มาถึงช่วงท้ายของภาคหนึ่งแล้วตอนนี้ไม่คอยมีอะไรแต่อ่านได้ตลกขำๆคับตอนหน้า ผมจะลงภาคพิเศษซึ่งก็ต่อเนื่องกันอยู่แต่ความจมันเพิ่มขึ้นจะเป็นก็เชิญตาม ดูคับขอบอกถ้าไม่ได้อ่านจะเสี่ยดาย

บทส่งท้าย

4 พฤษภาคม 2548 ..........พรพรรณ(สาว).....นารีลักษณ์(เก๋)....
หลัง จากผ่านการร่ำลาอันแสนหวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา......ผมดำเนินชีวิตในช่วง ปิดภาคเรียนอยู่ที่บ้านเอกภพมาโดยปกติ.....พ่อย้ายไปทํางานที่อยุธยาพร้อม ตำแหน่งที่เลื่อนสูงขึ้น...วันหยุดเสาร์-อาทิตย์จะกลับมาบ้าน...ส่วนกุนไปทำงาน ที่กทม.ได้เกือบ 2 เดือนแล้ว...พ่อเช่าคอนโดให้กุนกับป้าศรีพักอยู่ใกล้ๆที่ทำงาน...และแวะเวียนไป เยี่ยม....กุนเธอโทรมาบ้านสัปดาห์หนึ่ง 2 - 3ครั้ง...ผมเองก็โทรไปหา....ทำให้ผมหายคิดถึงกุนไปเยอะเลย...เสียงหวานๆของเธอทำ ให้ความกังวลต่างๆมันหดหายไปเยอะเชียว.........เธอให้สัญญากับผมว่าจะหาเวลากลับมา บ้านให้มากที่สุด...นับแต่ทำงาน...กุนกลับมาบ้านได้ 2 ครั้งแล้ว...กุนบอกให้ผมดูแลน้องๆกับแม่ให้ดีด้วย...แถมยังไม่วายแหย่ผมว่า...อย่า เพิ่งให้สากับอ้อยเกิดตั้งท้องมีลูกก่อนเธอซะละ...แม่กวางน่ะยิ่งห้ามเลยเพราะ เดี๋ยวนับญาติกันไม่ถูก....ผมหัวเราะร่วนและบอกกุนไปว่า..ผมสนุกกับการเป็น หนุ่มวัยรุ่นอยู่...ยังไม่อยากจะเป็นพ่อคนตอนนี้หรอกนะ.......และผมยังฝากให้กุน ดูแลป้าศรี...ถ้ามีอะไรติดขัดก็โทรมาได้ทุกเวลา.............
กิจกรรมเซ็กส์ระหว่างผมกับบรรดาสาวๆในบ้าน...มีทุกอาทิตย์แหละครับ...แต่ต้อง รู้จักเว้นวางเพื่อตัวผมเอง
และเพื่อร่างกายของหญิงสาวด้วย...เกิดเอาแต่คึกคะนอง..มันจะเกิดเรื่องยุ่งยาก ตามมาได้......นานๆเข้า.........
ผม เริ่มรู้สึกว่าการอยู่บ้านเฉยๆโดยที่ไม่หางานอะไรทำมันเป็นเรื่องที่น่า เบื่อสิ้นดี...ถึงมีงานบ้านซึ่งจะเป็นหน้าที่ของแม่กวาง..อ้อย..สา.และผมช่วย กันทำ...แต่ผมชักจะเบื่อหน่ายแล้ว....ผมอยากทํางานนอกบ้านที่ได้เงินเพื่อจะได้ ช่วยลดภาระที่บ้าน...ประหยัดเงินของพ่อกับแม่กวาง...ถึงพวกเราจะไม่เดือดร้อน เรื่องเงินทองก้อตามที..................
