หลังจากที่ทั้งคู่แต่งตัวเรียบร้อย ฟ้าเลือกเดรสผ้าพลิ้วสีอ่อนที่ช่วยขับผิวให้ดูผ่องใส ส่วนไก่ก็อยู่ในชุดลำลองสบายๆ แต่ยังคงดูภูมิฐานเหมาะสมกับวัย พวกเขาออกจากโรงแรมและมุ่งหน้าสู่ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยาใน กรุงเทพมหานคร
เมื่อมาถึงร้าน บรรยากาศยามเย็นริมแม่น้ำก็เข้าปะทะ ฟ้าอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจลึกๆ รับลมเย็นที่พัดโชยมา กลิ่นอายของแม่น้ำผสมผสานกับกลิ่นอาหารหอมกรุ่นชวนให้รู้สึกผ่อนคลาย ร้านอาหารแห่งนี้ตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่มีรสนิยม โต๊ะไม้จัดวางอยู่บนระเบียงที่ยื่นออกไปเหนือผืนน้ำ ทำให้มองเห็นทัศนียภาพของแม่น้ำยามค่ำคืนได้อย่างชัดเจน แสงไฟสีนวลจากโคมไฟระย้าที่แขวนอยู่เหนือโต๊ะส่องสว่างเรืองรอง กระทบกับผิวน้ำเป็นประกายระยิบระยับ
เสียงดนตรีบรรเลงเบาๆ คลอเคล้าไปกับเสียงผู้คนที่พูดคุยกันอย่างไม่ดังมากนัก สร้างความรู้สึกอบอุ่นและเป็นกันเอง ฟ้าเหลือบมองลูกค้าคนอื่นๆ ที่นั่งกันเป็นกลุ่ม มีทั้งคู่รักที่กำลังกระซิบกระซาบกัน พ่อแม่ที่มากับลูกๆ หรือกลุ่มเพื่อนที่กำลังหัวเราะอย่างสนุกสนาน ภาพเหล่านี้ทำให้ฟ้าอดคิดถึงครอบครัวของตัวเองไม่ได้

