🧡 XONLY 🧡

Wayfarer Guardian เพื่อนนักเดินทาง
Chapter 8: ที่ไหนก็ได้
By DRACULolitA

ข้าลืมตาตื่นหลังจากได้พักไปครู่ใหญ่  ข้างกายข้ามีโดโรธีที่ยังคงหลับฝันหวานอยู่กับสวรรค์ที่ข้าเพิ่งมอบให้กับนางไป ข้าประคองนางให้นอนหนุนกระเป๋าแทน  จัดเครื่องแต่งกายของนางให้เข้าที่  เว้นแต่เพียงกางเกงในตัวโปรดของนางที่ยังคงชื้นแฉะอยู่  ลอบมองใบหน้าเด็กสาวยามหลับแล้วก็หวนคิดถึงลีลาอันเร่าร้อนของนางขณะที่เราร่วมรักกัน  มันช่างเป็นประสบการณ์สุดวิเศษจริง ๆ

ข้าหันไปเก็บถุงหญ้าที่นางวางทิ้งเอาไว้ข้างตัว  กลิ่นของมันช่างให้ผลลัพท์ที่ดียิ่งกว่าที่ข้าคิดเอาไว้เสียอีก  รับรองว่าหลังจากนี้ข้าจะต้องใช้วิธีนี้ควบคู่ไปด้วย  ระหว่างพานักท่องเที่ยวกลุ่มใหม่มาเที่ยวในแถบนี้อย่างแน่นอน  เพราะไม่ว่าจะอายุมากน้อยเพียงใด  ขอเพียงดมเจ้าสิ่งนี้ไปไม่นานพวกนางก็จะเผยธาตุแท้ที่เก็บซ่อนไว้ในใจออกมา 

พูดถึงอายุมากอายุน้อย ข้าก็นึกขึ้นได้ว่ายังมีเด็กน้อยอีกคนที่ก็น่ารักไม่แพ้คนพี่  โดโรเธียร์เองก็นอนหลับสนิทอยู่ในรถม้านี้ด้วยเช่นกัน  ข้าขยับเข้าไปใกล้นาง  พิจารณาโหนกหีอันเกลี้ยงเกลาและเยาว์วัยของเด็กน้อย  แม้แต่นางเองเมื่อได้สูดดมกลิ่นของหญ้าในถุงเข้าไป  เด็กน้อยวัย 9 ขวบก็มิอาจต่อต้านความใคร่ที่ก่อตัวขึ้นมาได้  นางถึงกับเอาไม้คทาทำงานเงินของพี่สาวนาง  แหย่หีสำเร็จความใคร่ให้กับตนเอง  จนกระทั่งนางถึงสวรรค์และหลับไป โดยไม้คทาก็ยังคงเสียบคาหีนางอยู่อย่างนั้น 
"ฮือ..."
ข้าตั้งใจจะถอนไม้คทาไปคืนพี่สาวนาง  แต่ดูเหมือนข้าจะดึงแรงไปหน่อย ด้ามไม้คทาของพี่สาวนางชุ่มโชกไปด้วยน้ำเมือกของเด็กน้อย  หลังจากถูกถอนออกก็เผยให้เห็นว่า รูหีนางเริ่มขยายเป็นรูตามขนาดของไม้คทาแล้ว  มันชวนให้ข้าสงสัยเหลือเกินว่า  หากข้าอยากจะลองยัดควยดู  มันจะเข้าไปได้ลึกขนาดไหนกันนะ 

"ท่านมาร์คัส  ข้าปวดฉี่"
ทันทีที่เด็กน้อยตื่นนางก็บ่นอยากจะทำธุระขึ้นมา โดยปกติแล้วนี่จะเป็นหน้าที่ของแม่ของนาง  ไม่ก็พี่สาว  แต่ดูเหมือนในเวลานี้ทั้งสองคนคงจะไม่สะดวก  ถ้าเช่นนั้นก็ช่วยไม่ได้ ข้าคงต้องขออาสาช่วยเหลือนางเอง ข้าเอามือช้อนใต้รักแร้นาง  พาลงมาจากรถม้าและจูงมือเด็กน้อยไปหาที่ทำธุระให้กับนาง



"ท่านมาร์คัส...ตรงนี้ฉี่ได้จริง ๆ เหรอ"
โดโรเธียร์นึกสงสัย  เมื่อข้าพานางไปนั่งฉี่บนโขดหินก้อนหนึ่งริมทางเดิน  แทนที่จะเป็นพุ่มไม้สักแห่งที่มิดชิดกว่านี้  นางคงไม่คุ้นเคยกับการทำธุระในที่โล่งแจ้งเช่นนี้ 
"เจ้าไม่เชื่อข้าหรืออย่างไร"
"มะ...มะ...ไม่ใช่นะคะท่านมาร์คัส  ข้าแค่ถามให้แน่ใจเท่านั้น  ถ้าท่านต้องการให้ข้าฉี่ตรงนี้  ข้าก็จะทำ"
เมื่อเด็กน้อยพร้อมที่จะทำแล้ว  ข้าจึงช่วยนางรูดกางเกงในออกจากตัว  ก่อนให้นางนั่งยอง ๆ แหกขาให้กว้าง ๆ เผยให้เห็นมุมมองอันสุดวิเศษจากเด็กน้อยวัย 9 ขวบที่ข้าจะได้ชมเป็นการส่วนตัว

