Oh!My Angel นางฟ้าอลเวง
Episode I : The Missing Shoe
Chapter XI : "พาน้องเที่ยวห้าง"
By DRACULolitA

          เช้าวันอาทิตย์ที่เบิร์ดรอคอยในที่สุดก็มาถึง  วันนี้เบิร์ดนัดกับเด็กข้างบ้านให้ไปช่วยซื้อเสื้อผ้าของนางฟ้าเบลเป็นเพื่อนกับเขา   แม้จะไม่ใช่การออกไปเที่ยวกัน 2 ต่อ 2 แต่นี่ก็เป็นโอกาสอันดีที่เบิร์ดจะได้ผูกสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเด็กสาวที่เขาหลงรักได้มากขึ้น  เบิร์ดลืมตาตื่นขึ้นมาแต่เช้าทั้งๆที่เป็นวันหยุด  เขาพยายามจะลุกขึ้นจากเตียงแต่ก็พบว่าตัวเองถูกล๊อคคอโดยนางฟ้าเบล  น้องสาวสุดที่รักของเขานั่นเอง  

เมื่อคืนที่ผ่านมาเบิร์ดต้องต่อสู้กับตัณหาของตัวเองอย่างหนักเพื่อจะไม่พลาดท่าทำเวรกรรมกับนางฟ้าเบลอีก  ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จจนได้  เป็นคืนแรกเลยที่เบิร์ดสามารถนอนกับนางฟ้าเบลได้โดยไม่เผลอล่วงเกินเธอแม้แต่นิดเดียว  เขายิ้มให้ตัวเองด้วยความภาคภูมิใจพลางแกะมือของนางฟ้าเบลที่โอบคอของเขาออก  แล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำ

เรี่ยวแรงของเบิร์ดกลับมาเป็นปกติแล้ว  หลังจากอาบน้ำเสร็จเบิร์ดก็ลงมาช่วยแม่ของเขาจัดร้านเหมือนอย่างเคย  นางฟ้าเบลลงมาจากห้องนอนก็ไม่ทันได้ช่วยพี่ชายของเธอแล้ว  

"โธ่...พี่เบิร์ดอ่ะ  ทำไมไม่ปลุกหนูล่ะคะ?"  นางฟ้าทำเสียงงัวเงียเพราะเพิ่งตื่น  
"ก็พี่เห็นเบลนอนหลับสบาย  ก็เลยไม่อยากปลุกนี่นา"  เบิร์ดแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ  จริงๆแล้วเพราะกลัวนางฟ้าเบลจะตามเขาเข้าห้องน้ำมากกว่า  

     หลังจากทานข้าวเช้าร่วมกัน 3 คนแล้ว  เบิร์ดก็พานางฟ้าเบลไปอาบน้ำ...แน่นอน  เขายังต้องคอยนั่งเฝ้าอยู่หน้าประตูให้เธอเคยชินกันการอาบน้ำที่ถูกต้องด้วยตัวเอง เบิร์ดเลือกเสื้อผ้าให้น้องสาวแต่งตัวอย่างดีที่สุด  นี่เป็นครั้งแรกที่เบิร์ดจะพานางฟ้าเบลออกไปเดินเที่ยวห้าง  เบิร์ดมองดูนางฟ้าเบลครั้งแล้วครั้งเล่า  พยายามขยับเสื้อที่หลวมจนไหล่ตกให้ดูดีที่สุด  แต่พอนางฟ้าเบลขยับตัวมันก็หล่นลงมาอีกจนได้  

