วัน(ไม่)ธรรมดาของแฟนผม (NTR) ตอนที่15 “เป้าหมายที่แท้จริง”

ต้องบอกว่าช่วงนี้ก็กลับมาอย่างเต็มตัว เนื่องจากที่หายไปคือผมใช้เวลาทุ่มเทในการเรียน และตอนนี้ก็กลับมาแล้วครับมีพล้อตในหัวเยอะแยะเลย มีแพลนว่าจะทำเรื่องใหม่ด้วยฝากติดตามด้วยนะครับ

เช้าวันต่อมา เวลา6โมงเช้า

ในขณะที่แผนที่1 ของหนูกำลังจะเริ่มต้นขึ้นหนูเดินออกมาด้วยท่าทีปกติที่สุด หนูเดินที่หน้าต่าง พร้อมเคาะเบาๆ เพื่อทักทายลุงไม้เหมือนอย่างเคย แต่ทว่า คนที่เปิดกลับเป็นน้าเทิดไปซะอย่างนั้น ใบหน้าของหนูช็อก ราวกะเห็นผี แผนครั้งที่1 ล่มไม่เป็นท่าเอาซะงั้น

"อ...เอ่อสวัสดีค่ะ^^ แฮะๆ" หนูพูดจากทักทายด้วยท่าทีที่ไม่ปกติมากนักเพราะแผนที่คิดไว้กลับล้มครืนลงอย่างรวดเร็ว

"โอ๊ะหวัดดีจ่ะ หนูแพรว จะออกไปวิ่งหรอมาๆ น้าเปิดประตูให้" หนูได้แต่ยืนนิ่งไม่กล้าขยับ ปล่อยให้น้าเทิดเดินผ่านหน้าไปเปิดประตู

"วันนี้เป็นน้าเทิดหรอเนี้ย ลุงไม้ไปไหนหรอคะ" หนูพยายามยิ้มแย้มใจดีสู้เสือแม้ว่าใจหนูอยากวิ่งเปิดแน้บไปตั้งแต่เห็นหน้าแกแล้วก็ตาม

"อ่อ วันนี้มันไม่สบายหน่ะ เห็นว่าเอ็วเคล็ดด้วยมั้ง งี้แหละไอ้แก่ 555แก่แล้วไม่เจียมตัว ก็เลยลาหยุด1 วันหน่ะ ถ้าไม่เป็นการรบกวน ขากลับฝากซื้อ ยาดนวดให้มันหน่อยสิ น้าว่าจะซื้อแต่ดันลืมไปละ นี่จ่ะเงิน เอาอะไรก็ได้"

"โอเค ค่ะงั้นขากลับมาจากวิ่ง หนูจะไปซื้อให้นะคะ^^" ยิ่งอยู่ต่อหนูรู้สึกได้เลยว่าหนูยิ่งตื่นตระหนก หนูจึงรีบ ออกตัววิ่งในทันที เห้อให้ตายซี่ ทำไมมันต้องยุ่งยากขนาดนี้ด้วยเนี้ย

ตลอด1 ชั่วโมงที่ผ่านไป ช่วงแรกๆ ใจหนูไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ แต่พอหลังจากวิ่งเสร็จ สมองมันก็ปรอดโปร่งอย่างบอกไม่ถูก ทำให้กำลังใจของหนูมันมีเหลือเฟือ สำหรับการปฏิบัติภารกิจในครั้งนี้เอาหล่ะ สู้ยัยแพรวแกต้องทำได้ ><

หนูค่อยๆ เปิดประตูเข้าไป ณ ห้องลุงไม้ที่คุ้นเคย แต่รอบนี้เหมือนจะรกกว่าเดิมนิดหน่อย ลุงไม้เองก็ตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าหนูจะรุกเข้ามาในห้อง

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ พอดีน้าเทิดบอกว่าให้เอายามาให้...."ในขณะที่ชวนคุยตาหนูก็รีบแสกนจนพบกับมือถือตรงหัวเตียงทันที

