เช้านี้แนนยังสงสัยว่าผมแอบไปเที่ยวไหนมาเมื่อวาน วันนี้ผมเลยคิดว่าจะรีบกลับห้องซะหน่อยเพื่อเอาใจเธอ มาถึงออฟฟิตหงส์ก็เอาเอกสารที่น้องเปิ้ลที่มาฝากให้ผมเมื่อวาน ผมอ่านรายละเอียดดู มันเหมือนเป็น meeting fan club เล็กๆ ที่รีสอร์ทแห่งหนึ่ง ซึ่งจะมีกิจกรรมให้ทำกันตั้งแต่เช้าจนมืด แบบนี้ผมจะมีเวลาได้อยู่ส่วนตัวกับสองสาวหรอ พี่ผึ้งคงคิดมากไปละมั้ง ดูเอกสารเสร็จผมก็เช็คเมล์ดูงาน ว่าคืบหน้ากันไปถึงไหนแล้ว 

ช่วงบ่ายผมโทรหาจูนเพื่อถามว่าเธอหายปวดท้องหรือยัง วันนี้ผมไม่อยากออกไปไหนกลัวเดี๋ยวจะกลับดึกอีก หลังจากโทรหาจูนผมก็ส่งเมล์หาซาโตชิบอกว่าอยากจะพาแฟนไปแนะนำสองคน (ก้อยกับแนน) ขอให้ซาโตชิช่วยเรื่องวีซ่า เพราะเท่าที่รู้มาผู้หญิงขอวีซ่าไปญี่ปุ่นยากมาก ซาโตชิตอบกลับมาว่าจะใช้ชื่อบริษัทฯ เชิญน่าจะไม่มีปัญหา แค่ให้ผมเอาพาสสปอร์ตของก้อยกับแนนไปยื่นที่สถานฑูต ซาโตชิถามกลับมาว่าจะมาพร้อมกัน 3 คนเลยหรือเปล่า ผมส่งเมล์ตอบกลับไปว่าผมน่าจะไปก่อนซักสองสามวันแล้วให้ก้อยกับแนนไปก่อนวันงานซักวันนึง ส่งเมลกลับไปหาซาโตชิเสร็จ พี่คมก็โทรมาเรียกให้ผมขึ้นไปคุยกันที่ห้องคุณไพศาล

ผมเข้าไปในห้องพี่คมมองหน้าผมแล้วยิ้มแปลกๆ

"มาแล้วพี่บุคคลอภิสิทธิพิเศษ" พี่คม
"อภิสิทธิอะไรคับพี่" ผมนึกว่าพี่คมแหวะผมเรื่องหนีออกไปข้างนอกตอนบ่าย
"พี่คิดดูนะ พวกเราได้รับเชิญแต่ให้ซื้อตั๋วไปเอง แต่ไอ้นี่มีตั๋วส่งมาให้มีโรงแรมให้พัก ไม่รู้มี สาวๆ มาบริการให้ด้วยหรือเปล่า" พี่คม
"ใครได้ตั๋วไปไหนครับพี่" ผมยังงงอยู่
"คุณรู้แล้วใช่ไหมว่ามิสเตอร์ซาโตชิประธานบริษัทญี่ปุ่นที่ถือหุ้นใหญ่ของเราจะแต่งงาน" คุณไพศาล
"ครับทราบแล้วครับ"
"ดูมันรู้แล้วก็ไม่เคยมาบอกเราซักคำจะได้เตรียมตัว" พี่คม
"ขอโทษครับพี่ผมคุยกับซาโตชิเหมือนเพื่อน เลยลืมไปว่าเค้าเป็นประธานบริษัทที่ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทเรา"
"เค้าเชิญให้บริษัทเราไปร่วมงานด้วย ผมกับคุณนิคมคงไม่ว่างไปนะ เลยจะให้คุณไปแทน" คุณไพศาล
"ใช่ ถึงว่างกูก็ไม่ไปหรอก กูต้องเสียเงินค่าตั๋วไปเอง ไม่เหมือนมึงนี่มีส่งตั๋วมาให้กันด้วย แถมมีโรงแรมให้พักอีก" พี่คม
"ผมไม่ได้ขอเค้าเลยนะครับพี่ นี่ผมกะจะพาแฟนไปด้วยยังคิดอยู่เลยว่าจะโดนค่าตั๋วเป็นแสนหรือเปล่า"
"มึงไม่ต้องกลัวเลย นี่เค้าแจ้งมาแล้วว่าจะส่งตั๋วมาให้มึง 3 ใบไปกลับพร้อมห้องพัก เพื่อให้มึงไปวันอาทิตย์นี้เลย" พี่คม
"วันอาทิตย์นี้เลยหรอครับ"
"ใช่ ผมจะให้บีไปเป็นตัวแทนบริษัทฯ ซะเลยไหนๆ ก็ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเองแล้ว บีเตรียมตัวแล้วกัน" คุณไพศาล
"เออ ว่างไม่ว่างก็ต้องไปอยู่ดีแหละ ว่าแต่แกจะเอาแฟนไปด้วยกี่คนวะเค้าถึงได้ส่งตั๋วมา 3 ใบ" พี่คม
"2 คนพี่ ที่จริงมี 3 แต่อีกคนอยู่ ออสเตเรีย"
"เออวะ ไอ้นี่มันมีของอะไรดีวะถึงได้มีเมียหลายคนแล้วเมียไม่ตีกัน" พี่คม
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่บอกเค้าตรงๆ เค้ารับได้เค้าก็อยู่กับเราเค้ารับไม่ได้เค้าก็ไป"
"เอ็งพูดเหมือนง่ายเลยหวะ" พี่คม
"นิคมเรื่องที่ให้เช็คว่ายังไง" คุณไพศาลพูดขัดขึ้นมา เพราะคุณไพศาลคงยังเคืองเรื่องผมกับมิ้น ถ้าผมไม่เมียผมคงโดนคุณไพศาลจับแต่งงานกับมิ้นไปแล้วแน่ๆ

ผมนั่งฟังคุณไพศาลกับพี่คมคุยกันจน 5 โมงเย็น พี่คมจึงขอตัวกลับออกมาจากห้อง ผมเลยถือโอกาสขอตัวออกมาด้วย

"มึงนี่แน่จริงๆ เอาเมียไปแนะนำทีเดียวสองคนเลยหรอวะ" พี่คม
"ทำไงหละพี่ก็คนมันมีเมียเยอะ เอาไปแนะนำคนเดียว เดี๋ยวอีกคนก็น้อยใจ"
"เออ แล้วเรื่องหุ้นว่าไง ได้เรื่องยังไงบ้าง" พี่คม
"ครับ ผมเพิ่งไปตลาดหลักทรัพย์มา แล้วก็ได้น้องนักศึกษาที่เรียนทางนี้รับเป็นที่ปรึกษาให้คำแนะนำอยู่"
"เหอๆ ให้คำแนะนำหรือว่าให้มึงแนะแนวกันแนะวะ" พี่คม
"โหพี่ผมเลิกแล้ว"
"ให้มันจริงเถอะวะ นี่กลับมาอีกอาทิตย์ก็ได้ไปเที่ยวกับสาวๆ อีกแล้วนี่หวา มึงนี่ทำบุญด้วยอะไรวะ มีแต่สาวเข้ามาในชีวิต" พี่คม
"ไม่รู้สิครับพี่ แต่บางที่มันก็ไม่ได้มีความสุขเสมอไปหรอกนะครับ การที่เจอคนที่เรารู้สึกรักหลายๆ คนแต่ไม่สามารถให้ความรักเท่ากันทุกคน"
"มีด้วยหรอวะแบบนี้ เออ แต่จะว่าไปถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ คงอึดอัดหน้าดูเหมือนกันหวะ" พี่คม

