ANOTHER SPIRITS (4) "บุคคลระดับสูงในวิษณุมนตรี!?...All Nude Battle!!"
16 Jun 2007
เรื่องราวสนุกๆของ 2 สาวในช่วงปิดเทอม


24 ตุลาคม 2548

"คุณแม่คะ...ฝนไม่อยู่?"
"คงไปเที่ยวยิงนกตกปลาตามเรื่องตามราวมั้งจ๊ะ...เห็นบ่นว่าเบื่ออยู่บ้านแม่เลยบอกให้ไปเที่ยวข้างนอก"
"ผู้หญิงนี่นะคะ?...ยิงนกตกปลา...แม่ปล่อยลิงจ๋อตัวนี้เข้าป่าไปได้ยังไง?...ถ้าเกิดออกไปก่อเรื่องอีกล่ะคะ?"
"ฮะๆๆ...ลูกแคทก็ฝึกหมัดมวยกับฟันดาบ...คือๆกัน...ไม่ต้องว่าน้องหรอกจ้ะ"
"คุณแม่น่ะชอบตามอกตามใจ...ฝนถึงเคยตัวแบบนี้ไงคะ...จะนึกภาพแม่ตอนสาวๆนี่ไม่ยากสักนิดค่ะ...แค่ดูฝนก็รู้ทันที"
"เหะ!!...มันแน่อยู่แล้วจ้า--...แต่...ปัจจุบันแม่อรคนงามของลูกก็ยังสวยเช้งวับไม่เปลี่ยนเยยน๊า---...ฮะๆๆๆ"
"นั่นไงคะ!!...สุ้มเสียงท่าทาง...อย่างกับมีฝน 2 คนเลย...ถอดแบบเหมือนกันราวฝาแฝด"
"..............................................."
"คุณแม่?"
"สั้นจังนะ...ลูกๆที่น่ารักอุตส่าห์กลับบ้านแต่มาอยู่ด้วยกันไม่เท่าไหร่ก็จะจากแม่ไป...เวลาผ่านไปเร็วเกิน"
...นึกว่าอะไรซะอีก...แคทเข้าสวมกอดมารดาและพูดปลอบโยน...
"แหม---...ก็คุณตาคุณยายอุตส่าห์โทรมาขอให้หนูกับฝนลงไปเยี่ยมและจะตอบปฎิเสธได้ยังไงล่ะคะคุณแม่?"
"...ตากับยายของลูกๆเขาก็เป็นซะอย่างนี้...สั่งอะไรแล้วคนอื่นต้องทำตาม...เฮ้อ---...แต่มีอีกเรื่องนึงที่น่าคิด...คือไม่รู้ว่าตระกูลวิษณุมนตรีถูกสาปหรือเปล่า?"
"ทำไมคุณแม่พูดแบบนั้นล่ะคะ?"
"คือแม่เคยคิดมาตั้งแต่ยังสาวๆแล้วว่าลูกหลานของตระกูลเรามักเป็นผู้หญิงซะส่วนมาก...ผู้ชายน่ะมีส่วนน้อยเหลือเกิน...ถ้าจะนับกันจริงๆก็แทบกางนิ้วนับได้...ตระกูลใหญ่ที่สืบเชื้อสายขุนนางในราชสำนักยาวนานมาเป็นร้อยๆปี...ไม่น่าเชื่อใช่มั้ยล่ะแคท?"
...สุรีย์พรรณพยักหน้าให้ผู้เป็นมารดาเพราะเป็นความจริง...เธอและหยาดฝนก็นับเป็นลูกหลานของ "วิษณุมนตรี" ด้วยเช่นกันแม้เวลานี้จะใช้นามสกุลของบิดา "เทวะกรนันท์" ...
"ไม่ต้องอื่นไกล...ในบรรดาพี่น้องของแม่ 4 คนก็เป็นผู้หญิงซะตั้ง 3 ผู้ชายมีคนเดียวคือลุงเอกและเขาก็มีแค่ลูกชายซึ่งนั่นคือบอล..."
...ถึงตรงนี้หญิงสาวพอจะเดาออกว่ามารดาต้องการพูดอะไร...
"...บอลคงไม่คิดจะ...กลับไปบ้านใหญ่หรอกค่ะเพราะเท่าที่แคททราบ...เขาโกรธแค้นคุณตากับคุณยายมากเหลือเกินเพราะยังฝังใจว่าทั้ง 2 ท่านมีส่วนสำคัญที่ทำให้แม่ของเขาต้องเสียชีวิต"
"ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพราะทุกคนคาดไม่ถึง!!...แต่บอล...ไม่ยอมรับฟังอะไรทั้งนั้นเพราะเขาได้เห็นพี่รัญภรณ์คุณแม่สุดที่รักสิ้นลมหายใจไปต่อหน้าต่อตา...มันเป็นบาดแผลที่ฝังรากลึกในจิตใจจนยากจะสมานได้...ถ้าเป็นแม่...บางทีก็อาจจะคิดเช่นเดียวกับเขานะ"
"...ส่วนฝนรู้จากสาว่าบอลไม่มีความยินดีจะใช้นามสกุลวิษณุมนตรีเลยสักนิด...เขาบอกจะเปลี่ยนแน่นอนหลังจากเรียนจบแถมประกาศกร้าวว่าจะขอตัดขาดจากบ้านใหญ่โดยเด็ดขาด"
"ไม่ได้!!!...อย่างนั้นตระกูลเก่าแก่ที่ยืนยงมาเกือบศตวรรษจะเป็นอย่างไร...เอ?...บางทีที่คุณตาคุณยายให้แคทกับฝนไปหาคงเพื่อจะขอร้องให้เกลี้ยกล่อมหรือพาบอลไปหาพวกท่านล่ะมั้ง?"
"อาจมีทางเป็นไปได้ค่ะคุณแม่แต่คงขอร้องผิดคนเพราะหนูไม่ได้สนิทอะไรกับบอลนัก...ฝนก็คาดหวังไม่ได้แน่...ให้พี่กุนกับสาช่วยอาจจะง่ายกว่านะคะ"
"เหรอจ๊ะ?...คือพูดกันตรงๆ...ลุงเอกเคยบอกแม่ว่าในฐานะบุตรชายคนโตของคุณตาแต่จะไม่ขอรับสิทธิ์ผู้นำตระกูลเพราะต้องการยกให้กับลูกแทนซึ่งถ้าบอลยืนกรานเสียงแข็งไม่ยอมกลับบ้านใหญ่มันต้องไม่เป็นผลดีแน่...ทรัพย์สินเงินทองที่คุณตาคุณยายยกให้แม่กับพ่อมันก็มากโขอยู่และเราตกลงกันว่าจะไม่เรียกร้องอะไรจากพวกท่านอีกแต่ทางญาติพี่น้องคนอื่นๆของแม่อาจไม่คิดแบบนี้"
"หมายความว่าถ้าบอลไม่ยอมรับเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไป...อนาคตอาจจะเกิดความวุ่นวายขึ้นใช่มั้ยคะ?"
"อืม--...บอลเป็นเด็กน่าสงสารต้องกำพร้าแม่ตั้งแต่เล็ก...แม่เห็นด้วยกับลุงเอกเต็มที่เพราะอยากให้หลานชายคนนี้ได้รับในสิ่งที่ควรจะได้โดยถือเป็นการชดเชยความผิดพลาดเมื่อครั้งอดีต...บอลอาจจะคิดว่าตัวเองไม่มีคุณค่าในสายตาคนอื่นแต่เขาก็คือบุคคลระดับสูงในวิษณุมนตรีเหมือนแคทกับฝนหรือลูกหลานคนอื่นๆ...ไม่แตกต่างกันเลย"
"หนูจะขอให้พี่กุนช่วยพูดกับบอลเองค่ะ...อย่างน้อยเขาต้องฟังว่าที่ภรรยาบ้าง"
"ขอบใจแคทมากจ้ะ!!...เออ--...เมื่อสักครู่สุริยาโทรมาแน่ะ"
"สุริยา...เอ้น่ะเหรอคะ?"
"อื้อ!!...บอกพรุ่งนี้จะขึ้นมา"
"คุณตาคุณยายคงใช้ให้มารับพวกหนูไปบ้านใหญ่"
...พอคิดได้ดังนี้สุรีย์พรรณก็มีความยินดีอย่างเห็นได้ชัด...
"แคท...ท่าทางลูกจะดีใจ?"
"...คุณแม่...รู้ด้วยหรือคะ?"
"อื้ม!!...สีหน้าแคทก็บอกชัดเจนอยู่แล้ว...ไม่บ่อยนักหรอกที่ลูกจะดูมีท่าทางดีใจอะไรกับใครเค้า..."
