คุยกันครับ
- ยังมีชีวิตอยู่ครับ    55555 ก่อนอื่นก็ขอโทษคนที่ตามอ่านก่อนนะครับ ติดภาระหลายๆอย่าง 
- ยังอู้ไปเขียนเรื่องอื่น 55555 พอดีเป็นกิจกรรมในเว็บหลักอยากร่วมสร้างสีสรรค์ครับ ยังไงก็ฝาก "วังวนเล่ห์ลวงรัก" อีกเรื่องครับ
- ขอบคุณบ้านหลังใหญ่หลังนี้ครับที่ให้มีที่ได้ฝากผลงาน
- ขอบคุณทุกๆเม้นครับ วันที่จะเลิกเขียนก็คือวันที่ไม่มีคนเม้นครับ 

ความเดิมตอนที่ 11
             -หลังจากการต่อสู้กับซาคิวบัส เอโมสเริ่มคลุ่มคลั่งจากการดูดกลืนพลังความมือของซาคิวบัส
             -ยอนฮวาทำการรักษาให้กับเอโมส และให้เอโมสรักษาคาร์เทต่อ
             -ซาคิวบัสยังไม่ตาย แต่อยู่่ในร่างของเอโมส


Dark World ตอนที่ 12 1ต่อ500 และ 500ต่อ1




   ยามสายของวันใหม่ เอโมส คาร์เท และยอนฮวายืนสงบนิ่งอยู่หน้าหลุมศพของเอ็กเตอร์ใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ที่โดดเด่นเป็นสง่าในทุ่งกว้าง ไม่มีเสียงพูดคุยใดๆเล็ดลอดออกมา มีแต่เสียงลมพัดหวีดหวิวผสมเสียงกิ่งหญ้าลั่นออกมาบ้างเป็นจังหวะ เป็นชั่วระยะเวลาซักพักที่ทั้งสามยืนไว้อาลัยให้กับเอ็กเตอร์ ก่อนจะมีเสียงหัวเราะร่าให้พวกเค้าหันมามอง

   "อ้าวๆ ตาแก่เอ็กเตอร์เสียท่าอย่างนั้นเหรอเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงชายหนุ่มรุนราวคร่าวเดียวกับเอโมสแผดหัวเราะบนหลังม้าอย่างสะใจ ส่งผลให้ทั้งสามคนเขม็งมองไปที่ชายหนุ่มไร้มารยาทคนนั้น

   "ให้เกียรติท่านเอ็กเตอร์ด้วยเรแกน" เอโมสจ้องหน้าเรแกนเขม็ง

   "หือ!!! จะเอาตรงนี้เลยไหมล่ะเอโมส!!!  อยากรู้จริงๆว่าจะหนังเหนียวเหมือนที่เค้าร่ำลือกันไหม?" เรแกนยิ้มเหยียดๆ พร้อมกับหยิบหอกลองกินุสในหนึ่งสิบศราตราวุทที่เค้าเป็นผู้ครอบครองออกมา ว่ากันว่าไม่มีสิ่งใดที่หอกนี้จะแทงไม่เข้า คาร์เทไม่รอช้าหยิบธนูขึ้นมาเล็งยิงไปทีเรแกนทันที ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปกว่านี้ก็มีเสียงสตรีที่ฟังดูเคร่งครึ้มออกปากห้ามไว้ก่อน

   "หยุดเดียวนี้นะเรแกน หยุดสิ่งที่ท่านคิดจะทำตอนนี้เลย อย่าหาว่าข้าไม่เตือน" เสียงหญิงสาวนามไอรีนดังขึ้นห้ามปรามการกระทำของเรแกน ราวกับรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น

   "ฮ่าฮ่าฮ่า หยุดก็หยุดจ๊ะไอรีนคนสวย ว่าแต่เจ้าเห็นอะไรล่ะไอรีน ศพข้าหรือศพมัน ตอบข้าหน่อยได้ไหม แต่อันที่จริงข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหอกของข้า จะทะลวงอนาคตที่เจ้าเห็นได้ไหมนะ" เรแกนยอมหยุดมือตามเสียงห้ามของหญิงสาวแต่ก็ยังไม่หยุดปากเสีย พูดจายโสท้าทายไปเรื่อย
   "เจ้านี้มันไร้สาระเสียจริงๆ ท่านเอโมส ท่านยอนฮวา ท่านคาร์เท ตามมาทางนี้คะ ท่านโคลด์กำลังสื่อสารกับเหล่าผู้นำโลก และชี้แจงรายละเอียดที่ได้มาจากท่านเอโมสอยู่ คาดว่าน่าจะใกล้เสร็จแล้ว" ไอรีนตัดบทและพูดคุยธุระกับเอโมสทันที

   Tencommander ทั้งหมดเดินเข้ามาในกระโจมที่พักส่วนตัวของเอโมส ซึ่งพอดีกับที่โคลด์สื่อสารผ่านกระแสจิตไปยังสภาผู้นำโลกเสร็จสิ้นพอดี ทั้งหมดนั่งล้อมวงกันบนโต๊ะทรงกลม อันเป็นสิ่งที่แสดงถึงความเท่าเทียมกันไม่มีใครเหนือใครเมื่ออยู่บนโต๊ะตัวนี้ ซึ่งเป็นธรรมเนียมตามปกติ และบัดนี้โต๊ะประชุมแห่ง Tencommander ถูกเติมเต็มที่นั่งด้วยคน 6 คน ขาดไป 4 ที่นั่ง  จากโชตะที่น่าจะกำลังต่อสู้อยู่กับจตุรอาชาที่มุ่งหน้าไปทางกองทัพของเค้า เซเฟียที่เดินทางไปช่วยโชตะ  หลินที่สลบไสลบาดเจ็บจากการต่อสู้กับอิลลูชั่น  และเอ๊กเตอร์ที่ตายไปด้วยฝีมือซาคิวบัสจากการต่อสู้เมื่อคืน

   "สภาผู้นำโลกตัดสินใจจะประกาศชัยชนะสงครามและปิดเรื่องที่ราชินีแม่มดหนีไปได้เป็นความลับ ส่วนที่เล็ดลอดหนีไปได้ จะเป็นหน้าที่ของพวกเราตามจัดการในทางลับ " โคลด์กล่าวสรุปสิ่งที่ได้รับคำสั่งมา ภายในกระโจมบรรยากาศเงียบสงัดดูตึงเครียดขึ้นมาทันที

   "ข้าไม่เห็นด้วย เราไม่ควรปิดบังเรื่องนี้ ทุกๆคนบนโลกมีสิทธิรับรู้ และช่วยกันค้นหาจะทำให้การค้นหาราชินีแม่มดง่ายขึ้น " เอโมสคัดค้าน โคลด์ที่ได้รับคำสั่งมาจากสภาโลก 

