"สถานการณ์ตอนนี้ เราแทบจะคุมอะไรไม่อยู่แล้วนะ" ผู้อาวุโสมงคลบอกกับกลุ่มผู้อาวุโสและผู้พิทักษ์ระดับสูงที่ในห้องประชุม "วัตถุเวทย์พังเสียหายไปหลายอัน จับมือใครดมก็ไม่ได้ แถมพวกลักพาตัวข่มขืนยังกลับมาระบาดอีกแล้ว"
   "แต่เรายังไม่มีหลักฐานว่ามีพวกปิศาจอยู่เบื้องหลังนะคะ" ผู้พิทักษ์ระดับสูงคนหนึ่งแย้ง
   "ถ้าไม่มี พวกมันจะอุกอาจกันถึงขนาดนี้เหรอ" ผู้อาวุโสมงคลย้อนถาม "แล้วไอ้พรชัยดอทพอร์นอะไรนี่อีก ครั้งที่แล้วมันก็อาศัยเครื่องมือของเสี่ยต้น ใช่ไหม มารอบนี้วิตถารกว่าเดิมอีก....คุณเก่ง..."
   "ผมประสานกับทางตำรวจอยู่ครับ" เก่งบอก "แต่ตอนนี้ยังสาวไปไม่ใกล้จะถึงเลย บางคนบอกว่ากลุ่มคนที่อยู่เบื้องหลังอาจจะเป็นคนละกลุ่ม แค่เอาชื่อเก่ามาสวมด้วยซ้ำ"
   "หนูข้าวหอม เรื่องพลังที่ทำลายอาวุธของเรา...."
   "หนูบอกไม่ได้ค่ะ" ข้าวหอมรีบตอบ
   ผู้อาวุโสมงคลหรี่ตา "แค่เพราะหนูเป็นคนรักของนายท่าน ไม่ได้แปลว่าหนูจะละเลยคำขอจากสภาได้ตามใจนะ"
   "เรื่องนั้นหนูทราบค่ะ...."
   "แล้วตอนนี้ นายท่านหายหัวไปไหนไม่รู้แล้วด้วย" ผู้อาวุโสบงกชส่งเสียงเยาะ "ชุดเกราะหนูก็เสียแล้ว ยังมาทำหยิ่งยโส"
   "บงกช...." มงคลปราม
   "ฮึ...ผมละเกลียดนัก ทำไมสภาต้องยอมนายท่านนทีทุกอย่าง อยากไปก็ไป อยากมาก็มา อยากสั่งอะไรก็สั่ง แล้วเราก็มีหน้าที่ต้องทำตามทุกอย่าง ตอนนี้ตัวท่านไม่อยู่แล้ว เรายังต้องมานั่งเกรงใจเมียท่านอีกเหรอ" บงกชโวย "ผมทนมาไม่รู้เท่าไหร่แล้ว...."
   "บงกช พอแล้ว" มงคลบอก "หนูข้าวหอม...."
   "หนูขอยืนยันว่า หนูช่วยบรรเทาเรื่องคลื่นพลังลงได้แล้วในระดับหนึ่งค่ะ" ข้าวหอมบอก "และหนูเชื่อว่า พลังนี้ หนูสามารถเปลี่ยนให้มาเป็นประโยชน์ต่อเราได้ ขอเวลาให้หนูอีกหน่อย..."
   "ในกรุงเทพเราแทบไม่เหลือผู้พิทักษ์ที่ใช้งานได้แล้วนะ!!!" ผู้อาวุโสบงกชโวย "ถ้ายังมีปิศาจหลงเหลืออยู่เราจะทำยังไง หนูก็บอกเองว่าติดต่อนายท่านไม่ได้!!"   
   "ผมขอกำลังเสริมจากศูนย์ที่ประเทศจีนแล้ว" มงคลบอก "ทางนั้นบอกว่าน่าจะส่งผู้พิทักษ์มาช่วยเราได้สามหรือสี่คนภายในสัปดาห์นี้ คุณบงกชช่วยอดทนหน่อยเถอะครับ"
   "แล้วเรื่องพรชัยดอทพอร์นล่ะ" ผู้อาวุโสอีกคนถาม "เราควรจะหาคนมาช่วยคุณเก่งหน่อยไหม ถ้าเผื่อมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับวัตถุปิศาจเหมือนรอบที่แล้ว..."