"พี่เบิร์ดคะ..เบลเสียว"  เสียงนางฟ้าเบลแหวกความเงียบสงบในห้อง  เนื้อผ้าแข็งๆเสียดสีเรือนร่างอันบอบบางของนางฟ้าตัวน้อยทำเอาเธอเสียวสะท้าน  เบิร์ดถึงกับอายแทนน้องสาวที่พูดบอกความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมาเช่นนั้น  
"เอ่อ...น้องเบลครับ  พี่ว่าคราวหลังถ้าน้องเบลรู้สึกแบบนี้อีก  ไม่ต้องบอกพี่ก็ได้นะครับ"  ขืนนางฟ้าตัวน้อยเที่ยวบอกความรู้สึกของตนกับใครต่อใครไปทั่ว  ไม่รู้เบิร์ดจะทำหน้ายังไงดี  
"ทำไมล่ะคะ?"  นางฟ้าเบลได้แต่ งง ยืนแอ่นอกโชว์หัวนมที่ชูชันได้ที่ดันเสื้อจนโป่งออกมาเป็นตุ่มให้เห็นชัดเจน  เบิร์ดกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่กับภาพที่ได้เห็น  อารมณ์ใคร่ของวัยรุ่นค่อยๆคุกรุ่นขึ้นอีกครั้ง  
"ก็...มนุษย์เค้าไม่ค่อยชอบบอกความรู้สึกของตัวเองให้คนอื่นรู้น่ะ..."  นางฟ้าเบลพยักหน้าทำเป็นเข้าใจแต่ในใจยังสงสัยอยู่  
"เอ่อ...ว่าแต่  ที่ว่าเสียวน่ะ...ตรงไหนเหรอ?" บรรยากาศ 2 ต่อ 2 ภายในห้องนอนเขาทำเอาเบิร์ดเผลอปากถามเรื่องสัปดนจนได้  
"ก็ตรงนี้อ่ะค่ะ"  นิ้วชี้เรียวงามของนางฟ้าแบ่งกันชี้ที่หัวนมของเธอนิ้วละข้าง  ตรงกับที่เบิร์ดเดาเอาไว้เลย  
"เอ่อ...สงสัยเสื้อมันจะแข็งไปหน่อยรึเปล่า  ไหนดูซิ?"  

     ความอยากรู้อยากเห็นทำลายความตั้งใจของเบิร์ดให้มลายสิ้น  มือของเขาจับชายเสื้อยกขึ้นหวังจะเชยชมตำแหน่งที่น้องสาวสุดน่ารักบอกว่าเสียวนักเสียวหนา  เขากำลังจะพลาดท่าทำชั่วกับนางฟ้าตัวน้อยอีกแล้ว...

[แอ๊ดดดด!]  เสียงประตูห้องเบิร์ดเปิดขึ้น  นั่นยังไม่น่าตกใจเท่าคนที่เปิดเข้ามา  

"เว้ย!  น้ำฝน..."  เบิร์ดสะดุ้งตกใจจนหน้าซีด  รีบกระโดดถอยห่างจากนางฟ้าเบลทันที  

"เอ่อ...คือ  พี่ไม่ได้ทำอะไรเลย  จริงๆนะ  ยังไม่ได้ทำเลย..." เบิร์ดโบกไม้โบกมือปฏิเสธสิ่งที่ตัวเองตั้งใจจะทำเต็มที่  
"เป็นอะไรคะพี่เบิร์ด  ใครทำอะไร?" น้ำฝนคงยังไม่ทันได้เห็นพฤติกรรมของเบิร์ด  จึงได้แต่สงสัยกับท่าทีของเบิร์ด  
"อ๋อ...เออ  เปล่าจ๊ะ...เปล่า  แล้วนี่  น้องน้ำฝนมาได้ไงเนี่ยะ?"  เบิร์ดเกาหัวแก้เขินแล้วก็ถามน้ำฝนกลับไปบ้าง  
"ก็เห็น ป้ามณ บอกว่าพี่เบิร์ดอยู่ที่นี่  แล้วก็ให้หนูขึ้นมาหาอ่ะค่ะ  ขอโทษทีนะคะ  คือหนูไม่รู้ว่า..."  น้ำฝนเริ่มขอโทษขอโพย  
"เอ่อ...ไม่เป็นไรจ้ะ  คือพอดีพี่กำลังเลือกอยู่ว่าจะให้น้องเบลใส่ชุดอะไรออกไปดีน่ะ"  เบิร์ดรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที  ส่วนนางฟ้าเบลได้แต่ยืนนิ่งและงุนงงกับท่าทีของเบิร์ด
"อะไรกันคะเนี่ยะ...นี่เบลใส่เสื้อผ้าของพี่เบิร์ดมาตลอดเลยเหรอคะ?"  น้ำฝนแทบเก็บอารมณ์ไม่อยู่เมื่อรู้ความจริงที่เกิดขึ้น  
"เอ่อ...คือ  พอดีน้องเบลเค้ามาแบบกระทันหันน่ะครับ  แล้ว...พี่ก็ไม่มีเวลาไปซื้อเสื้อผ้าด้วย  ก็เลย..."  เบิร์ดไม่รู้จะอธิบายอย่างไรให้น้ำฝนเข้าใจดี  เรื่องที่นางฟ้าเบลเป็นนางฟ้ายังไงก็คงต้องเก็บเป็นความลับเอาไว้  
"ทำไมพี่เบิร์ดไม่บอกหนูตั้งแต่แรกล่ะคะ...หนูให้เบลยืมเสื้อผ้าของหนูใส่ก่อนก็ได้"  น้ำฝนมองโลกในแง่ดีทำเอาเบิร์ดถึงกับอึ้ง  

