🧡 XONLY 🧡

คิวบู๊โคตรมันส์เลยครับจารย์รายละเอียดต่างๆโคตรดีชอบจริงๆทั้งในเกะทั้งเทพวายุเลยเขียนออกมาได้ดีจริงๆครับจารย์

น่าขนลุกเลย

...แอ๊คชั่น มันส์ สะใจ...

 

อ้างจาก: ΜoNoTΩИ∑ ★★★ เมื่อ พฤศจิกายน 08, 2021, 01:38:27 ก่อนเที่ยง
สวัสดีครับ ตำนานเทพวายุ มาแล้วครับ

หลังจากที่ทิ้งช่วงไปนานจัดๆ หวังว่ายังจะมี

แฟนๆสายบู๊รออยู่นะครับ จริงๆแล้วผมไม่มีกฎในการคอมเมนต์นะ

แต่หลังจากอ่านจบก็อยากให้กลับมาคอมเมนต์กันอีกรอบ

เอาจริงๆ ผมชอบอ่านคอมเมนต์นะ มันเหมือนว่าทำให้รู้ว่า

ตรงไหนต้องปรับปรุงบ้าง เพราะเรื่องแต่งมันไม่เหมือนเรื่องเล่าอย่างร้านเกะ

เพราะนั้นมันเล่ามาโดยนึกได้ก็เขียน ไม่เหมือนเรื่องเทพวายุที่ต้องคอยพัฒนาอยู่เสมอ

ยังไงก็ยินดีต้องรับเข้าสู่โลกของ อิซานางิครับ


.............


ความเดิมตอนที่แล้ว อ่านย้อนหลังเอาดีกว่า


//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=244081.msg2112125#msg2112125


..........



ความคิดเหล่านี้มันเกิดขึ้นหลังจากที่ริวกะฟันกระสุนไปแล้วเขากำลังก้มหน้าเตรียมแดชเข้าไปฟันไอ้พวกนั้นแต่ก็ต้องหยุด กึ้ก !!!  เพราะมโนสำนึกถึงรุ้งพลอยมันร้องเตือนเขาว่าอย่าทำแบบนั้น ริวกะกำดาบแน่นจนด้ามดาบแตก

คาไมทาจิที่อยู่ในร่างดาบถึงกับตกใจ แม้พวกมันทั้ง 3 จะไม่ได้รับผลกระทบอะไรแต่มันก็ยังตกใจอยู่ดี ฟุชิบะ หรือ ดาบไร้ฆาต ถึงแม้จะเป็นดาบธาตุลมและก่อเกิดขึ้นจากพลังสายลมของพวกมัน แต่ตัวดาบก็แข็งเกินกว่าจะเรียกว่าดาบทั่วไป


การที่ริวกะถึงกับบีบด้ามดาบแตกแบบนี้แสดงว่าเขากำลังข่มความโกรธอย่างขีดสุดเลยทีเดียว พวกมันบังอาจมากที่ลอบยิงกันแบบนี้ ใบเฟิร์นกับกระแตถึงกับปิดปากตาเบิกโพรง ไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าริวกะสามารถฟันกระสุนได้จริงๆ ยิ่งไอ้คนที่ยิงเองกับมือ


มันก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้จริงๆ ริวกะค่อยปล่อยมือออกจากด้ามดาบแล้วถอนหายใจออกราวกับกำลังพ่นเอาอารมณ์โมโห เอาความบ้าคลั่งออกมาทั้งหมด ริวกะสะบัดดาบฟิ้ว ฟิ้ว แล้ววาดลงพื้นอย่างรวดเร็ว


[ ริวกะ ]  :  พวกแก จงนึกขอบคุณผู้คุณผู้หญิงพวกนี้ไว้เถอะ


ริวกะหมุนดาบอีกจนมองแทบไม่ทัน ชิ้ง !!!  พอสิ้นเสียงภาพที่ทุกคนเห็นก็คือดาบที่ไม่มีฝักในครั้งแรกที่เห็นตอนนั้น มันถูกเก็บในฝักดาบสีขาวนวลราวกับเมฆ ตอนนั้นเองพวกการ์ดของร้านก็วิ่งกันมากันให้ควั่ก แต่ที่มาไม่ใช่แค่การ์ดยังมีใครอีกคนนึงมาด้วย เขาแต่งตัวภูมิฐานมากๆ




แล้วจังหวะที่ริวกะหันไปมองนิดเดียวเท่านั้นเอง ปั้ง !!! ปั้ง !!! ปั้ง !!! ปั้ง !!!!  เสียงปืนอีก 1 ชุดก็ดังขึ้น แต่มันก็ไม่รอดพ้นคมดาบของฟูชิบะไปได้ เคล้ง เคล้ง เคล้ง เคล้ง  !!! 








ครั้งแรกอาจจะถือว่าฟลุ๊คแต่คราวนี้ไม่ใช่แน่นอน ริวกะชักดาบออกมาฟันกระสุนนั้นได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำอีกครั้ง คราวนี้เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้าแล้วจริงๆ เขาพูดขึ้นมาว่า ขอโทษนะพลอย ... ที่ริวกะพูดออกมาแบบนี้เพราะเขารู้แล้วว่าไอ้พวกนี้ ถ้าไม่ตบไม่ตีคงไม่ดีขึ้นแน่ๆ แต่เขาก็ไม่อยากให้พลอยต้องเห็นภาพอะไรพวกนี้ แต่ว่าระหว่างนั้นเองพลอยก็พูดสวนขึ้นมาว่า


" ริว อัดพวกมันเลย "



ริวแทบไม่เชื่อหูตัวเองที่พลอยพูดออกมาแบบนี้ เขาหันไปมองพลอย ตอนนี้พลอยกำลังนั่งกอดหนิงเพื่อนของเธอที่เสื้อขาดเพราะพวกมันทำร้ายอยู่ แววตาของพลอยมีน้ำตาใสๆไหลออกมาด้วย เห็นแบบนั้นไฟโทสะของริวกะก็เริ่มเพิ่มองศาขึ้นเรื่อยๆ ริวกะถามว่าจะดีเหรอพลอย



พลอยกอดหนิงเพื่อนของเธอและยืนขึ้นมา พลอยบอกว่าวันนี้พลอยอนุญาตให้ริวอาละวาดได้เต็มที่ แต่ห้ามฆ่าคนนะ เดี๋ยวนะพอทุกคนได้ฟังแบบนั้นส่วนนึงก็หันไปมองริว แต่ส่วนนึงก็หันมามองพลอยเหมือนกัน ทำไมเด็กสาวคนนั้นถึงพูดออกมาแบบนั้น และเด็กหนุ่มคนนั้นเหี้ยมโหดถึงขึ้นจะฆ่าคนได้เลยงั้นเหรอ



