🧡 XONLY 🧡

   หมวยหลินกดปิดโทรศัพท์ หัวใจของเธอร่วงหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม
   แน่ใจแล้วเหรอ ว่าจะทำแบบนี้
   หัวใจของเธอร้องถามเป็นครั้งที่ห้าร้อยหกสิบแปด
   ก้าวมาถึงขนาดนี้แล้วนี่ จะถอยเหรอ
   เธอต้องเปลี่ยนตัวเอง เป็นผู้หญิงที่พี่ชาคริตชอบให้ได้
   รถคันใหญ่สีขาวมาจอดตรงหน้า
   โอกาสสุดท้ายที่เธอจะถอย
   ไม่ ไม่ถอย พี่โอชาบอกแล้ว เธอต้องเรียนรู้การออกงาน เข้าสังคม ต้องคุยสนุกสนานเฮฮาปาตี้ให้เป็น จะมาเอาแต่นั่งเรียนในห้องผู้ชายไม่สนใจแน่ แม้แต่ในวงโย เธอก็เป็นแค่หนึ่งในกลุ่มคนที่เหมือนกันหมด ชิ้นส่วนเดียวในเครื่องจักร ไม่มีอะไรโดดเด่น
   เธอต้องหัดทำตัวให้โดดเด่น ยั่วยวน เป็นเป้าสายตาบ้าง
   ที่สำคัญ พี่โอชาบอกว่าพี่ชาคริตอาจจะมางานเลี้ยงครั้งนี้เพื่อฉลองให้ทีมที่เขาเคยเป็นกัปตัน
   เธอกลืนน้ำลาย กลั้นหายใจ แล้วเปิดประตูรถ ก่อนจะก้าวขึ้นไป
   "น้องหมวยยยยยยย" พี่โอชาร้องทักจากที่นั่งคนขับ "สวัสดีพี่เนยกับพี่ซินหน่อยสิ วันนี้สองคนนี้เค้าจะมาช่วยติวให้น้องหมวยนะ"
   "เอ่อ สวัสดีค่ะ" หมวยหลินยกมือไหว้สองสาวที่อยู่กับเธอบนเบาะหลัง
   สาวขะมุกขะมอมในชุดสายเดี่ยวโชว์สะดือมองเธอแล้วพ่นลมหายใจอย่างขยะแขยง
   หมวยหลินเบะปาก นี่เธอต้องเรียนการเข้าสังคมจากคนแบบนี้เหรอ พ่อแม่เคยเตือนเธอเสมอ ว่าผู้หญิงแบบนี้แหละเป็นผู้หญิงที่ไม่ควรเข้าใกล้
   "น้องยังเป็นนักเรียนอยู่เหรอ โอชา" ผู้หญิงอีกคนในชุดนักศึกษาถาม อย่างน้อยเธอก็ดูดีเป็นผู้เป็นคนกว่าสาวสภาพเละเทะในสายเดี่ยว "อายุถึงแล้วใช่ไหม"
   "ถึงสิว๊ะ ไม่งั้นกูไม่ชวนมาหรอก" พี่โอชาตอบ
   "นี่พี่ชื่อซินนะคะ" สาวในชุดนักศึกษาแนะนำตัว "คนนี้ ชื่อเนย โอชาบอกว่าวันนี้น้องจะมารับงานกับเราใช่ไหมคะ"
   "ไปปาร์ตี้ ไปปาร์ตี้" พี่โอชาย้ำ "ไปปาร์ตี้ด้วยกัน สองคนนี้เพื่อน ๆ พี่เอง น้องหมวย เค้าบอกให้ทำอะไรก็ทำตามเค้าบอกเถอะ แล้วจะได้ดีเอง เชื่อพี่"
   "....ค่ะ"
   ซินทำท่าดูไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ แต่เนยเข้าหาหมวยหลินทันที "มึงใส่ชุดนักเรียนมาทำไม"
   "ก็....ก็...."
   "ถอดออก เดี๋ยวนี้เลยนะ!!!" สาวเนยสั่ง
   "แต่...ไม่ได้นะคะ!!" หมวยหลินร้อง
   "เนย อย่า...." ซินพยายามห้าม แต่เนยกระชากจนเสื้อนักเรียนของหมวยหลินรุ่งริ่งทันที
   "มึง เงียบ อีซิน" เนยสั่ง ซินรีบปิดปากตัวเองทันที
   "อีหมวย มึงฟังกูนะ เสื้อมึงเนี่ย ชื่อกับตราโรงเรียนครบถ้วน มึงอยากให้เค้ารู้เหรอ ว่ามึงเป็นใคร หาตัวได้ที่ไหน"
   แค่ปาร์ตี้กัน ทำไมต้องกลัวขนาดนั้นล่ะคะ หมวยหลินอยากจะถาม แต่เธอกลัวพี่เนยจนไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่พยายามเกาะกุมเศษเสื้อนักเรียนปิดร่าง น้ำตาคลอเบ้า
   เธอคิดผิดแล้วที่ยอมขึ้นรถคันนี้มา
    "มึงไม่ต้องมาตอแหลบีบน้ำตา อีดอก ถอด!!!!"
   "หนะ หนูไม่มีชุดอื่นมา...."
   "มึงจะถอดเองหรือให้กูถอด?!?"
   "พี่ชา จอดค่ะ หนูขอลง" หมวยหลินร้อง
   "ขี้แพ้" พี่โอชาพูดเบา ๆ "กูถึงว่า ไม่มีใครเอา"
   หมวยหลินสะอึก