พอดีกับที่ผมได้ออกไปนั่งดื่มกาแฟปั่นที่ ร้านนมเปิดใหม่..ใกล้ๆกับมหาลัย... ได้เจอพี่รหัสของผม...ซึ่งทำงานเป็นแม่ครัวอยู่...ผมเห็นแล้วมันน่าสนใจอยากจะทำ งานบ้างจึงขอคุยกับเจ้าของร้านซึ่งเป็นแฟนกับพี่รหัสของผมด้วย....เจ้าของร้าน เห็นว่าผมเป็นน้องรหัสของแฟนจึงยินดีที่จะรับผมเข้าทำงานเป็นเด็กเสริฟ......... โดยเริ่มงานทุกวันเวลา 6 โมงเย็นถึงเที่ยงคืน..ได้ค่าตอบแทนเดือนละ 4,500 บาท......และมีทิปพิเศษอีกด้วย.....ผมบอกเรื่องนี้ต่อทุกคนในบ้าน...ทั้งหมดก้อ เห็นด้วยเป็นอย่างดี...เมื่อไม่มีปัญหา......ผมจึงได้เริ่มงานเด็กเสริฟที่ร้าน นั้นตั้งแต่ต้นเดือนนี้แล้ว....ทุกคนที่ร้านใจดีและให้ความเป็นกันเองกับผม...... แต่มีข้อติดขัดเล็กน้อยตรงที่ระยะทางจากร้านถึงบ้านมันไกล.......เวลากลับมันไม่ ค่อยจะปลอดภัยเท่าไหร่เพราะพวกแก๊งส์มิจฉาชีพมันมีเยอะแถมยังพวกแก๊งส์รถ ซิ่งอีก.....ผมจึงอยากจะขอออกมาเช่าหอพักอยู่ใกล้ๆกับมหาลัย....แม่กวาง..อ้อย และสาตอนแรกต่างไม่ยอมเห็นด้วย..แต่พอผมอธิบายถึงความจำเป็นต่างๆให้ฟังโดย ละเอียด...แม่กวางจึงยอมตกลงแต่สากับอ้อยยังมีอิดออดบ้างเล็กน้อย...ซึ่งแต่ละ เดือนแม่กวางจะช่วยออกค่าหอให้ครึ่งหนึ่ง....แต่กำชับผมว่าต้องกลับมานอนบ้าน กับพวกเธอบ้าง...........พอกุนทราบเรื่องนี้..เธอไม่ได้คัดค้านอะไร..แต่ยังสนับ สนุนเต็มที่...ผมคิดจะเก็บเงินจากการทำงานไว้เป็นค่าเล่าเรียนและเก็บไว้เป็น ทุนรอนในการดำเนินชีวิตร่วมกับหญิงสาวที่ผมรักทุกคน........................................
ผมเริ่มขนของเข้าไปที่หอและจะไปอยู่ในสัปดาห์หน้า....วันนี้ผมจึงยังอยู่ที่ บ้าน.....
ตอน สาย.... เก๋โทรมาหาผม....บอกผมให้ไปหาเธอกับสาวที่หน้าปากซอยเข้าบ้านผม....บอกว่ามีธุระ อยากจะคุยด้วย.....สาวกับเก๋มีอะไรจะคุยกับผมกันนะ... 2 สาวไม่ได้โทรคุยกับผมนานเป็นเดือนๆแล้ว...วันนี้โทรมา
แสดงว่าต้องมีอะไร.........ผมแต่งตัวเดินออกมาจากบ้าน......พอไปถึง...เห็นทั้งเก๋และ สาวยืนคอยผมอยู่แล้ว...
".......พวกเราเอ็นติดมหาลัย.....แล้วละนะ......" สาวบอกข่าวที่ดีนี้ให้ผมรู้
".......โอ้!!!...ยินดีด้วยนะ...แล้วทำไมไม่โทรบอกเลยละ..."
"พอดีมัวแต่ยุ่งจัดการเรื่องเอกสาร..การมอบตัว...หาที่พักใหม่...ยุ่งอยู่ตั้ง นาน...และอยากให้บอลเซอร์ไพรส์ด้วยน่ะ"
"อืมม..."
".......และก้อตอนวันเกิดบอล...ขอโทษด้วยนะ...พวกเราไม่ได้มาให้ของขวัญบอลเลย......"
"โอย...ไม่เป็นไรหรอก...บอลไม่เคยเอามาคิดมากอยู่แล้วเรื่องนี้......."