พนักงานเดินเข้ามาพร้อมเมนู ไก่รับมาพลิกดูครู่หนึ่งก่อนจะยื่นให้ฟ้า "ฟ้าอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม? หรือให้ลุงสั่งให้?"
ฟ้าเลื่อนสายตาไปตามรายการอาหารอย่างไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ ความกังวลเรื่อง "ข้อตกลง" ยังคงเกาะกินใจเธอ "ลุงสั่งเลยก็ได้ค่ะ..." เสียงของเธอแผ่วเบา ไก่ยิ้มบางๆ พยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะหันไปสั่งอาหารและเครื่องดื่มกับพนักงาน "ขอปลากะพงนึ่งมะนาว ยำถั่วพู กุ้งเผา แล้วก็ข้าวสวยสองที่ครับ...ส่วนเครื่องดื่ม ขอไวน์แดงขวดนึง"
พนักงานรับคำสั่งไปอย่างสุภาพ ทิ้งให้ทั้งคู่เหลือกันเพียงลำพังอีกครั้ง ท่ามกลางเสียงผู้คนที่จอแจและเสียงเพลงเบาๆ ที่คลอเคลีย ไก่รินไวน์แดงใส่แก้วทรงสูง กลิ่นหอมกรุ่นขององุ่นแดงลอยแตะจมูก ฟ้าจ้องมองของเหลวสีทับทิมในแก้วอย่างเหม่อลอย
ไก่ยื่นแก้วให้ฟ้า ก่อนจะยกแก้วของตัวเองขึ้นเล็กน้อย "ชนแก้วหน่อยสิเด็กดี...สำหรับค่ำคืนนี้...และสำหรับอนาคตของเราสองคน"
ฟ้าค่อยๆ ยกแก้วขึ้นชนเบาๆ เสียงแก้วกระทบกันดังกรุ๊งกริ๊งเบาๆ ราวกับเสียงสัญญาณที่กำลังจะนำพาชีวิตเธอไปสู่อีกทางหนึ่ง เธอยกแก้วขึ้นจิบเล็กน้อย รสชาติฝาดเฝื่อนของไวน์ซึมซาบไปทั่วลิ้น
"ฟ้า...ลุงรู้ว่าหนูคิดมาก..." ไก่เปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่แววตาของเขายังคงจริงจัง "เรื่องที่ลุงคุยเมื่อกี้...ลุงอยากให้หนูรู้ว่าลุงพูดจริงทุกคำ...ลุงจะดูแลหนูให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้...และแน่นอน...เรื่องนี้จะเป็นความลับของเราสองคน"
เขายื่นมือมาจับมือของฟ้าที่วางอยู่บนโต๊ะบีบเบาๆ "หนูคงรู้ว่าฐานะของลุงเป็นยังไง...ลุงสามารถให้ทุกอย่างที่หนูต้องการได้...ชีวิตที่สบาย...การเรียนที่ดี...อนาคตที่สดใส...ไม่ต้องลำบากเหมือนพ่อของหนูอีกต่อไป" ไก่เว้นจังหวะเล็กน้อย ปล่อยให้คำพูดของเขาซึมซาบเข้าไปในความคิดของฟ้า
"แล้วหนูต้องทำยังไงบ้างคะ..." ฟ้าถามเสียงแผ่วเบา เธอรู้ว่านี่คือช่วงเวลาสำคัญที่เธอต้องตัดสินใจ สิ่งที่ไก่เสนอมานั้นช่างเย้ายวนเกินกว่าจะปฏิเสธได้ง่ายๆ
ตอนนี้ไก่ได้ย้ำข้อเสนอและประโยชน์ที่ฟ้าจะได้รับแล้ว และฟ้าก็เริ่มถามถึงสิ่งที่เธอต้องทำ
ไก่เลือกโต๊ะที่อยู่ริมสุดของระเบียง ซึ่งให้ความเป็นส่วนตัวและทัศนียภาพที่สวยงามที่สุด เขาเลื่อนเก้าอี้ให้ฟ้าก่อนจะทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม แสงไฟสีทองอ่อนๆ สะท้อนในดวงตาของไก่ ทำให้ประกายความปรารถนาที่เคยร้อนแรงดูนุ่มนวลลง แต่ก็ยังคงฉายชัดถึงความพึงพอใจที่ได้อยู่ใกล้ฟ้าในเวลานี้
ฟ้ามองออกไปยังแม่น้ำที่ทอดตัวยาวออกไปสุดลูกหูลูกตา ดวงจันทร์เริ่มลอยเด่นขึ้นเหนือขอบฟ้า ทอแสงนวลสาดส่องลงมาบนผืนน้ำที่พลิ้วไหวอย่างช้าๆ ความรู้สึกที่หลากหลายยังคงวนเวียนอยู่ในใจของฟ้า ทั้งความสุขสมที่ยังคงค้างคา ความกังวลเรื่องอนาคต และคำถามที่ยังไม่ได้ตอบกับชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า

