ตอนที่ 2  ถ้ำมอง NC18+

     "โอยย...."ยูอันกระเสือกกระสน พาร่างของตัวเองเข้าไปในส่วนลึกของป่าริมบึงมังกรดำ    ใบหน้ายังเต็มไปด้วยคราบดิน  ริมฝีปากมีเลือดไหลออกมาซิบๆ  จากการที่หน้าทิ่มลงกับพื้นอย่างแรง
ส่วนหลังปวดจนแทบจะก้าวขาไม่ออก  

     ทางด้านหลังได้ยินเสียงคุณหนูจางตะโกนเรียกอยู่เบาๆ แต่ก็ไม่ต้องการที่จะให้สาวงาม
พบเห็นตัวเองในสภาพนี้  ได้แต่ค่อยๆเดินหลบเข้าไปในส่วนลึกของป่ามากขึ้น
ยิ่งเดินเข้ามาลึกมากเท่าไหร่ เสียงเรียกของคุณหนูจางก็เบาลงๆ  ต้นไม้ก็หนาทึบขึ้นเรื่อยๆจนแสงอาทิตย์แทบจะส่องลงมาไม่ถึง  
ในที่สุดก็ทรุดตัวลงนั่งพักใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง

    "เฮ่อ...."ยูอันถอนหายใจเฮือกใหญ่  นึกสมเพสตัวเองที่ต้องมาอยู่ในสภาพเช่นนี้  
3 ปีแล้วที่ตัวเอง หลุดเข้ามาอยู่ในยุคสมัยนี้ ทีแรกยังคิดว่าอาจเป็นแค่ความฝัน แต่ในที่สุดก็ต้องยอมรับความจริงว่าตัวเอง ข้ามเวลามาอยู่ในสมัยนี้จริงๆ  
ก็ยังหวังลึกๆว่าเมื่อมาได้  มันก็น่าจะกลับไปยังสมัยปัจุบันได้  
แต่จนแล้วจนรอด  3ปีผ่านไป ก็ยังติดอยู่ที่นี่ จนแทบจะไม่มีหวังที่จะกลับไปยังยุคปัจุบัน

  ที่ผ่านมา ยูอันใช้เวลาและความตั้งใจไม่น้อยในการเรียนภาษา ด้วยความเป็นคนฉลาดหัวไว เรียนเก่งไม่ช้าก็สามารถอ่านออกเขียนได้   ช่วงแรกการพูดจะเป็นปัญหาบ้าง
เพราะสำเนียงจะแปร่งๆ
แต่พอผ่านไป 2-3 ปี  ก็สามารถพูดจีนได้จนไม่มีใครสังเกตุออก
คงเหมือนไปเรียนเมืองนอกอะไรแบบนั้น - -

   ยูอันทราบดีว่า สมัยนี้สิ่งที่สำคัญมากกว่าภาษา  ก็คือ วรยุทธ  หากไม่มีวรยุทธ  
คงได้แต่เป็นเด็กรับใช้ไปตลอดชาติ
แถมไปขัดหูขัดตาใครเข้า จะโดนเชือดเอาง่ายๆ  ดังนั้นจึงตั้งเป้าจะเรียนวิชาการต่อสู้เอาไว้บ้าง  
ถ้าเรียนจนเก่งเหมือนพวกพระเอกในนิยายกำลังภายในได้คงเท่พิลึก

   แต่....2 ปีที่พยายามแอบๆเรียนวรยุทธ เรียกได้ว่า ไม่มีความคืบหน้าสักนิด  
อย่าว่าแต่สุดยอดวิชาแค่วิชาพื้นฐานๆที่คนทั่วๆไปเค้าเป็นกัน  ตัวเองยังฝึกไม่ได้สักนิด - -
หลังจากเข้ามาทำงานเป็นเด็กรับใช้ในสำนักคุ้มกันภัยตระกูลจาง  ยูอันก็ได้ใช้เวลาว่างไปด้อมๆมองๆอยู่ที่สนามฝึกยุทธของสำนักเป็นประจำ  
ด้วยความที่เป็นคนอัธยาศัยดี  คอยส่งข้าว ส่งน้ำให้ครูฝึก
ทำให้เป็นที่เอ็นดูของครูฝึกหลายๆคน  จึงช่วยชี้แนะเรื่องวรยุทธให้ยูอันไม่น้อย  แต่ทว่า...
ยูอันกลับไม่ก้าวหน้า -*-

   เรื่องกระบวนท่ายังพอทำตามได้  แต่พอต้องใช้ลมปราณหนุนเสริมก็ถึงกับมึนตึ๊บเลยทีเดียว
เดินลมปราณจากจุดนั้น มาจุดนี้ เคลื่อนผ่านจุดนี้  -*-  อย่าว่าแต่เดิน หรือเคลื่อนเลย ไอ้ลมปราณที่เค้าว่ากันมันอยู่ตรงไหนของร่างกาย  แล้วจะบังคับให้มันเคลื่อน มันเดินได้ยังไง
ไม่เป็นสักนิด

