---------------------------------------------------------------


เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน[/size]
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

แนะนำตัวละคร

   

หลินต้ง : ยอดฝีมือแห่งมหาพันภพ ผู้ก่อตั้งแคว้นหวู่จิ้งในมหาพันภพ เป็นที่รู้จักในนามเทพจักรพรรดิสงคราม

[/size]

　　

ชิงถาน : น้องสาวของหลินต้ง นางไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขา แต่ถูกบิดามารดาของหลินต้งรับเลี้ยง นางชอบหลินต้งตั้งแต่ยังเป็นเด็กและตัดสินใจออกจากบ้านเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระหลินต้ง ต่อมานางเข้าร่วมวิหารแห่งความมืด

----------------------------------------------------------------------------------------------------
[/size]
บทที่ 2 หลินชิงถาน

     "อืม"
   
     ขณะหลินต้งใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดเพื่อเปิดเปลือกตาอันหนักอึ้งของตน ห้องที่เรียบง่ายและเป็นระเบียบก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าในทันที ฉากที่คุ้นเคยในม่านสายตาทำให้เขาตกตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนจะหันศีรษะอย่างรวดเร็วไปพบกับร่างสองร่างที่นั่งอยู่ที่โต๊ะในห้อง เป็นบุรุษหนึ่งและสตรีหนึ่ง
　　
     "ท่านพ่อ ท่านแม่..."
   
     แลเห็นร่างคนทั้งสอง หลินต้งก็รีบตั้งสติและพูดเสียงต่ำ
　　
     "ต้งเอ๋อร์ เจ้าฟื้นแล้ว?"
   
     ได้ยินเสียงเรียก ฝ่ายหญิงก็เหลียวศีรษะมา ยามเห็นว่าหลินต้งลืมตาขึ้น นางก็ร้องอย่างมีความสุขทันควัน
   
     สตรีนางนี้แต่งตัวเรียบง่าย ดูแล้วมีอายุราว ๆ สามสิบปี ใบหน้าของนางยังคงสวยสง่าอ่อนเยาวน์ ให้ความรู้สึกใจดีและนุ่มนวล นางไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลิวหยาน มารดาของหลินต้ง
　　
     "ถ้าเจ้าไม่ตั้งใจฝึกฝน คิดจะตบตีกับผู้อื่นเจ้าจะเป็นฝ่ายเจ็บตัวแบบนี้"
　   
     ข้างกายฝ่ายหญิงมีบุรุษอีกคนซึ่งน่าจะมีอายุประมาณสามสิบถึงสี่สิบปี เขาค่อนข้างผอมและมีรอยย่นระหว่างคิ้ว ยิ่งไปกว่านั้น ราวกับว่าเขาได้รับบาดเจ็บ ยังผลให้ใบหน้าซีดเซียวเล็กน้อย เขาคือบิดาของหลินต้ง หลินเซี่ยว
　　
     ข้าเข้ามายังโลกแห่งความฝันแล้วรึ? หลินต้งกำมือตัวเอง เช่นนั้นก็ทำตามแผนได้เลย!!
   
     หลินต้งสนทนากับบิดามารดาตามปกติและออกไปฝึกในรุ่งเช้า จากนั้นก็แช่น้ำในสระหินและเก็บศิลาบรรพบุรุษได้　　
   
     ตอนนั้นเอง พลันมีเสียงความเคลื่อนไหวดังมาจากนอกถ้ำ เขาจึงรีบเก็บศิลาบรรพบุรุษใส่กระเป๋าและซ่อนให้มิดชิด
　　
     "พี่หลินต้ง ฮี่ฮี่ ข้านึกแล้วว่าท่านต้องอยู่ที่นี่"
   
     หลังจากหลินต้งเก็บศิลาบรรพบุรุษไป ก็ปรากฏร่างที่ราวกับผีเสื้อขึ้นตรงปากถ้ำ เป็นเด็กสาวอายุราว ๆ สิบสามถึงสิบสี่ปี นางสวมชุดกระโปรงสีอ่อนเรียบง่าย แต่ไม่อาจปกปิดความสดใสบนใบหน้าของนางได้ แม้ว่าร่างเล็กจะยังอ่อนเยาวน์ แต่ดวงหน้านางก็ยังมีเสน่ห์พรั้งพร้อม ทุกครั้งที่นางกระพริบตา ยิ่งสำทับให้น่ารักน่าเอ็นดู
   