"บุคคลที่หนูยอมรับ...ถ้าไม่นับคุณสันต์...ก็มีเอ้เท่านั้นค่ะคุณแม่"
"...................................................."
"น้องนางคนงามกลับมาแล้วจ้า--...อะไรคะอะไร?...พี่เอ้เขาทำไมเหยอ?"
"ออกไปไหนมา?"
"หนูไปเตะตะกร้อกับพวกเด็กๆแถวบ้านนี่เองจ้ะ...เพิ่มพูนกำลังแข้งดีนักแล"
"เรี่ยวแรงที่มีก็มหาศาลปานนางยักษ์นางมารแล้วยังไม่พอใจอีกรึ?"
"ห๊ะ!!...ว่า'ไรนะค๊ะ!!...พี่สินางยักษ์...หาใช่ฝนไม่...ชอบทำตาดุใส่คนอื่นตังหากที่สมควรจะเป็น"
"ผิดแล้ว!!...พี่สวยเกินกว่าจะเอาไปเปรียบเป็นนางยักษ์...ถามคนสักพันคนคำตอบก็จะเป็นคำตอบเดียว"
"อี๊---...พูดดีมากนะคะ!!...อย่านึกว่าตัวจะสวยคนเดียวซี่--...ฝนก็สวยน่ารักเหมือนกัน...ไม่แพ้พี่หรอก"
"หึ!!"
"ท่าทางอย่างนั้น...ถอนหายใจแบบนั้น...หมายความว่ายังไงน่ะ!?...หรือคิดจะลองกำลังกันคะ?"
"...แน่จริงก็เข้ามาซิ"
"ฮึ่ย!!"
...ฝนเปิดศึกกับแคท...2 สาวตรงเข้าประลองกำลังแขนกันตรงหน้ามารดา...เสียงข้อนิ้วของทั้ง 2 ฝ่ายลั่นดังเปรี๊ยะๆ...
"ฮึบ!!!...อือ---"
"ฮึ๊ย---"
"เคยบอกแล้วไง...เรื่องกำลังแขน...ยังไงพี่ก็เหนือกว่า...ฮึ!!"
"ชิ!!...ภูมิใจงั้นเหรอ?...แต่กำลังขาหนู...ก็เหนือกว่าพี่เหมือนกันค่ะ..."
"สู้ไม่ได้...จะแพ้อยู่แล้วยังปากเก่งอีก"
...นอกจากนี้ยังต่างคนต่างบีบมือของอีกฝ่ายทดสอบแรงและความอดทนด้วย...
"...ฮือ--...หลังใกล้ติดกำแพง...เตรียมแพ้ได้เลยน้อง!!"
"ไม่มีทางหรอก!!...ฮึ่ม!!"
"เอ้าๆๆ...ทั้ง 2 คนหยุดได้แล้วน่า...คือเอ้เขาจะมาบ้านเราพรุ่งนี้จ้ะฝน"
"อะไรนะแม่?...พี่เอ้จะมา..."
...พอรู้ว่า "ลูกพี่ลูกน้อง" ที่เคยเล่นสนุกในสมัยเด็กด้วยกันจะมาหา...หยาดฝนก็รีบสงบศึกกับพี่สาวทันทีและถ้าขืนยังประลองกันต่อไปเธอจะตกเป็นฝ่ายแพ้เพราะถูกแคทดันให้ถอยหลังจนเกือบติดผนังอยู่แล้ว (กำลังแขนแคทยังเหนือกว่าฝนมากทีเดียว) ...
"....................................................."
"จริง...จริงเหรอคะ!!!...ไชโยๆๆ...ดีใจจังเลยเจ้า...อูย---...ปวดมือ"
...สาวเขี้ยวแสนดีอกดีใจกระโดดตัวลอยเหย็งๆเพราะจะได้เจอกับ "เอ้" หรือในชื่อจริง "สุริยา" วัย 22 ปี...ลูกพี่ลูกน้องของเธออีกคนหนึ่ง? (ไม่ได้มีเพียงบอลคนเดียวนะจะบอกให้) ...
"ไม่เห็นจะต้องร่าเริงดีใจอะไรขนาดนั้น..."
"เหอะๆๆ...ไม่ต้องว่าน้อง...ไม่ต้องว่านุ่ง...คนที่ควรดีใจที่สุดน่าจะเป็นพี่มากกว่าใครหรือไม่ใช่?"
"พี่ไปเกี่ยวอะไรด้วย?...ฝน!...คุณแม่คะ!!...2 คนอย่ามองอย่างงั้นสิ!!!"
...ความหมายของ "มองอย่างงั้น" คือ...ฝนกับแม่อรยืนโอบเอวทำตาแป๋วเป็นตาแมวจ้องมาที่แคทเพียงจุดเดียว...
(ซุบซิบๆ)
"แม่ดูจิ...พี่แคทอายล่ะ...ชอบพี่เอ้จริงๆด้วย"
"ใช่เลยๆ...หน้าเริ่มแดงนะนั่น...ไหนฝนบอกแม่ว่าพี่สาวเราจะไม่ชอบใครแล้วยังไงล่ะ?"
"แม่คะ!!"
"เฮะๆๆ...นึกแล้วว่าต้องได้ยิน...ก็ยอมรับมาตรงๆซี่ว่าพี่ปลาบปลื้มยินดีมากที่ตาเอ้จะมาบ้านเรา...เห็นมั้ย!!...วันก่อนบ่นอยากพบแล้วเป็นยังไงคะ?...พรุ่งนี้ก็จะได้เจอกันสมใจใช่มั้ยละ?"
"น้องนี่พูดไม่รู้เรื่อง!!...พี่ไม่เคยบอก...อยากพบเพิบอะไรกัน...ไม่ต้องมาจับคู่ให้เลยนะ"
...แล้วจู่ๆสุรีย์พรรณก็รีบตัดบทสนทนาพร้อมทั้งเดินหนีไปปล่อยให้น้องสาวกับคุณแม่ป้องปากหัวเราะคิกๆอย่างรื่นรมย์...ไม่เพียงแค่นี้... 2 สาวแม่ลูกยังจับคู่เต้นรำลีลาศกันเฉิบๆ...
"แม่ขา--...หาไม่ง่ายนักที่พี่แคทจะเขินถึงขนาดรีบเดินหนีอย่างเงี้ย--"
"ก็แสดงว่าพี่เราชอบเอ้เขาจริงๆน่ะสิ?"
...ฝนหมุนตัวมาอยู่ในอ้อมกอดคุณแม่และตอบว่า...
"ปากบอกหัวใจจะไม่มีความรักแต่นี่ยังไม่ทันเจอกันกลับแสดงความอ่อนไหวออกมาซะแล้ว...ถ้าเจอะหน้าจังๆจะเป็นยังไงน๊าเนี่ย?"
"อยากเห็นเนอะฝน...บางทีอาจจะอายจนพูดอะไรไม่ออกเป็นใบ้ไปเลยก็ได้"
...คราวนี้อรนิภาทำอย่างเดียวกับหยาดฝนบ้าง...หล่อนหมุนตัวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดลูกสาวคนเล็กที่นิสัยเหมือนกับตัวเองในวัยรุ่นเหลือเกิน...
"คงเป็นเช่นนั้นค่า--"
"ไม่มีทางซะละ!!...เข้ากันดีนักนะ 2 คนนี้...เป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว"
...สุรีย์พรรณรำพึงกับตนเองแต่ที่หยาดฝนพูดก็ใช่ว่าจะไร้เหตุผลซะทีเดียว...บัดนี้ในหัวใจของหญิงสาววัย 22 เริ่มเกิดความหวั่นไหวแม้จะยังเพียงเล็กน้อยแต่ใครจะรู้ว่าอนาคตข้างหน้านั้น...
"...ไม่ปฎิเสธก็ได้ว่าเราอยากพบเอ้แต่ไม่ได้หมายความว่าจะชอบแบบนั้น...แค่เป็นการพูดเองเออเองของเด็กบ๊องๆคนหนึ่งเท่านั้น..."
...จากนั้นหญิงสาวผู้เยือกเย็นก็ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง...
...................................................................................................