   กลุ่ม Tencommander ที่ครอบครองศารตตราวุธทั้งสิบชิ้น มีพลังอำนาจมากพอที่จะต่อกรกับทุกๆขุมกำลังในโลกไม่เว้นแม้แต่สภาเหล่าผู้นำโลก หากแต่อาวุธเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นเพราะการกำจัดแม่มดเป็นสำคัญ  หากมีคนใดคนนึงนำไปใช้ในทางที่ผิดหรือเกิดการขัดแย้งกันภายในกลุ่มจะเกิดผลเสียอย่างมาก 

   เพราะฉะนั้นแล้วจึงมีกฎอย่างง่ายๆ ที่ทุกคนในกลุ่มต่างยึดถือเป็นที่มั่น คือการตัดสินใจร่วมกันโดยนับถือเสียงข้างมากจากคนภายในกลุ่มเป็นหลัก และต้องยึดทำตามมติกลุ่มเป็นที่ตั้ง  ครั้งนี้ก็เช่นกันเมื่อความเห็นแตกเป็นสองฝ่ายก็ต้องอาศัยการโหวตเข้าตัดสินเพื่อให้กลุ่มไม่ขัดแย้งกันเอง

   "ข้านึกอยู่แล้วเอโมสว่าเจ้าต้องคัดค้าน แต่เรื่องแบบนี้ ใช้ความเห็นของเจ้าเพียงคนเดียวไม่ได้ ต้องให้ทุกคนในที่นี่ตัดสินใจร่วมกัน เฉกเช่นที่เคยเป็นมา" โคลด์กล่าวขอโหวตว่าจะทำตามมติของสภาผู้นำโลกหรือเปล่า

   "ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าตามสภาโลกว่ะเอโมส" เรแกนผู้ไม่เคยถูกกับเอโมสมาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว ยกมือออกเสียงสนับสนุนโคลด์แบบไม่ต้องคิด ไม่รู้ว่าในใจคิดอะไร หรือบางทีอาจจะไม่ได้คิดขอแค่ให้ได้โหวตสวนเอโมสเป็นใช้ได้

   ไอรีนอัศวินสาวยกมือสนับสนุนโคลด์ "ข้าเห็นด้วยกับสภาผู้นำ พวกเราและทหารตรากตรำสู้รบมานานมากพอแล้ว ควรจะได้กลับไปฉลองกันเสียที ส่วนเรื่องแม่มดตอนนี้เหลือที่เป็นปัญหา ก็คงมีแค่คลีโอที่กำลังสู้อยู่กับโชตะและเวด้าที่ยังไม่พบตัวเช่นเดียวกับราชินี ด้วยพลังของพวกเราน่าจะเพียงพอที่จะสามารถจัดการในทางลับได้" ไอรีนเพิ่มคะแนนโหวตให้กับทางฝั่งโคลด์

   "ก็อย่างที่เห็นนี้แหละเอโมส ข้า เรแกน และไอรีนเห็นด้วยกับคำสั่งของสภาโลก เจ้าสองคนล่ะ คาร์เท ยอนฮวา หากเจ้าคนใดคนนึงสนับสนุน หรือไม่ออกเสียงก็จะถือว่าเป็นมติกลุ่ม" โคลด์เอ่ยถามทั้งสองคน

   "ข้าไม่คิดว่าการปิดบังและเฉลิมฉลองในตอนนี้จะเป็นเรื่องที่ถูกต้องนัก ข้าขอค้าน"คาร์เทสนับสนุนเอโมส

   "เราจะต้องเตือนให้ทุกๆคนช่วยกันสอดส่อง มากกว่าที่จะหลีกหนีความจริงนะคะ" ยอนฮวาก็เห็นด้วยกับเอโมสอีกคน

   สถานการณ์การออกเสียงในตอนนี้ต่างผ่ายต่างมีผู้สนับสนุนอย่างฝ่ายละสามเสียง เหตุผลทั้งสองฝ่ายก็ดูเหมือนจะไม่มีฝ่ายไหนดีกว่าหรือแย่กว่ากันอย่างชัดเจน แต่กลับมีอีกหนึ่งเสียงเล็ดลอดเข้ามาภายในการประชุม

   "เราเห็นด้วยกับท่านโคลด์ค่ะ เราไม่จำเป็นจะต้องให้มีเหตุการณ์ตื่นตระหนก แค่นี้ทุกคนก็เหนื่อยมามากพอแล้ว" เสียงนั้นดังมาจากทางหน้าประตูกระโจม เป็นเสียงของหลินที่เพิ่งฟื้นจากอาการบาดเจ็บ และเดินเข้ามาได้จังหวะพอดีในช่วงการโหวต


   โคลด์พยักหน้าให้หลินแทนคำขอบใจ "ดีใจที่เจ้าฟื้น แล้วก็ขอบใจเจ้ามากหลิน  ก็อย่างที่เห็นนี้แหละเอโมส เสียงในตอนนี้ 4 ต่อ3 สภาผู้นำจะประกาศชัยชนะในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า แล้วแจ้งว่าได้กำจัดราชินีแม่มดไปแล้ว ส่วนสาวกแม่มดหรือสิ่งแปลกปลอมที่เหลืออื่นๆ พวกเราจะจัดการในทางลับโดยไม่ให้ใครได้รู้ ในตอนนี้ผู้ที่รู้เรื่องราชินีแม่มดจะมีแค่สภาชั้นสูงและพวกเรา Tencommander เท่านั้น"

   "ตะ แต่เซเฟีย กับโชตะยังไม่ได้ออกเสียงเลยนะคะ!!! " คาร์เทยังดื้อไม่ยอมแพ้ตามนิสัยส่วนตัวของเธอ
   "เสียใจด้วยคาร์เท นี้เป็นเรื่องด่วนที่ต้องตัดสินใจ ไว้พวกเค้ากลับมาแล้วค่อยว่ากันใหม่"โคลด์ชี้แจง แต่เอาตามความเป็นจริง ถ้าสภาโลกได้ประกาศเรื่องชัยชนะและกำจัดราชินีแม่มดสำเร็จไปแล้ว เสียงของโชตะและเซเฟียก็ไม่มีความหมายอะไรอีก