   ได้คู่มือเรื่องจุดเส้นต่างๆในร่างกายมา ก็นั่งอ่านจนจำจุดเส้นได้หมด  
แต่เรื่องการเดินลมปราณหรือฝึกลมปราณ ที่เคยอ่านในนิยายจีน ลองนั่งทำก็แล้ว
นอนทำก็แล้ว  ไม่เคยรู้สึกถึง ลมปราณ สักนิด - -
เพราะอยู่ในสำนักคุ้มกันภัย  เลยได้เห็นยอดฝีมือไม่น้อย  หลายๆคนสามารถกระโดดข้ามกำแพงที่สูงท่วมหัวได้บางคนก็พริ้วตัว
ลงจากชั้น 2 ชั้น 3 ของโรงเตี้ยมลงพื้นได้อย่างสบายๆ  รู้ว่านั่นคือวิชาตัวเบา
ก็พยายามขอให้พวกครูฝึกที่สนิทๆกันสอนให้  แต่จนแล้วจนรอด ฝึกไปฝึกมา
ตัวก็ไม่เห็นจะเบา
-*-ยังหนักเท่าเดิมตลอด   ก็ตามหลักฟิสิกส์วัตถุมีมวลคงที่นี่นา  -.-

   อดนึกถึงคุณหนูจางไม่ได้ 2ปีมานี้ คุณหนูช่วยเหลือตัวเองไม่น้อย  ไม่ได้รังเกียจว่าเราเป็นแค่เด็กรับใช้ในสำนักกระทั่งตำรา หนังสือต่างๆ
ก็ได้คุณหนูจางที่หามาให้เสมอๆ  ยูอันเองก็ได้ช่วยคุณหนูจางจัดการบัญชีรายรับรายจ่าย-
ในสำนัก  แบ่งเป็นหมวดหมู่ ง่ายต่อการตรวจสอบ  ทำให้เรื่องการเงินการบัญชีในสำนักที่เคยเป็นเรื่องยุ่งยากกลายเป็นง่ายดาย  
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า ที่แท้ไม่ใช่คุณหนูจางเป็นผู้ทำ

  คุณหนูจางเองก็จะเสนอบิดาให้เลื่อนให้ยูอันมาเป็นผู้แลบัญชีในสำนักอยู่หลายครั้ง
แต่ไม่สบโอกาส
  วันนี้เพิ่งบอกต่อบิดาว่าผู้ที่จัดการบัญชีการเงิน ที่แท้คือเด็กรับใช้ในสำนัก  สร้างความประหลาดใจให้กับจางไท่มาก  จึงบอกให้มาตามตัวยูอันมาพบ  คุณหนูจางเลยรีบออกมาบอกข่าวดีกับยูอันนี่เอง

      หลังพักผ่อนจนร่างกายดีขึ้นเล็กน้อย  ยูอันยันตัวลุกขึ้น  เหลียวมองไปรอบๆ จากแสงอาทิตย์ที่ลอดลงมาทำให้พอกะๆได้ว่า คงจะเลยเที่ยงมาพอสมควร  
ขณะกำลังจะหาทางเดินกลับ หูก็ได้ยินเสียงเสียงน้ำตกจากที่สูงเบาๆ
" อืมม น่าจะมีน้ำตกใกล้ๆ  ก็ดีเหมือนกัน ไปล้างหน้าล้างตาหน่อยคงดี " ว่าแล้วก็เงี่ยหูฟัง แล้วเดินไปยังเสียงน้ำตกที่ได้ยิน

   เดินมาได้สัก 10 นาทีเสียงน้ำตกก็ชัดเจนขึ้น  ยูอันใช้มือแหวกต้นไม้ที่หนาทึบ  ตามเสียงน้ำตกไปช้าๆสักครู่ก็มองเห็นน้ำตกขนาดใหญ่  สูงขึ้นไปหลายสิบเมตร เสียงน้ำตกกระทบด้านล่างกลบเสียงอื่นๆไปหมด  ยูอันค่อยๆแหวกพงหญ้าเข้าไปทางด้านล่างของน้ำตก

   "เจ้ยยย " อุทานออกมาอย่างตกใจ  เมื่อแหวกหญ้าต้นสูงท่วมหัวออกมา  ห่างออกไป ไม่กี่เมตร
มีสาวสวยวัยรุ่น อายุไม่น่าจะเกิน 19  ยืนเปลือยกายอาบน้ำอยู่  ผมที่ตรงยาวสลวยเปียกน้ำ  ใบหน้าที่สวยจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไรดี  ผิวที่ขาวเหมือนหิมะไม่มีตำหนิหรือจุดไฝฝ้าเลยสักนิด
คิ้วเรียวยาวสวย ดวงตาสวยคมที่แทบกระชากวิญญาณของผู้ชายที่ได้สบตา  ริมฝีปากสีชมพูสวย  
ต้นคอระหง หัวไหล่กลมกลึงงดงาม...

   ยูอันแทบจะหยุดหายใจ ณ ตอนนั้น แต่สายตาไม่อาจหยุดการ สำรวจ ได้  เมื่อมองต่ำลงมาก็พบกับหน้าอกที่สวยงามเต่งตึง ที่ตั้งเด่นท้าสายตา ขนาดไม่น่าจะต่ำกว่า 34 นิ้ว  ปลายถันมีสีชมพูเข้มสะดุดตา  หน้าท้องที่แบนราบเรียบปราศจากไขมันส่วนเกิน เอวที่คอดกิ่ว  รับกับสะโพกที่ผายออกกว้างงอนโดดเด่นเป็นที่สุด  ยิ่งเนินอวบอูมกลางลำตัวยิ่งสวยงาม มีเพียงหญ้าน้อยขึ้นบางๆกระจายเรียงตัวอย่างสวยงาม กลีบทั้งสองเรียวงามเต่งตึง ช่างเป็นส่วนสัดที่สวยงามและเติบใหญ่อย่างสมบูรณ์ยิ่งนัก  ต้นขาอวบสวยกลมกลึงรับกับท่อนขาที่เรียวงามเหมือนสลักออกมา  ...

