Thankyou

ติดตามกันยาวๆๆ

  
ก้องบอกว่า รักไม่ยุ่ง มุงแต่ โกทูญี่ปุ่น

 

จะเจออะไรนะผมว่าไม่พี่ปี 4 ก็น้องปี 1ละ เรียร้อง 1 จ้า

จังหวะนี้ตามน้ำเลยก้อง

ส่งรุ่นพี่จบหลายที

โดนซะแล้ว

กว่าจะสอบครบทุกวิชา

มาถึงขนาดนี้ นายก้องต้องร่วมวงด้วยซะแล้ว

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 7 แสบซ่ามหาลัย ตอน 15 วงสวิง

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย      
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์      
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง    

แฟนกู ภาค 1 
แฟนกู ภาค 2 
แฟนกู ภาค 3 
แฟนกู ภาค 4

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4

วันธรรมดาของชีวิต

ดูรายละเอียดได้ตามลายแทงที่แอดมินทำไว้ให้


หรือดูเรื่องที่เคยโพสทั้งหมด

************************************************************************************
************************************************************************************

น้ำที่ผมใส่ไว้ในสาวน้อยทั้งสองคนไหลออกมาพร้อมๆกัน 

ที่ต่างกันคือของโอ๊ตมีเลือดชมพูจางๆปนออกมาด้วย  ผมคงรุนแรงกะน้องคนใหม่เกินไป   ผมนอนแทรกลงไประหว่างน้องทั้งสองคน  และหอมแก้มสาวน้อยทั้งสอง  โอ๊ตตะแคงตัวมากอดผมแน่นมากๆ  เธอหอมแก้มผม

"หายดีแล้วใช่มั๊ยโอ๊ต  ไม่อ้วกอีกแล้วนะ"
"ข้างบนอ่ะค่อยยังชั่วแล้ว  แต่ข้างล่างอ่ะ...ปวดข้างใน"
"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หาย..."

ผมเอามือลูบผมน้องโอ๊ตและปัดผมที่ตกลงมาปกคลุมใบหน้าที่สวยงาม  น้องอิ๊บเหมือนจะไม่ยอมน้อยหน้า  เธอเอาคงมาเกยที่อกผม
"เอาไปเลยไอ้โอ๊ต  ชั้นยกให้  พี่ก้องไม่มีแฟน  แต่แกต้องชกชิงตำแหน่งเมียหลวงหน่อยนะ 55555  พี่ก้องสาวๆแยะวะ  คู่ชิงแกคนแรกเลย...พี่โอ๋ 5555555"
ผมหันไปมองหน้าน้องคนที่ผมสอนกามจนเก่งกาจชำนาญยุทธ์แล้ว  ก่อนเอามือจับแก้มที่น่ารักของอิ๊บ
"อิ๊บบบบ  พูดไปเรื่อย   ถ้าพี่เอ็มรู้...มันมาฆ่าพี่นะ..."
"พี่อย่าโกหกเลย  อิ๊บรู้  พี่ชอบพี่โอ๋...."

ชีวิตในยามลำบาก ยามเครียดจากการอ่านหนังสือสอบ และยามแห้งแล้งไม่มีใคร  ผมก็ยังมีสาวๆนอนข้างผมถึงสองคน  มันมีความสุขมากๆและคลายเครียดจากการอ่านหนังสือไปได้แยะ  ผมรู้ดีว่ามันไม่ควรเกิดขึ้นอีกกับทั้งสองคน   ผมกลับบ้านในคืนนั้นเลยเมื่อผมให้น้องทั้งสองกินยาวิเศษก่อนส่งทั้งสองคนให้นอนหลับไปในคืนนั้น
............................................................................................

อาทิตย์ต่อมา  ผมเรียนเป็นอาทิตย์สุดท้ายแล้ว  และมีเวลาอีกแค่หนึ่งวันเสาร์และหนึ่งวันอาทิตย์เท่านั้นที่จะอ่านหนังสือให้จบก่อนสอบไฟนอล....  อิ๊บโทรมาหาผมวันจันทร์บอกผมว่าพอผมกลับไป  ไอ้สองก็มาเพราะเธอโทรไปหา   ทีแรกเธอหวังจะให้ไอ้สองมาอยู่แทนผม  แต่เธอเกรงว่าไอ้สองจะทำอะไรซ้ำรอยผม  เธอก็เลยอำลาไอ้โอ๊ตซึ่งหยุดอ้วกและง่วงนอนจากความเพลียทั้งจากอ้วกและจาก "เอา"   จากนั้น ไอ้สองก็ไปส่งอิ๊บที่หอ  และเชื่อมั๊ยครับ   คืนนั้น..คือคืนแรกของเธอกับไอ้สอง  อิ๊บเล่าว่าเธอรู้แล้วว่าพอดีคืออะไร  ของผมมันเกินพอดี...เฮ้อ