   "พี่บอกน้องหมวยแล้วไง แค่ไปเต้น สนุกสนุกในงานปาร์ตี้ โชว์อวดเรือนร่างนิด ๆ หน่อย ๆ" พี่โอชาพูดด้วยเสียงอ่อนโยนขึ้น "เชื่อเถอะ ผู้ชายที่ได้เห็นเรา ไม่มีวันลืมแน่"
   ซินอ้าปาก แต่เนยหันไปมองปราดเดียวเธอก็หุบปากลงไปใหม่
   "หนู....ไม่ถอด" หมวยหลินยืนกราน
   เนยเงื้อมือจะตบ หมวยหลินหลับตาปี๋
   แต่ก็ไม่มีอะไร
   "นี่ น้องหมวย ดูนี่สิ" ซินหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาเปิด
   หมวยหลินลืมตาขึ้นมาหน่อยหนึ่ง
   "นี่ภาพพี่นะ" ซินชี้ให้ดูภาพวิดีโอของตนเอง ในสภาพเกือบเปลือย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่บิกินี่ที่เกือบปิดเต้าไม่มิดกับจีสตริงตัวจิ๋ว ยืนโยกไปมาอยู่ข้างรถหรูคันงาม รอบ ๆ ตัวเต็มไปด้วยผู้ชายที่ยืนมองด้วยสายตาลุ่มหลง
   "เห็นไหม ในฮอลล์ใหญ่ขนาดนั้น พี่แต่งแค่นี้ พี่เสียหายเหรอ"
   "หมะ...ไม่ค่ะ ไม่"
   "เห็นไหมคะ เสน่ห์ของผู้หญิง อยู่ที่การเปิดเมื่อควรเปิด ปิดเมื่อควรปิด เราเปิดเผยเรือนร่างให้เขาเห็นไม่ได้แปลว่าเราจะหมดคุณค่าของเรานะคะ"
   "ค่ะ"
   "แล้วงานที่เราจะไปกันนี่ ก็ไม่ใช่งานที่ควรปิด เนี่ย เต้นโยกนิด โยกหน่อย แบบพี่ในภาพนี้ หรือภาพนี้ ยั่วนิดนึง ให้มันสนุก ๆ ไป ได้ไหมคะ"
   หมวยหลินกลืนน้ำลาย
   เธอไม่เคยเปิดเนื้อตัวถึงครึ่งของพี่ซินในภาพพวกนี้ด้วยซ้ำ แม้ในตอนหลัง ๆ ที่พี่โอชาให้เธอลองแต่ตัวเปิดนู่นบ้างนี่บ้าง หรือเอาตัวไปถู ๆ กับเขาเพื่อฝึกการเข้าหาผู้ชาย เธอก็ยังขีดเส้นตายที่เปิดเนื้อตัว
   แต่ ที่พี่ซินพูดก็ถูก สายตาผู้ชายที่มองเธอในภาพล้วนแล้วแต่แสดงความหลงใหล
   เธอยอมทำอะไรก็ได้ให้พี่ชาคริตมองเธอแบบนั้นบ้าง
   มือบางค่อย ๆ ลดลง ดึงเศษเสื้อนักเรียนออกพ้นตัว
   โอชายิ้ม "ไม่ต้องกลัวนะ น้องหมวย พี่เนยเค้าแรงเกินไปบ้าง แต่เค้าหวังดีกับเรานะ แล้วเดี๋ยวเลิกงานพี่มีเสื้อตัวใหม่ให้ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวให้เงินไปซื้อเสื้อนักเรียนใหม่ด้วย"
   ซินทำหน้าไม่สบายใจอีกครั้ง แต่ก็รีบปกปิด
   "เอ้า ถอดกระโปรงออก แล้วอย่าลีลาอีกล่ะ" เนยสั่ง
   หมวยหลินสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะถอดกระโปรงออก จนทั้งร่างเหลือแต่ชุดชั้นใน
   แต่มองในแง่ดี ชุดชั้นในของเธอ ยังไงก็โป๊น้อยกว่าชุดของพี่ซินในงานมอเตอร์โชว์
   เธอต้องทำได้
   "เอา จะถึงแล้ว" พี่โอชาบอก "ใส่ซะ"
   มันโยนหน้ากากสามอันมาที่เบาะหลัง
   "อะไรคะเนี่ย"
   "งานนี้ ตีมสวมหน้ากากน่ะ" พี่โอชาอธิบาย "ใส่หน้ากากซะ"
   หมวยหลินคว้าหน้ากากมาสวมด้วยความโล่งอก เธอจะได้ปกปิดใบหน้า ไม่ให้ใครเห็นว่าเธอเป็นใคร ทีนี้จะเต้นยั่วใครก็ทำได้เต็มที่
   โอชาก้าวลงจากรถ เปิดประตู
   "เชิญสาว ๆ เข้าก่อนเลยนะครับ"
    เนยหัวเราะ ก่อนจะก้าวเข้าไปในตัวบ้านด้วยท่าทางมั่นใจ ไม่หวั่นเกรงใด ๆ ทั้งสิ้น ตามด้วยพี่ซิน ที่เดินเชิดหน้าชูคอระหงเข้าไป
   ใช่ หมวยหลิน เธอก็ต้องทำได้ อย่ากลัว มั่นใจ ไม่มีใครเห็นหน้าเราอยู่แล้ว
   ฝึกยั่ววันนี้ ไปยั่วพี่ชาคริตจริง ๆ วันหน้า
   หรือ ถ้าโชคดี อาจได้ยั่วพี่เค้าจริง ๆ วันนี้
   