   "เห้อ....." พี่เก่งถอนหายใจยาวหลังประชุมเลิก "จบเรื่องโครงข่ายมหาเวทย์ไปได้ นึกว่าจะได้พักบ้างนะเนี่ย"
   "จริงค่ะ" ข้าวหอมบอก "เรื่องเว็บหื่นนั่น พี่สืบไม่ได้เรื่องอะไรจริง ๆ น่ะเหรอ"
   "จริง" เก่งส่ายหน้า "พวกมันปกปิดร่องรอยกันดีมาก พี่ไปขอให้เพื่อนที่เป็นวิศวคอมพ์มือหนึ่งช่วยยังแกะรอยที่อยู่เว็บจริง ๆ ของมันไม่ได้เลย พวกตำรวจก็พยายามตามเรื่องกันเต็มที่ แต่ไม่มีเบาะแสอะไรเลย แถมตำรวจที่ทำเรื่องนี้บางนายยังเพิ่งประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปอีก คงจะอีกนานแหละกว่าจะทำอะไรกันได้"
   "สู้ ๆ นะคะ พี่เก่ง"
   "อืม....ว่าแล้ว..."
   "คะ?"
   "เจ๊รู้จักกับน้องที่ชื่อชาคริต น้ำฟ้ากับราชณิญาใช่ไหม"
   "ค่ะ หนูไปลงเรียนวิชาเลือกกับเค้าตัวนึง"
   "สามคนนี้อยู่ด้วยวันที่พี่ปิดพรชัยดอทพอร์นรอบแรก" พี่เก่งบอก "เจ้าของเว็บในตอนนั้นเป็นเพื่อนที่โรงเรียนของสามคนนั้น ยังไงเจ๊ลองไปถามดูได้ไหม ว่ารู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเพื่อนคนนี้หรือเปล่า ถ้าเผื่อว่าเป็นเจ้าของเดิมจริง ๆ ไม่ใช่คนอื่นมาสวมชื่ออ่ะนะ"
   "โห พี่เก่ง อยู่ ๆ ให้หนูไปถามน้องเรื่องเว็บโป๊เนี่ยนะ" ข้าวหอมเกาหัว "หนูนัดให้แล้วให้พี่ไปคุยได้ป่ะ รู้จักกันอยู่แล้วนี่"
   "พี่รู้จักเค้า แต่เค้าไม่รู้จักพี่น่ะสิ" พี่เก่งบอก "จบเรื่อง พี่ก็ให้แผนกปกปิดเข้ามาลบความจำเรียบร้อย สามคนนั้นน่าจะจำพี่ไม่ได้ด้วยซ้ำ ใครจะไปรู้ว่าเรื่องมันจะไม่จบ"
   "โห........หนูขอคิดก่อนนะ จะทำไงดี....น้องชาคริต เคยดูเว็บโป๊เว็บนี้หรือป่าววววว บรื๊ออออ หยะแหยงปาก"
   "อ้อ....แล้วก็น้องราชณิญาโดนข่มขืนหนักมากวันนั้น เป็นอีกสาเหตุที่จำเป็นต้องลบความจำ" พี่เก่งเล่า "เห็นแก่น้องเค้า ถ้าเจ๊จะไปเลียบเคียงถาม ก็พยายามอย่ารื้อความจำน้องเค้ามาก พี่สงสาร"
   "หนูยังนึกไม่ออกเลย ว่าจะไปถามน้อง ๆ เค้ายังไงเนี่ย!!!!"
   
