พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอย่างเร็วกับตอนใหม่ ตอนนี้ไม่มีฉาก 18+นะ มีแต่ฉากแอ็คชั่น อ่านถึงตอนนี้อย่าพึ่งหัวเสียครับ ตอนนี้เป็นบทสรุปของดราม่าระหว่างเจ้าบิ๊กและลุงพลว่าจะจบลงในทิศทางใด เช่นเดียวกับความสัมพันธ์กับหนูโดนัท ที่หลายคนบ่นว่าเธอยังไม่ยอมสยบลุงชุมพลง่าย ๆ ขอให้ติดตามครับ ช่วงสองสามตอนต่อจากนี้ โดนัทค่อนข้างมีบทเด่นมาก นั่นหมายความว่าเราจะได้เห็นฉากเสียน้ำระหว่างลุงพลกับหนูโดนัทอีก เป็นการล้างตาจากคราวก่อน ซึ่งคราวนี้บอกได้เลยว่า เสียวซี้ดแน่นอน

ใครเป็นทีมน้องเฟิร์น อดทนรอหน่อย เพราะเธอมีบทช่วงแรกเยอะแล้ว และตอนนี้เธอกำลังสวีทกับหนุ่มเจมส์ นักเรียนนายร้อย ยังไม่รวมถึงรสนิยมหญิงรักหญิงกับหนูโดนัท จึงทำให้เธอยังไม่ได้มีบทกับลุงชุมพลง่าย ๆ แต่เธอจะกลับมาหาลุงพลแน่นอนในอนาคต ส่วนหนูพิมมี่ รอก่อน เธอพึ่งมีบทไปไม่นาน สำหรับหนูนาถ ขอให้รอครับ ถัดจากหนูโดนัทเธอมีบทแน่นอนเต็ม ๆ อย่าว่างั้นงี้เลย เด็กลุงพลเยอะมาก เกลี่ยบทให้ไม่ถูก เข้าใจตรงกันนะ เขียนเองยังอิจฉามนุษย์ลุงเลยคุณ 555



............................................................................

เรียกได้ว่านี่คือคราวซวยของมนุษย์ลุงอย่างแท้จริง เมื่อเสียงไลน์เจ้ากรรมของหนูโดนัทดังขึ้น เด็กสาวตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ทางฝั่งชุมพลเองก็ตกใจไม่น้อย อะไรมันจะซวยได้ขนาดนี้นะกู!!?? เสียงดังตึงตัง ๆ ดังอยู่ด้านนอก ไอ้บิ๊กพยายามจะพังประตูเข้ามา ภารโรงเฒ่านึกแผนบางอย่างออก มันเหลือบมองเด็กสาวที่กำลังตัวสั่นด้วยความกลัว

"กดปิดเสียงซะโดนัท หลบอยู่ในนี้ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับหนู" ชุมพลเอ่ยปากกับหนูโดนัท

"จะบ้าเหรอลุง!!??" โดนัทมองตาขวาง "ออกไปลุงก็ตายนะ ก็ลุงบอกว่าไอ้บ้านั่นมีปืนไม่ใช่เหรอ?"

"หนูเชื่อใจลุงไหม?" ภารโรงเฒ่าลูบไล้แก้มของเด็กสาวอย่างทะนุทะนอม ขอกูเป็นพระเอกหน่อยเหอะ มนุษย์ลุงคิด "ยังไงลุงก็ขอยืนยันว่าลุงบริสุทธิ์ ลุงไม่ได้เป็นอย่างที่มันกล่าวหาแนนอน"

โดนัทมีท่าทีอ่อนลง เธอยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ยังไงตอนนี้ถ้าเธอออกไปเรื่องจะวุ่นวายกว่าเดิม สุดท้ายก็เลยจำใจต้องแอบซ่อนอยู่ในตู้ล็อคเกอร์จนกว่าสถานการณ์จะสงบ

"ใจเย็นบิ๊ก!!??" ภารโรงเฒ่าตะโกนบอกไอ้บิ๊กที่กำลังหัวเสียอย่างนัก "เดี๋ยวลุงออกไปแล้ว มีอะไรค่อย ๆ คุยกันนะ"

"ระวังตัวนะคะลุง" สาวห้าวเอื้อมมือแตะที่แขนของภารโรงเฒ่า ผัวชราของเธอ "อย่าพึ่งตายนะคะลุง อย่างน้อยถ้าลุงจะตาย หนูขอทำลายภาพโป๊พวกนั้นของหนูก่อน"

......ไอ้เราก็นึกว่าเป็นห่วง โถ่เอ้ย ภารโรงเฒ่ายิ้มเจื่อน ๆ ก่อนปลดล็อคประตูและเดินออกไปเผชิญหน้ากับไอ้บิ๊กที่กำลังหัวร้อนได้ที่

................................................................