"แต่เราคิดมากนะ.......ดังนั้น...วันนี้เก๋กับสาวจึงเอาของขวัญวันเกิดมาให้บอลจ๊ะ ...เอ้า...นี่..." สาวยื่นกล่องของขวัญกล่องเล็กๆให้ผม........
"เอ...อะไรหรือครับ??..."ผมถามขณะเปิดกล่องของขวัญ....แกะออกมาจึงรู้ว่าเป็น นาฬิกาข้อมือ........
"ราคามันอาจจะไม่แพงแต่อยากให้บอลรับไว้เถอะนะ...."
"........โอ้โห...ถูกใจมากเลยจ๊ะ ...ราคาถูกแพงยังไง...บอลไม่สนใจหรอก....ขอบคุณจริงๆนะครับ".......
เอ๊ะ...เดี๋ยว....ยังมีอีกชิ้นนี่..มันห่อกระดาษเล็กๆอยู่..ผมแกะออกดู...เป็นลูก กุญแจดอกหนึ่ง...กุญแจอะไร??
ผมเงยหน้ามอง...ยังไม่ทันจะถาม 2 สาว....เก๋และสาวยิ้มให้กันและบอกว่า
"กุญแจห้องของเรา 2 คนที่หอใหม่ไงละ......."
"หา????...อะไรกันน่ะ??"
"งงอะไรละ??..เรา 2 คนอยากให้บอลไปหาอีกนี่นา.."
"เอ๊อ... อะไร??..ให้ไปหานี่.....หรือว่าคือ....."
"เก๋กับสาวยังไม่ยอมแพ้หรอกนะจ๊ะ...รู้ไว้..พ่อหนุ่มมหาภัย......."
"เอ่อออ.........."
สาวกับเก๋พากันเข้ามาซบอกผมโดยที่ไม่กลัวใครจะมาเห็น...ซึ่งก้อมีคนเห็นน่ะ แหละ...โอย..แย่แล้ว...
"บอล...จะให้สาวกับเก๋ลืมเธอไปง่ายๆได้ยังไง....เรา 2 คนคิดถึงบอลมากนะจ๊ะ....เราตัดใจจากเธอไม่ได้..."
"แต่....แต่ว่า...แล้วที่สัญญาไว้กับกุนละ??"...จริงๆแล้วในใจผมก้อตัดใจจากเธอ ทั้ง 2 คนไม่ได้เช่นกัน.....
"น๊า...บอล....เก๋อยากให้เรา 3 คนเป็นอย่างเมื่อก่อน...ตอนที่พี่กุนบอกให้เราสัญญากับเธอ...เก๋ไม่อยากจะบอกให้ สัญญาเลยจริงๆ..."
"อือ...บอกตามตรง...บอลก้อยังลืมเก๋...สาว...ลืมไม่ได้..บอลทำไม่ได้หรอก......."ผมบอก ความรู้สึกของตัวเองออกมาอย่างจริงใจ
"อื้อ...ดี แล้ว...จากนี้บอล..เก๋..และสาว..เรามาเป็นเพื่อนรักกันเหมือนเดิม เถอะนะจ๊ะ..."..สาวนํ้าตาซึมด้วยความตื้นตันใจ...ผมพยักหน้าด้วยความดีใจ...สุด ท้าย..ผมก็ไม่อาจหนี 2 สาวที่เป็นมากกว่าเพื่อนร่วมชั้นปีได้พ้น...ไม่สิ..หัวใจของผมยินดีเปิดรับพวก เธอต่างหาก.........
"ครับ...และบอลขอบคุณสำหรับของขวัญมากนะ...."
"เดี๋ยวบอล....ยัง..ยังไม่จบ....แล้วก้อนี่...ยังมีของเพื่อนเก๋เขาฝากมาให้บอล ด้วย"
เอ๊ะ ใครกันอีกนะ เพื่อนของเก๋...
เก๋ส่งกล่องอีกกล่องให้.....ผมพูดพึมพำขณะเปิด....