   ความมั่นใจของหมวยหลินหายวูบไปทันทีที่เข้าไปในตัวบ้าน
   นี่มัน......เกินจากที่เธอคิดเอาไว้ยี่สิบขั้นแล้ว
   ไก่แจ้ เพื่อนในห้องของเธอนั่งอยู่ที่มุมห้อง เอามือล้วงเข้าไปในกางเกงในสาวคนหนึ่งที่ทำหน้าเคลิบเคลิ้ม โดยมีเพื่อนในโรงเรียนอีกสองคนนั่งมอง แม้แต่สุเมธ เพื่อนที่เธอคิดว่าเป็นคนดีมากคนหนึ่ง (ต่างจากนายไก่แจ้) ก็ยังนั่งกอดจูบลูบคลำอยู่กับพี่ม.6 ผิวสีน้ำผึ้งคนหนึ่ง
   ที่สำคัญที่สุด ไม่มีแม้แต่เงาพี่ชาคริต
   เธอผงะก้าวถอยกรูดทันที แต่พี่โอชาก็โอบไหล่เธอแล้วลากกลับมา โดยไม่สนความพยายามดิ้นหนี
   "ไม่ต้องกลัว น้องหมวย ไม่มีใครบังคับเราหรอก เรายั่วแค่เท่าที่อยากยั่ว คุยแค่เท่าที่อยากคุยพอ"
   เธอกลืนน้ำลาย
   ไม่ พอแล้ว เธอรับไม่ได้แล้ว ให้เธอกลับบ้านเถอะ
   แต่เธอก็ไม่กล้าพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา ได้แต่นั่งลงที่โต๊ะกินข้าวตามที่พี่โอชาสั่ง
   เธอพลาดแล้ว พลาดมาก ๆ
   พี่โอชาคงไม่ยอมให้เธอถอยหนีออกไปแน่
   จะร้องขอความช่วยเหลือ รอบตัวก็มีแต่คนรู้จัก ถ้าพวกนั้นเห็นเธอในสภาพนี้ เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
   เอางี้แล้วกัน เธอจะนั่งเฉย ๆ รอจนกว่าคนจะเผลอ แล้วรีบหลบออกไป
   หรือ ถ้าไม่มีใครเผลอ ก็รอจนงานเลิก
   พี่โอชาบอกว่าไม่บังคับกัน เพราะฉะนั้น เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไรทั้งนั้น
   เพราะฉะนั้น เธอต้องนั่งเฉย ๆ หลีกไปนั่งเฉย ๆ ที่บันได พยายามบล็อกเสียงและภาพทุกอย่างรอบตัวออกไปให้หมด ไม่สนใจพี่โอชาที่มานั่งข้าง ๆ
   กายเราเป็นของเรา ใจเราเป็นของเรา ไม่ต้องสนใจโลกภายนอก ไม่ต้องสนว่าใครเค้าทำอะไรกัน ตัวเราเป็นของเรา ใจเราเป็นของเรา อย่าไปสนใจโลกภายนอก ใครเขาอยากร้องครางอย่างไรให้เขาร้องไป เสียง....เนื้อกระทบเนื้อ...ก็ให้มันเป็นไป ไม่เกี่ยวกับเรา ตัวเราเป็นของเรา ใจเราเป็นของเรา สงบ สงบ สงบ ใจสงบ กายสงบ ตัวเราเป็นของเรา ใจเราเป็นของเรา เราคุมกาย คุมใจได้ ไม่ต้องสนใจโลกภายนอก ไม่ต้องฟัง ไม่ต้องใส่ใจ แค่เสียงคราง แค่...เสียงร้อง ไม่ ไม่ต้องสนใจ ตัวเราเป็นของเรา ใจเราเป็นของเรา
   อีหมวยนี่ เล่นตัวไม่เลิกนะ

