เจ้าลูกหลานทรายจะรอดไหมนี่

ขอบคุณครับ

ลุงพลแน่มาก

คุณหมอชอบกินน้ำลุง

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้วครับ จากผลโหวตตอนที่แล้ว เป็นอันว่าทุกคนอยากเห็นฉากย้ำรักระหว่างลุงพลกับน้องอุ๊ งั้นผมจัดให้นะครับ กับตอนที่ 64 ซึ่งจะแบ่งออกเป็น 3 พาร์ท สาเหตุที่ยาวเพราะเป็นครั้งแรกที่น้องอุ๊มีบทบาทแบบเต็มๆ นั่นเอง มีฉากกุ๊กกิ๊กๆ 18+ ของลุงพลกับหมอพลอยในห้องน้ำเป็นของแถมด้วยนะ แล้วก็ฉากน้องทรายด้วยนิดหน่อย ก็ลองติดตามกันดูครับ

ปล.มีเกมสนุกๆ ให้คนอ่านมาเล่นกัน คือผมอยากรู้ว่า "เมียที่ดีที่สุด 3 คนแรก" ของลุงพลเป็นใครกันบ้าง ผมให้พวกคุณโหวตได้ 3 คนเลย (แน่ล่ะ หมอพลอยเบอร์หนึ่่งตลอดกาล) แต่อยากรู้อันดับสองและสามจะเป็นใคร

.............................................................


หทัยรัตน์ในชุดนักศึกษาพยาบาลนั่งเหม่อลอยในห้องเรียน ไม่ได้สนใจในสิ่งที่ครูเบสท์กำลังสอนเลยแม้แต่น้อย พออาจารย์สาวเห็นลูกศิษย์นั่งเหม่อก็เลยเรียกทักด้วยความเป็นห่วง

"หทัยรัตน์? หทัยรัตน์?" ครูเบสท์เรียกชื่อจริงลูกศิษย์สาว "ไม่สบายหรือเปล่า? ครูเห็นเธอนั่งเหม่อ?"

"ป่ะ...เปล่าค่ะ" หทัยรัตน์พยายามเรียกสติแล้วกลับไปเปิดหนังสือเรียนด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน

"ถ้าไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ตั้งสติหน่อยซิอุ๊...." ภัคริราทำเสียงดุ "พักหลังครูว่าอุ๊ดูใจลอยๆ นะ ตั้งสติหน่อย"ภัคจิรามองลูกศิษย์สาวนัยน์ตาดุ แต่แฝงด้วยความเป็นห่วง ก่อนหันกลับไปที่ไวท์บอร์ดแล้วหยิบปากกาขึ้นมาเขียนบทเรียนสอนลูกศิษย์ต่อ

ขณะเดียวกัน ทางฝั่งหทัยรัตน์ เมื่อคืนเธอทะเลาะกับพี่แจ็ค ส่วนหนึ่งก็เป็นความผิดของเธอเอง เธออยากเจอพี่แจ็คเร็วๆ แต่พี่แจ็คก็ปฏิเสธ เพราะพึ่งได้ลาหยุด และอีกนานกว่าจะได้ลา เพราะมีเพื่อนในค่ายแอบหนีทหารไปรอบที่แล้ว เลยทำให้ผู้กองโกรธจัดสั่งแดกยกกองร้อย และสั่งเลื่อนล็อตกลับบ้านไม่มีกำหนด

"พี่แจ็คงี่เง่าที่สุด!!!" ยัยอุ๊ตัดพ้อด้วยความน้อยใจ "ตอนนี้อุ๊ต้องการพี่แจ็ค แต่พี่แจ็คกลับไม่สนใจใยดีอุ๊เลย อ้อ!!! นี่อยากบอกนะว่าพี่แจ็คมีคนใหม่แล้วใช่ไหมคะ!!"

"อุ๊!! ไปกันใหญ่แล้วนะ!!" เสียงพี่แจ็คจากปลายสายดัง "พี่เป็นทหารอยู่นะอุ๊ ในค่ายก็มีแต่ผู้ชาย พี่ไม่มีใครใหม่ทั้งนั้น แล้วก็พี่บอกแล้วไง พี่ออกไปหาอุ๊ไม่ได้จริงๆ"

"ออกไม่ได้หรือไม่อยากออก ห๊ะ!!!" ยัยอุ๊ตอกกลับ "ระหว่างแฟนกับหน้าที่จะเลือกอะไร? บอกมาเลย!!"

"อุ๊!!! เราคุยไม่รู้เรื่องแล้วนะ!!!" หนุ่มแจ็คเริ่มโกรธ "เราโตๆ กันแล้วน่าจะคุยด้วยเหตุผล ถ้าพี่ออกไป พี่จะโดนข้อหาหนีทหารนะ พี่ไม่เอาด้วยหรอก ถ้าอุ๊อยากเจอพี่ อุ๊ก็มาหาพี่ที่ค่ายซิ"

"ใช่!! อุ๊ไม่มีเหตุผล งั้นพี่แจ็คก็ไม่ต้องมาคุยกับอุ๊แล้ว แค่นี้แหละ!!!" ยัยอุ๊น้อยใจแฟนหนุ่มทหารบกหนักมาก ก็เลยกดวางสายแล้วปิดโทรศัพท์หนี สาวน้อยจากราชบุรีทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เอาหน้าฝังกับหมอนนุ่มๆ แล้วปล่อยโฮออกมา หลายวันที่ผ่านมาเธอเจอเรื่องหนักหนาสาหัสมากจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเสียสาวให้ลุงภารโรงแก่ๆ อย่างชุมพล โดนรุนน้องอย่างนาถลดาปีนเกลียว แถมยังไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้ ยัยนาถจะเอาภาพลับๆ ของเธอไปโพสต์บนอินเตอร์เน็ตหรือยัง

ตัดมาที่ปัจจุบัน สาวอุ๊พยายามตั้งสติและมีสมาธิกับการเรียนมากขึ้น ส่วนครูเบสท์ก็หันมามองเธอเป็นระยะๆ ด้วยความเป็นห่วงว่าพักหลังมานี้ลูกศิษย์สาวคนนี้มีพฤติกรรมเปลี่ยนไป

หลังเลิกคาบเรียน นักศึกษาพยาบาลต่างแยกย้ายกันออกไป เช่นเดียวกับหทัยรัตน์ที่ก้มหน้าก้มตาเก็บหนังสือเรียนใส่กระเป๋าสะพายด้วยท่าทางอ้อยอิงเหมือนคนอมทุกข์

"อุ๊..." ครูเบสท์เรียกชื่อเล่นลูกศิษย์ด้วยท่าทีเป็นห่วง "ไม่สบายหรือเปล่า? ครูเห็นอุ๊เหม่อลอยในคาบ"

"เปล่าค่ะ...." หทัยรัตน์ตอบด้วยรอยยิ้มที่เหมือนกำลังกล้ำกลืนอยู่

"จริงเหรอ?" ภัคจิรามองลูกศิษย์สาวตาค้าง "แต่ท่าทางของอุ๊เหมือนกำลังโกหกครูอยู่เลยนะ บอกครูได้ไหมว่าอุ๊เป็นอะไร?"

