คงเก็บเรียบหมด ไม่แบ่งให้ใครเลย

ท่านหุน กินเรียบ ยกวง

เซียวเหยียนกำลังจะถอดชุดลูกขัดจังหวะซะงั้น...

  

เดินเรื่องเร็วมาก

อยากเป็นพี่หุน เล่นแต่ตัวท๊อป

 

เอาแบบวิตถารๆเลยท่านหุนเทียนตี้

----------------------------------------------------------------

รวมนิยายทั้งหมด

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า NTR (ทั้งหมด 35 ตอนจบ)
บทที่ 1 จุดจบอันเลวร้าย
อ่าน :
บทที่ 2 จุดเริ่มต้นความอัปยศ
อ่าน :
บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
อ่าน :
บทที่ 4 บุปผางามกลางหมู่มาร
อ่าน :
บทที่ 5 ซวินเอ๋อร์คาวโลกีย์
อ่าน :
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
อ่าน :
บทที่ 7 สองสาวงามลากคันไถ
อ่าน :
บทที่ 8 ทาสกามที่สมบูรณ์แบบ
อ่าน :
บทที่ 9 การตัดสินใจของไฉ่หลิน
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 10 ไฉ่หลินและเซียวเซียว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 11 แม่ลูกในห้วงตัณหา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 12 งานแต่งงานแสนสุข
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)
บทที่ 13 คืนเสียบริสุทธิ์ของบุตรสาว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 14 ห้องหอระเริงกาม
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 15 น่าหรันเหยียนหรานและหยุนหยุน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 16 อาจารย์และศิษย์กลายเป็นทาส
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 17 เบิกทวารศิษย์อาจารย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 18 ความลับเหล่าหญิงงาม
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 19 น่าหรันเหยียนหรานประสบเคราะห์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 20 คืนแรกของน่าหรันเหยียนหราน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 21 ทาสคนต่อไป จื่อเหยียน!!
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 22 จื่อเหยียนสิ้นท่า
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 23 บทเรียนของจื่อเหยียน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)
บทที่ 24 จื่อเหยียนยอมจำนน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2569)
บทที่ 25 ทาสคนสุดท้าย หยาเฟย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2569)
บทที่ 26 โสเภณีมืออาชีพ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2569)
บทที่ 27 การค้าของหยาเฟย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2569)
บทที่ 28 งานประมูลทาส
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2569)
บทที่ 29 งานประมูลทาส 2
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2569)



เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 9 การตัดสินใจของไฉ่หลิน

     จังหวะที่เซียวเหยียนกำลังจะถอดชุดสีแดงชาดอันมีลวดลายแสนวิจิตรของนางออก ประตูไม้หน้าห้องพลันถูกผลักเปิดอย่างกระทันหัน ผู้ลงมือเป็นเด็กสาวร่างเล็กผิวอมชมพูและมีรูปงามดั่งหยก นางขยี้ตาง่วงงุ่นอยู่ตรงประตูพร้อมกล่าว
   
     "ท่านแม่ ข้านอนไม่หลับ..."
   
     ที่แท้คือเซียวเซียว บุตรีของเซียวเหยียนและไฉ่หลิน
   
     เซียวเหยียนและไฉ่หลินมองหน้ากัน เหตุใดพวกเขาถึงลืมล็อคประตู!!
　   
     ยามนั้นเด็กสาวร่างน้อยเห็นสถานการณ์ในห้องอย่างแจ่มชัด เสียงใสดุจกระดิ่งเงินก็ดังขึ้นลั่นห้อง
   
     "ท่านพ่อรังแกท่านแม่อีกแล้ว!!"
　   
     เซียวเหยียนไม่ทราบจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ข้าจะรังแกมารดาเจ้าได้ยังไง กระทั่งเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเจ้าข้ายังเอาชนะไม่ได้เลยด้วยซ้ำ...
   
     ภายหลังเซียวเหยียนจำใจต้องจากไป ไฉ่หลินก็กอดร่างนุ่มนิ่มของบุตรสาวนางไว้บนเตียง ครุ่นคิดถึงบทสนทนาเมื่อครู่เล็กน้อย...


-


     ไม่กี่วันต่อมา ไฉ่หลินและซวินเอ๋อร์ได้พบกันและออกไปเดินเล่นนอกเมือง
   
     สาวงามทั้งสองเป็นที่รู้จักดี กาลเวลาไม่อาจทิ้งร่องรอยเสื่อมโทรมบนเรือนกาย คนหนึ่งงดงามราวกับสายธารเย็นระรื่น ขณะอีกคนสวยสง่าเร่าร้อนราวกับเปลวไฟ สำทับให้กับทิวทัศน์ธรรมดาโดยรอบกลายเป็นภาพฉากอันน่าอัศจรรย์
   