ผมอ่านหนังสืออย่างรีบเร่งเคร่งเครียด  อะไรมันจะมากมายขนาดนี้วะ  ผมไม่ยุ่งกะใครทั้งสิ้น  แม้แต่ไอ้โอ๋  แต่กระนั้นผมก็ยังเป็นที่ต้องการของคนอื่นอีก

"เชี่ยยยยย วันศุกร์นี้อ่ะนะ  อาทิตย์หน้าก็สอบแล้วอ่ะมึง  มึงรอสอบเสร็จก่อนไม่ได้หรือไง?"
"กูไม่ได้ชวน  พี่เค้าบอกว่าถ้าไม่ศุกร์นี้  พี่เค้าก็ไม่ว่างแล้ว  แล้วมึงตกลงเอาไง จะมาหรือเปล่า"

ไอ้นุ้ยโทรมาหาผมบอกผมว่าศุกร์นี้ที่ห้องชมรมมันจะมีเลี้ยงปิดชมรมและเลี้ยงส่งพี่ปี 4   ไอ้นุ้ยชวนผมไปด้วย  จริงๆผมไม่ได้เป็นสมาชิกชมรมมันหรอก  แต่ผมไปช่วยงานและไปเสือกบ่อยจนคนในชมรมรู้จักผมดีทุกคน   ยิ่งช่วงที่มีน้องอิ๊บ   ผมไป "ใช้สถานที่" บ่อยมาก   ผมเอาแค่ไก่ทอด KFC ไปเท่านั้นแหละ  ที่เหลือไอ้นุ้ยบอกว่ามีแล้วทั้งหมด   ห้องขนาดเล็กของชมรมมันรับคนได้สิบคนก็แน่นแล้ว  แต่มีคนมาสักยี่สิบคน  ก็มีส่วนที่ล้นไปยืนแถวทางเดินมั่ง  ไอ้นุ้ยขอยืมห้องชมรมข้างๆวางอาหาร  ซึ่งผมว่ามันคงไม่กินจริงจังเท่าไหร่นัก   ก็มีพวกทอดมัน  ไส้กรอก  เกี๊ยวทอด  อะไรแบบนี้  ที่ดูจะมีมากก็พวกเครื่องดื่มต่างๆ  ผมคุยกะคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย  จนเกือบๆสามทุ่ม  คนส่วนใหญ่ก็กลับ จนเหลือแค่ 5 คนสุดท้ายแล้ว

"พี่ว่าจะค้างชมรมนะ  คืนนี้ขอคืนสุดท้าย  แต่ต้องเงียบๆ... เดี๋ยวพี่ยามมา"
คนพูดคือ...พี่ก้อย  พี่ปี 4 พี่ใหญ่ของชมรม ที่กำลังจะจบและจากไป 
"เดี๋ยวหนูค้างเป็นเพื่อนได้ค่ะ  พี่ๆกลับได้เลยค่ะ"
เธอก็คือน้องกุ้ง น้องใหม่ปี 1 รุ่นเดียวกับอิ๊บและโอ๊ตนี่แหละ
"เออ ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูอยู่ดูแลความปลอดภัยให้  พวกมึงไปเหอะ"

ผมมองหน้ากับไอ้กัน ปี 2 ปีเดียวกะผมที่เป็นเพื่อนไอ้นุ้ย  ดูเหมือนไอ้กันกำลังจีบน้องกุ้งอยู่
"มึงกลับเหอะก้อง  กูอยู่ได้ เดี๋ยวชวนกันเล่นดัมมี่โต้รุ่ง"

