เกมร้ายพ่ายสวาท ภาค 2

...daona

ตอนที่ 1

เก้าอี้ผู้บริหารตัวใหญ่ที่แสนนุ่มไม่ได้ช่วยให้เจนนี่รู้สึกสุขสบายได้เลยในตอนนี้ ภายในใจเธอร้อนพล่านราวกับถูกไฟสุม วิมานสวยหรูที่เธอวาดหวังไว้กำลังจะพังทลายอยู่ตรงหน้าเพราะความโลภของเธอแท้ๆ  และคนที่เป็นต้นเหตุของความพินาศย่อยยับในครั้งนี้ก็คือชายหนุ่มี่ยืนอยู่ตรงหน้า

"เพราะแกแท้ๆ ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้"
"อ้าว คุณเจน ทำไมมาโยนความผิดให้ผมคนเดียวอย่างนี้ล่ะครับ" ราเชนตอบ
"ก็ไม่ใช่แกรึไงที่เป็นคนคิดเรื่องชั่วๆนี้ให้ฉัน"
"ผมเสนอแผนก็จริง แต่ถ้าคุณเจนไม่เห็นด้วย ผมจะทำคนเดียวได้มั้ย" ราเชนย้อน

เจนนี่ได้ยินยิ่งโมโหจนอยากจะตบมันให้หายคลั่งแค้น แต่ด้วยการถูกอบรมมาอย่างดีทำให้เธอพยายามระงับอารมณ์ทั้งหมดไว้

...ความโกรธไม่ได้ทำให้เรื่องแย่ๆนี้ดีขึ้น มันมีแต่จะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลง

เมื่อเจนนี่ควบคุมอารมณ์ได้ ความสุขุมเยือกเย็นอันก็กลับคืนมาอีกครั้ง

"แกบอกว่าคนตรวจรับของเป็นคนของเราทั้งหมด แล้วทำไมถึงโดนพวกมันถึงจับได้" เจนนี่พูดเสียงเย็นลง แต่ยังมีแววฉุนเฉียวอยู่ในน้ำเสียง

ราเชนถอนหายใจ

"ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะครับ ว่าไอ้ช่างระยำมันจะสะเพร่าปล่อยกระจกหลุดเครนร่วงลงมาแตก และไอ้ลูกชายประธานบริษัทมันดันอยู่ตรงนั้นพอดี เรื่องมันก็เลยบรรลัยออกมา มันเป็นความซวยอย่างสุดขีดของพวกเราจริงๆ"
"แล้วคนของแกไม่หาทางแก้ตัวอะไรบ้างล่ะ มันเป็นลูกประธาน ไม่ใช่ช่างมันจะไปรู้เรื่องอะไร"
"ก็ลักษณะการแตกของกระจกมันไม่เป็นไปตามสเป็คไงครับ แทนที่มันจะยึดติดกันเป็นแผง มันดันแตกกระจายเป็นชิ้นเบ้อเริ่ม ไอ้ห่านั่นไม่ใช่ช่างก็จริง แต่มันดันเสือกรู้มากอีกต่างหาก แล้วคนของเราจะทำอะไรได้เล่า"

เจนนี่รู้สึกร่อนรุ่มจนมึนไปหมด นี่มันจะไม่มีทางออกเลยใช่มั้ย เจนนี่ถอนหายใจแรงจนอกอวบกระเพื่อม ความทุกข์ความวิตกกังวลสุมจนเต็มหัวอก นี่ถ้าอยู่คนเดียวตามลำพังเธอคงร้องไห้ไปแล้ว แต่เพราะอยู่ต่อหน้าลูกน้อง ทำให้เธอต้องกล้ำกลืนทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้ คนถือดีอย่างเจนนี่ไม่มีทางแสดงความอ่อนแอออกมาต่อหน้าคนอื่น โดยเฉพาะกับลูกน้องของตัวเอง

"ลองนี่ซิครับคุณเจนนี่" ราเชนเอ่ย

เจนนี่หันไปมองเห็นชายหนุ่มยื่นบุหรี่ส่งให้ จึงปฎิเสธเสียงห้วน
"ฉันเลิกสูบบุหรี่มานานแล้ว"
"มันไม่ใช่บุหรี่ครับ"
"แล้วมันคืออะไร"
"ลองดูเถอะ มันจะทำให้สมองปรอดโปร่งขึ้น เชื่อผมซิ"