ผมแยกกับพี่คมกลับมาที่ออฟฟิตเพื่อเก็บกระเป๋า น้องๆ ยังนั่งทำงานกันอยู่ 

"งานเยอะหรอวันนี้"
"ไม่หรอกค่ะเดี๋ยวก็จะกลับกันแล้วหละค่ะ" นก
"อืม งานเยอะหรือมีปัญหาก็บอกนะ พี่กลับก่อนหละแล้วเจอกันพรุ่งนี้"
"ค่ะบายค่ะ" นก

ผมกลับไปถึงคอนโดเห็นรถเจนจอดอยู่ แนนคงกลับมาแล้วผมขึ้นไปที่ห้องไม่พบแนน แนนคงกำลังไปซื้อกับข้าวอยู่ ผมนั่งรอเธอจนทุ่มกว่าแนนก็ไม่กลับขึ้นมาที่ห้อง ผมเป็นห่วงเลยลงไปตามเธอที่ตลาด แต่พอผมเดินออกมาที่ด้านหน้าคอนโดก็เห็นแนนกำลังนั่งอุ้มลูกหมาตัวนึงอยู่

"นี่ ลูกหมาของใครเค้าหนะ"
"พี่บี นี่ๆ ดูซิน่ารักไหม" แนน
"ของใครเค้าหละ เดี๋ยวเจ้าของเค้าก็มาว่าเอาหรอก เอาหมาเค้ามาอุ้มหนะ"
"ไม่รู้ซิค่ะ แนนเดินออกมาเจอมันที่หน้าคอนโด มันเห็นแนนมันก็วิ่งเข้ามาหาเลย" แนน
"แล้วนี่ซื้อกับข้าวหรือยัง ท้องฟ้ามืดเหมือนฝนจะตกเลยนะ"
"ว้าย ยังเลยแนนนั่งเล่นกับจีจี้ซะเพลินจนลืมไปเลยว่ายังไม่ได้ซื้อกับข้าว" แนน
"แล้วรู้ชื่อมันได้ไงเนี่ย"
"นี่ไงที่ปลอกคอมันมีเขียนไว้ด้วย" แนน
"งั้นพี่จะไปซื้อกับข้าวนะ เรารีบขึ้นไปอาบน้ำดูซิหมาตะกุยเสื้อเลอะหมดแล้ว"
"พี่บีซื้ออาหารหมามาด้วยนะ" แนน
"นี่บอกแล้วไงว่าอย่าเพิ่งเลี้ยงหมาเลยเอาไว้เราย้ายไปอยู่บ้านก่อน"
"ก็มันน่าสงสารนี่ มันคงหิวก็แค่เอาอาหารให้มันกินไม่ได้หรอ" แนน
"อืมก็ได้ แต่พี่ว่าป่านนี้เจ้าของเค้าคงตามหาแย่แล้วนะ"
"ก็เอาไว้เค้ามาก่อนซิ ตอนนี้ถ้าปล่อยไปมันคงหลงไปที่อื่นแน่ๆ" แนน
"งั้นก็นั่งเล่นกับมันไปก่อนนะพี่ไปซื้อขอก่อน"

แนนนั่งเล่นกับจีจี้ต่อ ส่วนผมไปซื้อกับข้าวที่ตลาด จากนั้นผมก็แวะซื้ออาหารสุนัขที่ร้านแถวตลาด ผมไม่รู้ว่าจะซื้อแบบไหนก็เลยบอกให้คนขายช่วยเลือกให้ ซื้อเสร็จผมก็เห็นป้ายติดอยู่ในร้านประกาศหาสุนัขพันธุ์ชิสุที่หายไปชื่อจีจี้พร้อมกับมีรูปเจ้าของเป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารักมากคนนึง

"เคยเห็นหรือค่ะ น้องพิมเจ้าของเค้ารักมากเลยนะค่ะจีจี้เนี่ย เห็นบอกว่าพามาตลาดแล้วผลัดหลงกัน นี่น้องเค้าร้องไห้ทุกวันเลยนะค่ะ" เจ้าของร้าน
"ไม่แน่ใจครับอาจจะเคยเห็น ว่าแต่น้องเค้าอยู่แถวนี้หรอครับ"
"ไม่ใช่หรอค่ะ น้องพิมอยู่ไกลจากที่นี่มาก เค้าเลยกลัวว่าเจ้าจีจี้เนี่ยจะกลับบ้านเองไม่ถูก นี่น้องเค้าก็มาแวะถามทุกวันเลยนะค่ะว่ามีคนเจอจีจี้บ้างหรือเปล่า เพิ่งกลับไปเมื่อกี่นี้เองค่ะ" เจ้าของร้าน
"งั้นหรอครับ"
"อืม งั้นเดี๋ยวฉันให้เบอร์โทรศัพท์กับ e-mail น้องพิมกับคุณนะค่ะ เผื่อเจอจะได้ติดต่อน้องเค้า สงสารน้องเค้าค่ะ นี่มาทุกวันเลย" เจ้าของร้าน
"ขอบคุณครับ ถ้าผมเจอผมจะรีบแจ้งน้องเค้าให้นะครับ"
"ขอบคุณค่ะ" เจ้าของร้าน

ผมเดินออกมาจากร้าน จีจี้หรอ มันน่าจะใช้ตัวเดียวกับที่แนนกำลังเล่นอยู่ด้วยแน่ๆ เลย ดีเหมือนกันเดี๋ยวจะได้บอกแนนว่าเจอเจ้าของแล้ว ผมเดินกลับมาที่คอนโด แนนก็ยังนั่งเล่นกับจีจี้อยู่

"นี่พี่เจอเจ้าของจีจี้แล้วนะ"
"จริงหรอ แกล้งแนนหรือเปล่า ไม่เอาอะ แนนอยากเลี้ยงมัน ไม่คืนได้ไหม" แนน
"จริงซิพี่จะโกหกทำไม ไม่เชื่อไปดูที่ร้านขายอาหารสุนัขที่ตลาดซิ เค้ามีใบประกาศติดเอาไว้ด้วย"
"ไม่เอาอะพี่บีแนนจะเลี้ยงมัน นะ นะ" แนน
"อย่าดื่อซิ ก็พี่บอกแล้วว่าเลี้ยงที่คอนโดมันไม่สะดวกเอาไว้เรามีบ้านก่อนค่อยเลี้ยง"

