โจรปล้นสวาท

จัดให้แจ่มไปเลย

หมาแก่จริมๆ

เดี๋ยวก็หายไปเรื่อยๆเหมือนเดิม555+ บีบีดูไม่ระแวงตามแผนของสมสักเลย

แผนสูงจัดๆ มีการแอบขโมยชุดชั้นในด้วย 

ยังไง

  เยี่ยมยอด​

 

หลังจากนั่งรถออกมาจากบ้านพร้อมสมสัก บีบีก็มาถึงยังตลาดขายของที่เป็นที่ตั่งร้านขายเสื้อผ้าของสมสัก และร้านขายเสื้อผ้าที่ขายดีที่สุดในตลาดแห่งนี้ก็เปิดขายในเวลา8:30เศษๆ!

    ร้านขายเวื้อผ้าของสมสักนั้น เดือนๆหนึ่งสามารถทำเงินได้มากกว่า30,000ถึง40,000ได้สบายๆ เพราะด้วยความที่เป็นร้านในตลาดท่องเที่ยวที่ผู้คน นักซื้อ นักช้อป ต่างเดินเลือกซื้อของควักไคว่เป็นจำนวลมาก และยิ่งวันไหนมีตลาดนัดหรือถนนคนเดินด้วยแล้ว สมสักก็จะได้กำไรเป็นกอบเป็นกำ จากการขายเสื้อผ้านับกลายสิบตัวเลยทีเดียว!



  ในช่วงเช้าที่หลังจากเปิดร้าน สมสักและบีบีก็ช่วยๆกันยกและจัดราวเสื้อผ้าบางส่วนเอาออกมาตั้งโชว์ที่หน้าร้าน ซึ่งก็แน่นอนว่าพอเปิดขายได้ไม่นาน ก็มีลูกค้ากลุ่มวัยรุ่น สามสี่คนเดินเข้ามาเลือกซื้อเสื้อผ้า และได้หยิบซื้อไปเป็นจำนวลสี่ถึงหกตัวรวมเป็นเงิน1000นิดๆ!


 แล้วหลังจากกลุ่มวัยรุ่นก็มีผู้ใหญ่และเด็กอีกหลายคนที่ผู้ปกครองพามาซื้อเสื้อผ้าชุดทำงานและชุดนักเรียน รวมๆแล้วในช่วงเช้าตั่งแต่8:30ถึงช่วง11:00 สมสักทำเงินกับการขายเสื้อพาได้ราวๆ4-5,000บาท ถือว่าเป็นเช้าที่ดีอีกวัน เพราะถ้าหักต้นทุนแล้วสมสักก็ถือว่าได้กำไรมาราวๆ1500กว่าบาทแล้ว!

 
  พอหลังจากที่ถึงช่วงใกล้เที่ยง ผู้คนก็เริ่มเปลียนไปเข้าร้านอาหารกันมากขึ้น ดังนั้นจึงได้เวลาที่ร้านขายเสื้อผ้าจะเงียบลงสักพัก สมสักและบีบีจึงได้มานั่งเช็คสต๊อกเสื้อผ้ากันที่โต๊ะกลางร้าน ซึ่งในตอนนี้เองที่บีบีนั้นได้เอ่ยคัยกับสมสักถึงเรื่องบางอย่าง?

    "เออ..? หนูขอออกไปข้างนอกแป๊บนะคะ!" เสียงใสๆของบีบีที่หันไปเอ่ยบอกสมสัก ซึ่งทางสมสักก็กำลังจดสต๊อกเสื้อผ้าอยู่!

  "อือ? จะไปไหนหรอลูก ไปซื้อข้าวหรอ ให้พ่อโทรสั่งให้ไหม?" สมสักหันมาตอบกลับ โดยเอ่ยถามบีบีว่าเธอจะไปไหน!

    "เออ? คือ...?" บีบีอ้ำอึ้งที่จะเอ่ยตอบ จริงๆคือเธอนั้นมีปัญหาส่วนตัวอยู่เรื่องหนึ่ง ซึ่งเธอไม่ค่อยกล้าที่จะบอกไครนัก!

  มันเป็นเรื่องส่วนตัวที่บีบีนั้นไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง เพราะเท่าที่เธอจำความได้ เธอจำได้ว่าตัวเองนั้นเคยมีชุดชั้นในอยู่ราวๆ10กว่าตัว แต่หลังจากเดือนที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ร่วมเดือนครึ่ง ชุดชั้นในของบีบีมันก็ลดน้อยลงๆ อาจจะเรียกได้ว่าหายไปอาทิตย์ละตัว รึอาจจะสองถึงสามตัวเลยก็ว่าได้ หายไปอย่างที่หาไม่เจอเลยในบ้าน!