"ฉี่...."
ท่ามกลางทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ เสียงลำธารเล็ก ๆ ทำลายความสงบของธรรมชาติ โดโรเธียร์ระบายความทุกข์ที่นางอัดอั้นมานาน  กลั่นออกมาเป็นสายธารสีเหลืองใส ไหลพุ่งออกมาตกกระทบแสงแดดยามบ่ายเกิดเป็นประกายงดงามราวกับน้ำพุของนางฟ้า  แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ภาพที่เห็นนั้น มันก็ทำให้อารมณ์ของข้าพุ่งพล่านขึ้นมาในทันที
"อ๊ะ!ท่านมาร์คัส...ทำอะไร อา..."
ทันทีที่นางปลดทุกข์เสร็จ  ข้าไม่รอให้นางลุกไปไหน  ตรงเข้าไปประกบปากกับหีของนางดูดเลียร่องเสียวที่เพิ่งใช้งานเสร็จใหม่ ๆ รสชาติปัสสาวะปนกับน้ำเมือกเหนียวใสของนางไม่ได้ทำให้ข้ารู้สึกรังเกียจเลยแม้แต่น้อย  ข้ายังเอาลิ้นแหย่เข้าไปทุกซอกหลืบของนางจนสะอาดเอี่ยม 
"อา...ท่านมาร์คัส ลิ้นของท่าน....อา"
ข้าเงยหน้าขึ้นมองเด็กน้อยก็เห็นแต่แววตาแห่งความพึงพอใจ แม้ข้าจะเคยเลียหีเด็กมาจนนับไม่ถ้วนแล้ว  แต่การได้เลียหีเด็กในขณะที่นางร้องครวญครางและเหม่อมองข้าด้วยแววตาที่ใสซื่อเช่นนี้  มันช่างวิเศษกว่าเป็นไหน ๆ
"ข้าช่วยทำให้หีของเจ้าสะอาดแล้ว เจ้าว่าดีไหม"
"ดีค่ะ...ท่านมาร์คัส  แต่ท่านไม่รังเกียจหีของข้าเหรอ  ท่านแม่ข้าเอาแต่บอกว่ามันสกปรก"
"แม่ของเจ้ากล่าวถูกแล้ว หีของเจ้าสกปรกก็จริง  แต่ข้าก็ชอบหีของเจ้ามาก ๆ  ข้าขอดูหีของเจ้าชัด ๆ ได้หรือไม่"
"แบบนี้เหรอ"

โดโรเธียร์ที่แสนไร้เดียงสา  เพียงข้าชมนางไม่กี่ประโยค  นางก็ถ่างขาเอานิ้วแหวกหีให้ข้าดูด้วยความเต็มใจแล้ว  อา...กลีบเสียวสีชมพูอ่อน ๆ ที่ยังอ่อนต่อโลก  เผยรอยยิ้มที่แสนน่ารักให้กับข้า  จนข้าอยากที่จะเย็ดมันสักครั้ง  แต่ในตอนนี้ข้าไม่มีเวลาเหลือพอจะทำเช่นนั้นแล้ว
"เรากลับไปหาพ่อแม่ของเจ้ากันเถอะ"
ข้าอุ้มโดโรเธียร์ลงจากก้อนหิน  นางโอบคอเอาขาหนีบเอวข้าราวกับลูกลิงตัวน้อย  แก้มของนางอยู่ใกล้พอดี  ข้าจึงหอมแก้มนางไปหลายครั้ง  เมื่อกลับมาถึงรถม้า  ข้าให้นางไปปลุกพี่สาว ในขณะที่ข้ากลับไปตามหาพ่อแม่ของนาง  เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุ ข้าก็พบทั้งคู่นอนกอดกันในสภาพเปลือยเปล่า  พงหญ้ารอบบริเวณเหี้ยนเตียนไปหมด  ท่าทางที่ดูเหนื่อยล้าของสองสามีภรรยา ทำให้ข้าจินตนาการไม่ออกเลยจริง ๆ ว่าทั้งคู่บรรเลงเพลงรักกันได้เร่าร้อนขนาดไหน  แต่เรื่องแบบนั้นข้าไม่สนหรอก  ในใจของข้าตอนนี้ไม่มีใครเร่าร้อนได้เท่าโดโรธีอีกแล้ว ข้าปลุกให้ทั้งสองคนตื่นพร้อม ๆ กัน  ก่อนจะขอตัวไปนั่งรอที่รถม้า  โดยไม่ลืมที่จะหาเด็ดหญ้าพิเศษนั้นเก็บกลับไปด้วย



