" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"




8.00 น.
มน ที่มาถึงบริษัทแล้ว จนเวลาผ่านไปหลังจากมน ประชุมในช่วงเช้าจนเสร็จแล้ว  วันนี้มน ที่มีงานที่เธอต้องไปทำสัญญากับลูกหนี้การค้ารายใหญ่พร้อมกับทางแผนกกฎหมายและแผนกติดตามลูกหนี้ของเธอในตอนบ่าย มน จึงต้องไปที่บริษัทลูกค้าที่ตั้งอยู่แถวชานเมือง ตอนแรกจะมีเพียงเอกและมน ที่นั่งไปกับรถของบริษัท แต่ก็เกิดเหตุสุดวิสัยขึ้น
10.00  ที่แผนกกฎหมายของบริษัท
"คุณเอก ขอรถตอนบ่ายไว้ใช่ไหมคะ" สมศรี รุ่นน้องที่ฝ่ายธุรการ เอ่ยก่อนจะเอ่ยต่อ
"วันนี้คนขับไม่ว่างเลยค่ะ งานชนกันหมดเลยค่ะ คุณเอก รอหน่อยแล้วกันจะทันไหมคะ คงจะบ่ายๆ" สมพร รุ่นน้องที่ฝ่ายธุรการ เอ่ย
"งานมันรีบน่ะ" เอก เอ่ย
"งั้นเหรอค่ะ หรือพี่จะเอารถไปขับเองเลยไหมคะ แล้วคุณเอกก็มาเบิกค่าน้ำมันรถเอา" สมพร พยายามเสนอแก้ไขปัญหา
"โอเคๆๆ ได้ งั้นผมเอารถผมไปเองก็ได้" เอก พูดจบก็วางสายไป
.
.
.
"กริ้งๆ"
โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของมน ดังขึ้น
"อ้าว เอก ว่าไงรถมารอแล้วเหรอ พี่ก็รออยู่" มน เอ่ยถาม
"พี่มน เราต้องขับรถไปเองแล้วล่ะคนขับรถไม่เหลือเลย" เอก เอ่ย
"ได้ๆ ไปกันเลยไหมล่ะ จะเที่ยงแล้วนี่" มน เอ่ย
"ได้พี่ งั้นไปรถผมแล้วกัน" เอก เอ่ย
"งั้นเหรอได้ เจอกันหน้าลิฟท์นะ" มน เอ่ย
"โอเคๆๆ พี่" เอก พูดจบก็วางสายไป

"แอน พี่ออกไปก่อนนะคงกลับเย็นเลยนะ" มน เอ่ยบอกน้อง
"ค่ะพี่" แอน เอ่ยรับ
.
.
.
.
พอพวกมนและเอก มาถึงสมุทรสาคร ก็เกือบเย็นแถมที่ตั้งของบริษัทที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับรถบัสซึ่งเป็นโรงงานขนาดใหญ่อยู่กลางทุ่งเลยทีเดียว
กว่าการคุยสัญญาจนเสร็จก็ปาไปจนถึงทุ่มกว่า ระหว่างทางที่ทั้งสองกำลังเดินกลับไปที่รถของเอก ที่จอดอยู่กลางลานจอดรถขนาดกว่า 20 ไร่โดยมีรถบัสเปล่าๆจอดกันอยู่เต็มไปหมด มน ที่กำลังเดินคุยโทรศัพท์อยู่กับเติม อยู่นั้น
"เติม มน กลับช้าหน่อยนะเพิ่งเสร็จงานเนี่ย ต้องกลับจากสมุทรสาครไปเอารถที่บริษัทอีก น่าจะดึกเลย ไม่ต้องรอนะ....." มน ที่ยังไม่ทันพูดจบฟ้าที่ครึ้มมาตั้งแต่ช่วงเย็นแล้วจู่ๆ ฝนก็ตกหนักลงมาอย่างหนัก
"เติม ฝนตก แค่นี้ก่อนนะ" มน เอ่ยแล้วก็วางสายไป เอก ที่เห็นก็เลยเอากระเป๋าเอกสารของเขาชูขึ้นเพื่อกันฝนให้มนและเขา มนและเอก เดินกันไปตามสองข้างทางมืดสนิท พอถึงรถ เอก ก็ให้มน ขึ้นรถก่อน จากนั้นเอก ก็ค่อยอ้อมไปขึ้นตาม พอขึ้นรถมาปรากฏว่าฝนก็กลับตกหนักลงมามากกว่าเดิม
"เอก พี่ว่าอย่าเพิ่งขับกลับเลย ฝนตกหนักขนาดนี้ แถมถนนพระราม2 ตอนนี้สิบล้อเยอะจะตาย จะมองทางไม่เห็นเอา" มน เอ่ยบอกเอกด้วยความเป็นห่วงความปลอดภัยของทั้งรุ่นน้องและของตัวเธอเองด้วย
"งั้นนั่งรอก่อนแล้วก็ใด้พี่มน" เอก เอ่ย ก่อนจะดับเครื่องยนต์และปิดไฟ เพราะตอนนี้ขนาดไม่เปิดแอร์ อากาศในรถก็เย็นจนตัวบอกอุณหภูมิบนรถเทสลาของเอก ก็บอกที่ 14 องศาเท่านั้นเอง

 

ไปถึงไหนกันเนี่ย

มันเป็นชะตาฟ้าลิขิตโดยแท้

สถานะการเป็นใจเหลือเกิน​ น่าจะรอดยาก

เฮ้อ.เอกเอ๊ย อีกแล้ว

ระหว่างรอ พี่มนเรามาหาอะไรทำดีกว่ามั๊ย

คู่ขาเก่าจะติดไฟมั้ย

ระหว่างรอ ทำอะไรดี

มันแน่นอนงานนี

นีจะว่าไง

บรรยากาศเป็นใจ ฝนตกหนัก อากาศเย็น ติดอยู่ในรถสองต่อสอง ชวนให้หน้ามืดตามัวเสียจริง

น่าจะโดนเอก

 พร๊อพติดฝน ก็มา แต่ เปลี่ยนจากกระท่อม เป็นในรถ เหนือขึ่นไปอีก ไม่โดนนี่ นับถือเลย แต่ ก็ไม่อยากให้มนถลำไปกว่านี้

โอกาสดีแบบนี้ เอกได้นัวเนียพี่่มนอีกแล้ว

อยู่กันสองคนในบรรยากาศฝนตก อะไรก็เกิดขึ้นได้