🧡 XONLY 🧡

พูดคุยก่อนอ่าน : มากันต่อกับ Part6 นะครับ

พาร์ทนี้จะแซ่บขึ้น แต่ยังไม่สุด (อีกละ) คือผมอยากไต่ระดับไปเรื่อย ๆ ช้า ๆ มากกว่า และผมบอกแล้วไงว่าครูเบสท์เป็นนางเอกตัวจริง ฉากรักของเธอต้องพิเศษกว่าใครที่ไหน สำหรับบทกลอน ผมใช้ Chat GPT ดังนั้นมันจะดูแปร่ง ๆ อยู่บ้าง ซึ่งผมก็พยายามเกลาเท่าที่จะทำได้ละ

นี่คือฉากรักที่เป็นฉากทดลองอะไรใหม่ ๆ ก็อย่างที่บอกนั่นแหละครับ ผมอยากรู้ว่าการทดลองนี้จะดูเวิร์คใหม่ ซึ่งที่จริงแล้ว นิยายของผมเรื่องหลัง ๆ ผมเริ่มใช้ AI ในการให้คำปรึกษาเสียมากกว่า (ให้ช่วยเขียนไม่ค่อยเวิร์คครับ เหมือนแปลอังกฤษเป็นไทยอีกที) แต่เรื่องให้คำปรึกษาในการเขียน การสร้างตัวละคร และการวางโครงเรื่องเนี่ย AI ช่วยได้มากเลย

 สำหรับ Part7 น่าจะพรุ่งนี้ หรืออย่างช้าก็วันมะรืนครับ

ตอนนี้ผมซ่อนข้อความแล้วนะทุกคน

คำเตือน : ถ้าคุณที่ตามงานผมมาตลอด คุณน่าจะรู้อยู่แล้วว่าผมใจดี ผมฟรีสไตล์แค่ไหน เพราะฉะนั้น ห้ามคอมเมนต์อะไรมักง่าย ๆ หรือฟลัดอีโมเด็ดขาด ไม่งั้นผมจะแบนนะครับ

#################

ความเดิมตอนที่แล้ว

//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=292606.0

เห็นปากแข็งแบบนั้น แต่ภัคจิรากลับให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เธอนอนหงายถางขาอล่างฉ่าง ยินยอมให้ลุงพลประคองแท่งเอ็นลากกดและลากขึ้นลากลงตามรอยปริตรงกลีบเนื้อที่ชื้นแฉะของหญิงสาว

"แจ๊ะ...แจ๊ะ...แจ๊ะ"

"เดี๋ยวผมจะใส่เข้าไปแล้วนะครับครู"

"อือ...อ๊ะ...โอ๊ะ"

"ครูเบสท์" พอลุงพลเริ่มดุนดันแท่งเอ็นแทรกเข้าไปในร่องเนื้อที่ชื้นแฉะของครูเบสท์ หญิงสาวก็ส่งเสียงร้อง จนทำให้ตาเฒ่าต้องคอยถามอาการเพราะความเป็นห่วง "ถ้าเจ็บบอกได้นะครับครู"

"ทำต่อเถอะค่ะ" ภัคจิราพยักหน้า พร้อมกับเอื้อมมือทั้งสองข้างลงไปช่วยรั้งข้อพับขาของเธอ ในขณะที่ลุงพลกำลังสอดใส่ลึกเข้ามาในร่างของเธอมากขึ้น "โอ้ยย!! ลึกไปแล้ว!!"

"นึกว่าครูจะชินแล้วซะอีก"

"จะชินได้ยังไงละ!! ของลุงมันทั้งยาวและใหญ่ขนาดนี้อ่ะ!!"

"มันเป็นปกติของมันอยู่แล้วครับ ทำใจให้สบายนะครับครู"



"อ๊า..." พอพูดจบ ตาเฒ่าเอื้อมมือซ้ายลงไปวางบนเนินหัวหน่าวของสาวเจียงฮาย พร้อมกับใช้นิ้วโป้งกดตรงปุ่มกระสันต์ พร้อมกับออกแรงบี้เบา ๆ เพื่อช่วยเร้าอารมณ์ให้ร่างบางรู้สึกวาบหวามในอารมณ์

กลางกรุงใหญ่ฝนโปรยโรยละล่อง
เสียงฟ้าร้องซ่านซึ้งถึงดวงจิต
หยาดน้ำฝนหล่นซบกลบความคิด
ในห้องชิดอุ่นไอใจประสาน