ไอ้นุ้ยพูดเป็นคนสุดท้าย  พอได้ยินว่าจะเล่นไพ่  ผมถึงกะตาลุกวาว  ผมรู้ว่าไอ้สมาชิกชมรมนี่มันเล่นไพ่กันประจำ  และผมเองก็ชอบเล่นรัมมี่ด้วยสิ  ถึงขึ้นมาบ่อยๆในวันที่ "ไม่มีอะไร" ทำ  ผมก็เลยตกลงอยู่ค้างด้วยคน  พอเราตกลงกันได้ตามนี้   ผมกะไอ้กันและน้องกุ้งก็รับอาสาไปซื้อเสบียงสำหรับคืนนี้  เราใช้ทางลับแอบลงไป    เราสามคนเดินไปตลาดสามย่านและแวะกินก๋วยเตี๋ยว  ก่อนซื้อขนมขบเคี้ยวและเบียร์อีกโหลนึงและเดินกลับมาชมรม  ระหว่างทางผมเดินล้าหลัง  เลยเห็นว่าไอ้น้องกุ้งน่าจะมีใจให้ไอ้กัน   แม้ไอ้กันจับมือ...น้องกุ้งไม่มีปฏิเสธเลย   ผมว่าผมน่าจะเป็นส่วนเกินนะ  ผมนึกถึงสาวๆของผมเหมือนกันในคืนที่เงียบเหงาแบบนี้

เราเปิดประตูทางเข้ามาอย่างเงียบๆและมืดๆ  ไม่มีใครคุยกะใครเพราะเดินบันไดขึ้นมาสามชั้น  ออกจะเหนื่อย  ยังไม่ทันเข้าประตูห้องชมรม  เราก็หยุดชะงักทันที

"นุ้ย  บ้าเหรอ เดี๋ยวคนอื่นกลับมา  เฮ้ย  ไม่เอาดิ  อีย...โอ๊ย  พี่เจ็บนะ  โอ๊ยๆๆ  เดี๋ยวก่อน...โอ๊ย อย่าบีบสิ..."

เสียงมันดังชัดเจน  ชัดเจนจนไม่ต้องบอกว่าข้างในทำอะไรกันอยู่  ผมมองหน้าไอ้กัน  ไอ้กันดึงกุ้งไปกอด  เด็กสาวปี 1 ทำหน้างง  แต่เธอก็ยิ้มแบบขำๆ

"เปิดเลย...เชี่ยก้อง..." ไอ้กันสั่งผมอย่างเบา......
"เฮ้ย...มึงไปถึงแล้วรีบแจกไพ่เลยนะ  กูอยากเล่นแล้ว"

ผมแก้ปัญหาโดยการร้องตะโกนทำเสียงดัง เพื่อให้คนข้างในรู้ว่าพวกเรากำลังจะมาถึง  มันน่าจะเป็นแผนที่ดี  แต่ที่ผมพลาดก็คือ...ลืมเว้นเวลาให้คนข้างในเค้า "เก็บของ" กันก่อน  ผมเปิดประตูเข้าไป
"ว้าย โอย เดี๋ยวๆ"

สิ่งที่เราสามคนเห็นคือ  กางเกงขายาวไอ้นุ้ยถูกรูดลงแล้ว  ส่วนไอ้นุ้ยกำลังดึงกางเกงในปิดของส่วนตัว  ในขณะที่พี่ก้อยส่วนบนก็หลุดลุ่ยและวิ่งหลบไปหลังตู้เหล็ก
"เฮ้ย  กูขอโทษ...  มึง  ไอ้นุ้ย...พี่ก้อย  เดี๋ยวพวกผมกลับมาใหม่"
"เออ ไม่มีไร  มาเหอะ"
น้องกุ้งหลบไปหลังไอ้กัน  แต่ไอ้กันใช้โอกาสนี้ดึงน้องกุ้งมาแล้วกอดน้องปี 1 ไว้แน่น  ดูแล้วน้องกุ้งคงจะตกใจที่เห็นหนังสดต่อหน้า   สำหรับพวกเราแล้วต่างรู้ดีว่าห้องชมรมนี้ใช้ในหลายภาระกิจ  ผมเองก็ยังเคยใช้ในภารกิจอื่นกะน้องอิ๊บ   พวกเรายืนงง ทำอะไรไม่ถูกจนสักครู่พี่ก้อยเดินออกมา  กระดุมเม็ดบนสุดของพี่เค้าไม่ได้ปิดลงไป  ผมสังเกตเห็นว่ามันหลุดหายไป   
"พี่ก้อย ผมซื้อโรตีมาเผื่อ... มีของมึงด้วยไอ้นุ้ย"

ทั้งสองคนทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ไม่นานนัก สถานการณ์ความตึงเครียด  ความงงงวยของพวกเราก็ลดลง  หลังจากทุกคนได้กินอะไรลงไปบ้าง  ไอ้กันกำลังจะเปิดเบียร์
"เฮ้ย มึงหยุด...  อันนี้ไว้เล่นไพ่" ไอ้นุ้ยตะโกนบอกเพื่อนมัน
"ไมวะ"
"เดี๋ยวเอางี้  ใครตีโง่ สองแก้ว  ใครบ๊วย 1 แก้ว  โอเคป่ะ"