ข้าขับรถม้าตามเส้นทางหลัก ผ่านทุ่งหญ้าแห่งคู่รัก สองข้างทางซ้ายขวามีแต่ทุ่งหญ้า มองตรงไปข้างหน้า  หุบเขาที่เป็นที่หมายในการพักผ่อนในค่ำคืนนี้อยู่ไม่ไกลแล้ว  แม้จะช้ากว่ากำหนดไปสักหน่อย  แต่ก็น่าจะถึงหุบเขานั้นได้อย่างปลอดภัย  ระหว่างที่ข้ากำลังคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่นั้น  โดโรธีก็ขยับออกมาจากรถม้า  ทันทีที่รู้ว่าเป็นนาง  ข้าก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด  ลีลาอ้อนรักของนางที่เพิ่งผ่านมาไม่นานยังคงตราตรึงใจข้าอยู่เลย
"ท่านพ่อกับท่านแม่ดูแปลก ๆ ตั้งแต่ขึ้นรถมาก็เอาแต่กอดกัน หอมกัน"
เด็กสาวนั่งลงข้างข้า  แต่แอบเว้นระยะห่างเล็กน้อยแบบไม่ให้แตะเนื้อต้องตัวกัน ตามสไตล์ถือเนื้อถือตัวของนาง  จากนั้นก็เปิดฉากบ่นราวกับไม่เคยเห็นพ่อกับแม่ของนางทำแบบนั้นมาก่อน  จังหวะนี้น่าแซวนางยิ่งนัก

"เรื่องปกติของคนรักกันน่ะ  อย่างเมื่อกี้เจ้าก็กอดข้า หอมข้าเหมือนกัน"
"เอ๋! ขะ...ข้า ข้าเปล่านะ...ทะ...ท่านเข้าใจผิดแล้ว  มีแต่ท่านต่างหาก..ที่...หอมข้า"
ช่างเป็นการเถียงข้าง ๆ คู ๆ ที่ดูน่ารักทีเดียว  ได้เห็นผิวหน้าขาว ๆ แดงเรื่อขึ้นเพราะความเขินอายทำให้ข้ารู้สึกอิ่มเอมใจนัก  ข้าไม่อยากแซวนางต่อ  เพราะกลัวเด็กสาวจะหนีกลับเข้าไปในรถอีก  อย่างน้อยมีนางนั่งอยู่ข้าง ๆ ข้าก็ยังดีกว่านั่งเหงาอยู่คนเดียว

"นี่...ท่านมาร์คัส เมื่อไหร่ท่านจะคืนกางเกงในให้กับข้าล่ะ"
โดโรธีคนสวยเปิดประเด็นใหม่ที่น่าสนใจทีเดียว  ข้านึกขำที่เด็กสาวพยายามจะขอสิ่งของที่นางไม่ได้ดูแลรักษามันเป็นอย่างดีเท่าที่ควร  แต่ข้าก็วางมาดเคร่งขรึมตีสีหน้าดุเพื่อให้บทเรียนแก่นาง
"ทำไมรึ...น้ำที่ข้าฉีดเข้าไปมันไหลออกมาอีกรึไง"
"เอ่อ...เปล่านะ...ข้าเช็ดมันออกหมดแล้ว...ข้าแค่รู้สึกหวิว ๆ แปลก ๆ"
ได้ยินว่านางเช็ดน้ำควยข้าออกหมดทำให้ข้ารู้สึกเสียดายยิ่งนัก 

"เจ้าทำมันเปียกขนาดนั้น  ยังจะอยากได้คืนอยู่อีกหรือ"
หากเป็นโดโรธีก่อนหน้านี้  นางคงตวาดใส่ข้าแล้วที่ดูถูกนางขนาดนั้น  แต่หลังจากความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นเมื่อครู่นี้  โดโรธีลดความก้าวร้าวลงมากทีเดียว
"อยากสิท่าน...พอไม่ได้ใส่แล้วมันรู้สึกเย็นวาบแปลก ๆ อะ ท่านมาร์คัส...อย่าแกล้งข้าอีกเลย  ข้าขอคืนเถอะนะ"
นางไม่ได้พูดเปล่า ๆ แต่ยังเอามือคล้องแขนข้าเขย่าเบา ๆ ด้วย  อะไรนิ่ม ๆ บางอย่างมาแตะโดนท่อนแขนข้า  ทำให้ข้าเกือบเสียสมาธิในการขับรถม้าเลยทีเดียว

"ตอนนี้ข้าขับรถม้าอยู่  ยังไม่สะดวกจะช่วยใส่ให้เจ้าน่ะ"
"ไม่เป็นไร...เดี๋ยวข้าใส่เอง  ท่านแค่บอกว่ามันอยู่ไหนก็พอ"
"ถ้าข้าคืนให้เจ้าตอนนี้  เจ้าก็จะดื้อกับข้าอีกน่ะสิ"
"ข้าไม่ดื้อหรอก ก็ข้าสัญญากับท่านแล้วนี่นา"
"งั้น...ให้ข้าใส่ให้กับเจ้าเถอะนะ"
"ข้าใส่เองได้"
"นั่นไง...เจ้าเริ่มดื้อกับข้าแล้ว"
"ข้าไม่..."
โดโรธีทำท่าจะเถียงข้าอีก  แต่สุดท้ายนางก็รู้ตัวว่าไม่ควรดื้อกับข้า  นางนั่งอยู่เงียบ ๆ ข้าง ๆ ข้าจนกระทั่งพ่อของนางโผล่ออกมาจากในรถม้า