"........ใครหรือเนี่ย??" เอ๋......เป็นที่โกนหนวด?? อ้าว....มีกระดาษแนบมาด้วย...ผมคลี่ออกอ่านมัน
มีเนื้อความว่า
(เก๋บอกบุศว่า 6 มีนาคม วันเกิดบอล..แต่บอลไม่ยอมบอกบุศเลยนะ...บุศส่งของขวัญวันเกิดย้อนหลังมาให้
คงจะถูกใจบอลนา....ของในกล่องเอาไว้บอลโกนหนวดเคราให้หล่อแล้วมาหาบุศอีกนะ จ๊ะ.....
ปล. แฟนของบอลสวยน่ารักดี...แต่บุศน่ารักกว่า..เพราะงั้นบุศไม่ยอมแพ้หรอก.......^_^...)
"เฮ้ยยยย ........บุศยา!!!!" ผมทำหน้าเลิ่กลั่ก...เก๋มองปฎิกิริยาของผมและหันไปพูดกับสาว
"เห็นมั้ยละ...สาว.....เก๋ว่าแล้ว........บอลกับบุศต้องรู้จักกัน........"
"อื้อ...."
"............?????..............."
.................................................................................................................................
....หยาดฝน....สุรีย์พรรณ
ผม เดินกลับมาพร้อมกับคิดถึงเรื่องนี้......ไม่ได้มีเพียงแค่..เก๋กับสาวแต่มีบุ ศซึ่งเธอเป็นเพื่อนกับเก๋มาเกี่ยวข้องด้วย........นี่มันอะไรกัน???.......ถ้าผมปฎิ เสธไปซะคงสบายไปแล้ว...แต่ผมไม่อาจจะทำร้ายจิตใจหญิงสาวที่มีความรักอัน บริสุทธิ์ถึง 2 คนได้ลงคอหรอก...มันโหดร้ายมากเกินไป.....พอดีกับที่โทรศัพท์มือถือดังขึ้น..... เบอร์นี้มัน??.......ผมปล่อยให้เสียงเรียกเข้าดังอยู่นานจึงตัดใจรับสาย.......
"ฮัลโหล......."
"..ฮ่า.. ฮ่า..บอลนะบอล ...รับช้ามาก........." ว้ากกก...จริงๆซะด้วย....ถ้อยคำพูดที่ชวนกวนประสาท...สำเนียงที่ฟังแล้วทำให้ขน หัวลุกเกรียวแบบนี้..ไม่มีทางจะเป็นใครอื่นได้หรอก......นอกจากหล่อนเพียงคน เดียว......
"แว้กกกก......ยัยเขี้ยวผี....โทรมาทำไม???.....ฉันกำลังยุ่งนะ..."
"โฮ่??..ฮึๆ....ลูกพี่ลูกน้องผู้น่ารักอุตส่าห์โทรมาหาด้วยความคิดถึงจะไม่ยอม คุยด้วยรึ...เดี๋ยวแช่งให้จุ๊ดจู๋เล้ย..."
"......มีอะไรกันละ..เธอน่ะ......"
"ม่ายมีอะไรมากหรอก...อย่าดุมากนักสิ..พี่จ๋า....หนูฝนแค่อยากให้พี่ไปดูชื่อของ หนูหน่อย...ว่าหนูสอบติดอ่ะป่าว..."
จริง สินะ..ยัยหนูผีนี่มาสอบเข้ามหาลัยที่ผมเรียนเมื่อปลายเดือนที่แล้ว...เธอ ไม่ยอมเอ็นทร้านช์...ยืนกระต่ายขาเดียวว่าต้องการมาเรียนที่เดียวกับพี่แคท.... ถึงขนาดโต้เถียงกับพ่อและแม่...จนอาศักดิ์และอาอรต้องยอมตามใจจนได้......
ผมรับปากเธอและเดินมาที่บ้านก่อนขี่รถออกไปมหาลัย.....พอมาถึงบริเวณที่ติด ประกาศ..ผมยกมือพนมไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์..............
"เพี้ยง...เจ้าประคู้ณณณ....ขอให้ยัยเขี้ยวผีเขี้ยวปิศาจสอบไม่ติดทีเท้อ ...สาธุ.....".