"อุ๊ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะครู" หทัยรัตน์ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าสะพายเพื่อเตรียมออกจากห้อง "เดี๋ยวอุ๊ขอตัวก่อนนะคะ"

สุดท้าย ครูเบสท์ได้แต่มองลูกศิษย์สาวเดินออกจากห้องไปด้วยความเป็นห่วง แต่จะถามลงลึกก็เกรงใจ เดี๋ยวเด็กจะหาว่าละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัว ภัคจิราได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ แล้วหันไปนั่งรอลูกศิษย์ในคาบต่อไป

########################

หทัยรัตน์เดินออกมาจากห้องหลังสุด เด็กสาวเดินไปที่โถงลิฟต์แล้วกดสวิตซ์ ระหว่างยืนรอก็ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมา พอรู้สึกตัวอีกที ก็ได้ยินเสียงรองเท้าดังจากด้านหลังที่เข้ามาใกล้เธอทุกที

"ไงคะพี่อุ๊....." เสียงนี้ที่คุ้นเคย นาถลดาคนเดิม "พึ่งเลิกเรียนคาบเช้าเหรอคะ?"

"นาถ...." ยัยอุ๊มองรุ่นน้องตัวแสบตาขวาง ในใจก็นึกอยากจะบีบคอนังตัวแสบนี้ให้ตายคามือ แต่พอนึกถึงเรื่องภาพลับๆ และความเป็นรุ่นพี่ ยัยอุ๊เลยต้องเก็บอาการไว้ก่อน "ต้องการอะไรอีก?"

"อะไรกัน? เมื่อก่อนเราออกจะสนิทกันไม่ใช่เหรอคะพี่อุ๊?" นาถทำหน้าเหมือนผิดหวัง "อย่าทำเหมือนนาถเป็นคนแปลกหน้าซิคะพี่อุ๊ ยังไงเราก็รุ่นพี่รุ่นน้องกันนะ"

"สำหรับพี่...นาถตายไปจากใจพี่แล้ว" อุ๊หันกลับไป "เอาที่นาถสบายใจเลยแล้วกัน พี่ไม่อยากจะจองเวรกับใครอีกทั้งนั้น"

"แหม...เดี๋ยวนี้เริ่มปล่อยวางเป็นแล้วเหรอคะเนี่ย?" นาถลดายิ้มเยาะ "เห็นเมื่อก่อนนี่ชอบวุ่นวาย จุ้นจ้านเรื่องส่วนตัวคนอื่นจังเลย โดยเฉพาะเรื่องลุงพล นี่อย่าบอกนะคะว่าพี่เองก็ชอบ...."

"หุบปาก....." คราวนี้ยัยอุ๊จะไม่ทน สาวน้อยจากราชบุรีมองหน้านาถลดาตาขวาง "ถ้ายังไม่หุบปาก พี่จะบีบคอนาถให้ตายคามือซะเดี๋ยวนี้เลย"

"โถๆๆๆๆ" นาถลดาเค้นหัวเราะ "นาถแค่แซวพี่แค่นี้ ไม่น่าโกรธนาถเลย พูดกันแบบตรงๆเลยนะ นาถยังไม่ได้โพสต์ภาพพี่ลงในเน็ตหรอก นาถไม่ได้ใจร้ายใจดำขนาดนั้น นาถแค่อยากให้พี่ได้รับบทเรียนบ้าง ว่าคราวหน้าคราวหลัง อย่าไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวคนอื่นอีก"

"สมใจนาถแล้วไง..." ยัยอุ๊กัดฟันแน่น "พี่ได้รับผลกรรมที่ทำไว้แล้ว สะใจหรือยัง?"

พอประตูลิฟต์เปิดออก กลุ่มนักเรียนพยาบาลและอาจารย์ก็เดินกรูออกมาจากลิฟต์ นาถและยัยอุ๊ยืนรอสักพักแล้วเดินเข้าไป นาถลดาที่อยู่ใกล้สวิตซ์กดปุ่มลงชั้นล่าง แล้วถอยหลังกลับไปยืนรอข้างรุ่นพี่จอมจุ้น

"เอาจริงๆ นาถเองก็ไม่อยากจะอะไรกับพี่หรอกนะคะ" นาถลดาเปิดอก "ถ้าพูดกันตามความจริง ก่อนหน้านั้น ที่พี่อุ๊ให้นาถไปสืบเรื่องลุงพล นาถเองก็โดนเหมือนที่พี่อุ๊โดนเหมือนกัน"

"อะไรนะ?" ยัยอุ๊ขมวดคิ้ว "นาถโดนลุงพล...."

"อืม...จะพูดยังงั้นก็ได้" นาถถอนหายใจ "แต่นาถว่าลึกๆ ลุงพลแกก็ไม่ได้เลวร้ายหรอกนะ แกแค่เจ้าชู้ แต่เท่าที่รู้ ลุงพลแกดูแลเอาใจคนอื่นๆ ดีหมดเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นพี่เฟิร์น พี่โดนัท หรือแม้กระทั่ง...."

"หยุด!!!" หทัยรัตน์รีบขัดจังหวะ "พี่ไม่ขอร่วมวงด้วย อย่ามาชวนพี่ซะให้ยาก"

"นาถยังไม่ได้ชวนสักหน่อย พี่อุ๊ก็คิดไปไกลซะ" นาถยิ้ม "ไม่มีพี่อุ๊ก็ดีเหมือนกันคะ ลุงพลจะได้มีเวลาให้นาถมากขึ้น"

"นาถ...." ยัยอุ๊เหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน "นี่อย่าบอกนะว่านาถ..."

"ค่ะ...นาถรักลุงพล" นาถตอบฉะฉาน "เพราะลุงพลเป็นคนแรกยอมรับในสิ่งที่นาถเป็น ก่อนหน้านั้นนาถเองก็ทำไม่ดีกับลุงพลไว้เยอะ แต่ลุงพลก็ไม่เคยถือโทษโกรธนาถเลย"

"นาถจะไปเชื่อคารมณ์คนแก่ๆ แบบนั้นไม่ได้นะ!!" หทัยรัตน์คว้าแขนนาถลดาเพื่อเตือนสติ "ไม่นะนาถ!! อย่าทำแบบนี้ อย่าเอาชีวิตของนาถไปทิ้งไว้กับไอ้แก่ลามกนั่น นาถยังมีโอกาสถอนตัวนะ"

"ถอนตัวจากอะไรคะพี่อุ๊?" นาถลดาสะบัดมือรุ่นพี่ "นาถรักลุงพล พี่อุ๊รู้ไว้ด้วย จากนี้ไปนาถจะไม่อะไรกับพี่อีก ขออย่างเดียว อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของนาถ อย่ายุ่งกับลุงพลอีก ไม่งั้นนาถจะไม่ใจอ่อนอีกแล้ว"

พอประตูลิฟต์เปิด นาถลดาหันหลังแล้วเดินออกไป ในขณะที่ยัยอุ๊ได้แต่มองและถอนหายใจ

"นาถ...ไอ้แก่นั่นมีดีอะไรนะ?" หทัยรัตน์ครุ่นคิด "ไอ้แก่นั่นมีดีอะไร ถึงทำให้นาถหลงได้ถึงขนาดนี้?"

########################

"หมอพลอย!!!" ลุงพลยิ้มหวาน "ลุงนึกว่าหมอจะไม่มาเยี่ยมลุงซะแล้ว"

"หมอซื้อของฝากมาให้" หมอพลอยวางถุงอาหารบำรุงสุขภาพบนโต๊ะ "ถ้าลุงอยากกินก็แกะกินได้เลยนะ"

"ขอบคุณนะครับหมอพลอย..." ลุงพลคว้ามือเมียหมอคนสวย "ลุงนึกว่าหมอลืมลุงซะแล้ว"

"ปล่อยค่ะลุง..." หมอพลอยทำเสียงดุใส่ "หมออยู่ในเวลางานนะ"

"เวลางานแล้วไงครับ?" มนุษย์ลุงเริ่มงอแง "ลุงจะอ้อนเมียบ้างไม่ได้เลยใช่ไหม? ลืมไปแล้วเหรอว่าที่ลุงต้องมานอนซมที่นี่เพราะใคร?"