ไก่กระชับมือที่จับมือฟ้าไว้แน่นขึ้น ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่พร่ามัวของเธอ ราวกับจะสะกดให้ฟ้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับข้อเสนอของเขา แสงไฟสลัวจากโคมไฟเหนือโต๊ะสะท้อนในแววตาของไก่ ทำให้ประกายความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ดูเด่นชัดขึ้น
"หนูแค่ต้องอยู่กับลุง...อยู่ข้างๆ ลุงในแบบที่ลุงต้องการ" ไก่เริ่มอธิบายเสียงทุ้มต่ำ แต่ชัดเจนทุกถ้อยคำ ราวกับกำลังอ่านเงื่อนไขจากสัญญาที่มองไม่เห็น "เมื่อไหร่ที่ลุงต้องการเจอ...หนูก็ต้องมา...เดือนนึงเจอกันแค่ครั้งสองครั้งก็ไม่เกินนี้หรอก ที่เหลือก็ชีวิตของหนู...หนูยังคงใช้ชีวิตตามปกติได้ ไปเรียน ไปเจอเพื่อน ไปทำอะไรก็ได้ที่หนูอยากทำ ลุงจะไม่เข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของหนูมากนัก"
เขายื่นมืออีกข้างมาลูบไล้หลังมือของฟ้าเบาๆ สัมผัสที่ปลอบโยนแต่แฝงด้วยอำนาจ "แล้วก็...สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรา...จะเป็นความลับ...ไม่มีใครรู้...เข้าใจใช่ไหมเด็กดี" ไก่เว้นจังหวะเล็กน้อย ปล่อยให้คำพูดของตัวเองซึมลึกเข้าไปในความคิดของฟ้า ปล่อยให้เธอได้ชั่งน้ำหนักถึงความลับที่ใหญ่เกินกว่าที่เด็กสาวคนหนึ่งจะแบกรับได้เพียงลำพัง
"ส่วนเรื่องค่าตอบแทน..." ไก่กล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่ลดระดับความจริงจังลงเล็กน้อย แต่ยังคงแฝงด้วยความมั่นใจ "ลุงจะดูแลหนูเป็นอย่างดี จะให้เงินหนูใช้เป็นรายเดือน จะไม่ให้หนูต้องลำบากอีกต่อไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน...หนูอยากจะเรียนต่อมหาวิทยาลัยอะไรก็ได้...คณะไหนก็ได้ที่หนูชอบ ลุงจะจัดการค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด...หนูไม่ต้องกังวลเรื่องค่าเทอม ค่าหนังสือ หรือค่ากินอยู่ในระหว่างเรียนเลย"