     แม้เธอจะเห็นนางฟ้าเบลใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นแค่ 2 ชิ้นเท่านั้น  < บ้านนี้...สงสัยจะเลี้ยงกันแบบเปิดเผยแฮะ > น้ำฝนได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ  

 "เอางี้...เดี๋ยวหนูพาเบลไปเปลี่ยนเสื้อที่บ้านหนูก่อน  แล้วเราค่อยไปหาซื้อเสื้อผ้ากันนะคะ"  น้ำฝนเสนอความคิด  เบิร์ดได้แต่ต้องพยักหน้าเห็นด้วยเท่านั้น  แม้ในใจเขายังหวั่นกับความซื่อไร้เดียงสาของนางฟ้าเบลอยู่  
"ไป...เบล  เดี๋ยวเราไปเปลี่ยนชุดกัน  ใส่ชุดนี้ไปเดินห้างได้ไงกัน..."  น้ำฝนจูงนางฟ้าเบลออกจากห้องไป  ทิ้งให้เบิร์ดนั่งรออยู่ในห้องเพียงลำพัง

   เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง  เบิร์ดนั่งรอยืนรอด้วยความกระวนกระวายใจ  กลัวว่าความจะแตกซะก่อน  เพราะนอกจากเรื่องที่นางฟ้าเบลเป็นนางฟ้าจะต้องเก็บเป็นความลับแล้ว  ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนางฟ้าเบลเมื่อคืนวันก่อนนั้นจะรู้ถึงหูใครไม่ได้เด็ดขาด  โดยเฉพาะเด็กสาวเจ้าน้ำใจที่เบิร์ดแอบชอบคนนี้

"พี่เบิร์ด..."  เสียงนางฟ้าเบลดังมาก่อนเบิร์ดจะทันได้เห็นตัวซะอีก  เบิร์ดใจเต้นตึกตักรอเวลาที่ประตูห้องของเขาจะเปิดเข้ามา

      [แอ๊ดดด!]  ประตูห้องแง้มออก  นางฟ้าเบลในชุดของน้ำฝนก้าวเท้าเข้ามาพร้อมเพื่อนบ้านเจ้าน้ำใจ  จากที่เคยได้ใส่แต่เสื้อยึดกับกางเกงขาสั้น  นางฟ้าเบลถูกน้ำฝนแต่งตัวเสียใหม่  เสื้อยืดตัวในสีเนื้อทับด้วยเสื้อนอกแขนยาวสีน้ำเงินเข้ม  มีลายดอกไม้ประดับขอบเสื้อโดยรอบ  กระโปรงลายสก็อตสีแดงเข้ม  ถุงเท้าสีขาวยาวขึ้นมาเกือบถึงเข่า  เบิร์ดได้มองนางฟ้าเบลในมาดใหม่แล้วอึ้งจนแทบไม่ได้ฟังเสียงนางฟ้าเบลที่เรียกเขา  

"พี่เบิร์ด...พี่เบิร์ด...พี่เบิร์ด!" นางฟ้าเบลตะเบงสุดเสียงเรียกสติของเบิร์ดกลับคืนมา  
"หะ...อ้อ! สวยครับสวย...น้องเบลใส่ชุดนี้แล้วดูดีมากเลย"  เบิร์ดตกใจรีบเอ่ยปากชมน้องสาว  แต่พวกเธอกลับหัวเราะกันใหญ่  
"หนูบอกว่า ไปกันได้รึยัง...ไม่ได้ถามซะหน่อยว่าสวยรึเปล่า"  นางฟ้าเบลเฉลยความจริงทำเอาเบิร์ดอายจนไม่กล้าสบตาน้ำฝน  
"ก็...ก็พี่อยากชมเฉยๆนี่  ไม่เห็นต้องรอให้ถามเลย  "  เบิร์ดแก้ตัวน้ำขุ่นๆ  