  ด้วยความที่อยู่ในป่าส่วนลึก ไม่มีผู้คนสัญจร และเสียงน้ำตกที่ดังสนั่น  
สาวสวยจึงอาบน้ำอย่างสบายใจ ไม่ได้รู้เลยสักนิดว่า  ตอนนี้มีสายตาคู่หนึ่งได้สำรวจเก็บรายละเอียดเอาไว้อย่างแม่นยำไม่มีลืม  
"สวย...สวยจริงๆ.."ยูอันรำพึงในใจ  ด้วยสำนึกยังพอมี จึงอยากจะละสายตาออกมาจากการแอบมองสาวสวยเบื้องหน้า  แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร สายตาก็ไม่อาจดึงออกมาจากร่างกายงดงามตรงหน้าได้  ยิ่งกวาดขึ้นลงซ้ำแล้วซ้ำเล่าๆ  ยูน้อย  ที่แทบจะไม่ได้ใช้งานมานาน ก็ขยายตัวออกอย่างแข็งขัน  3 ปีมานี้ เพราะต้องทำงานหนักร่างกายที่เคยบอบบางแบบเด็กเรียน ก็กลับสูงใหญ่บึกบึนสมชายชาตรี  กลางคืนไม่มีอินเตอร์เน็ตให้เล่น  ดังนั้นจึงต้องนอนแต่หัวค่ำ  ร่างกายจึงเติบโตเต็มที่  
ยูน้อย ก็เช่นกัน  จากขนาด6นิ้วเมื่อ3ปีก่อนตอนนี้น่าจะเกือบๆ7นิ้วเข้าไปแล้ว  

  "เอ๊ะ " ยูอันเริ่มรู้สึกตัว  เมื่อรับรู้ได้ว่า มีสิ่งแปลกปลอมกำลังป้วนเปี้ยนตรงปลายเท้า  
เมื่อก้มลงมองก็แทบหมดสติ เมื่อเห็นงูประหลาดลำตัวขนาดประมาณ ปากกาเขียนไวท์บอร์ด  
ยาวประมาณ ฟุตกว่าๆ เลื้อยพันอยู่ตรงข้อเท้าของตัวเอง  ลำตัวงูตัวนี้กลับมีสำชมพูเข้ม
จนเกือบแดง ตัดกับดวงตาสีเขียวมรกต  เท่าที่ฟังมาสียิ่งสวย ยิ่งมีพิษรุนแรง  
เจ้าตัวนี้สีสดสะขนาดนี้-*-
ตายแน่เรา -*- สงสัยสวรรค์คงจะลงโทษที่มาแอบดูสาวอาบน้ำ  ข้ามเวลามายังไม่พอ
ต้องมาตายอยู่ที่นี่อีก ...-*-

  เพราะกลัวจะทำให้งูประหลาดตกใจจนงับขาตัวเอง  ยูอันจึงยืนนิ่งไม่กล้าขยับตัว   เจ้างูประหลาดเหมือนได้กลิ่นอะไรบางอย่าง ค่อยๆเลื้อยพันขาขึ้นมาเรื่อยๆ  
ลำตัวงูประหลาดอุ่นๆจนเหมือนจะร้อน  ส่วนหัวไต่มุดขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงช่วงหว่างขา  

  "โอ้ยย ไม่ไหวแล้วว" ยูอันสุดจะทนเมื่องูประหลาดเข้ามาจนถึงหว่างขาตัวเอง  ใช้มือกระตุกสายรัดเอวปล่อยกางเกงลงมา  มือก็รีบปัดส่วนหัวของงูประหลาดที่ป้วนเปี้ยน-
อยู่ใกล้ๆ ยูน้อย ของตัวเอง  แต่เหมือนงูประหลาดมันเรียนวรยุทธ -*-
ตวัดส่วนหัวหลบจากมือของยูอันได้อย่างสวยงาม พร้อมพุ่งฉกเข้าบริเวณส่วนโคนของยูน้อยทันที
   "โอยยยย..."ยูอันร้องเสียงหลง เมื่องูประหลาดงับเข้าใส่ ยูน้อย เต็มเขี้ยว  
เจ็บแปลบจนแทบสิ้นสติ  แต่แค่ชั่วอึดใจ
ความเจ็บกลับละลายหายไปหมด กลายเป็นรู้สึกเย็น ชา ตั้งแต่ช่วงเอวลงไป  
ร่างล้มกลิ้งๆลงบนพงหญ้า แล้วกลิ้งต่อลงไปยังบริเวณที่สาวสวยอาบน้ำอยู่  
ด้วยความเร็วของการกลิ้งยูอันไม่สามารถหยุดตัวเองได้ หล่นตูมลงยังแอ่งน้ำเบื้องล่างทันที

   ตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำสักครู่ ก็รู้ว่าแท้จริงน้ำลึกแค่เอวเท่านั้น  
พอขยี้ๆน้ำที่เข้าตาสักครู่ สายตาก็มองเห็นทุกอย่างได้ตามปรกติ  
แต่พอกวาดสายตามาตรงด้านบน  ก็เห็นกระบี่ยาว บางเฉียบจ่ออยู่กับลำคอของตัวเอง
มือที่กำกระบี่ ช่างขาวสะอาดงดงามไม่มีที่ติ  แต่ตอนนี้ไม่มีกระจิตกระใจจะชื่นชมแล้วละ - -

  "เจ้า ต้องการจะตาย หรือจะให้ทำลายดวงตาของเจ้าทิ้ง.." เสียงไพเราะ
แต่เย็นชาดังออกมาจากปากสวยงาม ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นสาวสวยที่อาบน้ำอยู่เมื่อครู่ ที่ตอนนี้กลับมาสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว  ชุดสีขาวสะอาดที่เปียกน้ำอยู่ และมีลมจากน้ำตกพัดอย่างแรงทำให้ชุดแนบชิดเรือนร่าง  
อวดสัดส่วนที่ชายทุกคนเห็นแล้วต้องอยากครอบครอง  


   "แม่นางคือว่า...."ยูอันอ้าปากจะพูด อยากจะอธิบายแต่รู้ว่า ไม่มีประโยชน์  
สมัยนี้การฆ่าใครสักคนไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรนัก - -
พวกมีวรยุทธฆ่ากันตายไม่เว้นแต่ละวัน ยิ่งความผิดเรื่องเพศแบบนี้ ยิ่งตายอย่างแน่นอน -*-

    สาวสวยทั้งโกรษทั้งอับอาย  ร่างกายของตัวเองกลับถูกชายหนุ่มผู้หนึ่งเห็นจนหมดไม่เหลือ
นอกจากต้องแต่งให้กับคนผู้นี้  ก็มีแต่ฆ่าทิ้งสะ ถึงจะลบล้างได้  
พอมองเห็นชายหนุ่มมีร่างกายที่บึกบึนสง่างาม ก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกัน
ใบหน้าถึงจะไม่ใช่ชายงามแต่ก็ดึงดูดสายตาให้มอง ยิ่งตวงตาที่ดูฉลาดลึกล้ำนั่นอีก...
"ไม่ได้ๆ  ยังไงก็ปล่อยไปไม่ได้ "สาวสวยตัดใจอย่างเด็ดขาด
"เจ้า เดินขึ้นมา"เสียงสาวสวยสั่งอย่างเฉียบขาด เมื่อตัดสินใจได้แล้วว่า ต้องสังหารหนุ่มคนนี้
ยูอันก็เหมือนจะรู้ตัว  จะให้ไปร้องไห้คร่ำครวญ ร้องขอชีวิต ก็ไม่ใช่นิสัยของตัวเอง
"เฮ่อ..."ในที่สุดก็ตายก่อนวัยอันควรจนได้เรา   ยูอันนึกในใจ  ยักไหล่นิดๆแล้วเดินขึ้นมาจากน้ำ

"นี่เจ้า....."สาวสวยหน้าแดง ร้องเสียงตกใจขึ้นมา เมื่อเห็น ยูอันเดินขึ้นมาจากน้ำ  
ในสภาพที่ ไม่ได้ใส่กางเกง   ยูน้อย  ที่ยังแข็งขันเหยียดตรงงอนขึ้นเล็กน้อย
อวดขนาดเกือบ7นิ้วเต็มตา สาวสวยรีบเบือนหน้าหนี
จากนั้นขยี้เท้ากับพื้นหินแล้วพุ่งกายจากไปทันที  

  ยูอันมองดูร่างของสาวสวยที่หายไปในพริบตา  ยืนเหม่ออยู่ไม่นาน ก็รู้สึกตัวว่ายังโป๊อยู่  -*-
ขณะกำลังจะก้าวเท้าก็พบว่าตรงที่สาวสวยขยี้เท้าลงบนพื้นหิน  
กลับกลายเป็นหลุมแตกขนาดประมาณชามข้าว  
ในใจอดหนาวๆร้อนๆไม่ได้  คิดไม่ถึงว่าสาวสวยอายุแค่นี้ จะมีกำลังภายในลึกล้ำจนน่าตกใจ

  เมื่อเดินตรงมายังจุดที่ตัวเองเจอกับงูประหลาด ก็อดๆหวาดๆไม่ได้ ไม่รู้เจ้างูนั่น
ยังป้วนเปี้ยนๆอยู่อีกมั้ย
ขณะกำลังจ้องๆมองๆอยู่  ช่วงตั้งแต่บั้นเอวลงไปก็กลับรู้สึกเย็นวูบขึ้นมาอีก  
ขาเหมือนเป็นตะคริว  ร่างล้มกลิ้งๆลงไปยังพื้นหินด้านล่างอีกครั้ง
คราวนี้ศีรษะฟาดลงกับพื้นหินอย่างแรง  สติดับวูบไปในทันที

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฝากถึงคนที่โพสแทรก ทั้งเรื่อง นี้ และเรื่อง ก้อย นะครับ