เรื่องความเหี้ยมโหดนั้นอาจจะยังไม่กระจ่างแต่เรื่องฝีมือและความสามารถที่สามารถผ่ากระสุนได้นั้นก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดาแล้ว แล้วแบบนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปละ แล้วตอนนั้นอั้มก็พูดว่านายริว ร้านนี้เป็นของนาย นายต้องปกป้องมันเอาไว้ พี่ไม่มีอะไรจะห้ามนะ คิราระเองก็พูดเสริมว่าเรื่องข้างในให้พวกเราจัดการเองค่ะ



เมียคนทรงเป็นคนอนุญาต เมียหมอเป็นคนส่งเสริม เมียเมดเป็นคนรับหน้าที่เก็บกวาด มีเมียที่ดีๆแท้ๆพ่อมังกรเพลิง แต่ว่า ว่าที่เมียทั้ง 2 ยังยืนมึนๆอยู่เลย เอ๊ะนี่ผมสปอยหรือเปล่า แต่ไม่หรอกมั้งเพราะเชื่อว่าหลายคนก็คงอยากให้รับกระแตและใบเฟิร์นเข้ามาร่วมบ้านหลังใหญ่ล่ะนะ



แล้วตอนนั้นเองพลอยก็รีบประคองหนิงเข้าไปในร้านทันที แต่ว่ามันก็ไม่ใช่ว่าจะง่ายซะทีเดียว เพราะว่ามีพวกของมันบางส่วนรีบวิ่งไปดักเช่นกันแต่ว่าอย่าลืมสิ่ว่าคิราระนั้นเป็นใคร ไม่ใช่แค่เมดธรรมดาแต่เป็นถึงลูกศิษฐ์ของปีศาจแห่งโลกใบใหม่ อิซานางิ ชิน  เชียวนะ เปรี้ยง !!! คิราระพุ่งเข้าไปหมุนตัวเตะใส่ไอ้พวกลูกกระจ๊อกเต็มแรง







ถึงจะดูเป็นผู้หญิงแต่พละกำลังของคิราระนั้นก็เตะผู้ชายตัวใหญ่ๆให้หลับได้ง่ายๆเลย เปรี้ยง !!!  คิราระหมุนตัวถีบด้วย อุชิโระ เกริ หรือ Back kick เข้าใส่ท้องของเหยื่อรายแรกเต็มๆ



และในจังหวะที่มันนั้นตัวงอเป็นกุ้งด้วยความเจ็บปวด คิราระก็ใช้หลังของมันนั่นแหละเป็นฐานยันเพื่อกระโดดหมุนตัวเตะ ผู้ชายตัวใหญ่ๆอีกคน แต่คราวนี้ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีเสียงโอดโอย เพราะลูกเตะนี้เข้าก้านคอเต็มๆ เรียกได้ว่าล้มทั้งยืนเลยก็ว่าได้







อั้มที่วิ่งตามมา ก็สับเข้าไปที่คอของไอ้คนที่กำลังจุกเพราะโดนถีบอยู่ อั้มสับไปที่เส้นประสาทอย่างแม่นยำใช้แรงแค่นิดเดียวก็ทำให้มันสลบตามลงไปได้ พลอยถึงกับร้องเย้!!! ร่วงไปแล้ว ใบเฟิร์นน่ะรู้อยู่แล้วว่าริวกะเก่งมากๆ แต่ก็ไม่คิดว่าทั้งคิราระและพี่อั้มจะขนาดนี้ กระแตยิ่งช็อคเข้าไปใหญ่ เพราะว่าทั้งสองดูไม่เหมือนคนที่จะร้ายกาจขนาดนี้




พอเห็นคนในแก๊งล้มลงไปนอนกับพื้นพวกมันอีก 3 คนก็วิ่งเข้ามาทันที แต่ดูเหมือนว่าชะตาของพวกมันจะขาดแล้วล่ะเพราะริวกะพุ่งเข้ามาดักหน้าพวกมันไว้ ผั๊วะ !!! ริวกะสะบัดหมัดฮุราเค็นใส่หน้าของพวกมันอย่างจัง จนหน้าสะบัดเลือดกำเดากระฉูด


อีกสองคนจะเข้ามาซัดกับริวกะ พ่อมังกรเพลิงของเราก็เอี้ยวตัวหลบและหมุนตัวเตะ พวกมันคิดว่าริวกะคงจะหมุนตัวเตะแบบเดียวกับคิราระ มันจึงคิดจะใช้จังหวะที่ขาแตะพื้นเข้ามาจัดการ แต่ว่าไม่ใช่ ริวกะไม่ได้หมุนตัวเตะแบบคิราระ แต่เพิ่มรอบหมุนไปอีกครึ่งรอบ จาก 360 เป็น 540 ต่างหากล่ะ   เปรี้ยง !!!







พวกมันที่เข้ามานั้นโดนริวกะหมุนตัวเตะใส่หน้าเข้าเต็มๆจน คนแรกโดนหมัด คนที่2โดนถีบ แล้วจังหวะที่พวกมันนั้นกำลังชะงักเพราะความเจ็บปวดริวกะก็พุ่งเข้าไป Side Kick เต็มแรงจนคนแรกกระเด็นไปโดนคนที่สอง และสองคนก็เซไปชนคนที่ 3 แล้วจังหวะนั้นเองริวกะก็ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไป เขาพุ่งเข้าไปใส่ก่อนที่จะฝาดหมัดที่ถูกบัญญัติโดยปู่ของเขาเข้าใส่เป้าหมายทันที


" โทระ โฮโค "







กรงเล็บพยัคฆ์คำรณ ถูกซัดเข้าเต็มๆ หน้าอกของชายคนแรก แต่ดาเมจหรือความเสียหายที่เกิดขึ้นนั้นกลับไปเกิดกับคนที่ 3 แคว่กกกกกกก  เสียงเสื้อผ้าของทั้ง 3 ฉีกขาดและเนื้อผ้ากระจุย ตามมาด้วยการล้มลงของชายคนที่ 3 ภาพที่เห็นคือเขาสลบเหมือดไร้สติทันที



ส่วนอีก 2 คนก็ไม่ใช่ว่าจะรอด มันสองคนรู้ว่าถ้าไม่ทำอะไรเลยคงโดนบอสของพวกมันกระทืบแน่ๆ มันพยายามฝืนสังขารเข้าไปทำร้ายริวกะ แต่ว่าผั๊วะ !!!  หมัดแรงเข้าหน้า วื๊ด !!! ผั๊วะ ผั๊วะ ริวกะเอี้ยวตัวและบิดเอวไปต่อยคนอีกทางอย่างรวดเร็ว และจากนั้นมหกรรมแจกหมัดก็เริ่มขึ้น นับได้ไม่ต่ำกว่า 5 หมัดที่ริวกะจัดให้ทั้ง 2 คน