"นี่!!! นั่นใช่ปากหรืออะไรพูดคะลุง!!!" หมอพลอยย่นคิ้วใส่ลุงพล ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความอาย "ลุงนี่มารยาททรามจริงๆ เลยนะคะ!!! แล้วก็ปล่อยได้แล้วนะ!!"

หมอพลอยสะบัดมือลุงพลจนหลุด เจ้าหญิงน้ำแข็งเช็คขอบเสื้อกาวน์ด้วยท่าทางหงุดหงิด ส่วนลุงพลก็มองเมียสาวคนสวยด้วยนัยน์ตากรุ่มกริม

"ที่มาหาลุง เพราะเป็นห่วงลุงใช่ไหมละครับ?" ลุงพลยิ้ม "ลุงไม่ถือโทษโกรธหมอหรอกนะ ที่ทำให้ลุงต้องมานอนซมในโรงพยาบาลอีกรอบ ลุงเต็มใจ"

"ลุงพล!!!" หมอพลอยย่นคิ้วหนักกว่าเดิม แก้มของเธอแดงก่ำจนถึงใบหูเพราะความอาย

"อย่าอายไปเลย ยังไงเราก็ผัวเมียกันนะ" มนุษย์ลุงเริ่มทำเจ้าชู้ใส่ "บอกลุงหน่อยซิ ว่าหมอคิดถึงลุงใช่ไหม? เลยซื้อของมาเยี่ยมลุง ดูซิ มีแต่ของดีๆ ทั้งนั้น น่าจะแพงไม่น้อยนะเนี่ย"

"แล้วแต่ลุงจะคิดละกัน...." หมอพลอยตอบ "ดูแล้วลุงก็สบายดีนะ ยังต่อปากต่อคำเก่งเหมือนเดิม งั้นหมอขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะ"

"เดี๋ยวซิ!!!" ลุงพบรีบคว้ามือหมอพลอยก่อนจะสายเกินการ "อย่าพึ่งไป ลุงยังอยากคุยกับหมออีกสักหน่อย"

"แต่หมอไม่มีอะไรจะคุยด้วย" หมอพลอยหันควับกลับมามองเหมือนเย้ยใส่ "หมอไม่อยากคุยกับคนเจ้าชู้...."

"ถึงลุงจะเจ้าชู้ แต่ก็รู้ว่าใครสำคัญนะครับ" ลุงพลหยอดมุกเสี่ยวใส่แพทย์หญิงพลอยพรรณ "ดูซิ...พอหมอพลอยมา ตรงนั้นของลุงมันก็แข็งโป๊กเลย!!"

"ทะลึ่ง!!!" หมอพลอยเผลออุทานเสียงดัง จนลุงพลต้องจุ๊ปากบอกให้เงียบ

"ชูววววว!!!! เบาๆ หน่อยซิครับหมอ" ลุงพลจุ๊ปาก "เดี๋ยวใครได้ยินเอานะ"

"ลุงนี่มันลามกไม่เปลี่ยนเลยนะ!!!" เจ้าหญิงน้ำแข็งทำหน้าเอือม "ในสมองมีแต่เรื่องลามกทั้งนั้นเลยใช่ไหม?"

"ก็เพราะใครกันล่ะที่ทำให้ลุงเป็นแบบนี้" ตาเฒ่าหื่นออดอ้อน "ช่วยลุงหน่อยได้ไหม?"

"ช่วยอะไร? ปล่อยนะ!!!" หมอพลอยพยายามสะบัดมือของตาเฒ่าออก จะให้เธอมามีเซ็กส์กับลุงพลในห้องคนไข้เนี่ยนะ ไม่มีทาง!!

"อมให้ลุงหน่อยได้ไหม?" ลุงพลเหมือนอ่านใจหมอสาวออก ก็เลยยื่นข้อเสนอที่หมอสาวน้ำแข็งไสน่าจะยอมรับได้ "อมให้ลุงหน่อยได้ไหม? มันชี้โด่แบบนี้ลุงอายเวลาพยาบาลเข้ามานะ"

"ลุงเป็นคนยังไงเนี่ย!! มาขออะไรหมอแบบนี้!! ทุเรศ!!! ลามก!!!" หมอพลอยบ่นตาเฒ่าหืนเป็นชุด "หมอไม่เอาด้วยหรอก ที่นี่สถานที่ราชการนะ!!"

"นะครับหมอพลอย...สงสารลุงนะ" ลุงพลทำหน้าละห้อยใส่หมอสาว จนอีกฝ่ายเริ่มมีท่าทีอ่อนลง

"มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของหมอกันนะ ที่มารู้จักคนอย่างลุงเนี่ย!!" หมอพลอยเหลือบมองประตูห้องน้ำแล้วหันกลับมามองมนุษย์ลุงสุดเซ็กส์ "ก็ได้ แต่ทำในห้องน้ำนะ!!! แต่ฟังก่อน หมอมีเงื่อนไข ห้ามสอดใส่ ห้ามแก้ผ้า แค่อมให้ลุงเสร็จ แล้วหมอจะกลับไปทำงานต่อ ตกลงไหม? ถ้าไม่ หมอจะกลับเดี่ยวนี้ล่ะ"

"ครับ!!! ได้ครับ!!! ไม่มีปัญหา!!" พอได้ยินหมอพลอยพูดแบบนั้น ก็ทำเอาหัวใจของลุงพลพองโต มันรีบลุกขึ้นแล้วคว้าเสาน้ำเกลือเดินเข้าไป

"แกคิดอะไรของแกอยู่เนี่ย? พลอยพรรณ?" เจ้าหญิงน้ำแข็งถอนหายใจยาว ก่อนเดินตามลุงพลเข้าไปในห้องน้ำ

########################

เจ้าหญิงน้ำแข็งกำลังทำรักให้ลุงพล เธอโลมเลียท่อนเอ็นขนาด 8 นิ้วของตาเฒ่าหื่นอย่างเอร็ดอร่อย ลิ้นน้อยๆ ของเธอหยอกล้อกับหัวถอกของลุงพล ทำเอาชายชรายืนสั่นสะท้านด้วยความเสียว มือของแพทย์หญิงคนสวยกำลังคลึงถุงนุ่มเพื่อกระตุ้นอารมณ์ให้หนุ่มใหญ่วัย 60 ปี ได้สุขสมในรสรักจากช่องปากน้อยๆ ของเธอ

"ลุงไม่ไหวแล้ว!!!" ตาเฒ่าเชิดหน้าด้วยความเสียวซ่าน ในไคลแม็กซ์สำคัญ หมอพลอยที่เริ่มรู้งานดูดเลียหัวรบนิวเคลียร์ของลุงพลแรงขึ้น หนักขึ้น จนในที่สุดตาเฒ่าหื่นก็หลั่งน้ำกามเต็มปากเจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวย

แพทย์หญิงพลอยพรรณผู้สูงศักดิ์กำลังทำรักให้คนชั้นต่ำอย่างลุงพลด้วยปาก หญิงสาวหลับตาพริ้ม เธอกลืนกินน้ำกามของยอดรักวัยดึกเข้าไปทุกหยาดหยด ลุงพลได้แต่หลับตาปี๋ ยืนเกร็งด้วยความเสียวซ่านปานจะขาดใจเสียให้ได้

