แรกรัก

นี่คือตอนแรกของเรื่องที่ผมลงไว้นานแล้ว  เรื่อง "สายรหัสนี้พี่รักมาก"  นานมากจริงๆว่าจะเขียนจบตอน  ถ้าคิดถึงเรื่องนี้กันหรือเรื่องอื่นยังไงก็คอมเม้นต์บอกกันได้นะครับแต่เรื่องเขียนนี่ต้องดูอีกทีว่าว่างแค่ไหน  พอดีเป็นคนเขียนช้าไม่เก่งอย่างท่านเซียนๆทั้งหลายในบอร์ดน่ะครับ    ส่วนเรื่องรูป  ขอขอบคุณคุณpeach91ด้วยครับ

ลิงค์ตอนต่อไป



      ขอแนะนำตัวก่อนจะเล่าเรื่องราวนะครับ  ผมชื่อพลทำงานอยู่ในบริษัทแห่งหนึ่งในย่านใจกลางเมืองกรุง  จริงๆเรื่องราวของผมมันก็ไม่ได้น่าสนใจอะไรมากนักหรอกก็แค่ทำงาน  กินข้าว  กลับห้องพัก  ไม่ได้มีอะไรพิเศษน่าตื่นเต้นเลยสักนิดแต่เรื่องราวความรักของผมต่างหากที่น่าสนใจเพราะผมดันไปได้รุ่นพี่ในที่ทำงานมาเป็นเมียแถมยังได้เป็นพ่อให้กับลูกของพี่เขาด้วย  แต่ก็นะ  ผมเป็นได้แค่นั้นแหละเพราะพี่เขาเลือกที่จะไม่แต่งงานกับผมและแต่งงานกับคนที่เขามาก่อนผม  คนที่ครอบครัวพี่เขาเห็นสมควรว่าจะได้เป็นคู่ชีวิตด้วย  และผู้หญิงที่ผมพูดถึงนี้คือรักแรกและเป็นรักที่ผมยินดีทำทุกอย่างให้ได้  เธอคนนั้นคือพี่พีช


      ผมรู้จักพี่พีชครั้งแรกตอนอยู่ปี 3 ขึ้น ปี 4 ตอนที่ผมต้องไปฝึกงานในช่วงซัมเมอร์ตามที่มหาลัยตั้งเงื่อนไขเอาไว้  แน่นอนว่าถ้าเป็นปกติของผมคงไม่ค่อยสนใจนักเพราะผมขี้เกียจเป็นที่สุด  แต่ในเมื่อมันเป็นข้อบังคับผมก็ต้องยอมตามน้ำเลือกสมัครไปสักบริษัทที่มันน่าจะอยู่ใกล้บ้านที่สุดเพื่อสะดวกในการกลับบ้านและนั่นคือที่ที่ผมได้พบกับประสบการณ์เหนือคำบรรยาย

      ครั้งแรกที่ผมเข้ามาทำงานในบริษัทแห่งนี้ผมพี่พีชก็เข้ามาทักทายทำความรู้จักกับน้องใหม่อย่างผมที่ไม่รู้จักใครเลยในทันที  นั่นแหละมันทำให้ผมประทับใจเอามากๆ  มิหนำซ้ำใบหน้าสวยมีแก้ม  ออกอวบๆแบบคนมีน้ำมีนวล  ผิวขาวสะอาดตาที่มองแว๊บเดียวก็รู้ว่าเป็นคนเหนือ  อีกทั้งหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่ล้นหลามขนาดว่าใส่เสื้อเชิ้ตเนื้อหนามาทำงานยังดันออกมาเป็นลูกอย่างกับพีชโอเมืองนน  แค่นี้ก็ทำให้ผมคิดเตลิดไปไกลจนกู่ไม่กลับ  หลังจากนั้นพี่พีชเลยได้ไปช่วยผมระบายอารมณ์ในจินตนาการอยู่แทบทุกวัน

      ถึงผมจะคิดพิเรนกับพี่พีชยังไงแต่ผมก็ไม่เคยคิดจะล่วงเกินสักครั้งเพราะความน่ารักเฟรนลี่ของพี่พีชรวมทั้งความใจดีที่มาชวนผมกินข้าวกับกลุ่มพี่ๆเขาทุกเที่ยงทำให้ผมออกจะเกรงใจไม่น้อยเพราะผมเป็นน้องใหม่และพี่ๆในกลุ่มแต่ละคนก็ช่างดูปากกล้ากันทั้งนั้น  ทั้งพี่ปูสาวอ้วนเชื้อจีนที่วาจาเชือดคนให้ตายได้เร็วยิ่วกว่ามีดโกน  ทั้งพี่ปอน  ทอมบอยสุดเก๋าที่หน้าตาหาเรื่องแต่ตัวจริงสุดจะตลกโปกฮา  พี่โต้ง  หนุ่มเหนือใส่แว่นปากหวานพูดเก่ง  พี่เด่น หนุ่มอีสานสายลุยผู้ชอบเหล้าเบียร์เป็นชีวิตจิตใจ  พี่เบียร์  รุ่นพี่หัวหน้างานของพวกพี่ๆเขาที่เป็นกันเองสุดๆและที่สำคัญเป็นป๋าเลี้ยงน้องๆทุกงาน  และพี่กิต  หนุ่มตี๋ปากกล้าผู้รักเมียที่สุดในโลกและเป็นศัตรูฝีปากคมขอมพี่พีชเพียงหนึ่งเดียว

      กลุ่มนี้แหละคือกลุ่มของพี่พีชที่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดแม้แต่จะไปปาร์ตี้หลังจากเลิกงานก็ตาม  และไม่พลาดอีกตามเคยที่พี่พีชจะชวนผมไปสนุกด้วยกันซึ่งผมก็ไม่ขัดอยู่แล้ว  เลยกลายเป็นว่าก๊วนเราออกจะสนิทสนมและไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด

      แต่เรื่องทุกอย่างก็เริ่มขึ้นหลังจากที่ผมมาฝึกงานที่นี่ได้เกือบเดือน  ในเย็นวันศุกร์สิ้นเดือนที่พี่เบียร์จะพาน้องๆทุกคนไปเลี้ยงกันตามประสามนุษย์เงินเดือนที่ร้านคาราโอเกะและจบลงด้วยการเมาแทบล้มกันทุกคน  ทิ้งให้ผมที่ไม่ค่อยสบายเลยกินเหล้าเบียร์ไม่ได้กับเด่น  พี่โต้งที่ดูจะคอแข็งหน่อยจัดการเรียกแท็กซี่พาทุกคนส่งหอ  และหวยก็มาลงที่ผมเพราะหอผมอยู่ใกล้หอพี่พีชก็เลยโดนปล่อยเกาะให้พาพี่พีชกลับหอคนเดียวทั้งๆที่พี่พีชก็ไม่ได้ตัวเบาเลยสักนิด  นี่ไม่รู้เพราะพวกพี่เขาเห็นผมสนิทกับพี่พีชหรือว่าเพราะเห็นผมท่าทางสู้แรงพี่พีชไม่ได้กันแน่ถึงไว้ใจให้ผมถ่อสังขารลากตัวเองเพื่อพาพี่พีชมาส่งห้อง

      "พี่พีช  ถึงห้องแล้วพี่  ผมขอกุญแจห้องหน่อยครับ"ผมพยายามปลุกเรียกพี่พีชที่เมาคอพับคออ่อนอยู่บนพื้นทางเดิน  พี่พีชค่อยๆลืมตาขึ้นมามองผมด้วยใบหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์เหล้าก่อนจะพูดเสียงอ้อแอ้

      "นายกราป๋าวกางเกงพี่น่ะพล  พี่ม่ายมีแรงเลยช่วยที"

      "..."ผมตัดสินใจอยู่นานว่าจะทำยังไงดี  ใจก็กล้าๆกลัวๆที่จะล้วงเข้าไปแต่สุดท้ายผมก็ต้องตัดสินใจค้นตัว...อย่าได้คิดว่าผมลวนลามเชียวนะครับ  กล้องวงจรปิดทางเดินก็มีแบบนี้ให้พี่พีชสวยอย่างกับนางฟ้าผมก็ไม่กล้าลวนลามแต่ใจน่ะเหรอคิดอกุศลไปไกลเป็นที่เรียบร้อย  ซึ่งพี่พีชก็ดูเหมือนจะอายอยู่เหมือนกันเพราะผมเล่นล้วงเข้าไปซะลึกจนได้สัมผัสความนุ่มนิ่มของโคนขานิ่มใหญ่เต็มๆ  จริงๆก็กึ่งๆตั้งใจนั่นแหละที่เน้นมือให้โดนขาแต่ก็รู้ดีว่าไม่ควรฉวยโอกาสในตอนนี้

      พอได้กุญแจในกระเป๋ากางเกงมาผมเลยไขประตูพยุงพี่พีชเข้าห้องไปวางลงบนเตียงจนได้ 

      พี่พีชนอนเมาหน้าแดงอยู่บนเตียงนุ่ม  ความเหนื่อยล้าและฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้พนักงานบริษัทสาวลุกไปไหนไม่ไหวเลยทั้งที่รู้สึกได้ว่ากางเกงขายาวกำลังถูกผมดึงอยู่