เวลาใกล้ค่ำในห้องอาบน้ำ...

"คิดอะไรอยู่เอ่ย?"
".............................................."
"เอาะ...เอาะ...อ๋อ!!...คิดถึงตาเอ้อยู่ใช่ม้า--"
"...กรุณาอย่าเดาอะไรมั่วๆได้มั้ยคะ?"
"ฮื้ม!!...แล้วไม่เห็นจะต้องปฏิเสธเสียงดังขนาดนั้นเลยนี่คะ...หือ?...โฮ่---..."
"...อะไร?"
...หยาดฝนยิ้มมุมปากขณะดึงผ้าขนหนูออกจากตัวและทำทีส่องกระจกปล่อยให้สุรีย์พรรณที่แช่ในอ่างอาบน้ำต้องเป็นฝ่ายถาม...
"เปล่าน้า--...ฝนไม่ได้คิดอะไรร้อก!!...พี่นั่นแหละคิดมากเกินไป"
"เพราะพี่คิดมากและมันมักถูกซะด้วย...ตั้งแต่ฝนยังเด็กจนบัดนี้โตเป็นสาวแหละนะ"
...แคทนึกในใจ...ใช่...ปีนี้น้องฝนเติบโตเป็นสาวเต็มตัวแล้ว...ทรวดทรงองค์เอวล้วนแต่ขยายผายเต่งตึง...ไม่ว่าจะทั้งส่วนบนส่วนล่างก็แทบจะไม่มีอะไรแตกต่างกับเธอเลย...ยกเว้น...
"หน้าอกโตขึ้นอีกสินะฝน"
"อ่า---...แต่ยังไม่เท่าพี่สักทีเนี่ย...ถามจริง...จะทำยังไงให้ใหญ่เท่าพี่ล่ะคะ?"
"...เดี๋ยวมันก็ใหญ่ขึ้นตามวัยเอง..."
"งั้นรึ!!...แต่ฝนได้ยินมาว่าถ้าให้ผู้ชายจับมันจะช่วยให้ใหญ่ขึ้นได้..."
"???"
"อย่างนั้นตั้งแต่พรุ่งนี้ฝนจะไปหาพวกเพื่อนผู้ชาย...ให้พวกเขาจับให้หมดทุกคนเลย...ฮะๆๆๆ"
(พรวด!!!)
"อุ๊บ!!...แค่ก!!...แค่ก--"
...สุรีย์พรรณกำลังดื่มน้ำแร่พอได้ยินหยาดฝนพูดจาทะลึ่งตึงตังเลยสำลัก...
"เด็กบ้า!!!...อย่าไปทำแบบนั้นเด็ดขาดนะ...ใครสั่งใครสอนให้พูดจาสัปดนลามกแบบนี้กันหึ?"
"ฮ่าๆๆๆ...ไม่ใช่พี่นี่"
"...หมายความว่ายังไง?"
"ก็นอกจากพี่สันต์ที่ได้มีโอกาสนวดหน้าอกพี่ก็จะมีพี่เอ้อีกคนแหงๆ...คงอดใจรอถึงพรุ่งนี้แทบไม่ไหวสิท่า?"
...แคทอดจะหน้าแดงไม่ได้...จากที่น้องสาวแขวะเมื่อกี้ครั้นจะปฏิเสธก็ตอบได้ไม่เต็มปากแต่จะให้ยอมรับมันก็...ไม่...ไม่เป็นความจริงสักนิด!!...เธอไม่ใช่คนบ้าผู้ชายขนาดจะวิ่งแร่ไปเสนอตัวให้...
"ขืนยังแหย่อีกพี่โกรธจริงๆด้วย!!!...พี่ไม่ได้..."
"หรือจะบอกไม่จริงค่ะ?...ก็เมื่อก่อนฝนเคยเห็นกับตาด้วยล่ะจะบอกให้...พี่เอ้นะพี่เอ้"
"......................................................"
"แหม---...เพราะงั้นหน้าอกพี่ถึงได้ตั้งเต้านูนอวบซะไม่มี...อีกอย่าง...ยอมรับมาตรงๆเลยว่าพี่แอบชอบพี่เอ้อยู่เหมือนกัน"
"ฮึ!!...ถ้าพี่จะทำแบบที่ฝนพูดจริงก็คงไม่ทำให้ดูต่อหน้าหรอกย่ะ!!"
"อ้าว!!!...พูดแบบนี้มีมูลสิเนี่ย?...ตั้งใจชวนตาเอ้สุดหล่อมาทำเรื่องทะลึ่งกันในที่ส่วนตัวจริงๆหรือคะ?"
"พูดจาน่ารำคาญนะฝน!!!...จะหาเรื่องกันใช่มั้ย?"
"เฮ่ย!!...เอาจริงเหยอ?...บอกความจริงทำเป็นรับไม่ได้รึ?"
"......................................................"
"...โฮ่--...เข้าใจละ!!...ก็ยังได้...หนูยังคาใจกับเมื่อตอนบ่ายด้วย...ดี!!...มาตัดสินกันต่อ...ที่นี่เวลานี้เลย!!"
...หยาดฝนตั้งท่าพร้อมสู้...ไขว้แขนเป็นรูปกากบาทและตั้งมือขึ้นพร้อมก้าวเท้าซ้ายนำหน้าซึ่งเป็นท่าประจำตัวของเธอ...สุรีย์พรรณผุดลุกและก้าวเท้าออกมาจากอ่างน้ำช้าๆ (เฮ่ๆๆ...พวกหล่อนคิดจะทำอะไรกันเนี่ย?...กำลังอยู่ในชุดวันเกิดนะตัวเอง) ...
"......................................................"
...สุรีย์พรรณกำหมัดบีบนิ้วดังกร๊อบ...หยาดฝนจับจ้องอาการฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่คลาดสายตาและหาวิธีรับมือ...การต่อสู้นอกรอบ (อะไรของพวกหล่อนก็ไม่รุ) ใกล้เริ่มขึ้น...
"...วันนี้พี่จะขอดัดนิสัยเด็กดื้อพูดแต่เรื่องลามก"
"ผิดแล้วค่า---...หนูจะดัดนิสัยคนปากแข็งไม่ยอมรับความจริงต่างหาก"
"......................................................"
"......................................................"
"ย้าก!!!!"
"ฮ่าห์---"
(ตึง!!...ตึง!!...ตูม!!!)
...ดูเชิงกันครู่เดียว...เสียงหมัดเสียงแข้งของ 2 สาวพี่น้องจอมซ่าก็ปะทะกันดังสนั่นลั่นห้องน้ำบ้านเทวะกรนันท์...สุรีย์พรรณหยาดฝนต่างบรรเลงเพลงคาราเต้เข้าใส่กันทั้งๆที่ร่างกายเปลือยเปล่าหาได้มีอาภรณ์ปกปิดร่างไม่...
"หืมๆๆ...ฮืม---...วันนี้ทำแกงจืดฟักดีกว่านะเรา...เอ๋?...เสียงอะหยังหว่า?...อืม--...หูฝาดมั้ง"
...อรนิภาหารู้ไม่ว่าบุตรสาวจอมห่ามทั้ง 2 คนกำลังทำอะไรกันอยู่...ถึงแม้จะงัดกระบวนท่าเด็ดออกมาใช้แต่ก็ยังไม่ได้ผลมากนักเพราะต่างรู้จักฝีมือของกันและกันเป็นอย่างดีดังนั้นจึงหลบหลีกได้อย่างว่องไวทั้งคู่...หยาดฝนย่อตัวตวัดเท้ายกถีบข้ามศรีษะแต่สุรีย์พรรณประสานมือป้องกันได้ทว่าก็ต้องถอยออกไปตามแรง...
"ฮึ!!"
"โอ๊ะ!!"
...ถัดมาสุรีย์พรรณใช้ความยาวของเส้นผมตนเองให้เป็นประโยชน์...หยาดฝนที่หมายเข้ามาซ้ำก็จำต้องรีบล่าถอย...ครั้นจะคว้าจับก็ไม่อาจทำได้เพราะเส้นผมยังไม่ทันตวัดผ่านไปหมดกำปั้นขวาตรงก็พุ่งชกออกมาทันที...ถึงจะรับได้แต่ฝนก็รู้สึกชาที่มือ...
"...ใช้ผมฟาดต่างแส้รึ?...แต่มันไม่ได้ผลกับฝนหรอกน่า!!"
"หางแมงป่องของน้องก็ยังไม่มีพิษสง...ไม่ต้องโว!!"
"หึ!!...ทีนี้ล่ะ!!!"
"เข้ามา!!!"
"โอ๊ววววววววว---"
"OLA!!...OLA!!...OLA!!"
(โครม!!...เปรี้ยง!!!)
...คราวนี้เสียงการต่อสู้ดังไปถึงหน้าบ้าน...อรนิภากำลังเลือกสรรผลฟักมาทำอาหารเย็นพอได้ยินเข้าเลยชักเอะใจรีบเดินเข้ามาดู...
"เอะอะอะไรกัน?...ว้าย!!!"
...จังหวะหยาดฝนก้มตัวหลบหมัดของพี่สาวและสวนโต้ด้วยการเตะต่ำ...ทว่า!!!...ในขณะที่สุรีย์พรรณโดดหลบขาข้างหนึ่งเกิดเสียหลักลื่น...
"เฮ้ย!?...พี่!!!"
"โอ๊ย!!" (แคท)
"แอ๊ก!!!" (ฝน)
"ตายแล้ว!!!" (อรนิภา)
...อรนิภาร้องอุทานด้วยความตกใจที่เห็นร่างบุตรสาวคนโตหล่นลงทับบนบั้นท้ายบุตรสาวคนเล็กพอดิบพอดีซึ่งก็เจ็บตัวกันทั้งคู่เพราะสุรีย์พรรณดันเอาสะโพกลงไปโดนสันหลังน้องสาว...
"โอย---...โอ๊ย!!...เจ๊บๆๆ!!!...ก้นหนู...ปี้ลุกซี่--...ทับหนูได้นะ...ตัวหนักเป็นบ้าเล้ย!!!"
"...เสียมารยาท!!!...โอ้ย---...พี่ก็เจ็บสะโพกนะ...ก้นน้องทำไมแฟบ...แถมแข็งอีกด้วย...อือ---...อูย---เจ็บ..."
"กรี๊ด-----...หล่นมาทับเค้าแล้วจะว่าอีก...ก้นหนูงอนไม่แฟบสักหน่อยน๊ะ!!!...อูย---...นมฝนแบนหมดแล้ว!!!"
"........................................................"
"ห๊ะ!?...แม่!!"
"ว่าไงนะ!?"
...ฝนนอนหงายแคทนอนคว่ำ...ร่างโป๊เปลือยของ 2 พี่น้องเกยทับกันพลางร้องโอดโอยไม่เป็นท่าครั้นพอสาวเขี้ยวผงกหัวและสาวผมยาวเอี้ยวศรีษะเห็นคุณแม่ยืนหน้าบึ้งก็พากันตกอกตกใจ...ถ้าเป็นคนอื่นคงดูไม่จืดแน่ๆเพราะอรนิภาเห็นของลับหยาดฝนหมดสิ้นอย่างไม่ตั้งใจเนื่องจากเธอนอนหงายอ้าซ่าแต่สุรีย์พรรณยังดีที่มีเส้นผมยาวพอจะบังตรงส่วนนั้นได้รางๆ (สรุป...อรนิภาก็เห็นหมดอยู่ดี) ...
"ทำอะไรบ้าๆ!!!...ถ้าหัวกระแทกพื้นไปล่ะจะว่ายังไง?...เกิดกระดูกหักขึ้นมาอะไรมันจะเกิดขึ้นหา!!!...แคท!!...ฝน!!...มันอันตรายแค่ไหน?"
"ขอ...ขอโทษค่ะคุณแม่"
... 2 สาวเอ่ยขอโทษเสียงอ่อยซึ่งความจริงสุรีย์พรรณกับหยาดฝนก็เคยฟาดแข้งวัดกำปั้นกันในห้องน้ำมาแล้ว (ทั้งโป๊ๆนี่แหละ) ...
"แม่ขอสั่งให้ลูกเลิกทำแบบนี้เด็ดขาด!!!...ไม่งั้นจะฟ้องคุณพ่อ!!!"
"ว้าก!!!...อย่านะแม่"
...ฝนพยายามลุกนั่งยกไม้ยกมือห้ามพลางร้องเสียงหลง...ที่เป็นเช่นนี้เพราะเธอกลัวคุณพ่อตอนโมโหมากๆนั่นเอง...ส่วนสุรีย์พรรณลุกเดินโขยกเขยกไปหยิบผ้าเช็ดตัวด้วยยังมีอาการเคล็ดที่สะโพกอยู่...
"ถ้าจะประลองก็ไปที่บ้านอาจารย์โตโดโน่น...นี่อะไร!!...เป็นสาวเป็นแส้กลับเปลือยกายยกแข้งยกขาเตะต่อยกัน...ใครมาเห็นเขาจะว่ายังไง?...โดยเฉพาะแคท...ไม่น่าเป็นไปได้เลยนะเรา"
"...ขอโทษค่ะ...เป็นเพราะหนูไม่ควบคุมอารมณ์ให้ดี...ต่อไปแคทจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้วค่ะ"
"เพราะตาเอ้เป็นต้นเหตุน่ะแม่"
"ฮึ่ม!!!"
"ยังอีก!!!...แม่ยังไม่ทันละสายตาเลยนี่จะเอาอีกแล้วรึ?...ฝนก็เลิกยั่วอารมณ์พี่เขาซะที...อย่านั่งแหกขาแบบนั้นด้วย!!!"
"...ค่า---"
...พอคุณแม่ไปแล้วทั้ง 2 สาวก็ลงแช่ตัวในอ่างอาบน้ำพร้อมกันแต่ยังไม่วายที่จะโต้คารมกันอีก...
"เพราะพี่แท้ๆ...ถูกแม่ดุ...หึ!!...ฝนไม่โดนพี่ต่อยเลยสักหมัดแต่ดันเจ็บตัวเพราะพี่หล่นมาทับ...ก้นหนูช้ำเลยเห็นมั้ยคะ?"
"ยังไม่ยอมหยุดอีกเหรอ?...ฝนต่างหากล่ะที่แหย่พี่ก่อน"
"อะไรกันค๊ะ?...ปกติปี้ไม่ใช่คนที่จะโกรธใครง่ายๆแต่พอเป็นเรื่องของตาเอ้...นี่คงคิดลึกกับเขาจริงๆสิท่า?"
"พอได้แล้ว!!!"
"ฮิๆๆๆ...ก็ได้ค่า---...แต่พรุ่งนี้พี่เอ้มาฝนจะบอกให้หมดเลย"
"เชิญตามสบายเถอะยัยเด็กดื้อ!!!"
...