เธอกลืนมันลงคอ หมอพลอยกลืนน้ำรักของลุงพลลงคอ เหมือนที่เคยทำในคอนโดของหมอพลอย นี่คือสิ่งที่ที่ไอ้เฒ่าหื่นกำลังคิดซ้ำไปซ้ำมาด้วยความตื่นเต้น

########################


ระหว่างทางกลับบ้าน ลุงพลแวะร้านขายข้าวแกงป้าแต๋ว เพื่อหาข้าวเที่ยงกิน พอป้าแต๋วเห็นลุงพลที่กำลังจอดรถ สาวใหญ่ก็เรียกชื่อขวัญใจของเธอทันที

"พี่พล!!! โห!!! ไม่เจอกันหลายวัน หายไปไหนมาคะเนี่ยพี่!!!" ป้าแต๋วรีบเดินออกมาหลังร้านเพื่อต้อนรับพี่พลคนดีที่เธอแอบรัก "มาๆ กินข้าวยัง เดี๋ยวแต๋วจัดให้นะ"

"ขอบใจมากแต๋ว มีอะไรอร่อยๆ บ้าง?" ลุงพลเดินไปดูที่ตู้กับข้าว ที่มีถาดอาหารจัดวางเรียงอยู่ "เอาผัดเผ็ดหมูแล้วก็ผัดผักบุ้งนะ"

"ค่า!!! สำหรับพี่พล แต๋วต้องจัดหนักๆ ให้อยู่แล้ว" ป้าแต้วยิ้มหวาน พลางหันไปมองหลังร้าน "นังทราย!! ทำห่าอะไรอยู่วะ ออกมาเสิรฟ์น้ำให้ลุงพลหน่อย เร็วเข้า!!!"

"จ้า!!! ออกมาแล้วแม่!!!" น้องทรายเด็กอาชีวะสุดแซ่บ เดินออกมาในชุดเสื้อกล้ามสีดำเว้าหน้าจนเกือบเห็นร่องอก กางเกงขาสั้นซะเกือบเสมอจิ๋ม ลุงพลที่หันไปมองถึงกับตาค้าง แม่เจ้าโว้ย!!! นังเด็กกะโปโลยืนแก้ผ้าให้แม่อาบน้ำโตเป็นสาวแล้วจริงๆ เหรอเนี่ย?

"เอาน้ำไรลุง?" น้องทรายเอ่ยปากถามแขกคนพิเศษของแม่

"โค้กน้ำแข็งเปล่า" ลุงพลตอบ พลางหันไปมองทางอื่น เพราะกลัวใจตัวเอง มันยังมองนังทรายเป็นลูกเป็นหลานอยู่

"รอแป๊ปนะลุง" สาวสก๊อยสุดแซ่บเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบขวดน้ำโค้กเปิดฟ้า แล้วก็คว้าแก้วสแตนเลส ตักน้ำแข็งใส่แล้วหันกลับมาเสิร์ฟให้ลุงพล "อ๊ะลุง ได้แล้วนะ"

"ขอบใจมากจ๊ะทราย" ลุงพลยิ้ม พลางหันไปมองป้าแต๋วที่หยิบเอากับข้าวมาเสิร์ฟถึงโต๊ะ

"มึงไปได้แล้วนังทราย ผู้ใหญ่เค้าจะคุยกัน" ป้าแต๋วไล่ลูกสาวกลับไปหลังบ้าน น้องทรายทำหน้ามุ่ยแล้วหันหลังเดินกลับไปอย่างไม่สบอารมณ์ "กินเยอะๆ นะคะพี่พล พี่พลยังไม่ตอบแต๋วเลยนะว่าพี่หายไปไหนมาตั้งหลายวัน"

"แค่สองวันเองเถอะแต๋ว..." ลุงพลตอบ ขณะกำลังตักพริกน้ำปลาราดข้าว "ขอพี่กินข้าวก่อนนะ พี่หิวจริงๆ"

"กินไปด้วยคุยไปด้วยก็ได้นิคะพี่พล" แต๋วประท้วง "พี่พลคะ พี่ก็รู้ไม่ใช่เหรอ? ว่าแต๋วคิดยังไงกับพี่ นี่ยุภาก็ตายไปหลายปีแล้วนะ พี่ไม่คิด...เอ่อ...มีใครสักคนเป็นเพื่อนเหรอ?"

ลุงพลเหลือบมองแต๋ว สักพักมันก็ยิ้ม เอาแล้วไงมึง คราวนี้โดนสาวรุ่นเดอะตามตื้อบ้างแล้ว จะเอาไงดีกู

"ขอบใจนะที่รู้สึกดีกับพี่ แต่พี่แก่แล้ว" ชุมพลตอบแบบสุภาพบุรุษ "ตั้งแต่ยุภาตาย พี่ก็ไม่อยากจะอะไรกับใครอีก"

"แต่แต๋วอยากดูแลพี่นะคะพี่พล..." ตวงพร สาวใหญ่เจ้าของร้านขายข้าวแกงออดอ้อน "นะคะพี่..."

"ขอบใจนะแต๋ว แต่พี่คิดกับแต๋วเหมือนน้องสาวมากกว่า" ลุงพลตอบ "อีกอย่าง ถ้าพี่กับแต๋ว เอ่อ...คบกัน แล้วทรายมันจะคิดยังไง?"

"มันจะคิดยังไงก็ช่างมันเถอะพี่!!!" ตวงพรเริ่มยั้ว "มันยังเด็ก ไม่มีสิทธิมายุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ นะคะพี่พล แต๋วอยากดูแลพี่จริงๆ นะ"

"ขอบคุณนะแต๋ว แต่พี่ยืนยันคำเดิม พี่ขอรับไว้ด้วยใจแล้วกัน" มนุษย์ลุงตอบเสียงดังฟังชัด "พี่แก่แล้วนะแต๋ว แต๋วยังสาวยังสวย พี่คิดว่าแต๋วมองหาคนอื่นที่ดีกว่าพี่เถอะนะ"

"เห๊อะ!!!" พอถูกปฏิเสธรัก ตวงพรก็ลุกขึ้นแล้วเดินหนีไป ปล่อยให้ลุงพลกินข้าวคนเดียวจนอิ่ม พอกินอิ่มลุงพลก็จ่ายตังค์ให้แต๋วก่อนกลับ

"แต๋ว อย่าโกรธพี่เลยนะ แต๋วเป็นคนดี พี่อยากให้แต๋วเจอคนที่ดีกว่าพี่ พี่แก่แล้ว ไม่รู้จะอยู่บนโลกได้นานเท่าไร เข้าใจพี่นะ"

"ใช่ซิ...แต๋วมันไม่ได้สวยแบบยุภาใช่ไหม?" ตวงพรตัดพ้อ "เสียแรงนะที่แต๋วแอบรักพี่มานาน เอาเถอะ ถ้าพี่ไม่รักแต๋วก็ไม่เป็นไร ขอแต๋วรักพี่พลต่อไปก็แล้วกันนะ" ลุงพลได้แต่ยิ้ม มันรู้สึกลำบากใจจริงๆ เพราะไม่ได้คิดอะไรกับแต๋วเลย ไหนจะเรื่องน้องทราย ที่ตาเฒ่ามองเหมือนลูกเหมือนหลาน



ลิงค์อยู่ด้านล่าง อยากอ่านต่อโปรดคอมเม้นท์ให้มีสาระนะครับ

ok

 

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้วครับ จากผลโหวตตอนที่แล้ว เป็นอันว่าทุกคนอยากเห็นฉากย้ำรักระหว่างลุงพลกับน้องอุ๊ งั้นผมจัดให้นะครับ กับตอนที่ 64 ซึ่งจะแบ่งออกเป็น 3 พาร์ท สาเหตุที่ยาวเพราะเป็นครั้งแรกที่น้องอุ๊มีบทบาทแบบเต็มๆ นั่นเอง มีฉากกุ๊กกิ๊กๆ 18+ ของลุงพลกับหมอพลอยในห้องน้ำเป็นของแถมด้วยนะ แล้วก็ฉากน้องทรายด้วยนิดหน่อย ก็ลองติดตามกันดูครับ

ปล.มีเกมสนุกๆ ให้คนอ่านมาเล่นกัน คือผมอยากรู้ว่า "เมียที่ดีที่สุด 3 คนแรก" ของลุงพลเป็นใครกันบ้าง ผมให้พวกคุณโหวตได้ 3 คนเลย (แน่ล่ะ หมอพลอยเบอร์หนึ่่งตลอดกาล) แต่อยากรู้อันดับสองและสามจะเป็นใคร

.............................................................


