ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆครับกับความล่าช้าของตอนนี้  เป็นความเกียจคร้านแล้วพานให้ตีบตันเขียนต่อไม่ได้
ตามนิสัยของผมเอง  ตอนนี้ไล่เขียนวันละบรรทัด สองบรรทัดแล้วก็หยุด  มาร่ายยาวทีเดียวก็วันอาทิตย์นี้เอง
ก็ขออภัยต่อผู้ที่ติดตามเรื่องนี้ไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ

---------

วิไลหลับตาพริ้มหายใจถี่จนหน้าอกอันอวบอิ่มของเธอสะท้อนขึ้นลงอย่างเห็นได้ชัด  เธอรู้สึกอิ่มเอมและสมหวัง
กับรสรักที่เด็กหนุ่มผู้นี้ปรนเปรอให้ จนเธอทั้งรักและหลงใหลเขาอย่างที่สุด  ถึงแม้จะรู้ดีว่าสักวันเด็กหนุ่มผู้นี้
ก็จะต้องห่างเหินจากเธอไปมีคู่ของเขาเอง 

วิไลหันไปมองป๊อดที่นอนแผ่หราอยู่ข้างๆร่างของเธอ แล้วยิ้มพร้อมกับเอ่ยขึ้น

"ป๊อด....นี่เธอหายดีแล้วใช่ไหม"


"ครับ...ผมหายดีแล้ว"


"แล้วมาทำแกล้งเป็นนอนเจ็บอยู่ที่นี่ทำไม"


"ก็ผมอยากจะรู้ว่าคุณวิไลเป็นห่วงผมบ้างหรือป่าวนี่ครับ"


วิไลยิ้มกว้างอย่างพอใจ แม้จะรู้ว่าป๊อดพูดไปตามภาษาผู้ชายเจ้าชู้

"เธอเนี่ยเจ้าชู้ไม่เบาเลยนะ  แต่ฉันรู้นะว่าคนที่เธอรอน่ะ ไม่ใช่ฉันหรอก"


ป๊อดได้ยินอย่างนั้น ก็รู้สึกตกใจเขาหวาดระแวงอยู่เสมอว่าวิไลจะรู้ความลับระหว่างเขากับลูกสาวของเธอ


"ฉันรู้นะ......ว่าหนิงน่ะชอบเธอ.......เธอห้ามทำให้ลูกสาวฉันเสียใจเป็นอันขาดนะป๊อด"

เสียงของวิไลเข้มขรึมขึ้นอย่างชัดเจน  จนป๊อดต้องหันมาสบตากับเธอและรับคำ


"ครับ"


"และเธอก็ห้ามแพร่งพรายเรื่องของเราให้หนิงรู้เป็นอันขาด  ในวันข้างหน้าหากพวกเธอทั้งสองคนยังรักกันอยู่
และคิดจะแต่งงานกัน  ทั้งฉันและเธอก็จะต้องหยุดพฤติกรรมแบบนี้อย่างสิ้นเชิงและต้องทำเหมือนกับว่าเราไม่เคย
มีความสัมพันธ์ใดๆต่อกันเลยนะป๊อด"


ป๊อดสบตามองวิไลนิ่งอย่างเข้าใจความรู้สึกของเธอ  เธอผู้นี้ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เขาได้ก่อความสัมพันธ์ขึ้นและเป็นต้นเหตุ
ที่ทำให้เธอรู้สึกยุ่งยากใจ  เธอเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจเข้มแข็ง มีความรักและหวังดีต่อลูกของเธอจนยอมทำทุกๆอย่าง
เพื่อไม่ให้ลูกของเธอเสียใจ

ป๊อดขยับร่างเข้าไปใกล้แล้วโอบกอดเธอไว้ด้วยความรักที่มีให้เธออย่างจริงใจ

"ครับ...ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณวิไลดีครับ"

------

ช่วงเย็นของวันนั้น  ในขณะที่ป๊อดออกมานั่งเล่นที่ม้านั่งหน้าห้องของตัวเองคนเดียว  เขาก็เหลือบไปเห็นเถ้าแก่เจียง
กำลังเดินยิ้มตรงเข้ามาหาเขา  ในมือของเถ้าแก่ถือของถุงกระดาษใบหนึ่งแล้วทรุดตัวลงนั่งใกล้ๆกันกับป๊อด
ป๊อดจึงรีบยกมือไหว้แล้วเอ่ยคำสวัสดี


"สวัสดีครับ...เถ้าแก่"


"เป็นไงบ้างอาป๊อด....ลิ้อหายดีหรือยัง"


"หายดีเป็นปกติแล้วครับ"


"ดี.........อั๊วมีเรื่องจะคุยกับลื้อหน่อย  ก่อนอื่นลื้อเอานี่ไปเก็บไว้................เอ้า...."


แล้วเถ้าแก่เจียงก็ยื่นถุงกระดาษที่ถือมาด้วยส่งให้กับป๊อด   เขายื่นมือออกไปรับแล้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย


"มันคืออะไรเหรอครับ....เถ้าแก่"


"ลื้อก็เปิดดูสิ"


ป๊อดแหวกปากถุงกระดาษ หยิบสิ่งที่ถูกห่อหุ้มด้วยผ้าขาวอย่างมิดชิดในถุงกระดาษออกมา  แต่ทันทีที่มือของเขาสัมผัสกับห่อผ้า 
เส้นขนภายในร่างของป๊อดก็ลุกตั้งชันขึ้นพร้อมกันทั้งร่าง พร้อมกับมีของสิ่งหนึ่งตกลงมาอยู่ต่อหน้าเขา  ของสิ่งนั้นก็คือ
ปลัดขิกพญางิ้วดำนั่นเอง  เขารีบหยิบปลัดขิกขึ้นมาใส่ลงในกระเป๋าอย่างรวดเร็ว โดยเถ้าแก่เจียงไม่ทันสังเกตเห็น แล้วครุ่นคิด
อย่างสงสัยว่าเหตุใด จู่ๆ น้าขิกจึงต้องออกจากร่างของเขา  หรือว่าเป็นเพราะสิ่งของที่อยู่ในห่อผ้าที่เขาถืออยู่นี้