     สตรีงามล่มเมืองทั้งสองก้าวเดินอย่างอิสระไร้ราคีมัวหมอง
　　
     ไฉ่หลินคลี่ยิ้มและกล่าวว่า "ช่วงนี้น้องซวินเอ๋อร์คงลำบากยิ่งเพื่อดูแลการฝึกฝนของเซียวเหยียนในทุก ๆ วัน"
   
     ซวินเอ๋อร์ "หาได้ลำบากอันใด ทำให้พี่ไฉ่หลินต้องหัวเราะแล้ว"
　   
     ไฉ่หลิน "เซียวเหยียนบอกข้าว่ามีแต่เจ้าเท่านั้นที่สามารถเปิดค่ายกลในซากโบราณสถานบนภูเขาได้?"
　　
     ซวินเอ๋อร์ "ครั้งหนึ่งข้าเคยฝึกวิชาลับจากตระกูลโบราณ ฉะนั้นข้าจึงสามารถคลายกลไกคุ้มกันได้ มันไม่ได้ยากเย็นอย่างที่พี่เซียวเหยียนบอก"
　　
     ไฉ่หลิน "น้องซวินเอ๋อร์รู้หรือไม่ว่าเขาเห็นภาพลวงตาเช่นไรระหว่างที่บ่มเพาะในซากโบราณสถาน?"
　　
     ซวินเอ๋อร์ขบคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวเสียงเอื่อย "พี่ไฉ่หลิน...ข้าไม่ทราบ"
　　
     ไฉ่หลิน "เจ้าไม่เคยถามรึ?"
　　
     ซวินเอ๋อร์ "ไยจึงต้องถาม"
　　
     ไฉ่หลิน "แล้วไปเถอะ บางสิ่งการไม่รู้ย่อมดีกว่า เจ้าคิดเช่นไร...น้องซวินเอ๋อร์?"
　　
     ซวินเอ๋อร์ "พี่ไฉ่หลิน ข้าไม่รู้ว่าท่านพูดถึงอะไร"
　   
     นัยน์ตาสีม่วงสุกสกาวสว่างวาบ จากนั้นนางสบถเย็นชา

     "ความลับที่เจ้าปกปิดพวกเราไว้ไงเล่า"

     ทันทีที่นางยกมือขึ้น คลื่นวรยุทธ์ที่ส่องสว่างสีแดงฉานก็โจมตีเข้าใส่ซวินเอ๋อร์
　　
     ซวินเอ๋อร์ตกใจจนเกือบจะล้มลง แม้ว่านางจะยังคงมีพลังขอบเขตเทพยุทธ์ แต่หลังจากฝึกฝน 'กามสูตรเทวะ' สำเร็จ พลังของนางก็มิอาจใช้ในการต่อสู้ได้อีก ขณะที่นางกำลังจะถูกโจมตีเต็มกำลัง มือข้างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นจากความผันผวนอันไร้ร่องรอย เข้าระงับการโจมตีท่ามกลางความประหลาดใจของไฉ่หลิน
　　
     ไฉ่หลินหรี่ตาลงพลางส่งเสียง "เป็นเจ้าจริง ๆ...หุนเทียนตี้"
　　
     หุนเทียนตี้ "ถูกต้อง เป็นข้าเอง...ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าพบช่องโหว่ตรงไหนจึงสามารถสังเกตเห็นความผิดปกติได้"
　　
     ไฉ่หลิน "คนที่รู้จักเจ้าดีกว่าสหายก็คือศัตรู..."
　　
     หุนเทียนตี้ "ก็จริง"
　　
     ไฉ่หลิน "ยังมีประโยคครึ่งหลัง...คนที่รู้จักเจ้าดีกว่าศัตรูก็คือคู่แข็งความรัก ในคืนนั้นข้าได้กลิ่นของซวินเอ๋อร์บนร่างกายเซียวเหยียน ปกติย่อมไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ในกลิ่นของซวินเอ๋อร์กลับมีกลิ่นของบุรุษอื่นเจือปนอยู่จำนวนมาก จากการที่ข้ารู้จักนางมานาน นางไม่มีวันทรยศเซียวเหยียนเด็ดขาด ดังนั้นจึงเหลือความเป็นไปได้เพียงข้อเดียวเท่านั้น"
   