เจนนี่ส่ายหน้า ราเชนรบเร้าต่อ

"ลองซักซี๊ดเถอะครับ ถ้าไม่ดีก็ทิ้งไป มันช่วยคุณเจนได้จริงๆ ไว้ใจผมเถอะ ผมเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์แล้วหวังดีกับคุณเจนเสมอมา ผมทนเห็นคนเจนทุกข์ใจตลอดเวลาแบบนี้ไม่ได้หรอก รับไปซิครับ"

น้ำเสียงของเขาแสดงความอ้อนวอน จนเธออดไม่ได้ต้องรับไป ราเชนช่วยจุดไฟให้เธอ พอเจนนี่สูบควันลงไป เธอก็รู้สึกสดชื่นสบายขึ้นมาอย่างประหลาด

"เป็นไงครับ ดีขึ้นมั้ยคุณเจน" ราเชนถามยิ้มๆ

เจนนี่พยักหน้า เธอสูบมันเข้าไปอีกเฮือกใหญ่ ความรู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบาย ทำให้เธอต้องเอนตัวพิงพนักที่หนานุ่ม หลับตาพริ้ม


"ดีจริงๆ บุหรี่อะไรของแกทำไมมันให้ความรู้สึกดีอย่างนี้"
"มันผสมตัวยาสูตรใหม่ครับ ยังไม่ได้มีขายทั่วไป"
"มันจะมีอันตรายมั้ย" เจนนี่ถามไปอย่างนั้น เธอกำลังดื่มด่ำกับประสิทธิภาพที่น่ามหัศจรรย์ของมัน
"ไม่หรอกครับ ผมใช้มาเป็นปีแล้ว มีแต่ดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีผลเสียอะไร"
"งั้นก็ดี" เจนนี่ตอบสั้นๆ หลับตาพริ้มปล่อยใจให้ล่องลอย หลบออกไปจากเรื่องกลัดกลุ้มที่แก้ไม่ได้ชั่วคราว

ราเชนมองหน้าของเจนนี่ ในใจนึกชื่นชมความงามของเธอ เจ้านายเขาเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆ สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาในชีวิต ใบหน้างามหยาดเยิ้ม ผิวขาวเนียนบางใสเรียบรื่นราวกับหยกขาวเนื้อละเอียดอันล้ำค่า นอกจากความงามภายนอกที่สะดุดตาแล้ว บุคลิกที่สงบนิ่งเยือกเย็นจนดูเหมือนจะหยิ่งของเจนนี่ ยิ่งทำให้เธอดูมีระดับมากขึ้น

ใช่สิ ถ้าไม่สวยสง่าราวกับนางพญา มีหรือจะได้เป็นคู่หมั้นของ วีรเทพ ชายหนุ่มรูปหล่อลูกชายคนโต ของเจ้าสัวทวี ผู้เป็นประธานบริษัทแห่งนี้

เจนนี่คงจะได้สมหวังทุกประการ ถ้าไม่บังเอิญมาเจอเขา

ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก...ดวงตาทอแววหื่นกระหาย เขามองปากที่ทาลิปสติกจนแดงสดของเจนนี่ ระเรื่อยไปตามลำคองามระหง...

"หน้าขาวๆปากแดงๆอย่างนี้มันยั่วอารมณ์ดีเหลือเกิน อยากเอาควยไปถูปากแม่งว่ะ" ชายหนุ่มคิด รู้สึกลำเอ็นเริ่มจะแข็งตัวขึ้นมาแล้ว

แต่เขาไม่คิดจะทำอะไรกับเธอในตอนนี้...

...เพราะเจนนี่จะเป็นสะพานนำเขาไปสู่ความร่ำรวยตามที่ตัวเองต้องการ

เขาลดสายตามองไปที่ทรวงอกอวบใหญ่ของเจนนี่ เสื้อสูทแบะออกไปด้านข้างทำให้เขามองเห็นทรวงอกอวบอูมของเธอผ่านเสื้อในสีขาวเนียนพริ้วของเธอ มันสะท้อนขึ้นลงตามแรงหายใจของเจนนี่ จนทำให้เขาใจหวิวซ่านไปทั้งตัว