อืออือ..........ผมไล่สายตาดูตามหมายเลขประจำตัวที่ฝนบอกมาจน..............
(หมายเลข xxxxxxx...ชื่อ....หยาดฝน ....นามสกุล.......... )
.........ผมเห็นโลกใบนี้มืดมนลงทันทีทันใด ........ก้มหน้างุดอย่างกับจะหมดเรี่ยวแรงเงย...
"ยัยบ้านี่ดันทะลึ่งสอบติดอีกว่ะ...แถมยังคณะเดียวกับเราด้วย...โอยยย .....กูเอ๋ย........"
ขณะที่ผมก้มหน้ามองพื้นอยู่.....มีเสียงหัวเราะแหลมเล็กดังมาจากข้างหลัง...ฟัง แล้วชวนเยือกเย็นน่าขนพองยิ่งนัก...
"เฮะๆๆๆ..คำสาปแช่งไม่ได้ผล....ฮ่าๆๆๆ...." ...ผมตกใจสะดุ้งสุดตัว...รีบกลับตัวหันไป...อ๋า.............
"ฝน!!!!!...... มาได้ยังไง???...ไหนบอกว่าอยู่ที่ลำปางไงเล่า......." ผมร้องถามเด็กสาวลูกพี่ลูกน้องตัวแสบเสียงหลง.......ฝนอยู่ในชุดเสื้อแขนสั้น... กระโปรงแบบมินิสเกิรต์สีขาวเดินเอามือไพล่หลัง..ยิ้มหวานแบบกวนๆรับหน้าผม ทันทีที่ผมหันไป......ฝนเอานิ้วม้วนจับเส้นผมที่ยาวมากกว่าตอนมาที่นี่เมื่อ 3-4 เดือนก่อน..มองผมด้วยหางตาก่อนแสยะเขี้ยวพูดยิ้มเยาะผมต่อไป........
"พระท่านไม่เข้าข้างคนผิดหรอก...เผอิญฝนเป็นเด็กดี...แถมสวยด้วย...." หึย..หลงตัวเองไปหน่อยละม้าง....
".......ตอนโทรมาฝนบอกว่าอยู่ที่ลําปาง........แต่ตอนนี้ฝนมาอยู่ที่พิดโลกแล้ว ...คิกๆๆ...บอลดีใจมั้ยเอ่ย??"
"ยัยๆๆ.......เด็กผี......." ฮึ่ม..โคตรกะล่อนเลย...เจ้าเด็กคนนี้
"แน้ๆๆ...ทำไมทำหน้าแบบนั้น??...มาดีใจกับฝนสิบอล...เราจะได้มาอยู่บ้านเดียวกัน แล้ว..............."
"ใครจะไปดีใจด้วย.....หึ .....และเสียใจด้วยเฟ้ย...ฉันย้ายออกไปอยู่หอแล้ว...."
"หา???... ว่าไงนะ??...นาย..ทำไมไม่บอกฝน...." ฝนเดินตรงเข้ามาบีบคอแต่ผมยังพอยิ้มออกได้และตอบไปด้วยความสะใจเพราะยังไงผม กับฝนคงไม่ได้เจอกันทุกวันแน่ๆอยู่แล้ว......
"ทำไมฉันจะต้องบอกเธอด้วย??......" เจอผมพูดเข้าไป...ฝนทำหน้าบึ้งตึงเม้มฟันแน่นมองค้อนผมด้วยความไม่พอใจ??.......ผม เห็นแล้วจึงเดินหนี...ฝนรีบเดินตามอย่างไม่ลดละ..จนมาถึงรถที่อาอรกับพี่แค ทนั่งรออยู่...ผมสวัสดีทั้ง 2 คนแต่ฝนยังชวนผมทะเลาะไม่เลิก.........
"แม่...พี่แคท...บอลแอบหนีไปอยู่หอแล้ว....สงสัยจะกลัวฝนละซี่....."