เขามองสบตาฟ้าอีกครั้ง ราวกับจะย้ำให้เห็นภาพอนาคตที่สดใส "ชีวิตของหนูจะต้องดีขึ้น...ไม่ต้องมานั่งเครียดเรื่องเงินเหมือนที่ผ่านมา...ไม่ต้องเห็นพ่อต้องทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน...ไม่ต้องแบกรับภาระอะไรทั้งนั้น...ลุงจะทำให้ชีวิตหนูสบายขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า" น้ำเสียงของไก่มีความอ่อนโยนแฝงอยู่ แต่ก็เป็นความอ่อนโยนที่มาพร้อมกับข้อแลกเปลี่ยนที่ฟ้าต้องพิจารณาอย่างถี่ถ้วน
"หนูอยากได้อะไร...อยากทำอะไร...แค่บอกลุง...ลุงจะจัดหาให้ทุกอย่าง เหมือนที่ลุงบอกไปแล้ว" ไก่ย้ำคำเดิมเพื่อตอกย้ำถึงอำนาจและอิทธิพลที่เขามี เขากำลังนำเสนอชีวิตที่ฟ้าไม่เคยจินตนาการถึงได้ ชีวิตที่หลุดพ้นจากความยากจนและข้อจำกัดต่างๆ
ฟ้าจ้องมองไปที่แก้วไวน์บนโต๊ะ แสงไฟสะท้อนระยิบระยับในดวงตาที่เต็มไปด้วยความสับสน เธอรับรู้ได้ถึงความจริงใจบางอย่างในคำพูดของไก่ แต่ขณะเดียวกันก็รับรู้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่กำลังเผชิญอยู่ ข้อเสนอของเขาช่างเย้ายวนใจเกินกว่าที่เธอจะปฏิเสธได้ง่ายๆ ราวกับเป็นทางออกเดียวที่เปิดอยู่ตรงหน้า ชีวิตที่เธอเคยฝันถึง การได้เรียนต่อ การมีชีวิตที่ดีขึ้นเพื่อพ่อและครอบครัว กำลังถูกยื่นมาให้พร้อมกับเงื่อนไขที่เธอไม่เคยคิดว่าจะต้องเผชิญ
ในใจของฟ้าตีรวนไปหมด เสียงสำนึกผิดต่อป้านวลแว่วขึ้นมาเบาๆ แต่ก็ถูกบดบังด้วยเสียงของความปรารถนาทางกายที่ไก่เพิ่งจุดประกายขึ้นมาอย่างรุนแรง เธอรู้ตัวว่าเธอ "ชอบ" สัมผัสของเขา ชอบความสุขที่เขาป้อนให้ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้การตัดสินใจยากขึ้นไปอีกหลายเท่า ความจริงที่ว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้ ดูเหมือนจะบีบให้เธอต้องยอมรับข้อตกลงนี้ ไม่ใช่เพราะความรัก แต่เป็นเพราะความจำเป็นและแรงปรารถนาที่ไม่อาจปฏิเสธได้
ไก่ยังคงจ้องมองปฏิกิริยาของฟ้าอย่างไม่วางตา เขารู้ดีว่าข้อเสนอนี้หนักอึ้งเพียงใดสำหรับเด็กสาวตรงหน้า แต่เขาก็เชื่อมั่นว่าแรงบีบคั้นจากชีวิตที่ลำบาก และความปรารถนาที่เขาได้จุดประกายขึ้นมา จะทำให้ฟ้าไม่มีทางปฏิเสธได้ ในแววตาของไก่เต็มไปด้วยความมั่นใจในชัยชนะ
ตอนนี้ไก่ได้อธิบายเงื่อนไขของข้อตกลงอย่างละเอียด โดยเน้นการดูแลชีวิตฟ้าและให้เงินรายเดือน ซึ่งทำให้ฟ้ากำลังเผชิญหน้ากับการตัดสินใจครั้งสำคัญ