 ซึ่งทีแรกบีบีก็คิดว่าตนถอดทิ้งไม่เป็นที่ แต่พอหาไม่เจอเธอก็คิดไม่ตกเลยว่ามันหายไปได้ยังไง จนตอนนี้..! ในวันที่5ของการมาเรียนรู้งานขายเสื้อผ้ากับสมสัก บีบีก็ใส่ชุดชั้นในตัวชุดท้ายมาทำงาน ซึ่งถ้าเธอกลับบ้านไป แน่นอนว่า..ไม่มีตัวอื่นให้ใส่แล้ว ตัวที่เธอใส่อยู่มันคือชุดชั้นในตัวชุดท้ายที่ยังเหลือให้ใส่ และเป็นตัวสุดท้ายที่เหลืออยู่ขากชีดชั้นใน10กว่าตัว?

 
  "อือ?...ถ้าจะกินข้าว เดี๋ยวพ่อสั่งมาให้ จะได้ไม่ต้องเดินออกไปตากแดด..มันร้อน! เดี๋ยวผิวเผ๊วไหม้หมด" สมสักเอ่ยบอกกับบีบี ขณะที่ทางบีบียังอ้ำอึ้งไม่ตอบ!

 
  "ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คือหนูว่า..เออ จะออกไปเลือกซื้อชุด เออ...ชั้นในค่ะ" บีบีเอ่ยตอบสมสักเบาๆ

 
  "อืออ! จะออกไปซื้อทำไมละลูก ที่ร้านเราก็มีขาย เสื้อผ้าผู้หญิงน่ะ ไปเลือกหยิบเอาเลย อยู่ตรงนั้นนะ" สมสักลอกบีบีพร้อมชี้นิ้วไปที่ฝั่งเสื้อผ้าผู้หญิง ซึ่งฝั่งนั้นก็มีทั้งเสื้อผ้าและชุดในของผู้หญิง!

   
  "เออ? มันจะดีหรอคะ ของซื้อขายนะ" บีบีตอบอย่างเกรงใจสมสัก!

 
  "อืมมม! ไม่ต้องเกรงใจพ่อหรอก หนูไปเลือกเอาเลย ใส่ไซส์ไหนเลือกหยิบเลย" สมสักเอ่ยบอกกับบีบี บอกให้ไม่ต้องเกรงใจและเลือกเอาชุดชั้นในที่ต้องการได้ตามใจ!
   
    พอสมสักอย่างนั้น...ด้านบีบีแม้จะรู้สึกเกรงใจสมสัก แต่เธอก็ต้องยอมเดินไปเลือกดูตามที่สมสักบอก แน่นอนว่าเธอนั้นก็เลือกดูชุดชั้นในที่มันมีไซส์และคัพใหญ่พอกับตัวที่เธอใส่ แต่ทว่ามันก็ไม่มีบนโต๊ะตั้งขายเลยสักตัว และด้วยท่าทางมึนงงกับการหาไม่เจอนี้เอง ทางสมสักที่มองดูอยู่จึงได้ลุกเดินมาหา พร้อมกับเอ่ยถามบีบี!


  "เจอมั้ย?...ลูก! มีไซส์ที่ต้องการมั้ย?" สมสักเอ่ยถามพร้อมลุกจากโต๊ะคิดเงิน เดินมาหาบีบีทีก้มๆมองซ้ายขวาหาชุดชั้นในที่ต้องการ!

 
 "เออ..!! อืออ..ไม่เจอค่ะ มัน...อือ! ไม่มีไซส์หนูเลย" บีบีเอ่ยตอบสมสัก ขณะหยิบๆเลือกดูชุดชั้นในที่วางเรียงซ้อนๆกันบนโต๊ะแผงขาย ซึ่งทางสมสักที่เดินมาหานั้นก็ได้มาหยุดยืนข้างๆบีบี พร้อมกับก้มลงมองแผงชุดชั้นในบนโต๊ะ!

    "อือออ...แล้ว? ลูกใส่ไซส์อะไร...คัพไหน?" สมสักหันมาเอ่ยถามบีบีขณะที่ก้มเลือกดูชุดชั้นในบนโต๊ะ ซึ่งทางบีบีนั้นก็หันไปมองสมสัก ก่อนจะอ้ำๆอึ้งๆเหมือนไม่ค่อยอยากจะบอก!