"เอ้า! ไปกันสิ...จะมัวรออะไรอยู่ล่ะครับ"  เบิร์ดเดินนำสองสาวออกจากห้อง  ทิ้งให้พวกเธอแอบหัวเราะคิกคักอยู่เบื้องหลัง

"น้ำฝนนี่ใจดีจัง  ถ้าไม่มีน้ำฝนล่ะก็...พี่คงแย่แน่ๆเลย"  เบิร์ดเอ่ยปากชมเพื่อนบ้านเจ้าน้ำใจขณะที่ทั้ง 3 กำลังยืนรอรถเมล์กันอยู่  
"ก็เราเป็นเพื่อนบ้านกันนี่คะ  อีกอย่าง...เบลเค้าก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกับหนู  คุยกันสนุกดีออก"  คำพูดน้ำฝนได้แต่ทำให้เบิร์ดยิ่งเครียดหนัก  < คุยอะไรกันไปบ้างหว่า...? >  เบิร์ดได้แต่คิดในใจ  ตั้งใจว่าหลังจากซื้อของกันเสร็จต้องถามให้รู้เรื่อง  

"ใช่ค่ะ...น้ำฝนเค้ามีเสื้อผ้าสวยๆเยอะเลย  พี่เบิร์ดต้องซื้อให้เบลเยอะๆนะคะ"  เบิร์ดพยักหน้ารับอย่างเขินๆ  
"เย้! พี่เบิร์ดนี่ใจดีที่สุดเลย"  พูดจบ...ก่อนที่เบิร์ดจะทันได้ตั้งตัว  น้องสาวแสนซื่อก็คว้าคอเบิร์ดเขย่งเท้าหอมแก้มพี่ชายสุดที่รักไปฟอดใหญ่  ต่อหน้าน้ำฝนและคนที่ยืนรอรถเมล์ด้วยกันนับ 10 คน  

     เบิร์ดรู้สึกตัวก็อายยิ่งนัก  นึกในใจว่าไม่น่าสอนนางฟ้าเบลแผลงๆแบบนั้นเลย  เบิร์ดชำเลืองมองน้ำฝนก็เห็นเธอมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ  นั่นทำให้เบิร์ดรู้สึกว้าวุ่นใจเป็นที่สุด

รถเมล์คันที่ต้องการมาถึง  ทั้งสามคนก้าวเท้าขึ้นรถเมล์  เนื่องจากคนไม่เยอะเท่าไหร่  จึงยังพอมีที่นั่งว่างติดกัน 2 ที่  น้ำฝนให้นางฟาเบลนั่งริมหน้าต่างส่วนเธอนั่งริมทางเดิน  เบิร์ดเลือกนั่งที่นั่งด้านหลังของทั้งสองสาวตำแหน่งเดียวกับน้ำฝน  รถเมล์เคลื่อนตัวออกนางฟ้าเบลมองทิวทัศน์ภายนอกอย่างตื่นตาตื่นใจ  ราวกับนักท่องเที่ยวต่างประเทศมาเที่ยวเมืองไทยเลยทีเดียว  

"พี่เบิร์ดคะ?"  เบิร์ดเสียวสันหลังวาบ  น้ำฝนหันหลังมาเรียกเขาด้วยสายตาขึงขังราวกับต้องการรู้ความจริงอะไรบางอย่าง  
"อ...อะไรเหรอครับ?"  เบิร์ดพยายามทำเสียงให้ปกติที่สุดไม่ให้ผิดพิรุธ  
"เบลเค้า..."  น้ำฝนทิ้งจังหวะคำพูดของเธอให้เบิร์ดยิ่งเสียวมากขึ้น < อย่านะว้อย... >  ในใจเบิร์ดลุ้นกับคำถามของน้ำฝนสุดชีวิต  

"...ไปต่างประเทศมานานแค่ไหนแล้วคะ?" สิ้นคำถามน้ำฝน  เบิร์ดโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก  
"ก็...ตั้งแต่เด็กน่ะครับ  แต่พี่ก็ไม่รู้นะ  ว่าน้องเบลเค้าไปที่ไหนมาบ้าง  ไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว"  เบิร์ดพยายามตอบเพื่อปิดช่องว่างไม่ให้น้ำฝนได้ถามต่อ  พอตอบเสร็จก็แกล้งหันไปมองหน้าต่างทำทีไม่สนใจน้ำฝน  