หทัยรัตน์ในชุดนักศึกษาพยาบาลนั่งเหม่อลอยในห้องเรียน ไม่ได้สนใจในสิ่งที่ครูเบสท์กำลังสอนเลยแม้แต่น้อย พออาจารย์สาวเห็นลูกศิษย์นั่งเหม่อก็เลยเรียกทักด้วยความเป็นห่วง

"หทัยรัตน์? หทัยรัตน์?" ครูเบสท์เรียกชื่อจริงลูกศิษย์สาว "ไม่สบายหรือเปล่า? ครูเห็นเธอนั่งเหม่อ?"

"ป่ะ...เปล่าค่ะ" หทัยรัตน์พยายามเรียกสติแล้วกลับไปเปิดหนังสือเรียนด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน

"ถ้าไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ตั้งสติหน่อยซิอุ๊...." ภัคริราทำเสียงดุ "พักหลังครูว่าอุ๊ดูใจลอยๆ นะ ตั้งสติหน่อย"ภัคจิรามองลูกศิษย์สาวนัยน์ตาดุ แต่แฝงด้วยความเป็นห่วง ก่อนหันกลับไปที่ไวท์บอร์ดแล้วหยิบปากกาขึ้นมาเขียนบทเรียนสอนลูกศิษย์ต่อ

ขณะเดียวกัน ทางฝั่งหทัยรัตน์ เมื่อคืนเธอทะเลาะกับพี่แจ็ค ส่วนหนึ่งก็เป็นความผิดของเธอเอง เธออยากเจอพี่แจ็คเร็วๆ แต่พี่แจ็คก็ปฏิเสธ เพราะพึ่งได้ลาหยุด และอีกนานกว่าจะได้ลา เพราะมีเพื่อนในค่ายแอบหนีทหารไปรอบที่แล้ว เลยทำให้ผู้กองโกรธจัดสั่งแดกยกกองร้อย และสั่งเลื่อนล็อตกลับบ้านไม่มีกำหนด

"พี่แจ็คงี่เง่าที่สุด!!!" ยัยอุ๊ตัดพ้อด้วยความน้อยใจ "ตอนนี้อุ๊ต้องการพี่แจ็ค แต่พี่แจ็คกลับไม่สนใจใยดีอุ๊เลย อ้อ!!! นี่อยากบอกนะว่าพี่แจ็คมีคนใหม่แล้วใช่ไหมคะ!!"

"อุ๊!! ไปกันใหญ่แล้วนะ!!" เสียงพี่แจ็คจากปลายสายดัง "พี่เป็นทหารอยู่นะอุ๊ ในค่ายก็มีแต่ผู้ชาย พี่ไม่มีใครใหม่ทั้งนั้น แล้วก็พี่บอกแล้วไง พี่ออกไปหาอุ๊ไม่ได้จริงๆ"

"ออกไม่ได้หรือไม่อยากออก ห๊ะ!!!" ยัยอุ๊ตอกกลับ "ระหว่างแฟนกับหน้าที่จะเลือกอะไร? บอกมาเลย!!"

"อุ๊!!! เราคุยไม่รู้เรื่องแล้วนะ!!!" หนุ่มแจ็คเริ่มโกรธ "เราโตๆ กันแล้วน่าจะคุยด้วยเหตุผล ถ้าพี่ออกไป พี่จะโดนข้อหาหนีทหารนะ พี่ไม่เอาด้วยหรอก ถ้าอุ๊อยากเจอพี่ อุ๊ก็มาหาพี่ที่ค่ายซิ"

"ใช่!! อุ๊ไม่มีเหตุผล งั้นพี่แจ็คก็ไม่ต้องมาคุยกับอุ๊แล้ว แค่นี้แหละ!!!" ยัยอุ๊น้อยใจแฟนหนุ่มทหารบกหนักมาก ก็เลยกดวางสายแล้วปิดโทรศัพท์หนี สาวน้อยจากราชบุรีทิ้งตัวลงนอนบนเตียง เอาหน้าฝังกับหมอนนุ่มๆ แล้วปล่อยโฮออกมา หลายวันที่ผ่านมาเธอเจอเรื่องหนักหนาสาหัสมากจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเสียสาวให้ลุงภารโรงแก่ๆ อย่างชุมพล โดนรุนน้องอย่างนาถลดาปีนเกลียว แถมยังไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้ ยัยนาถจะเอาภาพลับๆ ของเธอไปโพสต์บนอินเตอร์เน็ตหรือยัง

ตัดมาที่ปัจจุบัน สาวอุ๊พยายามตั้งสติและมีสมาธิกับการเรียนมากขึ้น ส่วนครูเบสท์ก็หันมามองเธอเป็นระยะๆ ด้วยความเป็นห่วงว่าพักหลังมานี้ลูกศิษย์สาวคนนี้มีพฤติกรรมเปลี่ยนไป

หลังเลิกคาบเรียน นักศึกษาพยาบาลต่างแยกย้ายกันออกไป เช่นเดียวกับหทัยรัตน์ที่ก้มหน้าก้มตาเก็บหนังสือเรียนใส่กระเป๋าสะพายด้วยท่าทางอ้อยอิงเหมือนคนอมทุกข์

"อุ๊..." ครูเบสท์เรียกชื่อเล่นลูกศิษย์ด้วยท่าทีเป็นห่วง "ไม่สบายหรือเปล่า? ครูเห็นอุ๊เหม่อลอยในคาบ"

"เปล่าค่ะ...." หทัยรัตน์ตอบด้วยรอยยิ้มที่เหมือนกำลังกล้ำกลืนอยู่

"จริงเหรอ?" ภัคจิรามองลูกศิษย์สาวตาค้าง "แต่ท่าทางของอุ๊เหมือนกำลังโกหกครูอยู่เลยนะ บอกครูได้ไหมว่าอุ๊เป็นอะไร?"

"อุ๊ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะครู" หทัยรัตน์ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าสะพายเพื่อเตรียมออกจากห้อง "เดี๋ยวอุ๊ขอตัวก่อนนะคะ"

สุดท้าย ครูเบสท์ได้แต่มองลูกศิษย์สาวเดินออกจากห้องไปด้วยความเป็นห่วง แต่จะถามลงลึกก็เกรงใจ เดี๋ยวเด็กจะหาว่าละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัว ภัคจิราได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ แล้วหันไปนั่งรอลูกศิษย์ในคาบต่อไป

########################

หทัยรัตน์เดินออกมาจากห้องหลังสุด เด็กสาวเดินไปที่โถงลิฟต์แล้วกดสวิตซ์ ระหว่างยืนรอก็ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมา พอรู้สึกตัวอีกที ก็ได้ยินเสียงรองเท้าดังจากด้านหลังที่เข้ามาใกล้เธอทุกที

"ไงคะพี่อุ๊....." เสียงนี้ที่คุ้นเคย นาถลดาคนเดิม "พึ่งเลิกเรียนคาบเช้าเหรอคะ?"