   พี่ชาหยิบแก้วเล็ก ๆ ออกมา เทโค้กลงไป แล้วเหยาะผงวิเศษสูตรทั่นชัยลงไปหยิบมือหนึ่ง
   กูซื้อมาตั้งแพง หวังว่าจะคุ้มนะ
   "น้องหมวย ดื่มนี่ก่อน หิวน้ำใช่ไหม"
   "หนูไม่ดื่มเหล้าค่ะ" หมวยหลินพยายามกระซิบให้เบาที่สุด
   "แค่โค้กครับ ไม่ต้องห่วง พี่บอกแล้ว พี่ไม่บังคับน้องหมวยทำอะไรหรอก"
   ไอ้ชาดันแก้วเข้าไปเกือบประชิดปากหมวยหลิน อีกมือก็จับหัวเธอให้อยู่นิ่ง ๆ อีหมวยตั้งท่าจะดิ้นนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็ยอมเผยอปากให้มันป้อนโค้กผสมยาแก้วนั้นให้
   ทันทีที่น้ำโค้กไหลลงคอ เธอก็เริ่มรู้สึกรุ่มร้อน
   ตาฉ่ำค่อย ๆ เปิดออกอย่างทนไม่ไหว
   สุเมธเพื่อนซี้ของเธอกำลังโยกเอวใส่พี่ม.6 ที่คลานอยู่กับพื้นอย่างเมามัน ขณะที่เพื่อนในทีมอีกคนก็เอาไอ้นั่นยัดปากพี่คนนั้น
   เธออยากจะอ้าปากร้องเรียกเขาเหลือเกิน แต่รู้สึกเหมือนอ้าปากตอนนี้เสียงที่ออกมาจะมีแต่เสียงน่าบัดสี
   พี่สองคนที่ขึ้นรถมากับเธอล้วนแล้วแต่สลัดหน้ากากและเสื้อผ้าส่วนใหญ่ไปแล้ว ต่างคนต่างก็กำลังร่วมเพศกับเพื่อนในโรงเรียนของเธออย่างดุเดือด สองมือของพี่ซินจับรูดอวัยวะเพศของเพื่อนชายสองคน ขณะที่พี่เนยก็รับศึกจากอวัยวะเพศและรูทวารหนักพร้อมกัน เสียงร้องครางสวาทดังลั่นบ้าน
   เครื่องเพศของเธอเริ่มแฉะร้อน น้ำแห่งความเสียวหลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย
   ลมหายใจเริ่มติดขัดในลำคอ
   เมื่อพี่โอชาเห็นท่าไม่สบายตัวของเธอ มันก็จับตัวเธอยกขึ้นนั่งบนตักของมัน แค่เนื้อสากที่เสียดสีกับลำตัวนุ่มนิ่มของเธอยังทำให้เธอบิดตัวด้วยความเสียว
   "อะ อะ อื๊ออออออ" เธอครางเบา ๆ อย่างอดไม่ได้เมื่อลิ้นสากลากไปตามลำคอระหง
   "ขึ้นห้องกูกันเถอะ" พี่ชาบอก ลุกขึ้นกดเปิดเพลงเสียงดัง หมวยหลินพยายามดิ้นรนสุดแรง แต่แรงของเธอแทบไม่มีเหลือแล้ว
   ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว มันร้อนไปหมดเลย
   ปากบางอ้ากว้าง อยากจะร้องบอกสุเมธให้มาช่วยเธอด้วย
   แต่ภาพของเขาที่จูบพันลิ้นกับพี่เนยก็ทำให้เสียงร้องหายไปในลำคอ ก่อนที่แรงดึงจากพี่ชาจะลากให้เธอเดินตามไปได้สำเร็จ
   