ถ้าคนเขียนโพสมา2-3วัน ผมไม่โพส แล้วโพสแทรกผมจะไม่ว่าอะไรเลย

นี่ผมก็โพสทุกวัน แล้วมันจำเป็นที่จะต้องช่วยผมโพสด้วยหรอครับ

ผมหาเรื่องสนุก ๆ มาแบ่งปัน ก็ให้ผมลงจนจบเรื่องเถอะครับ

ตอนที่ 2  ถ้ำมอง NC18+

     "โอยย...."ยูอันกระเสือกกระสน พาร่างของตัวเองเข้าไปในส่วนลึกของป่าริมบึงมังกรดำ    ใบหน้ายังเต็มไปด้วยคราบดิน  ริมฝีปากมีเลือดไหลออกมาซิบๆ  จากการที่หน้าทิ่มลงกับพื้นอย่างแรง
ส่วนหลังปวดจนแทบจะก้าวขาไม่ออก  

     ทางด้านหลังได้ยินเสียงคุณหนูจางตะโกนเรียกอยู่เบาๆ แต่ก็ไม่ต้องการที่จะให้สาวงาม
พบเห็นตัวเองในสภาพนี้  ได้แต่ค่อยๆเดินหลบเข้าไปในส่วนลึกของป่ามากขึ้น
ยิ่งเดินเข้ามาลึกมากเท่าไหร่ เสียงเรียกของคุณหนูจางก็เบาลงๆ  ต้นไม้ก็หนาทึบขึ้นเรื่อยๆจนแสงอาทิตย์แทบจะส่องลงมาไม่ถึง  
ในที่สุดก็ทรุดตัวลงนั่งพักใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง

    "เฮ่อ...."ยูอันถอนหายใจเฮือกใหญ่  นึกสมเพสตัวเองที่ต้องมาอยู่ในสภาพเช่นนี้  
3 ปีแล้วที่ตัวเอง หลุดเข้ามาอยู่ในยุคสมัยนี้ ทีแรกยังคิดว่าอาจเป็นแค่ความฝัน แต่ในที่สุดก็ต้องยอมรับความจริงว่าตัวเอง ข้ามเวลามาอยู่ในสมัยนี้จริงๆ  
ก็ยังหวังลึกๆว่าเมื่อมาได้  มันก็น่าจะกลับไปยังสมัยปัจุบันได้  
แต่จนแล้วจนรอด  3ปีผ่านไป ก็ยังติดอยู่ที่นี่ จนแทบจะไม่มีหวังที่จะกลับไปยังยุคปัจุบัน

  ที่ผ่านมา ยูอันใช้เวลาและความตั้งใจไม่น้อยในการเรียนภาษา ด้วยความเป็นคนฉลาดหัวไว เรียนเก่งไม่ช้าก็สามารถอ่านออกเขียนได้   ช่วงแรกการพูดจะเป็นปัญหาบ้าง
เพราะสำเนียงจะแปร่งๆ
แต่พอผ่านไป 2-3 ปี  ก็สามารถพูดจีนได้จนไม่มีใครสังเกตุออก
คงเหมือนไปเรียนเมืองนอกอะไรแบบนั้น - -

   ยูอันทราบดีว่า สมัยนี้สิ่งที่สำคัญมากกว่าภาษา  ก็คือ วรยุทธ  หากไม่มีวรยุทธ  
คงได้แต่เป็นเด็กรับใช้ไปตลอดชาติ
แถมไปขัดหูขัดตาใครเข้า จะโดนเชือดเอาง่ายๆ  ดังนั้นจึงตั้งเป้าจะเรียนวิชาการต่อสู้เอาไว้บ้าง  
ถ้าเรียนจนเก่งเหมือนพวกพระเอกในนิยายกำลังภายในได้คงเท่พิลึก

   แต่....2 ปีที่พยายามแอบๆเรียนวรยุทธ เรียกได้ว่า ไม่มีความคืบหน้าสักนิด  
อย่าว่าแต่สุดยอดวิชาแค่วิชาพื้นฐานๆที่คนทั่วๆไปเค้าเป็นกัน  ตัวเองยังฝึกไม่ได้สักนิด - -
หลังจากเข้ามาทำงานเป็นเด็กรับใช้ในสำนักคุ้มกันภัยตระกูลจาง  ยูอันก็ได้ใช้เวลาว่างไปด้อมๆมองๆอยู่ที่สนามฝึกยุทธของสำนักเป็นประจำ  
ด้วยความที่เป็นคนอัธยาศัยดี  คอยส่งข้าว ส่งน้ำให้ครูฝึก
ทำให้เป็นที่เอ็นดูของครูฝึกหลายๆคน  จึงช่วยชี้แนะเรื่องวรยุทธให้ยูอันไม่น้อย  แต่ทว่า...
ยูอันกลับไม่ก้าวหน้า -*-

   เรื่องกระบวนท่ายังพอทำตามได้  แต่พอต้องใช้ลมปราณหนุนเสริมก็ถึงกับมึนตึ๊บเลยทีเดียว
เดินลมปราณจากจุดนั้น มาจุดนี้ เคลื่อนผ่านจุดนี้  -*-  อย่าว่าแต่เดิน หรือเคลื่อนเลย ไอ้ลมปราณที่เค้าว่ากันมันอยู่ตรงไหนของร่างกาย  แล้วจะบังคับให้มันเคลื่อน มันเดินได้ยังไง
ไม่เป็นสักนิด