ป๊อดรีบวางมันลงข้างๆตัวแล้วคลี่ผ้าที่ห่อหุ้มนั้นออกดูโดยทันที  แล้วเขาก็ถึงกับอุทานออกมาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองเถ้าแก่เจียง


"มีดหมอหลวงพ่อเดิม"


ในตอนนี้ป๊อดได้คลายความสงสัยลงแล้วว่าทำไมน้าขิกจึงไม่สามารถสถิตย์อยู่ในร่างของเขาได้  เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า 
มีดหมอหลวงพ่อเดิมเล่มนี้มีอานุภาพทำลายล้างอาถรรพ์และอาคมได้ทุกชนิด แม้กระทั้งอักขระคงกระพันบังตาที่จารลงบนปลัดขิก
ก็สิ้นอานุภาพลง เมื่อชิตนำมันมาแทงเขา  ป๊อดหยิบมีดหมอขึ้นมาพิจารณาอย่างรู้สึกสงสัยว่าเถ้าแก่เจียงได้มันมาได้อย่างไร


"เถ้าแก่ได้มาได้อย่างไรครับ   ตอนนั้นมันชุลมุนกันเหลือเกิน และผมก็เจ็บมากจนจำไม่ได้แล้วว่าสุดท้ายแล้ว
มีดหมอเล่มนี้ได้ไปตกอยู่กับใคร"


"อั๊วเป็นคนรับจากมือของอาหลิวมาเก็บไว้เอง  แล้วก็ไม่ได้บอกตำรวจ  หลังจากที่เห็นมีดหมอเล่มนี้สามารถทะลุเข้าไป
ในท้องของลื้อได้  ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ลูกปืนยังทำอะไรลื้อไม่ได้เลย  ซ้ำยังเห็นอาหลิวนำมาตัดสายสิญจน์ทำลายอาคม
ของไอ้ชิตได้สำเร็จ  อั๊วก็รู้ได้ทันทีว่ามีดเล่มนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ   หากตกไปเป็นของคนที่ไม่หวังดีต่อลื้ออีก
ลื้อก็จะเป็นอันตราย"


ป๊อดได้ยินที่เถ้าแก่เจียงพูดก็รู้สึกซาบซึ้งในความกรุณาจนน้ำตาซึมออกมา  พร้อมกับยกมือไหว้กล่าวขอบคุณในความเมตตา
ของเถ้าแก่เจียงทันที

"ผมไม่รู้จะพูด หรือขอบคุณความกรุณาของเถ้าแก่อย่างไรดีแล้วครับ"


เถ้าแก่เจียงยกมือมาตบที่ไหล่ของป๊อดเบาๆอย่างกรุณา 

"ลื้อก็เป็นเหมือนลูกเหมือนหลานของอั๊ว  อะไรก็ตามที่จะทำให้ลื้อเป็นอันตราย อั๊วจะยอมได้รึ"


แล้วเถ้าแก่เจียงก็นึกถึงเรื่องที่ได้ไปฝากฝังป๊อดไว้กับท่านรองฯ เดชาขึ้นมาได้  จึงรีบเอ่ยขึ้นทันที

"เออ....อาป๊อด...อั๊วเกือบลืมบอกลื้อไปเรื่องหนึ่ง   วันที่ลื้อถูกเอาตัวไปนอนที่โรงพยาบาล  เพื่อนของอั๊วที่เป็นนายพล
ตำรวจใหญ่ ชื่อท่านเดชา ได้เข้ามาดูแลและสั่งงานเกี่ยวกับคดีนี้  อั๊วเลยได้โอกาสฝากฝังลื้อไว้กับท่านและท่านก็ตอบตกลงแล้ว 
เหลือเพียงแค่ลื้อเอาวุฒิการศึกษาไปสมัครและสอบนักเรียนนายสิบตามขั้นตอนเท่านั้น   ตอนนี้ลื้อพร้อมหรือยังล่ะ"


"ตอนนี้เหลือแต่รอรับวุฒิการศึกษาแล้วครับเถ้าแก่"

ป๊อดตอบออกไปด้วยความรู้สึกหวิวๆ  เพราะเขารู้ดีว่า หากเขาได้เป็นนักเรียนนายสิบแล้ว ก็คงต้องจากและห่างจากบ้านหลังนี้
ไปเป็นเวลาหลายปี


"ถ้าอย่างนั้นลื้อก็เหลือเวลาว่างๆอีกหลายเดือนเลย  อั๊วว่าลื้อน่าจะไปหาที่เรียนที่เขารับติวเข้านายสิบเตรียมไว้ได้แล้วนะ
จะได้ภูมิใจที่สามารถสอบเข้าได้ด้วยตัวเอง"


"ครับ"

ป๊อดมองหน้าเถ้าแก่นิ่งอยู่ แล้วรับคำทั้งๆที่ยังรู้สึกใจหายแม้ว่าจะยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะสอบติดหรือไม่


"เออ...อั๊วมีเรื่องจะบอกลื้ออีกเรื่องหนึ่ง อั๊วคิดว่าบ้านเราสมควรที่จะรวมตัวกันไปพักผ่อนแบบพร้อมหน้าพร้อมตากันสักครั้ง
หลังจากที่เจอเรื่องร้ายๆกันมา  อั๊วหมายถึงรวมทั้งลื้อด้วยนะ"


ป๊อดยิ้มออกมาอย่างดีใจ  เขาเองก็ต้องการเห็นสมาชิกในบ้านหลังนี้ ไปเที่ยวด้วยกันและมีความสุขแบบพร้อมหน้าพร้อมตากัน
ซักครั้งเช่นเดียวกัน

"เมื่อไหร่หรือครับ....เถ้าแก่"