      จริงๆพี่พีชไม่ใช่คนเมาอะไรง่ายๆ  แถมยังเรียกได้ว่าคอแข็งเลยก็ได้แต่ครั้งนี้ผมกลับรู้สึกได้ว่าพี่พีชดูเมาหนักผิดปกติซึ่งผมก็ยินดีที่จะใช้โอกาสนี้หาความสุขใส่ตัว  ก็ในเมื่อโอกาสมันมาถึงขนาดนี้จะให้ผมที่แอบชอบพี่พีชอยู่ปล่อยไปได้ยังไงล่ะ  อย่างน้อยก็ขอใช้โอกาสตอนที่ไม่มีเรียวแรงจะขัดขืนนี่แหละ

      "ผมเช็ดตัวให้พี่นะ"ผมพูดไปฝ่ายดีกับฝ่ายชั่วในหัวก็ตีกันไปว่าจะทำหรือไม่ทำดีเพราะรู้ว่าพี่พีชมีแฟนแล้วและกลัวจะมองหน้ากันไม่ติด  แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังไม่ยอมหยุดมือถอด  เสียงห้ามปรามจึงดังออกมาจากปากพี่พีชแบบพูดไม่ค่อยรู้เรื่องนัก 
      
      "ม่ายต้องงงงง"

      "ไม่เป็นไรพี่  ผมไม่ทำอะไรพี่หรอก"ผมพูดไปอย่างนั้นทั้งที่ไม่แน่ใจตัวเองเลยสักนิด  ในที่สุดผมก็ถอดเสื้อผ้าออกให้จนหมด

      พี่พีชเป็นคนขาวมาก  ขาวจนเห็นเส้นเลือดเขียวๆตามง่ามขาและเนินอกเลยทีเดียว  และด้วยผิวที่ขาวนี้แหละมันได้ขับเน้นให้เนินอกลูกโตดูน่ามองยิ่งขึ้นจากป้านสีแดงเข้มกับยอดจุกชูชัน  บอกเลยว่าเห็นแค่นี้ผมก็แข็งจนปวดแล้ว  มือม้นี่สั่นไปหมดไม่รู้จะบุกเลยดีหรือว่ารอดี  แต่ที่แน่ๆคือพี่พีชกำลังหน้าแดงก่ำถึงใบหูแล้วและผมเดาได้เลยว่าไม่ใช่แค่เพราะเมาแน่ๆ

      ผมไม่อยากหักหาญน้ำใจมากนักเลยทำเป็นเบนหน้าไปทางอื่นแล้วลุกไปหาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัวให้อย่างที่บอกไว้  ผ้าเปียกๆถูกเอามาเช็ดหน้าเช็ดตาให้พี่สาวขี้เมาก่อนเลยเป็นอย่างแรกก่อนจะลากไล้ลงไปเช็ดตามลำคอมาหยุดที่ทรวงอก  มือผมกำผ้าขนหนูชื้นแน่นขึ้นเพื่อรวบจับเต้าใหญ่ล้นหลายเอาไว้ราวกับเป็นสัญชาตญาณของผู้ชาย จากนั้นก็เริ่มออกแรงขยำจนพี่พีชเม้มปากมองผมอย่างหวาดหวั่น

      "ผมจะไม่ทำพี่  ผมจะไม่ทำพี่  ผมจะไม่ทำพี่  ผมจะไม่ทำพี่"ผมรีบท่องออกมาดังๆให้พี่พีชสบายใจและให้ผมใจสงบลงก่อนจะดึงผ้าเปียกๆออกจากทรวงอกคู่งามเพราะกลัวห้ามใจไม่ได้ "ผมชอบพี่นะเพราะงั้นผมจะไม่ทำอะไรพี่เด็ดขาด  เชื่อใจผมนะ"ผมขอให้เธอเชื่อใจแต่กลับไม่เชื่อใจตัวเองเลยสักนิด  ตัวรีบลุกขึ้นเข้าห้องน้ำเอาผ้าไปบิดล้างแต่ใจกลับนึกถึงแต่เพียงเรือนร่างอวบอิ่มของพี่พีชจนรวบรวมสติไม่ได้  สุดท้ายผมจึงตัดสินใจทำอะไรก็ได้ให้หมดอารมณ์เร็วๆ  และนั่นอาจเป็นเรื่องที่ผิดพลาดก็ได้
      
      ผมถอดกางเกงควักเจ้าหนูออกมาช่วยตัวเองพลางหลับตานึกถึงพี่พีชแต่คงเพราะเมาเหมือนกันเลยไม่ได้ปิดประตูห้องน้ำ  กว่าจะรู้ตัวผมก็ปล่อยน้ำแห่งความรักทั้งข้นทั้งเยอะราดลงพื้นไปสามน้ำแล้ว  พอลืมตาขึ้นยัดเจ้าหนูใส่กางเกงนั่นแหละถึงได้เห็นว่าประตูห้องน้ำไม่ได้ปิดและพี่พีชเหมือนจะก้มมองอยู่  ผมตกใจรีบปิดประตูและทำเป็นซักผ้าขนหนูด้วยใจว้าวุ่นก่อนจะลองแง้มเปิดประตูแล้วออกไปดูอีกครั้งถึงได้เห็นว่าจริงๆพี่พีชแค่นอนคอพับจนเหมือนมองอยู่เท่านั้นเองแต่เธอหลับไปเรียบร้อยแล้ว  ผมนี่โล่งเลย  และด้วยอารมณ์ที่ลดลงและความอายที่มากขึ้นนี่แหละที่ทำให้ผมไม่กล้าทำอะไรลามปามอีกได้แต่เช็ดไปตามเนื้อตัวแล้วเก็บภาพแห่งความสดและความสามเอาไว้จินตนาการช่วยตัวเองเอาทีหลังเท่านั้น

      คืนนั้นผมจึงแค่เช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พี่พีชได้นอนหลับสบายเท่านั้นก่อนจะกลับห้องไปช่วยตัวเองให้หายอยากต่อแล้วหลับเป็นตาย

      

      หลังจากวันแห่งความทรงจำนั้นพี่พีชก็ยังทำตัวเหมือนปกติในวันรุ่งขึ้นตอนที่ผมเจอในที่ทำงานแถมยังขอบคุณผมด้วยที่พาไปส่งห้องแต่ในแชตของเราสองคนพี่พีชกลับพิมพ์บอกผมว่าห้ามบอกใครเรื่องเมื่อคืนเด็ดขาดนะ  นั่นทำให้ผมรู้ว่าพี่พีชไม่ได้ลืมแต่แค่ไม่อยากเอามาพูดเท่านั้นผมเลยเออออห่อหมกไปด้วยและทำให้เราสองคนสนิทกันมากขึ้น  มากพอที่จะไว้ใจไปมาหาสู่กันถึงห้องได้  ตอนไหนที่พี่พีชมีงานเยอะจะเรียกผมไปหาหรือไม่ก็มาหาผมเพื่อให้ช่วยและนอนค้างด้วยกันโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น  แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆหรอกนะเพราะทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันมันทำให้ผมอยากละเมิดข้อห้ามของตัวเองมากจนต้องคอยเข้าห้องน้ำเพื่อไปสาวระบายออกทุกทั้งที่คิดเลยเถิดกับพี่พีช  และเพราะอย่างนี้แหละผมถึงได้พลาดท่าทำอะไรให้ตัวเองต้องขายหน้าอีกจนได้

      "อา!!!  พี่พีช  ผมจะเสร็จแล้วพี่  น้ำผมจะออกแล้วพี่พีช!!!"ผมคำรามลั่นขณะสาวมืออย่างหนักเพื่อช่วยตัวเองให้เสร็จก่อนที่พี่พีชจะมาหาแล้วพ่นน้ำสีขาวขุ่นออกมาอย่างแรงจนเลอะเป็นคราบเมือกขาวขุ่นเต็มพื้นกระเบื้อง  "เฮ่อ..."ผมถอนหายใจด้วยความเหน็ดเหนื่อยก่อนจะหยิบฝักบัวเตรียมฉีดน้ำล้างคราบที่พื้น

      ก๊อกๆๆ

      "พล!!  อยู่ในห้องน้ำมั้ย  พี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อย"เสียงพี่พีชทำให้ผมตกใจและกลัวไปพร้อมๆกันว่าจะได้ยินเสียงครางเรียกชื่อเมื่อกี้มั้ย  ผมรีบลนลานนุ่งผ้าขนหนูทันที

      "เสร็จแล้วพี่ๆ  เดี๋ยวนะครับ"ผมเปิดประตูออกมาเจอพี่พีชทำหน้านิ่วก่อนจะพุ่งเข้าห้องน้ำไปแบบไม่ทันได้ตั้งตัวแล้วปิดประตูไล่หลัง  ผมมองตามแล้วนึกขำ  พี่พีชคงปวดมากแหงๆ  อย่างนี้คงไม่ได้ยินที่ผมเรียกชื่อเมื่อกี้หรอก