จนพวกมันล้มทั้งยืน อึ้กก !!! แต่ว่าตอนนั้นเองริวกะก็รู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังก่อกวนเขาจากในตัวเขานั่นเอง พวกพลอยรีบวิ่งเข้าไปในร้าน ใบเฟิร์นเธอหันมามองอีกครั้งพร้อมพูดในใจว่า อย่านะฮาคุริว




ซึ่ง ตอนนั้นเองก็ หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยหรือพี่ชาญก็วิ่งสวนออกมาและตรงไปในจุดเกิดเหตุด้วยความร้อนรน เมื่อมาถึงจุดหมายเขารีบก้มหัวให้ชายหนุ่มรูปร่างภูมิฐานที่กำลังตกตะลึงอยู่ พร้อมเอ่ยขึ้นว่า คุณเอกภพครับ ขออภัยอย่างสูงครับที่ผมมาช้า ตอนนั้นเองชาญหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยก็เหลือบไปเห็นริวกะ เขาก็สะดุ้งและพูดออกมาอย่างลืมตัว " นายน้อย "  เอกภพได้เห็นแบบนั้นก็อุทานขึ้นมาในใจ นั่นเหรอนายน้อยริวกะ



ริวกะเองก็คิดในใจเอกภพ เอกภพลูกชายคุณดิเรกน่ะเหรอ แล้วตอนนั้นเองก็มีกลุ่มคนอีกกลุ่มเดินเข้ามา พวกนี้แต่งตัวดูทรงแล้วรู้เลยว่าออกแนวมาเฟียจีนข้ามชาติ แล้วไม่ใช่แค่นั้นข้างหลังยังมีรถคันใหญ่อีกหลายคันด้วย ริวกะคิดในใจอะไรมันจะซวยปานนั้น ถ้าเป็นวันปกติมันคงไม่ใช่เรื่องยาก




แต่ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะมีอาการราวกับว่าถูกอีกตัวตนพยายามควบคุมตัวตนของเขา ตอนนั้นพี่ชาญหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยเดินมาหาริวกะ เขาโค้งหัวให้อย่างนอบน้อมแล้วบอกว่าขอโทษครับนายน้อยตรงนี้พวกผมขอจัดการเองครับ แล้วตอนนั้นคนที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าของพวกมาเฟียข้ามชาติก็พูดขึ้นมา




เฮ้ย ๆ ๆ ๆ   บอกแล้วไงว่าถ้าไม่ยอมขายที่ดินตรงนี้ให้มันจะเกิดอะไรขึ้น แล้วนี่ถึงกับทำร้ายคนของอั๊วะแบบนี้คงปล่อยให้เรื่องจบไม่ได้แล้วล่ะมั้ง แล้วตอนนั้นหัวหน้ามาเฟียก็ชี้หน้ามาทางริวกะแล้วบอกว่าเฮ้ย ไอ้เอกภพคราวก่อนที่โดนไปไม่เข็ดใช่มั้ย พอพูดแบบนั้นริวกะถึงกับต้องมองมาที่เอกภพทันที จริงหรือเปล่า นี่คือคำถามที่ริวกะถามขึ้น



ซึ่งเอกภพก็ตอบว่า เอ่อผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมากเลยไม่อยากรายงานไปครับ ริวกะพูดขึ้นมาทันทีว่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่หรือเรื่องน้อย ถ้าเป็นเหตุถึงขั้นทำร้ายร่างกายต้องรายงานผม ผมจะไม่ยอมให้คนในองค์กรต้องมาเสี่ยงอันตรายแบบนี้ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม




คำพูดของริวกะนั้นฟังแล้วมันทำให้เอกภพที่ตลอดเวลาแบกรับความกดดันไว้ถึงกับโล่งใจ เหมือนยกภูเขาไฟออกจากอก แต่ว่าความจริงมันไม่เหมือนในละครที่จะให้เวลาได้ยืนคุยกัน เพราะพวกมันถือไม้เบสบอล มีด และอาวุธวิ่งเข้ามาใส่แล้ว ตอนนั้นชาญจะเข้าไปจัดการ




แต่ริวกะก็ยกมือห้ามไว้แล้วบอกว่าคุณชาญมีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยให้ลูกค้าเพราะงั้นตรงนี้ไม่ใช่หน้าที่ของคุณ หน้าที่ที่ต้องดูแลพนักงานทุกคนในร้านนี้มันคือหน้าที่ของผม ริวกะพูดมาด้วยความองอาจไม่กลัวแม้แต่คมมีดที่เงาวับ ชาญบอกว่านายน้อยครับเป็นความผิดของผมเองครับ



ยังไม่ทันจะได้พูดจบ คมมีดเงาวับก็ฟาดฟันลงมาตรงหน้า ริวกะแค่บิดตัวหลบนิดเดียว เขาสแน็ปสันมือฟาดเข้าที่ปลายคางของมือมีดอย่างรวดเร็ว







สติของมันหลุดลอยไปทันทีแต่ก่อนที่ร่างไร้สติจะลงไปกองกับพื้น ริวกะก็เตะฟาดเข้าไปเต็มหน้าอกจนร่างนั้นลอยกระเด็นไปไปชนพวกมันทีกำลังตามมา  เป็นไปไม่ได้ แรงคนไม่น่าจะเตะได้ลอยขนาดนี้ มันไม่ใช่แล้วมั้งแบบนี้ หัวหน้ามาเฟียถึงกับชะงักไปครู่เดียว แต่ก็สมกับเป็นระดับหัวหน้า คงจะผ่านอะไรมาเยอะถึงได้ปรับตัว จูนสติได้เร็วแบบนี้ เอกภพ ชาญ รวมถึง เจ้าหน้าที่คนอื่นๆถึงกับตกตะลึง ริวกะบอกว่า



ถ้าคนที่เป็นหัวหน้า ดูแลลูกน้องแค่นี้ยังไม่ได้มันก็เสียชื่ออิซานางิ หมดน่ะสิ่ เอาล่ะไหนๆก็ไหนๆ ขออาละวาดหน่อยแล้วกัน ตึ้ง !!!  ริวกะกระทืบพื้นตั้งท่าอีกครั้ง ความแรงของการกระทืบพื้น ทำให้ฝุ่นดิน ฝุ่นหินตรงนั้นถึงกับแผ่เป็นวงกว้าง




[ หัวหน้ามาเฟีย ]  :  กลัวอะไรไอ้พวกโง่ ไปเส้ !!!