"นาถ...." ยัยอุ๊มองรุ่นน้องตัวแสบตาขวาง ในใจก็นึกอยากจะบีบคอนังตัวแสบนี้ให้ตายคามือ แต่พอนึกถึงเรื่องภาพลับๆ และความเป็นรุ่นพี่ ยัยอุ๊เลยต้องเก็บอาการไว้ก่อน "ต้องการอะไรอีก?"

"อะไรกัน? เมื่อก่อนเราออกจะสนิทกันไม่ใช่เหรอคะพี่อุ๊?" นาถทำหน้าเหมือนผิดหวัง "อย่าทำเหมือนนาถเป็นคนแปลกหน้าซิคะพี่อุ๊ ยังไงเราก็รุ่นพี่รุ่นน้องกันนะ"

"สำหรับพี่...นาถตายไปจากใจพี่แล้ว" อุ๊หันกลับไป "เอาที่นาถสบายใจเลยแล้วกัน พี่ไม่อยากจะจองเวรกับใครอีกทั้งนั้น"

"แหม...เดี๋ยวนี้เริ่มปล่อยวางเป็นแล้วเหรอคะเนี่ย?" นาถลดายิ้มเยาะ "เห็นเมื่อก่อนนี่ชอบวุ่นวาย จุ้นจ้านเรื่องส่วนตัวคนอื่นจังเลย โดยเฉพาะเรื่องลุงพล นี่อย่าบอกนะคะว่าพี่เองก็ชอบ...."

"หุบปาก....." คราวนี้ยัยอุ๊จะไม่ทน สาวน้อยจากราชบุรีมองหน้านาถลดาตาขวาง "ถ้ายังไม่หุบปาก พี่จะบีบคอนาถให้ตายคามือซะเดี๋ยวนี้เลย"

"โถๆๆๆๆ" นาถลดาเค้นหัวเราะ "นาถแค่แซวพี่แค่นี้ ไม่น่าโกรธนาถเลย พูดกันแบบตรงๆเลยนะ นาถยังไม่ได้โพสต์ภาพพี่ลงในเน็ตหรอก นาถไม่ได้ใจร้ายใจดำขนาดนั้น นาถแค่อยากให้พี่ได้รับบทเรียนบ้าง ว่าคราวหน้าคราวหลัง อย่าไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวคนอื่นอีก"

"สมใจนาถแล้วไง..." ยัยอุ๊กัดฟันแน่น "พี่ได้รับผลกรรมที่ทำไว้แล้ว สะใจหรือยัง?"

พอประตูลิฟต์เปิดออก กลุ่มนักเรียนพยาบาลและอาจารย์ก็เดินกรูออกมาจากลิฟต์ นาถและยัยอุ๊ยืนรอสักพักแล้วเดินเข้าไป นาถลดาที่อยู่ใกล้สวิตซ์กดปุ่มลงชั้นล่าง แล้วถอยหลังกลับไปยืนรอข้างรุ่นพี่จอมจุ้น

"เอาจริงๆ นาถเองก็ไม่อยากจะอะไรกับพี่หรอกนะคะ" นาถลดาเปิดอก "ถ้าพูดกันตามความจริง ก่อนหน้านั้น ที่พี่อุ๊ให้นาถไปสืบเรื่องลุงพล นาถเองก็โดนเหมือนที่พี่อุ๊โดนเหมือนกัน"

"อะไรนะ?" ยัยอุ๊ขมวดคิ้ว "นาถโดนลุงพล...."

"อืม...จะพูดยังงั้นก็ได้" นาถถอนหายใจ "แต่นาถว่าลึกๆ ลุงพลแกก็ไม่ได้เลวร้ายหรอกนะ แกแค่เจ้าชู้ แต่เท่าที่รู้ ลุงพลแกดูแลเอาใจคนอื่นๆ ดีหมดเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นพี่เฟิร์น พี่โดนัท หรือแม้กระทั่ง...."

"หยุด!!!" หทัยรัตน์รีบขัดจังหวะ "พี่ไม่ขอร่วมวงด้วย อย่ามาชวนพี่ซะให้ยาก"

"นาถยังไม่ได้ชวนสักหน่อย พี่อุ๊ก็คิดไปไกลซะ" นาถยิ้ม "ไม่มีพี่อุ๊ก็ดีเหมือนกันคะ ลุงพลจะได้มีเวลาให้นาถมากขึ้น"

"นาถ...." ยัยอุ๊เหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน "นี่อย่าบอกนะว่านาถ..."

"ค่ะ...นาถรักลุงพล" นาถตอบฉะฉาน "เพราะลุงพลเป็นคนแรกยอมรับในสิ่งที่นาถเป็น ก่อนหน้านั้นนาถเองก็ทำไม่ดีกับลุงพลไว้เยอะ แต่ลุงพลก็ไม่เคยถือโทษโกรธนาถเลย"

"นาถจะไปเชื่อคารมณ์คนแก่ๆ แบบนั้นไม่ได้นะ!!" หทัยรัตน์คว้าแขนนาถลดาเพื่อเตือนสติ "ไม่นะนาถ!! อย่าทำแบบนี้ อย่าเอาชีวิตของนาถไปทิ้งไว้กับไอ้แก่ลามกนั่น นาถยังมีโอกาสถอนตัวนะ"

"ถอนตัวจากอะไรคะพี่อุ๊?" นาถลดาสะบัดมือรุ่นพี่ "นาถรักลุงพล พี่อุ๊รู้ไว้ด้วย จากนี้ไปนาถจะไม่อะไรกับพี่อีก ขออย่างเดียว อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของนาถ อย่ายุ่งกับลุงพลอีก ไม่งั้นนาถจะไม่ใจอ่อนอีกแล้ว"

พอประตูลิฟต์เปิด นาถลดาหันหลังแล้วเดินออกไป ในขณะที่ยัยอุ๊ได้แต่มองและถอนหายใจ

"นาถ...ไอ้แก่นั่นมีดีอะไรนะ?" หทัยรัตน์ครุ่นคิด "ไอ้แก่นั่นมีดีอะไร ถึงทำให้นาถหลงได้ถึงขนาดนี้?"

########################

"หมอพลอย!!!" ลุงพลยิ้มหวาน "ลุงนึกว่าหมอจะไม่มาเยี่ยมลุงซะแล้ว"

"หมอซื้อของฝากมาให้" หมอพลอยวางถุงอาหารบำรุงสุขภาพบนโต๊ะ "ถ้าลุงอยากกินก็แกะกินได้เลยนะ"

"ขอบคุณนะครับหมอพลอย..." ลุงพลคว้ามือเมียหมอคนสวย "ลุงนึกว่าหมอลืมลุงซะแล้ว"

"ปล่อยค่ะลุง..." หมอพลอยทำเสียงดุใส่ "หมออยู่ในเวลางานนะ"

"เวลางานแล้วไงครับ?" มนุษย์ลุงเริ่มงอแง "ลุงจะอ้อนเมียบ้างไม่ได้เลยใช่ไหม? ลืมไปแล้วเหรอว่าที่ลุงต้องมานอนซมที่นี่เพราะใคร?"

