ใกล้ละ

 

 

เมียเห่อชู้เรียบร้อย

ไม่เหลือ

 

 

 

  ยังไม่ยอมเชื่อว่าเมียเปลี่ยนไป

ผมค่อยๆลากร่างกายของตัวเองที่สติเกือบเลือนลางลงบันไดกลับมาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเหมือนเดิม ทิ้งตัวลงบนโซฟาเอามือก่ายหน้าผาก ทำเรื่องมันถึงเลยเถิดไปถึงขนาดนี้ พอนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดสดๆร้อนๆ ก็ยิ่งคิดมาก ไม่ต้องพูดถึงไอ้เอกมันที่ชอบเมียผมแน่นอน แต่เมียผมน่ะสิ คิดยังไงกับมัน !หรือว่ามิ้นก็ชอบมันเหมือนกัน! ไม่งั้นคงไม่ปล่อยให้ไอ้เอกมัน.... ยิ่งคิดยิ่งน้ำตาซึม ใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ และผมก็เผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า...



เสียงทำอาหารดังมาจากในครัวปลุกผมให้ตื่นจากการหลับไหล นี่ผมหลับไปนานแค่ไหนเนี่ย แล้วไอ้เอกล่ะ? ผมเดินตรงเข้าไปในห้องครัว เจอมิ้นกำลังทำกับข้าวอยู่ ไม่มีวี่แววของไอ้เอก พอเมียหันมาเจอผมก็ยิ้มให้อย่างปกติ

"มีน... ไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนนะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว" เมียผมตอบเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

ผมยืนทำหน้านิ่งแล้วถามเธอกลับไป "แล้ว.... เอกล่ะ?"

"กลับไปแล้วล่ะ.. มีนไปนั่งก่อนไป ฝากจัดโต๊ะให้ด้วยนะ เดี๋ยวจะได้มากินข้าวกัน" เธอตอบด้วยน้ำเสียงปกติ แทบไม่เหมือนคนที่เพิ่งทำศึกสงครามอันดุเดือดกับไอ้เอกมาเมื่อกี้เลย

ผมอยากจะถามถึงเรื่องนี้ แต่พอจะเอ่ยปากถาม มิ้นก็ยังยืนกรานบอกให้ผมไปนั่งรอกินข้าว ผมจึงยอมทำตาม เดินไปจัดโต๊ะกินข้าวพร้อมกับนั่งรอเธอ



เราสองคนกินข้าวกันอย่างนิ่งเงียบ ไม่มีคำใดเอ่ยออกจากปากเราสองคนเลย มันช่างเป็นบรรยากาศที่น่าอึดอัดเหลือเกินจะทำยังไงดีเนี่ย หลังกินข้าวเสร็จ ผมยืนคิดไปล้างจานไปในห้องครัว แต่ก็เป็นฝ่ายมิ้นเองที่เริ่มบทสนทนาหลังจากที่ผมเดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นหลังจากล้างจานเสร็จ

"มีน... เค้าขอคุยเรื่องเอกหน่อยสิ" เมียผมถาม ผมเหงื่อตกนิดๆ กลัวเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น กลัวผลมันจะออกมาไม่ดี

"เค้าไม่อยากให้มีนคิดมากนะ... แต่เค้าก็ไม่อยากเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้แล้ว...." แล้วเมียผมก็เริ่มอธิบายให้ผมฟัง



ว่าเธอไม่ได้รักไอ้เอก เธอรักผมคนเดียว แต่ความรักกับเซ็กส์มันคนละเรื่องกัน ซึ่งผมให้ตรงจุดนั้นกับเธอไม่ได้ ไม่เหมือนไอ้เอก เธอไม่ได้จะหยุดมีเซ็กส์กับผม แต่แค่เมื่อถึงจุดๆนึงก็ต้องขอให้ไอ้เอกมันช่วย

"ไม่ได้รักมันเหรอ แล้วทำไมเมื่อกี้ที่รัก....." ผมเถียงกลับ พร้อมอธิบายถึงศึกระหว่างมิ้นกับไอ้เอกที่ถึงพริกถึงขิง เลยเถิดถึงขนาดไอ้เอกมันปล่อยกระสุนใส่เธอ

"โอ๋ๆ...มีน..." เธอเค้ามากอดง้อผม "ก็เค้า...แค่ลืมตัวไปหน่อยอ่ะ... แต่เค้าเพิ่งหยุดยาคุมไปไม่นานนะ เพราะงั้นหายห่วงๆ" เธอแก้ตัว



พอผมได้ยินที่เธอตอบแบบนั้นเลยได้ทีถามกลับ

"อืม... ถ้าพูดถึงเรื่องนี้ แล้วเรื่องที่เราเคยคุยกันเรื่องหยุดกินยาคุมก่อนหน้านี้ล่ะ จะทำยังไงต่อ?" แล้วผมก็ถามเรื่องที่เราแพลนจะมีน้องกัน พอเจอคำถามนี้ทำเอามิ้นผงะนิ่งไปพักนึง ผมเลยพูดต่อ