หัวหน้ามาเฟียตะโกนสั่งพวกของมันอีกครั้ง ริวกะก็พุ่งเข้าใส่ทันทีเช่นกัน คมมีด เหลี่ยมไม้ ทั้งหลายแหล่พุ่งเข้าหาริวกะทันที วู่บบ !!!  ริวกะเอี้ยวตัวหลบ ก่อนที่จะกระโดดเตะ ซ้ายขวาสลับ ปั้ก ปั้ก ปั้ก ใส่พวกมันสามคน





ก่อนที่จะวื๊ดดด ปึ้ง !!!  ริวกะย่ำพื้นอีกครั้ง และกระโดดหมุนตัวถีบกลับหลังทัน






อ้อกกกก !!!  เสียงกระอีกของคนดวงซวยที่รับไปเต็มๆนั้นดังลั่นทันที มิหน้ำซ้ำมันยังกระเด็นไปโดนพวกข้างหลังจนล้มเป็นแถบๆ คนที่ดวงซวยก็จะโดนคมมีดที่หลุดมือนั้น เฉือนเนื้อเข้าให้ วื้ด !!!  ผั๊วะ !!!  ระหว่างนั้นเองก็มีหมัดยาวๆ สาวเข้ามาใส่ริวกะ แต่ริวกะก็ยกมือขึ้นรับ ปัดขึ้นจนแขนนั้นโดนกระแทกขึ้นบน



ตึ้ง !!!  ริวกะจรดฝ่ามือแตะหน้าท้องของมันและ หมัดระยะ 1 นิ้ว  ปั้ง !!!    ริวกะกำหมัดและกระแทกเข้าไปเต็มแรงจนร่างนั้นกระเด็นกลิ้งล้มสลบลงไปทันที เอก ภพ ชาญและเหล่าการ์ดของร้านต่างพากันมองตาไม่กระพริบเขาไม่อยากเชื่อเลยว่านั่นจะเป็นลูกชายเจ้าของร้านจริงๆ  แล้วระหว่างนั้นเอง ก็ได้มีอีกกลุ่มนึงอ้อมมาจะเข้าไปในร้าน แต่ว่าพวกชาญก็พากันไปปกป้องไว้ แต่ว่าอยู่ดีๆก็มีสายลมพัดมาวูบหนึ่งและริวกะก็มาโผล่ตรงหน้าพวกเขา 




[ ริวกะ ]  :  ชุนโป









เปรี้ยง !!!  ริวกะหมุนตัวเตะใส่เต็มแรงใส่คนที่อยู่ข้างหน้าจังๆ จนพวกมันกระเด็นไปหมด วินาทีนั้นริวกะเห็นแล้วล่ะว่าพวกมันกำลังจะหาทางเข้าไปในร้านและชาญก็เตรียมป้องกัน แต่ว่าเขาพูดไว้แล้วนี่ว่าจะปกป้องร้านของเขา เขาซัดพวกมันอีกคนลงไปกอง ก่อนที่จะใช้ชุนโปเข้ามานั่นเอง



ชาญถึงกับตะลึงว่านายน้อยริวกะมาตรงนี้ได้ยังไง แต่ก่อนหน้านั้นเอ้า !!!  เชือกมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกัน พวกชาญช่วยกัดอัดไปคนละตุ้ป 2 ตุ้ป และจับมัดไว้ทันที พอเงยหน้ามาก็ไม่เห็นริวกะแล้ว เพราะริวกะกลับมายังวงสนทนาหลักยังไงล่ะ เปรี้ยง !!!  ริวกะวิ่งมากระโดดหมุนตัวกลางอากาศ กดท่า Spinning Back Kick เข้าเต็มๆหน้าอก







ความรุนแรงนี้ถึงกับทำให้ลูกน้องมาเฟียลงไปดิ้นเลยทีเดียว แต่ว่าตอนนั้นเอง ฟิ้วววว !!!  มีบางอย่างลอยมาทางริวกะ ริวกะหลบและคว้าจับไว้ทันที มันคือ เฉืองเปียว ( ถ้าออกเสียงผิดขออภัย ) หรือ Rope Dart นั่นเอง ถ้าจะให้นึกภาพออกก็คือ อาวุธของ Scorpion นั่นเอง ผมขอเรียกว่า เชือกหอก ก็แล้วกันนะ







ริวกะหลบเชือกหอกได้ฉิวเฉียด และจังหวะเดียวกันมันก็ถูกดึงกลับไป พวกลูกกระจ๊อกนั้นหมดหน้าที่แล้วล่ะ เพราะคนที่ก้าวออกมานั้น ริวกะสัมผัสได้ถึงออร่าความแข็งแกร่งไม่น้อย ทั้ง 4 คนนั้นใช้อาวุธแต่งต่างกัน คนที่หนึ่งรูปร่างกำยำกว่าริวกะเสียอีก น่าจะสูงเกิน 190 เขาไม่มีอาวุธอะไร


คนที่สองรูปร่างปราดเปรียวเป็นชายที่ถือดาบเล่มใหญ่แบบดั้งเดิมของจีน  ส่วนอีกคนรูปร่างสันทัดใกล้เคียงริวกะ แต่ท่าทางจะผอมกว่าเล็กน้อยในมือของเขามีอาวุธทอนฟาสีดำ ส่วนอีกคนเป็นหญิงสาวเธอเป็นคนที่ใช้เชือกหอกที่โจมตีใส่ริวกะนั่นเอง


[ กระสอบทราย ]  :  จะ จตุรเทพมาแล้ว



สี่คนนี้ถูกพวกลูกกระจ๊อกเรียกว่า สี่จตุรเทพ ก็นะมากัน 4 คนแบบนี้มันก็บ่งบอกอยู่แล้วล่ะ แต่การที่เขวี้ยงเชือกหอกเข้าใส่ริวกะแบบนี้ ถ้ามีจิตใจโหดเหี้ยมถึงขนาดไม่กลัวคนของฝ่ายตนเองบาดเจ็บ ก็คงต้องมั่นใจในฝีมือของตัวเองมากแน่ๆ ฟิ้วววว



เธอหมุนตัวและเขวี้ยงเชือกหอกมาทางริวกะอีกครั้ง แต่ริวกะก็ปัดมันออกได้อย่างง่ายดาย จนเธอถึงกับตกใจเล็กน้อย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ถ้าคนที่สามารถฟันกระสุนได้จะสามารถปัดวิถีเชือกหอกได้แบบนี้ หัวหน้ามาเฟียเดินมาข้างหน้าและพูดว่า