      ในที่สุดก็มาถึงที่หมาย  ทั้งสามคนลงจากรถ  นางฟ้าเบลยังคงมองทิวทัศน์รอบตัวอย่างตื่นตาตื่นใจ  จนกระทั่งเข้าไปในห้างแล้ว 

"งั้น...ซื้ออะไรก่อนดีล่ะ  น้ำฝน"  เบิร์ดหาเรื่องชวนน้ำฝนคุย  ดึงความสนใจเธอจากนางฟ้าเบล  เบิร์ดไม่กล้ามองหน้าน้ำฝนโดยตรง  อาจเป็นเพราะเขายังรู้สึกผิดเรื่องนางฟ้าเบลอยู่ก็เป็นได้  
"อืม...งั้นเริ่มจากไอ้นั่นดีกว่า...พี่เบิร์ดรออยู่ตรงนี้นะคะ  ไม่ต้องตามมา"  น้ำฝนจูงนางฟ้าเบลเดินหายเข้าไปในแผนกชุดชั้นในสตรี  เบิร์ดได้แต่ยิ้มเขินๆ  

     แม้จะถูกสั่งว่าไม่ให้ตามไปแต่เขาก็ต้องเป็นฝ่ายจ่ายเงินอยู่ดี  แถมเบิร์ดยังเป็นห่วงอยู่ด้วยว่านางฟ้าเบลจะเผลอหลุดปากพูดอะไรแปลกๆออกมา  เขาจึงตัดสินใจค่อยๆเดินตามพวกเธอไป

"เบลชอบแบบไหนล่ะ?  แบบนี้ก็ดีนะ...ใส่สบายดี"  น้ำฝนกำลังสาละวนกับการเลือกชั้นในให้เพื่อนบ้านอยู่พอดี  เบิร์ดแอบย่องตามมาจากทางด้านหลังของเธอ  
"ไม่ใส่ไม่ได้เหรอ  เบลไม่ชอบใส่อ่ะ  มันอึดอัด"  นางฟ้าเบลตอบไปตามความรู้สึกของตัวเอง  
"ไม่ได้นะเบล! โตป่านนี้แล้วต้องใส่  ใส่ทุกวันด้วยเข้าใจมั๊ย?"  น้ำฝนสั่งสอนเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันอย่างกับสอนน้องสาว  
"ไม่เห็นจะเข้าใจเลย"  นางฟ้าเบลบ่นพึมพำแล้วก็เหลือบมาเห็นเบิร์ดพอดี  
"พี่เบิร์ด..."  นางฟ้าเบลยิ้มร่าวิ่งมาหาพี่ชายสุดที่รักหวังให้เขาช่วย  

"พี่เบิร์ดขา...เบลไม่ใส่ไม่ได้เหรอคะ  ไอ้ชุดชั้นในอะไรเนี่ยะ  มันอึดอัดอ่ะ...นะ...นะ"  นางฟ้าเบลเขย่าแขนเบิร์ดชุดใหญ่เรียกร้องความเห็นใจเขา  แต่ที่ด้านหลังเธอน้ำฝนยืนกอดอกจ้องเบิร์ดตาเขม่ง
"อุ่ย! แหะๆๆ  แต่พี่ว่าเบลควรจะใส่นะครับ  เชื่อพี่สิ...ใส่แล้วน่ารักดี"  เบิร์ดเกลี้ยกล่อมน้องสาวให้ยอมใส่ชั้นในแต่โดยดีโดยยกเรื่องความน่ารักมาอ้าง  พลางแกะแขนนางฟ้าเบลที่เกาะเขาเอาไว้แน่น  น้ำฝนได้แต่มองหน้าเบิร์ดแล้วยิ้มแบบดุๆ  
"โธ่เอ้ย!  ใส่ก็ได้"  นางฟ้าเบลยอมจำนนแต่โดยดี  เธอกำลังจะหันกลับไปเลือกชั้นในต่อ  

"งั้น...อันที่หนูใส่อยู่นี่ล่ะคะ  น่ารักรึเปล่า?"  นางฟ้าเบลอยากให้เบิร์ดชมว่าน่ารัก  เธอจับชายกระโปรงเตรียมจะยกขึ้นโชว์กางเกงในที่เธอยืมน้ำฝนมาใส่ให้พี่ชายสุดที่รักดู...
"เย่ย!"  ทั้งเบิร์ดทั้งน้ำฝนร้องแทบเป็นเสียงเดียวกัน  ต่างคนต่างรีบจับแขนนางฟ้าเบลเอาไว้เกือบไม่ทัน  