   ไปไม่ถึงห้อง พี่ชาก็กระชากชุดชั้นในและหน้ากากออกจากร่างของเธอ โปรยไว้เต็มบันได ก่อนจะลากร่างเปลือยถูลู่ถูกังเข้าห้อง โยนเธอลงบนเตียงโดยไม่สนแม้แต่จะหันไปปิดประตู
   หมวยหลินไม่เหลือแรงต่อสู้ขัดขืนแล้ว ทุกส่วนเสี้ยวของจิตใจอุทิศให้การต่อสู้ขัดขืนคลื่นความเสียวลูกแล้วลูกเล่าที่ถาโถมเข้ามาในจิตใต
   "อีเหี้ย นมใหญ่เหมือนกันนี่หว่า" ไอ้ชาร้อง แล้วตรงเข้ามาขยำขยี้เต้านมกลมแข็งทันที "สู้มือด้วย"
   "อร๊ายยยยยยยยยยย เสียว อร๊ายยยยย หนูเสียวววววววว" หมวยหลินร้องสุดเสียง ทั้งด้วยความเสียว ทั้งภาวนาว่าเสียงร้องจะเรียกสุเมธจากชั้นล่างให้ขึ้นมาช่วยเธอ
   แต่เสียงเพลงที่เปิดจนสุดไว้ด้านล่างก็กลบเสียงกรีดร้องของเธอหมดสิ้น
   "ซี๊ดดด นมโคตรเด้ง" ไอ้ชาคราง เมื่อมันบีบนมหมวยหลินจนแทบระเบิด ก่อนจะก้มลงเลียจนนมทั้งสองข้างชุ่มน้ำลาย
   "อ๊าา" หมวยหลินเสียวจนหลังไม่ติดเตียง เหงื่อไหลท่วมกายจนผิวเนียนขาวแทบจะสะท้อนแสงไฟได้
   "ซี๊ดดด น้องหมวยสวยจริง ๆ นะ" ไอ้ชาฟอนเฟ้นทรวงอกไม่หยุดหย่อน ขณะที่มือก็เอื้อมลงไปที่ร่องรักที่เปียกชุ่มจนน้ำเสียวหล่อลื่นไหลเป็นหยด ๆ เมื่อเห็นความต้องการของสาวน้อย มันก็หยุดเสแสร้ง "หึหึ โคตรเปียกเลย มึงร่านมากนะ อีหมวย"
   "อ๊ายยยยยยยยยยยย" หมวยหลินไม่มีแม้แต่แรงจะตอบโต้คำดูหมิ่นในศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงของเธอ มันรู้สึกเสียวจนแทบจะขาดใจจริง ๆ
   นิ้วแตะไปทีเดียว ร่างทั้งร่างของหมวยหลินก็กระตุกอย่างรุนแรงจนไอ้ชาตกใจ น้ำเสียวระลอกใหม่ไหลทะลักมาจนท่วมมือของมัน สาวหมวยกรีดร้องจนลั่นห้อง
   "ฮืออออ อ๊ายยยยยยยยยยยยยย ไม่ไหวแล้ว ฮืออออ ไม่ไหวแล้ววววว"
   ท่อนเอ็นหนาถูกับร่องรักที่เพิ่งถึงจุดสุดยอดครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตไป
   "ฮือออ ไม่ไหวแล้ว อูยยยย ใส่เข้ามาเถอะค่ะ"
   ไอ้ชาหยุด
   "ใส่ ใส่เข้ามา ฮือออออ"
   "อมให้กูก่อน ไม่งั้นกูไม่ใส่"
   หมวยหลินลืมตาที่ชุ่มน้ำตาขึ้นมอง
   เธอเคยถูกพี่ชาให้ใช้มือให้มันสองสามครั้ง แต่เธอไม่เคยยอมเอาสิ่งสกปรกนี้เจ้าปาก