ในเมื่อสันติไม่ใช่ทางออก ก็คงต้องทำให้รู้กันเสียบ้างว่าไอ้พวกประเทศด้อยพัฒนาน่ะอย่าริอาจมาเทียบกับแผ่นดินใหญ่อย่างพวกเรา ริวกะก็ถามว่านี่เหรอสันติวิธีของแกน่ะ ยกคนมาเป็นฝูงแบบนี้เรียกว่าสันติวิธีงั้นเหรอ หัวหน้ามาเฟียซึ่งมั่นใจเหลือเกินว่ายังไงวันนี้แก๊งของตนก็จะได้ยึดครองที่นี่ก็หัวเราะลั่นออกมาแล้วพูดว่า



ก็ถ้ายอมก้มหัวและขายที่นี่ให้ มันก็สันติอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ริวกะฟังแล้วหงุดหงิดเลยทีเดียวคำพูดมันเอาแต่ได้ฝ่ายเดียวนี่หว่า มันก็ถามว่าแล้วรู้มั้ยว่าเจ้าของที่นี่เป็นใคร หัวหน้ามาเฟียหัวเราะแล้วพูดว่า อิซานางิเหรอ แล้วยังไงกว่าพวกมันจะมาถึงที่นี่  ที่นี่ก็จะกลายเป็นของพวกชั้น ถึงตอนนั้นต่อให้พวกมันจะยิ่งใหญ่แค่ไหนมันก็ทำอะไรไม่ได้




[ ริวกะ ]  :  อ้อ งั้นเหรอ


ริวกะพูดจบก็เกิดลมพัดราวกับพายุอยู่วู่บนึง คนที่ไม่รู้ว่าคืออะไรก็คงคิดว่าเป็นแค่ลม แต่ 1 ในจตุรเทพ คนที่ตัวใหญ่ที่สุดสั่งการทันทีจัดการมัน ฟิ้ววว !!!  เชือกหอกถูกเหวี่ยงและเขวี้ยงใส่ริวกะทันที ขนาดว่าลมพัดขนาดนี้ มันยังเข้ามาหาริวกะได้ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาเลย


วูบบ !!!  ริวกะก้าวหลบทันที แต่ว่าตอนนั้นนักดาบก็เข้ามาฟันใส่ริวกะทันที แต่ริวกะก็จับสัมผัสได้แล้วเอี้ยวตัวหลบอีกครั้ง ก่อนที่จะหมุนตัวเตะทันที แต่ว่านักดาบนั้นก็ใช้ตัวดาบรับลูกถีบของริวกะได้ แต่ตัวเขาก็ถึงกับเซไปหลายก้าว ฮั้ยย้ะ เสียงนักสู้ของจตุรเทพอีกคนดังขึ้น



เขาเข้ามาโจมตีริวกะอย่างรวดเร็วด้วยทอนฟาของเขา ผลุบ ผลุบ ผลุบ ริวกะก็หลบ และจะสวนหมัดเข้าไปเหมือนกัน แต่ว่าจังหวะนั้นเองเชือกหอกก็พุ่งมามัดมือของริวกะไว้อย่างแม่นยำ หมัดของริวกะนั้นโดนรั้งก่อนที่จะเข้าหน้าของอีกฝั่งได้อย่าฉิวเฉียด



แต่ถึงจะไม่โดนโจมตี พวกเขาก็รับรู้ได้ถึงความร้ายกาจของริวกะ เพราะแม่สาวเชือกหอกถึงกับเซถลาเพราะแรงเหวี่ยหมัดของริวกะ เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา คุณสมบัติทางร่างกายและความแข็งแรงนั้นแทบไม่ต่างอะไรจากผู้ชายเลย การที่ถูกแขนข้างเดียวเหวี่ยงจนเกือบล้มแบบนี้แสดงว่าไอ้หนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดา



แต่ว่าหญิงสาวคนนั้น ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ หึหึหึ เป็นยังไงรสชาติของพิษชื่นใจดีมั้ย ริวกะมองที่เชือกหอกอีกครั้งก็พบกับของเหลวใสๆ มันคือพิษอย่างนั้นเหรอ แล้วตอนนั้นเองเปรี้ยง !!!  ผู้ชายที่ตัวใหญ่ที่สุดก็เข้ามาโจมตีริวกะอย่างเต็มแรง ริวกะตั้งรับได้ก็จริง แต่ก็กระเด็นไปหลายเมตร




ชายคนดังกล่าวย่อตัวลงต่ำและปล่อยหมัด หมัดเดียวใส่ริวกะเท่านั้น ริวกะรู้ได้ทันทีว่าชายคนนี้ไม่ธรรมดา อึ้กกกก ตอนนั้นเองริวกะเริ่มรู้สึกได้แล้วว่าร่างกายของตัวเองไม่ปกติชัดเจน ฟิ้วววว !!! แล้วไม่ทันได้พักให้คิดไตร่ตรอง ดาบเงาวับก็พุ่งเข้าใส่ริวกะทันที ริวกะหลบได้แบบฉิวเฉียด



แล้วอีกฝั่งชายหนุ่มผู้ใช้ทอนฟาก็พุ่งเข้ามาโจมตีใส่ริวกะเช่นกัน ปั้ก !!!  เขาฟาดทอนฟาเข้าใส่ริวกะด้วยท่วงท่าที่แข็งแกร่ง ริวกะพุ่งมือเข้าไปหาทอนฟานั้นทันที แล้วพลิกแขนใช้ศอกเบี่ยงทิศทองของทอนฟา จนไปฟาดใส่นักดาบอย่างจัง แต่ว่าเคล้งงง !!!  นักดาบคนนั้นยกดาบเข้ามากันไว้ได้ แต่ว่า



ด้วยความลื่นของผิวสัมผัสทันเลยทำให้ทอนฟานั้นลื่นและกระแทกเข้ากับท้องของนักดาบทันที ริวกะอาศัยจังหวะนั้นตีเข้าเข้าใส่ผู้ใช้ทอนฟาดังอัก และถีบกลับหลังใส่นักดาบทันที จนทั้ง 2 กระเด็น เขาฟาดหมัดใส่ทั้ง 2 คนและกระโดดฉีกขาเตะใส่หน้าพวกมันอย่างรวดเร็ว ผั๊วะ ผั๊วะ







ทั้งสองนั้นหน้าสะบัดทันที แต่ด้วยความแข็งแกร่งต่างจากไอ้พวกกระสอบทรายทำให้ 2 คนนี้ทนมือทนตรีนมากกว่าปกติและยังไม่สลบไป


[ ผู้ใช้เชือกหอก ]   : บะ บ้าน่า โดนพิษไปแบบนั้น มันควรจะชาไปทั้งตัวแล้วนี่ ทำไมยังเคลื่อนไหวได้แบบนั้น