"นี่!...ไม่เอานะน้องเบล  ทีหลังห้ามเปิดกระโปรงให้ใครดูเด็ดขาด  เข้าใจมั๊ย?"  เบิร์ดอายจนหน้าแดง  รีบห้ามปรามน้องสาวแสนซื่อเป็นการด่วน  
"ก็...ก็...เบลอยากรู้ว่าพี่เบิร์ดชอบแบบไหนอ่ะ  จะได้เลือกถูก"  ความซวยมาเยือนเบิร์ด  

     คำอธิบายของนางฟ้าเบลทำเบิร์ดหน้าซีด  เพราะที่ด้านหลังของเธอน้ำฝนเปลี่ยนจากยืนกอดอกมาเป็นเท้าสะเอวแล้ว  แม้จะเป็นท่าที่ดูน่ารักมากก็ตาม  แต่สถานการณ์แบบนี้เบิร์ดยิ้มไม่ออก  

"เบล!...มานี่"  น้ำฝนจับแขนนางฟ้าดึงอออกมาให้ห่างจากเบิร์ด  
"พี่เบิร์ด!"  น้ำฝนขึ้นเสียงใส่เบิร์ด  
"คร๊าบบบบ!"  เบิร์ดตกใจสะดุ้งโหยง  ไม่นึกว่าจะถูกเรียกชื่อด้วย  
"ออกไปห่างๆก่อนค่ะ  เดี๋ยวเลือกเสร็จแล้วหนูจะเรียกเอง"  น้ำฝนออกคำสั่งเบิร์ดด้วยน้ำเสียงที่ใจเย็นลง  แต่แววตาดุๆ  เบิร์ดรีบปฏิบัติตามทันที  ณ ตอนนี้เบิร์ดกลัวเสียงดุของน้ำฝนยิ่งกว่าแม่ของเขาเสียอีก...

     เบิร์ดยืนรออยู่ห่างๆด้วยความกระวนกระวายใจหนักยิ่งกว่าเก่า  เพราะนอกจากจะกลัวความลับรั่วไหลแล้ว  เบิร์ดยังกังวลกับท่าทีของน้ำฝนที่มีต่อเขาอีกด้วย ในใจตอนนี้เบิร์ดได้แต่เสียใจที่ดันสอนอะไรพิเรนทร์ๆให้นางฟ้าเบลจำ ระหว่างที่รอ  เบิร์ดก็นึกย้อนกลับไปจนถึงเหตุการณ์เมื่อคืนวันศุกร์อีกครั้ง...

เบิร์ดดื่มด่ำกับรสชาติร่องเสียวของนางฟ้าเบลจนยากจะถอนตัวได้  ผ้าขนหนูที่พันรอบเอวเบิร์ดค่อยๆหลุดออก  จนทั้งสองพี่น้องอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าบนเตียงเดียวกัน  

"อุ๊ย! ควยพี่เบิร์ดดีใจอีกแล้ว"  นางฟ้าเบลพูดอย่างไม่อายใคร  

    เบิร์ดไม่ยอมแก้ความรู้ผิดๆให้น้องสาวแล้ว  ตอนนี้เขาอยากจะแก้ความใคร่ของตัวเองมากกว่า  มือของเขาสางผมที่ยังชื้นๆของนางฟ้าเบลเล่นอย่างแผ่วเบา  เปิดพวงแก้มของเธอให้เบิร์ดหอมได้ถนัดๆ  ซ้ายทีขวาที  จนนางฟ้าตัวน้อยสั่นสะท้านไปทั้งตัว  กลิ่นหอมในกายของนางฟ้าเบลจุดอารมณ์ใคร่ของเบิร์ดราวกับตะเกียงไฟที่ไม่มีวันดับ...

