เสียงนกหวีดแหลมสูงดังฝ่าอากาศยามเย็น นักศึกษาหญิงและชายทั้งหมดเกือบสิบคนยืนเรียงแถวหน้ากระดานอยู่กลางสนามหญ้าของมหาวิทยาลัยชื่อดังย่านใจกลางเมือง พยับแดดสุดท้ายของวันส่องแสง ต้นไม้ใหญ่ช่วยบังแดดได้เล็กน้อย อากาศไม่ได้ร้อนมากนัก แต่การฝึกซ้อมที่เข้มข้นของเหล่าเชียร์ลีดเดอร์ก็ทำให้เหงื่อซึมกันถ้วนทั่ว

"เดี๋ยวพี่ขออีกหนึ่งรอบนะ หนึ่ง สอง สาม"

เสียงพี่หัวหน้าทีมเชียร์ตะโกนแล้วปรบมือตามจังหวะให้สัญญาณการเริ่มต้น ก่อนจะกดเปิดเพลงให้ออกลำโพงพกพา

"ม.ฟ้าขาว ของเราไม่ธรรมดา รวมพลังกันมา พาสู่ชัย ยิ้มจริงใจ ใส่หัวใจในทุกไฟท์ ม.เราไม่แพ้ใคร! พร้อมใจสู้ต่อไป!"

เชียร์ลีดเดอร์นักศึกษาทั้งหมดขยับแขนไปตามจังหวะที่ซ้อมกันมานับครั้งไม่ถ้วน การเคลื่อนไหวของนักศึกษาชายจะเน้นทั้งความแข็งแกร่งและพลิ้วไหว ส่วนนักศึกษาหญิงจะออกไปทางอ่อนหวาน นุ่มนวลกว่า ทว่า แฝงด้วยความแข็งแรงเช่นเดียวกัน

"ม.ฟ้าขาว! ฮึบ ฮึบ ฮึบ! สู้สุดใจ! ไฟไม่มอด! ศักดิ์ศรีเรา! ต้องปกป้อง!" เพราะเรา...คือ...ม–หา–ลัย–ฟ้า–ขาวววววว!"

เมื่อถึงท่อนจบ เชียร์ลีดเดอร์ทั้งหมดพร้อมใจกันตะโกนชื่อสถาบัน แขนสองข้างกางออกแล้ววาดขึ้นไปบนฟ้า ขณะที่พี่หัวหน้าทีมและรุ่นพี่คนอื่น ๆ ก็ตะโกนร้องเพลงตอบรับเป็นจังหวะเดียวกัน พร้อมกับปรบมือเสียงดังแน่นและพร้อมเพรียงกัน แล้วยกมือชูขึ้น

เชียร์ลีดเดอร์หนุ่มสาวทั้งหมดยกมือข้างในอากาศ ทุกคนแข็งขัน ไม่แสดงอาการเหนื่อยล้าแม้แต่น้อย ถึงแม้จะฝึกซ้อมมานานเกือบ 2 ชั่วโมงแล้วก็ตาม

หนึ่งใน "หลีด" ที่ประกอบด้วยหนุ่มสาวหน้าตาดีระดับแนวหน้าของมหาลัย คือ 'ขิม' สาวน้อยนักศึกษาปี 2 ท่อนแขนกลมกลึงของเธอขาวสล้างสะท้อนแสงแดดสุดท้ายของวัน ไรผมชื้นเหงื่อเล็กน้อย รูปร่างของเธอบอบบาง อ้อนแอ้น แต่ได้สัดส่วน ผิวของเธอขาวผุดผ่องเหมือนน้ำนมบริสุทธิ์ โดยเฉพาะเมื่อกระทบกับแสงธรรมชาติ

สองแก้มเนียนขาวบัดนี้แดงระเรื่อด้วยเลือดฝาดจากการซ้อม จมูกเป็นสันโด่งงดงาม คิ้วโก่งได้รูปกำลังดี ปากกระจับสีแดงอย่างเป็นธรรมชาติบ่งบอกถึงสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงตามวัยที่เพิ่งเต็ม 20 ปีเมื่อไม่นานมานี้

