห่วง ยังไงเติม ก็ยังรักมนเหมือนเดิม มนไม่ต้องกลัว เติม จะรักมนตลอดไป"
"ฮือๆๆๆ เติม มนก็จะรักเติม มน จะมีแค่เติมคนเดียว ขอบคุณนะที่เติม เชื่อใจ มน..มน ไม่มีเติม มน ก็อยู่ไม่ได้" มน เอ่ยออกมา
เราสองสามีภรรยากอดกันร้องไห้ร่วมกันอยู่นานร่วมชั่วโมง จนผมที่ได้สติว่าควรจะต้องทำอะไรต่อกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ ด้วยเราสองคน ที่ไม่มีแผนที่จะมีลูกกันอยู่แล้วตั้งแต่แต่งงานกัน แต่มน ที่ตอนนี้อายุเข้า 43 ปี แล้วเกิดมาตั้งครรภ์แบบนี้  ผมเลยเอ่ยขึ้น
"แล้วพวกเราจะทำยังไงต่อดีล่ะ จะปล่อยให้ท้อง เติม ก็กลัว มน จะอันตรายนะ" แล้วผมก็พูดต่อ
"บางทีอาจจะต้องได้เจาะน้ำคร่ำดูว่าเด็กแข็ง แรงดีหรือเปล่า"

     
แล้ววันเวลาก็ผ่านไปจนเกือบสามเดือน
"โอะ..โอ้ววว...ซูดดดดดดด..อืมมมม.....อ๊าส์"
V
V
V



น้อง​มนได้​ท้องลูก​กับ​แฟน​เก่า​แน่​เลย​งาน​นี้​

มันจะมีความหวาดระแวงว่าเป็นลูกผัวเก่ารึเปล่า

ผ่านไปสามเดือนซี๊ดซ๊าดขนาดนี้มาจากอะไรละเนี่ย

ยังไงละทีนี้

เดาไม่ถูกเลยว่าลูกใคร

เดาไม่ถูกเลยว่าลูกใคร

ผลพลอยได้จากถ่านไฟเก่าแรงสูงงงง

ท้องจนได้ สะใจดี

คุณมนคนสวย

สนุกไป สนุกมา ได้ลูกซะแล้ว