   "ชาคริต น้องญา น้ำฟ้า" เบญลากทั้งสามคนมานั่งบนม้านั่งหิน "ไผ่หลิวไปค่ะ ชิ่ว ไม่เกี่ยว"
   "ชั้นก็เป็นเมียชาคริตเหมือนกัน ต้องเกี่ยวสิ" ไผ่หลิวนั่งลงเป็นคนที่สี่ด้วยสีหน้าดื้อดึง
   "มีเรื่องอะไรเหรอ เบญ" ชาคริตถาม "ถึงได้เรียกรวมแบบนี้"
   "เจ๊ข้าวหอมมีเรื่องจะคุยกับชาคริต น้องญา แล้วก็น้ำฟ้าน่ะ" เบญบอก "ไผ่หลิว ไปได้แล้ว ชิ่วววววว"
   ไผ่หลิวกอดอกทำหน้าบูดบึ้ง
   "บอกตามตรงนะ ชั้นไม่ไว้ใจเจ๊ข้าวหอมเลย" น้ำฟ้าบอก "มาเกาะแกะพวกเราหลายรอบแล้ว....ไม่รู้ว่ามีแผนร้าย..."
   "เจ๊เป็นคนดีค่ะ" เบญรีบบอก "ส่วนเรื่องอะไร ให้เจ๊พูดเองดีกว่า"
   "จริง ๆ นะคะ หนูว่าพี่เบญต้องนอกใจพี่ชาคริตไปอยู่กับเจ๊ข้าวหอมแน่" ราชณิญาบอก
   "หรือ เค้าจะมาขอแบ่งยัยผมปีย" ไผ่หลิวลูบคางตัวเองอย่างครุ่นคิด "....หนะ....น้องชะคริต.....พี่ยอมเป็นเมียอีกคนของน้องก็ได้ ถ้ายอมให้พี่ได้ตีฉิ่งกับยัยเบญเป็นครั้งคราว อื๊ออออ"
   "อุบาทว์ ไผ่หลิว" เบญบอก
   "แต่หนูไม่ยอมให้พี่มีคนที่หกแล้ว จริง ๆ นะ" ราชณิญากอดอก ทำหน้าบูด
   "ลองให้ใครถูกจับสักคนสิ เดี๋ยวก็มีเพิ่ม" น้ำฟ้าบอก
   "พี่ก็ไม่ได้อยากจะเป็นคนที่หกของใครนะ" ข้าวหอมบอกและก้าวเข้ามา
   "ดะ....ได้ไง" ไผ่หลิวระล่ำระลัก "ชั้นไม่เห็นสัมผัสได้เลยว่ามีใครแอบฟังอยู่"
   "ฟังนะคะ ทุกคน พี่เป็นสมาชิกองค์กรลับพิทักษ์โลก"
   "......."
   "......."
   "........."
   "เจ๊พูดจริงนะคะ ฟังเถอะ" เบญบอกเมื่อเห็นสีหน้าของทุกคน
   "พิสูจน์มาสิ" ไผ่หลิวท้า
   ข้าวหอมสะบัดมือครั้งหนึ่ง ไผ่หลิวล้มกลิ้งลงไปกองกับพื้น
   "ไผ่หลิว!!!!"
   "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เค้าแค่หลับไป" ข้าวหอมบอกและมองไปทางชาคริต น้ำฟ้า และราชณิญา "ธุระของพี่ อยู่กับเราสามคนอยู่แล้ว"
   "คริคริคริ เดี๋ยวหนูเก็บไว้ทำบ้างนะเจ๊" เบญหัวเราะ เธอทำท่าโบกมือเลียนแบบข้าวหอม ราชณิญาสลบไป
   "น้องเบญ!!!!" ข้าวหอมร้อง "พี่ก็บอกอยู่ว่าจะคุยกับสามคนนี้!!!!"
   "อุ๊ย ขอโทษค่ะ เดี๋ยว...หนูจะพยายามถอนมนตร์นะ....." เบญโบกมือ ไผ่หลิวสะลึมสะลือลุกขึ้นมา ข้าวหอมตบหน้าผากตัวเอง
   "พอ หยุดไร้สาระ แล้วฟังพี่ดี ๆ" ข้าวหอมทำเสียงจริงจัง แล้วร่ายคาถาให้ราชณิญาฟื้น ก่อนจะสะกดให้ไผ่หลิวหลับไปอีกรอบ "พี่อยากจะได้ข้อมูลเกี่ยวกับพรชัยดอทพอร์น"
   ข้าวหอมอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง หลังได้พูดเรื่องน่าบัดสีออกไป
   "......"
   "น้องสามคน รู้จักกับเจ้าของเว็บพรชัยดอทพอร์นใช่ไหมคะ" เธอพยายามทำน้ำเสียงจริงจัง
   "ครับ"
   "ค่ะ"
   "ก็ไม่ได้อยากจะรู้จักนะคะ ชัยเฉย ๆ เค้าเลวมากเลยค่ะ"
   "ค่ะ พี่รู้" ข้าวหอมบอก "น้องสามคนอยู่ด้วย วันที่ตำรวจบุกทลายองค์กรของนายชัยรัตน์ ใช่ไหมคะ"