...คิดว่าคงไม่มีบ้านไหนหรอกที่จะมีลูกสาวสุดเพี้ยนสุดแก่นขนาดเปลือยกายล่อนจ้อนชกต่อยกันในห้องน้ำเยี่ยงสุรีย์พรรณกับหยาดฝน...(แต่น่าดูเหมือนกันยามที่อะไรต่อมิอะไรจะเคลื่อนไหวหรือกระเพื่อมดึ๋งๆ...รึไม่จริง?) ...
...................................................................................................

(...เกือบ 5 ปีก่อนสุรีย์พรรณมีอาการใจเต้นตึกตักกับคุณสันต์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนซึ่งนั่นคือ "ความรัก"...ครั้นพอ 5 ปีต่อมาเธอก็เริ่มจะรู้สึกเช่นนี้อีกครั้ง...บุคคลชื่อ "เอ้" ผู้นี้เป็นใครมาจากไหน...บรรยายมาถึงตรงนี้เชื่อว่าหลายๆคนคงเริ่มสงสัยและอยากรู้...เอาเป็นว่าลองไปทำความรู้จักกับเขาสักเล็กๆน้อยๆ)
...

"คุณเอ้คะ...ของจัดเสร็จเรียบร้อยค่ะ"
"ขอบใจมาก...นิดไปพักผ่อนได้แล้วล่ะ"
"................................................."
"มีอะไร...หรือเปล่า?"
"นิด...อยากไปกับคุณเอ้ค่ะ"
"...เรื่องนี้เราตกลงกันแล้วนะ"
"ขอโทษค่ะ...นิดทราบ...แต่...นิดอยากจะไปคุ้มครองคุณเอ้..."
"ผมไปค้างบ้านคุณป้าแค่คืนเดียวเอง...มะรืนตอนเย็นๆก็กลับถึงที่นี่แล้ว"
"................................................."
"เข้าใจดีว่านิดเป็นห่วงแต่ไม่มีใครทำอะไรผมได้ง่ายๆหรอกครับ...ไม่ได้ไปสู้รบกับใคร
ซักหน่อย"
"ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่...คุณเอ้รักเอ็นดูนิดเหมือนเป็นน้องสาวแท้ๆ...นิดดีใจและมีความสุขมากพร้อมทั้งเคยตั้งใจกับตัวเองว่าจะขอติดตามคุณไปตลอดชีวิต...พอครั้งนี้คุณจะไปคนเดียวเลยอดห่วงไม่ได้"
"................................................."
... "เอ้" เป็นบุตรคนเดียวของ "อรศินีย์" น้องสาวฝาแฝดของอรนิภาคุณแม่ของสุรีย์พรรณและหยาดฝนหรืออีกนัยหนึ่งคือเอ้,แคท,ฝนก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกันโดยแท้นั่นเองแล...
"คุณยายออกปากขอให้นิดอยู่ที่นี่ก็หมายความว่าท่านรักเอ็นดูนิดมากนะจ๊ะ...หมู่นี้ท่านชมนิดให้ผมฟังบ่อยๆด้วย"
"...นิดเข้าใจแล้วค่ะ"
"อืม..."
"งั้นคุณเอ้เอาชิโระเทนเคียวไปด้วยนะคะ"
"ฮะๆๆๆ...ไม่ได้หรอก...พกอาวุธมีคมขึ้นรถไฟเดี๋ยวเกิดตำรวจเขาค้นเจอก็ถูกจับกันพอดีสิจ๊ะ"
"...................................................."
"เอาละ!!...นิดไปพักผ่อนเถอะ...ผมก็จะนอนแล้วเหมือนกัน"
"...ราตรีสวัสดิ์ค่ะ..."
... "นิด" เด็กสาวที่ทางตระกูลรับมาอุปการะเลี้ยงดูตั้งแต่เล็ก...ปีนี้อายุ 15 ปี...เธอสนิทสนมกับเอ้มากที่สุดและเอ้ก็ไว้ใจเธอมากเช่นกัน...
"นี่เป็นโอกาสดีที่จะทำให้คุณยายเห็นความดีนะ...นิดอย่าปล่อยให้เสียเปล่าไปซะล่ะ"
...เมื่อเป็นลูกหลานของ "วิษณุมนตรี" เอ้จึงเป็นบุคคลระดับสูงที่ไม่ว่าใครก็ตามที่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลต้องให้ความเคารพเช่นเดียวกับแคทและฝน...ความเกี่ยวพันของบุคคลทั้ง 3 นี้อาจเป็นไปได้ว่าจะมีอะไรมากกว่าที่เราทุกคนรู้!!...
"หึๆๆ...แคท...เราจะเจอกันแล้วนะครับ...ผมต้องการฟังคำตอบจากปากของคุณเอง...ผมรอมานานมาก...ครั้งนี้จะต้องรู้ให้ได้ว่าเมื่อเทียบกับพี่สันต์แล้วผมจะสำคัญมากสักแค่ไหนกัน?"
".........................................................."
"ส่วนน้องฝน...จากวันนั้นที่ได้เห็นตัวจริงของน้อง...ยอมรับว่าน่ากลัวมากแต่ยังไงผมก็ชอบฝนในยามปกติที่ร่าเริงสดใสแก่นแก้วแสนซนมากกว่า...พรุ่งนี้ต้องขอดูให้ประจักษ์แก่ตาเต็มๆสักหน่อยว่าน้องจะเติบโตขึ้นกว่าคราวก่อนมากแค่ไหน?...ฮะๆๆ...แคทก็ดี...น้องฝนก็ดี...ผมอยากจะครอบครองเธอทั้ง 2 คนเหลือเกิน...ถ้าปล่อยให้คนใดคนหนึ่งหลุดลอยไปมันคงจะเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่สุดในชีวิตของผมเลยทีเดียว"
...

(เรียกว่ามาแรงแซงทางโค้งจริงๆเจ้าสุริยาคนนี้แต่ถ้าเขาไม่มีความมั่นใจพอว่าจะสามารถชนะใจสุรีย์พรรณกับหยาดฝนได้ก็คงไม่ประกาศรวบ 2 พี่น้องนี่ดอกหนา...เขาอาจจะเป็นคนที่ใครต่อใครรอมานานแสนนานก็เป็นได้...คนที่จะมาสยบสาวน้อยนักสู้ผู้เก่งกาจทั้ง 2 ไงล่ะ!!!)
...

...หนุกดีมั้ยเอ่ย?