แนนอุ้มจีจี้ขึ้นมากอดไว้
"งั้นวันนี้แนนจะไปนอนที่อื่น ที่ที่เอาจีจี้ไปด้วยได้" แนน
"แนน อย่าดือซิ นี่พี่กำลังจะโทรบอกให้เจ้าของเค้ามารับแล้วนะ"
"พี่บีใจร้าย" แนน
"แล้วแนนจะไปนอนที่ไหน พิสต้าเค้าก็มีแฟนมาอยู่ด้วย แนนมีเพื่อนที่จะไปนอนด้วยได้อีกหรอ"
"ไม่มีก็นอนมันหน้าคอนโดนี่แหละ" แนนเริ่มตาแดงน้ำตาคลอ
"ก็ตามใจนะ ฝนจะตกแล้วนะ พี่ขึ้นไปข้างบนก่อนหละ"
"ไปเลย" แนน

ผมใจร้ายไปหรือเปล่านะ แต่ว่ามันก็ลำบากจริงๆ ก็คอนโดเค้าห้ามเลี้ยงสัตว์แล้วจะเอาหมาขึ้นไปได้ยังไง ผมขึ้นมาถึงห้อง ฝนก็เริ่มตก ผมสงสารแนนเลยหากล่องเปล่าใบใหญ่ใบนึงแล้วรีบลงไปที่หน้าคอนโดก่อนที่แนนจะไปที่อื่นซะก่อน

แนนกำลังทำท่าหันรีหันขว้างเหมือนคิดว่าจะไปไหนดีเพราะผมเริ่มตกหนักขึ้นแล้ว ผมรีบเข้าไปหาเธอ

"ฝนตกแล้วขึ้นห้องเถอะ"
"ไม่ต้องมายุ่งเลย" แนน
"เฮอ ยุ่งจังนะเราเนี่ย เอ้า" ผมยื่นกล่องให้แนน
"พี่บีจะให้มันนอนในกล่องอยู่ที่นี่ตัวเดียวหรอ แนนไม่เอาด้วยหรอกนะ"แนน
"ให้มันนอนในกล่องหนะใช่ แต่ว่าตอนนี้เอามันใส่กล่องก่อน"
"เอามันใส่กล่องทำไม" แนน
"ก็เอามันใส่กล่องจะได้เอาขึ้นคอนโดโดยที่ยามไม่รู้ได้ยังไงหละ"
"จริงหรอ จริงๆ นะค่ะพี่บี" แนนยิ้มดีใจ
"จริงซิ เอามันใส่กล่องเร็วซิฝนเริ่มตกหนักแล้วเดี๋ยวกล่องเปียกใส่มันไม่ได้พอดี"

แนนรีบเอาจีจี้ใส่ในกล่อง แล้วบอกมันให้อยู่นิ่งๆ ผมอุ้มกล่องเดินเข้าที่จอดรถเพื่อที่จะเลี่ยงยามที่เฝ้าหน้าประตูคอนโด เพราะยามที่ที่จอดรถไม่เคยขอตรวจของที่เอาเข้าคอนโด ผมอุ้มกล่องขึ้นลิฟท์มาที่ห้อง แนนรีบวิ่งไปเปิดประตูห้อง ผมเอากล่องไปวางที่หน้าโซฟา จีจี้รีบดันฝากล่องขึ้นมาแล้วเห่า

"อ้าวๆ อย่าเห่าซิเดี๋ยวมีคนได้ยินโดนจับกลับไปทิ้งที่หน้าคอนโดเหมือนเดิมนะ"
"มานี่มาลูก อย่าเห่านะ มาอยู่กับแม่มา" แนนอุ้มจีจี้ขึ้นมากอดทำให้มันหยุดเห่า
"นี่พี่ให้แค่วันนี้นะ พรุ่งนี้พี่จะตามให้เจ้าของเค้ามารับ"
"สองวันไม่ได้หรอพี่บี" แนน
"สงสารเจ้าของเค้าบ้างเถอะ เห็นเจ้าของร้านบอกว่าเค้าห้องไห้ทุกวันเลยรู้หรือเปล่า" 
"ก็ได้ค่ะ งั้นคืนนี้ขอแนนนอนกับจีจี้นะ" แนน
"อืม ตามใจซิ แต่นอนนอกห้องนะ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะพี่บี แล้วแนนจะชดเฉยให้นะ" แนน
"อืม ปะกินข้าวกันเถอะ"

ผมนั่งกินข้าวกับแนนโดยที่แนนอุ้มจีจี้ไว้ด้วย น่าสงสารแนนเหมือนกันคงจะอยากเลี้ยงหมามากแต่ถึงยังไงก็คงยอมให้เลี้ยงไม่ได้เพราะแนนเองก็ต้องไปเรียน ผมเองก็ต้องทำงาน แล้วใครจะคอยดูแลเวลาที่เราสองคนไม่อยู่ จะให้ทิ้งไว้ในห้องมันก็เป็นการทรมานสัตว์เปล่าๆ คืนนั้นผมโทรหาน้องพิม บอกเธอว่าจีจี้อยู่กับผม น้องพิมดีใจมากเธออยากจะมารับวันนี้เลยแต่ผมบอกว่าดึกแล้วเอาไว้พรุ่งนี้เธอค่อยมารับแล้วกัน

"ขอบคุณมากนะค่ะพี่ พิมอยากเห็นมันจังเลย มันคงมอมแมมมากเลยซินะค่ะ หลงไปตั้งหลายวัน" พิม
"ไม่หรอกครับ ตอนนี้พี่ให้กินอาหารแล้ว น้องสาวพี่กำลังจับมันอาบน้ำอยู่" ผมบอกว่าแนนเป็นน้องสาวผม
"ขอบคุณพี่กับน้องสาวพี่มากเลยนะค่ะที่ช่วยเลี้ยงจีจี้ให้" พิม
"พิมมี e-mail นี่ เป็น msn ด้วยหรือเปล่าหละ พี่จะได้เปิดกล้องให้ดูว่าจีจี้เป็นยังไงบ้างตอนนี้"
"ค่ะ ดีเลยค่ะ พิมจะได้หมดห่วง" พิม

ผมเปิด notebook และเปิด msn add เมลน้องพิม จากนั้นก็รอแนนอาบน้ำให้จีจี้เสร็จ พอแนนอาบน้ำให้จีจี้เสร็จเธอก็เอาผ้าขนหนูแล้วอุ้มออกมา ผมบอกให้แนนอุ้มมันมาที่ notebook เพื่อให้น้องพิมเห็น จีจี้เองพอเห็นรูปพิมในจอ notebook ก็พยายามตะกุยเข้าไปหาและเริ่มเห่าจนผมต้องปิด เพราะกลัวจะมีคนได้ยินเสียงมันเห่า พิมโทรมาหาผม