"สิ้นเดือนนี้......ลื้อเตรียมตัวไว้แล้วกัน........เอาล่ะ....อั๊วมีเรื่องมาบอกลื้อเท่านี้แหละ  พักผ่อนซะเถอะ....อาป๊อด...อั๊วไปล่ะ"


แล้วเถ้าแก่เจียงก็วางฝ่ามือบนไหล่ของป๊อดเบาๆ ก่อนที่จะเดินจากไป ตรงไปยังตึกใหญ่

--------


เป็นเวลา 1 สัปดาห์แล้ว ที่ป๊อดกลับจากโรงพยาบาลมาอยู่ที่บ้าน  ตลอดเวลาเขารู้สึกกังวลใจต่อเรื่องของนิสาที่ยังค้างคาอยู่
เขาเคยคิดที่จะปรึกษาน้าขิกอยู่เหมือนกันแต่ก็ยับยั้งใจเอาไว้ไม่ปลุกน้าขิกขึ้นมาอีก หลังจากที่คืนเข้าสู่ปลัดขิกในครั้งที่เขาสัมผัสกับ
มีดหมอหลวงพ่อเดิม  เพราะเขาเคยสงสัยตัวเองอยู่เหมือนกันว่า  สิ่งที่เขาทำลงไปกับนิสาก็อาจจะเป็นเพราะน้าขิกคอยตามใจเขา
ไม่ว่าเขาจะขอให้ช่วยเหลือสิ่งใดน้าขิกก็ไม่เคยขัด  เขาจึงขอทดลองอยู่่โดยไม่มีน้าขิกดูบ้าง มันอาจทำให้เขาตามใจตัวเองได้ยากขึ้น 

และด้วยความเป็นห่วงนิสา ต้องการรู้ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง  ป๊อดก็ใช้ให้โหงพรายไปเฝ้าดูอาการและการใช้ชิวิตประจำวัน
ของเธอมาบอกต่อเขา  ซึ่งก็ได้ความว่า เธอมักจะปลีกตัวอยู่เงียบๆคนเดียวและไม่ค่อยพูดคุยกับใครอยู่เช่นเดิม  พอป๊อดรู้อย่างนั้น
เขาก็ยิ่งเกิดความกังวลใจมากยิ่งขึ้นไปอีก   เขาจึงตั้งใจเอาไว้ว่าเมื่อกลับจากไปพักผ่อนกับครอบครัวของเถ้าแก่เจียงแล้ว 
เขาจะหาทางทำทุกวิธีเพื่อช่วยเหลือเธอให้พ้นจากความเศร้าซึมนี้ให้ได้

พอพ้นจากเรื่องของนิสา เขาก็คิดเลยเถิดไปถึงแจงซึ่งเขารับปากเธอเอาไว้ว่า จะไปหาเธอหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาล
ซึ่งก็ผ่านมา 1 สัปดาห์แล้ว เขาจึงคิดที่จะโทรศัพท์ไปพูดคุยกับเธอ แต่พอล้วงมือลงไปในกระเป๋าเพื่อหาโทรศัพท์ มือของเขาก็สัมผัส
กับกุญแจงพวงหนึ่ง   และเมื่อดึงขึ้นมาดูก็จำได้ว่าเป็นกุญแจงห้องที่คอนโดของแจง  เขาจึงเปลี่ยนความตั้งใจที่จะโทรไปหาเธอ
แต่คิดจะทำเซอร์ไพร์สด้วยการแอบเข้าไปในห้องของแจงโดยไม่บอกล่วงหน้า


ป๊อดหันไปมองดูนาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ผนังห้อง  ก็เห็นว่ามันเป็นเวลาที่แจงใกล้จะกลับแล้ว เขาจึงเขียนข้อความลงในกระดาษเล็กๆ
แผ่นหนึ่งติดไว้ที่หน้าห้อง มีข้อความว่า

"ออกไปหาซื้อของใช้ข้างนอก"

เพื่อที่หลิว และหนิง อาจจะเข้ามาหาเขาหลังจากกลับมาถึงบ้านแล้วจะได้ไม่สงสัยว่าเขาหายไปไหน แล้วรีบออกจากบ้านไปในทันที


เวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วโมงรถประจำทางที่ป๊อดโดยสารไปก็ถึงคอนโดของแจง  เขารีบตรงขึ้นไปยังชั้นอันเป็นที่ตั้งของห้อง
แล้วหยุดยืนนิ่งอยู่  ก่อนที่จะตัดสินใจใช้ลูกกุญแจปลดล้อคประตูแล้วเปิดเข้าไปทันทีโดยไม่เคาะประตูห้อง  แต่เขาก็พบแต่
ห้องที่ว่างเปล่า  ป๊อดเหลือบดูนาฬิกาแล้วเอนตัวลงนอนอยู่บนเตียงซึ่งเคยเป็นวิมานรักของเธอและเขาอย่างใจจดจ่อ 
จนรู้สึกว่าเวลาช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้าและยาวนานเหลือเกิน

ในขณะที่เขากำลังนอนเกือกกลิ้งอยู่บนเตียงอย่างเบื่อหน่าย ก็มีเสียงฝีเท้าดังสลับกันใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้วหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้อง

ป๊อดตาเบิกกว้างแล้วยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์   เขากระโดดแผล็วลงจากเตียงรีบวิ่งเข้าไปแอบอยู่ในห้องน้ำแล้วถอดเสื้อผ้าออก
อย่างรวดเร็ว เขาตั้งใจเอาไว้ว่าจะซุ่มรอให้แจงถอดเสื้อผ้าเข้ามาห้องน้ำ เขาก็จะย่องไปรวบตัวเธอโดยไม่ให้รู้ตัว  แล้วเล่นบทรัก
กับเธอท่ามกลางสายน้ำให้หายคิดถึง