"อ๋อ ขอบคุณนะ ต้องรบกวนหนูจนได้ แฮะๆ วันก่อนไปยกถังน้ำมาล่อซะเอวเคล็ดเลย 555"หนูค่อยๆ เดินมาที่ข้างเตียงแล้วนั่งลงอย่างช้าๆ เพื่อหาจังหวะคว้ามือถือนั้นมา

"ตกใจหมดนึกว่าเป็นเพราะหนูซะอีก อิอิ งั้นเอาหนูนวดหลังให้มั้ยคะ ไหนๆ ก็มาแล้วเห็นงี้หนูก็พอมีฝีมืออยู่น๊า"

"โหถ้ารบกวนได้จะขอบคุณมาเลย เอาจริงก็ดีขึ้นแล้วแหละ" หนูค่อยๆ ใช้ยาทาไปที่แผ่นหลังแล้วกดนวด อย่างเบามือ แต่สายตากลับจ้องไปที่มือถืออย่างไม่ลดละ เมื่อได้จังหวะหนูค่อยๆ เอื้อมมือไปที่หัวเตียง

"วันนี้ หนูดูพูดน้อยๆ นะเป็นอะไรรึเปล่า"!!! สาวน้อยตกใจควักมือกลับในทันที

"ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่วันนี้ไปวิ่งมาแล้วเหนื่อยนิดหน่อยเอง" ฮื๊ออ ตกใจหมดเลย เกือบไปแล้วสิเรา หรือว่าจริงๆ แล้วเราจะขอแกดีๆ ดีกว่ามั้ยหล่ะเนี้ย ขืนทำตัวแปลกๆ แบบนี้ต่อมีหวังโดนจับได้แน่ๆ จริงๆ สิขอดีๆ งั้นก็แค่ขอยืมเพื่อเหตุผลอื่นก็ได้แล้วนี่นา

"อ้ะใกล้จะถึงเวลาแล้วสิ หนูขอตัวกลับก่อนนะคะพอดีวันนี้มีเรียนเช้าหน่ะ" แพรวลุกขึ้นพร้อมทำท่าตามหาอะไรบางอย่าง

"เอ~~~ เอามือถือไว้ไหนเนี้ย หนูขอยืมมือถือมาโทรหน่อยสิ " หลังจากลุงไม้ยื่นให้แพรวก็รีบขอตัวเข้าห้องน้ำทันที

เยี่ยม เรานี่มันสุดยอดจริงๆ ดีหล่ะได้มาแล้ว ก่อนอื่นก็ประวัติถ่ายภาพสินะ อยู่ไหนกันหล่ะเนี้ย ทั้งมือถือมีแต่รูปเอกสารทั้งนั้นเลยเป็นคนไม่ค่อยถ่ายรูปงั้นสินะ

3 นาทีผ่านไป

.....ไม่เจอ รวมถึงที่ถังขยะด้วย อยู่ไหนกันเนี้ย ทั้งข้อความที่ส่งไปหาน้าเทิดก็ไม่เจอ ไฟล์ที่ซ่อนก็ไม่มี รวมถึงคลังข้อมูลแบบออนไลน์ก็ไม่มีด้วยสิ อย่างที่คิดการเซฟไฟล์ทางออนไลน์ยิ่งแล้วใหญ่ไม่มีจริงๆ ด้วย

ไม่มีจริงๆ หรอเนี้ย หรือว่าที่ผ่านมาเราคิดผิดมาตลอดถ้าไม่ใช่ลุงไม้ถ่ายไว้แล้วจะไปอยู่ที่มือถือน้าเทิดได้ไงหล่ะ หรือว่าจะเป็นแกที่ถ่ายเองเพราะวันนั้น ช่วงเที่ยงที่เราหลับลุงไม้ก็ออกไป ร้านสะดวกซื้อด้วยนี่นา ถ้าเกิดน้าเทิดที่มักจะเอาข้าวเที่ยงมาให้แล้วหล่ะก็ งี้นี่เองทุกอย่างเริ่มเข้าที่แล้ว เป้าหมายที่แท้จริงของเราก็คือน้าเทิดนี่เองดีหล่ะ ทุกอย่างต้องสิ้นสุดลงในวันเสาร์นี้