"นี่!!! นั่นใช่ปากหรืออะไรพูดคะลุง!!!" หมอพลอยย่นคิ้วใส่ลุงพล ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความอาย "ลุงนี่มารยาททรามจริงๆ เลยนะคะ!!! แล้วก็ปล่อยได้แล้วนะ!!"

หมอพลอยสะบัดมือลุงพลจนหลุด เจ้าหญิงน้ำแข็งเช็คขอบเสื้อกาวน์ด้วยท่าทางหงุดหงิด ส่วนลุงพลก็มองเมียสาวคนสวยด้วยนัยน์ตากรุ่มกริม

"ที่มาหาลุง เพราะเป็นห่วงลุงใช่ไหมละครับ?" ลุงพลยิ้ม "ลุงไม่ถือโทษโกรธหมอหรอกนะ ที่ทำให้ลุงต้องมานอนซมในโรงพยาบาลอีกรอบ ลุงเต็มใจ"

"ลุงพล!!!" หมอพลอยย่นคิ้วหนักกว่าเดิม แก้มของเธอแดงก่ำจนถึงใบหูเพราะความอาย

"อย่าอายไปเลย ยังไงเราก็ผัวเมียกันนะ" มนุษย์ลุงเริ่มทำเจ้าชู้ใส่ "บอกลุงหน่อยซิ ว่าหมอคิดถึงลุงใช่ไหม? เลยซื้อของมาเยี่ยมลุง ดูซิ มีแต่ของดีๆ ทั้งนั้น น่าจะแพงไม่น้อยนะเนี่ย"

"แล้วแต่ลุงจะคิดละกัน...." หมอพลอยตอบ "ดูแล้วลุงก็สบายดีนะ ยังต่อปากต่อคำเก่งเหมือนเดิม งั้นหมอขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะ"

"เดี๋ยวซิ!!!" ลุงพบรีบคว้ามือหมอพลอยก่อนจะสายเกินการ "อย่าพึ่งไป ลุงยังอยากคุยกับหมออีกสักหน่อย"

"แต่หมอไม่มีอะไรจะคุยด้วย" หมอพลอยหันควับกลับมามองเหมือนเย้ยใส่ "หมอไม่อยากคุยกับคนเจ้าชู้...."

"ถึงลุงจะเจ้าชู้ แต่ก็รู้ว่าใครสำคัญนะครับ" ลุงพลหยอดมุกเสี่ยวใส่แพทย์หญิงพลอยพรรณ "ดูซิ...พอหมอพลอยมา ตรงนั้นของลุงมันก็แข็งโป๊กเลย!!"

"ทะลึ่ง!!!" หมอพลอยเผลออุทานเสียงดัง จนลุงพลต้องจุ๊ปากบอกให้เงียบ

"ชูววววว!!!! เบาๆ หน่อยซิครับหมอ" ลุงพลจุ๊ปาก "เดี๋ยวใครได้ยินเอานะ"

"ลุงนี่มันลามกไม่เปลี่ยนเลยนะ!!!" เจ้าหญิงน้ำแข็งทำหน้าเอือม "ในสมองมีแต่เรื่องลามกทั้งนั้นเลยใช่ไหม?"

"ก็เพราะใครกันล่ะที่ทำให้ลุงเป็นแบบนี้" ตาเฒ่าหื่นออดอ้อน "ช่วยลุงหน่อยได้ไหม?"

"ช่วยอะไร? ปล่อยนะ!!!" หมอพลอยพยายามสะบัดมือของตาเฒ่าออก จะให้เธอมามีเซ็กส์กับลุงพลในห้องคนไข้เนี่ยนะ ไม่มีทาง!!

"อมให้ลุงหน่อยได้ไหม?" ลุงพลเหมือนอ่านใจหมอสาวออก ก็เลยยื่นข้อเสนอที่หมอสาวน้ำแข็งไสน่าจะยอมรับได้ "อมให้ลุงหน่อยได้ไหม? มันชี้โด่แบบนี้ลุงอายเวลาพยาบาลเข้ามานะ"

"ลุงเป็นคนยังไงเนี่ย!! มาขออะไรหมอแบบนี้!! ทุเรศ!!! ลามก!!!" หมอพลอยบ่นตาเฒ่าหืนเป็นชุด "หมอไม่เอาด้วยหรอก ที่นี่สถานที่ราชการนะ!!"

"นะครับหมอพลอย...สงสารลุงนะ" ลุงพลทำหน้าละห้อยใส่หมอสาว จนอีกฝ่ายเริ่มมีท่าทีอ่อนลง

"มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของหมอกันนะ ที่มารู้จักคนอย่างลุงเนี่ย!!" หมอพลอยเหลือบมองประตูห้องน้ำแล้วหันกลับมามองมนุษย์ลุงสุดเซ็กส์ "ก็ได้ แต่ทำในห้องน้ำนะ!!! แต่ฟังก่อน หมอมีเงื่อนไข ห้ามสอดใส่ ห้ามแก้ผ้า แค่อมให้ลุงเสร็จ แล้วหมอจะกลับไปทำงานต่อ ตกลงไหม? ถ้าไม่ หมอจะกลับเดี่ยวนี้ล่ะ"

"ครับ!!! ได้ครับ!!! ไม่มีปัญหา!!" พอได้ยินหมอพลอยพูดแบบนั้น ก็ทำเอาหัวใจของลุงพลพองโต มันรีบลุกขึ้นแล้วคว้าเสาน้ำเกลือเดินเข้าไป

"แกคิดอะไรของแกอยู่เนี่ย? พลอยพรรณ?" เจ้าหญิงน้ำแข็งถอนหายใจยาว ก่อนเดินตามลุงพลเข้าไปในห้องน้ำ

########################

เจ้าหญิงน้ำแข็งกำลังทำรักให้ลุงพล เธอโลมเลียท่อนเอ็นขนาด 8 นิ้วของตาเฒ่าหื่นอย่างเอร็ดอร่อย ลิ้นน้อยๆ ของเธอหยอกล้อกับหัวถอกของลุงพล ทำเอาชายชรายืนสั่นสะท้านด้วยความเสียว มือของแพทย์หญิงคนสวยกำลังคลึงถุงนุ่มเพื่อกระตุ้นอารมณ์ให้หนุ่มใหญ่วัย 60 ปี ได้สุขสมในรสรักจากช่องปากน้อยๆ ของเธอ

"ลุงไม่ไหวแล้ว!!!" ตาเฒ่าเชิดหน้าด้วยความเสียวซ่าน ในไคลแม็กซ์สำคัญ หมอพลอยที่เริ่มรู้งานดูดเลียหัวรบนิวเคลียร์ของลุงพลแรงขึ้น หนักขึ้น จนในที่สุดตาเฒ่าหื่นก็หลั่งน้ำกามเต็มปากเจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวย

แพทย์หญิงพลอยพรรณผู้สูงศักดิ์กำลังทำรักให้คนชั้นต่ำอย่างลุงพลด้วยปาก หญิงสาวหลับตาพริ้ม เธอกลืนกินน้ำกามของยอดรักวัยดึกเข้าไปทุกหยาดหยด ลุงพลได้แต่หลับตาปี๋ ยืนเกร็งด้วยความเสียวซ่านปานจะขาดใจเสียให้ได้

เธอกลืนมันลงคอ หมอพลอยกลืนน้ำรักของลุงพลลงคอ เหมือนที่เคยทำในคอนโดของหมอพลอย นี่คือสิ่งที่ที่ไอ้เฒ่าหื่นกำลังคิดซ้ำไปซ้ำมาด้วยความตื่นเต้น