[ นักหมัด ]  :  แต่มันก็ช้าลง อย่าไปสนใจ




ที่ริวกะช้าลงไม่ใช่เพราะพิษเลย แต่เพราะเป็นบางอย่างในร่างกายต่างหาก หรือว่าวันนี้ !!!  ริวกะคิดในใจ หรือว่าจะเป็นวันศารทวิษุวัต มันเป็นวันที่กลางวันและกลางคืนจะมีเวลาที่เท่ากัน มันจะทำให้ด้านมืดของริวกะนั่นออกมา ริวกะได้แต่ด่าตัวเองว่า โถ่เว้ย มัวแต่คิดเรื่องใบเฟิร์น จนลืมเลยว่าวันนี้วันอะไร



ทั้งๆที่อาจารย์หญิงเบ็นไซเท็นก็มาเตือนแล้วแท้ๆ อึ้ก !!!  ริวกะทำท่าเหมือนจะทรุดแล้วตอนนั้น พวกชาญเองถึงกับตกใจ นายน้อยริวกะ พวกนั้นตะโกนด้วยความตกใจและกำลังจะเข้ามาหาริวกะ แต่ว่าริวกะยังยืดหยัดเอาไว้ได้ เขายกมือขึ้นห้ามไม่ให้พวกเราชาญเข้ามา



พวกนั้นก็ชะงักทันที ริวกะหัวเราะเบาๆแล้วบอกว่า เอาล่ะมาสนุกกันดีกว่า ตอนนี้ดูเหมือนว่าริวกะจะถูกจิตจากอีกฝั่งไหลแทรกเข้ามาแล้ว มันทำให้นิสัยก้าวร้าวที่ไม่ควรมีในตัวริวกะเริ่มแสดงออกมา ปึ้ง !!!  ริวกะกระทืบเท้าอีกครั้งและก็มีเปลวพวยพุ่งออกมาจากรอบๆตัวเขาราวกับว่ามันกำลังถูกบงการอยู่


ริวกะแสยะยิ้มและพูดขึ้นมาว่า " เอ็นไค "   หรือบัญญัติเปลวอัคคีนั่นเอง ตอนนั้นนักหมัดที่ตัวกำยำกว่าริวกะก็แสยะยิ้มขึ้นมาแล้วพูดว่าไอ้พวกสวะนั่นเรียกแกว่า นายน้อยริวกะ งั้นเหรอ แกเองสิ่นะ มังกรเพลิงแห่งอิซานางิ ดี ดี ดีจริงๆ มันพูดแล้วก็แสยะยิ้มออกมา วันนี้แหละไอ้พวกประเทศลอยน้ำอย่างแกจะได้รู้ถึงความยิ่งใหญ่ของพวกข้า



ส่วนด้านในร้านนั้น พวกพลอยที่รีบพากันเข้ามาในร้านก็รีบพาหนิงเข้าไปหลบทันที เพราะถึงจะไม่ได้บาดเจ็บอะไรแต่ว่าการเสื้อผ้าฉีกขาดมันก็เป็นอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกแย่เหมือนกัน ส่วนผู้ชายนี่บาดเจ็บก็ช่วยกันปฐมพยาบาลกันทันที แล้วตอนนั้นก็พากันแตกตื่นเป็นอย่างมาก



แต่ว่าพลอยนั้นเร็วมาก ด้วยความที่เป็นคนคิดไวทำไว และที่สำคัญเคยทำงานที่ร้านนี้มาก่อน ทำให้เธอคุ้นเคยกับลูกค้าเป็นอย่างดี พลอยหันไปเจอคู่รักคู่นึงพอดี พลอยจำได้ พลอยรีบพูดเสียงดังเอ้าสวัสดีค่ะ พลอยพูดเสร็จก็เดินไปทันที เธอเดินแวะไปที่บาร์น้ำ แล้วบอกขอกาแฟดำหน่อยค่ะ




ขอมาก็จัดให้พนักงานบาร์น้ำ ชงกาแฟดำเข้มๆมาให้พลอย พลอยบอกขอน้ำแดงด้วยค่ะ การกระทำของพลอยนั้นช่วยเบนสายตาของทุกคนได้เป็นอย่างดี แล้วตอนนั้นเองอั้มก็พาหนิงและพนักงานชายที่บาดเจ็บไปที่ห้องพยาบาลทันที คู่รักคู่นั้นจำพลอยได้ พอเห็นพลอยพวกเขาก็รู้สึกดีใจ เพราะพลอยเป็นเด็กที่น่ารักและคุยเก่งมากๆ





พนักงานบาร์น้ำ ยกทั้งกาแฟเข้มๆ และน้ำแดง และถังน้ำแข็งออกมา มาตั้งข้างๆพลอย พลอยยืนแล้วถามว่าเหมือนเดิมมั้ยคะ ทั้งสองคนก็ยิ้มแล้วพูดพร้อมกันแน่นอน น้องพลอยไม่อยู่แล้วเหมือนไม่คุ้นรสเลย พลอยก็ยิ้มแล้วบอกว่าแหม พูดแบบนี้พี่ๆเขาก็จะเสียใจนะคะ



แล้วบอกขออนุญาตนะคะ แล้วพลอยก็เทกาแฟเข้มๆนั้นใส่ถ้วยแยก และหยิบมาชิมต่อหน้าทุกคน พลอยทำหน้างืม ๆ ๆ แล้วถามว่าเปลี่ยนยี่ห้อกาแฟเหรอคะ ทำไมเข้มจังง่ะ พี่บาร์น้ำก็บอกว่าของที่ใช้ประจำมันหมดน่ะน้องพลอย พลอยก็บอกง่ะ กาแฟไม่เหมือนกันนี่คะ



คู่รักคู่นั้นมองพลอยด้วยรอยยิ้ม ใช่แล้ว เพราะกาแฟมันคนละยี่ห้อก็เลยรสชาติไม่เหมือนดิม แล้วพลอยก็ตักน้ำแข็งใส่แก้ว เทน้ำแดงหวานๆ ลงไป และเทกาแฟเข้มๆลงไป ได้แล้วค่า จ้ำบ๊ะ !!! สิ่งที่พลอยทำให้ทั้งสองคนคู่เมนูโบราณจ้ำบ๊ะ ด้านล่างเป็นน้ำแดงแสนหวาน ด้านบนเป็นกาแฟรสเข้ม



แล้วพอผสมกันมันจะได้รสชาติที่ดีเลยล่ะ ทันทีที่ดูดขึ้นไปชายหนุ่มถึงกับยิ้มเลยแล้วบอกว่าแบบนี้แหละน้องพลอย แบบนี้แหละ สัดส่วนแบบนี้แหละถูกใจพี่เลย ส่วนหญิงสาวพอได้ดูดแล้วก็ยิ้มไม่หุบเช่นกัน เมื่อกี้พลอยใช้สัดส่วนที่หนักไปทางกาแฟ ทำให้ได้รสเข้มข้นมากกว่ารสหวาน