      พอคิดว่าน่าจะปลอดภัยผมเลยจัดการเช็ดตัวหาเสื้อผ้าใส่แต่ตอนใส่เสื้อผ้านั่นเองผมก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ฉีดน้ำล้างคราบเมือกบนพื้นเลยนี่หว่า "ชิบหายแล้ว!!"ผมตกใจมาก  ใจเต้นรัวระทึก  จะไปเคาะประตูเรียกมันก็ดูผิดปกติเกินไปเลยได้แต่นั่งกระสับกระส่ายเปิดคอมรอให้พี่พีชออกมา  ผมรออยู่นานทีเดียวพี่พีชถึงออกมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มแปลกๆ

      "เป็นไงบ้างพล  วันนี้เหนื่อยมั้ย"เธอถามผมแล้วเข้ามายืนหลังเก้าอี้นวดไหล่ให้

      "ไม่ครับพี่"ผมตอบด้วยความสงสัยตงิดๆกลัวว่าพี่พีชจะจับได้ว่าเพิ่งช่วยตัวเองมา

      "ดีๆงั้นวันนี้ช่วยพี่ทำงานได้มั้ย"

      "ได้สิพี่  มีอะไรบอกผมมาได้เลยเดี๋ยวผมช่วย"ผมรู้สึกโล่งอกทันทีที่ได้ยินประโยคนี้  สงสัยพี่พีชจะกลัวผมเหนื่อยที่จะให้ช่วยงานเลยถามขึ้นมาก่อนแบบนี้แต่ถึงอย่างนั้นพอทำงานไปได้สักพักผมก็ต้องปลีกตัวเข้าห้องน้ำไปจัดการคราบเมือกในห้องน้ำให้สะอาดซะก่อนแตกลายเป็นว่าบนพื้นกลับโล่งสะอาดอย่างกับไม่เคยมีอะไรอยู่บนพื้นมาก่อน  ผมได้แต่นึกสงสัยอยู่ในใจและเก็บเอาไว้อย่างนั้นก่อนจะออกมาทำงานต่อ

      "เข้าห้องน้ำเร็วจังนะ  ไปทำอะไรมาเหรอพล"

      "เปล่าครับผมนึกว่าลึมของไว้"ผมรีบอ้าง

      "อ๋อ...พี่นึกว่าลืมล้างพื้นซะอีก"พี่พีชพูดยิ้มๆทั้งที่ตายังจ้องหน้าจอคอมอยู่ราวกับเรื่องปกติแต่ผมนี่สิถึงกับหน้าชาไม่คิดว่าพี่พีชจะรู้ว่าในห้องน้ำมีอะไรอยู่ "คราวหลังล้างด้วยล่ะ  พี่เหยียบไปเมื่อกี้เกือบลื่นล้มแล้ว"

      "...ครับ"ผมพูดอะไรไม่ออก  รู้สึกหูอื้อตาลายด้วยความอาย  ตาจ้องค้างไปที่ใบหน้าสวยฝั่งตรงข้ามที่เหลือบมองผมแล้วอมยิ้มให้

      "หน้าแดงเลยนะพล  พี่เข้าใจน่ะไม่ต้องอายหรอก"พี่พีชพูดให้ผ่อนคลายแต่ผมกลับยิ่งพูดไม่ออกเข้าไปอีก "ขอบคุณนะพล"พี่พีชพูดด้วยสีหน้าพอใจ  ยิ้มกริ่มก่อนจะก้มลงพิมพ์งานต่อทำให้ผมอดสงสัยจนต้องเอ่ยถามไม่ได้

      "ขอบคุณ...ขอบคุณอะไรครับ"

      "...พี่รู้นะว่าทุกครั้งที่พี่อยู่ด้วยพลจะต้องแอบไปทำแบบนี้ในห้องน้ำทุกที  พี่รู้นะว่าพลคิดอะไรกับพี่แต่พลก็ไม่เคยทำอะไรพี่เลย...ขอบคุณนะที่ไม่ทำอะไรพี่เหมือนตอนนั้นที่พี่เมา"พี่พีชเล่นเล่ามาทุกอย่าง  เฉลยให้ผมได้รู้ว่าจริงๆแล้วเธอรู้ในสิ่งที่ผมทำ  มันทำให้ผมอายไม่น้อยแต่ก็ดีใจลึกๆด้วยที่พี่พีชไม่คิดรังเกียจ

      "พี่พีชผมขอโทษนะครับ"

      "ไม่เป็นไรพี่ไม่คิดมากหรอก  แต่เราน่ะเอาพี่ไปคิดอะไรลามกแบบนี้บ่อยๆมันไม่ดีนะ  พี่มีแฟนแล้วด้วย  แล้วเราก็คงมีแล้วเหมือนกันใช่มั้ย"

      "ผมยังไม่มีแฟนหรอกพี่  ผมโสด"ผมบอกไปตามตรง  ใจเริ่มสงสัยแล้วว่าจู่ๆทำไมถึงถามแบบนี้ทั้งที่ปกติผมจะคุยกับใครหรือเล่นเกมอะไรไม่เคยเห็นจะถามแท้ๆ

      "อ้าวโสดเหรอ  แต่ยังไงพี่ก็มีแฟนแล้วอยู่ดีเพราะงั้นเราน่ะเลิกคิดฟุ้งซ่านเอาพี่ไปจินตนาการได้แล้ว  ถึงแฟนพี่จะไม่เคยมาหาเลยก็เถอะ"

      มาถึงตรงนี้ผมก็เงยหน้าจากจอคอมขึ้นมามองหน้าพี่พีชเรียบร้อย  ไม่ต้องเดาเลยว่าผมกำลังโดนอ่อยอยู่แน่ๆ "แฟนพี่ไม่มาหาเลยเหรอครับ  แล้วอย่างนี้พี่ไม่เหงาเหรอ"

      "เหงาสิแต่ทำไงได้ล่ะก็เขาทำงานอยู่เชียงใหม่จะให้มาหาพี่คงไม่ได้หรอก"พี่พีชเริ่มบ่นออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาบ่งบอกถึงความน้อยอกน้อยใจ  ถึงผมจะไม่เคยมีแฟนหรือไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญก็มองออกแหละว่าพี่พีชเป็นอะไรและนั่นทำให้ผมเริ่มลังเลเล็กๆว่าตกลงผมกำลังถูกอ่อยอยู่หรือแค่ต้องการมีคนคุยด้วยกันแน่

      ผมพับจอคอมลุกขึ้นลากเก้าอี้ไปนั่งข้างๆ "พี่มีอะไรพี่เล่าให้ผมฟังได้นะ  ถึงผมจะไม่ได้เป็นแฟนพี่แต่ผมก็อยากเป็นคนช่วยพี่นะครับ"

      "พลน่าจะเป็นแฟนพี่นะ  พี่คงจะได้รู้สึกดีกว่าที่เป็นอยู่นี่..."

      จากนั้นพี่พีชก็เริ่มเล่าเรื่องราวที่อัดอั้นทั้งที่ทำงานและในชีวิตให้ผมฟัง  ทั้งเรื่องที่พ่อป่วย  เรื่องแฟนไม่ค่อยจะสนใจรวมทั้งเรื่องพี่ๆที่ทำงานที่โยนงานมาให้จนแทบจะทำไม่ไหว  ผมฟังไปก็ปลอบไป  ยิ่งได้คุยใกล้ๆกัน  ได้มองหน้ากันแบบนี้ใจมันยิ่งสั่นจนทำอะไรไม่ถูก  สุดท้ายผมเลยลองรวบรวมความกล้าเอื้อมมือไปจับมือพี่พีชบนตักพร้อมกับพูดปลอบไปเรื่อย  พี่พีชไม่ได้ต่อต้านอะไรปล่อยให้ผมจับมันและยังคงระบายต่ออยู่นานสองนาพร้อมกับดึงมือผมข้าไปกุมเองอีกต่างหาก

      "พี่ว่าเราพักงานกันไว้ก่อนดีกว่า  พลกินเบียร์มั้ยพี่เลี้ยง"พี่พีชมาจบประโยคแบบนี้พร้อมหน้าตาเหงาหงอยอย่างนี้มีเหรอที่ผมจะกล่าปฎิเสธ  อีกอย่างผมเห็นว่ายังไงพรุ่งนี้ก็หยุดเลยตกลง  เราสองคนเลยไปซื้อเบียร์ที่ร้านขายของชั้นล่างกันพร้อมกับแกล้มแล้วเอาขึ้นมากินที่ห้องผม  จากนั้นเราสองคนก็ออกไปตั้งวงกันที่ระเบียง  ดื่มกันไปคุยกันไปดูดาวกันไปอย่างกับว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันยังไงอย่างนั้น  แต่ไม่รู้คุยกันอีท่าไหนจากเรื่องแฟนมันกลับวกมาเรื่องอย่างว่าจนได้

      "อย่าหาว่าผมละลาบละล้วงเลยนะพี่  พี่เคยกับแฟนมั้ย"ด้วยบรรยากาศและแอลกอฮอล์บางๆในเส้นเลือดทำให้ผมถามอะไรแบบนี้ออกไปแบบไม่ค่อยรู้สึกอายเท่าไหร่