รูปร่าง ผิวพรรณ และทุกองค์ประกอบบนใบหน้าของเธอนั้นถือว่าเข้าตำรา "ฟ้าประทาน" ซึ่งไม่เพียงเพียบพร้อมความงามราวกับพระผู้เป็นเจ้าตั้งใจสลักเสลา แต่ยังส่งเธอให้มาเกิดในครอบครัวผู้ดีเก่าที่มีฐานะมั่งคั่ง สืบทอดมรดกทรัพย์สินมาหลายชั่วอายุคน

"โอเค วันนี้ พอแค่นี้ได้ ขอบใจทุกคนมาก การซ้อมครั้งต่อไป วันมะรืนนะ"

รุ่นพี่ประกาศ หนุ่มสาวเชียร์ลีดเดอร์เอ่ยตอบรับและขอบคุณ ก่อนจะทยอยกันเดินมานั่งเหนื่อยที่ม้าหินใต้ต้นหูกระจงอันร่มรื่นซึ่งถูกปลูกไว้เป็นแนวยาวริมสนามฟุตบอล

นักเตะบางส่วนกำลังยืดเส้นยืดสาย เตรียมฝึกซ้อมอยู่บนสนามหญ้าสีเขียว การแข่งขันฟุตบอลประเพณีกับอีกสถาบันหนึ่งจะมีขึ้นในเดือนหน้านี้แล้ว ทุกฝ่ายกำลังเตรียมความพร้อมจัดงานที่ถือว่ายิ่งใหญ่งานหนึ่งประจำปี

ขิมนั่งพักเหนื่อยอยู่เช่นกัน เหงื่อไหลซึมที่ไรผม วงหน้าเล็กกะทัดรัดยังคงแดงระเรื่อ เธอหยิบผ้าขนหนูผืนเล็ก พับอย่างเรียบร้อยแล้วซับเบา ๆ จากบนหน้าผากโหนกนูน ลงมาถึงแก้มแดงเนียน และลำคอระหง

หัวเข่าเนียนสวยเบียดแนบชิดกัน ชายกระโปรงสีดำเหนือหัวเข่าเพียงเล็กน้อย เครื่องแบบนักศึกษาของขิมไม่ได้รัดรูปจนขับเน้นสัดส่วนแต่อย่างใด เธอเลือกสวมชุดที่พอดีตัว ไม่ใหญ่หรือเล็กเกินไปเช่นนี้ตั้งแต่เข้าเรียนปี 1 มาจนถึงปี 2 ในตอนนี้

บางคราวเธอสวมกระโปรงพลีทชายบาน แต่ด้วยความที่รู้ว่าวันนี้มีฝึกซ้อมเชียร์ลีดเดอร์ ทำให้เธอเลือกกระโปรงรัดรูปแบบในวันนี้ สายลมในสนามฟุตบอลมักพัดแรง จึงป้องกันไม่ให้โป๊เกินไป

ถึงแม้ชุดเครื่องแบบของเธอจะมิดชิด แต่ก็ไม่สามารถปิดบังสัดส่วนที่ชายหนุ่มหลายคนรู้ว่าเธอ "ซ่อนรูป" หน้าอกคู่นั้นทำให้ชายหลายคนเฝ้าฝันถึงทุกค่ำคืน สะโพกกลมกลึงและหนั่นแน่นของเธอชวนให้เกิดจินตนาการอันต่ำช้า ขณะที่เรียวขาคู่งามและท่อนแขนกลมกลึงก็ทำให้บุรุษหลายคนอยากรู้นักว่าผิวใต้ร่มผ้าของเธอจะเรียบลื่นเพียงใด

แล้วไหนจะอากัปกิริยาแบบลูกคุณหนูละมุนละไมของขิมที่สะดุดตาชายหนุ่มหลายคนที่เดินผ่านไปผ่านมา บางคนที่นั่งรับลมอยู่บนอัฒจรรย์ถึงกับนั่งเหม่อมองเหมือนถูกมนต์สะกด ความงามของเธอเหมือนมีแรงดึงดูดอันมหาศาลราวกับหลุมดำในกาแล็กซี่ไกลโพ้น