   แม้จะยังดูคลุมเครือ แต่ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา การประกาศชัยชนะของกองทัพมนุษย์ก็เริ่มมีผล ข่าวจากสภาผู้นำโลกได้ส่งผ่านกระแสจิตไปยังนักเวทย์ในแต่ละแห่ง และส่งข่าวต่อๆกันไปยังกองทัพต่อกองทัพ หุบเขาต่อหุบเขา เมืองต่อเมือง เพียงไม่กี่ชั่วเวลา เสียงโห่ร้อง และการเฉลิมฉลองยินดีปรีดาจากเมืองสู่เมือง ก็ดังกระหึ่ม เป็นสัญาณบ่งบอกถึงยุคแห่งความหวาดกลัวต่อความมืดของเหล่ามนุษย์ได้หมดไปแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่สภาโลกต้องการโดยเลือกที่จะปกปิดเรื่องราวของราชินีแม่มดที่หลบหนีไปได้


   "ท่านจะไปจริงๆหรือครับ ท่านแม่ทัพ" ซิกค์รองแม่ทัพสูงวัยที่รอดตายจากการสู้กับซาคิวบัส กล่าวกับเอโมสอย่างนอบน้อม

   "สงครามจบแล้วท่านซิกค์ ตำแหน่งบัญชาการกองทัพก็ต้องหมดไปตามพันธะสัญญา ฝากท่านซิกค์ดูแลและขอบใจเหล่าทหารหาญของข้าด้วย ส่วนตัวข้าจะเดินทางไปสมทบกับเซเฟีย ดีร้ายยังไงจะได้ช่วยเหลือกันทันเพราะขาดการติดต่อไปนานพอสมควรแล้ว" เอโมสมอบหมายกองทัพให้ซิกค์รับช่วงต่อเป็นผู้ดูแล และให้นำทหารกลับเมืองไปเฉลิมฉลอง ส่วนตัวเค้าจะเดินทางไปสบทบกับเซเฟีย

    "พวกข้าจะรอเฉลิมฉลองกับท่าน  ขอให้ปลอดภัยนะครับ" ซิกค์ทำความเคารพส่งอดีตแม่ทัพที่เคยรวมรบกันมา




   ไม่เพียงแต่กองทัพของเอโมสเท่านั้น ทัพอื่นๆทั้งหลายก็เริ่มทยอยถอนทัพกลับสู่ภูมิลำเนา Tencommander ที่เป็นผู้นำกองทัพต่างก็ต้องส่งคืนมอบหมายกองทัพให้รองแม่ทัพดูแลกันต่อไป ทั้งคาร์เท ทั้งยอนฮวาต่างก็ต้องกลับไปยังกองทัพเพื่อส่งมอบด้วยเช่นกัน  และTencommanderทั้งหมดจะต้องเตรียมตัวเข้าไปรายงานกับสภาผู้นำโลก แต่ทว่ามีหนึ่งคนที่ยังไม่ยอมไปเข้าพบสภาผู้นำโลกในตอนนี้

    "เจ้าจะตามไปช่วยเซเฟียกับโชตะอย่างนั้นหรือ?" โคลด์กล่าวถามเอโมสที่เดินออกมาจากกองทัพเพียงลำพัง

    "ครับท่านโคลด์ ข้าเคยประมือกับ4จตุรอาชามาแล้วถึง 2 คน คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ในการต่อสู้บ้าง และถ้าช่วยกันเยอะๆน่าจะจับเป็น เพื่อมาสอบสวนหาตัวราชินีได้ง่ายกว่า" เอโมสตอบกลับอย่างนอบน้อม ไม่ใช้เพราะว่าโคลด์เปรียบเสหมือนกับเป็นผู้นำกลุ่ม Tencommander แต่เพราะความนับถือในบารมีแห่งคุณวุฒิและวัยวุฒิของโคลด์

   หลินเดินเข้ามาสบทบ "ถ้าเราไปด้วยจะเร็วกว่านะคะ เพราะปราสาทดาร์คโซนพังทลายแล้ว คาถารบกวนต่างๆก็หายไป ตอนนี้คาถาเคลื่อนย้ายของเราก็สามารถกลับมาใช้ได้อีกครั้ง "

    "ถึงข้าห้ามเจ้าก็คงไม่ฟังสินะเอโมส เจ้าก็รู้นะขัดขืนคำสั่งสภาผู้นำอาจจะต้องมีบทลงโทษ"โคลด์ถามย้ำอีกครั้ง

    "ข้าน้อมรับการลงโทษ แต่อยากให้เป็นความผิดของข้าเพียงคนเดียว ส่วนหลินข้าไม่อยากให้มาโดนลงโทษเพราะความเห็นแกตัวของข้า หวังว่าท่านโคลด์คงช่วยได้นะครับ"

   โคลด์พยักหน้ายิ้มส่งเบาๆ "หึหึ ได้สิ  Tencommanderหลินจะได้รับคำไหว้วานจากข้า ให้ตามไปสอดส่องดูพฤติกรรมแปลกประหลาดของเจ้าอย่างนี้ดีไหม"

    "ขอบคุณท่านโคลด์มาก ไปกันเถอะท่านหลิน"เอโมสโค้งคำนับโคลด์ ก่อนจะเตรียมตัวเดินทางไปกับหลิน



   ในเวลาเดียวกันอีกฟากของสงคราม เซเฟียได้เดินทางมาถึงกองทัพของโชตะ เสียงกึกก้องกัมปนาทบนท้องฟ้าเหนือกองทหารด้านล่าง เป็นเสียงของมังกรขนาดใหญ่ยักษ์มหึมาที่กำลังสู้กับบางสิ่ง ลักษณะที่พอจะอธิบายได้มันก็คือขวานหิน ที่มีขนาดใหญ่เป็น 1 ใน 3 ส่วนของมังกร ขวานหินด้ามนั้นกำลังเหวี่ยงฟาดฟันมังกรยักษ์

   ฝั่งมังกรยักษ์เป็นสัตว์อสูรของโชตะไม่ผิดแน่ ส่วนที่ปลายด้ามขวานยักษ์มีแม่มดที่เธอรู้จักดีอยู่ นั้นคือคลีโอแห่งสี่จตุรอาชา เธอมองสถานการณ์แล้วดูเหมือนว่าโชตะกำลังเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด ถ้าไม่เห็นกับตาเธอจะไม่มีทางเชื่ออย่างเด็ดขาดว่าโชตะจะเพลี่ยงพล้ำ เพราะในบรรดาสิบศราตราวุธ อัญมณีเนตรสีเพลิงได้รับการยอมรับว่าทรงพลังที่สุด หนทางที่จะพ่ายแพ้ใครไม่น่าจะเป็นไปได้ คำเตือนของเอโมสแว่วมาในหัว