ANOTHER SPIRITS (4) "บุคคลระดับสูงในวิษณุมนตรี!?...All Nude Battle!!"
16 Jun 2007
เรื่องราวสนุกๆของ 2 สาวในช่วงปิดเทอม


24 ตุลาคม 2548

"คุณแม่คะ...ฝนไม่อยู่?"
"คงไปเที่ยวยิงนกตกปลาตามเรื่องตามราวมั้งจ๊ะ...เห็นบ่นว่าเบื่ออยู่บ้านแม่เลยบอกให้ไปเที่ยวข้างนอก"
"ผู้หญิงนี่นะคะ?...ยิงนกตกปลา...แม่ปล่อยลิงจ๋อตัวนี้เข้าป่าไปได้ยังไง?...ถ้าเกิดออกไปก่อเรื่องอีกล่ะคะ?"
"ฮะๆๆ...ลูกแคทก็ฝึกหมัดมวยกับฟันดาบ...คือๆกัน...ไม่ต้องว่าน้องหรอกจ้ะ"
"คุณแม่น่ะชอบตามอกตามใจ...ฝนถึงเคยตัวแบบนี้ไงคะ...จะนึกภาพแม่ตอนสาวๆนี่ไม่ยากสักนิดค่ะ...แค่ดูฝนก็รู้ทันที"
"เหะ!!...มันแน่อยู่แล้วจ้า--...แต่...ปัจจุบันแม่อรคนงามของลูกก็ยังสวยเช้งวับไม่เปลี่ยนเยยน๊า---...ฮะๆๆๆ"
"นั่นไงคะ!!...สุ้มเสียงท่าทาง...อย่างกับมีฝน 2 คนเลย...ถอดแบบเหมือนกันราวฝาแฝด"
"..............................................."
"คุณแม่?"
"สั้นจังนะ...ลูกๆที่น่ารักอุตส่าห์กลับบ้านแต่มาอยู่ด้วยกันไม่เท่าไหร่ก็จะจากแม่ไป...เวลาผ่านไปเร็วเกิน"
...นึกว่าอะไรซะอีก...แคทเข้าสวมกอดมารดาและพูดปลอบโยน...
"แหม---...ก็คุณตาคุณยายอุตส่าห์โทรมาขอให้หนูกับฝนลงไปเยี่ยมและจะตอบปฎิเสธได้ยังไงล่ะคะคุณแม่?"
"...ตากับยายของลูกๆเขาก็เป็นซะอย่างนี้...สั่งอะไรแล้วคนอื่นต้องทำตาม...เฮ้อ---...แต่มีอีกเรื่องนึงที่น่าคิด...คือไม่รู้ว่าตระกูลวิษณุมนตรีถูกสาปหรือเปล่า?"
"ทำไมคุณแม่พูดแบบนั้นล่ะคะ?"
"คือแม่เคยคิดมาตั้งแต่ยังสาวๆแล้วว่าลูกหลานของตระกูลเรามักเป็นผู้หญิงซะส่วนมาก...ผู้ชายน่ะมีส่วนน้อยเหลือเกิน...ถ้าจะนับกันจริงๆก็แทบกางนิ้วนับได้...ตระกูลใหญ่ที่สืบเชื้อสายขุนนางในราชสำนักยาวนานมาเป็นร้อยๆปี...ไม่น่าเชื่อใช่มั้ยล่ะแคท?"
...สุรีย์พรรณพยักหน้าให้ผู้เป็นมารดาเพราะเป็นความจริง...เธอและหยาดฝนก็นับเป็นลูกหลานของ "วิษณุมนตรี" ด้วยเช่นกันแม้เวลานี้จะใช้นามสกุลของบิดา "เทวะกรนันท์" ...
"ไม่ต้องอื่นไกล...ในบรรดาพี่น้องของแม่ 4 คนก็เป็นผู้หญิงซะตั้ง 3 ผู้ชายมีคนเดียวคือลุงเอกและเขาก็มีแค่ลูกชายซึ่งนั่นคือบอล..."
...ถึงตรงนี้หญิงสาวพอจะเดาออกว่ามารดาต้องการพูดอะไร...
"...บอลคงไม่คิดจะ...กลับไปบ้านใหญ่หรอกค่ะเพราะเท่าที่แคททราบ...เขาโกรธแค้นคุณตากับคุณยายมากเหลือเกินเพราะยังฝังใจว่าทั้ง 2 ท่านมีส่วนสำคัญที่ทำให้แม่ของเขาต้องเสียชีวิต"
"ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพราะทุกคนคาดไม่ถึง!!...แต่บอล...ไม่ยอมรับฟังอะไรทั้งนั้นเพราะเขาได้เห็นพี่รัญภรณ์คุณแม่สุดที่รักสิ้นลมหายใจไปต่อหน้าต่อตา...มันเป็นบาดแผลที่ฝังรากลึกในจิตใจจนยากจะสมานได้...ถ้าเป็นแม่...บางทีก็อาจจะคิดเช่นเดียวกับเขานะ"
"...ส่วนฝนรู้จากสาว่าบอลไม่มีความยินดีจะใช้นามสกุลวิษณุมนตรีเลยสักนิด...เขาบอกจะเปลี่ยนแน่นอนหลังจากเรียนจบแถมประกาศกร้าวว่าจะขอตัดขาดจากบ้านใหญ่โดยเด็ดขาด"
"ไม่ได้!!!...อย่างนั้นตระกูลเก่าแก่ที่ยืนยงมาเกือบศตวรรษจะเป็นอย่างไร...เอ?...บางทีที่คุณตาคุณยายให้แคทกับฝนไปหาคงเพื่อจะขอร้องให้เกลี้ยกล่อมหรือพาบอลไปหาพวกท่านล่ะมั้ง?"
"อาจมีทางเป็นไปได้ค่ะคุณแม่แต่คงขอร้องผิดคนเพราะหนูไม่ได้สนิทอะไรกับบอลนัก...ฝนก็คาดหวังไม่ได้แน่...ให้พี่กุนกับสาช่วยอาจจะง่ายกว่านะคะ"
"เหรอจ๊ะ?...คือพูดกันตรงๆ...ลุงเอกเคยบอกแม่ว่าในฐานะบุตรชายคนโตของคุณตาแต่จะไม่ขอรับสิทธิ์ผู้นำตระกูลเพราะต้องการยกให้กับลูกแทนซึ่งถ้าบอลยืนกรานเสียงแข็งไม่ยอมกลับบ้านใหญ่มันต้องไม่เป็นผลดีแน่...ทรัพย์สินเงินทองที่คุณตาคุณยายยกให้แม่กับพ่อมันก็มากโขอยู่และเราตกลงกันว่าจะไม่เรียกร้องอะไรจากพวกท่านอีกแต่ทางญาติพี่น้องคนอื่นๆของแม่อาจไม่คิดแบบนี้"
"หมายความว่าถ้าบอลไม่ยอมรับเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไป...อนาคตอาจจะเกิดความวุ่นวายขึ้นใช่มั้ยคะ?"
"อืม--...บอลเป็นเด็กน่าสงสารต้องกำพร้าแม่ตั้งแต่เล็ก...แม่เห็นด้วยกับลุงเอกเต็มที่เพราะอยากให้หลานชายคนนี้ได้รับในสิ่งที่ควรจะได้โดยถือเป็นการชดเชยความผิดพลาดเมื่อครั้งอดีต...บอลอาจจะคิดว่าตัวเองไม่มีคุณค่าในสายตาคนอื่นแต่เขาก็คือบุคคลระดับสูงในวิษณุมนตรีเหมือนแคทกับฝนหรือลูกหลานคนอื่นๆ...ไม่แตกต่างกันเลย"
"หนูจะขอให้พี่กุนช่วยพูดกับบอลเองค่ะ...อย่างน้อยเขาต้องฟังว่าที่ภรรยาบ้าง"
"ขอบใจแคทมากจ้ะ!!...เออ--...เมื่อสักครู่สุริยาโทรมาแน่ะ"
"สุริยา...เอ้น่ะเหรอคะ?"
"อื้อ!!...บอกพรุ่งนี้จะขึ้นมา"
"คุณตาคุณยายคงใช้ให้มารับพวกหนูไปบ้านใหญ่"
...พอคิดได้ดังนี้สุรีย์พรรณก็มีความยินดีอย่างเห็นได้ชัด...
"แคท...ท่าทางลูกจะดีใจ?"
"...คุณแม่...รู้ด้วยหรือคะ?"
"อื้ม!!...สีหน้าแคทก็บอกชัดเจนอยู่แล้ว...ไม่บ่อยนักหรอกที่ลูกจะดูมีท่าทางดีใจอะไรกับใครเค้า..."