"เดี๋ยวไปไหนต่อหรือเปล่า...ขิม" แอน เพื่อนสนิทของขิมที่ร่วมซ้อมเชียร์ลีดเดอร์ด้วยกันเอ่ยถาม

"เดี๋ยวลุงแดงมารับแล้วน่ะ" ขิมตอบเพื่อน

"ไม่ใช่พี่ท็อปเหรอ" แอนถามอีก ขิมยิ้มแล้วส่ายหัวเล็กน้อย

ไม่นาน ลุงแดงซึ่งเป็นคนขับรถของเธอก็จอดรออยู่หน้ามหาลัย ขิมบอกลาเพื่อนเชียร์ลีดเดอร์ แล้วเดินออกไปหน้ามหาลัย

ทุกย่างก้าวของเด็กสาวสวยถูกจับตามองโดยชายหนุ่มจากหลายคณะ ส่วนใหญ่มองเธออย่างมีมารยาท แต่ก็มีหนุ่มกลัดมันบางคนที่จับจ้องมองเหมือนต้องการสแกนไปให้ทะลุเนื้อผ้าเครื่องแบบด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเนื้อหนังมังสาของเธอนั้นจะงดงามแค่ไหน

"น้องขิม นางฟ้าแห่งคณะนิเทศมาแล้วว่ะ" นักศึกษาชายสะกิดให้เพื่อนดู

"สวยชิบหาย ขาวโบ๊ะ หุ่นก็โคตรดี" อีกคนพูด

"ตกลงน้องเค้ายังโสดอยู่มั้ยวะ" คนหนึ่งเปรยถาม

"มันจะโสดได้ยังไงวะ หน้าแบบนี้ รูปร่างแบบนี้ มีผัวตั้งแต่เรียนม. ปลายแล้วมั้ง" ชายคนหนึ่งฟันธงเสร็จสรรพ

ขิมเคยกระดากอายกับสายตาของชายหนุ่มเหล่านั้น แต่เธอก็เริ่มคุ้นชินจนทำเมินเฉยได้ในที่สุด สาวน้อยเดินออกมาหน้าประตูมหาลัย รถเก๋งยุโรปสีดำสนิทจอดรออยู่ เธอเปิดประตูเข้าไปนั่ง ลมเย็นของแอร์ช่วยให้หายเหนื่อยลงไปบ้าง ตัวรถเคลื่อนออกมา มุ่งตรงกับบ้านของเธอ ขิมเหนื่อยล้าจนเกือบจะเคลิ้มหลับไปหลายรอบ

เสียงประตูเลื่อนอัตโนมัติเปิดออกอย่างเงียบงัน รถแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านสไตล์อังกฤษประยุกต์หลังใหญ่โต ที่มีสนามหญ้าเรียบเนี้ยบและน้ำพุหินอ่อนกลางสวน

"อ้าว กลับมาแล้วเหรอลูก เหนื่อยไหม วันนี้มีซ้อมหลีดด้วยใช่ไหม" ดาริกา หรือ 'แม่ดา' เอ่ยถามบุตรสาว

"เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ...วันนี้มีซ้อมเชียร์นานนิดนึง" ขิมตอบผู้เป็นแม่

แม่ดาเอ่ยบอกแม่บ้านให้ยกน้ำเย็นมาให้ลูกสาว สองแม่ลูกคุยกันอยู่ไม่นาน วิรัชหรือ 'รัช' พ่อของขิมก็กลับมาถึงบ้าน เขาสวมเสื้อเชิ๊ต ผูกไทแบบนักบริหาร มาดเข้มสมกับตำแหน่งประธานกรรมการบริหารของบริษัทนำเข้า-ส่งออกยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง

วิรัชหอมแก้มภรรยาของเขาซึ่งเป็นกิจวัตรที่เขาทำเป็นประจำก่อนออกจากบ้านและเมื่อกลับถึงบ้าน ขิมอมยิ้มกับการแสดงออกถึงความรักของพ่อกับแม่ ก่อนที่หนุ่มใหญ่จะหอมแก้มลูกสาวด้วย