"อื้อฮือ นมแม่งน่าขยำจริงๆ เสียดายที่ต้องปล่อยของดีๆไป แต่ทำไงได้วะ อดเปรี้ยวไว้กินหวานโว๊ย" ชายหน่มปลอบใจตัวเอง เจนนี่หลับตาพริ้มแบบนี้ ทำให้เขาแอบมองทรวงอกอวบกลมของเจ้านายสาวได้อย่างสบายใจ  ยิ่งมองนมสั่นขึ้นๆลงๆยิ่งมีอารมณ์ หัวใจของเขาเต้นแรง  นมอวบใหญ่ของเจนนี่ทำให้เขารู้สึกท่อนเอ็นแข็งขึ้นตลอดเวลาจนแทบระเบิดความเงี่ยนง่านออกมา

"ราเชน"

เสียงเรียกของเจนนี่ทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นจากภวังค์

"แกออกไปก่อน ฉันจะใช้ความคิดเงียบๆ"

"ครับ" ราเชนตอบอย่างสุภาพ "คุณเจนอย่าเครียอดมากนะครับ เรายังมีเวลาอีกหลายวัน ผมเชื่อว่าเราต้องหาทางออกได้"

"ฉันรู้" เจนนี่ตอบสั้นๆ "ขอบใจที่เป็นห่วง แกออกไปได้แล้ว"

"ครับ" ราเชนน้อมตัวตอบแล้วเดินออกไปจากห้อง

บุหรี่วิเศษนี้ทำให้เจนนี่รู้สึกดีขึ้นจริงๆ เธอลุกขึ้นเดินไปที่ผนังกระจก จากห้องของเธอสามารถมองออกไปเห็นทิวทัศน์กรุงเทพได้อย่างเต็มตา

ถ้าเขาจับได้ว่าเธอฉ้อโกงบริษัทจะเป็นยังไง

เขาคงไล่เธอออก ต่อให้วีรเทพรักเธอมากแค่ไหน ก็คงไม่เก็บเธอไว้ ดีไม่ดีอาจจะเอาเธอเข้าคุกอีกต่างหาก ใครๆก็บอกว่าคนที่รักมากเวลาแค้นยิ่งแค้นมาก

"เธอไม่ควรทำอย่างนี้เลย ของทั้งหมดต้องเป็นของเธออยู่แล้ว แค่รอเวลาที่สมควรแท่านั้นเอง ทำไมเธอทำอย่างนี้ ยักยอกเงินในอนาคตของตัวเอง เจนนี่ เธอนี่โง่จริงๆ"

เจนนี่นึกด่าตัวเอง หันกลับไปมองห้องทำงานที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหราของตัวเอง ..ไม่..เธอจะไม่ยอมเสียมันไป เธอจะไม่ยอมเสียทุกอย่างที่มันควรจะเป็นของเธอ มันต้องมีทางแก้ไข มันต้องมีทางแก้ไข ก่อนที่ใครในบริษัทนี้จะรู้....


--------------------------------------

"เป็นอะไรไปเจน หน้าตาคุณดูไม่สดใสเลย" วีรเทพถามแฟนสาว ทั้งสองอยู่ในรถ กำลังจะออกไปทานข้าวด้วยกัน วีรเทพเป็นคนขับรถด้วยตัวเอง
"เจนรู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะ " เจนนี่กลบเกลื่อน
"นั่นไง ผมว่าแล้ว...เป็นมากรึเปล่าเจน ไปหาหมอมั้ย" ชายหนุ่มถามอย่างเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรค่ะ แค่ปวดหัวนิดหน่อย เจนกินยาแล้ว ถ้าได้นอนพักก็คงหาย วีไปส่งเจนที่บ้านเลยนะคะ เจนคงไม่กลับเข้าบริษัทแล้ว"
"แล้วจะกินข้าวกันก่อนมั้ย"
"อย่าเลยค่ะ เจนคงกินไม่ลง เจนอยากนอน หรือถ้าหิวขึ้นมาเดี๋ยวเจนให้เด็กทำโจ๊กให้กินได้"
"เอางั้นก็ได้" วีรเทพตอบ ตัดสินใจที่จะทำตามความต้องการของแฟนสาว ระหว่างขับรถไปส่งเธอ เขาเห็นเจนนี่นอนหลับตา ถอนหายใจบ่อยครั้ง เขารู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่เอะใจอะไร ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องกังวล เจนนี่ไม่มีทางโกหกเขา... วีรเทพเชื่ออย่างนั้น...