"แล้วคราวอื่นจะไม่เกิดเหตุการณ์ลืมตัวแบบนี้อีกเหรอ" เจอถามแบบนี้เมียผมยิ่งสตั้นนิ่งกว่าเดิมไปอีก แต่เธอก็ส่ายหน้าบอกว่าจะไม่ให้มีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นอีก พร้อมกับยืนยันว่าเราสองคนจะมีลูกด้วยกัน ไอ้เอกเป็นแค่ตัวช่วยเรื่องเซ็กส์เท่านั้น

เมียผมกอด ปลอบ อ้อน ง้อทำตัวน่ารักเอาใจผม แต่ผมก็ยังยืนนิ่งไม่พูดไม่จาอะไรหลังจากที่เมียผมตอบมา ยิ่งทำให้เธอยิ่งง้อผมเข้าไปใหญ่ สุดท้ายผมเลยตอบกลับเธอไปว่า

"แล้วเค้ามีทางอื่นให้เลือกด้วยเหรอ" พอผมยอมรับ มิ้นก็ดูดีใจ สบายใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก รีบเข้ามากอดจูบผมยกใหญ่ พร้อมกับยืนยันว่าเรื่องนี้จะไม่มีผลต่อความรักของเราสองคน



ถ้ามิ้นยืนกรานขนาดนี้ ผมก็สบายใจได้ขึ้นนิดหน่อย เพราะดูเมียผมก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย แถมดูเอาอกเอาใจ ห่วงแคร์ผมมากกว่าเดิมซะอีก

"แต่... แล้วมันจะต้องบ่อยแค่ไหนอ่ะ... เรื่องไอ้เอกอ่ะ?" ผมไม่ลืมที่จะถามคำถามนี้กับเธอ

"ก็ไม่บ่อยหรอก ความจริงมันก็แล้วแต่มีนนั้นแหละ" มิ้นตอบผม แล้วก็อธิบายว่าถ้ามันไม่สุดจริงๆเหมือนคราวนี้ เธอก็พอจะทนไหวแหละ พอนึกย้อนไปก็ทำให้ผมเข้าใจ ว่ามันก็เป็นความผิดของผมด้วยที่บกพร่องจริงๆทำให้เมียอารมณ์ค้างขนาดนั้น

เราสองคนปรับความเข้าใจกันแล้วก็ได้บทสรุปออกมาเหมือนกับว่า กี่งๆอยู่กันแบบสามคนนั้นแหละ ถ้ามันถึงจุดที่สุดจริงๆ ไอ้เอกมันก็คงต้องเข้ามาช่วย แต่ผมก็กำชับกับมิ้นไปว่า "อย่ามีความลับ ปิดบังลับหลังต่อกันนะ" ซึ่งเธอก็ยอมรับแล้วก็ตอบกลับมาว่าไม่มีวันเด็ดขาด



เราสองคนก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิม ผมทำงาน ส่วนมิ้นก็มีงานเป็นพักๆ ก็มีแอบหวั่นเหมือนกันว่าวันดีคืนดีกลับบ้านมา จะเจอเซอร์ไพรส์เข้าบ้านมาเป็นสาม เจอไอ้เอกอยู่ในบ้าน แต่ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วก็ยังไม่เจอนะ ไม่แน่ผมอาจจะพัฒนาจนไม่ต้องมีไอ้เอกก็ได้นะ ผมคิดเข้าข้างตัวเอง แต่เวลาปกติสงบสุขก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะวันต่อมาตอนเที่ยงผมกำลังจะลองไปหาอะไรกิน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ไอ้เอกมันโทรหาผมพร้อมกับบอกว่าจะขอไปกินข้าวเย็นกับผม



พอเลิกงานผมก็ไปเจอกับไอ้เอกที่ร้านอาหารแห่งนึง พอมันเจอผมก็ยิ้มหน้าระรื่นทันที

"เป็นไงมั้งครับคุณมีน" มันดี๊ด๊าคุยกับผมใหญ่

"มีอะไรก็ว่ามาไอ้เอก กูไม่มีอารมณ์ อยากรีบกลับบ้าน"

"เฮ้...คุณมีน อย่าทำตัวห่างเหินสิครับ ยังไงเราสองคนก็เป็นผัวคุณมิ้นทั้งคู่แล้วนะ สนิทๆกันไว้สิครับ"

มันพูดจากวน-ีน แต่พอเห็นผมนิ่งไม่ขำไปกับมัน มันก็เลยเข้าเรื่อง

"อะๆ โอเคผมเข้าเรื่องเลยก็ได้"