เสียงไขลูกบิดประตูดังขึ้น  ก่อนที่บานประตูจะถูกดันให้เปิดออก ป๊อดสอดสายตาเพ่งมองไปยังช่องว่างระหว่างบานพับประตู
ด้วยความตื่นเต้น  แต่แล้วเขาก็ต้องตาเหลือกโพลง ใจหายวาบ เมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้าไม่ใช่แจงอย่างที่เขาคิด แต่กลับเป็น
หญิงสาววัยราวๆ 14 ถึง15 ในเสื้อนักเรียนสีขาวแขนยาว กระโปรงสีน้ำเงินเข้ม  เดินเข้ามาพร้อมกับเสียงเรียกของโทรศัพท์
ที่ดังขึ้นพอดี











"ฮัลโหล...ว่าไงพี่แจง"


"หา......พี่แจงขึ้นรถแล้วเหรอ   แหม...เร็วจัง  จ๋าก็พึ่งมาถึงที่คอนโดเหมือนกัน"


"อื้อ......อื้อ.......แต่พี่แจงอย่าเผลอบอกแม่นะ ว่าวันนี้ที่โรงเรียนปล่อยกลับบ้าน เดี๋ยวแม่น้อยใจ  คืนนี้จ๋าจะนอนที่คอนโด
พรุ่งนี้เช้าค่อยออกไปกับเพื่อนเลย  นานๆครั้งจ๋าถึงจะได้เที่ยวกับเขาบ้าง....น้าาา...พี่แจงน้าาา...ช่วยน้องหน่อย"



"จ้า....ไม่ต้องเป็นห่วง....พี่แจงไปเยี่ยมแม่บ้างดีแล้ว  จ๋าน่ะกลับทุกอาทิตย์อยู่แล้ว   เท่านี้น้าาา.....จ้าาาา...."


ป๊อดตัวแข็งนิ่งฟังอย่างตั้งใจ และนึกเจ็บใจตัวเองที่ไม่โทรหาแจงก่อน  เขาก้มมองดูสารรูปตัวเองซึ่งตอนนี้เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า
หากว่าจ๋ามาพบเขาอยู่ในห้องของเธอ ทั้งๆทีแก้ผ้าโทงๆอย่างนี้ เธอคงต้องกรีดร้องคิดว่าเขาเป็นไอ้โรคจิตแน่ๆ  ป๊อดพยายามคิดหา
วิธีที่จะออกไปจากห้องแล้วหันไปมองดูเสื้อผ้าที่กองอยู่ไม่ไกลตัวนัก  แต่เขาก็ไม่กล้าขยับตัวหรือเคลื่อนไหวใดๆ  เพราะในตอนนี้
จ๋าได้มายืนอยู่หน้ากระจกกลางห้องเสียแล้ว หากเขาเคลื่อนไหวอาจทำให้จ๋าสะดุดตาและมองเห็นเขา   ป๊อดจึงได้แต่ทนนิ่งมองดู
การเคลื่อนไหวของเธอผ่านช่องว่างระหว่างบานพับประตูอยู่เงียบๆ

จ๋ายืนพิจารณาใบหน้าของตัวเองอยู่เป็นเวลานาน แล้วหันซ้ายหันขวาไปมาเพื่อสำรวจเรือนร่างของตัวเองตามนิสัยของผู้หญิง 
จนป๊อดซึ่งซุ่มดูอยู่ก็พิจารณาเรือนร่างของเธอตามไปด้วย 

ในทีแรกเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอนักเพราะมัวแต่กังวลว่าเธอจะมองเห็นเขา แต่พอได้พิจารณาดูเธออยู่ครู่ใหญ่  เขาก็เพิ่งเห็นว่า
จ๋าเป็นหญิงสาวที่สวยและน่ารัก ใบหน้าของเธอดูสวยสดใสตามรูปแบบของสาววัยแรกรุ่น  เครื่องแบบนักเรียนคอนแวนต์ที่เธอสวมใส่
อยู่ก็ดูเหมือนจะช่วยเน้นทรวดทรงของเธอให้ดูสะดุดตา  แม้ว่าดูเหมือนเธอจะเป็นหญิงสาวที่มีหุ่นเพียวบางก็จริง แต่ก็มีส่วนสัดต่างๆ
ที่รับกันอย่างเหมาะเจาะจนป๊อดเริ่มรู้สึกสนใจในตัวเธอและมองดูเธอบิดเรือนร่างไปมาอย่างเพลิดเพลิน


แต่แล้วในขณะที่ป๊อดกำลังมองดูจ๋าอย่างเพลิดเพลินอยู่นั้น  จู่ๆ เธอก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของเธอออกทีละเม็ดๆ  จนหมด
แล้วดึงชายเสื้อออกมาจากขอบกระโปรงก่อนที่จะสลัดมันหลุดไปจากท่อนบนของเธอ  ติดตามมาด้วยเสื้อผ้ายืดบางเบาแขนกุด
จนเหลือเพียงยกทรงตัวน้อยที่ห่อหุ้มปกปิดทรวงอกของสาวรุ่นเอาไว้

จ๋ายืนนิ่งพิจารณาตัวเองที่หน้ากระจกอีกครู่หนึ่ง แล้วมีสีหน้าเหมือนไม่พอใจในสรีระของตนเอง  เธอหันหน้าไปมาสำรวจ
ภายในห้องด้วยความเคยชิน  แต่แล้วก็เหมือนจะนึกขึ้นมาได้ว่าเธออยู่ในห้องแค่เพียงคนเดียว  เธอจึงเอื้อมมือไปปลดตะขอยกทรง
แล้วเหวี่ยงมันลงตะกร้าต่อหน้าต่อตาของป๊อด


ป๊อดไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเพราะเหตุใด เขามักจะพาตัวเองมาอยู่ในสถานการณ์ที่ยั่วยวนให้เขาเกิดอารมณ์ใคร่เช่นนี้อยู่บ่อยครั้ง
เขาเพ่งมองดูทรวงอกที่เป็นกระเปาะกลมตั้งเต้าของสาวรุ่นอย่างชื่นชม  แม้ว่ามันจะมีขนาดที่ไม่ใหญ่โตนัก แต่ป๊อดก็คิดว่ามันเหมาะเจาะ
สมสัดส่วนของเธอเป็นอย่างดี   