"ไหนๆก็ไหนๆแล้ว  ขออีกซักทีเถอะนะน้องเบล"  เบิร์ดพูดพึมพำในลำคอพลางจ่อท่อนเสียวของเขาเตรียมสังหารจุดโทษ  

     ฝ่ายนางฟ้าแทนที่จะหนีเจ้าสิ่งที่เคยทะลวงพรหมจรรย์ของเธอมาแล้ว  เธอกลับนอนนิ่งปล่อยให้เบิร์ดทำตามความปรารถนาของตน  ดุ้นเนื้อของเบิร์ดค่อยจมหายเข้าไปในร่องเสียวนางฟ้าทีละนิดๆ  

"อา...พี่เบิร์ดขา  เบลเสียวจังเลยยยย"  นางฟ้าเบลร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่าน  เบิร์ดกำมือน้องสาวสุดที่รักเอาไว้ให้เธอบีบแก้เสียว  ปากก็ถูไถใบหน้าของนางฟ้าตัวน้อยสูดดมกลิ่นกายแห่งวัยแรกสาวของเธอจนฉ่ำปอด

     น้ำชาเขียวเหนียวลื่นในช่องสวาทนางฟ้าชักชวนท่อนเสียวของเบิร์ดให้เคลื่อนตัวลึกเข้าไปเรื่อยๆ  ท่ามกลางเสียงครางด้วยความเสียวซ่านของทั้งสองพี่น้อง  นางฟ้าเบลบิดตัวเกร็งแน่น  ทุกระยะที่ดันเข้าไปเพิ่มความอึดอัดและเสียวกระสันให้นางฟ้าตัวน้อยไปพร้อมๆกัน  ในที่สุดปราการสวรรค์ที่เพิ่งซ่อมเสร็จก็ถูกระรานอีกครั้ง  ท่อนเสียวเบิร์ดจมลึกเข้าไปจนปะทะกับเยื่อพรหมจรรย์ของนางฟ้าเบล ความเจ็บปวดที่ได้รับหวนกลับมาเล่นงานเธออีกครั้ง  

"พี่เบิร์ดคะ...เบลเจ็บ"  คราวนี้นางฟ้าตัวน้อยเลือกบอกความจริงกับพี่ชายสุดที่รัก  เพราะถูกกำชับเอาไว้แล้ว  
"งั้น...พี่เบิร์ดหยุดนะครับ"  เบิร์ดห่วงน้องสาวสุดที่รักยิ่งกว่าอะไร  เมื่อเห็นว่าเธอเจ็บเขาก็ไม่อยากฝืน  
"อ๊า...ไม่เอานะพี่เบิร์ด  อย่าเพิ่งหยุดนะคะ"  นางฟ้าเบลโวยวายลั่น  

"เบลทนได้จริงๆนะคะ  ทำต่อนะ  นะๆๆๆ"  นางฟ้าเบลเอาแขนล๊อคคอเบิร์ดไม่ให้หนี  พลางคะยั้นคะยอให้เบิร์ดกระทำชำเราเธอต่อ  

     เบิร์ดพยายามจะลุกขึ้นแต่เมื่อนางฟ้าเบลเกาะคอเขาอยู่เช่นนี้  เธอจึงถูกยกลอยขึ้นมาด้วย  ทั้งคู่กลับมาอยู่ในท่านั่งโดยนางฟ้าเบลนั่งทับตักของเบิร์ดอยู่  ท่อนเสียวของเบิร์ดยังคงปักหลักแน่นไม่หลุดออกจากโพรงสวรรค์ของนางฟ้าเบล เมื่อเห็นเบิร์ดทำท่าจะไม่ยอมเล่นด้วยนางฟ้าเบลจึงหาทางออกเอง  เธอเริ่มโยกสะโพกของตนขึ้นลงดำเนินเกมกามเพียงลำพัง  

"น้องเบล...เดี๋ยวก่อนครับ  อา...อาา"  เบิร์ดพยายามห้ามนางฟ้าตัวน้อยสวนกับเสียงร้องครวญครางของตน  
"เบลไม่เป็นไรจริงๆค่ะ  เบลอยากให้พี่เบิร์ดมีความสุข  อา...อา...อูยยยย"  ปราการบริสุทธิ์ขาดสะบั้น  เลือดสาวค่อยๆไหลซึมออกมา  แต่นางฟ้าเบลไม่สนใจแล้ว  ขอแค่ให้พี่เบิร์ดที่ตนรักมีความสุข  เธอก็พร้อมจะทำทุกอย่าง  

     เรือนร่างอันขาวผ่องและบอบบางขย่มใส่พี่ชายสุดที่รักโดยไม่สนว่าตนจะเจ็บปวดแค่ไหน  ในตอนนี้นางฟ้าตัวน้อยรู้สึกเจ็บปวดราวกับตกอยู่ในขุมนรก  แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกเสียวซ่านสุดพรรณนาประหนึ่งว่าได้กลับสู่สรวงสวรรค์ที่มีแต่ความสุข  ทั้งๆที่ในความเป็นจริงเธอกำลังร่วมรักกับพี่ชายคนโปรดของเธอบนโลกมนุษย์  