ส่วนฝ่ายชายพลอยใช้ในสัดส่วนที่น้ำหวานจะมากกว่ากาแฟเล็กน้อย แบบนี้ต้องเรียกว่ารู้ใจถึงจะถูก แล้วพอพลอยทำแบบนั้น คนอื่นที่เห็นก็ขอด้วย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  เอาล่ะทุกอย่างเป็นไปตามที่พลอยคิดไว้แล้ว และตอนนั้นเองพลอยก็บอกว่าเอาล่ะค่า ใครอยากได้จ้ำบ๊ะสูตรน้องพลอย บอกได้เลยค่า


แล้วพลอยก็หันไปขยิบตาพนักงานคนอื่นๆ แล้วพวกเขาก็เข้าใจได้ไม่ยากและเริ่มทำงานทันที พลอยบอกว่าวันนี้ข้างนอกมีถ่ายทำละคร ไม่ต้องตกใจนะคะ ถือว่าเป็นเซอร์วิสแบบติดขอบกองถ่ายเลยค่ะ พลอยทำให้บรรยากาศเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ส่วนคิราระเองพอเห็นแบบนี้ก็ตรงไปช่วยอั้มที่ห้องพยายาล ส่วนใบเฟิร์น และ กระแตที่ไปช่วยอั้มก่อนหน้านั้นนั้น ก็คิดในใจว่าอย่าทำอะไรเกินเลยนะฮาคุริว...



ด้านนอกนั้น ปั้ก ปั้ก ปั้ก ปั้ก ปั้ก  เสียงปะทะกันของหมัดต่อหมัด เท้าต่อเท้าดังลั่นพื้นที่ไปหมด ชายร่างกำยำนั้นเข้าต่อสู้กับริวกะด้วยความบ้าคลั่ง เขาได้ยินชื่อมังกรเพลิงอิซานางิมาหลายปีแล้ว และอยากจะเจอสักครั้ง ไม่ใช่เพราะชื่นชมแต่อยากบดขยี้ต่างหาก



ส่วนริวกะเองที่ตอนแรกเหมือนจะดี แต่ตอนนี้ยิ่งหนัก เพราะไม่สามารถควบคุมจิตและร่างกายได้ 100 % เขาไม่อยากใช้พลังเหนือธรรมชาติตรงนี้ สิ่งที่ทำได้ก็คือศิลปะการต่อสู้เท่านั้น อึ้ก !!!  ริวกะชะงักแค่นิดเดียวก็โดนหมัดต่อยเข้าท้อง แต่ว่าริวกะก็ไม่ยอมโดนฝ่ายเดียว เขาจับหมัดของชายกำยำ


และใช้มันเป็นที่ยึดและหมุนตัวเตะก้านคอจัง ๆ ถึงจะเซไปตามแรงแต่ชายคนนั้นไม่ล้มแม้แต่น้อย ฟิ๊วว ใบมีดเงาวับจากดาบโผล่เข้ามาด้านหน้าริวกะอย่างรวดเร็ว ปั่ป !!!  ริวกะที่หลบไม่ทันก็ใช้มือประกบดาบไว้ ใครเห็นก็ว่าตายแต่ริวกะรับได้เฉยเลย


เขาบีบใบมีดเต็มแรงและเหวี่ยงจนเจ้าของดาบเซถลาไป ตึ้ง !!!  ริวกะหมุนตัวใช้หลังกระแทกใส่เต็มแรง เท็ตสึซังโค เปรี้ยง !!! 






เคร้งงง ใบมีดถึงกับแตกหัก ส่วนร่างของนักดาบนั้นถึงกับกระเด็นไปหลายเมตร


[ นักหมัด ]  :  ปาจี๋เฉวนเหรอ อย่างที่คิดจริงๆ พวกแก มันก็แค่ประเทศลอยน้ำไร้อารยธรรม ที่ทำได้แค่เอาของ ของประเทศจีนไปใช้



ตึ้ง !!!  มันพูดแล้วเหยียบพื้นและพรุ่งหาริวกะทันที 4 พันปีที่พวกข้าผ่านพ้นมา มันยิ่งใหญ่กว่าประเทศลอยน้ำแบบของพวกแกล้านเท่า เปรี้ยง !!!  หมัดที่หนักหน่วงกระแทกใส่ริวกะทันที ริวกะป้องกันไว้ได้แต่ก็กระเด็นไปหลายเมตร ฟิ้ววว เชือกหอกเองก็พุ่งมาใส่ริวกะทันที



แต่ว่ามั่บ !!!  ริวกะจับเชือกไว้ได้ และหมุนตัวให้เชือกพันกับเอว และกระชากเข้ามาเต็มแรงจนหญิงสาวผู้นั้นปลิวมาตามแรง บะ บ้าน่า นี่แรงของคนที่โดนยาพิษเหรอ ในจังหวะที่ริวกะจะโจมตีนั้น ชายหนุ่มที่ใช้ทอนฟาก็เข้ามาสกัดริวกะเอาไว้ เขาต่อยเข้าใส่อย่างรวดเร็วหมายให้ปลายแหลมของทอนฟา แทงใส่ริวกะ



แต่ว่า เปรี้ยง !!!  ริวกะดึงเชือกมาอีกครั้งจนร่างของหญิงสาวที่ร่วงลงพื้นไปแล้วกลับถูกกระชากมาอีกครั้ง จนชนกับชายหนุ่ม และตอนนั้นเองริวกะก็เตะเข้าที่หน้าของชายหนุ่มเต็มแรง จนมันสะบัดไปโขกกับหญิงสาว จนทั้งคู่หมดสติไปทันที


[ ริวกะ ]  :  โอ๊ะ ชั้นไม่ได้รังแกผู้หญิงนะ


อึ้กกกกกก ยิ่งใกล้เที่ยงคืนมากเท่าไร พลังอีกด้านของริวกะก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น ริวกะเองก็รู้ดีว่าถ้ายิ่งต่อต้านมันจะยิ่งทรมาน เขาจึงได้พูดบางอย่างออกมา


[ ริวกะ ]  :  เฮ้ ขออะไรอย่างได้มั้ย


[ ???? ]  :  เฮ้ย อะไรขออะไรของแกริวกะ จะมาอ้างว่าเพราะโดนพิษขี้ประติ๋วนั่นแล้วควบคุมพลังไม่ได้ แบบนั้นไม่ได้หรอกนะ



[ ริวกะ ]  :  เปล่า ชั้นแค่จะบอกว่าอย่าฆ่าคนก็พอ



[ ???? ]  :  ตลกสิ้นดีริวกะ นี่แกถึงกับขั้นต้องมาขอร้องข้าเลยเหรอ



[ ริวกะ ]  :  ชั้นไม่ได้เป็นคนขอ แต่พลอยเป็นคนขอ แกเองก็ไม่อยากให้พลอยร้องไห้ไม่ใช่หรือไงฮาคุริว