"โดโรธี...เจ้าเข้าไปข้างในเถอะ  ด้านนอกนี่อันตราย"
ดูเหมือนโดโรธีอยากจะนั่งอยู่กับข้ามากกว่า  แต่แล้วนางก็เลือกที่จะเชื่อฟังพ่อของนางและถอยไปตามที่เขาแนะนำ  หลังจากเด็กสาวกลับเข้าไปในรถม้าครู่ใหญ่  พ่อของโดโรธีก็เริ่มชวนช้าคุย
"อา...ข้าต้องขอขอบคุณท่านมาร์คัสจริง ๆ มาทริปนี้ถึงแม้จะมีเรื่องแปลก ๆ มากมาย  แต่ข้าก็มีความสุขมาก ๆ"
"ข้าไม่ทันได้เตือนท่าน  เรื่องที่ทุ่งหญ้ามีอันตราย  ข้ายังรู้สึกผิดต่อท่านอยู่เลย"
ข้าเอ่ยปฏิเสธคำขอบคุณด้วยการสารภาพความผิดพลาดที่เกิดจากตัวข้า

"ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไรเลย  เพราะการนั้น  เอ่อ...ข้าก็เลยได้สานสัมพันธ์กับภรรยาของข้าอีกครั้ง  อา...นางช่างไม่ต่างจากในตอนแรกที่เราคบกันเลย"
สีหน้าของเขาดูสดชื่นและจริงใจ  และจากที่ฟังโดโรธีพูด  ดูเหมือนเขาจะร้างลาจากการมีเซ็กส์กับภรรยามานานพอดู และการที่เขากล้าที่จะเล่าเรื่องส่วนตัวให้ข้าฟัง  นั่นคงเป็นเพราะข้าได้รับความไว้วางใจจากเขาในระดับหนึ่งแล้วล่ะมัง
"ว่าแต่...ท่านมาร์คัสไม่คิดจะสร้างครอบครัวบ้างเหรอ"
มันช่างเป็นคำถามที่ทิ่มแทงใจข้าได้ดีเลยทีเดียว  ข้าสารภาพกับเขาว่าเคยมีความคิดแบบนั้นอยู่เหมือนกัน  แต่ก็ต้องล้มเลิกไป  เพราะหญิงที่ข้ารักเลือกที่จะมีคนใหม่ที่ดูแลนางได้ดีกว่าข้า  ช่วงเวลานั้นอายุของนางก็น่าจะไล่เลี่ยกับสองสามีภรรยาในตอนนี้
"อา...ข้าเสียใจด้วยจริง ๆ ท่านมาร์คัส  แต่ข้าเชื่อว่าท่านจะมีโอกาสได้พบกับความรักที่สมหวังหลังจากนี้  เพราะท่านเป็นคนดีจริง ๆ  ...นี่ถ้าไม่ติดว่าลูกสาวข้ายังเล็กล่ะก็  ข้าคงจะเชียร์ท่านให้คบกับนางแล้ว ฮ่า ๆ ๆ"
คำพูดทีเล่นทีจริงของเขา  ทำเอาข้าลังเลไปชั่วขณะเลยทีเดียว  ว่าข้าควรเปิดเผยความสัมพันธ์ของข้ากับโดโรธีให้เขาฟังดีหรือไม่  แต่ข้าก็คิดดีแล้วว่าปล่อยให้เป็นความลับไปแบบนี้จะดีกว่า



"นั่นใช่ไหม...จุดหมายที่เราจะพักกันในคืนนี้"
ข้าพยักหน้าตอบรับเขา  เมื่อรถม้ามาถึงใกล้บริเวณเชิงเขา  มองเห็นลานกว้าง ๆ สำหรับจอดรถม้า แถมยังมีร้านค้าเล็ก ๆ สำหรับนักเดินทางที่แวะมาที่นี่ด้วย

"ข้าจะลงไปติดต่อขอฝากรถม้าไว้ที่นี่  เพราะจากจุดนี้ไปรถม้าไม่สามารถขับผ่านไปได้  แม้จะเป็นร้านค้าเล็ก ๆ แต่ก็รับซื้อวัตถุดิบที่ล่าได้จากพื้นที่แถบนี้ด้วย  เขาของไจแอนท์เดียร์ที่ท่านล่ามาเป็นที่นิยมมากทีเดียว จะว่าไปแล้วจังเกิ้ลลิซาร์ดที่ท่านล่ามา ก็ขายได้ราคาดีเหมือนกันนะ"
ข้าชวนให้พ่อของเด็กสาวไปที่ร้านค้าด้วยกัน  และให้สาว ๆ นั่งรออยู่ในรถม้า  เมื่อไปถึง  ข้าก็อธิบายข้อมูลต่าง ๆ ที่จำเป็นให้เขาได้รับทราบ
"หุบเขานี้ไม่มีชื่ออย่างเป็นทางการ พวกเราเรียกมันว่าหุบเขาทางตะวันออกของชาร์เมโล่ ร้านนี้ก็เลยต้องเรียกตามชื่อหุบเขาว่า ร้านไอเท็มหุบเขาทางตะวันออกของชาร์เมโล่"
พ่อของสองสาวทำท่าเหมือนกลั้นขำกับชื่อร้านที่ฟังดูไร้รสนิยมเอามาก ๆ ซึ่งก็ไม่น่าแปลกอะไรเพราะข้าเองก็คิดแบบนั้นเช่นกัน
"มีไอเท็มพื้นฐานอย่าง สมุนไพร โพชั่น และยาถอนพิษ รวมถึงตะเกียงด้วย ช่วงคืนวันเสาร์-อาทิตย์ที่มีลูกค้ามากหน่อย มีเหล้าขายด้วยนะ"
"แหม...ข้าดันมาช้าไปสองวัน ไม่งั้นคงได้ร่วมชนแก้วกับท่านมาร์คัสแล้ว"
ดูท่าทางพ่อของสองสาวจะดื่มเก่งพอควร แถมยังชอบสังสรรค์เสียด้วย  ข้อมูลนี้ก็ดูเป็นประโยชน์ต่อข้าเหมือนกัน