    "เออ!! หนู...อืมม!" บีบีอ้ำอึ้งที่จะตอบสมสัก เพราะเธอนั้นไม่ค่อยอยากจะบอกให้ไครรู้เรื่องไซส์หน้าอก หรือไซส์ชุดชั้นในที่เธอใส่นัก อนึ่งก็ด้วยความอายกับขนาดหน้าอกของตัวเองที่มันใหญ่ อีกทั้งคนที่ถามก็ยังเป็นผู้ชาย แถมยังเป็นพ่อเลี้ยงของเธออีก!

 
    "บอกมาเลย พ่อจะได้หยิบให้ ไม่ต้องอายหรอก จะได้ไม่ต้องไปเสียเงินซื้อร้านอื่น" สมสักเอ่ยกล่าวย้ำให้บีบีนั้นบอกไซส์มา เพื่อตนนั้นจะได้เลือกหยิบมาให้ ซึ่งทางบีบีที่อ้ำอึ้งไม่อยากบอกนั้น เธอก็ได้เอ่ยบอกสมสักไปเบาๆ!

   
    "อืมม!! หนูใส่ไซส์...เออ?..38คัพD  ค...ค่ะ" บีบีตอบเบาๆ พร้อมมองหน้าสมสักพ่อเลี้ยงอย่างอายๆที่ต้องบอกไซส์ชุดชั้นในที่ตัวเองใส่ให้สมสักฟัง!

 
      "อืมมม! ไซส์นี้น่าจะอยู่....?" สมสักเอ่ยกล่าวลอยๆ พร้อมเดินไปหาบางสิ่งในกล่องพลาสติกเก็บของที่วางซ้อนกันมุมห้อง ซึ่งก็แน่นอนว่า? พอสมสักเดินไปเปิดกล่องเก็บของดู..ใบ..สองใบไม่นาน สมสักก็เดินกลับมาหาบีบีพร้อมวางกล่องเก็บของที่มีชุดชั้นในไซส์ที่เธอต้องการลงตรงหน้า ซึ่งมันก็วางซ้อนๆกันอยู่เต็มกล่อง!


    "อืออ..!! ไซส์ใหญ่ๆแบบนี้ สั่งมาแล้วก็ไม่ค่อยได้ขาย พ่อเลยเก็บใส่กล่องไว้" สมสักเอ่ยบอกกับบีบี หลังจากที่วางกล่องลงให้บีบีเลือก!

   
      "อ๋อ...ค่ะ!" บีบีตอบเบาๆด้วยความเกรงใจสมสักพ่อเลี้ยง!
 
 
      "เอา...!! หนูเลือกดูเลยนะลูก อันไหนถูกใจก็เอาไปลองใส่ก่อนละกัน เผื่อไม่พอดีจะได้เลือกใหม่" สมสักเอ่ยบอกบีบีด้วยท่าทางใจดี พรางสายตาก็มองที่ชุดชั้นในที่อยู่ในกล่อง ก่อนจะเหลือบมามองบีบีลูกเลี้ยง!

      "ค่ะ ขอบคุณค่ะพ่อ!" บีบีพรางเอ่ยขอบคุณสมสัก หลังสมสักบอกให้เลือกเอาชุดชั้นในได้ตามใจ!

   
 พอสมสักบอกให้บีบีเลือกเอาชุดชั้นในที่อยู่ในกล่องได้ตามใจ สมสักก็เดินกลับมานั่งเช็คสต๊อกเสื้อผ้าที่โต๊ะคิดเงินต่อ โดยปล่อยให้ทางบีบีมีเวลาส่วนตัวเลือกเอาชุดชั้นในที่ชอบตามรำพัง!

 
    บีบีนั้นได้เลือกแหวกๆหาดูชุดชั้นในๆแบบหรือลายที่ชอบ โดยเธอนั้นแหวกไปแถวสองแถวก็เริ่มหยิบตัวที่ชอบออกมาถือ ก่อนจะค้นหาดูต่อและได้เพิ่มมาอีกเรื่อยๆจนได้4ตัว!



(ยังไงอ่านจบ สามรถติชมหรือแสดงความเห็นได้นะครับ      ขอบคุณครับ)
   

เข้าหาอย่างมีเชิง

ดูดีๆนะใช่ชุดที่หายไปหรือเปล่า