"ขอบคุณนะค่ะพี่ พรุ่งนี้พิมจะไปรับจีจี้ตอนเย็นๆ นะค่ะ" พิม
"ได้ซิเดี๋ยวพี่ให้เบอร์พี่แนนไว้นะ พรุ่งนี้พี่แนนคงอยู่เลี้ยงจีจี้จนพิมมารับ"
"ค่ะ"

ผมให้เบอร์แนนกับน้องพิม จากนั้นพิมก็วางหู พอไม่เห็นรูปน้องพิม จีจี้ก็กลับมาเล่นกับแนนเหมือนเดิมไม่เห่าอีก

"พรุ่งนี้น้องพิมเค้าจะมารับจีจี้ตอนเย็นๆ นะ พี่ฝากเราเอาจีจี้ไปคืนเค้าด้วยหละ"
"ค่ะ"
"แล้วพรุ่งนี้มีเรียนหรือเปล่า"
แนนไม่ตอบ
"ให้หยุดวันนึงแล้วกัน"
"ค่ะ แต่พี่บี" แนน
"มีอะไรหรอ"
"พรุ่งนี้พี่บีกลับเร็วๆ ได้ไหมค่ะ" แนน
"ได้ซิ มีอะไรหรอ"
"แนนกลัวว่าแนนจะไม่อยากคืนจีจี้ให้น้องพิม แนนเลยอยากให้พี่บีอยู่ด้วย" แนน
"ทำไมหละ เมื่อกี้ไม่เห็นหรอว่าจีจี้มันดูมีความสุขมากแค่ไหนตอนที่เห็นรูปน้องพิม"
"เห็นค่ะ แต่แนนก็อยากเลี้ยงมันไว้เหมือนกันนี่" แนนทำท่าจะร้องไห้ จีจี้ปีนขึ้นมาเลียแก้มแนน
"ไม่เอา ร้องไห้อีกแล้ว ดูซิทำเอาจีจี้มันเศร้าไปด้วยเลย วันนี้กับพรุ่งนี้มีเวลาก็เล่นกันซะให้พอนะ แล้วพี่จะรีบกลับมาเร็ว"
"ค่ะ"

ผมบอกแนนเรื่องให้ไปทำพาสสปอร์ต ส่วนก้อยน่าจะมีอยู่แล้วเพราะเธอเคยไปดูงานที่ต่างประเทศ ผมปล่อยให้แนนนั่งเล่นกับจีจี้ ส่วนผมก็มานั่งทำงานต่อน้องพิมยังออน m อยู่ผมเลยได้คุยกับเธอต่อจนได้รู้ว่าน้องพิมเพิ่งจะอยู่แค่ ม.6 ผมก็หลงนึกว่าเธออยู่มหาลัยแล้วซะอีก เราคุยกันพิมมักจะถามบ่อยๆ ว่าตอนนี้จีจี้ทำอะไรอยู่ ดูเธอจะรักหมาตัวนี้มาก ผมนั่งแชทกับพิมจนเกือบสี่ทุ่มพิมก็บอกว่าต้องนอนแล้ว ผมเองก็ง่วงเหมือนกัน วันนี้ไม่มีอะไรทำซะด้วย แนนก็เอาแต่เล่นกับจีจี้ ผมเลยเปิด notebook แล้วบอกแนนว่าจะไปนอนก่อน แบบบอกราตรีสวัส

ผมเข้าไปนอนในห้องนอนแล้วก็หลับไปจนมาสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆ เลียหน้าผมอยู่ ผมหรี่ตาดู เห็นแนนคล่อมตัวผมอยู่พร้อมกับเลียไปทั่วแก้มและลำคอผม

"แนนหรอ"
"ค่ะพี่บี" แนนตอบเสียงกระเส่าเหมือนกำลังมีอารมณ์อย่างมาก
"จีจี้หละ ไม่นอนกับมันหรอ"
"หลับไปแล้ว แนนมาขอบคุณพี่บีก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยออกไปในกับมัน" แนน
"ขอบคุณเรื่องอะไรพี่ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย"
"ขอบคุณที่พี่บียอมเอาจีจี้ขึ้นมาบนห้อง พี่บีรู้ไหมแนนโกรธพี่บีมากเลยนะตอนที่พี่บีทิ้งให้แนนอยู่กับจีจี้ที่หน้าคอนโด" แนน
"ก็มันไม่ได้จริงๆ นี่ แนนก็รู้ว่ามันเป็นกฏ" 
แนนเอานิ้วชี้มาแตะปากผมให้หยุดพูด
"แนนรู้แล้วค่ะ แล้วแนนก็รู้ว่าพี่บีใจดีกับแนนมากแค่ไหน" แนน
แนนดันตัวขึ้นแล้วดึงชุดนอนแล้วถอดมันออกไปจากตัว ร่างแนนเปลือยเปล่าในความมืดแต่ก็พอเห็นได้ว่าหัวนมเธอตั้งชูชัน แววตาเธอเหมือนคนที่กำลังเคลิ้มฝัน แนนจับมือผมสองข้างขึ้นมาที่หน้าอกเธอแล้วบีบมือผมให้ขยำมันแรงๆ ผมขยำหน้าอกแนนตามแรงบีบของมือแนน เธอครางซีดซาดลั่นห้องเหมือนนั่นเป็นซิ่งที่เธอกำลังต้องการมาก ผมขยำหน้าอกแนนซักพักเธอก็เริ่มร่อนเอวเอาร่องถูกับเอ็นผมที่อยู่ใต้กางเกงนอนตัวบาง จนมันแข็งเด่ขึ้นมา แนนรีบแก้กางเกงผมออก แล้วเลื่อนตัวลงไปที่กลางลำตัวผม

แนนลากลิ้นเลียไปทั่วลำแท่งของผมที่กำลังแข็งเต็มที่ ผมเสียวจนต้องแอ่นเอวขึ้นลง หลังจากแนนเลียจนเอ็นผมเปียกโชกไปด้วยน้ำลายเธอ จากนั้นแนนก็อมมันเข้าไปแล้วดูดเอ็นผมอย่างแรง จนผมต้องซูดปาก แนนเหลือบตามองผมก่อนจะดูดเอ็นผมอย่างแรงอีกหลายครั้งจนผมต้องเด้งเอวร้องคราง แนนอมเอ็นผมจนหนำใจเธอก็ผละปากออกแล้วนั่งคล่อมกลางตัวผมก่อนจะกดร่องสาวอมแท่งเอ็นผมลงมาจนมิด ผมกับแนนร้องซีดพร้อมกันตอนที่ปลายเอ็นผมโดนผนังมดลูกเธอ

พอตั้งตัวได้แนนก็ยกเอวขึ้นแล้วทิ้งน้ำหนักใส่เอ็นผมทั้งตัวเสียงดัง ตับ ตับ ตับ ผมเสียวจนต้องแอ่นเอวกัดฟัดตอนที่ร่องสาวแนนครูดกับขอบหัวบาน ไม่รู้แนนมีอารมณ์มาจากไหนเธออัดร่องสาวใส่เอ็นผมไม่ยั้งจนผมรู้สึกเจ็บหน้าขาไปหมด แนนเร่งกระแทกเอวจนเธอร้องกรี๊ดก้มลงมากอดผม ร่องสาวเธอบีบรัดแน่นจนผมปวดเอ็นไปหมด ผมต้องจับแนนมาประกบปากจูบแลกลิ้นกับเธอ