     หลิงต้อนจ้องมองเด็กสาวตัวน้อยอย่างเงียบเฉียบและถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดรุณีนางนี้ไม่ใช่คนของตระกูลหลิน แต่เป็นทารกที่หลิวหยานเก็บได้จากกองหิมะเมื่อยามแรกเกิด นางอายุน้อยกว่าหลินต้งเล็กน้อย ทั้งสองคนสนิทกันยิ่ง พวกเขาเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่ยังเด็ก ความสัมพันธ์แน่นแฟ้นไม่ต่างจากพี่น้องคลานตามกันมา

     ทั้งนี้ทั้งนั้น เนื่องจากนางเป็นเด็กกำพร้า จึงไม่มีชื่อแซ่ ด้วยเหตุนี้หลิวหยานจึงตั้งชื่อให้นางว่าหลินชิงถาน สื่อความหมายถึงดอกไม้ซึ่งเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ
   
     "พี่หลินต้ง ใกล้จะมืดแล้ว ท่านแม่เรียกหาท่านตั้งนานแล้ว"
　   
     ชิงถานเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม คว้ามือหลินต้งอย่างสนิทสนมและคล้องแขนเขาไว้ พาลากเดินออกมาด้านนอก ระหว่างเดินก็พึมพำ "ยามนี้ตะวันลับ มองไม่เห็นถนนหนทาง ท่านอยากนอนค้างอยู่ในถ้ำโทรม ๆ นั้นหรือไร?"
   
     เมื่อมองดูชิงถานที่พูดจ่อไม่หยุดราวกับนกกระจอกส่งเสียง หลินต้งก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม
　　
     "พี่หลินต้ง พลังฝีมือและความทรงจำของข้ากลับคืนมาแล้ว"ชิงถานจ้องหลินต้งอย่างเจ้าเล่ห์
　　
     "ฟื้นแล้วหรือ? รวดเร็วนัก"หลินต้งกล่าวกับชิงถานอย่างตื่นเต้น ในที่สุด ก็มีใครสักคนที่ฟื้นฟูความทรงจำกลับมา
　　
     "พี่หลินต้ง ท่านอยากเห็นชิงถานและพวกพี่สาวทำเช่นนั้นจริง ๆ หรือ?"ชิงถานถามหลินต้งอย่างประหลาดใจ
　　
     "นั้นเป็นเป้าหมายของการมาที่นี่มิใช่หรือ?"หลินต้งรู้สึกแปลกเล็กน้อยขณะที่นางสบตาเขา กระนั้นเขาก็หัวเราะตอบ
　　
     "หืม..."ชิงถามมองไปที่ใบหน้าของหลินต้ง ในไม่ช้าก็ปรากฏเส้นโค้งลึกลับที่มุมปากของนาง
　　
     "ถ้าเช่นนั้น ข้าจะทำให้ท่านพอใจ"ชิงถานยิ้มอย่างอ่อนโยนและปล่อยแขนของหลินต้งทันที
　   
     "พี่หลินต้ง ท่านกลับไปก่อนเถอะ ข้าจะตามไปทีหลัง"
　   
     หลินต้งมองไปที่แผ่นหลังของชิงถาน มุมปากของเขาก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเช่นกัน

     ชิงถานและหลินต้งแยกทางกัน นางเดินย้อนกลับ และมุ่งตรงไปที่สระน้ำ
　   
     "หุหุ นี่คือสระหินที่พี่หลินต้งค้นพบกระมัง มันเย็นไปหน่อยแต่ก็ไม่มีปัญหา"ชิงถานย่อกายลงและนำมือหยกของนางจุ่มลงไปในน้ำและแกว่งไปมา
　　
     "อ๋อ จริงสิ ต้องใช้แก่นโลหิตด้วย"
   
     ชิงถานกลอกตาไปมาจนมั่นใจว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ นางก็ตวัดมือน้อยของนางอย่างอ่อนช้อยและถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น เผยให้เห็นร่างเปลือยที่บอบบางสะท้อนบนผิวน้ำ
　　

     ชิงถานก้าวลงไปในสระ ปล่อยให้น้ำปกคลุมกาย นางสะกิดปลายนิ้วเล็กน้อย เลือดหยดหนึ่งก็ตกลงไปในบ่อน้ำ