"ผมมาทวงสิทธิ์ของตัวเองครับ อาทิตย์นึงมีเจ็ดวันใช้ไหมครับ ผมเสียสละละกัน ผมขอใช้สิทธิ์ของผัวอีกคนขอเข้าไปเ-็ดคุณมิ้นสามวันครับ" พอไอ้เอกมันจะเข้าเรื่อง ก็พูดกันโต้งๆจนผมอึ้งไปเลย

"มึงบ้าป่ะเนี่ยไอ้เอก ของอย่างนี้มันมาแบ่งตายตัวได้ที่ไหน ก็ต้องแล้วแต่มิ้นสิวะ" ผมตอบกลับมันไป

"เอ๊า...ผมก็อยากแฟร์ๆกับคุณมีนนี่ครับ ไม่ได้อยากทำตัวแบบว่าจะเข้าไปแย่งคุณมิ้นมาไว้คนเดียว"

"ถ้าสมมติว่าคุณมิ้นเค้าอยากจะเ-็ดกับผมทั้งอาทิตย์เลย คุณมีนจะโอเคเหรอ"

พอผมได้ยินก็รีบส่ายหน้า "ไม่มีทางอ่ะ"

ไอ้เอกมันแสยะยิ้ม "ไม่เห็นเหรอว่าคุณมิ้นเค้าขย่ม-วยผมขนาดไหน" ไอ้เอกมันตอกกลับจนผมต้องนิ่งเงียบไปยอมมันไป

"แหม่...อย่าเครียดสิครับคุณมีน" มันปลอบผม

"คุณมีนทำงานเหนื่อยๆ ผมก็อยากแบ่งเบาภาระมั้ง เดี๋ยวเรื่องเ-็ดกัน ปล่อยเป็นหน้าที่ผมเอง" แล้วมันก็พล่ามถึงสรรพคุณมันไม่หยุด ผมก็ไม่ได้ขัดอะไรมัน ฟังๆไปแบบไม่ได้จับใจความอะไรปล่อยให้มันโม้ไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะหยุดเอง



จนมาฉุดได้ยินประโยคนึงของไอ้เอกที่ทำให้ผมต้องกลับมาสนใจมัน

"ไม่รู้ว่าลูกจะหน้าเหมือนคุณมีนหรือผมเนอะ" ได้ยินงั้นผมก็ตกใจ "เอ๊ะ! มึงพูดอะไรของมึง?"

"อะไรครับคุณมีน ก็คุณมิ้นเค้าหยุดยาคุมแล้วนิ แบบนี้ในอนาคตคุณมิ้นยังไงก็ต้องท้องแน่นอนอยู่แล้ว"

"ทำไมเหรอครับ หรือคุณมีนอยากให้ลูกหน้าเหมือนผมแน่นอน" มันยิ้มตอบแบบกวนๆ

"ไม่ใช่อ่ะ ไม่มีทาง กูคุยกับมิ้นแล้ว เมียกูบอกว่ายังไงก็จะมีลูกกับกูแน่นอน" ผมเสียงแข็ง

พอไอ้เอกมันเห็นผมแข็งข้อ สีหน้ามันก็เปลี่ยนไป

"คุณมีนแน่ใจอย่างงั้นเหรอ" มันถามกลับ แต่ผมก็ยังมั่นใจกลับไป

"งั้นคุณมีนมาพนันกันไม๊ล่ะครับ" มันท้าผม



"ผมถือว่าผมอ่อนให้ละกัน เพราะผมมั่นใจว่ายังไงผมก็ได้ฉีดน้ำเ-ี่ยนเข้า-ีคุณมิ้นต่อไปแน่ๆ เอาเป็นว่าถ้าเด็กเป็นลูกใครถือว่าชนะละกันครับ" มันบอกเงื่อนไขมา

"แล้วฝ่ายแพ้ที่ล่ะ" ผมถามไอ้เอกกลับ

ไอ้เอกยิ้ม "ก็ต้องเป็นฝ่ายออกไปละกันครับ" เป็นเงื่อนไขที่ผมฟังแล้วเสียวสันหลังชอบกล แต่งานนี้ผมมั่นใจ

"สมมตินะ อันนี้สมมติเองนะ ว่ามึงชนะ แล้วมิ้นเค้าไม่ได้รักมึงล่ะไอ้เอก จะให้กูเป็นฝ่ายออกไปเหรอ?" ผมถามมัน

"อะๆๆ งั้นผมเพิ่มเงื่อนไขของตัวเองเพิ่มก็ได้ ผมจะทำให้มิ้นรักผมด้วยละกัน เพิ่มไปอีกเงื่อนไข โอเคไม๊ครับคุณมีน" มันตอบอย่างมั่นใจ จนผมหมั่นไส้

"โอเค งั้นมึงกะกูเรามาดูกันไอ้เอก" ผมตอบมันกลับไป

เสียเปรียยกะบเงื่อนไขขนาดนี้ ยังยอมไปได้ พ่อพระจริงๆ

เศร้าเลยพระเอกเรา