   "พวกนางไม่ได้มีแต่ความแข็งแกร่งของพลังเพียงอย่างเดียว แต่มันยังมีพิธีกรรม ความลึกลับบางสิ่งบางอย่าง ที่เหนือกว่าจะคิดออกมากมายเกินไป พวกนางสามารถเป็นฝ่ายชนะได้โดยที่พลังอาจจะด้อยกว่าคู่ต่อสู้ซัก 100 เท่าด้วยซ้ำ"

   "ยังไงก็ต้องช่วยโชตะออกมาก่อน" เซเฟียตัดสินใจจะไม่เข้าปะทะโดยตรงแต่เน้นให้ความช่วยเหลือโชตะก่อนเป็นอันดับแรก คิดได้อย่างนั้นแล้วเธอก็ตะบึงควบม้าเข้าไปหา และสังเกตเห็นว่ากองทหารของโชตะกว่าครึ่งกลายเป็นก้อนหินแข็งสีหน้าดูเปี่ยมสุข ส่วนกองทหารอีกครึ่งที่เหลือจับดาบจับอาวุธพุ่งเข้าใส่เซเฟียด้วยสีหน้าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

   เซเฟียนั่งบนม้าสีขาวคู่ใจพยายามควบคุมให้มันอยู่นิ่งๆ ไม่ตื่นตระหนก เมื่อต้องเผชิญหน้ากับดวงตาแดงฉานเหี๊ยมเกรียมของกองทหารของโชตะ คาดคะเนด้วยสายตาแล้วจำนวนน่าจะมากกว่า500คน ตอนนี้ทั้งหมดดูเหมือนว่าจะโดนควบคุมจิตใจโดยแม่มดไปหมดเสียแล้ว ความจริงเท่าที่เซเฟียรู้ กองทัพของโชตะมีจำนวนไพร่พลมากกว่านี้ รวมแล้วราวๆ 5000นายเห็นจะได้ แต่ตอนนี้เซฟียไม่รู้เลยว่าทหารเหล่านั้นหายไปไหน แล้วจะเป็นตายร้ายดีกันอย่างไรก็ไม่อาจทราบได้

   "นี้คงเป็นพลังของ 4 จตุรอาชา พลังการสะกดจิตใจรุนแรงอะไรอย่างนี้นะ ไม่น่าเชื่อว่าแม่มดแค่คนเดียวจะทำทั้งให้ทหารกว่า 500 นายกลายเป็นทาสได้" เซเฟียรำพึงกับตัวเองจับดาบคู่ใจข้างตัวเตรียมเข้าปะทะ



   เซเฟียรู้ดีว่า ถึงแม้ว่าเธอและTencommanderคนอื่นๆ จะเคยปะทะกับแม่มดระดับ 4 จตุรอาชา มาบ้างแล้วในอดีต แต่ถ้าเป็นไปตามคำบอกเล่าของเอโมส  พวกนั้นใช้พลังเพียงแค่ผิวเผิน โดยมีจุดประสงค์เพียงเพื่อปรากฎตัวหลอกล่อเรื่องราชินีตัวปลอมก็เท่านั้น พลังที่แท้จริงของพวกนางเพียงแค่คนเดียวถึงกับทำให้Tencommander หลิน กับสองพี่น้องผู้ติดตามสลบไสลไม่ได้สติ แถมยังบดขยี้กองทหารผู้พิทักษ์อัยนเลื่องชื่อในความแข็งแกร่งของเอโมสทั้ง 20 คน และกองร้อยบุกทะลวงของนางกองเคิกร์จนเละเทะไม่เป็นท่า มันคงไม่ใช่เรื่องดีเลยหากว่าเธอจะประมาทพวกนาง

   "พวกเจ้า!!! ทั้งหลาย!!! คงรู้จักเราดี!!!  เราคือTencommanderนามว่าเซเฟีย เรามาที่นี้เพื่อช่วยแม่ทัพของพวกเจ้า เราไม่สนว่าจะเกิดอะไรขึ้น!!! ถ้าพวกเจ้าหันดาบใส่เรา!!! เราจะถือว่าเป็นศัตรูทันที!!! " เซเฟียคำรามประกาศดังสนั่น เป็นคำสั่งกร้าวแกร่งอย่างเด็ดขาด เพื่อให้โอกาศสุดท้ายกับกลุ่มทหารที่หันดาบมาทางเธอ โดยหวังว่าจะยังพอมีคนที่หลงเหลือสติอยู่บ้าง แต่ปล่าวประโยชน์ทหารเหล่านั้นดูคลุ้มคลั่งจ้องหน้าเธออย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ และทั้งหมดนั้นก็เริ่มวิ่งดาหน้าเข้าไปหาเซเฟียอย่างบ้าคลั่ง

    "อาชาน้อยเจ้าหลบไปก่อนเดียวข้าจะส่งสัญญาณเรียกอีกที" เซเฟียก้มตัวลงกระซิบกับม้าคู่ใจให้หนีจากจุดปะทะไปก่อน เซเฟียกระโดดลงจากหลังม้า มายืนบนทุ่งหญ้าเผชิญหน้ากับกองทหารคลุ้มคลั่งกว่า 500คน ที่วิ่งดาหน้าเข้ามาหาซึ่งคงไม่ได้มาดีแน่ๆ เซเฟียใช้สองมือจับดาบเงินเล่มใหญ่มาประทับด้ามดาบไว้บริเวณหน้าอก ปลายดาบแหลมคมชี้ลงพื้นดิน ราวกับว่าเธอกำลังกุมมือไว้ที่กลางหน้าอกเพื่อสวดอ้อนวอนต่อเทพผู้สร้างโลก

    "ด้วยพลังของเอ็กซ์คาลิเบอร์ ราชาแห่งศราตราวุธ สิ่งใดที่เป็นปฏิปักษ์ต่อเรา สิ่งนั้นจงสยบยอมต่อฤทธาแห่งข้า" ฉับพลันที่เซเฟีย กล่าวจบ ก็ปรากฎแสงสีม่วงเปล่งประกายระยิบระยับเป็นรัศมีเรืองรองเป็นวงกลมรอบล้อมตัวเธอ และระเบิดกระจายแผ่ขยายแสงเรืองรองนั้นออกเป็นวงกว้างไปจนสุดสายตา

   เหล่าทหารคลุ้มคลั่งเริ่มวิ่งเข้าหาตัวเธอช้าลง เป็นเพราะอาวุธทั้งหมดของพวกทหารคุ้มคลั่ง ไม่ว่าจะเป็นดาบ ฆ้อน ธนู ลูกตุ้ม หอก ขวานไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ บ้างก็มีน้ำหนักเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ บ้างก็ร้อนจนไม่อาจถือไว้ได้ จนทหารคลุ้มคลั่งต้องทิ้งอาวุธของตัวเองลงกับพื้นเพราะไม่อาจจะถืออาวุธของตัวเองได้อีกต่อไป