########################


ระหว่างทางกลับบ้าน ลุงพลแวะร้านขายข้าวแกงป้าแต๋ว เพื่อหาข้าวเที่ยงกิน พอป้าแต๋วเห็นลุงพลที่กำลังจอดรถ สาวใหญ่ก็เรียกชื่อขวัญใจของเธอทันที

"พี่พล!!! โห!!! ไม่เจอกันหลายวัน หายไปไหนมาคะเนี่ยพี่!!!" ป้าแต๋วรีบเดินออกมาหลังร้านเพื่อต้อนรับพี่พลคนดีที่เธอแอบรัก "มาๆ กินข้าวยัง เดี๋ยวแต๋วจัดให้นะ"

"ขอบใจมากแต๋ว มีอะไรอร่อยๆ บ้าง?" ลุงพลเดินไปดูที่ตู้กับข้าว ที่มีถาดอาหารจัดวางเรียงอยู่ "เอาผัดเผ็ดหมูแล้วก็ผัดผักบุ้งนะ"

"ค่า!!! สำหรับพี่พล แต๋วต้องจัดหนักๆ ให้อยู่แล้ว" ป้าแต้วยิ้มหวาน พลางหันไปมองหลังร้าน "นังทราย!! ทำห่าอะไรอยู่วะ ออกมาเสิรฟ์น้ำให้ลุงพลหน่อย เร็วเข้า!!!"

"จ้า!!! ออกมาแล้วแม่!!!" น้องทรายเด็กอาชีวะสุดแซ่บ เดินออกมาในชุดเสื้อกล้ามสีดำเว้าหน้าจนเกือบเห็นร่องอก กางเกงขาสั้นซะเกือบเสมอจิ๋ม ลุงพลที่หันไปมองถึงกับตาค้าง แม่เจ้าโว้ย!!! นังเด็กกะโปโลยืนแก้ผ้าให้แม่อาบน้ำโตเป็นสาวแล้วจริงๆ เหรอเนี่ย?

"เอาน้ำไรลุง?" น้องทรายเอ่ยปากถามแขกคนพิเศษของแม่

"โค้กน้ำแข็งเปล่า" ลุงพลตอบ พลางหันไปมองทางอื่น เพราะกลัวใจตัวเอง มันยังมองนังทรายเป็นลูกเป็นหลานอยู่

"รอแป๊ปนะลุง" สาวสก๊อยสุดแซ่บเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบขวดน้ำโค้กเปิดฟ้า แล้วก็คว้าแก้วสแตนเลส ตักน้ำแข็งใส่แล้วหันกลับมาเสิร์ฟให้ลุงพล "อ๊ะลุง ได้แล้วนะ"

"ขอบใจมากจ๊ะทราย" ลุงพลยิ้ม พลางหันไปมองป้าแต๋วที่หยิบเอากับข้าวมาเสิร์ฟถึงโต๊ะ

"มึงไปได้แล้วนังทราย ผู้ใหญ่เค้าจะคุยกัน" ป้าแต๋วไล่ลูกสาวกลับไปหลังบ้าน น้องทรายทำหน้ามุ่ยแล้วหันหลังเดินกลับไปอย่างไม่สบอารมณ์ "กินเยอะๆ นะคะพี่พล พี่พลยังไม่ตอบแต๋วเลยนะว่าพี่หายไปไหนมาตั้งหลายวัน"

"แค่สองวันเองเถอะแต๋ว..." ลุงพลตอบ ขณะกำลังตักพริกน้ำปลาราดข้าว "ขอพี่กินข้าวก่อนนะ พี่หิวจริงๆ"

"กินไปด้วยคุยไปด้วยก็ได้นิคะพี่พล" แต๋วประท้วง "พี่พลคะ พี่ก็รู้ไม่ใช่เหรอ? ว่าแต๋วคิดยังไงกับพี่ นี่ยุภาก็ตายไปหลายปีแล้วนะ พี่ไม่คิด...เอ่อ...มีใครสักคนเป็นเพื่อนเหรอ?"

ลุงพลเหลือบมองแต๋ว สักพักมันก็ยิ้ม เอาแล้วไงมึง คราวนี้โดนสาวรุ่นเดอะตามตื้อบ้างแล้ว จะเอาไงดีกู

"ขอบใจนะที่รู้สึกดีกับพี่ แต่พี่แก่แล้ว" ชุมพลตอบแบบสุภาพบุรุษ "ตั้งแต่ยุภาตาย พี่ก็ไม่อยากจะอะไรกับใครอีก"

"แต่แต๋วอยากดูแลพี่นะคะพี่พล..." ตวงพร สาวใหญ่เจ้าของร้านขายข้าวแกงออดอ้อน "นะคะพี่..."

"ขอบใจนะแต๋ว แต่พี่คิดกับแต๋วเหมือนน้องสาวมากกว่า" ลุงพลตอบ "อีกอย่าง ถ้าพี่กับแต๋ว เอ่อ...คบกัน แล้วทรายมันจะคิดยังไง?"

"มันจะคิดยังไงก็ช่างมันเถอะพี่!!!" ตวงพรเริ่มยั้ว "มันยังเด็ก ไม่มีสิทธิมายุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ นะคะพี่พล แต๋วอยากดูแลพี่จริงๆ นะ"

"ขอบคุณนะแต๋ว แต่พี่ยืนยันคำเดิม พี่ขอรับไว้ด้วยใจแล้วกัน" มนุษย์ลุงตอบเสียงดังฟังชัด "พี่แก่แล้วนะแต๋ว แต๋วยังสาวยังสวย พี่คิดว่าแต๋วมองหาคนอื่นที่ดีกว่าพี่เถอะนะ"

"เห๊อะ!!!" พอถูกปฏิเสธรัก ตวงพรก็ลุกขึ้นแล้วเดินหนีไป ปล่อยให้ลุงพลกินข้าวคนเดียวจนอิ่ม พอกินอิ่มลุงพลก็จ่ายตังค์ให้แต๋วก่อนกลับ

"แต๋ว อย่าโกรธพี่เลยนะ แต๋วเป็นคนดี พี่อยากให้แต๋วเจอคนที่ดีกว่าพี่ พี่แก่แล้ว ไม่รู้จะอยู่บนโลกได้นานเท่าไร เข้าใจพี่นะ"

"ใช่ซิ...แต๋วมันไม่ได้สวยแบบยุภาใช่ไหม?" ตวงพรตัดพ้อ "เสียแรงนะที่แต๋วแอบรักพี่มานาน เอาเถอะ ถ้าพี่ไม่รักแต๋วก็ไม่เป็นไร ขอแต๋วรักพี่พลต่อไปก็แล้วกันนะ" ลุงพลได้แต่ยิ้ม มันรู้สึกลำบากใจจริงๆ เพราะไม่ได้คิดอะไรกับแต๋วเลย ไหนจะเรื่องน้องทราย ที่ตาเฒ่ามองเหมือนลูกเหมือนหลาน



ลิงค์อยู่ด้านล่าง อยากอ่านต่อโปรดคอมเม้นท์ให้มีสาระนะครับ

กำลังมันส์

  ขอบคุณสำหรับผลงานครับ

น้องอุ๊อย่าประมาทลุงพล

หมอๆๆ

กลับสู่โลกความจริง

  ไม่นึกว่าลุงชุมพลก็เสน่ห์แรงใช่เล่น  แม่ค้าข้าวแกงยังหลงเลย

กับหมอพลอย ไม่ได้จัดเต็มแค่นี้ก็ยังดีนะลุง

 

กำลังสนุกมากกกกก