"มองเผิน ๆ เหมือนพี่น้องกันมากกว่าแม่-ลูกนะ คู่นี้" วิรัชแซวภรรยา

ขิมหัวเราะเสียงใสกับการหยอดคำหวานของพ่อ แต่ก็เข้าใจได้เพราะแม่มีเธอตั้งแต่เพิ่งเรียนจบ ดังนั้น ตอนนี้แม่ของขิมก็เพิ่งอายุย่าง 44 ปีเท่านั้นเอง การดูแลตัวเองอย่างดีทำให้หลายคนมักเข้าใจผิดว่าดาริกาอายุ 30 ต้น ๆ เท่านั้น

ด้วยความที่ขิมเป็นลูกสาวคนเดียว ทั้งพ่อกับแม่จึงรัก ทะนุถนอม และห่วงแหนเธออย่างยิ่ง เลี้ยงดูให้เติบโตขึ้นมาอย่างดีที่สุดเป็นยิ่งกว่าไข่ในหินด้วยซ้ำไป พ่อกับแม่มักพูดเสมอว่าขอให้ขิมอย่าเพิ่งมีแฟนจนกว่าจะเรียนจบมหาลัย ซึ่งนั่นก็หมายถึงอีก 2-3 ปี

โทรศัพท์ในมือของขิมสั่น เธอยกขึ้นมาดูหน้าจอแวบหนึ่งก่อนจะพลิกหน้าจอไว้บนหน้าตัก รอเวลาชั่วครู่ ขิมเอ่ยบอกพ่อกับแม่ว่าขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องก่อน แล้วเดี๋ยวจะลงมาทานข้าวเย็นค่ะ

ขิมเปิดประตูห้องนอนเบา ๆ ภายในห้องตกแต่งด้วยสีชมพูอ่อน อบอุ่นด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้สลับสีขาวสไตล์วินเทจ กลิ่นหอมของน้ำหอมอ่อนละมุนลอยล่องในอากาศ ตุ๊กตาหมีเรียงเป็นแถวบนหัวเตียง โต๊ะเครื่องแป้งมีแต่ของใช้ราคาแพงที่จัดเรียงเรียบร้อย

สาวน้อยทิ้งตัวลงบนเตียง ก่อนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา มันสั่นอืดอีกรอบ แจ้งเตือนว่ามีข้อความแชตจากผู้ส่งที่ชื่อ "พี่ท็อป"

[ถึงบ้านหรือยัง ซ้อมหลีดเหนื่อยมั้ย] พี่ท็อปถาม

[เพิ่งขึ้นมาบนห้องค่ะ เหนื่อยหน่อยแต่ก็สนุกนะ] ขิมตอบกลับไปพร้อมสติกเกอร์ยิ้ม

[พี่คิดถึงขิมจัง] พี่ท็อปส่งมาอีก [ขิมคิดถึงพี่หรือเปล่า]

[ค่ะ เหมือนกันนั่นแหละ] ขิมตอบกลับโดยไม่ได้พิมพ์คำว่าคิดถึง เพราะเธอรู้สึกเขินอายขึ้นมา

[พรุ่งนี้ ขิมไม่มีซ้อมเชียร์ใช่มั้ย พี่จะไปรับที่มหาลัยนะ] ชายหนุ่มบอกอย่างนั้น ขิมตอบรับแฟนหนุ่มว่าได้ค่ะพร้อมกับหัวใจที่พองโตขึ้นมา

พ่อกับแม่ของขิมไม่รู้ว่าลูกสาวคนเดียวของพวกเขามีคนรักแล้ว เธอเองก็ไม่เคยบอกว่าหัวใจเธอถูกครอบครองโดยชายหนุ่มรุ่นพี่...ผู้ซึ่งกำลังจะกลายเป็นใบเบิกทาง พาขิมเข้าสู่โลกใบใหม่ที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนนอกจากชีวิตที่เพียบพร้อม เงียบสงบ และราบเรียบของเธอ

........................................

อ่านต่อ e-book ฉบับเต็มได้ที่นี่ค่ะ







หรือติดตามเป็นตอนได้ที่นี่







ขอบคุณมากค่ะ  :-*

เปิดเรื่องดี อธิบายตัวละครหลักได้เห็นภาพชัดเจนครับ

  ชอบ

น่าติมตาม