     ครั้นหยดเลือดนี้กระทบใส่ น้ำในสระที่แต่เดิมเงียบสงบก็คล้ายจะเดือดพล่านผุดเป็นฟอง ไอระเหยพุ่งขึ้นมาจากผิวน้ำและประทุรอบ ๆ ร่างของชิงถานซึ่งพลับตาพริ้ม ของเหลวสีแดงอ่อนกระจายไปทุกทิศทาง และสุดท้าย ราวกับว่ามันมีสติปัญญา เข้าพัวพันรอบร่างของชิงถาน และแทรกซึมเข้าไปในทุกรูขุมขนของนางอย่างรวดเร็ว
　　
     อึดใจที่ของเหลวสีแดงอ่อนชำแหลกเข้าสู่ร่างของชิงถาน ความต้องการทางเพศของนางก็เพิ่มขึ้นทันตาเห็น ยิ่งมันเข้ามาในร่างของชิงถานมากขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายของชิงถานก็จะยิ่งเร่าร้อนเพิ่มพูนเป็นเท่าทวี
　   
     "อือ...คันเหลือเกิน"ชิงถานรับรู้ถึงความผิดปกติในร่างกายของนาง นางค่อย ๆ ยกมือขึ้นและวางบนหน้าอกของตัวเองอย่างเบามือ ก่อนจะระลึกได้ว่าตอนนี้ตัวนางมีอายุไม่ถึงสิบห้าปี สรีระพึ่งจะเริ่มเติบโต ปัจจุบันทรวงอกพึ่งจะเริ่มตั้งเต้ากลมกลึง
　   
     "ช่วยไม่ได้ ใช้เท่าที่มีไปก่อนแล้วกัน"
　   
     ชิงถามเริ่มสัมผัสเนื้อหนั๋นของนางอย่างแช่มช้าด้วยฝ่ามือ และนิ้วขาวที่เรียวเล็กก็บรรจงบีบยอดปทุมชูชัน
   
     "อือ...อ๊า..."ใบหน้าเล็ก ๆ ของชิงถานถูกย้อมด้วยสีแดง ตามด้วยเสียงครางที่รอดออกจากปากเป็นครั้งคราว
   
     ใบหน้าของชิงถานแดงก่ำ นางลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อน ๆ จะค่อย ๆ เลื่อนมือซ้ายลงไปด้านล่าง นางไม่พอใจกับความสุขบนหน้าอกอีกต่อไป
   
     "อูยยยย...."มือของนางเลื่อนต่ำลงทุกขณะ และนิ้วหยกก็ปัดผ่านทุกพื้นที่บนผิวหนัง ปลุกเร้าความปิติให้อย่างต่อเนื่อง ก่อนที่มือน้อยจะค่อย ๆ สัมผัสกับส่วนนูนบนร่างกายส่วนลาง นิ้วของนางลูบไล้อย่างแผ่วเบา ก่อนจะลดต่ำลงจนกระทั่งไปพบกับทางเข้าสวนแห่งความลับ
　   
     "อืม...อ่า..."ปลายนิ้วลูบไล้ปากทางเข้าอย่างอ่อนโยน ความสุขอันแรงกล้าพลันแพร่กระจายจากร่างกายส่วนล่างทะลุไปจิตใจของนาง ความเสียวกระสันที่รุนแรงนี้บังคับให้นางต้องหยุดมือชั่วขณะ
　　
     "แฮ่ก แฮ่ก..."นางพ่นลมหายใจออกมาบาง ๆ มือซ้ายพลันเสียดสีรูแคบอย่างช้า ๆ ความเร็วในการลูบไล้ค่อย ๆ เร็วขึ้น และในบางครั้งนางก็ใช้นิ้วมือบีบที่เม็ดดอกบัว
　　
     "อื้อ...อ๊าง...โอ้ว...อ่าาาา"ปากของชิงถานเปิดกว้างขึ้น และเสียงครางที่แผ่วเบาก็เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ ลมหายใจที่ร้อนผ่าวพัดออกไปพร้อมกับเสียงกระเส่า เสมือนว่าเป็นการช่วยระบายความร้อนในตัว ดวงตาที่เบิกกว้างในตอนแรกก็ค่อย ๆ หรี่ลงในจังหวะที่เปล่งเสียงลามก วิสัยทัศน์กลายเป็นลางเลือนไม่ชัดเจน
   
     ดวงตาที่สดใสเปลี่ยนเป็นเปียกชื้น สร้างกลิ่นอายที่ทรงเสน่ห์ของหญิงสาว ของเหลวบางอย่างค่อย ๆ ไหลออกจากร่างกายของนาง ผ่านการตอดรัดของพนังช่องคลอด และผสมลงไปในสระน้ำ  นางรู้สึกที่สายน้ำอุ่น ๆ ที่ไหลย้อนเข้ามาร่วมกันในท้องน้อย ทุกวินาทีที่ความร้อนสะสมเพิ่ม ความหฤหรรษ์ยิ่งมายิ่งรุนแรง
　　
     "อืม...อา...อืออออ" ระหว่างที่ขยับนิ้วลงไป ร่องอันคับแคบที่น้ำแทบจะซึมเข้าไปไม่ได้พลันแหวกออกเล็กน้อย ปล่อยให้น้ำในสระไหลเข้าไปในช่องคลอดพร้อมกับนิ้วมือ
   