พอร่องสาวแนนเริ่มคลายตัว ผมก็จับสะโพกเธอไว้แล้วเริ่มขยับเอวกระแทกเอ็นใส่ร่องสาวเธอต่อ แนนครางอืมๆ ในลำคอ ผมเร่งกระแทกสวนใส่แนนจนตัวแนนสั่นไปหมด แนนผละปากจากผมแล้วสะบัดหัวไปมา ผมยาวสยายของเธอปัดหน้าผมไปมา กลิ่นหอมของผมแนนทำเอาผมยิ่งคึก ผมจับให้แนนลุกขึ้นนั่งย่องๆ จากนั้นผมก็ชันเข่าเพื่อใช้ขาเพิ่มแรงกระแทกเสยร่องสาวแนน

พอจัดท่าเสร็จผมก็เริ่มยกเอวกระแทกใส่ร่องสาวแนนต่อ แนนร้องว้ายลั่น ก่อนจะทุบแขนผมหลายครั้งก่อนจะเปลี่ยนเป็นบีบแค่ผมแน่น ตอนนี้แนนเริ่มเด้งเอวขึ้นลงสวนเอ็นผมด้วย เธอร้องครางสะบัดหัวไปมาหน้าอกกลมเล็กของเธอเด้งขึ้นลง หัวนมแข็งชูชันน่าดูดมากๆ เราทำกันท่านี้จนเตียงสั่นไปด้วย แล้วแนนก็ถึงอีกรอบเธอก้มลงมากอดผมแน่น แล้วพูดว่า "คนบ้า" ด้วยน้ำเสียงกระเส่า แนนกอดผมไว้แน่นไม่ยอมให้ผมขยับเอวต่อได้ 

"พี่นึกว่าวันนี้พี่ต้องนอนกอดหมอนข้างซะแล้ว"
"แหม ก็มาให้กอดแล้วนี่ไงค่ะ พี่บีเสร็จหรือยัง แนนจะออกไปดูจีจี้เดี๋ยวมันตื่นมาไม่เห็นแนน" แนน
"ตกลงรักหมามากกว่าพี่แล้วหรอเนี่ย"
"พี่บีก็ จีจี้มันน่าสงสารออก แค่วันเดี๋ยวเองทำหึงไปได้" แนน
"อ้อวันนี้เป็นแม่หมาหรอ"
"เอ๊าๆ" แนนแกล้งร้องเป็นหมา
"ไหนแล้วแม่หมาตัวนี้ดื่อหรือเปล่า"
"เอ๊าๆ" แนนส่ายหัว
"งั้นไหนนั่งซิ"
แนนลุกขึ้นนั่งร้อง เอ๊าๆ
"ไหนขอมือซิ"
แนนแกล้งยื่นมือมาให้ผม
"ไหนโก้งโค้งซิ"
แนนมองหน้าผมตาโตก่อนจะยอมทำตาม
"โก้งโค้งซิแอ่นก้นด้วย"
แนนแอ่นก้นขึ้นตามที่ผมบอก ร่องสาวแนนคล้อยมาด้านหลังกลีบสีชมพูเบียดกันแน่นน่าเลียมากๆ
"ร่องสวยจัง ไหนแหวให้ดูหน่อยซิ"
"พี่บี" แนน
"อ้าว ไหนว่าเป็นแม่หมาไงวันนี้ แล้วก็ไม่ดื่อ แค่นี้บ่นแล้วหรอ"
แนนทำหน้าอายๆ ก่อนจะเอื่อมมือมาแหวกน้องสาวตัวเองโชว์ด้านในร่องหลืบที่มีสีชมพูสวย
"ไหนลองเอานิ้วแหย่ดูซิ"
"พี่บีก็" แนนเสียงเหมือนไม่อยากทำ
"อ้าวดื่ออีกแล้วหรอ"
"แหม ก็ ก็ได้ค่ะ" แนน

แนนเริ่มเอานิ้วลูบไปตามรอยแยกสองสามครั้งก่อนจะแหย่นิ้วเข้าไปในร่องสาวตัวเองจนมิด เธอซูดปากขยับก้นไปมา ผมสั่งให้แนนแทงนิ้วเข้าออกเหมือนกำลังช่วยตัวเอง แรกๆ แนนก็เหมือนฝืนๆ แต่พอเธอมีอารมณ์ แนนก็สายก้นแท่งนิ้วซูดปากไม่หยุด

"อยากหรือยังจะ" ผมเข้าไปประกบด้านหลังแนนและเอามือลูบก้นเธอเบา
"เอ๊าๆ" แนนแล๊ปลิ้นพร้อมกับผยักหน้า
"อยากเป็นแม่หมานักก็โดนท่าหมาด้วยเลยนะ"

ผมพูดจบผมก็ดันเอ็นเข้าร่องสาวแนนจนมิด แนนร้องโอ้วววว ลั่น จากนั้นผมก็เริ่มกระแทกเอวใส่แนนดัง ผับ ผับ ผับ แนนครางเสียวไม่หยุด ผมช่วยเพิ่มความเสียวให้เธอด้วยการจับมือเธอมาที่แตดแล้วบีบมันเล่น แนนส่ายเอวเป็นเลขแปดทำให้เอ็นผมครูดไปทั่วด้านในร่องสาวเธอ ผมเร่งกระแทกเอวหนักขึ้นและจับมือเธอบีบแตดตัวเองแรงขึ้นไปด้วย ผมรู้สึกได้ถึงอาการบีบรัดภายในร่องสาวแนนอย่างรุนแรง ผมปล่อยมือแนนให้เธอบีบแตดตัวเองต่อ จากนั้นก็โน้มตัวก้มลงแนบไปกับแผ่นหลังเนียนขาวของแน่น แล้วผมก็เริ่มกระเด้าในท่าที่เหมือนกับเวลาหมาทำกัน ผมก้มไปไซด์ซอกคอและเลียใบหูแนนไปด้วย แนนร้องครางไม่เป็นภาษา บ้างครั้งเธอก็หันกลับมาเลียปากผม ผมเล่นกับแนนท่านี้จนเราทั้งคู่เหงื่อท่วมตัว แล้วในที่สุดผมก็เริ่มจะกลั้นน้ำกามไว้ไม่ไหว ผมเร่งกระแทกแนนจนก้นเธอกระเพื่อม แนนเองก็คงใกล้จะถึงอีกรอบหลังจากถึงไปหลายครั้งแล้วกับท่านี้จนน้ำรักเธอชุ่มร่องสาวไปหมด ผมเร่งกระแทกจนสุดตัวก่อนจะอันเอ็นเข้าไปจนสุดลำแล้วจับตัวแนนแอ่นขึ้น แนนร้องโอ้วววว หลายครั้งจากการที่ผมแอ่นตัวเธอแล้วอันน้ำกามใส่จนน้ำกามผมมันล้นไหลกลับออกมาจากร่องสาวเธอ เราสองคนเสียวกันสุดๆ พอผมปล่อยน้ำกามออกหมดทุกหยาดหยดผมก็ดันตัวแนนให้นอนลงแล้วผมก็นอนทับเธอ