สัมผัสสุดพิศดารนี้ชวนให้นางฟ้าเบลเคลิ้บเคลิ้มจนไม่อยากล้มเลิกกลางคัน  เธอตั้งหน้าตั้งตาเสพเสียวกับเบิร์ดต่อไปด้วยความอดทน ฝ่ายเบิร์ดนั้นแทบไม่ต้องพูดถึง  ความรู้สึกตอนนี้ที่เขารับรู้ได้ก็คือความเสียวซ่านสุดแสนประทับใจจากร่องเสียวนางฟ้าอันคับแน่นแต่อ่อนโยน  เบิร์ดพยายามจะเอ่ยปากห้ามนางฟ้าเบลหลายต่อหลายครั้ง  แต่เสียงที่เขาเปล่งออกมาได้ก็มีแต่เสียงอืออาที่เปี่ยมไปด้วยความสุข  การที่นางฟ้าตัวน้อยเป็นฝ่ายทำเกมเปิดโอกาสให้เบิร์ดซึมซับความประทับใจในรสรักครั้งนี้มากขึ้น  

มือของเบิร์ดที่ยังว่างอยู่  เขาใช้มันลูบไล้เรือนร่างนางฟ้าเบลตั้งแต่โคนขาเรียวงามไล่ขึ้นไปถึงสะโพกผึงผาย  จนกระทั่งขึ้นไปถึงแผ่นหลังอันเรียบเนียน  เบิร์ดประคับประคองโอบกอดนางฟ้าเบลจนแนบแน่นแลกไออุ่นให้แก่กัน  จนแม้สายลมยามค่ำคืนพัดผ่านร่างของทั้งคู่  แต่ทั้งสองพี่น้องก็ไม่รู้สึกหนาวสั่นเลยแม้แต่น้อย

"อา...น้องเบลจ๋าาาา...อา  อา"  ในที่สุดเบิร์ดก็ถึงสวรรค์  

     น้ำรักของเบิร์ดพุ่งทะยานขึ้นไปกระทบผนังมดลูกนางฟ้าเบลชุดใหญ่  เบิร์ดได้แต่อ้าปากค้างกับความสุขที่ตนได้รับ  ระดมจูบระดมหอมน้องสาวสุดโปรดเป็นชุดตอบแทนความดีของเธอ  ส่วนนางฟ้าเบลที่ยังไม่รู้อิโหน่อิเหน่ก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาขย่มพี่ชายของเธอต่อไป  

"น้องเบลครับ  พอก่อน  พอแล้วครับ...อา"  เบิร์ดที่สำเร็จความปรารถนาเรียบร้อยแล้ว  ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกลับคืนมา  เขารีบห้ามปรามน้องสาวทันทีที่ฟื้นตัว  แต่ดูเหมือนจะไม่ทันการเสียแล้ว  
"อือ...อือ...อือ...พี่เบิร์ดขาาาา  เบล...เบล...ฮือๆ...เบลเสียว...อ๊อยยยย"  โยกตัวขึ้นลงอีกรอบสุดท้ายนางฟ้าเบลก็ขึ้นสวรรค์ตามพี่ชายของเธอไป  

     นางฟ้าตัวน้อยหมดแรงจะลุก  เอนตัวซบไหล่พี่ชายสุดที่รักของเธออย่างอ่อนระโหย  เบิร์ดได้แต่กอดเธอไว้ด้วยความรู้สึกสำนึกผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าของเขา  สองพี่น้องกอดกันนอนหลับ ณ ตรงนั้นด้วยความเหนื่อยอ่อน.....

         สถานการณ์ปัจจุบัน  น้ำฝนกวักมือเรียกเบิร์ดแต่ไกล  ทันกับจังหวะที่เบิร์ดหันไปมองพอดี  เบิร์ดส่ายหน้าสมเพชกับความอ่อนแอของตนแล้วก็เดินไปหาพวกเธอ  พร้อมกับตั้งใจมั่นว่าจะไม่ทำอะไรนางฟ้าเบล  น้องสาวสุดที่รักของเขาอีกแล้ว...