    "วัตถุสิ่งใดก็ตามที่เป็นอาวุธ จะต้องสยบต่อเอ็กซ์คาริเบอร์"เซเฟียพูดสายตานิ่งเฉย ไปที่กองกำลัง ตั้งท่าเตรียมเข้าต่อสู้ เพราะดูเหมือนว่าแค่ทำให้อาวุธหลุดจากมือ พวกนั้นก็คงจะไม่จบง่ายๆ

    "แฮ่ แฮ่" "กี๊ซซซซซซซ" "แกว๊วกกกกก"  "ก๊าซซซ" ปลดอาวุธของพวกมันแค่นั้น ไม่อาจจะหยุดความบ้าคลั่งลงได้เลย พวกทหารบ้าเริ่มโถมวิ่งเข้าใส่เซเฟียอีกครั้งแม้ไม่มีอาวุธใดๆ

    "ก็คิดไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้  เข้ามาเลย!!!" สองมือของเซเฟียจับด้ามดาบเล่มใหญ่อย่างมั่นคง แล้วเหวี่ยงตัวหมุนวนสองสามรอบ ก่อนจะเหวี่ยงฟาดดาบไปข้างหน้าของเธอ เกิดเป็นคลื่นดาบ ตัดตัวทหารคลั่งที่วิ่งนำหน้ามาก่อนราว30คน ในสองสามแถวแรก ตัวขาดครึ่งเลือดพุ่งกระฉูดขึ้นฟ้าแดงฉาน

   ทหารคลั่งแถวถัดมาหน่อย ก็ต้องปลิวล้มลงเพราะแรงอัดอากาศที่กระแทกฟาดฟันจากดาบของเธอ สักพักพวกมันก็เริ่มลุกขึ้นมาแล้วยังวิ่งดาหน้าเข้ามาหาอีกครั้ง เซเฟียประสานสองมือตวัดดาบชูขึ้นเหนือหัว ก่อนที่จะฟาดดาบทั้งอันลงพื้นอย่างแรง

    "กระบวนท่าผ่าปฐพี!!!"

   แรงฟาดและพลังของดาบก่อให้เกิดคลื่นพลังวิ่งเป็นเส้นตรงดั่งครีบปลาฉลามขนาดยักษ์ พุ่งตรงไปทางด้านหน้าของเซเฟีย เหล่าทหารคลั่งถูกคลื่นดาบของเซเฟียจนกระเด็นกระดอนแยกเป็นสองฝั่งซ้ายขวา บางคนโชคร้ายที่อยู่ตรงวิถีดาบพอดีก็ถูกฟันแยกเป็นสองส่วนสิ้นชีพอย่างรวดเร็ว

    "ช่วยลดพลัง แล้วเพิ่มความคล่องตัวหน่อยนะคะเอ็กซ์คาริเบอร์" เซเฟียพูดพึมพัมกับอาวุธของตัวเองราวกับว่ากับลังสนทนาอยู่กับใครสักคน แต่ใครสักคนที่ว่าก็คือดาบเอ็กซ์คาริเบอร์ที่เธอถืออยู่นั่นเอง และเมื่อสิ้นเสียงพูดคุย ดาบเอ็กซ์คาริเบอร์ของเธอที่ดูเหมือนจะหนักมากจนเธอต้องถือสองมือในคราวแรก ก็เบาวิวราวกับกิ่งไม้ เซเฟียตะลุยวิ่งแหวกผ่ากลางฝูงทหารคลั่งที่เธอทำทางไว ตรงเข้าไปกลางฝูงและเริ่มตวัดดาบยักษ์ไปมาด้วยมือข้างเดียวอย่างคล่องแคล่ว เลือดสีแดงฉานกระฉูดเป็นน้ำพุ แขนขาปลิดปลิวดั่งใบไม้ร่วงพร้อมกับของเหลวสีแดงกระฉูดละล่อง ราวกับว่าเซเฟียยืนอาบน้ำฝนที่ตกลงมาเป็นโลหิต


   ทหารคลั่งที่ไร้อาวุธมีเพียงสองมือและคมเขี๊ยวมนุษย์เท่านั้นที่จะทำร้ายขุนพลสาวได้ ทำให้การต่อสู้ของเซเฟียง่ายมากขึ้น และเพียงไม่กี่อึดใจจำนวนของทหารคลั่งก็เริ่มลดจำนวนลงอย่างรวดเร็ว จนเหลืออีกไม่กี่สิบนายที่ได้แต่ยึกๆ ยักๆ ด้วยสัญชาติญาณรักตัวกลัวตายของสิ่งมีชีวิต ทำให้ทหารคลั่งไม่กล้าเข้าไปลุยกับเซเฟีย

   "เราก็นึกว่าพวกเจ้าจะลืมความหวาดกลัวไปแล้วซะอีก  ว่ายังไง?  จะเข้ามาหรือเปล่า?"เซเฟียกล่าวกับทหารคลั่งที่ยืนสั่นหงกๆ ในขณะที่ร่างของเธอแดงฉานไปด้วยเลือดสีแดงพร้อมแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวราวกับว่าเธอเพลิดเพลินมากกับการได้ฟาดฟันร่างเนื้อของศัตรูตรงหน้า อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าทหารคลั่งจะรู้สึกกลัวเซฟีย มันก็รู้เพียงแต่ว่าต้องกำจัดศัตรูตรงหน้าเท่านั้นราวกับถูกตั้งคำสั่งมาให้รู้จักแต่เพียงการอาละวาด

   "แกว๊กกกก" "กี๊ซซซซ" "โฮกกกก" ทหารคลั่งที่เหลือน้อยนิดกระโจนเข้าหาเซเฟียแม้ว่าท่าทีของพวกมันจะดูหวาดกลัวสักเท่าไหร่ก็ตาม เซเฟียตั้งท่ารับอย่างดีจดจ้องไปที่ศัตรูที่มุ่งร้ายมายังตัวเธอและตวัดดาบยักษ์คู่ใจอีกครั้งอย่างไม่ปราณีผู้ใด

   !!!ฉัวะ!!!  !!!ฉัวะ!!!  !!!ฉัวะ!!!  สิ้นเสียงตวัดดาบก็ไม่มีศัตรูใดหลงเหลืออยู่ต่อหน้าเซเฟียอีกต่อไป

    "ตุ้บ"