"พัก 1 คืนจำนวน 5 ท่าน เช่าเต้นท์ 1 หลัง ราคารวม 500 G ครับ"
"โถ่...เด็กเล็กแค่ 9 ขวบ เจ้าก็นับด้วยรึเนี่ย  หยวน ๆ หน่อยน่า"
ข้าพยายามช่วยลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็นให้กับครอบครัวผู้จ้างวาน ถึงแม้ราคาที่พักที่นี่จะถูกกว่าในเมือง  แต่เล่นนับตามจำนวนคนนี่ก็ทำให้ราคาสูงขึ้นมากเลย
"เอาน่าท่านมาร์คัส ไม่เป็นไร ๆ เมื่อกี้ข้าก็ขายวัตถุดิบได้เงินมาด้วย  หักลบแล้วยังเหลือเงินอีกเยอะ  ราคานี้ก็ได้  ข้าไม่ได้มีปัญหาอะไร"
พ่อของเด็กสาวตัดบท  ยื่นเงินจำนวน 500 G ส่งให้เจ้าของร้านอย่างไม่มีเสียดาย
"อันที่จริงถ้าท่านไม่เช่าเต้นท์เพิ่ม ก็จะประหยัดไปได้อีกนะ ข้านอนด้านนอกได้สบาย ๆ ไม่มีปัญหา"
"อ่อ... พอดีข้าคิดว่าเราเดินทางมาไกลแล้ว คืนนี้เลยอยากให้ลูก ๆ ได้นอนสบาย ๆ บ้างน่ะ  แล้วก็..."
เหตุผลที่เขาเล่าให้ข้าฟังหลังจากนั้น  ทำให้ข้าเลิกล้มความตั้งใจที่จะช่วยลดค่าใช้จ่ายเขาในทันที  หลังจากจ่ายค่าที่พักกันเสร็จแล้ว  ข้าและพ่อของสองสาวจึงกลับไปที่รถม้าอีกครั้ง

"หิวกันรึยังเด็ก ๆ เดี๋ยวเราหาที่ตั้งแคมป์กางเต้นท์กันก่อนนะ  แล้วค่อยทานมื้อเย็นกัน"
พ่อของเด็กสาวจัดแจงหาที่ตั้งแคมป์  โดยเลือกจุดที่ใกล้ร้านค้าและห่างจากจุดที่นักเดินทางคนอื่นตั้งแคมป์ไว้พอสมควร  นับเป็นการเลือกจุดที่คำนึงถึงความปลอดภัยของลูกสาว  แถมยังสะดวกในการติดต่อสื่อสารได้เป็นอย่างดี
"ข้าขอช่วยท่านแม่ทำกับข้าวนะ"
โดโรเธียร์ยกมืออาสาโดยที่ไม่มีใครร้องขอ  ดูท่าทางเธอจะตื่นเต้นไม่เบา  ที่จะได้ตั้งแคมป์ในบรรยากาศที่มีนักเดินทางจากที่อื่น ๆ มาตั้งแคมป์ใกล้ ๆ ด้วยเช่นกัน  ต่างจากโดโรธีคนพี่ที่ดูมีอาการลุกลี้ลุกลนจนน่าสงสัย  นางรอจังหวะที่พ่อกับแม่ของนางไม่ทันสังเกต  เดินตรงมาหาข้า

"ท่านมาร์คัส...แล้วกางเกงในของข้าล่ะ"
"อ่อ...จะให้ข้าช่วยเจ้าใส่ตรงนี้เลยไหม"
"จะบ้าเหรอท่าน  เดี๋ยวพ่อกับแม่ของข้าก็เห็นเอาหรอก"
โดโรธีอายจนหน้าแดง  แม้แสงแดดจะน้อยลงแล้วแต่ข้าก็รู้สึกได้  นางไม่ได้เอะใจเลยว่า  ทำไมข้าต้องช่วยใส่กางเกงในให้กับนางด้วย