แนนนอนหลับตาพริ้มเหมือนจะลืมไปแล้วว่าทิ้งจีจี้ไว้นอกห้อง ผมก้มลงหอมแก้มแนนถามเธอว่ามีความสุขไหม แนนยิ้มทำหน้าเอียงอาย แต่แล้วเวลาสำหรับผมกับแนนในวันนี้ก็หมดลงเมื่อมีเสียงครางหงิงๆ ดังขึ้นที่หน้าห้อง

"ว้าย จีจี้" แนน

แนนผลักผมออกเธอหยิบชุดนอนแล้วรีบไปเปิดประตูห้องทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ส่วมเสื้อผ้าซักชิ้น ผมเห็นแนนอุ้มจีจี้แล้วเธอก็ปิดประตู ผมคิดว่าแนนคงไม่กลับเข้ามานอนแล้ว ผมเลยหลับตาแล้วนอนต่อจนเช้า

ตื่นเช้ามาผมก็ยังเห็นแนนกอดจีจี้ไว้แล้วทำโน้นทำนี่ เธอแทบไม่เคยวางมันลงบนพื้นเลย

"เดี๋ยววันนี้เจ้าของเค้าจะมารับตอนเย็นๆ นะ กอดกันซะให้พอหละ"
"พี่บี" แนน
"มีอะไร"
"พี่บีกลับมาเร็วๆ ได้ไหม" แนน
"มีอะไร ตอนเอาจีจี้ลงไปคงไม่ต้องใส่กล่องแล้วหละ เพราะยังไงก็คงไม่ได้เอามันกลับขึ้นห้องแล้ว คงไม่มีใครว่าหรอก"
"ไม่ใช่ แนนไม่อยากอยู่คนเดียวตอนคืนจีจี้" แนน
"อืมงั้นพี่จะกลับมาตอนบ่ายแล้วกันนะ ว่าแต่จะเอาอะไรไหมจะได้ซื้อมาฝาก แบบนี้คงไม่ได้ลงไปซื้อข้าวกินแน่ๆ"
"ค่ะ แล้วแต่พี่บีจะซื้อ" แนน

ดูแนนจะชอบลูกหมาตัวนี้มาก น่าสงสารเธอเหมือนกันที่จะต้องเอามันคืนให้กับเจ้าของ  แต่ถึงยังไงก็คงต้องคืนมันไปอยู่ดี

เช้านี้ผมโทรหาก้อยเพื่อขอให้เธอมาอยู่เป็นเพื่อนแนนระหว่างผมไม่อยู่ และบอกเธอเรื่องที่จะให้ไปญี่ปุ่นด้วย

"วันอาทิตย์นี้พี่จะไปญี่ปุ่นนะ ก้อยช่วยไปอยู่เป็นเพื่อนแนนหน่อยได้ไหม แล้ววันศุกร์ก้อยช่วยพาแนนขึ้นเครื่องไปหาพี่ที่ญี่ปุ่นด้วย"
"คือก้อยไม่สะดวกจะไปค้างค่ะ" ก้อย
"ทำไมหละ น้องอยู่คนเดียวพี่เป็นห่วง ก้อยติดอะไรหรอ"
"คือ...." ก้อยอึกอักไม่ยอมตอบ
"ไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร แล้วเรื่องพาน้องไปญี่ปุ่น สะดวกไหม ถ้าไม่สะดวกพี่จะได้พาน้องไปด้วยกันอาทิตย์นี้เลย" ผมรู้สึกโกรธเลยเผลอตัวพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดีนัก
"ได้ค่ะ ก้อยจะพาแนนไปญี่ปุ่นเอง ไม่ต้องลำบากพี่พาไปเองหรอกค่ะ" ก้อย
"งั้นเดี๋ยวพี่จะให้น้องหงส์ติดต่อเรื่องวีซ่าให้นะ"
"ทำไมพี่บีไม่ให้แนนไปกับหงส์หละค่ะ" ก้อย
"ก้อย ก้อยมีอะไรหรือเปล่า ก้อยแปลกไปนะ"
"เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร ก้อยไม่ค่อยอยากไปญี่ปุ่นด้วย ให้หงส์ไปน่าจะดีกว่า น้องเค้าคงดีใจ" ก้อย
"ก้อย พี่ไม่ได้แค่จะพาก้อยกับแนนไปเป็นเพื่อนนะ แต่พี่จะพาเราสองคนไปแนะนำกับเพื่อนพี่ในฐานะ คนที่จะแต่งงานด้วย" ผมเริ่มเสียงดัง
"ค่ะ ก้อยเข้าใจแล้ว เจอกันที่ญี่ปุ่นนะค่ะ" ก้อย

ก้อยวางสายไป ผมโทรหาอีกเธอก็ปิดโทรศัพท์ ผมรู้ว่าใช้น้ำเสียงไม่ดีกับเธอ แต่อาการเธอแปลกไปมากจริงๆ เธอคงยังไม่อยากจะคุยกับผมว่ามันเกิดอะไรขึ้น ผมคงต้องปล่อยให้ก้อยตัดสินใจเองว่าจะบอกผมเมื่อไหร่

พอก้อยไม่ยอมมาอยู่เป็นเพื่อนแนน ผมก็คิดถึงหงส์ขึ้นมา แต่หงส์จะยอมกลับไปอยู่ที่ห้องผมอีกหรอ ตอนนี้เธอก็ดูเหมือนจะมีแฟนแล้วด้วย 

"พี่บีมีอะไรจะใช้หงส์หรอค่ะ" หงส์
"วันอาทิตย์นี้พี่จะไปญี่ปุ่น พี่ฝากหงส์ตามเรื่องวีซ่าของพี่ก้อยกับแนนให้หน่อยนะ"
"ค่ะ" หงส์
"อืม พี่อยากรบกวนหงส์อีกอย่าง ไม่รู้หงส์จะสะดวกหรือเปล่า"
"เรื่องอะไรค่ะ" หงส์
"พี่อยากรบกวนหงส์ช่วยไปอยู่กับแนนตอนพี่ไปญี่ปุ่นได้ไหม พี่ขอพี่ก้อยแล้ว แต่พี่ก้อยเค้าไม่สะดวก"
"คือ...." หงส์
"ลำบากใจก็ไม่เป็นไรนะ ถ้าต้องใช้เวลาคิด ค่อยมาบอกพี่ก่อนเที่ยงก็ได้ อืมตอนบ่ายพี่จะไปข้างนอกอีกนะคงไม่กลับเข้ามา มีเรื่องอะไรด่วนก็โทรหาพี่แล้วกัน เอาหละไม่มีอะไรแล้วหงส์ออกทำงานเถอะ" ผมรู้สึกแย่ที่หงส์ก็ไม่อยากไปนอนค้างเป็นเพื่อนแนนอีก
"ได้ค่ะ หงส์จะไปค้างเป็นเพื่อนแนนเอง" หงส์
ผมรู้สึกดีใจมากที่หงส์ยอมไปค้างเป็นเพื่อนแนน
"ขอบใจนะ นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วหละที่พี่จะขอร้องให้หงส์ทำอะไรให้ ขอบใจมากๆ นะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่บีช่วยหงส์ไว้ตั้งเยอะ หงส์ได้มีโอกาสได้ตอบแทนแบบนี้หงส์ก็ดีใจมากแล้วหละค่ะ" หงส์
"งั้นวันอาทิตย์นะ พี่คงไปแต่เช้า ยังไงหงส์เข้าไปหาน้องเช้าๆ หน่อยนะ"
"ค่ะได้ค่ะ" หงส์ยิ้มรับ
"งั้นก็ไปทำงานเถอะ"
"ค่ะ" หงส์