แต่จ๋าดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจกับขนาดทรวงอกของเธอเท่าไหร่นัก เธอใช้มือทั้งสองประคองเต้ากลมกลึงของเธอแล้วเบ้ปากอยู่น้อยๆ
พร้อมกับหันซ้ายหันขวาสำรวจเรือนร่างของเธออย่างพิจารณา

ป๊อดยิ่งมองดูก็ยิ่งรู้สึกปั่นป่วนอารมณ์ขึ้นทีละน้อยๆ  เขาพยายามสกัดกั้นไม่ให้อารมณ์ของตัวเองลุกโชนมากไปกว่านี้  แต่ก็ดูเหมือน
สถานการณ์จะไม่เป็นใจกับเขาเท่าไหร่นัก  เมื่อจ๋าเริ่มปลดเข็มขัดและตะขอกระโปรงของเธอออก ก่อนที่จะปล่อยมันลงไปกองกับพื้น
จนเผยให้เห็นขาขาวเรียวงามอย่างชัดเจน  ป๊อดมองดูเธอจากด้านข้างทำให้เขาเห็นความโด่งงอนของบั้นท้ายและส่วนโค้งนูนบริเวณ
ด้านหน้าของเธอได้อย่างชัดเจนจนเขาแทบไม่อยากเชื่อเลยว่า  รูปร่างอ้อนแอ้นบอบบางภายใต้กระโปรงสีน้ำเงินเมื่อสักครู่ 
จะซ่อนส่วนสัดที่ยั่วยวนได้ถึงขนาดนี้

ลำเอ็นของป๊อดเริ่มแข็งตัวอย่างไม่สามารถควบคุม  ตาของเขาจ้องมองไปที่เรือนร่างของจ๋าที่กำลังหันซ้ายหันขวาอย่างไม่กระพริบ
ตอนนี้เขาล้มเลิกความพยายามสกัดกั้นอารมณ์ความต้องการของเขาไปแล้ว เหลือแต่รอลุ้นให้เธอเปิดเผยสัดส่วนสุดท้ายให้เขาได้เห็น
อยู่เพียงอย่างเดียว



และแล้วสิ่งที่ป๊อดกำลังลุ้นอยู่ก็เกิดขึ้น  เมื่อจ๋าใช้มือรูดซับในตัวน้อยของเธอ แล้วก้มตัวดึงมันออกไปจากปลายขาทีละข้างโดยหันบั้นท้าย
มาทางเขา เผยให้เห็นกลีบเนื้อขาวนวลเนียนที่เบียดเสียดกันอยู่ระหว่างเรียวขางามของเธออย่างชัดเจน ป๊อดถึงกับจ้องมองดู
อย่างไม่วางตาและรู้สึกถึงเลือดในกายของตนเองที่สูบฉีดแรงขึ้น

จ๋าเหวี่ยงกางเกงในตัวน้อยไปยังตะกร้าที่วางอยู่ไม่ไกลนักแต่พลาด มันกลับไปคลุมทับอยู่ที่ส่วนหัวของตุ๊กตาเซรามิครูปเด็กผู้ชาย
ที่ตั้งประดับอยู่ที่พื้น  แต่เธอก็ไม่ได้ให้ความสนใจใดๆ หันกลับมายืนชื่นชมสัดส่วนของตัวเองที่หน้ากระจกอยู่อีกครู่ใหญ่ ก่อนที่จะเดิน
ไปหยิบหมวกอาบน้ำมาสวมใส่

ป๊อดกำลังเพลิดเพลินกับอาหารตาที่อยู่ตรงหน้า  พอเห็นเช่นนั้นก็ใจหายวาบในทันที  เขาหันซ้ายหันขวาอย่างลุกลนเพื่อหาหนทาง
ให้รอดพ้นจากสายตาของเธอด้วยเกรงว่าจ๋าจะเข้ามาพบเขาในห้องน้ำ 





แต่แล้วคาถากำบังกายซึ่งเขาเคยใช้มาแล้วครั้งหนึ่งเมื่อครั้งหลบหนิงในห้องน้ำก็ผุดขึ้นมาในความคิด  เขาเร่งสำรวมจิตแล้วภาวนา
คาถากำบังกายอย่างรวดเร็วทันที

"มะอะอุ  ไม่เห็นตัวกู....มะอะอุ  ไม่เห็นตัวกู....มะอะอุ  ไม่เห็นตัวกู"




จ๋าเข้ามาในห้องน้ำแล้วผลักประตูปิดพร้อมกับล้อคประตู  เธอหันหน้ามาทางป๊อดที่กำลังนั่งหลบอยู่ด้านหลังบานประตู  แล้วชะเง้อหา
ของใช้ส่วนตัวที่เก็บอยู่บนชั้นวางที่อยู่เหนือขึ้นไปจากที่ป๊อดนั่งหลบอยู่   โดยไม่รู้ตัวเลยว่าบริเวณตรงหน้าของเธอในระดับเดียวกันกับ
ของสงวนของเธอนั้น  มีชายหนุ่มกำลังจ้องมองดูมันตาเขม็ง ร่างของเธอและเขาใกล้กันเพียงแค่เอื้อมมือถึง

ป๊อดจ้องมองดูตรงส่วนนั้นของจ๋าอย่างไม่วางตา เขาทั้งตกใจและตื่นเต้นจนเหงื่อชุ่มไปทั้งฝ่ามือ มันอยู่ใกล้เขาอย่างที่สุด
ใกล้จนแทบจะได้กลิ่น ในตอนนี้เขารู้สึกเหมือนถูกกดดันและถูกเร่งเร้าอารมณ์ความต้องการให้ทวีขึ้นอย่างรุนแรง
จนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ  ท่อนเอ็นของเขาตื่นตัวชี้ตั้งคล้ายกับจะเตือนเจ้าของของมันว่า มันพร้อมที่จะออกศึกแล้ว


จ๋ายังคงยืนนิ่งอยู่ตรงจุดเดิม ค้นหาของใช้ที่วางอยู่บนชั้นอย่างใจเย็น ปล่อยให้ป๊อดจ้องมองดูเนินเนื้อแห่งความเป็นหญิง
ของเธออยู่อย่างเนิ่นนาน  จนในที่สุดป๊อดก็หักห้ามใจไว้ไม่ไหว  เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ตรงส่วนนั้นของเธอจนเกือบชิด
แล้วลากลิ้นเลียอย่างถนัดถนี่


"ว๊ายยยยยยยยย......."