   ได้คู่มือเรื่องจุดเส้นต่างๆในร่างกายมา ก็นั่งอ่านจนจำจุดเส้นได้หมด  
แต่เรื่องการเดินลมปราณหรือฝึกลมปราณ ที่เคยอ่านในนิยายจีน ลองนั่งทำก็แล้ว
นอนทำก็แล้ว  ไม่เคยรู้สึกถึง ลมปราณ สักนิด - -
เพราะอยู่ในสำนักคุ้มกันภัย  เลยได้เห็นยอดฝีมือไม่น้อย  หลายๆคนสามารถกระโดดข้ามกำแพงที่สูงท่วมหัวได้บางคนก็พริ้วตัว
ลงจากชั้น 2 ชั้น 3 ของโรงเตี้ยมลงพื้นได้อย่างสบายๆ  รู้ว่านั่นคือวิชาตัวเบา
ก็พยายามขอให้พวกครูฝึกที่สนิทๆกันสอนให้  แต่จนแล้วจนรอด ฝึกไปฝึกมา
ตัวก็ไม่เห็นจะเบา
-*-ยังหนักเท่าเดิมตลอด   ก็ตามหลักฟิสิกส์วัตถุมีมวลคงที่นี่นา  -.-

   อดนึกถึงคุณหนูจางไม่ได้ 2ปีมานี้ คุณหนูช่วยเหลือตัวเองไม่น้อย  ไม่ได้รังเกียจว่าเราเป็นแค่เด็กรับใช้ในสำนักกระทั่งตำรา หนังสือต่างๆ
ก็ได้คุณหนูจางที่หามาให้เสมอๆ  ยูอันเองก็ได้ช่วยคุณหนูจางจัดการบัญชีรายรับรายจ่าย-
ในสำนัก  แบ่งเป็นหมวดหมู่ ง่ายต่อการตรวจสอบ  ทำให้เรื่องการเงินการบัญชีในสำนักที่เคยเป็นเรื่องยุ่งยากกลายเป็นง่ายดาย  
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า ที่แท้ไม่ใช่คุณหนูจางเป็นผู้ทำ

  คุณหนูจางเองก็จะเสนอบิดาให้เลื่อนให้ยูอันมาเป็นผู้แลบัญชีในสำนักอยู่หลายครั้ง
แต่ไม่สบโอกาส
  วันนี้เพิ่งบอกต่อบิดาว่าผู้ที่จัดการบัญชีการเงิน ที่แท้คือเด็กรับใช้ในสำนัก  สร้างความประหลาดใจให้กับจางไท่มาก  จึงบอกให้มาตามตัวยูอันมาพบ  คุณหนูจางเลยรีบออกมาบอกข่าวดีกับยูอันนี่เอง

      หลังพักผ่อนจนร่างกายดีขึ้นเล็กน้อย  ยูอันยันตัวลุกขึ้น  เหลียวมองไปรอบๆ จากแสงอาทิตย์ที่ลอดลงมาทำให้พอกะๆได้ว่า คงจะเลยเที่ยงมาพอสมควร  
ขณะกำลังจะหาทางเดินกลับ หูก็ได้ยินเสียงเสียงน้ำตกจากที่สูงเบาๆ
" อืมม น่าจะมีน้ำตกใกล้ๆ  ก็ดีเหมือนกัน ไปล้างหน้าล้างตาหน่อยคงดี " ว่าแล้วก็เงี่ยหูฟัง แล้วเดินไปยังเสียงน้ำตกที่ได้ยิน

   เดินมาได้สัก 10 นาทีเสียงน้ำตกก็ชัดเจนขึ้น  ยูอันใช้มือแหวกต้นไม้ที่หนาทึบ  ตามเสียงน้ำตกไปช้าๆสักครู่ก็มองเห็นน้ำตกขนาดใหญ่  สูงขึ้นไปหลายสิบเมตร เสียงน้ำตกกระทบด้านล่างกลบเสียงอื่นๆไปหมด  ยูอันค่อยๆแหวกพงหญ้าเข้าไปทางด้านล่างของน้ำตก

   "เจ้ยยย " อุทานออกมาอย่างตกใจ  เมื่อแหวกหญ้าต้นสูงท่วมหัวออกมา  ห่างออกไป ไม่กี่เมตร
มีสาวสวยวัยรุ่น อายุไม่น่าจะเกิน 19  ยืนเปลือยกายอาบน้ำอยู่  ผมที่ตรงยาวสลวยเปียกน้ำ  ใบหน้าที่สวยจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไรดี  ผิวที่ขาวเหมือนหิมะไม่มีตำหนิหรือจุดไฝฝ้าเลยสักนิด
คิ้วเรียวยาวสวย ดวงตาสวยคมที่แทบกระชากวิญญาณของผู้ชายที่ได้สบตา  ริมฝีปากสีชมพูสวย  
ต้นคอระหง หัวไหล่กลมกลึงงดงาม...

   ยูอันแทบจะหยุดหายใจ ณ ตอนนั้น แต่สายตาไม่อาจหยุดการ สำรวจ ได้  เมื่อมองต่ำลงมาก็พบกับหน้าอกที่สวยงามเต่งตึง ที่ตั้งเด่นท้าสายตา ขนาดไม่น่าจะต่ำกว่า 34 นิ้ว  ปลายถันมีสีชมพูเข้มสะดุดตา  หน้าท้องที่แบนราบเรียบปราศจากไขมันส่วนเกิน เอวที่คอดกิ่ว  รับกับสะโพกที่ผายออกกว้างงอนโดดเด่นเป็นที่สุด  ยิ่งเนินอวบอูมกลางลำตัวยิ่งสวยงาม มีเพียงหญ้าน้อยขึ้นบางๆกระจายเรียงตัวอย่างสวยงาม กลีบทั้งสองเรียวงามเต่งตึง ช่างเป็นส่วนสัดที่สวยงามและเติบใหญ่อย่างสมบูรณ์ยิ่งนัก  ต้นขาอวบสวยกลมกลึงรับกับท่อนขาที่เรียวงามเหมือนสลักออกมา  ...