แพรวเดินออกมาด้วยท่าทีที่ยิ้มแย้มเหมือนปกติ

"เจอแล้วค่ะเจอแล้ว อยู่ในกระเป๋านี่เองนึกว่าจะ หายซะแล้วแล้วอ่ะนี่ค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อน หายไวๆ นะค๊าา"พอหนูออกมาก็ตรงบึ่งไปหาน้าเทิดทันที ช่วยไม่ได้ งั้นก็ต้องขอลองใช้แผนที่เตรียมไว้ใช้กับลุงไม้มาใช้กับน้าเทิดนี่แหละ

สาวน้อยรวบรวมความกล้าเล็กน้อยก่อนจะเดินก้าวไปทักทาย ยามเทิดอย่างเป็นมิตร

"น้าเทิดค๊าา พอดีว่าลุงไม้แกฝากซื้อบุหรี่หน่ะค่ะ แต่หนูไม่รู้เรื่องเลยอ่ะสิ ถ้าตอนนี้ไม่ได้ยุ่งอะไร รบกวนไปซื้อตอนนี้เลยได้มั้ยคะ น๊าาาา"

"อ่ะ โอเคครับๆ เดี๋ยวน๊าไปซื้อให้เดี๋ยวนี้แหละ นะ...หนูแพรวเอาสปอนเซอร์มั้ยจ๊ะ เดี๋ยวน้าเลี้ยงอิอิ"

"ได้ก็ดีนะคะ วันนี้ไปวิ่งมาร๊อนน ร้อน ^^" สาวน้อยค่อยๆ จับคอเสื้อที่ซึมๆ ไปด้วยเหงื่อสบัดไปมาเล็กน้อย จนยามเทิดต้องทำเนียนชำเลืองมองเข้าไปที่คอเสื้อ พอเลื่อนสายตาขึ้นมาก็เจอแพรวที่คิ้วขมวดทำหน้าดุใส่

"มองอะไรคะเนี้ย หนูรู้นะ รีบไปเลยยชิ่วๆๆ อิอิ" ยามเทิดที่ได้ยินก็ขำแห้งและรีบขับรถออกไปทันที

เมื่อสบโอกาสหนูจึงเดินเข้าไปในป้อมทันที อย่างที่คิดแกเป็นพวกไม่ค่อยพกมือถือจริงด้วย แถมเปิดหน้าจอไว้ซะอีก ถ้าหนูเป็นแมวขโมย มือถือนั่นคงเสร็จหนูไปแล้ว ในขณะที่หนูกำลังเอื้อมมือไปคว้ามือถือ ประตูป้อมยามก็ถูกเปิดทันที หนูขนลุกซู่จนขาสั่นและทำอะไรไม่ถูก

"แฮะๆ น้าลืม ว่าต้องไปกดตัง" น้าเทิดเอื้อมมือมาหยิบมือถือผ่านหน้าหนูไปโดยที่หนูไม่สามารถทำอะไรเลย อีกใจนึงก็โล่งอกนึกว่าจะความแตกเรื่องเจตนาแอบแฝงซะแล้ว

ถึงจะน่าเสียดายแต่ว่า ยังไงซะหนูก็ยังมีแผนการที่จะมอมแกอยู่แล้ว เลยช่วยไม่ได้ที่จะต้องเดินคอตกกลับห้องไปทั้งอย่างนั้น

ด้วยเรื่องทั้งหมดทั้งมวล ในหัวหนูวันนี้ ทำให้เรียนไม่รู้เรื่องเอาซะเลย แถมอาจารย์ที่ปรึกษายังใช้ให้หนูไปส่งเอกสาร กับอาจารชาติซะอีก

ก่อกๆ! "เชิญเลยครับ"

"ขออณุญาติค่ะ อาจารย์จอมขวัญ ฝากเอาเอกสารมาให้ค่ะ" ตลอดเลย ทุกครั้งที่แกมองมาบอกตามตรงว่ามันชวนขนลุกอย่างประหลาด ต่อให้หนูจะเคยพลาดท่าให้แกมาแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่ชินเอาซะเลย