ฟ้าเม้มปากแน่น ดวงตาแดงก่ำเล็กน้อยที่พร่ามัวไปด้วยแสงไฟจากร้านอาหารมองสบตากับไก่ เธอจ้องมองเข้าไปในความลึกของดวงตาคู่นั้น พยายามค้นหาความจริงใจและความมั่นคงในสิ่งที่เขากำลังเสนอ
ความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ มีเพียงเสียงเพลงคลอเบาๆ และเสียงผู้คนรอบข้างที่กลายเป็นฉากหลัง เสียงหัวใจของฟ้าเต้นระรัวอยู่ในอก ราวกับกลองที่กำลังถูกตีอย่างหนักหน่วงเพื่อประกาศการตัดสินใจครั้งสำคัญ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีจากก้นบึ้งของจิตใจที่อ่อนล้า ก่อนจะเอ่ยออกไปเสียงแผ่วเบา แต่หนักแน่นด้วยการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่
"ลุงคะ...ฟ้าตกลงค่ะ"
คำพูดนั้นราวกับปลดล็อกบางอย่างในตัวไก่ รอยยิ้มบางๆ ที่แทบไม่ปรากฏให้เห็นเมื่อครู่ บัดนี้ได้ขยายกว้างขึ้นบนใบหน้าคมคายของเขา เผยให้เห็นความพึงพอใจอย่างเต็มเปี่ยม มือที่จับมือฟ้าไว้กระชับแน่นขึ้นเล็กน้อย เป็นการแสดงออกถึงชัยชนะที่เขาได้รับ ไม่ใช่เพียงชัยชนะทางกาย แต่เป็นชัยชนะในการครอบครองทั้งร่างกายและจิตใจของเด็กสาวตรงหน้า
แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น ฟ้าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความกังวลระลอกใหม่ที่แล่นเข้าสู่ใจ เธอรับรู้ว่านี่คือจุดเริ่มต้นของเส้นทางที่ไม่อาจหวนกลับได้ และเธอต้องแบกรับ "ความลับ" นี้ไปตลอดชีวิต ความลับที่ใหญ่เกินกว่าที่เด็กสาววัยใสคนหนึ่งจะแบกรับได้เพียงลำพัง เธอไม่ได้อยากจะให้ความสัมพันธ์นี้เป็นเพียงแค่สิ่งที่ตอบสนองความต้องการทางกายเท่านั้น จึงตัดสินใจที่จะถามสิ่งที่อยู่ในใจออกไปตรงๆ เพื่อขอความมั่นใจบางอย่างจากชายผู้กุมชะตาชีวิตของเธอ
"แต่ว่า...ลุงจะดูแลฟ้าไปเรื่อยๆ แค่ไหนคะ" ฟ้าถามเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้งในแววตา "ไม่ใช่ว่า...พอเบื่อ...หรือเจอคนใหม่...ก็จะทิ้งฟ้าไปใช่ไหมคะ...ลุง..." คำถามนั้นสะท้อนถึงความไม่มั่นคงในชีวิตของเธอที่ผ่านมา การถูกทอดทิ้ง และความไม่แน่นอนที่เธอกลัวที่สุด
ไก่ผงะไปเล็กน้อยกับคำถามที่ตรงไปตรงมาของฟ้า เขามองลึกลงไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นนั้น พยายามอ่านความคิดที่ซับซ้อนภายในใจของเด็กสาว เขาสัมผัสได้ถึงความเปราะบางและความต้องการความมั่นคงที่ซ่อนอยู่ในคำถามนั้น ก่อนจะรวบรวมสติ และตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและจริงจังกว่าครั้งไหนๆ เพื่อสลายความกังวลทั้งหมดของฟ้า
"เด็กดีของลุง...หนูคิดมากเกินไปแล้วนะ" ไก่ใช้มืออีกข้างยกขึ้นลูบไล้แก้มเนียนของฟ้าเบาๆ อย่างปลอบประโลม สัมผัสที่แผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น "ลุงจะไม่ทิ้งหนูไปไหนหรอก ลุงจะไม่ปล่อยให้หนูลำบากอีกต่อไป ลุงรู้จักหนูมาตั้งแต่เด็ก เห็นหนูเติบโตมา เห็นว่าหนูต้องเจออะไรมาบ้าง ลุงสัญญา...ลุงจะไม่เที่ยวผู้หญิงอื่นอีก จะมีแค่ฟ้าคนเดียวเท่านั้น"
ไก่เน้นย้ำทุกคำพูด พยายามทำให้ฟ้าเชื่อมั่นในคำสัญญาของเขา ดวงตาคมกริบของเขามองตรงเข้าไปในดวงตาของฟ้าอย่างแน่วแน่ ราวกับจะผนึกคำมั่นสัญญานั้นไว้ในใจของเธอ "ฟ้า...สำหรับลุง...หนูไม่ใช่แค่ใครคนหนึ่งที่เข้ามาแล้วจะจากไป...หนูคือคนที่ลุงอยากดูแล...อยากอยู่ใกล้ๆ...ลุงอยากให้หนูมีความสุข...และลุงจะอยู่ตรงนี้กับหนูเสมอ...ตราบเท่าที่หนูยังอยู่ข้างลุง" ไก่กล่าวเสริมประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงที่แฝงความหนักแน่น เป็นการย้ำเตือนถึงข้อตกลงที่เพิ่งเกิดขึ้น
คำพูดของไก่ราวกับยาหอมที่ช่วยปลอบประโลมความกังวลในใจของฟ้าได้อย่างชะงัด แม้จะยังมีความไม่แน่ใจเล็กน้อยเกี่ยวกับอนาคตที่ไม่แน่นอน แต่คำสัญญาที่หนักแน่นว่าเขาจะไม่มีใครอีกแล้วนั้น ทำให้ฟ้าสัมผัสได้ถึงความจริงจังบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในตัวไก่ ความรู้สึกปลอดภัยที่ไก่พยายามมอบให้ทำให้เธอยอมเชื่อในสิ่งที่เขาพูดในเวลานี้ เธอรู้ว่านี่คือการเดิมพันครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอ แต่เธอก็พร้อมที่จะรับมันเพื่ออนาคตที่ดีขึ้นของเธอและครอบครัว
ตอนนี้ฟ้าได้ตกลงรับข้อเสนอความสัมพันธ์ลับๆ กับไก่แล้ว และไก่ก็ได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะดูแลเธอและไม่มีใครอื่น