   "ครับ"
   "ค่ะ"
   "ก็ไม่ได้อยากจะอยู่นะคะ แต่แค่ชัยมันจับหนูไปค่ะ"
   "ในวันนั้น ตำรวจที่ไปจับ ก็ทำงานร่วมกับองค์กรของพี่นั่นแหละ"
   "เอ่อ...งั้นผมต้องขอขอบคุณด้วยนะครับ" ราชณิญากับน้ำฟ้าต่างก็พยักหน้า
   "ทีนี้ ไม่รู้ว่าน้อง ๆ รู้กันหรือเปล่า แต่เว็บมันเปิดขึ้นมาใหม่แล้ว...."
   ราชณิญาหน้าถอดสี น้ำฟ้าทำหน้ารังเกียจ ชาคริตดูจะครุ่นคิด
   "ตามบันทึกของราชการ ไอ้ชัยตายไปแล้วในคุกที่ถูกไฟไหม้" ชาคริตพึมพำเบา ๆ "แต่....เมื่อเสาร์อาทิตย์นี้เอง....ผมเห็นข่าวที่.....พ่อแม่ของไอ้ชัยถูกฆ่าข่มขืนทั้งคู่...แล้ว เว็บก็เพิ่งเปิดกลับขึ้นมาใหม่ สองเรื่องนี้เกิดขึ้นไล่ ๆ กัน ไม่น่าจะใช่เหตุบังเอิญ...."
   "นี่นายจะบอกว่า.......ไอ้ชัยฆ่าข่มขืนพ่อแม่ตัวเองเหรอ" น้ำฟ้าถาม
   "ไอ้ชัยมันมีนิสัยเจ้าคิดเจ้าแค้นมาก..." ชาคริตบอก "จำได้ไหม.....พอมันคิดไปเองว่าเราแย่งน้องญาจากมัน...."
   "มันก็จับน้องญากับชาคริตไป จะข่มขืนน้องญาต่อหน้านาย ใช่ ชั้นจำได้" น้ำฟ้าบอก
   "แล้ว....ถ้ามันคิดว่า พ่อแม่ไม่ช่วยมัน...."
   "ค่ะ...หนูเชื่อว่ามันต้องทำอย่างนั้นได้ค่ะ"
   "แสดงว่ามีความเป็นไปได้ ว่าคนที่เปิดเว็บครั้งใหม่ จะเป็นนายชัยรัตน์คนเดิมสินะ...." ข้าวหอมถาม
   ชาคริตพยักหน้า
   "งั้น....พี่ขอข้อมูลเกี่ยวกับนายชัยรัตน์คนนี้หน่อยได้ไหม พี่จะไปหาตัวมันได้ที่ไหน ยังไง...."
   "อื๊อออออออ" ราชณิญาร้อง
   "ญา เป็นอะไร" เบญถาม
   "หนะ...หนู....เห็น......ภาพ..........ภาพ......" ราชณิญาไม่พูดต่อ  
   ความพยายามในการคิดถึงเรื่องในอดีตดึงเอาภาพความจำที่ถูกลบไปแล้วบางส่วนกลับมาสินะ
   "พอแล้วค่ะ น้องญา อย่าพยายามคิดเลย พี่เข้าใจว่าน้องเคยเป็นเหยื่อของมันมาก่อน แต่เราก็หนีรอดมาได้เนอะ ไม่ได้โดนอะไรสักหน่อย อย่าคิดมากเลย" เธอเดินเข้าไป วางมือบนไหล่สาวรุ่นน้อง พลางก็ร่ายคาถาเสริมแรงให้คาถาลบความจำบทเก่า ราชณิญาดูจะสงบลงหน่อยหนึ่ง
   "ผม ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะช่วยอะไรได้นะครับ ช่วงม.6 เป็นต้นมา ผมกับไอ้ชัยขาดกันโดยสิ้นเชิงเลย" ชาคริตบอก "แต่เดี๋ยวผมบอกที่ตั้งโรงงานร้างที่มันเคยใช้ให้ แล้วก็บ้านมัน กับที่ ๆ มันเคยชอบไปเพ่นพ่านตอนยังเด็ก ๆ เผื่อจะช่วยได้นะครับ"
   "ขอบคุณค่ะ น้องชาคริต"
   "หึ กลายเป็นเรื่องจริงจังขึ้นมาซะงั้น" น้ำฟ้าบอก "งั้นที่เจ๊ข้าวหอมกับเบญแอบไปทำอะไรกันบ่อย ๆ ก็เรื่ององค์กรลับพิทักษ์โลกสินะ"    
   เบญพยักหน้าหงึก ๆ
   "หุหุ ชั้นก็อุตส่าห์นึกไปว่าเธอจะนอกใจชาคริต"
   "น้ำฟ้าบ้า!!!"
   "แล้วก็นึกว่าเจ๊จะแย่งเบญ...."
   "พี่ไม่ได้ชอบผู้หญิง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

