น้องแต๋วคนสวย  by  wattana2015


    ผมขอย้อนอดีตนนึกถึงวัยเรียนยามมอปลายของตัวเองนิดนะครับ  บางส่วนก็มาจากประสบการณ์จริงของผมนั่นแหละ เด็กบ้านนอกเตรียมสอบเอ็นสะท้านเมื่อเกือบสามสิบกว่าปีที่แล้ว  เข้ามาเมืองกรุงเทพฟ้าอมรของหลายๆผู้คนแล้วได้มีประสบการณ์หวานแหววกกับเขาเสียด้วย  เสียดายสาวที่ผมพูดแทนตัวนางเอกในเรื่องไม่ได้มานางเอกในชีวิตของผม  ก้ออย่างว่าชีวิตรักขของวัยรุ่นยากแท้จะสมหวัง  มีเพียงหนึ่งในหลายสิบที่จะอยู่ยืดจนแต่งงานกัน  อยากรู้ว่าชีวิตเด็กเอ็นสะท้านเมื่อเกือบสามสิบปีก่อนจะเป็นยังไงก้อลองอ่านเอาละกันครับ  ขอให้สนุกกับเรื่องใหม่ของผมนะครับ



    ผมชื่อ ป้าง นะครับเป็นเด็ก ตจว. ก้อต่างจังหวัดนั่นแหละ   เรื่องของผม มันเริ่มต้นเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว สมัยตอนที่ผมเรื่องอยู่ มอปลายปีสุดท้าย  สมัยนั้นยังเป็นยุคที่ต้องสอบเอ็นทรานส์หรือทึ่มีหลายคนเรียกกันเล่นว่าสอบเอ็นสะท้านนั่นล่ะ  สมัยนั้นผมเองก็เป็นเด็กวัยรุ่นที่หัวไม่ค่อยดีทั่วๆไปเรียนไม่ค่อยเก่งสักเท่าไร และก้อจะเป็นธรรมดาที่เด็กผู้ชายอย่างผมก็จะชอบเล่นกีฬามากกว่า  เป็นประมาณพวกเด็กๆที่ชอบเล่นกีฬาที่เสียเหงื่อ  แต่พวกผมก็แค่ชอบกีฬามากกว่าการเรียนในห้องเรียนก็เท่านั้น  พวกเราก็จะเล่นเตะบอลบ่อยๆจนมืดค่ำ ผลการเรียนก็เลยอยู่กลางๆค่อนไปทางต่ำ  คนอื่นเขาเกรดเฉลี่ยสามจุดกว่าๆแก่ๆจนถึงเกรดสี่จุดศูนย์ศูนย์  แต่ผมอยู่ที่สองนิดหน่อยบางทีก็หลุดไปที่หนึ่งแก่  ที่จริงผมก็เป็นเด็กที่อยู่ในโอวาทของพ่อกับแม่ดีไม่เคยคิดเกะกะเกเรแต่อย่างใด  แต่ผลการเรียนที่อ่อนยวบนั้นเพราะผมขาดความสนใจในการเรียนก็เท่านั้น  จนที่บ้านผมเห็นผลการเรียนแล้วส่ายหัวเพราะกลัวว่าลูกชายของบ้านจะโง่เป็นควายงมโข่งอยู่ที่บ้านนอกจึงไล่ไปเรียนพิเศษ  แต่แถวที่บ้านผมที่กวดวิชาดีๆก็ไม่มีเสียด้วยเด็กภูธรก็ยังงี้แหล่ะ  จนพ่อกับแม่ต้องสั่งให้งดเล่นกีฬาเป็นอันขาดจนกว่าผลการเรียนจะเป็นที่น่าพอใจของท่าน  พอดีว่าที่บ้านก็พอมีฐานะที่จะอำนวยเรื่องการเรียนของผมพ่อกับแม่จึงเตะโด่งผมไปเรียนพิเศษที่กรุงเทพฟ้าอมร การไปเรียนพิเศษที่กรุงเทพครั้งนี้เป็นการเหยียบย่างเข้ากรุงเทพครั้งแรกในชีวิตของผม  พ่อกับแม่เลยพาผมมาฝากที่บ้านของน้าสาวที่พักอาศัยอยู่กับสามีที่กรุงเทพ  และมีลูกสาวที่เรียนอยู่ในระดับชั้นมหาวิทยาลัยทั้งยังมีผลการเรียนที่ดีเสียด้วย  ท่านจึงนำผมมาฝากไว้ที่นี่และขอรบกวนพี่สาวที่เป็นลูกของน้านั้นหาที่เรียนที่พิเศษให้ผมจะได้มีผลการเรียนดีขึ้น