ฟ้าเอ่ยปากตกลงรับข้อเสนอของไก่ ความวิตกกังวลที่เคยก่อตัวแน่นในอกก็คลายลงไปได้มาก แม้จะยังมีความไม่แน่ใจในเส้นทางที่เลือกเดิน แต่คำมั่นสัญญาของไก่เมื่อครู่ รวมถึงความหวังที่จะได้ยุติ "อาชีพ" ที่ไม่พึงประสงค์ ทำให้แสงสว่างเล็กๆ ส่องเข้ามาในใจเธอ ฟ้ามองเห็นโอกาสในการสร้างอนาคตที่ดีขึ้นให้กับตัวเอง การได้มุ่งมั่นกับการเรียนเพื่อสร้างความภาคภูมิใจให้กับพ่อ นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ ความคิดนี้ช่วยปลอบประโลมความรู้สึกผิดและเสริมสร้างกำลังใจให้เธอได้อย่างน่าประหลาด
ฟ้าได้ยอมรับตัวเองเพื่อกลายเป็นเมียน้อยของลุงไก่อย่างเต็มตัวแล้ว ภายใต้ข้อตกลงลับๆ ที่จะแลกมาด้วยความสุขสบายและอนาคตที่สดใส บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสองคนเริ่มพูดคุยเรื่องทั่วไป ไก่สอบถามถึงความฝันเรื่องการเรียนของฟ้า อยากรู้ว่าเธออยากเรียนคณะอะไร มหาวิทยาลัยไหน ฟ้าเล่าด้วยแววตาเป็นประกายถึงความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นครู และไก่ก็รับฟังพร้อมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเอาใจใส่ เพื่อตอกย้ำถึงการสนับสนุนที่เขาพร้อมจะมอบให้
พวกเขาใช้เวลาดื่มด่ำกับอาหารรสเลิศและไวน์แดงที่ไก่สั่งมา ฟ้าจิบไวน์ไปเล็กน้อย รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง การได้พูดคุยถึงอนาคตที่เธอวาดฝัน ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด ใจหนึ่งก็คิดว่าการตัดสินใจครั้งนี้อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนัก หากมันนำมาซึ่งชีวิตที่ดีขึ้น
เมื่ออาหารหมดจาน และไวน์ในขวดพร่องไปเกือบหมด ไก่ก็หันมายิ้มให้ฟ้าอย่างมีความหมาย
"ฟ้า...กลับกันเถอะเด็กดี" ไก่เอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงด้วยความเร่าร้อนที่ยังคงคุกรุ่นในแววตา
ฟ้าพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เธอลุกขึ้นยืนตามไก่ เดินเคียงข้างเขาออกจากร้านอาหาร ขึ้นรถคันหรูมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักของไก่ หัวใจของฟ้าเต้นระรัวอย่างห้ามไม่ได้ เธอรู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
เมื่อประตูห้องพักปิดลง เสียงล็อกประตูดัง "คลิก!" ไก่ก็ไม่รอช้า เขาก้าวเข้ามาหาฟ้าอย่างรวดเร็ว โอบรัดร่างบางเข้าหาตัว และประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มของฟ้าอย่างดูดดื่ม แรงปรารถนาที่เพิ่งถูกปลดปล่อยไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน บัดนี้ได้ปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ไก่จู่โจมฟ้าอีกครั้ง
"ฟ้า.....เมียรักของลุง"