     "อึก...อู้ววว"ชิงถานหยุดลงเป็นครั้งที่สองเพราะถูกกระตุ้นด้วยความสุขมากไป นางต้องช้าลงและปรับตัวให้คุ้นเคยกับรสสวาท
　　
     ชิงถานค้นพบว่าน้ำในสระยามเข้าไปในร่องรัก มันจะร้อนขึ้นอย่างฉับพลันและปลุกเร้าถ้ำเนื้อจนบังเกิดความรู้สึกที่น่าอัศจรรย์ ความสุขที่ได้รับนั้นรุนแรงยิ่งจนการช่วยตัวเองก็ยังไม่รู้สึกดีเท่า
　　
     ชิงถานตระหนังถึงความพิเศษของบ่อน้ำ จึงครุ่นคิดอย่างลังเลชั่วอึดใจ สุดท้ายก็ขยับมือขวาตามลงไปยังรูเล็ก ๆ ที่คับแน่น นางกางขาออกเป็นรูปตัว M และเหยียดมืออ้อมโคนขาไปหาเครื่องเพศ นำมือแต่ละข้างแตะไปที่กลีบสาวสีชมพู ครั้นคำนึงถึงท่วงท่าในปัจจุบันของนาง ใบหน้าสวยก็ยิ่งร้อนผ่าว นางกัดฟันและแยกมือตัวเองออก
　　
     "อ่ะ อ๊ะ...อร๊างงงง..."โพรงสวาทคับแน่นเกินไป แม้นชิงถานจะออกแรงเต็มที่ แต่นางก็เปิดได้เพียงช่องทางเล็ก ๆ เท่านั้น แต่รูนี้ก็เพียงพอที่จะรองรับกระแสน้ำในกระให้ไหลบ่าเข้าไปอย่างราบรื่น คลื่นแห่งความปิติซัดเข้าสู่ร่างกายอันบอบบางของชิงถานอย่างต่อเนื่อง จนนางตัวสั่นเทาเพราะความสุข เสียงครวญครางที่อดกลั้นไหวก็กรีดร้องออกมาดังชัด ถึงแม้ความสุขที่มากล้นจะทำให้จิตสำนึกของนางถูกกัดกร่อน แต่นางก็รู้ดีว่าช่องทางที่ส่วนล่างคือจุดเริ่มต้นของความกระสัน นางจึงใช้มือออกแรงมากขึ้นเพื่อแหวกช่องคลอดให้กว้างออก
　　
     "อืม...อ่า...กำลังเข้ามาแล้ว..."ด้วยอิทธิพลจากความเสียวซ่าน ชิงถานรับรู้ถึงความร้อนที่ไหลเวียนในท้องน้อยของนางชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงจุดสุดยอด
　　
     "อ๊ะ อ่า...อ๊าาาาาา..."น้ำรักพุ่งออกมาจากโพรงสวาทของชิงถานอย่างอลังการ ผสมรวมเข้ากับน้ำในสระเป็นเนื้อเดียว
　　
     หลังจากเสร็จสมอารมณ์หมาย ชิงถานก็นอนนิ่งในบ่อน้ำ ร่างของนางสั่นกระตุกตลอดเวลา นางรู้สึกราวกับพลังทั้งหมดถูกดูดออกไปพร้อมกับการเสร็จสมเมื่อครู่ มือของนางไม่เหลือแม้แต่แรงที่จะแหวกช่องคลอดด้านล่าง นางคิดว่าหากมีใครเข้ามาล่วงละเมิดนางตอนนี้ คงจะไม่มีทางต่อต้านขัดขืนได้เลย
　　
     น้ำในสระร้อนผ่าวไม่นานนัก ไม่กี่ลมหายใจหลังจากชิงถานถึงจุดสุดยอด ความเดือดพล่านของมันก็ค่อย ๆ สงบลง ครั้นไม่มีการประทุ มวลน้ำก็กลับมาใสกระจ่างดั่งเก่า
　　
     ชิงถานฟื้นตัวทีละน้อยและลุกขึ้นจากสระอย่างอ่อนช้อย เผยให้เห็นร่างเล็กที่เปลือยเปล่าอย่างหมดจด แม้ว่าความอภิรมย์จากผ่านพ้นไปแล้ว แต่เรื่องร่างของชิงถานก็ยังคงเป็นสีชมพูระเรื่อ รอยแดงบนดวงหน้าของนางยังมิทันจางหายไป
　　
     ขณะที่ชิงถานกำลังจะหันหลังและออกจากสระ พลันมีเงาดำวิ่งถลันออกมาจากมุมอับและกอดนางจากด้านหลัง