      "ถามแบบนี้ถ้าพี่บอกว่าเคยพลจะเสียดายมั้ยเนี่ย"พี่พีชถามกลับยิ้มๆ

      "ผม-ผมจะเสียดายทำไมล่ะพี่"ผมละล่ำละลักตอบทำให้พี่พีชหัวเราะออกมาอย่างร่าเริง

      "ฮ่าๆๆ  นั่นสินะ"พี่พีชยกเบียร์ขึ้นกระดกวูบลงคออีกแก้วเหมือนกับจะเรียกความกล้าก่อนจะหยิบขวดมารินเติมลงในแก้วใหม่ "ก็เคยนะ  ตอนเรียนอยู่มหาลัย  คบกันใหม่ๆ  แบบว่าตอนนั้นเมาด้วยเลยยอมมัน...พี่ตอบแล้วขอถามกลับบ้างละกัน  เราน่ะเคยยัง"

      "ยังครับ"

      "ไม่ไปเที่ยวร้านนวดบ้างเหรอ  ผับก็ได้ไม่เคยพากลับห้องเลยเหรอ"

      "ผมไม่กล้าหรอกพี่  ผมมันพูดไม่เก่ง  อีกอย่างผมไม่อยากทำเพราะแค่อารมณ์  ผมอยากทำเพราะรักมากกว่า"ผมตอบไปตามนั้น  ก็ไม่ได้คิดคำพูดให้สวยหรือหรอกนะ  คิดยังไงก็บอกอย่างนั้นแต่ดูเหมือนว่าจะถูกพี่พีชย้นคำถามกลับมาอีกจนได้

      "แล้วถ้ากับพี่ล่ะ  พลไม่คิดบ้างเหรอ...ห้ามบอกว่าไม่คิดนะ  เมื่อหัวค่ำยังร้องชื่อพี่ในห้องน้ำอยู่เลย ฮิฮิ"พี่พีชหัวเราะขยับมาจ้องตาผมใกล้ๆจนผมต้องก้มหลบสายตา

      "ผม..."

      "บอกมานะ  ตอนทำนึกถึงอะไร  ตอบมาตรงๆนะ"พี่พีชถาม  สายตาเยิ้มหวานที่จ้องมากับรอยยิ้มตรึงใจทำให้ผมอดใจมองไม่ได้

      "นึกถึงพี่ตอนที่ผมเช็ดตัวให้ครับ"ผมตอบด้วยความประหม่า  ถึงตอนนี้พี่พีชก็ขยับมาใกล้จนได้กลิ่นเบียร์โชยอ่อนๆออกมาแล้ว

      "จำได้เหรอ  นานแล้วนะ"

      "..."ผมรีบชงักปากเอาไว้ก่อนจะบอกไปว่าจำได้เพราะมันเหมือนกับว่าผมเป็นโรคจิตที่คลั่งใคล้พี่พีชยังไงอย่างนั้น  ขืนตอบไปตรงๆมีหวังโดนมองแปลกๆแน่ "ก็เริ่มลืมๆแล้วครับ"

      "งั้นพี่จะให้ดู  ตอบแทนที่เราไม่เคยจะคิดอะไรร้ายๆกับพี่และให้เกียรติพี่มาตลอด...แต่ดูอย่างเดียวห้ามจับนะ"พี่พีชขยิบตาให้ผมก่อนจะดึงมือจูงให้ผมเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน "หลับตาก่อนนะ  หันหลังด้วย"

      ผมรีบทำตามด้วยใจระทึก  หูได้ยินเสียงสวบสาบเบาๆยิ่งทำให้ไอ้หนูในกางเกงแข็งขึ้นมาแบบสุดกู่  ไม่ต้องบอกเลยว่าตอนนี้ผมมีอารมณ์มาก  มากจนอยากหันไปไปปล้ำซะให้รู้แล้วรู้รอดแต่ใครล่ะจะกล้าทำจริง  ผมก็คงได้แค่คิดไปเท่านั้นแหละ  แต่ในระหว่างที่คิดเสียงพี่พีชก็ดังขึ้นอีก

      "พลถอดบ้างสิ  พี่เสียเปรียบนะเห็นของพี่แต่พี่ไม่เห็นของพลน่ะ"

      "ค-ครับ"ผมอายมากๆที่จะโชว์แต่ก็อยากให้พี่พีชเห็นเหมือนกันเพราะของผมก็ไม่ใช่เล็กๆเผื่อมันจะทำให้พี่พีชเกิดอยากขึ้นมาบ้างเลยรีบแก้ผ้าออกอย่างเร็วแล้วหันกลับไปหา  เราสองคนต่างตะลึงจ้องกันและกันนิ่งในทันที  ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเราแค่นิ่งอึ้งกับสิ่งที่เห็น  ก็จะไม่ให้อึ้งได้ไงล่ะในเมื่อพี่พีชกำลังยืนพิงผนังในสภาพเปลือยเล่าต่อหน้าผมอีกครั้ง  ผิวขาวๆของสาวเหนือมันขับเน้นทุกอย่างบนเรือนร่างให้ดูเด่นสะดุดตา  ทั้งทรวงอกขนาดใหญ่ล้นมือราวผลพีชโอที่มีป้านจุกสีชมพูเข้มอยู่ตรงกลางทั้งสองข้าง  เอวคอดนิดหน่อยแต่มีเนื้อหนังให้ดูอบอุ่นอย่างสาวอวบ  และที่สำคัญ  ตรงใจกลางหว่างขาหัวใจของผู้หญิงทุกคนนั่นมันช่างอวบอิ่มและดกหนาไปด้วยขน  ถึงขนาดมันจะเล็กไม่สมตัวแต่ก็สร้างควมตื่นเต้นให้ผมอย่างมากจนเจ้าหนูแข็งขยายตัวสุดๆและผงกหัวถี่

      "...มันแข็งมากแล้วนี่พล  อยากทำอะไรก็ทำสิพี่ไม่ได้ให้ดูได้ตลอดนะ"พี่พีชเตือนสติผมด้วยใบหน้าแดงเรื่อและย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นผมทำท่าสับสนเพราะไม่รู้ว่าพี่พีชให้ทำอะไร "ใช้มือ...ทำให้มันอ่อนสิ  พี่อยากเห็น"

      เท่านั้นแหละผมไม่ต้องรอให้พี่พีชสั่งอีกครั้งก็พยักหน้าแล้วลงมือสาวท่อนเนื้อดำเมี่ยมขนาดเท่าไม้ตีพริกขึ้นลงถี่ๆทันที  พี่พีชเม้มปากจ้องมันตาไม่กระพริบแต่ก็ไม่ได้เข้ามาหาหรือถอยหนีได้แต่ดูมันด้วยใบหน้าแดงก่ำและยืนกอดอกอยู่อย่างนั้น  ส่วนผมก็ปล่อยให้อารมณ์พาไปตามอย่างที่เคยทำ  ไอ้ปากเจ้ากรรมเลยครางชื่อพี่พีชออกมาด้วยทำให้พี่พีชถึงกับเม้มปากแน่นจ้องตาผมแบบมีอารมณ์มาก

      พรวด!!  พรืดดดดด

      "อา..."ผมปลดปล่อยออกมาอย่างเยอะลงบนพื้น  ตายังคงจ้องมองตาพี่พีชอยู่ "พี่พีช  ช่วยยืนอยู่อย่างนี้ต่ออีกหน่อยได้มั้ยครับ"ผมถามด้วยความรู้สึกเสียดายเพราะยังไม่อยากให้ความทรงจำดีๆแบบนี้ต้องหมดเร็วนักและอีกอย่างไอ้หนูของผมมันยังไม่มีท่าทีว่าจะอ่อนลงเลยด้วย

      "ฮิฮิ  เห็นพี่แก้ผ้าแล้วแข็งไม่ยอมอ่อนเลยนะ  เราเนี่ยลามกจริงๆ"คำพูดที่ฟังดูเป็นกันเองทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายไม่น้อยแต่พอผมเริ่มลงมือสาวต่อเสียงพูดก็เงียบลงพร้อมกับสายตาที่จับจ้องมาที่ท่อนเนื้อฉ่ำน้ำตาไม่กระพริบ  แววตาแสดงความต้องการออกมาอย่างชัดเจนแต่ผมคิดไม่ออกสักนิดว่าจะทำให้ทุกอย่างมันเกินกว่านี้ได้ยังไงเลยได้แต่อวดน้ำอดน้ำทนผมต่อไปพร้อมกับไล่สายตาลงมองเนินสาวรดเรื้อ  พี่พีชไม่ได้ปกปิดหรือแตะต้องมันเลยสักครั้งเพียงแค่ยืนกอดอกอยู่อย่างนั้นแต่กลับมีความฉ่ำเยิ้มแปลกๆไหลเปียกจากกลีบร่องลงไปตามง่ามขาให้ผมเห็น

      
      


      เรามองทุกสัดส่วนของกันและกันอย่างกับจะกลืนกินกันให้ได้แต่ไม่มีใครเป็นฝ่ายเริ่มมันจึงไม่ได้จบกันบนเตียงอย่างที่ควรจะเป็น  ทุกอย่างมันจึงแค่จบลงที่ผมปลดปล่อยตัวเองออกมาอีกครั้งอย่างมากมายและแทบหมดเรี่ยวหมดแรง

      "รอบนี้นานจัง  พลออกไปก่อนได้มั้ย  พี่อยากอาบน้ำ"พี่พีชพูดด้วยใบหน้าแดงซ่านถึงคอ

      "ครับ  ขอผมล้างพื้น..."