ภัคจิราสั่นสะท้านแลอ่อนไหว
ชุมพลไล้แผ่วเบาคลายสะท้าน
ดั่งหยาดฝนหลั่งพรำฉ่ำดวงมาน
ทุกสัมผัสผสานไว้ในนิรันดร์

หน้าต่างเปิดแสงรางส่องกลางห้อง
ลมฝนร้องคล้ายจังหวะสอดประสาน
กลิ่นไอรักอบอุ่นรุ่นผ่านกาล
แม้คืนวันผันเปลี่ยนใจไม่ลบเลือน

ร่างประคองแนบชิดสนิทเนื้อ
ขอบเตียงเหลือเพียงรักประจักษ์ใจ
แม้จังหวะจะชะลอรอแกว่งไกว
ยังมอบให้อ้อมอุ่นละมุนทรวง

เสียงฝนกลบเสียงใจในยามนี้
แต่ความรู้สึกชี้ว่าใจช่างไหวหวั่น
ความละมุนชื้นแฉะที่กีดกัน
ชวนขบขันแต่กลับอุ่นละไม

ชายชราพยายามปรนเปรอรัก
ด้วยใจภักดิ์รักสาวเจียงฮายหนอ
อดทนไว้ดวงแก้วจงเฝ้ารอ
พี่จะขอสานรักให้ประจักษ์ใจ

"โอ้ย...โอ้ย...โอ้ย" ภัคจิราแขม่วท้องเกร็ง พร้อมกับยกหัวขึ้นมาดูว่าตอนนี้ลุงพลสอดใส่เข้าไปลึกถึงไหนแล้ว "ได้หรือยังคะลุง?"

"ได้แล้วครับครู" ลุงพลที่นั่งคุกเข่าตรงกลางหว่างขาครูเบสท์ตอบ ก่อนเริ่มโยกเอวซอย "ซี๊ด...อูยย...แน่นมาก"

"อือ..." พอได้ยินคำว่าแน่น สาวเจียงฮายก็นึกอายแต่ไม่วายแอบภูมิใจ เพราะเธอรักษาความบริสุทธิ์มานานถึง 27 ปี ขนาดรักฝังใจและแฟนคนแรกสมัยเรียนมหาวิทยาลัยอย่างนพวินท์ ก็ไม่เคยมีโอกาสได้ก้าวผ่านความสัมพันธ์ได้ลึกซึ้งถึงขนาดนี้

"แจ๊ะ...แจ๊ะ...แจ๊ะ"

"วางมือลงครับครู เดี๋ยวครูเมื่อย"

"อือ...อือ...อือ"



ลุงพลแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ ด้วยการบอกให้ภัคจิราวางมือที่รั้งตรงข้อพับเข่าลงเพราะกลัวอีกฝ่ายจะเมื่อย ตาเฒ่ารับช่วงต่อ ด้วยการสอดมือเข้าไปใต้ข้อพับเข่าของครูสาวเอง

"แจ๊ะ...แจ๊ะ...แจ๊ะ"

"อ๊า...อ๊า...อ๊า"

"เสียวไหมครับครู?"

นางฟ้าพยาบาลเมินหน้าหนีไปทางอื่น โดยไม่ยอมตอบคำถามตาเฒ่าแก่งคอย ที่ตัวแกก็ไม่ได้ถือสาหาความอะไร แต่กลับนึกเอ็นดูในความปากแข็งของสาวเจียงฮายคนนี้

"ถ้าอายจนไม่กล้าพูด" ลุงพลเสนอทางออกที่ละมุนละม่อมกว่านั้น "พยักหน้าบอกผมหน่อยก็ได้ครับ เสียวไหมครับครู?"

"อือ..."  ภัคจิราหลับตาพริ้มพยักหน้า มือขวาของเธอยกขึ้นมาวางบนหน้าท้องแบนราบ ส่วนมือซ้ายที่วางบนเตียงชูขึ้นเหนือศีรษะ นิ้วมือทั้งห้าของเธอขยับไปมาคล้ายกับว่ากำลังส่งรหัสมอร์สยังไงยังงั้นเลยทีเดียว

"เดี๋ยวผมจะทำเร็วขึ้นอีกนิดนะครับครู" พอเห็นว่าครูเบสท์เริ่มปรับตัวได้ ลุงพลเลยขอโอกาสนี้เพิ่มความเร็วอีกสักหน่อย หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่ว่ากัน "อ๊า...อ๊า...อ๊า"

"ตรั่บ...ตรั่บ...ตรั่บ"

"อื้อ...อื้อ...อื้อ"

"ฟู่ว...ฟู่ว...ฟู่ว"