จ๋าสะดุ้งขึ้นสุดตัวพร้อมกับส่งเสียงร้องขึ้นอย่างตกใจ เธอรีบถอยร่างออกไปจากจุดนั้น แล้วสอดส่ายสายตามองหาสิ่งที่มาสัมผัส
เรือนร่างของเธออย่างตื่นกลัว  แต่พยายามเพ่งมองดูอยู่นานก็ไม่เห็นมีสิ่งใดผิดปกติ เธอทั้งรู้สึกตื่นกลัวและเคลือบแคลง
จนหันไปมองรอบห้อง แต่เมื่อนิ่งเพ่งมองอยู่นานก็ไม่เห็นสิ่งผิดปกติ จึงได้แต่คิดไปว่าตัวเองคงวิตกไปเอง

จ๋าไม่กล้าไปยืนอยู่ ณ จุดเดิมอีก ด้วยความที่เป็นคนกลัวผีมาแต่เยาว์วัย  เธอผละจากจุดนั้นไปที่ใต้ฝักบัวอย่างนึกระแวง
แล้วเปิดน้ำให้ไหลรินราดรดลงบนเรือนร่างของเธอ  ความชุ่มฉ่ำเย็นของน้ำทำให้เธอคลายความเคร่งเครียดและวิตกกังวลลง
เธอยืนแหงนหน้ารับสายน้ำที่พร่างพรมลงบนเรือนร่างเพียวงามของเธออย่างผ่อนคลาย 


ป๊อดเดินตามเข้าไปหาเธอด้วยอารมณ์ที่คั่งค้างแล้วจับจ้องเรือนร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาว  ในเวลานี้เขาไม่มีความยับยั้ง
ชั่งใจเหลืออยู่อีกแล้ว  จะมีก็แต่อารมณ์ที่กรุ่นแน่นไปด้วยความใคร่ และพร้อมที่จะหาหนทางสนองความต้องการของตน 
เขาก้าวเข้าไปยืนซ้อนเรือนร่างของเธอที่เบื้องหลังใช้มือข้างหนึ่งปิดปากของเธอไว้แล้วกระซิบลงที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงที่ดัด
ให้ต่างไปจากเดิม

"อยู่นิ่งๆอย่าส่งเสียงร้อง....ไม่อย่างนั้นฉันจะหักคอเธอซะ"


จ๋าตาเบิกโพลงอย่างตกใจสุดขีด เมื่อรู้สึกถึงร่างที่เข้ามาแนบชิดจากทางด้านหลังและโอบรัดร่างเธอไว้จนแน่น 
เธอคิดจะส่งเสียงร้องแต่ก็ถูกมือที่มองไม่เห็นปิดปากของเธอไว้จนแน่นพร้อมกับคำขู่  เธอเกิดความกลัวจนถึงกับ
ยืนนิ่งอยู่กับที่และสั่นเทา

ป๊อดเห็นว่าเธอมีอาการที่สงบลงและไม่ดิ้นรนแล้ว  เขาก็คลายแรงกดของฝ่ามือที่ปิดปากเธออยู่  แล้วพูดขึ้น

"เธอบังอาจโยนของต่ำของเธอมาคลุมหัวฉัน  เธอต้องชดใช้"


พอได้ยินอย่างนั้นจ๋าก็คิดถึงตุ๊กตาเซรามิคตัวนั้นขึ้นมาทันที  เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะโยนกางเกงในไปคลุมหัวมันเลย
แต่มันเป็นความบังเอิญ  เธอคิดไปเองว่าสิ่งที่เธอกำลังเผชิญอยู่เป็นดวงวิญญาณที่สิงสถิตย์อยู่ที่ตุ๊กตาตัวนั้น 
จ๋ารีบระล่ำระลักพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือทันที

"หนูไม่ได้ตั้งใจ  หนูขอโทษ  อย่าทำอะไรหนูเลย"


"ไม่ได้  เธอต้องชดใช้ที่บังอาจมาทำกับฉัน"


จ๋าเริ่มใจเสียด้วยความกลัว พูดออกมาด้วยเสียงที่คล้ายกำลังร้องไห้

"หนูขอโทษจริงๆ พี่ผี....จะให้หนูทำอะไรหนูยอมทั้งนั้น อย่าหักคอหนูเลย"


"ถ้าอย่างนั้นก็อยู่นิ่งๆ"


ป๊อดเลื่อนฝ่ามือทั้งสองลงจากลำคอของหญิงสาว ไต่ลงสู่ทรวงอกกลมกลึงแล้วเกาะกุมไว้จนเต็มอุ้งฝ่ามือ  เขาเค้นคลึงมัน
อย่างเบามือและทนุถนอม   จ๋าตาเบิกโพลงแล้วยกมือขึ้นปัดป้องทันที เมื่อรู้ตัวว่ากำลังถูกมือที่มองไม่เห็นล่วงล้ำมาที่
ทรวงอกของเธอ


"อย่า....อย่าค่ะ...พี่ผี...."