  ด้วยความที่อยู่ในป่าส่วนลึก ไม่มีผู้คนสัญจร และเสียงน้ำตกที่ดังสนั่น  
สาวสวยจึงอาบน้ำอย่างสบายใจ ไม่ได้รู้เลยสักนิดว่า  ตอนนี้มีสายตาคู่หนึ่งได้สำรวจเก็บรายละเอียดเอาไว้อย่างแม่นยำไม่มีลืม  
"สวย...สวยจริงๆ.."ยูอันรำพึงในใจ  ด้วยสำนึกยังพอมี จึงอยากจะละสายตาออกมาจากการแอบมองสาวสวยเบื้องหน้า  แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร สายตาก็ไม่อาจดึงออกมาจากร่างกายงดงามตรงหน้าได้  ยิ่งกวาดขึ้นลงซ้ำแล้วซ้ำเล่าๆ  ยูน้อย  ที่แทบจะไม่ได้ใช้งานมานาน ก็ขยายตัวออกอย่างแข็งขัน  3 ปีมานี้ เพราะต้องทำงานหนักร่างกายที่เคยบอบบางแบบเด็กเรียน ก็กลับสูงใหญ่บึกบึนสมชายชาตรี  กลางคืนไม่มีอินเตอร์เน็ตให้เล่น  ดังนั้นจึงต้องนอนแต่หัวค่ำ  ร่างกายจึงเติบโตเต็มที่  
ยูน้อย ก็เช่นกัน  จากขนาด6นิ้วเมื่อ3ปีก่อนตอนนี้น่าจะเกือบๆ7นิ้วเข้าไปแล้ว  

  "เอ๊ะ " ยูอันเริ่มรู้สึกตัว  เมื่อรับรู้ได้ว่า มีสิ่งแปลกปลอมกำลังป้วนเปี้ยนตรงปลายเท้า  
เมื่อก้มลงมองก็แทบหมดสติ เมื่อเห็นงูประหลาดลำตัวขนาดประมาณ ปากกาเขียนไวท์บอร์ด  
ยาวประมาณ ฟุตกว่าๆ เลื้อยพันอยู่ตรงข้อเท้าของตัวเอง  ลำตัวงูตัวนี้กลับมีสำชมพูเข้ม
จนเกือบแดง ตัดกับดวงตาสีเขียวมรกต  เท่าที่ฟังมาสียิ่งสวย ยิ่งมีพิษรุนแรง  
เจ้าตัวนี้สีสดสะขนาดนี้-*-
ตายแน่เรา -*- สงสัยสวรรค์คงจะลงโทษที่มาแอบดูสาวอาบน้ำ  ข้ามเวลามายังไม่พอ
ต้องมาตายอยู่ที่นี่อีก ...-*-

  เพราะกลัวจะทำให้งูประหลาดตกใจจนงับขาตัวเอง  ยูอันจึงยืนนิ่งไม่กล้าขยับตัว   เจ้างูประหลาดเหมือนได้กลิ่นอะไรบางอย่าง ค่อยๆเลื้อยพันขาขึ้นมาเรื่อยๆ  
ลำตัวงูประหลาดอุ่นๆจนเหมือนจะร้อน  ส่วนหัวไต่มุดขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงช่วงหว่างขา  

  "โอ้ยย ไม่ไหวแล้วว" ยูอันสุดจะทนเมื่องูประหลาดเข้ามาจนถึงหว่างขาตัวเอง  ใช้มือกระตุกสายรัดเอวปล่อยกางเกงลงมา  มือก็รีบปัดส่วนหัวของงูประหลาดที่ป้วนเปี้ยน-
อยู่ใกล้ๆ ยูน้อย ของตัวเอง  แต่เหมือนงูประหลาดมันเรียนวรยุทธ -*-
ตวัดส่วนหัวหลบจากมือของยูอันได้อย่างสวยงาม พร้อมพุ่งฉกเข้าบริเวณส่วนโคนของยูน้อยทันที
   "โอยยยย..."ยูอันร้องเสียงหลง เมื่องูประหลาดงับเข้าใส่ ยูน้อย เต็มเขี้ยว  
เจ็บแปลบจนแทบสิ้นสติ  แต่แค่ชั่วอึดใจ
ความเจ็บกลับละลายหายไปหมด กลายเป็นรู้สึกเย็น ชา ตั้งแต่ช่วงเอวลงไป  
ร่างล้มกลิ้งๆลงบนพงหญ้า แล้วกลิ้งต่อลงไปยังบริเวณที่สาวสวยอาบน้ำอยู่  
ด้วยความเร็วของการกลิ้งยูอันไม่สามารถหยุดตัวเองได้ หล่นตูมลงยังแอ่งน้ำเบื้องล่างทันที

   ตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำสักครู่ ก็รู้ว่าแท้จริงน้ำลึกแค่เอวเท่านั้น  
พอขยี้ๆน้ำที่เข้าตาสักครู่ สายตาก็มองเห็นทุกอย่างได้ตามปรกติ  
แต่พอกวาดสายตามาตรงด้านบน  ก็เห็นกระบี่ยาว บางเฉียบจ่ออยู่กับลำคอของตัวเอง
มือที่กำกระบี่ ช่างขาวสะอาดงดงามไม่มีที่ติ  แต่ตอนนี้ไม่มีกระจิตกระใจจะชื่นชมแล้วละ - -

  "เจ้า ต้องการจะตาย หรือจะให้ทำลายดวงตาของเจ้าทิ้ง.." เสียงไพเราะ
แต่เย็นชาดังออกมาจากปากสวยงาม ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นสาวสวยที่อาบน้ำอยู่เมื่อครู่ ที่ตอนนี้กลับมาสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว  ชุดสีขาวสะอาดที่เปียกน้ำอยู่ และมีลมจากน้ำตกพัดอย่างแรงทำให้ชุดแนบชิดเรือนร่าง  
อวดสัดส่วนที่ชายทุกคนเห็นแล้วต้องอยากครอบครอง  


   "แม่นางคือว่า...."ยูอันอ้าปากจะพูด อยากจะอธิบายแต่รู้ว่า ไม่มีประโยชน์  
สมัยนี้การฆ่าใครสักคนไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรนัก - -
พวกมีวรยุทธฆ่ากันตายไม่เว้นแต่ละวัน ยิ่งความผิดเรื่องเพศแบบนี้ ยิ่งตายอย่างแน่นอน -*-

    สาวสวยทั้งโกรษทั้งอับอาย  ร่างกายของตัวเองกลับถูกชายหนุ่มผู้หนึ่งเห็นจนหมดไม่เหลือ
นอกจากต้องแต่งให้กับคนผู้นี้  ก็มีแต่ฆ่าทิ้งสะ ถึงจะลบล้างได้  
พอมองเห็นชายหนุ่มมีร่างกายที่บึกบึนสง่างาม ก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกัน
ใบหน้าถึงจะไม่ใช่ชายงามแต่ก็ดึงดูดสายตาให้มอง ยิ่งตวงตาที่ดูฉลาดลึกล้ำนั่นอีก...
"ไม่ได้ๆ  ยังไงก็ปล่อยไปไม่ได้ "สาวสวยตัดใจอย่างเด็ดขาด
"เจ้า เดินขึ้นมา"เสียงสาวสวยสั่งอย่างเฉียบขาด เมื่อตัดสินใจได้แล้วว่า ต้องสังหารหนุ่มคนนี้
ยูอันก็เหมือนจะรู้ตัว  จะให้ไปร้องไห้คร่ำครวญ ร้องขอชีวิต ก็ไม่ใช่นิสัยของตัวเอง
"เฮ่อ..."ในที่สุดก็ตายก่อนวัยอันควรจนได้เรา   ยูอันนึกในใจ  ยักไหล่นิดๆแล้วเดินขึ้นมาจากน้ำ

"นี่เจ้า....."สาวสวยหน้าแดง ร้องเสียงตกใจขึ้นมา เมื่อเห็น ยูอันเดินขึ้นมาจากน้ำ  
ในสภาพที่ ไม่ได้ใส่กางเกง   ยูน้อย  ที่ยังแข็งขันเหยียดตรงงอนขึ้นเล็กน้อย
อวดขนาดเกือบ7นิ้วเต็มตา สาวสวยรีบเบือนหน้าหนี
จากนั้นขยี้เท้ากับพื้นหินแล้วพุ่งกายจากไปทันที  

  ยูอันมองดูร่างของสาวสวยที่หายไปในพริบตา  ยืนเหม่ออยู่ไม่นาน ก็รู้สึกตัวว่ายังโป๊อยู่  -*-
ขณะกำลังจะก้าวเท้าก็พบว่าตรงที่สาวสวยขยี้เท้าลงบนพื้นหิน  
กลับกลายเป็นหลุมแตกขนาดประมาณชามข้าว  
ในใจอดหนาวๆร้อนๆไม่ได้  คิดไม่ถึงว่าสาวสวยอายุแค่นี้ จะมีกำลังภายในลึกล้ำจนน่าตกใจ

  เมื่อเดินตรงมายังจุดที่ตัวเองเจอกับงูประหลาด ก็อดๆหวาดๆไม่ได้ ไม่รู้เจ้างูนั่น
ยังป้วนเปี้ยนๆอยู่อีกมั้ย
ขณะกำลังจ้องๆมองๆอยู่  ช่วงตั้งแต่บั้นเอวลงไปก็กลับรู้สึกเย็นวูบขึ้นมาอีก  
ขาเหมือนเป็นตะคริว  ร่างล้มกลิ้งๆลงไปยังพื้นหินด้านล่างอีกครั้ง
คราวนี้ศีรษะฟาดลงกับพื้นหินอย่างแรง  สติดับวูบไปในทันที

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฝากถึงคนที่โพสแทรก ทั้งเรื่อง นี้ และเรื่อง ก้อย นะครับ

ถ้าคนเขียนโพสมา2-3วัน ผมไม่โพส แล้วโพสแทรกผมจะไม่ว่าอะไรเลย

นี่ผมก็โพสทุกวัน แล้วมันจำเป็นที่จะต้องช่วยผมโพสด้วยหรอครับ

ผมหาเรื่องสนุก ๆ มาแบ่งปัน ก็ให้ผมลงจนจบเรื่องเถอะครับ