พอเห็นเพื่อนของตนโดนริวกะเตะจนสลับไปทั้งคู่ ไอ้นักหมัด นักดาบถึงกับเลือดขึ้นหน้า มันถอดรองเท้าทันที การที่นักมวยจีนถอดรองเท้านั้นมันอันตรายมาก เพราะสำหรับนักต่อสู้นั้น นิ้วเท้าไม่ต่างอะไรกับมือและนิ้วเลย ยิ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญล่ะก็ การถอดรองเท้านั้นเปรียบได้ดังการถืออาวุธเลยก็ว่าได้


ฟุ่บ !!!  ความเร็วในการเตะ ต่อยก็เพิ่มขึ้นจนน่ากลัว หัวหน้ามาเฟียแสยะยิ้มขึ้นมาทันที ถ้าไอ้เด็กเวนตรงหน้าคืออิซานางิ ริวกะ จริงๆ ก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะการฆ่ามันที่นี่เท่ากับว่าเป็นการตัดกำลังของอิซานางิได้อย่างมาก ฆ่ามัน !!!  คำสั่งดังมาอีกครั้ง



ไอ้หนักหมัดผู้ทระนงตนนั้นพุ่งเข้าใส่ริวกะทันที ประวัติศาสตร์ของจีน ประวัติศาสตร์มวยจีนมีมา กว่า 4000 ปี ประเทศเกาะลอยทะเลแบบแก อย่าริอาจมาเทียบกับแผ่นดินใหญ่



วุ่บบบบ !!!  นักกังฟูจีนคนนั้นพูดและตวัดเตะใส่ใบหน้าของริวกะอย่างรวดเร็ว ด้วยความเร็วแบบนี้ริวกะหลบไม่พ้นแน่ๆ แต่ว่าตอนนั้นเอง.... มั่บ !!!



ริวกะที่ยืนนิ่งในตอน เขากลับยกมือขึ้นมาขว้าจับขาที่เตะมาด้วยความเร็วสูงได้อย่างรวดเร็วและแม่นยำ กึ้ดดด  นักกังฟูจีนรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่กำลังเพิ่มขึ้น



เขาพยายามดึงขากลับมาแต่มันก็ไม่ขยับแม้แต่น้อย มันพยายามดึงอีกครั้ง คราวนี้ขาหลุดออกจากการพันธนาการอย่างง่ายดาย แต่แทนที่มันจะหนี



คำว่าศักดิ์ศรีมันดันค้ำคอ ไอ้นักกังฟูคนนั้นกระโดดๆแตะเตะตวัดก้านคอใส่ริวกะอีกครั้ง ฟุ่บ !!! มั่บ !!! อ๊ากกกก เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดทุรนทุราย ดังขึ้นมาจนคนแถวนั้นตกใจ



ฝ่ายแก๊งค์ชาวจีนก็ต่างพากันหัวเราะเพราะคิดว่าริวคงจะโดนเตะเจาะเข้าขมับไปแล้ว แต่ว่าไม่ใช่เพราะภาพตรงหน้าคือ ไอ้นักกังฟูต่างหาก ที่กำลังเซถอยหลังเ้วยท่าทีที่ไม่ทั่นคง


มันพยายามลากขาตัวเอง พาร่างกายตัวเองถิยหนีมาจากริวกะราวกับว่ากำลังหวาดกลัวบางอย่าง อย่างสุดหัวใจ ซึ่งพอมองไปอีกครั้งที่ปลายเท้าของมันนั้นโชกไปด้วยเลือด



เลือดสีแดงสุดไหลราวกับท่อประปาแตกมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วตอนนั้นเสียงพูดของริวกะก็ดังขึ้นจนพวกมันต้องหันมอง



ประวัติศาสตร์ 4 พันปีเหรอ ประวัติศาสตร์การต่อสู้อันยาวนานเหรอ  แล้วแก เรียนรู้มันมาได้กี่ปีกันละ


ริวกะพูดแล้วก็ยกมือขวาที่กำอยู่ ยกขึ้นมาอยู่ระดับสายตาราวกับว่าอยากให้ทุกคนเห็น ทันทีที่คลายกำปั้นนั้นออกก็ได้มี วัตถุสีแดง 5 ชิ้นหล่นลง


มันคือเล็บเท้า หรือ เล็บตีนนั่นเอง เมื่อกี้ที่ริวกะรับเข้าใช้เวลาเสี้ยววินาทีดึงเล็บเท้าของมันออกมาอย่างรวดเร็วและเลือดเย็น และภาพที่ทุกคนกำลังเห็นนั่นก็คือ



สีผมของริวกะกำลังเปลี่ยนเป็นสีขาวเงิน ช้าราวกับว่ากำลังไล่สีจากรากผมจรดปลาย บรรยากาศรอบๆริวกะเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน จากตอนแรกสิ่งที่ออกมาจากตัวริวกะ



มันคือความเดือดดาล ความโกรธ พิโรธ แต่ตอนนี้มันกลับนิ่ง นิ่งจนรู้สึกหวาดกลัว ไอ้พวกแก๊งค์ชาวจีนทั้งหลายก็งงว่าเกิดอะไรขึ้น ยกเว้นพวกยอดฝีมือของแก๊งค์



ที่ตอนนี้กำลังเริ่มรู้สึกตัวว่าพวกมันกำลังทำให้สิ่งที่น่ากลัวตื่นมาแล้ว ริวกะในร่างผมขาวเสยผมขึ้นแล้วพูดว่า ไอ้คนไม่ได้ความเอ๊ย ใจอ่อนเกินไปแล้วจะทำอะไรได้ ริวกะร่างผมขาวมองที่ฝ่ามือของตนแล้วบ่นถึงใครสักคน ก่อนที่จะมองและชี้ไปทางกลุ่มมาเฟียข้ามชาติและพูดขึ้นมาว่า



[ ริวกะร่างผมขาว ]  :   พร้อมจะตายกันหรือยัง

มาเฟียลองของซะแล้ว โดนซะมั่ง

สงสัยไอ้พวกนี้ มันไม่รู้จัก อิซานางิ แต่ริวอย่าเผลอไปฆ่าใครนะ เมียสั่งแล้ว

ด้านมืดของนายริวออกมาแล้ว

เดือดขึ้นไปเรื่อย ๆ เลยริว

สนุกทุกตอน

ริวจะแสดงอะไรออกมาอีก

มีแต่พวกมาให้ทืบเล่น

งานนี้ได้ฮาคุริวอาระวาดแทน

welcom to darkside