"ฉันบอกให้อยู่นิ่งๆไง"

ป๊อดทำเสียงเข้มดุใส่ เมื่อถูกมือของเธอเข้ามาขัดจังหวะ  และมันก็ได้ผลจ๋าลดมือลงอย่างไม่เต็มใจเพราะความกลัว
เธอยืนหลับตาปี๋ปล่อยให้มือของป๊อดเค้นคลึงทรวงอกของเธอโดยไม่ขัดขวางอีก  ป๊อดได้ใจจีบสองนิ้วบดบี้ยอดงามสีชมพู
ทั้งสองของเธอสลับกับเค้นคลึงอย่างสมอยาก  แล้วลอบมองดูใบหน้าของจ๋าที่กำลังหลับตาปี๋ขมวดคิ้วน้อยๆพร้อมกับ
เผยอปากออกมาทำให้เขายิ่งรู้สึกงุ่นง่านปั่นป่วนยิ่งขึ้น  ป๊อดแอ่นช่วงล่างเข้าไปแนบชิดกับบั้นท้ายงอนงามของจ๋า
จนลำเอ็นแข็งเกร็งของเขาพาดสัมผัสกับร่องก้นของเธอ

จ๋าพยายามถดถอยด้วยการแอ่นสะโพกหนีห่างให้มากที่สุด เพราะรับรู้ได้ว่าเจ้าท่อนแข็งๆที่อุ่นร้อนนั้นคืออะไร
แต่ป๊อดก็ละมือข้างหนึ่งออกจากทรวงอกของเธอลดต่ำลงมาเกาะกุมเนินสวาทที่โหนกนูนเป็นหลังเต่าจากการ
แอ่นหนีท่อนเอ็นของเขาอย่างถนัดถนี่

"โอ๊ะ.....ไม่ค่ะ...พี่ผี...เอามือออกไป...........อย่า...อย่าค่ะ.....โอ๊ะ......."






จ๋าส่งเสียงร้องห้ามอย่างตกใจที่ถูกล่วงล้ำจุดสำคัญจนรู้สึกได้ถึงฝ่ามือที่แผ่กว้างและแข็งแรงกำลังบดคลึงของสงวน
ของเธอ และพยายามแบะกลีบเนื้ออันปิดสนิทของเธอให้แยกออกจากกัน โดยมีนิ้วมือหนึ่งที่ไม่อยู่สุขสอดส่ายไปมา
เพื่อหาทางสอดลึกล่วงล้ำเข้ามาภายในร่างของเธอ จนสัมผัสเข้ากับปุ่มเสียวที่แม้แต่ตัวเธอเองก็พยายามหลีกเลี่ยง
ไม่ถูกต้องสัมผัสมัน


"อย่าค่ะพี่ผี.......อย่า...โอ๊ะ........อืมมมมม........ไม่เอาค่ะ....อู็วววว....."


จ๋าร้องห้ามด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนเป็นสั่นพร่า เธอพยายามถดถอยสะโพกหนีมืออันซุกซนของป๊อดแต่บั้นท้ายของเธอ
ก็ไปชนเข้ากับเจ้าท่อนเอ็นแข็งเกร็งที่ชี้ยาวออกมา จนเธอต้องขยับสะโพกหนีเข้าหามือของเขาอีกครั้ง  นิ้วกลางของป๊อด
สอดส่ายหายเข้าไปในร่องหลืบของเธอจนพบเป้าหมายแล้วกดทิ้งน้ำหนักลงบนปุ่มเสียวพร้อมกับคลึงวนอย่างชำนาญ 


"โอ๊ววว........อย่าทำหนูเลยพี่ผี......โอ๊ววววว.....ซี๊ดดดดด.......อย่าค่ะ.......อ๊าาาา......"


เสียงร้องห้ามของเธอเริ่มหดหายและเปลี่ยนหางเสียงเป็นครวญคราง  สภาพของจ๋าในตอนนี้คล้ายถูกล้อคไว้ด้วยกลสวาท
อันชำนาญของป๊อด มือข้างหนึ่งของเขาเค้นคลึงทรวงอกหญิงสาวพร้อมกับใช้นิ้วไล้วนไปที่ยอดงามสีชมพู ส่วนอีกข้าง
ก็เกาะกุมเนินสาวพร้อมกับบี้บดติ่งเสียวไปพร้อมกัน อีกทั้งบริเวณด้านหลังของเธอก็ถูกร่างของเขาทาบประชิดส่งลำเอ็น
อันแข็งเกร็งเข้าก่อกวนที่บั้นท้ายของเธอ พร้อมกับซุกไซ้ใบหน้าไปตามลำคอและใบหูของหญิงสาวอย่างต่อเนื่อง

ป๊อดเริ่มรับรู้ถึงเมือกลื่นที่ถูกขับออกมาจากร่องหลืบของหญิงสาว  เรือนร่างของเธอเริ่มอ่อนระทวยไม่แข็งเกร็งขัดขืน
เหมือนในทีแรก ป๊อดจึงจับไหล่ของเธอให้หันมาเผชิญหน้ากับเขาแล้วประทับจูบลงไปที่ริมฝีปากของเธอ ลิ้นของป๊อด
สอดส่ายพัวพันกับลิ้นของจ๋าอย่างดูดดื่ม  แล้วผลักดันร่างของเธอจนไปติดกับผนังห้องน้ำใต้ฝักบัว

จ๋ายืนรับรสจูบแรกของเธออย่างเคลิบเคลิ้ม  เธอหลับตานิ่งปล่อยให้เจ้าผีในความคิดของเธอจูบแล้วใช้มือลูบไล้สำรวจ
เรือนร่างของเธอไปจนถ้วนทั่วอย่างไม่ขัดขืน  เธอเริ่มรู้สึกเป็นสุขจากรสสัมผัสจนคลายความหวาดกลัวลง เจ้าผีของเธอ
ถอนริมฝีปากออกจากการจูบแล้วหันมามาซุกไซ้ที่หน้าอก มันอ้าปากงับยอดอกที่กำลังชี้ชันเข้าไว้ในปากพร้อมกับ
ดูดกินอย่างหิวกระหาย สร้างความซ่านเสียวให้กับเธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  จนเผลอตัวครางออกมาอย่างเปิดเผย


"อ้าาาาาา.......ซี๊ดดดดดดดดดดด..................อืมมมมมม........"