หลังจากที่ฟ้าเอ่ยปากตกลงรับข้อเสนอของไก่ ความวิตกกังวลที่เคยก่อตัวแน่นในอกก็คลายลงไปได้มาก แม้จะยังมีความไม่แน่ใจในเส้นทางที่เลือกเดิน แต่คำมั่นสัญญาของไก่เมื่อครู่ รวมถึงความหวังที่จะได้ยุติ "อาชีพ" ที่ไม่พึงประสงค์ ทำให้แสงสว่างเล็กๆ ส่องเข้ามาในใจเธอ ฟ้ามองเห็นโอกาสในการสร้างอนาคตที่ดีขึ้นให้กับตัวเอง การได้มุ่งมั่นกับการเรียนเพื่อสร้างความภาคภูมิใจให้กับพ่อ นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ ความคิดนี้ช่วยปลอบประโลมความรู้สึกผิดและเสริมสร้างกำลังใจให้เธอได้อย่างน่าประหลาด

ฟ้าได้ยอมรับตัวเองเพื่อกลายเป็นเมียน้อยของลุงไก่อย่างเต็มตัวแล้ว ภายใต้ข้อตกลงลับๆ ที่จะแลกมาด้วยความสุขสบายและอนาคตที่สดใส บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสองคนเริ่มพูดคุยเรื่องทั่วไป ไก่สอบถามถึงความฝันเรื่องการเรียนของฟ้า อยากรู้ว่าเธออยากเรียนคณะอะไร มหาวิทยาลัยไหน ฟ้าเล่าด้วยแววตาเป็นประกายถึงความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นครู และไก่ก็รับฟังพร้อมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเอาใจใส่ เพื่อตอกย้ำถึงการสนับสนุนที่เขาพร้อมจะมอบให้

พวกเขาใช้เวลาดื่มด่ำกับอาหารรสเลิศและไวน์แดงที่ไก่สั่งมา ฟ้าจิบไวน์ไปเล็กน้อย รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง การได้พูดคุยถึงอนาคตที่เธอวาดฝัน ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด ใจหนึ่งก็คิดว่าการตัดสินใจครั้งนี้อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนัก หากมันนำมาซึ่งชีวิตที่ดีขึ้น

เมื่ออาหารหมดจาน และไวน์ในขวดพร่องไปเกือบหมด ไก่ก็หันมายิ้มให้ฟ้าอย่างมีความหมาย

"ฟ้า...กลับกันเถอะเด็กดี" ไก่เอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงด้วยความเร่าร้อนที่ยังคงคุกรุ่นในแววตา

ฟ้าพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เธอลุกขึ้นยืนตามไก่ เดินเคียงข้างเขาออกจากร้านอาหาร ขึ้นรถคันหรูมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักของไก่ หัวใจของฟ้าเต้นระรัวอย่างห้ามไม่ได้ เธอรู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น

เมื่อประตูห้องพักปิดลง เสียงล็อกประตูดัง "คลิก!" ไก่ก็ไม่รอช้า เขาก้าวเข้ามาหาฟ้าอย่างรวดเร็ว โอบรัดร่างบางเข้าหาตัว และประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มของฟ้าอย่างดูดดื่ม แรงปรารถนาที่เพิ่งถูกปลดปล่อยไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน บัดนี้ได้ปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ไก่จู่โจมฟ้าอีกครั้ง

"ฟ้า.....เมียรักของลุง"
 
"พอแล้วเด็กดี...ลุงอยากเข้าไปข้างในหนูแล้ว..." ไก่กระซิบเสียงพร่า พลางเคลื่อนกายลงต่ำ สัมผัสอุ่นร้อนของ ควย ที่แข็งขืนจ่ออยู่ที่ช่องทางรักของฟ้าอีกครั้ง เมื่อฟ้ารู้ว่าลุงไก่จะทำการสอดใส่ เธอกำลังจะฉีกถุงยางที่เตรียมไว้ ทว่าไก่กลับไม่รอช้า เขากลับก้มตัวลงไปเลียหีให้ฟ้าอีกครั้ง

คือความสุขลองคนที่เป็นลุง คือความสบายของชีวิตวัยรุ่นที่เคยลำบาก

บางทีข้อเสนอที่ฟังดูดีเกินกว่าจะเป็นจริงได้ก็น่ากลัวนะครับ ไม่นับเรื่องคุณป้าอีก

 

รับดูแลแล้วก็อย่ารีบร้อนนักซิลุงไก่ ยังงัยฟ้าก็ตอบตกลงแล้วว..ยังกินกันได้อีกนานนน..

ต้องมัดจำ

 

ฟ้า นี่คือ "ข้อเสนอที่เธอปฏิเสธไม่ได้" แต่..มันจะยั่งยืนแค่ไหน อย่างที่ฟ้ากังวลอยู่ลึกๆ และต่อไปนี้ ฟ้าจะเจอ ยสตน.ตลอดแน่นอน

เดินดิล ให้สำเร็จเนอะ

 

เลี้ยงเด็กรายเดือน เด็กสดใหม่คงได้กันตลอด

ผลที่เกิดมาจากการกระทำ

ป๋ามาเอง จ่ายแล้ว ไม่ต้องรีบ

เข้ามาในวังวนของลุงไก่แล้ว

goodness