"บุคคลที่หนูยอมรับ...ถ้าไม่นับคุณสันต์...ก็มีเอ้เท่านั้นค่ะคุณแม่"
"...................................................."
"น้องนางคนงามกลับมาแล้วจ้า--...อะไรคะอะไร?...พี่เอ้เขาทำไมเหยอ?"
"ออกไปไหนมา?"
"หนูไปเตะตะกร้อกับพวกเด็กๆแถวบ้านนี่เองจ้ะ...เพิ่มพูนกำลังแข้งดีนักแล"
"เรี่ยวแรงที่มีก็มหาศาลปานนางยักษ์นางมารแล้วยังไม่พอใจอีกรึ?"
"ห๊ะ!!...ว่า'ไรนะค๊ะ!!...พี่สินางยักษ์...หาใช่ฝนไม่...ชอบทำตาดุใส่คนอื่นตังหากที่สมควรจะเป็น"
"ผิดแล้ว!!...พี่สวยเกินกว่าจะเอาไปเปรียบเป็นนางยักษ์...ถามคนสักพันคนคำตอบก็จะเป็นคำตอบเดียว"
"อี๊---...พูดดีมากนะคะ!!...อย่านึกว่าตัวจะสวยคนเดียวซี่--...ฝนก็สวยน่ารักเหมือนกัน...ไม่แพ้พี่หรอก"
"หึ!!"
"ท่าทางอย่างนั้น...ถอนหายใจแบบนั้น...หมายความว่ายังไงน่ะ!?...หรือคิดจะลองกำลังกันคะ?"
"...แน่จริงก็เข้ามาซิ"
"ฮึ่ย!!"
...ฝนเปิดศึกกับแคท...2 สาวตรงเข้าประลองกำลังแขนกันตรงหน้ามารดา...เสียงข้อนิ้วของทั้ง 2 ฝ่ายลั่นดังเปรี๊ยะๆ...
"ฮึบ!!!...อือ---"
"ฮึ๊ย---"
"เคยบอกแล้วไง...เรื่องกำลังแขน...ยังไงพี่ก็เหนือกว่า...ฮึ!!"
"ชิ!!...ภูมิใจงั้นเหรอ?...แต่กำลังขาหนู...ก็เหนือกว่าพี่เหมือนกันค่ะ..."
"สู้ไม่ได้...จะแพ้อยู่แล้วยังปากเก่งอีก"
...นอกจากนี้ยังต่างคนต่างบีบมือของอีกฝ่ายทดสอบแรงและความอดทนด้วย...
"...ฮือ--...หลังใกล้ติดกำแพง...เตรียมแพ้ได้เลยน้อง!!"
"ไม่มีทางหรอก!!...ฮึ่ม!!"
"เอ้าๆๆ...ทั้ง 2 คนหยุดได้แล้วน่า...คือเอ้เขาจะมาบ้านเราพรุ่งนี้จ้ะฝน"
"อะไรนะแม่?...พี่เอ้จะมา..."
...พอรู้ว่า "ลูกพี่ลูกน้อง" ที่เคยเล่นสนุกในสมัยเด็กด้วยกันจะมาหา...หยาดฝนก็รีบสงบศึกกับพี่สาวทันทีและถ้าขืนยังประลองกันต่อไปเธอจะตกเป็นฝ่ายแพ้เพราะถูกแคทดันให้ถอยหลังจนเกือบติดผนังอยู่แล้ว (กำลังแขนแคทยังเหนือกว่าฝนมากทีเดียว) ...
"....................................................."
"จริง...จริงเหรอคะ!!!...ไชโยๆๆ...ดีใจจังเลยเจ้า...อูย---...ปวดมือ"
...สาวเขี้ยวแสนดีอกดีใจกระโดดตัวลอยเหย็งๆเพราะจะได้เจอกับ "เอ้" หรือในชื่อจริง "สุริยา" วัย 22 ปี...ลูกพี่ลูกน้องของเธออีกคนหนึ่ง? (ไม่ได้มีเพียงบอลคนเดียวนะจะบอกให้) ...
"ไม่เห็นจะต้องร่าเริงดีใจอะไรขนาดนั้น..."
"เหอะๆๆ...ไม่ต้องว่าน้อง...ไม่ต้องว่านุ่ง...คนที่ควรดีใจที่สุดน่าจะเป็นพี่มากกว่าใครหรือไม่ใช่?"
"พี่ไปเกี่ยวอะไรด้วย?...ฝน!...คุณแม่คะ!!...2 คนอย่ามองอย่างงั้นสิ!!!"
...ความหมายของ "มองอย่างงั้น" คือ...ฝนกับแม่อรยืนโอบเอวทำตาแป๋วเป็นตาแมวจ้องมาที่แคทเพียงจุดเดียว...
(ซุบซิบๆ)
"แม่ดูจิ...พี่แคทอายล่ะ...ชอบพี่เอ้จริงๆด้วย"
"ใช่เลยๆ...หน้าเริ่มแดงนะนั่น...ไหนฝนบอกแม่ว่าพี่สาวเราจะไม่ชอบใครแล้วยังไงล่ะ?"
"แม่คะ!!"
"เฮะๆๆ...นึกแล้วว่าต้องได้ยิน...ก็ยอมรับมาตรงๆซี่ว่าพี่ปลาบปลื้มยินดีมากที่ตาเอ้จะมาบ้านเรา...เห็นมั้ย!!...วันก่อนบ่นอยากพบแล้วเป็นยังไงคะ?...พรุ่งนี้ก็จะได้เจอกันสมใจใช่มั้ยละ?"
"น้องนี่พูดไม่รู้เรื่อง!!...พี่ไม่เคยบอก...อยากพบเพิบอะไรกัน...ไม่ต้องมาจับคู่ให้เลยนะ"
...แล้วจู่ๆสุรีย์พรรณก็รีบตัดบทสนทนาพร้อมทั้งเดินหนีไปปล่อยให้น้องสาวกับคุณแม่ป้องปากหัวเราะคิกๆอย่างรื่นรมย์...ไม่เพียงแค่นี้... 2 สาวแม่ลูกยังจับคู่เต้นรำลีลาศกันเฉิบๆ...
"แม่ขา--...หาไม่ง่ายนักที่พี่แคทจะเขินถึงขนาดรีบเดินหนีอย่างเงี้ย--"
"ก็แสดงว่าพี่เราชอบเอ้เขาจริงๆน่ะสิ?"
...ฝนหมุนตัวมาอยู่ในอ้อมกอดคุณแม่และตอบว่า...
"ปากบอกหัวใจจะไม่มีความรักแต่นี่ยังไม่ทันเจอกันกลับแสดงความอ่อนไหวออกมาซะแล้ว...ถ้าเจอะหน้าจังๆจะเป็นยังไงน๊าเนี่ย?"
"อยากเห็นเนอะฝน...บางทีอาจจะอายจนพูดอะไรไม่ออกเป็นใบ้ไปเลยก็ได้"
...คราวนี้อรนิภาทำอย่างเดียวกับหยาดฝนบ้าง...หล่อนหมุนตัวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดลูกสาวคนเล็กที่นิสัยเหมือนกับตัวเองในวัยรุ่นเหลือเกิน...
"คงเป็นเช่นนั้นค่า--"
"ไม่มีทางซะละ!!...เข้ากันดีนักนะ 2 คนนี้...เป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว"
...สุรีย์พรรณรำพึงกับตนเองแต่ที่หยาดฝนพูดก็ใช่ว่าจะไร้เหตุผลซะทีเดียว...บัดนี้ในหัวใจของหญิงสาววัย 22 เริ่มเกิดความหวั่นไหวแม้จะยังเพียงเล็กน้อยแต่ใครจะรู้ว่าอนาคตข้างหน้านั้น...
"...ไม่ปฎิเสธก็ได้ว่าเราอยากพบเอ้แต่ไม่ได้หมายความว่าจะชอบแบบนั้น...แค่เป็นการพูดเองเออเองของเด็กบ๊องๆคนหนึ่งเท่านั้น..."
...จากนั้นหญิงสาวผู้เยือกเย็นก็ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง...
...................................................................................................