"เอ่อ...ขอเป็นทางโน้นได้ไหม"
โดโรธีชี้นิ้วไปทางแนวต้นไม้ที่อยู่หลังร้าน มันเป็นจุดที่ลับสายตา มีเพียงแสงสลัว ๆ แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกปลอดภัยด้วย ข้ารู้สึกชื่นชอบความคิดของนางเสียจริง ๆ เราสองคนจึงนัดกันไปเจอที่หลังร้าน  โดยนางจะไปรอข้าก่อน  แล้วข้าค่อยเดินตามนางไปทีหลัง  ใจข้าเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ  เหมือนคู่รักที่แอบพ่อกับแม่ของฝ่ายหญิงนัดเจอกัน

"ท่านมาร์คัส...ทำไมมาช้านักล่ะ  เร็วเข้า...เดี๋ยวแม่ของข้าสงสัยเอา"
ทั้ง ๆ ที่ข้าเดินตามนางมาติด ๆ แท้ ๆ ยังมิวายจะบ่นข้าอีก  ทันทีที่เห็นหน้าข้า  โดโรธีก็รีบทวงกางเกงในของนางคืน  นางคงจะทนเดินไปไหนมาไหนในที่ที่มีคนแปลกหน้ามากมายแบบนี้ไม่ไหว  ทั้ง ๆ ที่โอกาสแบบนี้ควรใช้ทำอย่างอื่นแท้ ๆ เชียว
"เดี๋ยวค่อยใส่ทีหลังก็ได้  มาทำตามที่เจ้าสัญญาไว้กันก่อนเถอะ"
ข้าเกริ่นนำสั้น ๆ ให้โดโรธีนึกสงสัย
"เอ๋...ข้าสัญญาอะไรเอาไว้เหรอ"

"ก็เจ้าสัญญากับข้าว่า  จะให้ข้าเย็ดที่ไหน...เมื่อไหร่ก็ได้  ยังไงล่ะ  เจ้าเพิ่งจะสัญญาเองนะ  เจ้าจำไม่ได้แล้วหรือ"
คำทวงถามสัญญาของข้าทำให้เด็กสาวเกิดอาการลุกลี้ลุกลนหนักยิ่งกว่าเก่า  นางพยายามรวบรวมสติเพื่อจะตอบคำถามข้า  แต่ดูเหมือนนางจะสับสนว่าควรจะตอบข้าอย่างไรดี ปากเด็กสาวสั่นบนใบหน้าที่เริ่มแดงเรื่อและร้อนรุ่ม
"อ๋อ...เอ่อ...คือ  ข้า...ข้า...สัญญาแบบนั้นไว้ก็...ก็...จริง...แต่...แต่...แต่ว่า"
นางหยุดพูดเพื่อเงยหน้าสบตาข้า  แน่นอนว่านางต้องเจอกับสีหน้าที่ดูจริงจังในทุกคำพูดของข้า
"เอ่อ...แต่...แต่  ตอนนี้มันไม่เหมาะ...คือ...คือ  อีกเดี๋ยวต้องไปทานข้าวแล้ว...แล้ว...แล้วก็"
"จุ๊บ!"

ข้าทนริมฝีปากที่ช่างเจรจานี้ไม่ไหวแล้ว  ข้าขยับเข้าใกล้โดโรธี โอบเอวนางไว้แล้วดึงเข้ามาหา  ก่อนจะประกบจูบกับนาง
"อา...จ๊วบ! ท่านมาร์คัส..เดี๋ยวค่ะ...ช้าก่อน...จ๊วบ! อา...เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า...จ๊วบ!"
น้ำเสียงที่พยายามจะโน้มน้าวใจข้า  มันช่างแผ่วเบาจนข้าไม่แน่ใจในเจตนาของนาง  ฝ่ามือน้อย ๆ ที่เหมือนตั้งใจจะผลักข้า  แต่บางทีนางก็กำแขนเสื้อข้าเพื่อระบายความรู้สึก ในเมื่อนางไม่คิดจะห้ามปรามข้า  มือของข้าจึงเลื่อนจากเอวลงไปหาบั้นท้ายที่เต่งตึง  จับมันบีบเค้นอย่างเบามือ 
"หึ...ถ้ามีใครมาเห็นเข้า  ก็ผิดที่เจ้านี่แหละ  ที่เลือกสถานที่นี้เอง  จ๊วบ!"
ข้าไม่สนใจเสียงทัดทานของโดโรธี  ตั้งใจประกบจูบและลูบไล้เรือนร่างอันอ่อนเยาว์ของนางต่อไป  หลังจากบีบขยำจนหนำใจแล้ว ข้าก็เลื่อนมือไปด้านหน้ามุ่งเข้าหาโหนกเสียวของโดโรธี  หลังจากผ่านพงหญ้าอ่อน ๆ ลงไปไม่ไกลนัก ร่องเสียวของนางก็พานิ้วของข้าดำดิ่งเข้าไปพบกับปุ่มเสียวที่ถูกเก็บซ่อนเป็นอย่างดี  ข้าคลึงบริเวณนั้นช้า ๆ จนเด็กสาวเริ่มมีอาการอ่อนระทวย
"อา...ท่านมาร์คัส...จุ๊บ!"