ป๊อดเชยชมทรวงอกงามของจ๋าจนพอใจแล้ว ก็ลดตัวต่ำลงมาจนเผชิญหน้ากับเนินงามกลางหว่างขาของหญิงสาว
เขาจับเรียวขาข้างหนึ่งของเธอพาดบ่าตัวเองไว้ แล้วจ้องมองดูมันอย่างหลงใหลพร้อมกับรำพึงอยู่ภายในใจว่า
มันช่างสวยน่ารักเหมือนกับตัวเธอไม่มีผิด  กลีบเนื้อทั้งสองอวบอูมขาวเนียนปกคลุมไปด้วยเส้นขนอ่อนละเอียด
อยู่บางตา

จ๋ารู้สึกถึงลมอุ่นๆเหมือนกับมีคนกำลังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ตรงส่วนนั้นของเธอ เธอรู้สึกวูบวาบจนขนลุกไปทั้งร่าง
แล้วใช้สองมือดันรั้งหัวของป๊อดไว้ทั้งที่มองไม่เห็น แต่ป๊อดไม่รอให้เธอดิ้นรนขัดขืน เขารีบฝังจมูกและริมฝีปากซุกไซ้ลงไป
ทั้งดอมดมและชิมรสชาติของเธออย่างสมอยาก  กลีบเนื้อขาวเนียนตาของเธอเผยอออกจากการที่เขารั้งขาของเธอไว้บนบ่า
จึงทำให้ลิ้นของป๊อดล่วงล้ำชอนไชเข้าไปอย่างง่ายดาย

จ๋าสะดุ้งเฮือกขึ้นสุดตัวพร้อมกับส่งเสียงร้อง ความเสียวจี๊ดแล่นขึ้นสู่ท้องน้อยจนเธอต้องเกร็งหน้าท้องแล้วหยิกกำเส้นผมของป๊อด
ไว้จนแน่น

"อ๊ายยยยยยยยย...................อ๊ายยยยยยยยยยย...............อ๊ายยยยยยยย............."


ป๊อดยิ่งได้ยินเสียงร้องก็ยิ่งได้ใจ เขาห่อปากจ่อไปที่ติ่งเสียวของเธอ แล้วดูดมันจนเกิดเสียงดังเป็นช่วงๆ  จนจ๋าเขย่งปลายเท้า
หน้าท้องเกร็งแข็ง ส่งเสียงร้องอย่างระบายความเสียวออกมาอย่างสุดจะทน


"ซู๊ดดดด.......ซู๊ดดดด.........ซู๊ดดดด.......ซู๊ดดดด.........ซู๊ดดดด.......ซู๊ดดดด.........ซู๊ดดดด.......ซู๊ดดดด........."


"อ๊ายยยย.....อ๊ายยยยย..........อ๊ายยยยย.......พอก่อนเถอะพี่ผี......อ๊ายยยยย......จ๋าเสียวเหลือเกิน....อ๊ายยยยยย...."


ป๊อดแทบไม่ถอนใบหน้าออกจากหว่างขาของเธอเลย  ยิ่งเขาได้ยินเสียงร้องครวญครางของจ๋า  เขาก็ยิ่งห่อปากดูดติ่งเสียวของเธอ
ถี่ขึ้นแรงขึ้น  คล้ายกับมีความสุขที่ได้ยินเสียงเธอร้องครวญคราง  จ๋าหลับตาปี๋ส่ายหน้าร้องครวญครางอย่างต่อเนื่อง มันทั้งสุข
ซาบซ่านและเสียวจนแทบจะขาดใจ

และแล้วเธอก็มีความรู้สึกคล้ายกับตัดขาดจากโลกภายนอก  ร่างของเธอเหยียดเกร็งและกระตุกอย่างไร้การควบคุม
เธอรู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยไปในอากาศ เธอจึงจุดสุดยอดอย่างสุขล้นคาปากของป๊อด ขาทั้งสองของเธออ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรง
ทรุดฮวบลงจนป๊อดต้องประคองร่างของเธอเอาไว้ 

"อ๊ายยยยยย......อ๊ายยยยยยยย......ไม่ไหวแล้ว......โอ๊ววว.....โอ๊ววววว......โอววววววววววว........"


 

มุขปลอมเป็นผี เด็ดขาดจริงๆ ครับ สาวน้อยไม่ขัดขืนเลย




ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

 ::Oops::ยินดีต้อนรับกลับมานะครับ นอกจากจะจัดคนพี่ไปแล้วยังจัดคนน้งอีกด้วย

มาเนียนเลยแบบนี้ป๊อด
อนาคตสดใสแน่ เสี่ยรักแบบนี้

ป๊อดนี่ เด็กเล็กก็ไม่เว้นนะ อิจฉา

มีไปเที่ยวทั้งครอบครัวด้วย มีแววได้พร้อมกันหลายคนไหมลุ้นจริงๆ

กลายเป็นวิชาไว้ดูสาวอาบน้ำเสียแล้ว เหมือนที่น้าขลิกว่าไว้

ป๊อดเอ้ย ปล่อยให้เด็กๆเขาโตบ้างเถอะ จะจับกินอย่างเดียวเลยเหรอลูกพี่

 ::Glad::ขอบคุณมากเลยคับ เป็นเรื่องที่ผมชอบอ่านมาก เข้ามาเห็นเรื่องนี้กลับมาดีใจมากเลยคับ

  สาวน้อยโดนผีหลอก(ฟัน) งานนี้จะมีฟ้าเหลืองหรือไหม มาลุ้นกัน

 ::HeyHey::อ้าวเล่นน้องสาวแฟนสะแล้ว

ที่บ้านยังแก้ไม่ได้ นิสา แจง อีก จะได้อีกแล้วน่าอิจฉา

สาววัยใสแถมยังไม่ต้องรอรับผิดชอบด้วย ชอบครับ

อ้าวป๊อด ไปโทษน้าขิก ที่ไหนได้ ตัวเองหื่นเอง ทำเสร็จก็มาสำนึก

มาเงียบๆแต่เก็บเนียนเลยนะป๊อด
บ่วงผูกพันธ์มาขึ้นแล้ว
จะแก้อย่างไร