เวลาใกล้ค่ำในห้องอาบน้ำ...

"คิดอะไรอยู่เอ่ย?"
".............................................."
"เอาะ...เอาะ...อ๋อ!!...คิดถึงตาเอ้อยู่ใช่ม้า--"
"...กรุณาอย่าเดาอะไรมั่วๆได้มั้ยคะ?"
"ฮื้ม!!...แล้วไม่เห็นจะต้องปฏิเสธเสียงดังขนาดนั้นเลยนี่คะ...หือ?...โฮ่---..."
"...อะไร?"
...หยาดฝนยิ้มมุมปากขณะดึงผ้าขนหนูออกจากตัวและทำทีส่องกระจกปล่อยให้สุรีย์พรรณที่แช่ในอ่างอาบน้ำต้องเป็นฝ่ายถาม...
"เปล่าน้า--...ฝนไม่ได้คิดอะไรร้อก!!...พี่นั่นแหละคิดมากเกินไป"
"เพราะพี่คิดมากและมันมักถูกซะด้วย...ตั้งแต่ฝนยังเด็กจนบัดนี้โตเป็นสาวแหละนะ"
...แคทนึกในใจ...ใช่...ปีนี้น้องฝนเติบโตเป็นสาวเต็มตัวแล้ว...ทรวดทรงองค์เอวล้วนแต่ขยายผายเต่งตึง...ไม่ว่าจะทั้งส่วนบนส่วนล่างก็แทบจะไม่มีอะไรแตกต่างกับเธอเลย...ยกเว้น...
"หน้าอกโตขึ้นอีกสินะฝน"
"อ่า---...แต่ยังไม่เท่าพี่สักทีเนี่ย...ถามจริง...จะทำยังไงให้ใหญ่เท่าพี่ล่ะคะ?"
"...เดี๋ยวมันก็ใหญ่ขึ้นตามวัยเอง..."
"งั้นรึ!!...แต่ฝนได้ยินมาว่าถ้าให้ผู้ชายจับมันจะช่วยให้ใหญ่ขึ้นได้..."
"???"
"อย่างนั้นตั้งแต่พรุ่งนี้ฝนจะไปหาพวกเพื่อนผู้ชาย...ให้พวกเขาจับให้หมดทุกคนเลย...ฮะๆๆๆ"
(พรวด!!!)
"อุ๊บ!!...แค่ก!!...แค่ก--"
...สุรีย์พรรณกำลังดื่มน้ำแร่พอได้ยินหยาดฝนพูดจาทะลึ่งตึงตังเลยสำลัก...
"เด็กบ้า!!!...อย่าไปทำแบบนั้นเด็ดขาดนะ...ใครสั่งใครสอนให้พูดจาสัปดนลามกแบบนี้กันหึ?"
"ฮ่าๆๆๆ...ไม่ใช่พี่นี่"
"...หมายความว่ายังไง?"
"ก็นอกจากพี่สันต์ที่ได้มีโอกาสนวดหน้าอกพี่ก็จะมีพี่เอ้อีกคนแหงๆ...คงอดใจรอถึงพรุ่งนี้แทบไม่ไหวสิท่า?"
...แคทอดจะหน้าแดงไม่ได้...จากที่น้องสาวแขวะเมื่อกี้ครั้นจะปฏิเสธก็ตอบได้ไม่เต็มปากแต่จะให้ยอมรับมันก็...ไม่...ไม่เป็นความจริงสักนิด!!...เธอไม่ใช่คนบ้าผู้ชายขนาดจะวิ่งแร่ไปเสนอตัวให้...
"ขืนยังแหย่อีกพี่โกรธจริงๆด้วย!!!...พี่ไม่ได้..."
"หรือจะบอกไม่จริงค่ะ?...ก็เมื่อก่อนฝนเคยเห็นกับตาด้วยล่ะจะบอกให้...พี่เอ้นะพี่เอ้"
"......................................................"
"แหม---...เพราะงั้นหน้าอกพี่ถึงได้ตั้งเต้านูนอวบซะไม่มี...อีกอย่าง...ยอมรับมาตรงๆเลยว่าพี่แอบชอบพี่เอ้อยู่เหมือนกัน"
"ฮึ!!...ถ้าพี่จะทำแบบที่ฝนพูดจริงก็คงไม่ทำให้ดูต่อหน้าหรอกย่ะ!!"
"อ้าว!!!...พูดแบบนี้มีมูลสิเนี่ย?...ตั้งใจชวนตาเอ้สุดหล่อมาทำเรื่องทะลึ่งกันในที่ส่วนตัวจริงๆหรือคะ?"
"พูดจาน่ารำคาญนะฝน!!!...จะหาเรื่องกันใช่มั้ย?"
"เฮ่ย!!...เอาจริงเหยอ?...บอกความจริงทำเป็นรับไม่ได้รึ?"
"......................................................"
"...โฮ่--...เข้าใจละ!!...ก็ยังได้...หนูยังคาใจกับเมื่อตอนบ่ายด้วย...ดี!!...มาตัดสินกันต่อ...ที่นี่เวลานี้เลย!!"
...หยาดฝนตั้งท่าพร้อมสู้...ไขว้แขนเป็นรูปกากบาทและตั้งมือขึ้นพร้อมก้าวเท้าซ้ายนำหน้าซึ่งเป็นท่าประจำตัวของเธอ...สุรีย์พรรณผุดลุกและก้าวเท้าออกมาจากอ่างน้ำช้าๆ (เฮ่ๆๆ...พวกหล่อนคิดจะทำอะไรกันเนี่ย?...กำลังอยู่ในชุดวันเกิดนะตัวเอง) ...
"......................................................"
...สุรีย์พรรณกำหมัดบีบนิ้วดังกร๊อบ...หยาดฝนจับจ้องอาการฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่คลาดสายตาและหาวิธีรับมือ...การต่อสู้นอกรอบ (อะไรของพวกหล่อนก็ไม่รุ) ใกล้เริ่มขึ้น...
"...วันนี้พี่จะขอดัดนิสัยเด็กดื้อพูดแต่เรื่องลามก"
"ผิดแล้วค่า---...หนูจะดัดนิสัยคนปากแข็งไม่ยอมรับความจริงต่างหาก"
"......................................................"
"......................................................"
"ย้าก!!!!"
"ฮ่าห์---"
(ตึง!!...ตึง!!...ตูม!!!)
...ดูเชิงกันครู่เดียว...เสียงหมัดเสียงแข้งของ 2 สาวพี่น้องจอมซ่าก็ปะทะกันดังสนั่นลั่นห้องน้ำบ้านเทวะกรนันท์...สุรีย์พรรณหยาดฝนต่างบรรเลงเพลงคาราเต้เข้าใส่กันทั้งๆที่ร่างกายเปลือยเปล่าหาได้มีอาภรณ์ปกปิดร่างไม่...
"หืมๆๆ...ฮืม---...วันนี้ทำแกงจืดฟักดีกว่านะเรา...เอ๋?...เสียงอะหยังหว่า?...อืม--...หูฝาดมั้ง"
...อรนิภาหารู้ไม่ว่าบุตรสาวจอมห่ามทั้ง 2 คนกำลังทำอะไรกันอยู่...ถึงแม้จะงัดกระบวนท่าเด็ดออกมาใช้แต่ก็ยังไม่ได้ผลมากนักเพราะต่างรู้จักฝีมือของกันและกันเป็นอย่างดีดังนั้นจึงหลบหลีกได้อย่างว่องไวทั้งคู่...หยาดฝนย่อตัวตวัดเท้ายกถีบข้ามศรีษะแต่สุรีย์พรรณประสานมือป้องกันได้ทว่าก็ต้องถอยออกไปตามแรง...
"ฮึ!!"
"โอ๊ะ!!"
...ถัดมาสุรีย์พรรณใช้ความยาวของเส้นผมตนเองให้เป็นประโยชน์...หยาดฝนที่หมายเข้ามาซ้ำก็จำต้องรีบล่าถอย...ครั้นจะคว้าจับก็ไม่อาจทำได้เพราะเส้นผมยังไม่ทันตวัดผ่านไปหมดกำปั้นขวาตรงก็พุ่งชกออกมาทันที...ถึงจะรับได้แต่ฝนก็รู้สึกชาที่มือ...
"...ใช้ผมฟาดต่างแส้รึ?...แต่มันไม่ได้ผลกับฝนหรอกน่า!!"
"หางแมงป่องของน้องก็ยังไม่มีพิษสง...ไม่ต้องโว!!"
"หึ!!...ทีนี้ล่ะ!!!"
"เข้ามา!!!"
"โอ๊ววววววววว---"
"OLA!!...OLA!!...OLA!!"
(โครม!!...เปรี้ยง!!!)
...คราวนี้เสียงการต่อสู้ดังไปถึงหน้าบ้าน...อรนิภากำลังเลือกสรรผลฟักมาทำอาหารเย็นพอได้ยินเข้าเลยชักเอะใจรีบเดินเข้ามาดู...
"เอะอะอะไรกัน?...ว้าย!!!"
...จังหวะหยาดฝนก้มตัวหลบหมัดของพี่สาวและสวนโต้ด้วยการเตะต่ำ...ทว่า!!!...ในขณะที่สุรีย์พรรณโดดหลบขาข้างหนึ่งเกิดเสียหลักลื่น...
"เฮ้ย!?...พี่!!!"
"โอ๊ย!!" (แคท)
"แอ๊ก!!!" (ฝน)
"ตายแล้ว!!!" (อรนิภา)
...อรนิภาร้องอุทานด้วยความตกใจที่เห็นร่างบุตรสาวคนโตหล่นลงทับบนบั้นท้ายบุตรสาวคนเล็กพอดิบพอดีซึ่งก็เจ็บตัวกันทั้งคู่เพราะสุรีย์พรรณดันเอาสะโพกลงไปโดนสันหลังน้องสาว...
"โอย---...โอ๊ย!!...เจ๊บๆๆ!!!...ก้นหนู...ปี้ลุกซี่--...ทับหนูได้นะ...ตัวหนักเป็นบ้าเล้ย!!!"
"...เสียมารยาท!!!...โอ้ย---...พี่ก็เจ็บสะโพกนะ...ก้นน้องทำไมแฟบ...แถมแข็งอีกด้วย...อือ---...อูย---เจ็บ..."
"กรี๊ด-----...หล่นมาทับเค้าแล้วจะว่าอีก...ก้นหนูงอนไม่แฟบสักหน่อยน๊ะ!!!...อูย---...นมฝนแบนหมดแล้ว!!!"
"........................................................"
"ห๊ะ!?...แม่!!"
"ว่าไงนะ!?"
...ฝนนอนหงายแคทนอนคว่ำ...ร่างโป๊เปลือยของ 2 พี่น้องเกยทับกันพลางร้องโอดโอยไม่เป็นท่าครั้นพอสาวเขี้ยวผงกหัวและสาวผมยาวเอี้ยวศรีษะเห็นคุณแม่ยืนหน้าบึ้งก็พากันตกอกตกใจ...ถ้าเป็นคนอื่นคงดูไม่จืดแน่ๆเพราะอรนิภาเห็นของลับหยาดฝนหมดสิ้นอย่างไม่ตั้งใจเนื่องจากเธอนอนหงายอ้าซ่าแต่สุรีย์พรรณยังดีที่มีเส้นผมยาวพอจะบังตรงส่วนนั้นได้รางๆ (สรุป...อรนิภาก็เห็นหมดอยู่ดี) ...
"ทำอะไรบ้าๆ!!!...ถ้าหัวกระแทกพื้นไปล่ะจะว่ายังไง?...เกิดกระดูกหักขึ้นมาอะไรมันจะเกิดขึ้นหา!!!...แคท!!...ฝน!!...มันอันตรายแค่ไหน?"
"ขอ...ขอโทษค่ะคุณแม่"
... 2 สาวเอ่ยขอโทษเสียงอ่อยซึ่งความจริงสุรีย์พรรณกับหยาดฝนก็เคยฟาดแข้งวัดกำปั้นกันในห้องน้ำมาแล้ว (ทั้งโป๊ๆนี่แหละ) ...
"แม่ขอสั่งให้ลูกเลิกทำแบบนี้เด็ดขาด!!!...ไม่งั้นจะฟ้องคุณพ่อ!!!"
"ว้าก!!!...อย่านะแม่"
...ฝนพยายามลุกนั่งยกไม้ยกมือห้ามพลางร้องเสียงหลง...ที่เป็นเช่นนี้เพราะเธอกลัวคุณพ่อตอนโมโหมากๆนั่นเอง...ส่วนสุรีย์พรรณลุกเดินโขยกเขยกไปหยิบผ้าเช็ดตัวด้วยยังมีอาการเคล็ดที่สะโพกอยู่...
"ถ้าจะประลองก็ไปที่บ้านอาจารย์โตโดโน่น...นี่อะไร!!...เป็นสาวเป็นแส้กลับเปลือยกายยกแข้งยกขาเตะต่อยกัน...ใครมาเห็นเขาจะว่ายังไง?...โดยเฉพาะแคท...ไม่น่าเป็นไปได้เลยนะเรา"
"...ขอโทษค่ะ...เป็นเพราะหนูไม่ควบคุมอารมณ์ให้ดี...ต่อไปแคทจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้วค่ะ"
"เพราะตาเอ้เป็นต้นเหตุน่ะแม่"
"ฮึ่ม!!!"
"ยังอีก!!!...แม่ยังไม่ทันละสายตาเลยนี่จะเอาอีกแล้วรึ?...ฝนก็เลิกยั่วอารมณ์พี่เขาซะที...อย่านั่งแหกขาแบบนั้นด้วย!!!"
"...ค่า---"
...พอคุณแม่ไปแล้วทั้ง 2 สาวก็ลงแช่ตัวในอ่างอาบน้ำพร้อมกันแต่ยังไม่วายที่จะโต้คารมกันอีก...
"เพราะพี่แท้ๆ...ถูกแม่ดุ...หึ!!...ฝนไม่โดนพี่ต่อยเลยสักหมัดแต่ดันเจ็บตัวเพราะพี่หล่นมาทับ...ก้นหนูช้ำเลยเห็นมั้ยคะ?"
"ยังไม่ยอมหยุดอีกเหรอ?...ฝนต่างหากล่ะที่แหย่พี่ก่อน"
"อะไรกันค๊ะ?...ปกติปี้ไม่ใช่คนที่จะโกรธใครง่ายๆแต่พอเป็นเรื่องของตาเอ้...นี่คงคิดลึกกับเขาจริงๆสิท่า?"
"พอได้แล้ว!!!"
"ฮิๆๆๆ...ก็ได้ค่า---...แต่พรุ่งนี้พี่เอ้มาฝนจะบอกให้หมดเลย"
"เชิญตามสบายเถอะยัยเด็กดื้อ!!!"
...