หลังจากที่ภารโรงเฒ่าจอมหื่นเดินออกมาจากห้อง เด็กหนุ่มจากมหาวิทยาลัยชื่อดังย่านวิภาวดีเดินตรงเข้าไปกระชากเสื้อ ก่อนฮุคเข้าที่ขมับซ้ายของชายสูงวัย มนุษย์ลุงเซถลาจากแรงต่อยจนล้มลงไปนอนกองกับพื้น

"กูอุตส่าห์นับถือมึงเหมือนญาติผู้ใหญ่ แต่มึงเสือกคิดเป็นชู้กับเมียกู" ไอ้บิ๊กชี้หน้าด่าภารโรงเฒ่าอย่างเอาเรื่อง "มีคนบอกกูว่าเห็นเมียกูซ้อนท้ายรถมึงไปแถว ๆ รัชดา มึงกล้าดียังไง?"

"ใจเย็น ๆ ก่อนบิ๊ก โอ้ย!!!???" เด็กหนุ่มวัยห้าวเตะเข้าไปที่ชายโครงของภารโรงเฒ่า ขณะที่มันกำลังจะเอ่ยปาก สุดท้ายมนุษย์ลุงเลยจุกแน่นจนพูดไม่ออก

"พูดมาซิไอ้สัส!!??" ไอ้บิ๊กระดมเตะมนุษย์ลุงเหมือนลูกฟุตบอล ใจคอมึงตั้งใจจะเตะลุงแกเหมือนลูกฟุตบอลเลยใช่ป่ะ "มึงเป็นชู้กับเมียกูใช่ไหม?"

"ใจเย็น....ลุงไหว้ล่ะ" นักการวัยชราพนมมือไหว้ของความเมตตาจากเจ้าบิ๊ก นี่ถ้าขืนปล่อยให้เด็กหนุ่มเตะมันเหมือนลูกฟุตบอลแบบนี้ต่อไป มีหวังมันได้ช้ำในตายแน่ "เอ็งเข้าใจลุงผิด....ลุงไม่ได้ทำอะไรหนูพิม"

"กูไม่เชื่อ!!!???" เจ้าเด็กหนุ่มที่ชื่อบุรินทร์เตะเข้าไปที่หน้าท้องของชายสูงวัย ที่อดีตเคยเป็นทหารเก่ายศนายสิบ แต่กาลเวลาได้พรากความห้าวหาญและดุดันของมันไปเสียสิ้น ตอนนี้สิ่งที่มันเหลือคือร่างกายที่ผุกร่อน เรี้ยวแรงที่ถดถอย ยิ่งเมื่อสองวันก่อนมันพี่งจัดหนักหนูพิมมี่มา ยิ่งทำให้ร่างกายของมันอ่อนแอลงมากกว่าเดิม

"ลุงไม่ได้ทำอะไรหนูพิมจริง ๆ" ตอนนี้แทบเรียกได้ว่าหากทำได้ มนุษย์ลุงแทบอยากกราบเท้าร้องขอความเมตตาจากไอ้บิ๊ก "ลุงไม่ได้ทำอะไรหนูพิมมี่ โอ้ย!!?? ไม่เชื่อบิ๊กลองโทรไปถามหนูพิมซิ"

"พิมปิดมือถือหนีกูว่ะไอ้สัสลุง แถมบล็อคไลน์บล็อคเฟสกูอีก" ไอ้บิ๊กตอบอย่างหัวเสีย ก่อนก้มตัวดึงคอเสื้อภารโรงเฒ่าขึ้นมา "พวกมึงแม่งมีลับลมคมในกับกูแน่ ๆ ถ้ามึงบริสุทธิ์ใจจริง มึงจะหลบกูอยู่ในห้องนั้นทำไมวะไอ้สัสลุง!!"

"ก็ลุงตกใจ" นักการภารโรงเฒ่าตอบด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว "ใจเย็นก่อนเถอะบิ๊ก ทำแบบนี้มันจะไม่ดีกับบิ๊กเองนะ ลุงขอล่ะ"

"มึงเล่นชู้กับเมียกู มึงยังมีหน้าพูดแบบนี้เหรอไอ้สวะ!!??" ไอ้บิ๊กกระชากเชื้อนักการภารโรงของชายสูงวัย ก่อนฮุคเข้าไปอีกสองหมัด จนชุมพลเลือดกบปาก ล้มลงไปกองกับพื้น

"โอ้ย....ลุงไม่เคยคิดชั่วแบบนั้น" จวบจนวินาทีคับขัน มนุษย์ลุงยังคงตอแหลหน้าด้าน ๆ "ลุงเป็นคนอาสาพาพิมไปส่งที่บ้านเพื่อน รู้ไหมว่าพิมเค้าเหลือเงินติดตัวเท่าไร พิมเค้ามีเงิน 400 บาท ตอนแรกลุงก็อยากจะช่วย แต่หนูพิมไม่ยอม หนูพิมบอกด้วยนะว่าไม่อยากรบกวนลุง แค่ไปส่งที่บ้านเพื่อนก็เป็นบุญคุณมากพอแล้ว"

"แล้วยังไง?" ไอ้บิ๊กเริ่มมีท่าทีลังเลบ้างแล้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น "พิมว่ายังไง?"