ข้าพยุงเด็กสาวลงนั่งโดยที่หลังของข้าพิงกับต้นไม้และโดโรธีนั่งคร่อมขาของข้าอีกที  ด้วยท่านั่งนี้ข้าสามารถขยี้ติ่งเสียวของนางได้เรื่อย ๆ ขณะที่อีกมือจะบี้หัวนมข้างไหนก็สะดวก  แถมยังหอมแก้มนางเมื่อไหร่ก็ได้ 
"ฮือ...อา..."
เสียงครางอันมีเสน่ห์ของนางแทบทำให้ข้าอดทนรอไม่ไหว  ข้าตอบแทนนางด้วยการเอานิ้วล้วงหีทีเดียวสองนิ้วพร้อม ๆ กัน  โดโรธีออกอาการตัวสั่นเมื่อรู้สึกได้ถึงนิ้วของข้าที่ล้วงจุดเร้นลับของนาง  อารมณ์ของเราทั้งสองค่อย ๆ พุ่งพล่านออกมาจนใกล้ถึงจุดอิ่มตัว

"อา...เดินทางไกล ๆ นี่มันเหนื่อยจริง ๆ"
ทั้งข้าและโดโรธีต่างก็ตกใจ  ดูเหมือนจะมีนักเดินทางออกจากกระท่อมร้านค้าแล้วเดินตรงมาทางนี้  ข้าตัดสินใจนั่งนิ่ง ๆ หยุดทุกกิจกรรมที่กำลังทำไว้ก่อนเพื่อดูท่าที  เพราะจะลุกออกไปตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว
"ฉี่..."
ชายผู้นั้นเมื่อเห็นว่าไม่มีใครจึงปัสสาวะใส่ต้นไม้ห่างออกไปจากต้นที่ข้ากับโดโรธีนั่งอยู่ไม่ไกล  ถือว่าโชคยังดีที่เขาหันมองไปทางอื่น  และเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้สนใจมองมาทางนี้  ข้าก็นึกสนุกหยอกล้อนางด้วยการล้วงหีนางต่อไป
"อุ๊บ!"
โดโรธีโดนจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว  นางเกือบจะเผลอร้องออกมาแล้ว  แต่นางก็เอามือปิดปากตัวเองทัน  ข้ามองใบหน้ายามเขินอายของนางในตอนนี้แล้วรู้สึกชอบใจยิ่งนัก  ข้าจึงรัวนิ้วใส่นางอย่างไม่เกรงกลัวอะไรอีกต่อไป 

...ฮือ...ฮือ...ฮือ...ท่านมาร์คัส...ท่านแกล้งข้าอีกแล้ว...
ข้าเดาจากสีหน้าของนางออก ว่านางต้องการจะพูดอะไร  แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้นางได้แต่ทนให้ข้าล้วงหีเงียบ ๆ แบบนี้เท่านั้น  แม้นางจะพยายามกำแขนเสื้อข้าเพื่อระบายความรู้สึก  แต่มันก็คงช่วยไม่ได้มากนักหรอก
"เฮ้อ!...ค่อยยังชั่ว"
นักเดินทางทำธุระของเขาเสร็จแล้ว  ข้าหวังว่าเขาจะอยู่แถวนี้ต่ออีกสักพัก  แต่ไม่นานนักเขาก็เดินจากไป  โดโรธีมองตามเขาไปแบบไม่กะพริบตา  ดูเหมือนนางอยากจะร้องออกมาใจจะขาดอยู่แล้ว

"อา...อา...อา...อา...อา...ท่านมาร์คัสบ้า...ข้าเกือบจะร้องออกมาแล้วนะ...อา...อา..."
แม้น้ำเสียงโกรธของนางยังฟังดูน่ารักสำหรับข้าเลย  อา...ข้าทนไม่ไหวแล้ว โดโรธี
"นี่...ท่านมาร์คัสฟังข้าอยู่รึเปล่าเนี่ย...อุ๊ย!...อ๊า"
ข้าถอดกางเกงงัดดุ้นควยที่แข็งโด่ใส่รูหีที่เริ่มฉ่ำน้ำของนาง  ทันทีที่มันเข้าสู่จุดหมายได้  หีของโดโรธีก็ขมิบตอดต้อนรับข้าอย่างรู้งาน
"อา...ท่านมาร์คัส ข้าอายนะ...อย่าแกล้งข้าแบบนี้สิ"
ข้าไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งนาง  เพียงแต่นั่งเย็ดมันไม่ค่อยถนัด  ก็เลยพยุงนางลุกขึ้นให้เด็กสาวเอามือยันต้นไม้ไว้  ส่วนข้าก็เย็ดนางจากเบื้องหลัง  ด้วยท่าเย็ดนี้  โดโรธีจะเห็นก่อนข้าว่าจะมีใครผ่านมาแถวนี้หรือไม่  ในทางกลับกันหากมีคนผ่านมาเห็นเข้า  สิ่งที่เขาจะเห็นเป็นอันดับแรกก็คือภาพเด็กสาววัย 13 ที่กำลังโดนเย็ดอยู่อย่างเมามัน  ดูเหมือนว่าการทำกิจกรรมแบบนี้ในสถานที่โล่งแจ้งจะทำให้โดโรธีตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิม เดาจากแรงตอดที่เร่าร้อนของนาง
"อา...โดโรธี  หีของเจ้าไม่ได้บอกแบบนั้นเลย อา...มันบอกข้าว่า เจ้าตื่นเต้นที่ได้เย็ดกับข้าแบบนี้"
"มะ...ไม่จริงนะ...ข้ากลัวใครมาเห็นเข้า...อา...ท่านมาร์คัส...ข้าไม่ได้ตื่นเต้น...อา"
 ดูเหมือนการที่นางไม่ได้ดมหญ้าวิเศษนั่น  จะทำให้นางยังพอมีสติอยู่บ้าง นางยังคงปากแข็งกับข้าทั้ง ๆ ที่มันไร้ประโยชนสิ้นดี   