   "ขอบคุณน้อง ๆ มากนะคะ" ข้าวหอมบอกหลังจากจดข้อมูลทั้งหมดที่ชาคริตกับน้ำฟ้าช่วยกันบอกมาหมดแล้ว
   "ยินดีครับ" ชาคริตพยักหน้า "ถ้าพี่หรือองค์กรมีอะไรให้ผมช่วยอีก ผมก็ยินดีนะครับ"
   "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้องชาคริต..." ข้าวหอมบอก แล้วก็ร่ายคาถาลบความทรงจำ

   "จำเป็นต้องลบความทรงจำเพื่อนหนูด้วยเหรอคะ" เบญถาม หลังจากข้าวหอมลบความจำชาคริต น้ำฟ้า และราชณิญาและปล่อยกลับคณะไปแล้ว (เบญตัดสินใจว่าปล่อยไผ่หลิวหลับอยู่ใต้ม้าหินจนกว่าคาถาจะคลายไปเองน่าจะดีที่สุด)
   "ค่ะ ถึงเค้าจะอยากช่วยกัน แต่เรื่องแบบนี้ ไม่รู้จะดีที่สุด" ข้าวหอมบอก
   "ญาเค้าเคยโดนลบมาแล้วรอบนึงใช่ไหมคะ ตอนที่โดนจับครั้งนั้น"
   "อืม"
   "หนูได้เห็นความจำที่ซ่อนไว้วูบนึง....มันเลวร้ายมากเลย" เบญกระซิบ
   "เพราะอย่างนี้ไง พี่ถึงจะไม่ให้มีใครต้องโดนแบบนี้อีก"
   "ให้หนูไปช่วยนะคะ"
   "อือ แต่ตอนนี้เราคงได้แต่พยายามสืบหาข้อมูลก่อน ถ้ามันแค่ไอ้ชัย เอาอุปกรณ์ปิศาจมาใช้เหมือนคราวที่แล้ว พอได้เรื่อง เราก็แค่ส่งต่อให้ตำรวจก็พอแล้ว"
   "ค่ะ"