หงส์ออกไปจากห้อง ทำให้ผมเริ่มกลับมาคิดเรื่องก้อย เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมก้อยถึงได้แปลกไป ที่จริงก้อยน่าจะดีใจที่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน แต่นี่กลับทำเหมือนไม่อยากไป ให้ไปค้างกับแนนก็ไม่ยอม ผมนั่งคิดจนเที่ยง แนนก็โทรมาตามให้ผมกลับไปหา ผมจึงเก็บของแล้วขับรถไปคอนโด ผมไม่รู้จะซื้ออะไรให้แนนทานดี เลยโทรสั่งพิสซ่าให้ไปส่งที่ห้อง กะว่าผมคงไปถึงพอดีกับที่พิสซ่าไปส่ง

ผมกลับไปถึงห้องก็เห็นแนนเอายางรัดผมรัดผมตัวเองเป็นจุกตั้งเหมือนกับจีจี้ ผมอดที่จะหัวเราะไม่ได้

"มาแล้วหรอค่ะ ไหนอะซื้ออะไรมากินกัน" แนน
"เดี๋ยวก็มาโทรสั่งไปแล้ว"
"พิสซ่าหรอ ดีจัง จีจี้เดี๋ยวเรากินพิสซ่ากันนะ" แนน
"นี่ ให้หมากินพิสซ่าเดี๋ยวมันก็ไม่สบายหรอก"
"กินนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวจีจี้เห็นแนนกินมันก็ขอกินบ้างอยู่ดีแหละ" แนนอุ้มจีจี้ไปนั่งที่โซฟา

ผมวางกระเป๋าปลดเสื้อผ้าให้สบายตัวขึ้นจากนั้นผมก็ไปนั่งข้างๆ แนน

"นี่ยังชุดนอนอยู่อีกหรอ อาบน้ำหรือยัง"
"ยัง" แนนแล๊ปลิ้น
"อ้าว ถึงว่ากลิ่นอะไรเหม็นๆ"
"บ้า เค้าไม่เห็นซะหน่อย" แนน
"ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวจะได้กินข้าวกัน"
"ไม่ได้" แนน
"ทำไมหละ"
"จีจี้มันไม่ยอมให้แนนเข้าไปอาบน้ำ มันร้องแนนเลยไม่ได้อาบ" แนน
"อืมงั้นมาพี่อุ้มไว้ไห้"
"จีจี้มันไม่อยู่กับพี่บีหรอก" แนน
"แน่ใจ"

ผมหยิบขนมปังมาล่อจีจี้ มันรีบตะกายจากแขนแนนจะมาหาผม

"นี่ไงเห็นหรือยังว่ามันอยากมาให้พี่กอด"
"นี่ลูกเห็นแกกินอีกแล้ว" แนน
"ส่งมาเร็วดูมันอยากกินจะแย่แล้ว"
"จำไว้เลยนะ เห็นแก่กินจนลืมแม่" แนน

แนนปล่อยให้จีจี้กระโดดมาบนตัวผม ผมกอดมันไว้แล้วป้อนขนมให้มันกิน ส่วนแนนก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ ตอนแรกจีจี้ก็ลืมแนนได้เพราะมีของกินแต่พอกินหมด มันก็เริ่มมองหาแนนแล้วก็เริ่มครางหงิงๆ ผมเลยลูบหัวมัน

"เดี๋ยวแม่ก็มา ไม่ต้องร้องหรอก มาหาอะไรกินกันอีกดีกว่า"

พิสซ่ามาส่งพอดี ผมออกไปรับที่หน้าห้อง จีจี้ได้กลิ่นของกินมันก็ลืมแนนอีก เริ่มเห่าเหมือนจะบอกให้ผมแบ่งให้มันกินบ้าง ผมเลยหยิบพิสซ่าออกมาชิ้นนึง แล้วมานั่งป้อนมันที่โต๊ะกินข้าว แนนอาบน้ำเสร็จออกพอดี จีจี้เห็นก็รีบเห่าเหมือนจะบอกว่ามากินด้วยกัน

"อ้าวไหนพี่บีบอกว่าให้มันกินเดี๋ยวมันจะไม่สบายไง" แนน
"ก็มันเห่าขอ ก็เลยต้องให้มันกิน"
"ไหนลูกมาแม่ป้อนเอง" แนน

แนนเอื้อมมือมาจีจี้ก็รีบกระโจนหา จากนั้นแนนก็กินพิสซ่าไปป้อนจีจี้ไปด้วย 

"นี่อย่าให้มันกินมาก เดี๋ยวมันไม่สบาย"
"จ้า เดี๋ยวมันก็อิ่มแล้วมันแค่อยากชิม" แนน

ผมเริ่มกินพิสซ่าบ้าง และก็แกล้งจีจี้ด้วยการเอาพิสซ่าไปใกล้ๆ ให้มันยืนปากมาจะงับ แล้วผมก็รีบดึงออกก่อน

"พี่บี แกล้งลูกแนนหรอ" แนนโวยผม จีจี้เห่าช่วย
"เสียงดังทั้งแม่ทั้งลูกเลย อิ่มแล้ว ไปดูทีวีดีกว่า"

ผมลุกขึ้นหยิบพิสซ่ามาอีกชิ้นพร้อมทั้งแก้วใส่น้ำอัดลม แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา ซักพักแนนก็ตามมานั่งด้วย 

"อ้าวอิ่มกันแล้วหรอ"
"อิ่มแล้ว แล้วก็จีจี้มันมองพี่บีแล้วเห่าเหมือนอยากมาหา" แนน
"งั้นหรอ" ผมลูกหัวจีจี้
"โอ้ยย จีจี้ดิ้นทำไมเนี่ย" แนน
จีจี้ดิ้นจากอ้อมแขนแนนมาหาผม
"นี่มันติดใจพี่หรือมันเห็นว่าพี่ยังกินพิสซ่าไม่หมดกันแน่เนี่ย" จีจี้พยายามจะตะกายมาหามือข้างที่ผมถือพิสซ่าอยู่
"นี่ทำแม่อายอีกแล้วนะ เมื่อกี้ก็กินไปเยอะแล้วนะจีจี้" แนนดุจีจี้แต่มันก็ไม่สนใจ
"มาๆ กินอีกนะ อย่าไปสนแม่แนนเลย แม่แนนดุ" ผมหัวเราะ
"พี่บี" แนนทำตาเขียวใส่ผม