    พี่สาวที่เป็นลูกของน้าที่เป็นสาวสวยนั้นเธอก็ใจดีพาผมจนหาที่เรียนพิเศษจนได้  แต่พอเข้าวันแรกที่ผมไปเรียนก็เริ่มมีปัญหาทันที  เพราะความที่ไม่สนใจการเรียนแต่แรก มันเลยมีปัญหาตามคนอื่นไม่ทันก็เป็นปกติเพราะเด็กในกรุงเทพที่เขามาเรียนพิเศษกันส่วนมากเขาไม่ได้มีปัญหาแบบผมที่เขามาเรียนพิเศษก็ประมาณว่าทบทวนวิชาที่เคยเรียนมาแล้วภายในห้องเรียนปกติเพื่อให้วิชาแน่นหนาขึ้นก็เท่านั้น แต่สำหรับผมนั้นมันไม่ใช่เลย ผลที่ตามก็คือนาทีแรกที่อาจารย์เริ่มสอน ความงุนงงสงกาก็บังเกิด  ความไม่เข้าใจก็ตามมา  แล้วความน่าเบื่อพ่วงด้วยอาการง่วงนอนของผมก็ได้แทรกซึมเข้าสู่สมองของผม  ตาผมนี่จะหลับเสียให้ได้พยายามข่มเปลือกตาแล้วข่มตาอีกจนหาววอดๆหลายต่อหลายรอบนั่งสัปปะหงกแทบจะตกโต๊ะ  ในขณะนั้นเองสายตาของผมก็ได้มองไปเจอสาวสวยคนหนึ่ง ที่นั่งอยู่ด้านหน้าห้อง เธอเป็นสาวสวยตัวกระทัดรัดหุ่นดีผิวขาวเหมือนไข่ปอก ใบหน้าเรียวงามดวงตากลมดูบ้องแบ๊ว ผมยาวมัดเปียถึงกลางหลัง ลุคของเธอแบบพวกญี่ปุ่นหรือเกาหลีประมาณนั้นรวมความแล้วเธอนั้นน่ารักโครตๆสเปคผมเลย  เสียดายที่ผมมองไม่เห็นเธอแต่แรกไม่งั้นผมก็คงจะกระเสือกกระสนไปนั่งใกล้ๆเธอสาวน้อยคนสวยนั้น  ผมเผลอมองเธออยู่นานจนเธอรู้สึกตัวและหันกลับมามองทางด้านผม  จนเราทั้งคู่ประสานสายตากันอยู่นานครู่ใหญ่ทีเดียว  เธอส่งยิ้มมาให้ผมจนผมต้องมองจนตะลึงและยิ้มตอบกลับเธอไปเช่นกัน  ให้ตายเถอะผมว่าผมไม่เคยเห็นมีใครที่ยิ้มได้น่ารักน่ามองแบบเธอมาก่อนในชีวิตของผม  เธอช่างเป็นสาวสวยที่มีรอยยิ้มที่ตรึงใจผมจริงๆ  ผมต้องหาทางเข้าไปคุยกับเธอให้ได้  ผมเผลอมองเธอจนเผลอทำปากกาหล่นจากโต๊ะโดยไม่รู้ตัว  และไอ้ปากกาเจ้ากรรมก็ดันหล่นเข้าไปใต้โต๊ะของเธอเสียด้วย  เธออมยิ้มขำกับท่าทางหงกเงิ่นของผมที่แอบมองเธอจนทำปากกาหล่น  ผมนี่อายหน้าแดงไปจนถึงใบหู  ไอ้ปากกาบ้านั่นมันไม่ไว้หน้าเจ้าของเล้ย ผมก็เลยต้องจำเป็นต้องลุกขึ้นเดินไปทางโต๊ะของเธอแล้วกล่าวกับเธอ


"อ๊ะ ขอโทษครับ ขอผมหยิบปากกาของผมที่ใต้โต๊ะคุณหน่อยได้ไหมครับ"

ผมยืนตรงหน้าเธอ แล้วขออนุญาตเธอ สายตาของผม จับจ้องที่วงหน้าสวยๆของเธอที่ยิ้มขำ เธอเหยียดกายลุกจากโต๊ะยืนแล้วเลี่ยงให้ผมก้มลงไปเก็บปากกาที่ใต้โต๊ะของเธอ

"คราวหน้าอยากรู้จักก็ทักได้นะคะ แต๋วค่ะ ยินดีที่รู้จักค่ะ"
"อ่ะ ขอบคุณครับ ผมชื่อ ป้าง นะครับ ยินดีที่รู้จักเช่นกันครับ"
"ไหนๆเราก็รู้จักกันแล้ว ป้างมานั่งเรียนกับแต๋วมั้ยคะ"
"อ๊ะ ยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยครับ ผมยิ่งไม่ค่อยเข้าใจอยู่จะได้ถามคุณแต๋วได้ ดูแล้วแต๋วน่าจะเป็นเด็กที่เรียนเก่งนะครับ"