"ลุงต้องถามกลับกันว่าบิ๊กเป็นแฟนที่ดีของหนูพิมหรือเปล่า?" ประโยคนี้ทำเอาไอ้บิ๊กถึงกับสะอึก "เอ็งไม่ตั้งใจเรียนไม่พอ แต่เองยังเอาเงินไปลงเหล้าลงขวด แถมยังเป็นหนี้พนันบอล และยังขโมยเงินหนูพิมไปอีก บิ๊ก ลุงว่าเอ็งต้องลองถามตัวเองดูแล้วว่าเอ็งยังเป็นคนหรือเปล่า เอ็งทำกับหนูพิมแบบนั้นมันมากเกินไปนะ"

"แล้วมึงเสือกอะไรกับเรื่องของกูกับพิมด้วยวะไอ้สัสลุง!!??" แทนที่จะรู้สำนึก แต่เจ้าบิ๊กยังไม่ยอมเลิกรา คราวนี้มันคว้าปืน Glock ออกมากระกระเป๋าหนังที่ห้อยคอเอาไว้ "มึงแม่งเสือกเรื่องของกูมากเกินไปแล้วว่ะ กูคงปล่อยมึงไปไม่ได้แล้ว"

"ใจเย็น ๆ ก่อนนะบิ๊ก" มนุษย์ลุงพยายามเกลี้ยกล่อมเจ้าบิ๊ก ไม่คิดไม่ฝันว่าเรื่องมันจะเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ "เราพูดจากันดี ๆ อย่าใช้ปืนผาหน้าไม้เลย"

 

ออืมมม รอโดนัทโดนสอย

ลุงชุมพลแหลได้โล่มาก จะรอดูหนูโดนัทเชื่องเป็นแมวบ้างจังเลย

รอลุ้นจัดการหนูโดนัทครับ แต่ว่าลุงพลจะรอดรึเปล่าเนี่ย

งานเข้าลุงชุมพลแล้วสิ จะเอาตัวรอดจากไอ้บิ๊กได้ไหมเนี่ย รอติดตามต่อตอนหน้านะครับ

ลุงจะรอดไหมเนี่ย ลุ้นๆ ::Dizzy::น

2-3 ตอนมานี้มีแต่ตื่นเต้นทั้งนั้น จะดูซิว่ามนุษย์ลุงจะรอดไปได้อีกกี่น้ำ

เหมาหมดไปเลยครับ อยากเห็นเฟริน โดนัท กับลุงพลเล่นฉากเสียวพร้อมกันจังเลยครับ

สรุปลุงจะมีวิธีเอาตัวรอดยังไงลุ้นมากกกกก

จริงๆนะพระเอกเราน่าจะอัดไอ้บิกเข้าไปบ้างปล่อยให้มันอัดอยู่ข้างเดียว แล้วเด็กปักใต้รีบมาไวๆนะครับ

สู้ตายเลยลุง

โอย พกปืนผมก็ยกมือไหว้ครับ เอาตัวรอดก่อน แล้วค่อยไปเก็บทีหลัง

ใจเย็นๆบิ๊ก ลุงกำลังหลอก เฮ้ยกำลังกล่อมอยู่. ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดี

ไอ้บิ๊กมันเกรียนจังครับ

จริงๆนะพระเอกเราน่าจะอัดไอ้บิกเข้าไปบ้างปล่อยให้มันอัดอยู่ข้างเดียว แล้วเด็กปักใต้รีบมาไวๆนะครับ

อย่าลืมว่ามนุษย์ลุงเราพึ่งฟื้นตัวได้ไม่นานครับ เพราะจัดน้องพิมมี่หนักมากจนหน้ามืดและหมดแรง เลยไม่มีโอกาสได้สวนกลับ แถมอีกฝ่ายมีปืนด้วยเลยทำให้การตอบโต้เป็นไปได้ยากครับ แต่ลองอ่านดี ๆ ท่านจะรู้ว่าพระเอกของเราหาวิธีเอาตัวรอดได้