      "ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวพี่ล้างให้  ออกไปก่อนนะ"

      ด้วยคำพูดคะยั้นคะยอทำให้ผมยอมออกไปโดยดีปล่อยให้พี่พีชได้ใช้เวลาส่วนตัวในห้องน้ำคนเดียว  ผมไม่รู้หรอกว่าพี่พีชทำอะไรเพราะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงหยดน้ำกระทบพื้นของฝักบัวข้างในแต่แค่พี่เขายอมให้ผมได้เห็นเรือนร่างอย่างไม่ปิดบังเท่านี้ก็ถือว่าเป็นพระคุณมากแล้วสำหรับผม  นั่นทำให้ชั่วโมงต่อมาพอพี่พีชเดินเปียกโชกออกมาจากห้องน้ำทั้งชุดที่ใส่เข้าไปผมก็แค่ยื่นผ้าขนหนูพร้อมกับส่งยิ้มให้แล้วเข้าไปอาบน้ำล้างตัวบ้าง  สุดท้ายเราสองคนก็ไม่ได้ทำงานให้คืบหน้าอะไร  พออาบน้ำกันเสร็จต่างคนก็ต่างนอนกันคนละมุมเตียงเหมือนเคยแต่ที่ต่างออกไปคือผมรู้แล้วว่าในตอนนี้คงไม่ใช่ผมแค่คนเดียวที่แอบเอาพี่พีชมาคิดไม่ดี
   


      จากคืนนั้นผมกับพี่พีชก็เรียกได้ว่าสนิทกันชนิดที่ว่าไปไหนไปกันเลยก็ว่าได้  ขนาดว่าพี่ๆในที่ทำงานทุกคนที่เห็นพี่กิตที่เคยตีฝีปากกับพี่พีชบ่อยจนแซวประจำยังต้องเลิกแซวแล้วเริ่มหันมาแซวเราสองคนแทนซึ่งพี่พีชกับผมก็ไม่ถือหรอก  ยอมให้เขาแซวไปแต่ใจก็ดีใจนะที่ถูกแซวแบบนี้  อีกทั้งเรื่องงานพี่พีชก็เริ่มออกหน้าปกป้องผมมากขึ้นด้วยเวลาจะมีใครมาใช้ผม  อย่างกับว่าต้องการจะเก็บไว้ใช้เพียงคนเดียวซึ่งผมเต็มใจแน่นอนที่จะได้รับใช้  รวมทั้งหลังๆมานี้เวลาออกไปเมากันพี่พีชก็มักจะสั่งให้ผมพากลับห้องด้วยก่อนจะดื่มชนิดหัวราน้ำไปเลย  นั่นยิ่งทำให้ทุกคนเห็นว่าเราสองคนสนิทกันมากแค่ไหนแต่ทุกคนก็เห็นว่าผมไม่เคยจีบพี่พีชและพี่พีชก็มีแฟนอยู่แล้วทำให้ไว้ใจที่จะฝากพี่พีชให้ผมดูแลแต่เราสองคนก็ปิดเรื่องๆหนึ่งเอาไว้เป็นความลับไม่ให้ใครในที่ทำงานรู้

      พี่พีชมาห้องผมบ่อยขึ้นและทุกครั้งจะชวนผมกินเบียร์และเล่าเรื่องอึดอัดใจให้ผมฟัง  พอแอลกอฮอล์เริ่มเพิ่มความกล้าให้  พี่พีชก็จะชวนผมเข้าห้องน้ำและเริ่มอวดเนื้อหนังให้ผมช่วยตัวเองต่อหน้าอีกซึ่งผมก็ไม่ขัดใจต้องยอมทำให้ดูทุกครั้งด้วยความยินดีและพี่พีชก็จะขอให้ผมออกจากห้องน้ำไปหลังจากเสร็จแล้วทุกครั้ง  ผมรู้ว่าพี่พีชอยากมากแต่หลังจากที่ลองขยับเข้าไปใกล้ขึ้นดูครั้งหนึ่งเพื่อหวังจะลองปล่อยน้ำรดตัวพี่พีชแล้วถูกขอให้ถอยออก  จากนั้นผมเลยไม่กล้าที่จะขยับเข้าไปใกล้เท่าไหร่เราจึงยังคงความสัมพันธ์ลับๆกันอย่างนี้แต่ผมก็เริ่มคิดอะไรไปไกลกว่านั้น

      ในวันที่เราไปสนุกกับตามประสาคนในออฟฟิตที่กำลังได้เงินเดือนพี่พีชขอให้ผมพากลับห้องแล้วเมาจนหัวราน้ำผมเลยต้องลำบากพากลับห้องพอดู  พอมาเข้าห้องไปวางบนเตียงได้ผมก็นอนแผ่ลงข้างๆทันทีด้วยความเหนื่อย

      "โหยพี่  ตัวหนักเป็นบ้าเลย"

      "หนากอารายยยย  ปากเฉียยยย"พี่พีชพลิกตัวดึงผมมากอด "เพ่หนากแล้วแกชอบม้ายล่า"

      "..."สติของผมมันก็ไม่ค่อยกระจ่างเท่าไหร่เลยได้แต่เงียบไม่ตอบแถมตอนนี้หน้าพี่พีชยังอยู่ใกล้มากๆจนได้กลิ่นเบียร์โชยมาอ่อนๆอีก  มันทำให้ผมนึกถึงคืนที่เรากินเบียร์กันนอกระเบียงแล้วพี่พีชขยับมาใกล้  มันทำให้ผมขยับเข้าหาพี่พีชเองอย่างไม่รู้ตัวจนจมูกเราชนกัน

      "แกข้าวมากล้ายจางงง"พี่พีชยังคงพูดอ้อแอ้ต่อและนั่นทำให้ผมอดใจไม่ไหวที่จะลองสอดแขนกอดคอสาวเหนือ  ดันหน้าเข้าไปประทับรอยจูบแผ่วเบา

      พี่พีชทำตาโตเหมือนกับได้สติแต่พอถูกผมถอนจูบออกแล้วประกบลงไปใหม่อีกครั้งและอีกครั้งปากน้อยๆก็ค่อยๆเผยอเปิดอ้าพร้อมกับดวงตาที่หรี่ลง  มือผมคลายการรวบกอดออกแล้วแต่พี่พีชกลับโอบกอดและดึงรั้งผมไว้เอง  ริมฝีปากเราจึงติดแน่นกันอย่างนั้นพร้อมกับลิ้นน้อยๆที่สอดรุกเข้ามาในปากให้ผมได้เรียนรู้รสสัมผัสที่ไม่เคยลิ้มลองมาก่อนเลยในชีวิต  ในไม่ช้าผมก็เรียนรู้และตอบกลับด้วยลิ้นบ้าง  แม้จะยังไม่เก่งในเกมรักแต่มันก็มากพอที่จะทำให้สาวรุ่นพี่มีปฎิกิริยาหอบกระเส่า

      ผมลองเลื่อนมือลูบไล้ไปบนสะโพกสวยขึ้นลงช้าๆก่อนจะวางแหมะลงบนเนินอกใหญ่ด้านนอกเสื้อแต่เจ้าของร่างกลับไม่แม้แต่จะลืมตามองมันจึงทำให้ผมกล้ามากขึ้นที่จะล้วงมือหายเข้าไปใต้เสื้อโปโล  พี่พีชลืมตาขึ้นสบตาผม  มีรอยยิ้มเล็กๆบนมุมปากทำให้ผมชงักมือค้างคิดว่าคงถูกห้ามแน่ๆแต่มือนุ่มๆอีกข้างกลับเลิกเสื้อและรั้ง บราขึ้นให้พ้นจากเนินอกใหญ่

      "รู้น้า...คีดอารายอยู่"

      "พี่พีช"ผมพูดไม่ออกแต่คงไม่ต้องพูดมากเพราะผมถูกพี่พีชรั้งเข้ามาจูบอีกครั้งพร้อมกับจับมือสากๆไปวางแหมะบนเนินอกด้วยตัวเอง  เท่านี้ร่างกายมันก็เคลื่อนไหวไปเองตามสัญชาตญาณทันที  มือหยาบกระด้างบีบขย้ำเนินเนื้อขาวเนียนราวงาช้าจนผิวเนื้อนุ่มล้นออกมาตามง่ามนิ้วทั้งสี่ด้วยความเมามันไม่หยุดหย่อน

      "อืออออ  อืออออ"เสียงครางในลำคอของรุ่นพี่ดังแผ่วหวิว  ทรวงอกสวยเบียดเข้ามาในฝ่ามือผมมากยิ่งขึ้น  และไม่เท่านั้นมือนุ่มๆยังเลื่อนลงต่ำไปจับลูบไล้เป้ากางเกงคับตึงให้ผมได้ขนลุกซู่  ถึงตอนนี้ผมอยากได้สาวสวยคนนี้มาครอบครองจริง  ผมแทบจะคลั่งตาซะให้ได้ถึงกับตัดสินใจพลิกตัวขึ้นคร่อมและเลื่อนมือข้างที่ว่างลงไปหวังจะสัมผัสความสาวในกางเกงยีนตัวหนาให้ได้แต่มันก็ไม่เป็นอย่างหวัง  พี่พีชรีบรั้งจับข้อมือผมไว้แน่น  สีหน้าไม่พอใจนิดๆ "อย่านะพล"