ทุกคนพยักหน้า  แล้วทุกคนก็เคลียร์พื้นที่ปูผ้าและเริ่มเอาไพ่มาแจก  พี่ก้อยนั่งตรงข้ามผม  ไอ้กันนั่งขวาผม  ไอ้นุ้ยนั่งข้างซ้าย  ส่วนน้องกุ้งไม่เล่น  แต่มาคลอเคลียกะไอ้กัน  ผมเริ่มแจกไพ่และเล่นเกมส์แรก   ผมรู้ดีว่าในวงนี้  พี่ก้อยน่าจะอ่อนสุดๆ  และเป็นเช่นนั้นจริงๆ  เกมส์แรกเท่านั้นพี่ก้อยก็ตีโง่ให้ไอ้นุ้ยซะแล้ว  และผลที่ตามมาคือพี่ก้อยต้องดื่มเบียร์ไปสองแก้ว  เกมส์ที่สองก็ออกมาแบบเดียวกัน  แต่กลายเป็นพี่ก้อยมาตีโง่ให้ไอ้กันแทน...โดนไปอีกสองแก้ว  ตอนสติดีๆ  พี่ก้อยยังเล่นไพ่ได้เละขนาดนี้  แล้วยิ่งโดนเบียร์ไปสี่แก้ว  พี่ก้อยถึงกะเสียศูนย์  ตาที่สาม แม้ไม่มีการโง่  แต่พี่ก้อยคะแนนน้อยสุด  โดนไปอีกหนึ่งแก้ว รวมๆแล้วก็สองขวดครึ่ง   แค่นี้หละครับ  พี่ก้อยก็ไปต่อไม่ได้แล้ว พี่ก้อยคุมตัวเองไม่อยู่  ไม่มีการระวังตัวใดๆทั้งนั้น  กระโปรงที่พี่ก้อยใส่อยู่ก็เปิดโชว์กางเกงในให้ผมที่นั่งตรงข้ามเห็นหลายครั้ง  ไม่ใช่ผมเห็นคนเดียว  ไอ้กัน น้องกุ้งหรือแม้แต่ไอ้นุ้ยก็เห็น

"พี่ก้อย  เมาแล้วอ่ะ  เล่นต่อไหวเป่าพี่"  ไอ้นุ้ยถาม
"ม่ายมาววววสิ  ไอ้นุ้ยยย  มาๆ ก้อง.... แจกต่อเลยยย  เอิ๊กๆๆ  โหย  มึนๆนิดนึง  แต่กูไม่โง่แน่นอน"

ผมเป็นคนแจกครับ ผมยังไม่แจก  ผมหยุดดูสถานการณ์ซึ่งผมประเมินแล้ว  พี่ก้อยไม่น่าจะไปต่อได้แน่ๆ
"กุ้งไปเล่นแทนที.." ไอ้กันบอกน้องกุ้ง
"ม่าย  กุ้งเล่นไม่เก่ง  เดี๋ยวต้องกินเบียร์อ่ะ  เอางี้ กุ้งกินเบียร์โดยไม่เล่นได้มั๊ยอ่ะ 55555"
ผมหันมาทางกุ้งทันที  ส่วนไอ้กันน่ะเหรอ  มันจัดการเปิดเบียร์และเทใส่แก้วให้กุ้งแทบจะทันทีที่น้องขอ  และที่ไม่ช้ากว่าไอ้กันคือไอ้นุ้ย  มันเข้าไปโอบกอดพี่ก้อยแล้ว  ครั้งนี้ไม่ปฏิกิริยาโต้แย้งจากพี่ก้อย 
"เฮ่ยยยย  ยังเล่นได้ อ่ายก้อง  แจกสิวะ  พี่รออยู่  ครั้งนี้ไอ้นุ้ยเมิง  เตรียมโง่  เอิ๊ก 5555"