"...กลัวตายละ...ฉันออกไปทำงาน...จะไม่อยู่ทะเลาะกับเธอให้เหนื่อยอีกแล้ว"
...อาอรคุยกับฝนและผม
"บอลออกไปอยู่หอ..แล้วลูกไปยุ่งอะไรกับพี่เขาด้วย...โทษทีนะจ๊ะบอล..ฝนบอกให้ ปิดเรื่องที่เรามาพิดโลกกัน"
"ความ จริง..ฝนรู้อยู่แล้วว่าสอบติดเพราะมีประกาศในอินเตอร์เน็ตด้วย..แต่ที่ มานี่เพราะมารายงานตัว..มอบตัวแถมอยากจะมาเที่ยว...มาปั่นหัวแกล้งเธอเล่นด้วย น่ะแหละ..."...พี่แคทพูดกับผมต่อจากแม่ของเธอ....งานนี้กูท่าจะแย่ซะละมั้ง ............................
".......ไปบ้านกันก่อนเถอะครับ...."
ผมรีบตัดบท...ฝนยังไม่ยอมเลิกแหย่ผมง่ายๆ.....ขู่สำทับตามมาอีก
"ชิ........อย่านึกว่าออกไปอยู่หอแล้วจะหนีฝนพ้นนะ.......ฝนจะตามไปหลอกให้หัวโกร๋น เลย...แบร่........"
"เธอเป็นผีหรือไงกัน??.........."
ผมตอบสะบัดๆก่อนเดินไปที่รถ......ไม่วายที่จะได้ยินฝนกระเซ้าเย้าแหย่มาอีก...ผม หันไปดู
"ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค้า.....ขอความกรุณาด้วย..รุ่นพี่......." ฝนยืนเท้าชิดโค้งหัวคำนับผม
พูดเสียงอย่างดัง...คนเดินผ่านไปมาเห็นแล้วต่างอมยิ้มด้วยความขบขัน....ผมงี้อด อายแทนเธอไม่ได้....
"หึยยย...ไม่อายเขาบ้างเลยหรือไงนะ..ยัยนี่"
ที่บ้าน......................
"อ่า..อะ.. อา...บอลอยากออกไปทำงานเพราะเบื่อจะอยู่บ้านเฉยๆนี่เอง...แหมๆ..ฝนมา อยู่นี่แล้วบอลไม่เบื่อหรอก......เพราะงั้นเลิกทำซะเถอะ...งานเด็กเสริฟน่ะ......"
"ไม่มีทาง...เธอมาอยู่ที่นี่.........ยิ่งที่ฉันจะต้องรีบออกไปทำงานโดยเร็วที่สุด เลย.....ได้เวลาพอดี..."
"เนะเน้....นายเห็นฝนเป็นตัวอะไรน่ะ!!!..."
"....แล้วแต่เธอจะคิดละกัน..ฉันไปทำงานละ........"
"คืนนี้บอลจะกลับมานอนที่นี่หรือจะไปนอนที่หอพัก......" พี่แคทถามผม
"มานอนบ้านครับ...สัปดาห์หน้าถึงจะไปนอนหอ....." ผมเดินออกจากห้องรับแขกไปฝนยังร้องท้าทายผม
"นี่ๆ...จะหนีหรอ...มาทะเลาะกันก่อนเด้....."
"ฝน...พอได้แล้ว...ชวนใครต่อใครทะเลาะอย่างกับเด็กๆ"
"ก้อหนูเป็นเด็กนี่ค๊ะ......มาม้า....."
แม่กวาง...สา...อ้อยต่างหัวเราะอย่างขบขัน...........
"...........สงสัยบ้านนี้คงครึกครื้นขึ้นอีกเยอะเลย........"
"หนูจะหนวกหูทุกวันละไม่ว่าค่ะ...แม่........."
"เด็กอย่างหนู..หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วน๊า.....ใช่มั้ยคะอากวาง...สา..อ้อย.."
"เออ!!....มีเด็กอย่างเธอเพียงคนเดียว...คงจะเพียงพอต่อโลกใบนี้แล้วละ......"
"ยี้.." ฝนแยกเขี้ยวยิงฟันให้พี่สาวก่อนวิ่งตามผมออกมาหน้าบ้าน.......มาถึง..ทำมายืน หน้าเศร้าต่อหน้าผม...
"....เป็นอะไรละเราน่ะ??"