     หุนเทียนตี้ "ข้านึกไม่ถึงว่าจะทิ้งร่องรอยให้เจ้าจับได้ หลังจากพยายามเก็บเป็นความลับมาตลอด"
　　
     ไฉ่หลินบดขยี้ศิลาเคลื่อนย้ายในมือจนแตก
　　
     หุนเทียนตี้ "เจ้าคิดหลบหนีต่อหน้าข้า? เปล่าประโยชน์ พื้นที่ร้อยลี้รอบบริเวณนี้ถูกข้ากักกั้นไว้หมดแล้ว ไม่สิ...ไม่ใช่เจ้าที่หมายหลบหนี"
　　
     ไฉ่หลินแสยะยิ้มและกล่าว "ย่อมไม่ใช่ข้าที่ต้องหนี ทว่าเป็นเซียวเซียว...เหอะ ไม่ต้องเสียเวลาคิด กระทั่งข้าก็ไม่รู้ว่าปลายทางการเคลื่อนย้ายจะนำไปสู่ที่ใด ฉะนั้นเจ้าไม่ต้องหวังจะรู้"
　　
     หุนเทียนตี้แหงนหน้ามองท้องฟ้าเบื้องบนและคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว แรงกดดันอันมหาศาลนั้นไม่ต่างกับโลกทั้งใบถูกบีบไว้ในกำมือ
　　
     หุนเทียนนี้อุทานด้วยความโกรธ "เจ้า...เจ้ากล้าดียังไงมาเล่นเล่ห์กับข้า ข้าสาบานว่าจะฝึกเจ้าให้เป็นอีตัวที่ต่ำชั้นกว่านางทาสคนไหน ทุกค่ำคืนร่องโสโครกของเจ้าจะอัดแน่นไปด้วยเชื้อบุรุษเหม็นเน่าจนล้นทะลัก!!"
　　
     ไฉ่หลิน "ไม่ต้องฝึก ข้ายินดียอมสวามิภักดิ์ต่อตระกูลหุน"
　　
     หุนเทียนตี้เปลี่ยนเป็นตกตะลึงทันควัน "สวามิภักดิ์? เจ้าเป็นถึงเทพยุทธ์ชั้นแนวหน้า อีกทั้งมีร่างสายเลือดของอสรพิษกลืนสวรรค์บรรพกาล แต่เจ้ากลับไม่คิดจะต่อต้าน?"
　　
     ไฉ่หลิน "เจ้าพูดเองไม่ใช่รึว่าปิดกั้นพื้นที่บริเวณนี้ไว้หมดแล้ว? แดนลับแห่งนี้สมควรอยู่ภายใต้การควบคุมของตระกูลหุนของเจ้ากระมัง? ข้ามั่นใจว่าสาวน้อยซวินเอ๋อร์คนนี้จะต้องต่อต้านเจ้าทุกวิถีทางแล้ว เนื่องจากนางทำไม่ได้ ข้าก็ไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ เหอะ...การขัดขืนมีแต่จะทำให้เจ้าสำราญใจมากขึ้นเปล่า ๆ ในเมื่อนางสามารถเสียสละเพื่อเซียวเหยียนได้ ข้าก็ทำได้เช่นกัน"
　　
     สีหน้าของหุนเทียนตี้ปั่นป่วนสุดระงับ เขาอยากจะโกรธ ทว่าไม่อาจแสดงออก สตรีนางนี้ยอมจำนนแล้ว นางจะมีพิษสงอะไรอีก?
   
     เขานึกว่าแผนการจะล้มเหลวเสียแล้ว ไม่คิดว่าจะประเมินไฉ่หลินต่ำไปจนพลาดท่าให้เซียวเซียวหลบหนีได้ นอกจากซวินเอ๋อร์ ไฉ่หลินคือสตรีที่เขาอยากย่ำยีมากที่สุดอีกคน　　
   
     หุนเทียนตี้ "ในเมื่อเจ้ามีข้อสงสัย ไฉนจึงไม่บอกเซียวเหยียนให้รู้แล้วรู้รอด?"
　　
     ไฉ่หลินพูดอย่างเด็ดเดี่ยว "บางเรื่องการไม่รู้ย่อมดีกว่า เจ้าเองควรทราบดี...หุนเทียนตี้"
　　
     หุนเทียนตี้ "หึหึ ข้าชื่นชอบนิสัยของเจ้ายิ่งนัก อยากรู้เหลือเกินว่าชาติที่แล้วเจ้าเด็กเซียวเหยียนต้องสะสมบุญไว้ขนาดไหนถึงได้ครอบครองพวกเจ้า หากเจ้าซึมซับพลังที่อยู่บนมือของข้า...ประสานกับเส้นชีพจรในร่างกายตัวเอง ต่อจากนี้ไปเจ้าจะกลายเป็นทาสบำเรอกามแห่งตระกูลหุนชั่วนิจนิรันดร์"
　　
     ไฉ่หลินปฏิบัติตามคำแนะนำ ก่อนจะช่วยพยุงซวินเอ๋อร์ลุกขึ้นพร้อมพึมพำ "ก่อนหน้าข้าไม่มีทางเลือก ยามนี้เรายังคงเป็นพี่น้องกันอยู่กระมัง?"
　　
     ซวินเอ๋อร์พยักหน้าเศร้าสร้อย พวกนางยังคงเป็นพี่น้องเสมอ แม้แต่ในฐานะทาสกามก็ตาม...

　　
-


     

ดีมาก

ถ้ายาดีขนาดนี้ สาวๆจะมีอะไรกับพวกสัตว์ไหมน้า น่าสนใจแล้วสิ

โดนหมดไม่เหลือ

 

สาวๆโดนเก็บหมดตี้ล่ะมั้งเนี่ย