    "ใครอยู่ตรงนั้น" เซเฟียหันหน้าไปยังจุดต้นตอที่กำเนิดเสียง ก็เห็นชายหนุ่มคนนึงทำอะไรยึกยักหลบอยู่ตรงสุ่มกองเสบียงอาหาร เซเฟียเดินเข้าไปดูใกล้ๆก็ต้องประหลาดใจว่าที่เห็นท่าทียึกยักอยู่นั้นชายหนุ่มคนนั้นกำลังกำแก่นกายที่แข็งโด่ของตัวเองสาวขึ้นๆลงๆ หลับตาพริ้มสีหน้ามีความสุข

    "มันใช้เวลาที่เจ้าจะมาทำเรื่องน่าละอายแบบนี้อย่างนั้นหรือเจ้าทหารชั้นเลว " เซเฟียตวาดอย่างเดือดดาล ชี้ปลายดาบไปที่คอหอยของชายหนุ่มผู้ไม่รู้กาลเทศะคนนั้น

    "ข้ารู้ แต่ข้าหยุดมันไม่ได้ อูววว ร่างกายข้าไม่ฟังข้าเลย ซี๊ดด มะ แม่มดคลีโอซี๊ด....นางช่างงดงาม ซี๊ดด" ชายหนุ่มเงยหน้ามาคุยกับเซเฟียแต่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดช่วยเหลือตัวเองแต่อย่างใด ซ้ำยังเพ้อรำพึงรำพันถึงความสวยงามของแม่มดคลีโอด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข

    "ตูมมมมม!!!!!" เสียงปะทะดังสนั่นอยู่บนฟากฟ้าไม่ไกลจากจุดที่เซเฟียยืนอยู่นัก ดึงความสนใจของเซเฟียให้หันกลับมามอง เมื่อมังกรขนาดมหึมาที่กำลังโดนขวานยักษ์ตวัดไล่ฟาดฟัน เซเฟียตระหนักดีว่าไม่มีเวลาแล้ว แต่ถ้าหากเธอเข้าไปประจันหน้าโดยมีข้อมูลของคลีโอเพิ่มขึ้นอีกซักนิดอาจจะทำให้งานของเธอง่ายขึ้นบ้างไม่มากก็น้อย

   "ทำตัวให้เป็นประโยชน์ซักหน่อยเจ้าทหารเลว บอกเรามาว่ามนต์ตราอันใดที่ทำให้เจ้าและกองทหารที่ข้าเห็นเป็นอย่างนี้ " เซเฟียลดดาบลงและสอบถามถึงข้อมมูลที่พอจะเป็นประโยชน์บ้าง

   แต่ทหารเลวนายนั้นกลับหวาดวิตก เหงื่อแตกซิก สั่นหน้าระริก ไม่อยากตอบคำถาม  "อย่านะท่านอย่าถามอะไรข้าอีกเลย รีบไปเถอะปล่อยข้าไว้ ท่านคลีโอเหลือข้าไว้ อย่าถามอะไรข้าเลย "

   "แสดงว่าเจ้ารู้อะไรบางอย่าง อย่าขี้ขลาดไปหน่อยเลย ตอบมา!!!!!"เซเฟียบีบคั้นหนักขึ้น เจ้าหนุ่มนี้ต้องรู้ข้อมูลและมนต์ตราที่คลีโอใช้บ้างไม่มากก็น้อยเป็นแน่ ถึงจะไม่รู้สาเหตุที่เจ้าหนุ่มนี้ปิดบังแต่ยังไงก้ต้องเค้นข้อมูลออกมาให้ได้

    "ไม่ อย่าถามข้า  ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น ไม่รู้ ไม่รู้ ข้าไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น อย่าถามข้า  ซี๊ดดด..."ชายหนุ่มเบื้อนหน้าหนีไม่อยากตอบอะไร แต่มือก็ยังง่วนกับการสาวแก่นกายของตัวเองไม่หยุด คล้ายกับว่าหยุดความอยากของตัวเองไม่ได้
    พลั่ก!!! เซเฟียเหลืออดถีบเข้าไปที่กลางหลังชายหนุ่ม ออกแรงใช้เท้ากดไว้ไม่ให้เจ้าหนุ่มดิ้นไปไหนได้ ค่อยๆย่อตัวลงกางมือตะปบไปที่ส่วนหัวกดหน้าทหารนายนั้นแนบพื้น พร้อมๆกับร่ายเวทตรวจสอบ
   
   "ไม่นะท่านเซเฟียอย่าทำอย่างนั้น ซี๊ดดดด เพื่อตะตัวท่านอะ เองงง ซี๊ดดด อย่าาาา!!!!!!"
   "สัจจะนิรันดร์" สิ้นเสียงร่ายเวทของเซเฟีย เธอก็ดำดิ่งลงไปในห้วงความคิดของทหารหนุ่มที่ยังคงพยายามร้องห้ามปรามไม่ให้เธออ่านความคิดเค้าแต่ก็ไม่ยอมบอกเหตุผลว่าเพราะอะไร


   เซเฟียดำดิ่งลงไปในห้วงความจำของชายหนุ่ม ไม่นานภาพจากสายตาของเค้าก็ปรากฎขึ้น ราวกับว่าเป็นตัวของเธอเอง

   "แท็ง ไอ้เด็กส่งน้ำ ไอ้แท็งโว้ยยย!!! เราชนะแล้ว ปราสาท Darkzone พังทลายแล้ว  ระเบิดเป็นดดอกเห็ดเห็นมาแต่ไกลเลย วู้ววว กลุ่มที่ทะลวงปราสาทเข้าไปได้เมื่อวานกำจัดราชินีได้แล้ว เราชนะแล้ว มนุษย์ชนะแล้ว!!!!! ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ได้กลับบ้านล่ะโว้ยยย วู้ววววววว " ทหารนายนึงวิ่งเข้ามาปลุกเซเฟีย ไม่สิ ตอนนี้เธออยู่ในห้วงความคิด นั้นหมายความว่าทหารคนนี้ชื่อแท็งนั้นเอง

   "เฮ้ย! จริงเหรอว่ะ พาข้าไปดูหน่อยเร็ว" แท็งลนลานดีใจละล่ำละลักให้เพื่อนพาออกไปดู ก็เห็นทิศทางที่เป็นที่ตั้งปราสาทมีกลุ่มควันพวยพุ่งสูงขึ้นเสียดฟ้าเป็นดอกเห็ด แม้จะอยู่ไกลมากก็ยังเห็นได้ชัดเจน อีกใจนึงของแท็งยังไม่อยากจะเชื่อว่าพวกเค้าจะได้รับชัยชนะแล้ว แต่การที่อสูรกายที่ถูกจับไว้เริ่มกลับมาเป็นปกติและหยุดคลุ้มคลั่งนั้น ตามข้อมูลที่รู้โดยทั่วกันมันตีเป็นความหมายอย่างอื่นไม่ได้เลย