      เสียงที่ห้ามปรามไม่เหมือนคนเมาก่อนหน้านี้เลยสักนิดเลยทำให้ผมตกใจและเรียกสติผมกลับมาให้คิดไว้ว่าพี่พีชออกจะคอแข็ง  บางทีที่ทำอยู่นี่อาจจะแค่แกล้งเมายั่วผมก็ได้และถ้าผมขืนทำอะไรต่อมันคงหักหาญน้ำใจเกินไปและไม่แน่ด้วยว่าผมจะสู้แรงคนตัวใหญ่กว่าอย่างพี่พีชได้  ดีไม่ดีผมอาจจะไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดพี่พีชอีกเลยก็ได้  นั่นทำให้ผมหยุดมือลงทันที

      "ขอโทษครับ"ผมรีบขอโทษพี่พีชถึงได้ปล่อยมือออกและกลับไปลูบเป้าตุงอีกครั้ง

      "พี่ทำให้พลอยากใช่ม้ายย"คำถามแบบนี้หลุดออกมาจากปากสาวสวยมันยิ่งทำให้เจ้าหนูของผมแข็งจัดจนรู้สึกอึดอัดมากเลยทีเดียวแต่สิ่งที่ทำได้กลับแค่พยักหน้าแสะส่งสายตาอ้อนวอนด้วยความทรมาน

      "ขอผมเข้าห้องน้ำก่อนได้มั้ยพี่"

      "ม่ายต้องหรอก  นอนลงสิ  พี่ช่วยเอาออกให้เองงงง"

      ผมแทบจะร้องตะโกนออกมาด้วยความดีใจกับสิ่งที่ได้ยิน  พลิกตัวลงนอนหงายปล่อยให้พี่พีชพลิกตัวมาคร่อมจูบก่อนจะเลื่อนตัวลงต่ำไปจัดการแก้กางเกงให้แต่ดูเหมือนว่าแอลกอฮอล์ในเลือดจะมีไม่น้อยมือไม้ถึงสั่นจนแทบจะปลดกระดุมกางเกงผมไม่ได้  ผมเห็นว่าพี่พีชคงแก้ให้ไม่ไหวเลยยื่นมือลงไปช่วยปลดและรูดลงทั้งกางเกงทั้งกางเกงในให้พ้นเจ้าท่อนเนื้อแข็ง

      พี่พีชเหลือบมองผมยิ้มกริ่ม  แก้มสองข้างแดงปลั่งไม่รู้เพราะเมาหรืออาย  มือนุ่มๆลูบไล้ท่อนเนื้อแข็งช้าๆสร้างความตื่นตัวให้กับผมอย่างมากก่อนจับรูดเปิดหนังหุ้มออก

      "อูยยยย"มันทั้งเจ็บทั้งเสียวเหมือนกับหนังจะขาดตอนโดนรูดเปิด  เรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกเลยก็ได้ที่ถูกผู้หญิงรูดให้และครั้งแรกเลยที่แข็งได้ขนาดนี้

      "แขงงงเลยน้า..."รุ่นพี่คนสวยแซวก่อนจะก้มลงสูดดมมันราวกับเสือสาวเจอกลิ่นอาหาร "คาวจางง  คราบเตมมเลยยย  พี่ล้างให้น้า"จบประโยคผมก็รู้สึกอุ่นวาบตั้งแต่ส่วนปลายลงมาช้าๆถึงโคน  ผมไม่รู้ว่าตัวเองมีความสุขแค่ไหนหรือว่าครางออกมารึเปล่า  รู้แค่ว่าผมเสียวที่สุดเหมือนกับได้ขึ้นสวรรค์ทั้งเป็นเลยทีเดียว  ทุกสัมผัสที่ได้รับจากริมฝีปากบางและลิ้นนุ่มๆสร้างความรู้สึกร้อนฉ่าให้กับผมสุดจะทานทนจนต้องเอื้อมมือลงไปจับรั้งหัวของรุ่นพี่ให้โยกขึ้นโยกลงตามใจผมเอง  เสียงครางอืออาดังระงมไม่หยุด  พี่พีชพยายามโยกตามจังหวะมือของผมอย่างสุดความสามารถก่อนจะถูกผมกดหัวลงรับท่อนเนื้อแข็งเข้าไปสุดลำและกระฉูดเอาเมือกรักคาวข้นออกมา

      "อื้อ!!!  อืมมมมม   อืมมมม"เสียงอุทานด้วยความตกใจทำให้ผมได้สติรีบปล่อยมือออกแล้วก้มมองแต่พี่พีชกลับยังไม่ยอมถอนปากออกสักนิดแถมยังทำเหมือนว่ากำลังดูดเมือกรักของผมออกมาด้วยตัวเอง

      "อูยยพี่พีช  อุ-อูยยย"ผมได้แต่ครางออกมาอย่างสุดกลั้นกับการถูกดูดอันสุดเสียว  มันเหมือนกับว่าทุกอย่างในตัวผมกำลังถูกดูดออกมาและพี่พีชก็กลืนกินทุกอย่างนั้นเข้าไปจนหมด

      "อืมม  อาหร่อยยยย  ขอกีนอีกกกน้า"ไม่พูดเปล่าพี่พีชยังเลียไอ้หนูกึ่งอ่อนกึ่งแข็งของผมต่อจนมันแข็งอีกครั้ง  "กีนอย่างนี้อาหร่อยกว่าเลียเอาจากพื้นตั้งเย้อออ"

      ผมงงกับที่พี่พีชพูดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะทำหน้าเหวอๆด้วยความตกใจไม่คิดว่าทุกครั้งที่พี่พีชให้ผมไปช่วยตัวเองให้ดูแล้วรีบไล่ผมออกจากห้องน้ำนั่นจะมีจุดประสงค์แบบนี้แอบแฝงแต่ผมก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะพี่พี่พีชทำเหมือนกับว่าชื่นชอบรสชาดน้ำของผมมากอย่างนี้  ตรงข้ามผมกลับยิ่งรักพี่พีชมากไปอีกที่ทำแบบนี้ให้  แน่ล่ะผมไม่มีทางห้ามโอกาสงามๆอย่างนี้อยู่แล้วเลยยอมปล่อยให้พี่พีชเลียต่อและพร้อมจะเสียน้ำทั้งหมดไปด้วยความยินดี 

      

      ...รุ่งขึ้น  ผมรู้สึกล้าจนบอกไม่ถูกแต่ก็รู้สึกเบาหวิวไปด้วยอย่างน่าประหลาดราวกับยังอยู่ในฝัน  ยิ่งสัมผัสนุ่มๆข้างแก้มที่ซบอยู่ด้วยนี่เหมือนกับว่าผมกำลังนอนอยู่บนอะไรสักอย่างคล้ายฟูกแต่ให้ความรู้สึกหยุ่นกว่าฟูกแถมกลิ่นของมันยังหอมแปลกๆชวนให้ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ  จากนั้นผมถึงรู้สึกได้ว่ากำลังถูกกอดอยู่และนั่นทำให้สติผมกลับมาแจ่มชัดขึ้นพร้อมกับลืมตาขึ้นมอง

      ผมกำลังนอนอยู่บนเตียงเดียวกับพี่พีชและกำลังถูกกอดแน่นราวกับตัวเองเป็นหมอนข้าง  ไม่เท่านั้นหน้าของผมยังซุกแนบอยู่กับทรวงอกขาวสะอาดหอมกรุ่นที่ไร้ซึ่งการปกปิดอยู่อีกต่างหาก "อือ..."ผมค่อยๆขยับถอยออกช้าๆไม่อยากให้ตื่นมาเห็นสภาพของเราในตอนนี้นักเพราะเมื่อคืนหลังจากถูกปากนุ่มๆของสาวเหนือคนนี้ดูดเอาเรี่ยวแรงของผมออกไปหมดผมก็ถูกจับกอดแน่นชวนให้นอนด้วยกัน  ดังนั้นในตอนนี้ผมจึงเปลือยท่อนล่างโล่งโจ้งส่วนพี่พีชยังมีแค่กางเกงยีนติดตัวเท่านั้น  ท่อนบนน่ะถูกถอดโล่งโจ้งไปแล้ว  ขืนตื่นขึ้นมาคงได้โวยวายว่าผมไปทำอะไรรุ่มร่ามกับตัวพี่เขาเข้าแน่ๆ

      "เดี๋ยวสิอย่าเพิ่งไป"เสียงนี้ทำเอาผมตกใจเงยหน้าขึ้นมองถึงได้เห็นพี่พีชกำลังยิ้มให้ผมพร้อมกับกอดกลับมาซบอกแน่นตามเดิม "...ช่วยกอดพี่ต่ออีกนิดได้มั้ย  พี่ไม่ได้รู้สึกดีแบบนี้มานานแล้ว" คำพูดที่เปล่งออกมาเหมือนคำสารภาพรัก  ผมได้แต่เงียบพูดอะไรไม่ออกและกอดพี่พีชเอาไว้อย่างนั้นอยู่นานก่อนเราสองคนจะแยกจากกัน

      
      


      จากเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เราสองคนตกลงคบกันแบบลับๆโดยไม่ให้ใครรู้  แต่ผมกับพี่พีชก็ไม่ได้ห่วงอยู่แล้วว่าใครในที่ทำงานจะรู้เพราะต่อหน้าคนอื่นเราก็ยังคงทำเหมือนเป็นแค่พี่น้องที่สนิทสนมกันเท่านั้น  แต่สิ่งที่เราห่วงไม่น้อยคือเราสองคนจะปิดบังความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ให้แฟนพี่พีชรู้ได้อีกนานแค่ไหน  เพราะถึงพี่พีชจะเปิดใจกับผมแล้วว่าไม่ได้รักแฟนคนนี้แล้วด้วยทั้งเขาเองก็ไม่ได้สนใจใยดีพี่พีชเท่าไหร่แต่เพราะตอนคบกันผู้ใหญ่ที่บ้านพี่พีชและบ้านแฟนรู้กันแล้วว่าทั้งสองคนได้กันเลยหมั้นหมายกันเอาไว้และเตรียมจะแต่งงานเมื่อทั้งสองพร้อม  นั่นจึงเท่ากับว่าผมหมดสิทธิ์ที่จะได้คบกับพี่พีชอย่างเปิดเผยไปชั่วชีวิต  มันทำให้ผมอึดอัดมากจริงๆ  และเหตุนี้จึงทำให้พี่พีชไม่ยอมให้ผมมีอะไรด้วยเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าเราสองคนไม่มีทางได้ลงเอยกันแต่ไม่มีสักครั้งที่พี่พีชจะปฏิเสธใช้มือหรือปากให้ผม  นั่นทำให้ผมทั้งรักทั้งตื้นตันในความใจดีของพี่พีชมากขึ้นไปอีกแต่เราสองคนก็คงได้อยู่ด้วยกันอีกไม่นานเพราะเวลาการฝึกงานของผมใกล้หมดลงเต็มที

      "พี่พีช  ผมรักพี่นะ"ผมมายืนพูดข้างๆขณะพี่พีชกำลังทำงานอยู่  ในตอนที่เหลือเวลาอีกแค่ครึ่งเดือนที่จะได้ฝึกงาน  ในสมองไม่รู้จะทำยังไงให้ความรักของเราสมหวัง  ผมอยากจะทำทุกอย่างให้ได้ครอบครองพี่พีชไว้แค่คนเดียวจริงๆ  อยากใช้เจ้าหนูของผมทำให้ผู้หญิงที่ผมรักท้องให้รู้แล้วรู้รอดจะได้แสดงความเป็นเจ้าของได้อย่างเต็มที่แต่ก็ทำได้เพียงแค่ฝัน

      "พูดอะไรตรงนี้พล"พี่พีชดุเสียงเบาหวิวพร้อมหันไปรอบๆด้วยความกลัวว่าใครจะได้ยิน  แต่ในตอนนี้จะมีใครได้ยินล่ะในเมื่อโต๊ะรอบข้างพี่พีชเขาติดประชุมแผนงานกันหมด

      "ไม่มีใครอยู่ครับพี่"ผมยิ้มให้กับความกังวลของพี่พีช "แค่อยากบอกพี่เพราะเวลาฝึกงานผมใกล้หมดแล้ว"

      "หมดแล้วเหรอ  หมดเมื่อไหร่"พี่พีชทำหน้าตกใจรีบคว้ามือผมอย่างลืมตัวแต่พอได้สติก็รีบหันรีหันขวางอีกครั้งไม่อยากให้ใครเห็นอีกตามเคย

      "อีกสองวันครับพี่  อีกแค่สองวัน"ผมตอบรู้สึกใจหายเหมือนกันที่เวลามันผ่านไปเร็วอย่างนี้

      "อยู่ต่ออีกไม่ได้เหรอ"

      "สิ้นเดือนแล้วผมต้องย้ายออกน่ะพี่"

      "แล้ว ม.เปิดวันไหน"พี่พีชถามต่อมือยังคงไม่ยอมปล่อยจากมือผม

      "9 ครับ"ผมตอบรู้สึกอบอุ่นใจกับการถูมือนุ่มๆคู่นี้กุมเอาไว้จนต้องบีบมือกลับ

      "งั้นมาอยู่ห้องพี่ก็ได้  อาทิตย์เดียวเองก่อนเปิดเทอมแล้วพี่จะไปส่งที่ ม.เลย"คำเสนอกับสายตาออดอ้อนทำให้ผมพยักหน้ารับยิ้มๆ "นั่นแนะรอพี่ชวนอยู่ใช่มั้ยเนี่ย"

      สมกับเป็นพี่พีช  รู้ทันผมจริงๆ "ก็ถ้าพี่ไม่ชวนผมจะกล้าไปอยู่ด้วยได้ไงล่ะครับ  ว่าแต่มีงานอะไรให้ช่วยมั้ยพี่"ผมถามรีบคลายมือออกจากการเกาะกุมเมื่อหางตาเห็นพวกพี่ๆเขาออกมาจากห้องประชุมกันแล้ว  และดูเหมือนพี่พีชจะเห็นเหมือนกันถึงยอมปล่อยมือกลับไปรัวพิมพ์งานต่อ

      "ช่วยพี่พิมพ์หนังสือแจ้งปลัดอำเภอแล้วกัน  นี่พี่แก้ๆพิมพ์จนมือจะหงิกอยู่แล้วเนี่ย"

      "ได้เลยพี่เดี๋ยวน้องช่วยเอง"...

      

      ...เย็นมากแล้วกว่าเราสองคนจะกลับถึงหอพักเพราะไอ้หนังสือแจ้งปลัดมันมีเยอะมาก  คิดดูสิครับ  อำเภอในไทยมีตั้งเท่าไหร่  นี่แค่ทำแจ้งไปแค่ภาคเดียวนะงานยังเหลือบานเลย  ถ้าทำกันแค่สองคนอย่างนี้คงเสร็จอีกสองสามวันนั่นแหละ  แต่เรื่องงานก็ต้องทิ้งไว้ที่ทำงาน  ในตอนนี้เราสองคนเลิกงานแล้วและเราต้องการจะผ่อนคลายกันทั้งคู่

      "วันนี้กินเบียร์ห้องใคร"พี่พีชเป็นคนพูดขึ้นมาก่อนเมื่อเรามาหยุดอยู่หน้าทางเข้าหอพัก

      "ห้องพี่ก็ได้นะครับพี่จะได้นอนเตียงตัวเอง"

      "งั้นเหรอแต่พี่ว่าห้องพลดีกว่านะ  ระเบียงห้องพลรับลมดีจะตาย  ห้องพี่แม่งติดกับตึกอีกฝั่ง  อับลมจะตาย"พี่พีชให้เหตุผล  แต่จริงๆมันก็ไม่เกี่ยวกับระเบียงหรอกเพราะพอเราสองคนเข้าห้องพักทั้งผมทั้งพี่พีชก็ทิ้งกระเป๋าคอมแล้วมาเริ่มกอดกันทันที

      "อือ...พลไปเรียนพี่คงคิดถึงแย่"

      "ผมก็เหมือนกัน  ผมอยากกอดพี่มันทุกวันเลย"ผมระบายความรู้สึกภายในออกมาก่อนจะรั้งลำคอรุ่นพี่คนสวยมาจูบให้หายคิดถึง  พี่พีชเผยอปากอ้าสอดลิ้นกลับเข้ามาตอบรับในปากผมอย่างนุ่มนวล  ผ่อนลมหายใจหนักๆรดบนแก้มผมพร้อมกับปรือตาหวานฉ่ำจดจ้องนิ่ง

      "อืม..."เสียงครางแผ่วมาพร้อมกับความชุ่มฉ่ำจากน้ำลายอันหอมหวานของพี่พีชที่ไหลเยิ้มอยู่ในช่องปากหอม  มันทำให้ผมต้องตวัดเลียกินมันด้วยความหิวกระหายไม่แพ้กับลิ้นของสาวเหนือที่ตวัดรัดเลียในโพรงปากผมเพื่อชิมในสิ่งเดียวกัน  ยิ่งเรากอดรัดและบดจูบกันแน่นขึ้นเท่าไหร่น้ำลายของเราก็ยิ่งไหลเยิ้มออกมามากเท่านั้น  นั่นทำให้ผมมีอารมณ์มากจนรู้สึกอึดอัดกับยีนที่ใส่อยู่สุดๆ  และเหมือนพี่พีชจะรู้ดีถึงได้เลื่อนมือลงไปตะปบขยุ้มมันเบาๆ "อืม..."