   ข้าวหอมโทรบอกพี่เก่งเรื่องที่เธอสืบมาได้ ไม่ช้า ทีมเก่งก็มารวมกันที่แถวบ้านไอ้ชัย
   "พาน้องเบญมาอีกแล้วเหรอ" พี่เก่งถาม "เดี๋ยวก็เละกันทั้งทีมอีกหรอก"
   "ไม่แล้วค่ะ หนูคุมพลังได้แล้ว จริง ๆ นะ" เบญรีบบอก
   "หวังว่าจะจริงนะ" เก่งบอก "เอาหล่ะ น้องอูซี่ น้องบิล ลุยหน้าไปก่อน เจ๊ น้องเบญ ตามพี่มานะ"
   จริง ๆ ตอนนี้ในทีมเก่ง เหลือแต่อูซี่คนเดียวที่ยังอาวุธครบมือ พี่เก่งกับบิลเสียอาวุธเวทย์ไปแล้วจากคลื่นพลังที่เบญเคยปล่อยออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ข้าวหอมเหลือดาบอยู่ แต่ชุดเกราะที่พี่นทีเคยทำให้เธอก็สลายเป็นผงไปแล้ว
   แต่กับภารกิจนี้ แค่สืบหาตัวคนที่อาจจะเคยใช้วัตถุปิศาจ แค่นี้ก็เหลือเฟือแล้ว
   "หลังนี้ใช่ไหม บ้านของไอ้ชัย" พี่เก่งถาม ข้าวหอมยกโน้ตที่จดไว้ขึ้นมาดู และพยักหน้า
   "เครื่องอ่านพลังปิศาจไม่ขยับเลยค่ะ" อูซี่รายงาน
   "ยังไงก็ลองเข้าไปตรวจดูก่อนเถอะ"
   ตำรวจเคยเข้ามาตรวจดูในบ้านหลังนี้แล้ว แต่พี่เก่งก็ยังคิดว่าอาจจะมีหลักฐานบางอย่างที่ตำรวจมองข้ามไปอยู่ดี
   "เค้าบอกกันว่า คนร้ายฆ่าข่มขืนเหยื่ออย่างทรมานทั้งคืน ก่อนจะเอาศพไปเผาไฟที่ตรงนั้น" พี่เก่งบอก "แต่เหมือนตำรวจเก็บหลักฐานไปหมดแล้ว"
   "น้องเบญ สัมผัสถึงพลังอะไรได้บ้างไหมคะ" ข้าวหอมถาม
   เบญหลับตา ขมวดคิ้ว ก่อนจะส่ายหน้า
   "ไม่เจออะไรเลยค่ะ ทุกอย่างโล่ง" อูซี่รายงาน
   "ผมก็ไม่เจออะไรครับ" บิลบอก
   "ต่อไป โรงงานร้างที่ไอ้ชัยเคยจับน้องชาคริตกับราชณิญาไป..."
   "อันนั้นพี่ไปมาแล้ว" เก่งบอก "พอรู้ว่าเว็บมันมาเปิดใหม่ พี่ก็ไปเป็นที่แรกเลย"
   "งั้น....." ข้าวหอมยกโน้ตขึ้นมาอ่านอีกรอบ "ชาคริตบอกว่า ตอนเด็ก ๆ มีห้างที่ไอ้ชัยชอบไปมาก แต่ห้างนั้นปิดไปแล้ว"
   "งั้นพวกเราไปดูเถอะ"
   

เรื่องเริ่มไปกันมากมาย

เรื่องเริ่มไปกันมากมาย

เรื่องเริ่มจะพันกันพัลวันแล้วหน่ะเนี่ย

ตามล่าเจ้าของเว็ปโป๊ ชาคริตจะโดนสาวชุดดำลากตัวไปมั้ยน้อ

เตรียมเริ่มศึกครั้งใหม่กับปิศาจที่แฝงตัวมากับโจทย์เก่าของชาคริต

เตรียมเปิดศึกกับเหล่าปีศาจรอบใหม่แล้ว

ล่าไอ้ชัยให้ได้เลย

ท่านนทีทิ้งทีมงานหายเข้ากลีบเมฆไปเลยนะ

ต้องขุดรากถอนโคนให้หมด

เริ่มศึกครั้งใหม่กับปิศาจอีกครั้ง

   ไอ้ชัยจะกลับมา สร้างปัญหาให้อีกแล้ว เบญจะได้เพิ่มพลังช่วยองค์กรลับ สู้กับพวกปีศาจ    ว่าแต่พี่นที ยังไม่กลับมาอีกเหรอ เจ๊คิดถึงแย่แล้วมั๊ง

อ้าวน้องญาโดนไปแล้วเหรอ  น่าสงสารนะ ชัยนี่เลวได้ใจเลย

สงสารญา ถ้าจะต้องได้ความทรงจำคืนมา แต่มันอาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงในทางที่ดีก็ได้ หรือถ้าทางนั้นต้องการชาคริตไปสังเวยนี่น่าจะเป็นฉากดุเดือดเลือดพล่านทีเดียวครับ มาต่อไวๆนะครับ

ไอ้ชัยสร้างเรื่องอีกแล้ว