ตาเฒ่านักรักกระแทกใส่สาวเจียงฮายจนส่งเสียงครวญคราง ขณะเดียวกัน พายุฝนที่ตกลงมาใจกลางกรุงเริ่มเบาบางลงไป

"ตรั่บ...ตรั่บ...ตรั่บ"

"อื้อ...อื้อ...อื้อ"

"ซี๊ด...ซี๊ด...ซี๊ด"

"ลุงพล...อ๊า...อ๊า" และในที่สุด ภัคจิราก็ยอมเอ่ยคำพูดคำนั้น ที่อาจทำให้ชายสูงวัยอย่างชุมพลหัวใจพองโตด้วยความสุข "เร็วอีกหน่อยก็ได้ ช่วยเบสท์หน่อย เบสท์ใกล้จะถึงแล้ว"




"ได้ครับครู" พอได้ยินแบบนี้ ตาเฒ่าแก่งคอยเลยยิ้มแป้น "แต่ขอผมเปลี่ยนท่านะครับ"

"จะทำอะไรก็ทำเถอะ!!" นางฟ้าพยาบาลเริ่มทำเสียงดุ "ลีลาเยอะไปไหนอ่ะ!!"

ลุงพลแอบอมยิ้มในความขี้วีนขี้เหวี่ยงของครูสาว ก่อนทิ้งตัวลงไปนอนทาบทับ โดยไม่ต้องบอก นางฟ้าพยาบาลที่ผ่านสังเวียนกับตาเฒ่าคนนี้มาแล้วสองรอบรู้ว่าเธอต้องทำอย่างไร

ภัคจิรายกมือทั้งสองข้างของเธอวางบนแผ่นหลังของชายลุงพล เธอมองชายสูงวัยที่นอนทาบทับบนร่างของเธอด้วยนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยแต่ก็แฝงไว้ด้วยแรงปรารถนา ในขณะที่ชายชราอดทนต่อเสน่ห์ของดวงตาคู่นั้นไม่ไหว จึงก้มหน้าลงไปจูบพวงแก้มซ้ายขวา และจุ๊บตรงปลายจมูกอย่างแผ่วเบา ก่อนเริ่มโยกและบดตรงหว่างขาของอาจารย์สาวที่กำลังซาบซ่านในอารมณ์

"ตรั่บ...ตรั่บ...ตรั่บ"

"ครูเบสท์...อือ...อือ"

"ลุงพล...อือ...อือ"

"จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ" ภัคจิราเป็นฝ่ายเอื้อมมือกดท้ายทอยของลุงพลลงมาเพื่อประกบปากกัน ไม่ใช่แค่ริมฝีปากที่สัมผัสกันอย่างลึกซึ้ง แต่ปลายลิ้นของคู่รักต่างวัยยังเกี่ยวตวัด เพื่อหลอมรวมแลกเปลี่ยนสารคัดหลั่งและอารมณ์รักที่ทวีความซาบซ่านในอารมณ์มากขึ้นไปอีก

"ตรั่บ!!! ตรั่บ!!! ตรั่บ!!!"

"จ๊วบ!!! จ๊วบ!!! จ๊วบ!!!"

"ซู๊ด!!! ซู๊ด!!! ซู๊ด!!!"

"อื้อ!!!" ร่างของสาวเจียงฮายถูกกดทับด้วยร่างของชายสูงวัยจากแก่งคอย ที่บรรจงโยกเอวซอยใส่ร่องเนื้อที่ชื้นแฉะและตอดรัดอย่างรุนแรง "อื้อ!! อื้อ!! อื้ออ!!!"




ฝ่ามือของภัคจิราจิกเกร็ง ลูบไล้แผ่นหลังหยาบกร้านของลุงพลสะเปะสะปะ จนใกล้ถึงช่วงเวลาสำคัญ ฝ่ามือของหญิงสาวก็จิกเกร็งลงบนแผ่นหลังของชายสูงวัย

"อื้อ!!! อื้ออ!!! อื้ออ!!!" ร่างของนางฟ้าพยาบาลกระตุกเกร็งภายใต้การถูกกดทับจากตาเฒ่าแก่งคอย ที่ผละริมฝีปากออกมาก่อน "อ๊า!! อ๊า!! อ๊า!!"

"จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ" ลุงพลจุมพิตสลับกับหอมแก้มครูเบสท์ที่กำลังถึงจุดสุดยอดฟอดใหญ่ ดอมดมกลิ่นหอมจากพวงแก้มสาวเข้าปอดให้เต็มรัก "ฟ่อด...ฟ่อด...ฟ่อด"

"อือ...อือ...อือ" ภัคจิรานอนเผยอปากตาปรือ ภาพในหัวพร่ามัวเป็นสีขาว ร่างกายเบาหวิวเหมือนล่องลอยไปบนอากาศ พร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้า ที่แสดงถึงความพึงพอใจ

"เดี๋ยวผมว่าผมลงจากตัวครูเบสท์ก่อนดีกว่า" เพราะกลัวว่าครูเบสท์จะหนัก ลุงพลเลยโชว์ความเป็นสุภาพบุรุษ ด้วยการพลิกตัวนอนตะแคงกอดหญิงสาวที่กำลังพักฟื้นหลังจากถึงจุดสุดยอด ไม่ให้รู้สึกอึดอัดมากเกินไป

ฝนกระหน่ำครืนครั่นลั่นกลางฟ้า
หยาดน้ำค้างชโลมจิตดวงฤทัย
ดั่งลำนำบทเพลงรักร้อยละไม
ที่โอบไล้เติมเต็มทุกอารมณ์

เมื่อฝนซาเหลือเพียงเสียงแผ่วเบา
ความเงียบเหงาคลี่คลายเป็นสุขสม
ในอ้อมแขนคนรักดั่งสายลม
พัดพรมใจอบอุ่นละมุนทรวง

ภัคจิรานอนนิ่งในแนบชิด
ใต้จุมพิตอ่อนหวานแห่งความห่วง
เพราะชุมพลได้ผูกพันมั่นในดวง
ไม่มีช่วงใดพรากเราสองจากกันไกล

สายฝนซา แต่หัวใจยังชื่นฉ่ำ
เหมือนน้ำคำรักแท้ไม่หน่ายหนี
สองชีวิตแนบเนื้อเชื่อมไมตรี
ฝนผ่านไป แต่รักนี้เป็นนิรันดร์

"ฟ่อด...ฟ่อด...ฟ่อด" ลุงพลโอบกอดภัคจิรา พร้อมกับหอมแก้มเรื่อยไปจนถึงซอกคอ บ่าและไหล่ จนฝ่ายหญิงเริ่มตั้งสติได้ จึงทำหน้ามุ่ยทำทีเหมือนปัดป้องและบอกให้พอได้แล้ว



"จะหอมอะไรนักหนา?" ครูเบสท์ถามด้วยใบหน้าแดงระเรือ "แก้มเบสท์ช้ำหมดแล้วนะ"

"ก็มันหอมไงครับครู" ตาเฒ่ายอดนักรักยิ้มที่มุมปาก ก่อนทำปากจู๋ จุ๊บแก้มของสาวเจียงฮาย ที่รีบเบือนหน้าหนี "จุ๊บ ๆ ๆ ๆ"

"พอเลย!! หยุดเลย!!" ภัคจิราเอื้อมมือปิดปากของลุงพล พร้อมกับเบือนหน้าที่เปื้อนด้วยยิ้มเขินหนี "หยุด!!"

"ก็ผมรักครูเบสท์ไงครับ" ตาเฒ่าแก่งคอยพรอดคำหวาน "รักมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว"

"เหอะ!!" นางฟ้าพยาบาลถึงกับกลอกตามองบน "มาอีกแล้ว ละครจักร ๆ วงศ์ ๆ ช่องเจ็ด"

ถึงจะบ่นอย่างไร แต่เมื่อเรื่องมันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ ครูเบสท์ทำได้แค่ยอมให้ลุงพลได้เชยชมร่างกายของเธอตามที่ใจต้องการ ขอเพียงแค่ให้อ่อนโยนกับเธอหน่อยเพียงเท่านั้น

"ฟ่อด...ฟ่อด...ฟ่อด"

"พึ่งบอกไปตะกี้ ยังไม่เลิกหอมอีกเหรอคะลุง?"

"ก็ตัวครูเบสท์หอมนิครับ หอมทั้งตัวเลย"

"เหรอ?" ภัคจิราเผลอพลั้งหลุดปากโดยไม่ได้ตั้งใจขึ้นมา "แต่คงหอมไม่เท่าพี่พลอยกับลูกศิษย์ของเบสท์ของมั้ง?"