   ม่านเวทที่ Darkzone ร่ายคลอบคลุมไว้ทั่วดินแดนแห่งนี้เริ่มจางหาย การสื่อสารผ่านโทรจิตของผู้ใช้เวทมนต์เริ่มกลับมาใช้การได้อีกครั้ง และได้รับข่าวดีจากกองทัพที่บุกโจมตีด้านต่างๆเกือบครบทุกกองทัพ ยกเว้นกองทัพทิศเหนือ (ในช่วงเวลาตอนนี้เป็นเวลาเดียวกันกับที่ซาคิวบัสกำลังจู่โจมทัพเหนือของเอโมสอยู่)

   "ชนะแล้ว ข้าจะได้กลับไปหาเจ้าแล้วโซฟี"แท็งดีใจอย่างที่สุดที่จะได้กลับไปหาคนรัก
   "แท็งยกเหล้ายกน้ำมาที ต้องฉลองหน่อยแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า เรียกท่านโชตะมากินด้วยกันเร็วเข้า ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงทหารนายนึงร้องเรียกหาแท็งที่มีหน้าที่ส่งน้ำส่งอาหารบำรุงกองกำลัง ให้ยกเหล้าไปให้เหล่าทหารทั้งหลายได้ร่วมเฉลิมฉลองทุกคนปิติมีความสุขโห่ร้อง ไม่ต่างอะไรกันกองทัพอื่นๆ ก่อนที่แสงสีดำทะมึนจะร่วงหล่นจากฟากฟ้ามาถึงพื้นดินหน้ากองทัพ

   "!!!บรึ้ม!!!"

   แสงสีดำทะมึนตัดกับฟากฟ้าที่มีสีทองพ่องอำไพเหลืองอร่ามตาในยามเช้า พวยพุ่งลงมาด้านหน้ากองทัพ เมื่อแสงสีดำนั้นตกกระทบลงพื้น เสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั่วดึงความสนใจของเหล่าทหาร กลุ่มควันฟุ้งกระจายตลบอบอวล เสียงเซ็งแซ่ร้องเรียกให้ไปดูจุดที่แสงสีดำตกกระทบ แท็งเด็กส่งน้ำก็เป็นคนกลุ่มแรกๆ ที่เห็นเหตุการณ์เพราะอยู่ใกล้กับบริเวณนั้น
   เมื่อฝุ่นหินดินทรายเริ่มจางบางเบาลง ก็ปรากฎร่างสตรีงดงามในเครื่องแต่งกายน้อยชิ้นและดูแปลกตาจากคนธรรมดาสามัญทั่วไป ใบหน้าที่เรียวได้รูป ดวงตากลมโตเป็นประกายสดใส ปากกระจับสีชมพูอ่อนระเรื่อ ทรวดทรงองค์เอวรวมไปถึงสะโพกและต้นขายาวจนถึงเรียวน่อง มันช่างดูอวบอัดหนั่นแน่นไปทุกอนูเรือนร่าง ผิวพรรณขาวนวลชมพูฝาดไปด้วยเลือดกายสาวของวัยเจริญพันธุ์ กระทบแสงอรุณยามเช้าทอประกายระยิบระยับราวกับงานประติมากรรมที่รังสรรค์มาอย่างดี โดยมีทหารหลายพันนายในที่นั้นเป็นประจักษ์พยานความงดงาม

   "น้องสาว เจ้าเป็นใคร แล้วมาทำอะไรที่นี้จ๊ะ หรือว่าจะมาร่วมดื่มฉลองกับพวกพี่ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า" ทหารเมาแอ๊นายนึงเดินเข้าไปสอบบถาม เรียกเสียงเฮฮา สนุกสนาน ให้กับทหารจำนวนนึงที่อยู่ด้านหน้า

    "เฮ้ย!!! พวกเจ้า ระวังตัวกันหน่อย นังนั่นมันดูไม่ธรรมดาเลย" นายกองตะโกนบอกจากด้านหลังห่างออกไปไม่มากนัก หญิงสาวที่ตกมาจากฟากฟ้าถึงแม้ว่าจะงดงามเพียงใด แต่พฤติกรรมและการปรากฎตัวอันแปลกประหลาดของสตรีผู้นี้มันน่าจะทำให้เกิดความหวาดวิตกมากกว่าที่จะเห็นเป็นเรื่องเฮฮามากกว่านี้สิ
   
   แต่ความคิดหวาดระแวงของนายกองคนนั้นก็เริ่มเบาบางเหมือนกับตกอยู่ในภวังค์ เมื่อทหารแนวหลังเริ่มมองเห็นความงดงามของคลีโอชัดขึ้น ประกอบกับกลิ่นอายพิศวงแบบฉบับของแม่มดที่ให้ความรู้สึกทั้งหอมกรุ่น และคาวฝาดจมูกเล็กน้อย ฟุ้งกระจายออกมาจากตัวนาง ยิ่งสูดดมก็ยิ่งหอม ยิ่งหอมก็ยิ่งรัญจวนจิต อยากหยอกเย้าคลอเคลีย สตรีหน้าใสทรวดทรงอวบอัดที่แลดูท่าทางแล้วช่างไร้เดียงสา จนทุกคนหลงลืมไปแล้วว่าสิ่งรอบตัวเหล่านี้มันผิดปกติมาก

   สตรีงดงามเบื้องหน้ากองทัพ ดูท่าทางประหม่าและเขินอายต่อสายตาของทหารชายกลัดมันจำนวนมากที่จดจ้องมายังตัวเธอ เสียงหวานใสแผ่วเบาสั่นๆอย่างไร้ความมั่นใจกล่าวกลับไปยังกองทหารเหล่านั้น

    "ตะ ตัวเรามีนามว่าคลีโอ ปะเป็นจตุรอาชาลำดับที่2 คะ เออ เรามาเอาชีวิตของพวกท่าน" เสียงหวานใสแผ่วเบาที่คลีโอเปล่งออกมา ทุกคนในที่แห่งนั่นกลับได้ยินชัดเจนราวกลับว่าคลีโอมากระซิบข้างๆหูด้วยตัวเอง