      ผมปล่อยให้มือสาวเหนือจัดการปลดกระดุมดึงซิปและล้วงผ่านเข้าไปในกางเกงในเพื่อจับท่อนเนื้อแข็งเขม็งเล่นในขณะที่ผมเลื่อนมือลงไปลูบไล้กลางหว่างขาเธอกลับเพื่อสัมผัสความอบอุ่นของเนินสาวผ่านกางเกงแสล็ค  พี่พีชอ้าขาออกอย่างว่าง่ายถอนจูบออกครางแผ่ว

      "ซนจังนะพล  อืมมม  อยากจับเหรอ  เอาสิ"เสียงพูดกระเส่าเร้าอารมณ์กับมือที่ออกแรงชักขึ้นชักลงเร็วขึ้นสร้างความต้องการให้ผมจนพูดไม่ออก  ผมเริ่มปลดตะขอกางเกงพี่พีชให้มันหลุดลงไปกองที่ข้อเท้าแล้วล้วงลงไปในกางเกงในผ้าเนื้อบางบ้าง  มันเป็นครั้งแรกที่ผมได้จับเต็มๆแบบนี้  ขนอ่อนนุ่มน่าจับ  ความนุ่มนิ่มของผิวเนื้อที่สัมผัสรวมทั้งความเปียกเยิ้มเต็มที่บริเวณปากร่องมันทำให้ผมอยากมากจริงๆ "ใหญ่ขึ้นได้อีกเหรอเนี่ย"พี่พีชดูจะตื่นเต้นมากควักมันออกมาจับรูดนอกกางเกงในเพื่อดูให้เห็นกับตาชัดๆ

      
      


      "ผมไม่ไหวแล้วพี่"ผมดันร่างพี่พีชพาไปที่เตียงหวังจะขอความสาวที่เจ้าของสงวนไว้  พี่พีชล้มตัวลงนอนอย่างง่ายดายก่อนจะถูกผมถกดึงกางเกงลงให้พ้นเนินเนื้อฉ่ำเยิ้มและก้าวขึ้นคร่อมทั้งที่กางเกงผมยังถูกร่นลงไปแค่ต้นขา

      "ด-เดี๋ยวก่อนพลพี่ยังไม่พร้อม"เสียงขอร้องด้วยความตกใจปนกลัวดังห้ามไว้แต่มาถึงตอนนี้ความอยากมันครอบงำผมไปหมดแล้วจึงไม่แม้แต่จะฟังทั้งยังจับท่อนเนื้อจรดจ่อเตรียมเดินเครื่องอย่างเต็มที่ "อย่านะพล"น้ำเสียงตื่นตระหนกกว่าเก่าดังขึ้น  พี่พีชพยายามขยับหนีพร้อมกับถีบกางเกงที่ติดข้อเท้าออก  ผมใช้จังหวะนั้นขยับตามเข้าไปจ่อเตรียมเสียบอีกครั้ง

      "ผมรักพี่นะ  ขอผมเถอะพี่"ผมอ้อนวอนและรู้ตัวเองดีว่าในตอนนี้ถึงพี่พีชจะห้ามยังไงก็คงไม่ฟังแล้ว  แต่เหมือนสวรรค์เล่นตลก  พี่พีชสะบัดขาเอากางเกงหลัดจากข้อเท้าได้ก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นไปตามที่ผมต้องการและงอขาขึ้นส่งแรงถีบเข้ามาที่ท้องผมอย่างเต็มแรงจนกระเด็นหล่นจากเตียงหลังกระแทกพื้นดังอั๊ก  ไม่ต้องบอกเลยว่าเจ็บแค่ไหน  ผมถึงกับอ้วกเพราะถูกถีบเข้าลิ้นปี่พอดี  ได้แต่นอนกุมท้องตัวงอหงิก

      "..."พี่พีชยันตัวลุกขึ้นนั่งมอง  พอเห็นว่าผมเป็นอะไรก็รีบลุกเข้ามาพยุงผมขึ้นด้วยความตกใจ "พี่ขอโทษๆๆ  พลเป็นอะไรมากมั้ย"

      ผมส่ายหน้าเป็นคำตอบ  อารมณ์หน้ามืดจากความหื่นหายไปเกือบหมด  แต่ผมก็คิดว่ามันสมควรแล้วกับการโดนอะไรอย่างนี้  ในเมื่อคิดจะขืนใจเขาโดนแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ  ดีแค่ไหนแล้วที่พี่พีชไม่โกรธ

      ผมถูกพาเข้าห้องน้ำไปถอดเสื้อผ้านั่งทับฝาส้วมแล้วให้พี่พีชฉีดน้ำจากฝักบัวล้างเนื้อล้างตัวจากอ้วกที่พ่นเลอะ  พี่พีชลูบไล้ล้างให้ผมพร้อมกับส่งสายตาตำหนิ

      "เป็นไงล่ะเลยโดนเลย"

      "ขอโทษนะพี่  แต่ก็ดีแล้วไม่งั้นผมคงทำอะไรไม่ดีกับพี่แน่ๆ"

      "พี่เข้าใจ  พี่ต่างหากที่ผิดที่ทำให้พลอยากขนาดนี้"

      "ไม่หรอกพี่  ผมผิดเอง  อย่าโกรธผมได้มั้ย"

      "พี่โกรธไม่ลงหรอก  ก็ดูสิโดนเข้าไปทีเหี่ยวเป็นมะเขือเผาแบบนี้คงจุกมากล่ะสิท่า"พี่พีชยิ้มหมุนปิดก๊อกฝักบัวแล้วมานั่งคุกเข่าต่อหน้าผม "...ยังอยากอยู่มั้ย"

      "ไม่แล้วพี่"ผมส่ายหน้าทั้งที่จริงอยากมากแต่แค่จุกจนมันไม่แข็งเท่านั้น

      "งั้นก็แย่น่ะสิ  พี่ยังอยากทำต่ออยู่เลย"พี่พีชส่งสายตาหวานเชื่อมมาให้ผมพร้อมกับเอื้อมมือจับเจ้าหนูหดลีบของผมรูดเล่น "ถ้าพลอยากให้ทำต่อพี่จะทำให้แต่สัญญาก่อนนะว่าจะไม่ปล้ำพี่  ได้รึเปล่า"

      "ผมไม่ทำแล้วพี่  ถีบหนักขนาดนี้ผมไม่กล้าหือแน่"ผมตอบขำๆทำเอาพี่พีชอมยิ้มออกมา
 


--------------------------------------------------------------------------------------------






------------------------------------------------------------------------------------------------

..✿...❤....💙 ..... 💗 ...💝... 💛... 💛 ....💚 .....💛 ... ✿...❤.... 💝....💙 .....💜 .... 💗 ... 💚 ...✿...

ใครจะอ่านผลงานทุกโพสต์ในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,
ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,
thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก
ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา
เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..
ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1 ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน
แบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง
ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ
แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .

................................................*.:｡*ﾟ'ﾟ･.｡.:*ﾟ'ﾟ･.｡.:* *.:｡*ﾟ 'ﾟ･.｡. :* (◠‿◠: ✿)*..............................................

น้องพลอ่อยเหยื่อพี่พีชไปก่อนนะค่อยๆโลมเล้าเล้าโลมไปก่อนเดียวก็ได้เอง

ตัวหนังสือที่ท่านเรียบเรียง แสดงออกถึงความใส่ใจในทุกประโยค เพราะไม่มีจุดผิดเลยตามสายตาผมนะ
เรื่องเร็ว เรื่องช้า สำหรับนักเขียนที่ไม่ได้สตางค์ ผมว่าขึ้นอยู่กับอารมณ์อยากเขียนมากกว่าครับ บทมันจะมาชั่วโมงเดียวก็เกือบจะได้ตอนหนึ่งเลย  แต่บทจะตันเนี่ย บางทีก็เป็นสัปดาห์ ขอเป็นกำลังใจให้ท่านออกผลงานใหม่ๆได้รวดเร็วและต่อเนื่อง

ปล. พี่พีชเนี่ย ถ้าเป็นผมไม่เหลือแต่ตอนเมาแล้ว 555

นั่นสิครับ  ยิ่งเรื่องที่ดันเขียนรายละเอียดไปเยอะด้วยเนี่ย  เครียดเลยตอนเขียนต่อ  ต้องกลับมาอ่านทวนกลัวพลาด...แต่ก็มีพลาดเหมือนกัน5555

งานดีงานเนี๊ยบตลอดเลยนะจ๊ะ!!

ขอบน้ำใจท่า huadoor ยิ่งนะจ๊ะ  ฉันรู้สึกเป็นปลื้มยิ่งจะ

อื้อหือ มีรุ่นพี่มาอ่อยแบบนี้ จัดเลยครับ

เขียนดีมากเลยครับ ขนาดยังไม่ได้เอา ยังเสียวได้ขนาดนี้

จากทรงยังไงพลก้ได้แน่ๆ

เริ่มต้นได้ดีครับแต่ก็น่าสงสารพลนะได้แต่ว่าว

น้องพลยังอ่อนต้องอ๋อยอีกหน่อยเสร็จแน่รอเวลาอีกนิด

พล ถ้ามีจังหวะจัดหนักไปเลย

สนุกดีนะ แต่ดูๆแล้วเหมือนพลเน้นว่าวมากกว่า ไม่รู้ว่าจะเสียบจริงตอนไหนกัน

เชียรให้ปล้ำพี่เค้าเลย เดี๋ยวไฟก็ติด

อ่านสนุกน่าติดตาม


•====================================•
○ 27/3/2561 ○
   
คอมเมน ผิดเงื่อนไขการพิมพ์ตอบห้อง ผู้ประพันธ์บอร์ด
แบน 6 เดือน { 27/3/2561 ~27/9/2561 }
•===============================================•

ได้อารมดีเรื่องนี้แล้วสุดท้ายจะได้กันไหมนะ