   แต่....มันเสียวเหลือเกิน แล้ว....คนอื่นก็ทำ สุเมธก็ทำ
   ทำไมเธอถึงไม่ควรทำล่ะ
   ตัวของเธอไม่ใช่ของเธอ ใจของเธอไม่ใช่ของเธอแล้ว
   หมวยหลินไม่พูดพร่ำทำเพลง ดันตัวลุกขึ้นแล้วอ้าปาก อมของลับของไอ้ชาเข้าไปจนเต็มปาก
   นั่นแหละ อีหมวย มึงได้เป็นสาวร่านสมใจแล้ว ดูท่าของมึงตอนนี้สิ
   แล้วมึงก็ดูดควยกูได้สะใจมากซะด้วย อีซินนี่ชิดซ้ายเลย
   ขณะที่ปากดูดควยจนแก้มตอบ มือของหมวยหลินก็ล้วงเขี่ยที่อวัยวะเพศของตัวเองไปด้วย พยายามสุดแรงที่จะขับไล่ความร้อนร่านที่ครอบงำทั้งใจอยู่
   ติ้วหีไปเถอะ ยังไงมึงก็ไม่หายเงี่ยนหรอก
   ปากบางขยับขึ้นลงรัวถี่ด้วยความร้อนรุ่มของเจ้าของ แม้ว่าลีลาท่วงท่าจะเก้ ๆ กัง ๆ ไปบ้างตามประสาคนไม่เจนจัด แต่ก็ทดแทนด้วยความร่านร้อนที่ท่วมเต็มใจของสาวน้อย
   "นั่นแหละ อีหมวย ดูดควยกูเข้า" ไอ้ชาคำราม "ซี๊ดดดดดด กูจะแตกแล้ว"
   หมวยหลินไม่มีสติพอจะรู้แล้วว่าควรทำอะไร ปากของเธอยังบ๊วบขึ้นลงไม่หยุดจนกระทั่งน้ำร้อน ๆ ฉีกเข้ามาเต็มปาก
   "แอ๊กกก แหวะ"
   "อีเหี้ยยยย คายทำไม เสียของหมด" ไอ้ชาตะโกน และตบหน้าหมวยหลินจนหน้าหัน ทิ้งรอยมือแดงแจ๋ไว้บนใบหน้าหมวย
   ไอ้ชาไม่หยุด ผลักหมวยหลินลงไปนอนหงายบนเตียง มือแกร่งจับขาเรียวแหกออกจนสุด
   ความเจ็บ ความอาย ความรู้คิดที่ว่าสิ่งที่เธอโดนกระทำอยู่นี้ผิดแค่ไหนเรียกสติหมวยหลินกลับคืนมาจากความเสียวเสี้ยวหนึ่ง
   น้ำตาเริ่มรินไหลจากตาคู่น้อย
   นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย
   พี่ชาคริต ช่วยหนูด้วย
   ......
   ....
   ....
   สุเมธ ช่วยเราด้วย  

หมวยหลินเสร็จแน่นอน

  สุเมธ มาช่วยรุม แน่ ๆ

ลุ้นน้องหมวยหลินต่ออ

หมวยหลินโดนซะแล้ว

งานนี้หมวยหลินเสร็จแน่

หมวยหลินโดนรุมไหมเนี่ย

สุเมธจะมาช่วยไหม

ในที่สุดก็โดนจนได้น้องหมวย

โดนรุมแน่เลย

ไม่นะหมวย จะรอดไหมเนี่ย

ท่าจะไม่รอด โดนยาขนาดนั้น ตอนต่อไปจะมีรุมไหม ห้องก็ไม่ปิด

ชาคริตมาแบบพระเอก

น้องหมวยโดนไอ้ชาซะแล้ว

ไม่รอดแน่