แล้วร่างบางก็พลิกตัวหันหลังนอนตะแคง ก่อนที่ชายสูงวัยจะเขยิบตัวกอดฝ่ายหญิงแนบแน่น เพื่อยืนยันว่าตัวเธอนั้นสำคัญไม่น้อยกว่าใคร

"ครูเบสท์อย่าด้อยค่าตัวเองแบบนั้นซิครับ" ตาเฒ่าแก่งคอยป้อนคำหวานให้สาวเจียงฮายให้สบายใจ "ครูเบสท์สวยทั้งกายและใจแบบนี้ไง ผมถึงได้รักได้หลงแบบนี้ จุ๊บ"

"ฮึ..." ครูเบสท์หัวเราะในลำคอ

"ครูเบสท์" แล้วลุงพลก็นึกอะไรออก "ครูเบสท์จ๋า"

"อะไร?" นางฟ้าพยาบาลที่นอนตะแคงอยู่เอี้ยวหน้าเล็กน้อยเพื่อถามไถ่ว่าต้องการอะไรอีก "เรียกเบสท์ทำไม?"

"ผมยังไม่เสร็จเลยครับครู" มนุษย์ลุงยิ้ม ก่อนเลื่อนสายตามองสะโพกผายของสาวเจียงฮาย พร้อมกับเอื้อมมือลูบไล้เรือนกายของสาวเหนืออย่างอ่อนโยน "ให้ผมทำอีกหน่อยนะครับ"

"อือ..." ภัคจิราพยักหน้า "อยากทำอะไรก็ทำ ทำเบา ๆ ก็แล้วกัน"

"ได้ครับ" ลุงพลตอบตกลง ก่อนเขยิบตัวลงเล็กน้อย เอื้อมมือยกขาขวาของครูเบสท์ขึ้นมา

"จะทำอะไรเนี่ย?"

"ท้าช้อนยังไงครับครู"

"อือ..."

ยิ่งสัมผัสตัวตนของภัคจิราในมุมแบบนี้ ยิ่งทำให้ลุงพลรู้สึกรักมากขึ้น ก่อนล้วงมือลงไปกำลำทวนขนาด 8.5 นิ้ว กดเข้าไปตรงร่องเนื้อกลางหว่างขาของครูสาวที่แอบสะดุ้งเล็กน้อยเพราะขนาดเครื่องเพศที่ใหญ่และยาวของชายชรา

"อ๊า...อ๊า...อ๊า" นางฟ้าพยาบาลทำหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียว ในขณะที่ตาเฒ่าแก่งคอยที่นอนตะแคงอยู่ด้านหลังเอื้อมมือกอดและบีบเค้นยอดปทุมถันทั้งสองข้างของเธออย่างแผ่วเบา

 


โปรดติดตามตอนต่อไป...

NATO87: มาถึงฟลัดอีโมเลยนะครับ งั้นจัดไปอย่าให้เสีย แบนถาวรโลด

ติดใจตาลุงมากๆ อย่าไปวืนใส่คนอื่นล่ะ

ลุ้นตั้งนานเมื่อไหร่ครูเบสส์จะใจอ่อนรักลุงพลในที่สุดครูเบสส์ก็ยอมลุงพลทั้งใจและกายจนได้จัดหลายๆยกเลยครับลุง

ติดใจตาลุง

รูปประกอบสวย
แถมกลอนให้อ่านเล่นด้วย

ขอบคุณมากครับ มาติดๆกันหลายตอนเลย

รอดูหมอเบสกับหมอพลอยจะลุมลุงพลไหม

ครูยอมตามใจทุกอย่างเลยนะ
เรียกได้ว่าติดใจแต่ยังมีท่าเยอะไหมนะ
โอกาสมาแล้วจัดให้เต็มที่ลุง

แมตซ์ปะทะนี้คือฉากปูทางไปเข้าสู่แมตซ์ในฝัน หมอพลอย ครูเบสส์ กับ ลุงพล ที่คอนโดหมอพลอยมั้ยครับนี่

อยากมีมวยหมูจังเลยครับ แบบสาวๆนอนสลบนะ555 ลุงก็จัดดีจริง

รอบนี้มีโอกาสที่ครูเบสจะได้เรียกผัวขามั้ยครับ
แต่ไม่ว่ายังไงตอนนี้ต้องมีครูขึ้นขย่มตูด ให้ผู้อ่านน้ำแตกกันอีกแน่นอน ผมเตรียมทิชชู่ไว้แล้ว

อ่านแล้วเสียวตาม จริงๆ 8.5 นิ้ว ถ้าสอดเข้าสัก 75% นี่ก็จุกมดลูกแล้วนะครับ ครูเบสร่องต้องลึกแน่ๆ 5555

ลุงพลละมุนกับครูเบสส์ น่า แบบนี้คะแนนครูนำ

ครูเบสยอมขนาดนี้น่าจะติดใจมนุษย์ลุงเป็นแน่แท้ไม่พ้นงานแสดงฝีมือเอาให้สุดๆนะลุงกินได้ยาวนานเลย

ติดใจลุงแน่