   แต๋วเธอที่เป็นคนที่น่ารักยิ้มง่าย  มนุษย์สัมพันธ์ดีเยี่ยม นับว่าเป็นสาวน้อยใจดีที่หายาก เธอเรียนเก่งอย่างที่คาดไว้ไม่ผิดเลย  ผมไม่เข้าใจอะไรพอถามเธอเธอก็อธิบายให้ไม่ปิดบัง เธอบอกว่าการที่อธิบายให้ผมเข้าใจได้มันก็ดีกับตัวเธอเองด้วยเพราะจะได้เป็นการรีเช็คตัวเธอเองว่าเข้าใจสิ่งที่เรียนไหม  ถ้าเธอไม่เข้าใจจนอธิบายผมได้ก็หมายความว่าบทเรียนนั้นเธอก็ต้องไปอ่านเพิ่มเติมหรือสอบถามอาจารย์ผู้สอนเพื่อแก้ไขความไม่เข้าใจนั้นเสียโดยเร็ว เพราะเรียนด้วยกันทำให้เราเริ่มเข้ากันได้ดีขึ้น  ที่ตามมาก็จะรู้สึกคุยกันถูกใจกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนเกือบจะเลิกเรียน


"ป้างเป็นไงบ้างจ้ะเรียนวันแรกพอไหวไหมจ๊ะ  ไม่เข้าใจอะไรก็ถามเราได้นะ เรายินดีช่วยเธอเสมอ เอาล่ะ เลิกเรียนแล้ว เดี๋ยวเราไปเที่ยวหาอะไรทานก่อนกลับไหมล่ะจ๊ะ"
"ได้เลยครับ  ป้างขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงตอบแทนแต๋วที่ช่วยชีวิตป้างล่ะกัน ถ้าไม่มีแต๋วคอยช่วยอธิบายบทเรียนให้ผมคงแย่ตั้งแต่วันแรกเลยเนี่ย ตอนแรกกำลังง่วงจนจะตกจากโต๊ะอยู่แล้วเพราะเรื่องที่อาจารย์สอนไม่เข้าหัวเลยเนี่ย"

   
   หลังจากทานข้าวเสร็จก็ขอตัวเข้าห้องอ่านหนังสือตามฟอร์มเด็กเรียน ฮี่ฮี่  มันก็ส่วนหนึ่งแหละเปิดตำรากางอ่านแล้วหาอ่านข้อที่ไม่เข้าใจจดไอ้ที่ไม่เข้าใจแล้วโทรไปหาน้องแต๋วคนสวย  ไม่ได้เจอหน้าได้ยินเสียงก็ยังดี  น้องแต๋วก็พาซื่อว่าผมไม่เข้าใจบทเรียนจริงๆแล้วพยายามอธิบายให้  ที่จริงผมคิดถึงเจ้าของเสียงหวานๆที่กำลังอธิบายเนื้อหาบทเรียนให้ผมต่างหาก  วันนั้นผมก็โทร.ไปคุยกับเธอจนผ่านไปสักชั่วโมงกว่าจึงวางสาย  ผมเริ่มสังเกตว่าเธอให้ความสนิทกับผมมากขึ้นเรื่อยๆ...

แบบนี้จะเรียกว่า เรียนดีเพราะมีเธอ สินะ






คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................................................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

สาวสวย อธิบายอยู่ข้างๆ เรียนไม่ดีขึ้นก็ยังไงอยู่นะ ป้าย

เรียนดีเพราะมีเพื่อนน่ารัก

เริ่มมาก็หวานเเหววเลย เกริ่นนำได้น่าสนใจมากครับ ขออ่านต่อเลยนะครับ 555

หวานแหวว ชวนกันเรียน น่ารักดีครับ

เริ่มต้นนี่มาในแนวหวานๆ  แต่ดำเนินเรื่องจะเป็นยังไงต่อ ก็คงต้องติดตามกันไปดูหล่ะครับ

น้อวแต๋วน่ารัก

เด็กๆ ใสๆ ชอบครับ

เนื้อเรื่องน่าติดตาม แถมเนื้อหาเป็นเด็ก ม ปลาย ท่าจะสนุก

วัยรุ่นโลกสวยงาม มีกำลังใจฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่าง ช่างมีความสุขจริง ๆ ครับตอนนั้น ขอบคุณมากครับ

ขอบคุณมากครับ เนื้อเรื่ิงน่าติดตามมากครับ อ่านง่านเพลินมาก

สงสัยมีชวนไปติวอย่างอื่นอีกแน่ๆ

ขอบคุณมากครับ มีติวเตอร์คนสวยอยู่ข้างๆก็สุดยอดแล้ว

เนื้อเรื่องย้อนไปไกล
แต่วัยใกล้เคียงกรูเลย

ขอบคุณมากๆครับ