ผมเอื่อมมือไปกอดแนนแล้วดึงเธอมาซบไหล่ ผมส่งพิสซ่าที่เหลือให้แนน จีจี้รีบกระโดดกับไปหาแนน ผมนั่งลูบหัวแนนไปดูหนังไป ส่วนแนนก็กอดจีจี้แล้วก็เล่นกับมัน

"อาทิตย์หน้าพี่หงส์เค้าจะมาอยู่เป็นเพื่อนนะ"
"จริงหรอ ดีจังแนนนึกว่าจะต้องอยู่คนเดียวแล้วซะอีก แล้วพี่ก้อยหละ" แนน
ผมไม่พูดอะไร
"พี่ก้อยไม่ว่างหรอค่ะ" แนน
"เค้าก็คงมีธุระสำคัญนะ แต่พี่เค้าจะไปญี่ปุ่นพร้อมกับเรา"
"ค่ะ พี่บีไม่เป็นไรนะ" แนน
"พี่ไม่ได้เป็นอะไรนี่"
"น้ำเสียงพี่เหมือนกำลังไม่สบายใจ" แนน
"ไม่มีอะไรหรอก"
"ค่ะ" แนน

ผมนั่งดูทีวีไปซักพักแนนกับจีจี้ก็หลับไปพร้อมกัน สงสัยคงจะเล่นกันมาตั้งแต่เช้าพอกินอิ่มก็เลยหลับ ผมนั่งดูทีวีไปจนถึง 4 โมงเย็นน้องพิมก็โทรศัพท์มาหาผม เธอบอกว่ากำลังออกจากโรงเรียน ผมนัดเจอเธอที่ร้านขายอาหารสุนัขที่ตลาด พอ 4 โมงครึ่งผมก็ปลุกแนนให้ตื่นเพื่อไปรอน้องพิมที่ตลาด

"เค้ามาแล้วหรอ" แนน
"กำลังมาแล้ว เราไปรอน้องเค้าเถอะ เค้าคงอยากเจอจีจี้แย่แล้ว"
"ไม่คืนไม่ได้หรอ" แนน
"อย่าดื่อซิ"
"ก็แนนไม่อยากคืนนี่" แนน
"แนนรักจีจี้มากหรอ"
"มาก" แนน
"แล้วถ้ามีคนเอามันไปแนนจะเสียใจมากใช่ไหม"
"ใช่ เสียใจมากๆ ด้วย" แนน
"งั้นแนนก็ยิ่งต้องคืนจีจี้ให้ต้องพิม"
"ทำไมหละ"
"น้องเค้าก็เสียใจถ้าแนนแย่งจีจี้จากเค้า"
"ก็...." แนน
"น้องเค้าอยู่กับจีจี้มามากกว่าแนน เค้าก็ยิ่งกต้องเสียใจมากกว่าแนนหลายเท่านะ"
"คืนก็ได้" แนนทำหน้าเศร้า
"มาคนดีไปกันได้แล้ว อย่าให้น้องเค้าต้องไปรอสงสารเค้า"
"ค่ะไปกันจีจี้" แนน

ผมพาแนนไปที่ร้านที่นัดกับน้องพิมไว้ซักพักน้องพิมก็มาถึง พอเธอเห็นจีจี้เธอก็ดีใจ

 ::Angry::มีขาดหายนะ


ผมพาแนนไปที่ร้านที่นัดกับน้องพิมไว้ซักพักน้องพิมก็มาถึง พอเธอเห็นจีจี้เธอก็ดีใจมากรีบเข้ามาจะอุ้ม แนนทำท่าจะไม่ให้แต่จีจี้พอเห็นเจ้าของมันก็รีบตระกุยหา แนนเลยยอมปล่อยให้พิมรับจีจี้ไปอุ้ม "ขอบคุณมากนะค่ะที่ดูแลจีจี้ให้" พิม "ไม่เป็นไรครับ" แนนดันมากอดผม ผมรู้สึกว่ามีน้ำอุ่นๆ เปียกที่เสื้อสงสัยแนนจะร้องไห้ "ขอบคุณพี่สาวนะค่ะ" พิม "ไม่เป็นไรหรอก นี่ก็เย็นแล้วรีบกลับบ้านเถอะ แล้วก็อย่าปล่อยให้มันหลงอีกหละ" "ค่ะ พิมจะไม่ปล่อยให้มันหลงอีกแล้วหละค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ" พิม พิมรีบออกไปจากร้าน ผมบอกแนนว่าจีจี้ไปแล้วเธอถึงได้หันหน้ากลับมาดู ผมชวนแนนหาข้าวกินก่อนกลับขึ้นไปบนห้อง แต่แนนบอกว่าไม่อยากกิน ผมเลยได้แต่ซื้อกับข้าวแล้วรีบพาเธอกลับขึ้นมาบนห้อง มาถึงห้องผมก็พาแนนไปนั่งที่โซฟา พอนั่งลงแนนก็กอดผมแล้วร้องไห้โฮใหญ่ ผมต้องลูบหัวปลอบเธอ "ไม่เอานะอย่าร้อง จีจี้มันกลับไปอยู่กับเจ้าของนะ ไม่ใช่มันตายซะหน่อย" แนนเงยหน้ามองผมทำหน้าไม่พอใจก่อนจะก้มร้องไห้ต่อ "ไม่เอานะไม่เอาอย่าร้อง" ผมก้มลงไปหอมที่หน้าผากแนน เราสองคนนั่งกอดกันจนท้องแนนร้องผมเลยแซวเธอ แนนหัวเราะเธออารมณ์ดีขึ้นเราสองคนเลยไปนั่งทานข้าวด้วยกัน หลังจากนั้นเราสองคนก็อาบน้ำด้วยกัน แน่นอนว่าผมก็กดเธอไปครั้งนึงก่อนจะอุ้มเธอออกมาเข้าห้องนอนแล้วต่อกันอีกจนหลับไป จบตอนที่ 12 ตอนแรกคิดว่าจะยังไม่เขียนเพราะกำลังเศร้า แต่ยังไงก็คงไม่ได้ไปเที่ยวลอยกระทงแน่ๆ เลยเขียนให้จบซะไหนๆ ก็เขียนมา 8 หน้าแล้วก่อนจะโดนหักอกซ้อน ปล ไม่รู้จะพิมพ์อะไรเอาเป็นว่าตอนหน้าจะเร็วหรือช้าขึ้นอยู่กับจิตใจผู้แต่ง ขอขอบคุณกำลังใจจากเพื่อนๆ ทุกคนที่คอยติดตามผลงานครับ

พี่บีมัวแต่กินสาวๆจนก้อยเปลี่ยนไป