"บอล..เบื่อหรอที่อยู่กับฝนน่ะ"...ฝนทำเสียงอ่อยและก้อน้ำตาซึมออกมา...เฮ้ย.. ร้องให้ทำไม??
"ใครว่าเล่า....เอ้าๆๆ...จะมาน้ำตาไหลอะไรกันเนี่ย..."
ผม กะว่าจะเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดให้ฝนแต่........ฝนกลับสบโอกาสรีบโอบคอผมโน้มเข้า มา..ยื่นเอาฟันมากัดจมูกผมทีหนึ่งก่อนจะถอยหลังอย่างเร็ว.....แถมยังมายืนตบ มือดีใจ....หัวเราะได้ทั้งน้ำตาอีกด้วย........
"โอ้ยยย!!!......ยัยบ้า...ทำอะไรเนี่ย...."
"ฮื่อ...บอลจะเช็ดน้ำตาให้ฝนน่ะ...ยังเร็วไป 1ปี 6เดือน......นึกว่าฝนจะร้องให้จริงๆหรือพี่ชาย......."
"...เอาอีกแล้ว!!!....ฝน...มานี่!!!...."พี่แคทได้ยินเสียงร้องของผม...เธอรีบเดินออก มาเอามือตีก้นน้องสาว....
"โอ้ย!!...พี่..หนูเจ็บ!!!....."
"เข้าบ้านไปเลยนะ...ซนมาทั้งวัน...."
"ไม่เป็นไรหรอกครับ...พี่แคท...ผมไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก"
"ใช่ๆๆ...ฝนแค่แหย่เล่นเอง......ขำๆ....เอาคืนที่บอลแช่งไม่ให้ฝนสอบติด..ฮิๆ..."
เล่นอะไรบ้าๆ.......ผมยังบ่นพึม......
แต่ผมไม่มีเวลามาใส่ใจน้องสาวแสนแสบคนนี้....รีบติดเครื่องก่อนขี่ออกไปที่ ร้านอย่างรวดเร็ว......
.................................................................................................................
กลาง ดึกคืนนั้นหลังจากทํางานที่ร้านเสร็จแล้ว....ผมกลับมาบ้านแต่ยังไม่นอนเลย นั่งคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆตั้งแต่จุดเริ่มต้นของความโชคดีของผม...จนถึงก้าวต่อ ไปของความรักของผมซึ่งการเดินทางครั้งนี้จะไม่มีที่สิ้นสุด........
หญิงสาว ที่ผมมีความสัมพันธ์ฉันหนุ่มสาว....ศกุนตลา...สาวิตรี....กวางฤทัย....ศรีวิ กา....วรรณลักษณ์....พรพรรณ....นารีลักษณ์....บุศยา....หรือแม้แต่สุจิตราหรือแอมสาว ดาวคณะวิทย์แฟนเก่าไอ้เชน....บางครั้งมันเกิดจากความตั้งใจและอาจเกิดจากความ บังเอิญ...ทั้งหมดล้วนมีความรู้สึกทางเพศมาเป็นปัจจัยสำคัญ......แต่มันมีความรัก เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยแทบทุกครั้ง....ถ้าไม่นับแอมแล้ว...ทั้ง 8 หญิงสาว....ต่างล้วนยินดีที่จะมอบความสุขเสียวให้ด้วยความเต็มใจทันทีที่เห็น ร่างของผมอยู่ตรงหน้า.......โอ้...ชีวิตของผมมีความสุขแล้ว...ถึงความสุขจากการร่วม รักกับหญิงสาวจะเป็นความสุขที่เกิดขึ้นและต้องมีจุดสุดท้ายคือเมื่อถึงจุด สูงสุดแห่งความสุข...แต่ผมสามารถมีความสุขแบบนี้ได้ตลอดไป......

ปวดหัวแทนอิอิ

อยากหาเงินช่วยค่าใช้จ่าย แต่เสือก็ได้เงินเดือน 4500 แล้วแถมอยากมาเช่าหอนอกอีก คือ อันนี้เอาควยคิด หรือส้นตีนคิด สมองคนเขียนท่าจะกลวงหนัก