"ถ้าเจ้ากลัวใครมาเห็นเข้า เจ้าก็ควรร่วมมือกับข้า  เราจะได้เสร็จธุระตรงนี้ไว ๆ เจ้าว่าดีไหม"
โดโรธีพยักหน้าถี่ยิบ  ดูเหมือนนางพร้อมทำทุกอย่างเพื่อให้เรื่องน่าอายนี้จบลงโดยเร็ว
"ลองพูดว่า  ข้าชอบเย็ดกับท่าน  ให้ข้าฟังหน่อยสิ"
ข้อเสนอของข้าไม่ใช่อะไรที่ทำได้ยากเลย  เพียงแต่นางต้องใช้ความกล้าและความจริงใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง

"ฮือ...ข้าชอบเย็ดกับท่าน...อ๊า!"
หลังจากได้ยินคำตอบที่ชื่นใจ  ข้าให้รางวัลด้วยการกระเด้านางถี่ ๆ ไปห้าครั้ง
"อา...ชื่นใจจัง ขออีกครั้งได้ไหม"
"อา...ท่านมาร์คัส...ข้าชอบเย็ดกับท่าน...อา"
ทุกครั้งที่นางพูดหนึ่งจบ ข้ากระเด้านางห้าที ในไม่ช้าคนหัวไวอย่างโดโรธีก็เข้าใจสิ่งที่นางต้องทำแล้ว
"ฮือ...ข้าชอบเย็ดกับท่าน...ข้าชอบเย็ดกับท่าน...ข้าชอบเย็ดกับท่าน...ข้าชอบเย็ดกับท่านมาร์คาสสสส"
โดโรธีร้องขอความรักจากข้าไม่หยุดหย่อน  จนข้านับไม่ทันแล้วว่าต้องกระเด้านางอีกกี่ครั้ง ข้าตอบแทนเสียงร้องครวญครางด้วยความจริงใจของนางด้วยการกระเด้าหีของนางถี่ยิบ  ส่งสาวน้อยคนสวยของข้าขึ้นสวรรค์ไปอย่างสุขสม  ก่อนที่นางจะทันทรุดตัวลงไป  ข้าคว้าเอวของโดโรธีเอาไว้แล้วดึงเข้ามากอด  ทั้งหอมทั้งจูบนางสาระพัด 
"โดโรธี...ข้ามีความสุขเหลือเกิน"
เด็กสาวไม่ได้เอ่ยตอบอะไร  แต่รอยยิ้มพิมพ์ใจที่นางส่งมาให้ก็เป็นคำตอบที่ข้าพึงพอใจแล้ว

 

ข้าใช้จังหวะที่นางยังคงอยู่ในอ้อมกอดข้านี้  หยิบของสำคัญที่นางอยากได้คืนออกมา  กางเกงในตัวเก่งสีขาวบัดนี้ได้เวลาทำหน้าที่ของมันแล้ว  ในเมื่อโดโรธียังคงเหนื่อยอ่อนจากการเพิ่งขึ้นสวรรค์มาหมาด ๆ ข้าจึงอาสาสวมกางเกงในให้นางอย่างเต็มใจ  ข้ารูดกางเกงในใส่เข้าที่เสร็จ  ก็ลองเอามือลูบโหนกเสียวนางดู  เพื่อให้แน่ใจว่าน้ำควยที่ข้าอุตส่าห์มอบให้นางในครานี้  จะยังคงอยู่ในหีนางไปอีกพักใหญ่ ๆ

โดโรธีติดใจแล้ว

เด็กสาวเจอทีเด็ด ลีลาดีแบบนี้ น่าจะตืดใจไปแล้วนะ

รอดูจังหวะที่ฟาดคนน้องนะครับ

ติดใจซะแล้ว

โดโรธีหยุดไม่ได้แล้ว

โดโลธีเริ่มติดใจแล้ว

อ้างจาก: Pap Nuttawut เมื่อ พฤษภาคม 06, 2025, 11:19:28 หลังเที่ยงโดโรธีติดใจแล้ว

ติดใจแล้ว

จัดหนักไปเลย

เปลี่ยนบรรยากาศตื่นเต้นดี

ไม่รอดเรียบร้อย

ทำให้ท้องแล้วจากไป

สุดๆเลยครับท่านลุ้นไปด้วย รอชมคนน้องต่อครับท่าน

โดนตอนมีสตินี่ หลงไปไหนไม่รอดแล้วละ เหลือแค่คนน้องว่าจะโดนเมื่อไหร่แล้ว