...คิดว่าคงไม่มีบ้านไหนหรอกที่จะมีลูกสาวสุดเพี้ยนสุดแก่นขนาดเปลือยกายล่อนจ้อนชกต่อยกันในห้องน้ำเยี่ยงสุรีย์พรรณกับหยาดฝน...(แต่น่าดูเหมือนกันยามที่อะไรต่อมิอะไรจะเคลื่อนไหวหรือกระเพื่อมดึ๋งๆ...รึไม่จริง?) ...
...................................................................................................

(...เกือบ 5 ปีก่อนสุรีย์พรรณมีอาการใจเต้นตึกตักกับคุณสันต์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนซึ่งนั่นคือ "ความรัก"...ครั้นพอ 5 ปีต่อมาเธอก็เริ่มจะรู้สึกเช่นนี้อีกครั้ง...บุคคลชื่อ "เอ้" ผู้นี้เป็นใครมาจากไหน...บรรยายมาถึงตรงนี้เชื่อว่าหลายๆคนคงเริ่มสงสัยและอยากรู้...เอาเป็นว่าลองไปทำความรู้จักกับเขาสักเล็กๆน้อยๆ)
...

"คุณเอ้คะ...ของจัดเสร็จเรียบร้อยค่ะ"
"ขอบใจมาก...นิดไปพักผ่อนได้แล้วล่ะ"
"................................................."
"มีอะไร...หรือเปล่า?"
"นิด...อยากไปกับคุณเอ้ค่ะ"
"...เรื่องนี้เราตกลงกันแล้วนะ"
"ขอโทษค่ะ...นิดทราบ...แต่...นิดอยากจะไปคุ้มครองคุณเอ้..."
"ผมไปค้างบ้านคุณป้าแค่คืนเดียวเอง...มะรืนตอนเย็นๆก็กลับถึงที่นี่แล้ว"
"................................................."
"เข้าใจดีว่านิดเป็นห่วงแต่ไม่มีใครทำอะไรผมได้ง่ายๆหรอกครับ...ไม่ได้ไปสู้รบกับใคร
ซักหน่อย"
"ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่...คุณเอ้รักเอ็นดูนิดเหมือนเป็นน้องสาวแท้ๆ...นิดดีใจและมีความสุขมากพร้อมทั้งเคยตั้งใจกับตัวเองว่าจะขอติดตามคุณไปตลอดชีวิต...พอครั้งนี้คุณจะไปคนเดียวเลยอดห่วงไม่ได้"
"................................................."
... "เอ้" เป็นบุตรคนเดียวของ "อรศินีย์" น้องสาวฝาแฝดของอรนิภาคุณแม่ของสุรีย์พรรณและหยาดฝนหรืออีกนัยหนึ่งคือเอ้,แคท,ฝนก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกันโดยแท้นั่นเองแล...
"คุณยายออกปากขอให้นิดอยู่ที่นี่ก็หมายความว่าท่านรักเอ็นดูนิดมากนะจ๊ะ...หมู่นี้ท่านชมนิดให้ผมฟังบ่อยๆด้วย"
"...นิดเข้าใจแล้วค่ะ"
"อืม..."
"งั้นคุณเอ้เอาชิโระเทนเคียวไปด้วยนะคะ"
"ฮะๆๆๆ...ไม่ได้หรอก...พกอาวุธมีคมขึ้นรถไฟเดี๋ยวเกิดตำรวจเขาค้นเจอก็ถูกจับกันพอดีสิจ๊ะ"
"...................................................."
"เอาละ!!...นิดไปพักผ่อนเถอะ...ผมก็จะนอนแล้วเหมือนกัน"
"...ราตรีสวัสดิ์ค่ะ..."
... "นิด" เด็กสาวที่ทางตระกูลรับมาอุปการะเลี้ยงดูตั้งแต่เล็ก...ปีนี้อายุ 15 ปี...เธอสนิทสนมกับเอ้มากที่สุดและเอ้ก็ไว้ใจเธอมากเช่นกัน...
"นี่เป็นโอกาสดีที่จะทำให้คุณยายเห็นความดีนะ...นิดอย่าปล่อยให้เสียเปล่าไปซะล่ะ"
...เมื่อเป็นลูกหลานของ "วิษณุมนตรี" เอ้จึงเป็นบุคคลระดับสูงที่ไม่ว่าใครก็ตามที่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลต้องให้ความเคารพเช่นเดียวกับแคทและฝน...ความเกี่ยวพันของบุคคลทั้ง 3 นี้อาจเป็นไปได้ว่าจะมีอะไรมากกว่าที่เราทุกคนรู้!!...
"หึๆๆ...แคท...เราจะเจอกันแล้วนะครับ...ผมต้องการฟังคำตอบจากปากของคุณเอง...ผมรอมานานมาก...ครั้งนี้จะต้องรู้ให้ได้ว่าเมื่อเทียบกับพี่สันต์แล้วผมจะสำคัญมากสักแค่ไหนกัน?"
".........................................................."
"ส่วนน้องฝน...จากวันนั้นที่ได้เห็นตัวจริงของน้อง...ยอมรับว่าน่ากลัวมากแต่ยังไงผมก็ชอบฝนในยามปกติที่ร่าเริงสดใสแก่นแก้วแสนซนมากกว่า...พรุ่งนี้ต้องขอดูให้ประจักษ์แก่ตาเต็มๆสักหน่อยว่าน้องจะเติบโตขึ้นกว่าคราวก่อนมากแค่ไหน?...ฮะๆๆ...แคทก็ดี...น้องฝนก็ดี...ผมอยากจะครอบครองเธอทั้ง 2 คนเหลือเกิน...ถ้าปล่อยให้คนใดคนหนึ่งหลุดลอยไปมันคงจะเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่สุดในชีวิตของผมเลยทีเดียว"
...

(เรียกว่ามาแรงแซงทางโค้งจริงๆเจ้าสุริยาคนนี้แต่ถ้าเขาไม่มีความมั่นใจพอว่าจะสามารถชนะใจสุรีย์พรรณกับหยาดฝนได้ก็คงไม่ประกาศรวบ 2 พี่น้องนี่ดอกหนา...เขาอาจจะเป็นคนที่ใครต่อใครรอมานานแสนนานก็เป็นได้...คนที่จะมาสยบสาวน้อยนักสู้ผู้เก่งกาจทั้ง 2 ไงล่ะ!!!)
...

...หนุกดีมั้ยเอ่ย?