"มาดูตรงนี้หน่อยสิ" ยิ่งกว่านั้นไอ้เรื่องมือไวนี่ต้องยกให้เลย ขนาดหนูยื่นห่างมาหน่อยแล้วแท้ๆ แกเอื้อมมาคว้าเอวหนูและดึงไปชิดแกได้อีก ทำให้หูต้องจำใจนั่งข้างแกอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่ ไม่ได้เจอกันมาตังนานแต่ไอ้นิสัยหัวงูไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ มือหยาบๆ ของอาจารชาติค่อยๆ วางที่หัวเข่าหนูอย่างเนียนๆ

"ผมขอเพิ่มตรงนี้หน่อยนะ พอดีจะเอาไปใช้เบิกงบกับคณะเพิ่ม เลยอยากให้ตรงหน้านี้แสดงรายละเอียดเยอะมาหน่อย"มือหยาบๆ ของชายหัวงูวัยกลางคนค่อย ลูบจากหัวเข่ามายันหน้าขาจนแพรวต้อง เบี่ยงขาหนีออกมาทันที พร้อมทำท่าจะลุก

"โอค่ะ เดี๋ยวจะบอกอาจารย์จอมขวัญให้"

"จะว่าไปกับนิวเป็นไงบ้างหล่ะ ผมไม่อยู่ตั้งหนึ่งเทอม ไม่ใช่ติดองติด F อะไรอีกนะ555"

"ไม่ติดหรอกค่ะ อาจารย์แฮะๆ ." หนูได้แต่ขำแห้ง พลางเขยิบหนี เพราะ มือสากๆ ของอาจารย์ชาติดันมาวางบนขาอ่อนหนูแบบไม่ให้ได้ตั้งตัวซะเลย

"เสียดาย ที่เทอมนี้นิวไม่มีเรียนกับผมแฮะ ไม่งั้นตอนแก้ได้ลำบากหนูแพรวอีกแน่555"

"อาจารย์ ก็อยาพูดเหมือนแฟนหนูจะติดสิคะ อีกอย่าง หนูไม่เกี่ยวด้วยซะหน่อยโถ่" พออาจารย์ชาติได้ยินก็ยิ้มขึ้นทันที รอยยิ้มของแกชวนขนลุกแปลกๆ ทุกที

"ไม่เจอตั้งเนาน มีน้ำมีนวนขึ้นเอะนะเนี้ย แฟนขยันทำการบ้านหล่ะสิ 555" ทั้งๆ ที่อ่านเอกสารราชกาลอยู่แท้ๆ ยังจะมีหน้ามาพูดสัปดลอีก ไม่เจอตั้งนานเหมือนนิสัยนี้ของแกจะไม่เคยเปลี่ยนจริงๆ หนูได้แต่ขำแห้งทั้งๆ ที่ใจจริงแทบอยากวิ่งออกจากห้องสุดๆ

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

ทนขำเข้าไว้เดี๋ยวก็ชินเอง

รอติดตามนะครับ

แพรวคิดช้าไปแล้ว อาจารย์ไม่ปล่อยหลุดมือไปง่ายๆหรอกนะจ๊ะถึงวันนี้จะปล่อยไปก่อน

เสร็จอาจารย์แน่ๆ

อยากจบง่าย เชื่ออาจารย์ก็พอ

สันนี้อะไรก็ไม่เป็นใจเลยเนอะ

โดนอาจารย์ ด้วยไหมเนี่ย

รอติดตาม

อาจารย์แกล้งให้นิวติดนะหนูแพรว

ในป้อมยามเลยรึ ช่างกล้า

จะเป็นไปตามแผนไหมนะ

อาจารย์อุดน้ำให้นิสิตเต็มที่เลยไหมครับ

โดนอาจารย์ ด้วยไหม

ข่าว:

วัน(ไม่)ธรรมดาของแฟนผม (NTR) ตอนที่15 “เป้าหมายที่แท้จริง”