ผมมองรอบวงแล้ว ดูเหมือนไม่มีใครอยากจะเล่นไพ่อีกแล้ว  ไอ้นุ้ยก็โอบกอดซุกไซร้พี่ก้อย  ส่วนไอ้กันก็เปิดเบียร์แล้วมากินกะน้องกุ้ง   ผมว่าผมเป็นส่วนเกินนะ....  ผมนั่งงงๆอยู่พักนึง  สถานการณ์ด้านไอ้นุ้ยคืบหน้าไปอย่างมาก  มันเริ่มหอมแก้มและไซร์ซอกคอพี่ก้อยแล้ว  ผมเดาออกว่าตอนต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น  พี่ก้อยโวยวายด้วยเสียงที่ฟังไม่รู้เรื่อง  พี่ก้อยพยายามถอยหนีแต่เรี่ยวแรงคงโดนแอลกอฮอล์ละลายหายไปหมดสิ้น 
"เฮ้ย  มึง  ไอ้นุ้ย...มึงแน่ใจนะ"
"เออ น่า มึงอยู่เฉยๆเหอะ..."

ไอ้นุ้ยทำเหมือนไม่มีใครอยู่ในห้อง  ส่วนทางด้านน้องกุ้งเริ่มคุ้นเคยและนั่งดูเฉยๆไม่ตื่นเต้นแบบตอนเข้ามา  แอลกอฮอล์คงทำลายสมองเธอบางส่วนไปแล้วเหมือนกัน  ดูเหมือนจะเข้าทางไอ้กันด้วยซ้ำ  มันเริ่มดึงน้องกุ้งไปกอดมั่ง   ผมนั่งมองซ้ายขวาอย่างงงๆ  เฮ้ย..ผมควรทำไงดีวะเนี่ย   ไม่เคยเกิดอะไรแบบนี้กะผมเลยที่ผมต้องมานั่งดูคนอื่นทำอะไรกัน  ในขณะที่ผม "มือเปล่า"   ผมแก้เขินโดยการไปเปิดเบียร์มาและเปิดมันฝรั่งมาถุงนึง  นั่งกินของผมคนเดียวและดูการกระทำของพวกมัน

"พี่ไปข้างหลังกะผมนะ"
แล้วไอ้นุ้ยก็ดึงพี่ก้อยไปหลังตู้  ตรงนั้นแหละที่ผมสอนน้องอิ๊บให้รู้จักกฎแห่งกามเป็นครั้งแรก  เสียงพี่ก้อย ร้องแต่ อย่าๆ  ไม่ๆ  แต่การต่อสู้น้อยมากๆ   ส่วนไอ้กันนั้นผมว่าน้องกุ้งเองก็เป็นใจด้วยซ้ำ  ผมว่าสองคนนี้น่าจะเป็นมากกว่าแฟนไปแล้วด้วย  ไอ้กันเอาปากประกบจูบน้องปี 1  กุ้งเองไม่มีโต้แย้ง และไม่สนใจด้วยว่าผมยังอยู่ในห้อง  ไอ้ตัวแสบของผมเริ่มออกอาการแล้ว  ตอนนี้หนังสดกำลังจะเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาผมถึงสองคู่  แล้วผมอ่ะ....

"เอ่อ  กูไปอาบน้ำนะ..."

ไม่มีใครตอบผม  ต่างกำลังติดพันกันอยู่   ผมลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง  ควยผมแข็งตัวเต็มที่จนมันตุงแน่นและกางเกงขายาวผมก็เกิดรอยนูนเด่นชัดขึ้นมา  ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำ  แต่ผมพบว่าควยผมแข็งมากและเอาลงไม่ได้ด้วย  มีสองทางคือผมต้องจัดการตัวเอง  หรือผมต้องกลับคอนโดผมให้เร็วที่สุดแล้วเรียกใครมาซักคน  แต่วันนี้ผมจะไปหาใครล่ะ  ไม่มีเก๋ ไม่มีแบม  พี่แก๋มก็อยู่ไหนไม่รู้  ไอ้โอ๋คงนอนหลับไปแล้ว  พี่แอลก็คงไม่ยุ่งกะผมอีก  น้องอิ๊บน้องโอ๊ตก็คงไม่มายุ่งกะผมในวันใกล้สอบ   เฮ้ย...ผมมีวันแบบนี้ได้ไงวะเนี่ย...

ผมอาบน้ำใช้เวลาเนิ่นนาน  แต่ผมก็ไม่ทำร้ายตัวเอง  ผมตัดสินใจว่าผมควรกลับบ้านและลองโทรหาพี่แก๋มดู  ผมเช็ดตัวและใส่แต่กางเกงในและห่อผ้าเช็ดตัวออกมา  แต่พอผมเปิดประตูเข้าไปเท่านั้นแหละ

dee