   ทันทีคลีโอเอ่ยนามและตำแหน่งของเธอตามธรรมเนียมของแม่มดแล้ว บรรยากาศที่สรวลเสเฮฮากลับเงียบสงัดลงทันใด แม้ว่าจะยังรู้สึกเคลิบเคลิ้มกับความงามของคลีโออยู่บ้างแต่ชื่อเสียงความน่ากลัวของจตุรอาชาที่ถูกปลูกฝังในเรื่องของการเป็นตัวหายนะที่ปรากฎตัวที่ไหนก็จะลุกเป็นไฟที่นั่น ทุกคนรับรู้ดีในความน่ากลัวแม้จะไม่เคยพบเห็นกับตา และสัมผัสมันด้วยตัวเอง แต่เพราะซากหายนะที่ทิ้งไว้โดยที่ไม่มีใครกลับมาเล่าว่าเกิดอะไรขึ้นโดยชัดเจน  สิ่งนี้แหละที่ทำให้ชื่องเสียงของจตุรอาชามันน่ากลัวยิ่งขึ้น

   ทหารทุกนายในจุดนั่นราว 500 นาย รวมทั้งแท็งเด็กส่งเสบียงต่างก็เริ่มตั้งสติจากความมึนเมาจับอาวุธ ทิ้งเหล้ายาที่กำลังเฉลิมฉลอง หันหน้ามาเผชิญหน้ากับคลีโอ ที่ยังดูท่าทางเก๋ๆกังๆ กำลังใช้ปลายนิ้ววาดวงแหวนเวทย์ดาวหกแฉกเป็นแสงเรืองรองสีทองด้านหน้าของตัวเธอ พร้อมพึมพัมคาถาเบาๆ

   "ถึงจะเป็นแม่มดระดับแม่ทัพก็เถอะ ยังไงก็เป็นผู้หญิงตัวคนเดียว อย่าให้ทันได้ตั้งตัว ข้าไม่เขื่อว่าพวกเราทั้งหมดตรงนี้จะแพ้ เปิดฉากลุยกันเลยดีกว่า  โจมตี!!!!!!" ทหารยศสูงนายหนึ่งเริ่มสั่งการและปลุกเร้า พลทหาร ณ ที่แห่งนั้นต่างกรูกันเข้าโอบล้อมคลีโออย่างรวดเร็ว ระดมปลายหอกทิ่มแทงไปที่คลีโออย่างพร้อมเพรียง การต่อสู้ 500 ต่อ 1 จึงเริ่มขึ้น

   คลีโอดึงขวานด้ามใหญ่มหึมาผิดกับรูปร่างของเธอออกมาจากวงแหวนเวทรูปดาวหกแฉก แล้วสะบัดขวานที่มีขนาดมากกว่าตัวเธอประมาณสองเท่าราวกับว่าขวานด้ามนั้นเบาเหมือนปุยนุ่น เสียงปะทะกันของคมหอกคมดาบที่พุ่งมายังตัวเธอจำนวนมากและขวานด้ามยักษ์ที่เธอถืออยู่ดังขึ้นเป็นระลอก คลีโอหลบหลีกและสะบั้นขวานยักษ์รับมือกับหอกดาบของกองทหารอย่างงดงามราวกับร่ายรำ

   คลีโอรับมือกับทหารด้วยท่วงท่าที่แปลกประหลาด ส่ายอกโยกเอว จังหวะลีลาหลบหลีกปัดป้องราวกับว่าเธอกำลังเต้นรำ ท่ามกลางหมู่คมหอกคมดาบนับสิบนับร้อย โดยที่ไม่มีอาวุธชิ้นไหนเล็ดลอดมาสะกิดผิวเนื้อนวลได้เลยแม้แต่น้อย เต้านมขาวอวบกระเพื่อมขึ้นลงภายใต้ชุดรัดรูป สะโพกยักษ์โยกบั้นท้ายเด้ง และเสียงการออกแรงเหวี่ยงขวาน ราวกับว่าเธอกำลังครางกระเส่าเย้ายวนเชิญชวนให้หลงใหล จนเหล่าทหารเริ่มเกิดอาการกำหนัด อวัยวะสืบพันธ์เริ่มที่จะแข็งตัวขึ้นมา เพราะความสวยน่ารักของคลีโอนั่นตรึงตาตรึงใจกว่าอิสตรีทั่วไปไม่น้อย
   
*****เริ่มซ่อนข้อความตรงนี้ครับ*****
    

Dark world
1   :     
2   :       
3   :       
4   :       
5   :       
6   : 
7   :       
8   : 
9   :       
10  : 
11 : 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

  "เซเฟีย"  ต้องเหนือ่ยแน่ ที่ต้องจัดการกับ ทหารจำนวนมาก ที่คลุ้มคลั่ง 
แล้วใครอยู่เบื้องหลัง ควบคุมทหารเหล่านั้น 





คำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................................................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

นานมากจริงๆครับ ต้องกลับไปอ่านทวนอีกรอบเลย

ลงตอนใหม่เรื่อยๆ ด้วยนะฮะ

ทั้งเซเฟีย กับ คลีโอ ก็สามารถสู้ได้แบบ 1:500 แต่ท่วงท่าที่คลีโอใช้สู้นี่ซิ ทำเอาเหล่าทหารเกิดกำหนัด อวัยวะสืบพันธ์แข็งตัว ตายแบบมีความสุข...
.............มัจจุราชสีชมภู.............

กำลังสงสับอยู่เลยว่าตอนที่ 12 หายไปไหนเลย

รอติดตามอยู่เรื่อยๆครับ ขอบคุณมากครับ

ขอบคุณครับ ได้สู้กับคลีโอซักครั้งน่าจะดีนะครับ

1ค่อ 500เลยเหรอ 1นี่ใครเนี่ย คลีโอเรอะ

ขอบคุณที่กลับมาแต่งต่อนะครับ
แล้วเอโมสจะได้กับคลีโอมั้ยครับเนี่ย

กลับมาแล้วววว ในที่สุดก็ได้อ่านต่อซะที ขอบคุณที่กลับมาครับ

หายไปนาน ในที่สุดก็กลับมาได้อ่านต่อซะที 1ค่อ 500เลยเหรอ คลีโอคนแรกหรือเปล่าขอบคุณที่กลับมาครับ

ขอบคุณมากครับ หายไปนาน จนผมลืมเนื่อเรื่องไปแล้ว

นึกว่าล้มโต๊ะจบงานไม่ได้อ่านอีกแล้วนะเนี่ย กบับมารอบนี้อย่าหายไปนานอีกนะ

ดีใจและขอบคุณที่ยังกลับมา
เล่นเอาเกือบลืมเลยนะเนี่ย

ขอบคุณมากๆครับ

ต้องกลับไปไล่อ่านตอนเก่าๆใหม่อีกแล้วรอบ สนุกมากครับ 

โอว หายไปนานมากกกก เลยครับนึกว่าจะไม่มีตอนต่อไปซะแล้ว ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ครับผม