Copy จิตอิสระ ตอนที่ 18 บทประพันธ์ fallenversa

[areja]

   Normal  0          false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                
จิตอิสระ ตอนที่ 18 โดย อิสระ fallenversa
จิตอิสระตอนที่ 18  พานพบ
(ตอนนี้ขอตั้งชื่อตอนนะ อิอิ)

8.00 น.

ชายผิวคล้ำในเสื้อเชิ้ตสีขาวยับเป็นรอย กำลังนั่งกระสับกระส่ายอยู่ในรถเก๋งคันงามที่จอดค้างอยู่กลางถนนขนาด2เลนใน ซอยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ นี่ขนาดเขาขับมายังซอยทางลัดแล้วนะ ยังจะต้องเจอกับคนที่มีความคิดแบบเดียวกับเขาที่จะลัดเส้นทางอยู่เต็มซอยไหนจะรถที่ถอยเข้าออกตามบ้านต่างๆอันคับแคบนั่นอีก นี่เท่ากับว่าเขาต้องมาเผชิญกับวิกฤตการณ์รถติดครั้งยิ่งใหญ่ในซอกเล็กๆของเมืองกรุง อะไรจะโชคร้ายขนาดนี้นะ เอกพันธ์รำพึงอยู่ในใจ ในที่สุดจากความโมโหก็ดับลงด้วยความเบื่อหน่ายชีวิตแสนจะยุ่งยากเอกพันธ์ค่อยๆทิ้งตัวลงกับเบาะด้านหลังอย่างหมดแรง พลางหลับตาเพื่อให้เปลือกตาสัมผัสกับดวงตาที่ร้อนผ่าวเพราะนอนหลับไม่เพียงพอ หลับตาลงซักพักคงไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงเขาก็ต้องอยู่ที่เดิมอยู่แล้ว  เขาคิด...
...แอร์เย็นฉ่ำ
...ท่ามกลางบรรยากาศในรถที่เงียบสนิท
...ท้องฟ้าครึ้มๆที่ไม่ปรากฏแสงอุ่นใดๆสาดทะลุเมฆหนาทึบได้

สิ่งเหล่านี้กำลังทำให้เอกพันธ์เริ่มจมดิ่งลงสู่ห้วงนิทราลงเรื่อยๆ

ร่างกายของเขาอาจต้องการพักผ่อนจริงๆก็ได้ เอกพันธ์ย้อนไปคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนในความฝันร่างอ้อนแอ้นของหญิงสาวถูกเขาทะลวงจากด้านหน้า และเจ้าเพชรประกบด้านหลังโยกท่อนกายเข้าออกรูทวารโดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องของสาวน้อย จนกระทั่งเสียงแห่งความเจ็บปวดจบลงและแทนทีด้วยเสียงครางแห่งความเสียว มันคือช่วงจังหวะแห่งความหฤหรรษ์สำราญใจยิ่งนักเพชรและเอกพันธ์ก็สลับตำแหน่งกันและสลับรูลง ก่อนที่จะสำเร็จความใคร่อย่างสุขสม เมื่อหันไปดูร่างสาวมิ้นท์ที่น่าสงสารด้านขวาก็พบว่าสาวเจ้านอนคว่ำหน้าลงอย่างสิ้นสติสมฤดีไปแล้ว ส่วนเจ้าบ๋อยก็ลากตนเองกลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ก่อนที่เอกจะหลับลงไป

ปี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!

เอกพันธ์สะดุ้งพรวดจากเบาะรถราวกับถูกเข็มจิ้มหลัง สายตาหรี่เล็กสู้กับแสงแดดที่สะท้อนสายตาหันไปมองด้านหลังก็พบเจ้ารถเต่าสีครีมอ่อนจ่อหลังอยู่ พร้อมคนขับผู้ชายแก่สวมแว่นสี่เหลี่ยมสีดำจ้องมองเขาอย่างมีอารมณ์เอกไม่ทันจะได้หันหลับก็ขึ้นเกียร์แล้วเร่งรถไปด้านหน้า แต่เมื่อหันกลับมาได้ก็ต้องกระทืบเบรกอย่างแรงแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วกับบางสิ่งที่กระแทกรถเขาอย่างแรง

ตึงงงง

ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องอย่างตกใจของผู้คนที่เดินผ่านไปมาในซอยเอกหัวใจแทบหล่นลงไปในตาตุ่ม เขารู้ว่าเขาชนกับคนเข้าแล้ว ด้วยความรีบเร่งและไม่ได้มองด้านหน้าเพราะไม่คิดว่าจะมีใครเดินตัดรถเขากระดูกสันหลังเย็นวาบราวกับถูกสาดด้วยน้ำเย็น และด้วยความคิดที่รวบรวมมาได้อย่างรวดเร็วเอกพันธ์รีบเปิดประตูรถออกมา ไม่สนใจแม้ว่ามันจะกระแทกกับกำแพงรั้วบ้าน เขารีบวิ่งมายังหน้ารถอันเป็นจุดเกิดเหตุ

"ตายล่ะไอ้หนุ่ม ขับรถไม่ดูเลย" เสียงยายซึ่งยืนดูเหตุการณ์พูดอย่างขบขันขณะเอกพันธ์เดินผ่านไปซึ่งเขาไม่สนอยู่แล้ว ผู้คนเริ่มสนใจเหตุการณ์อย่างรวดเร็ว เมื่อเอกพันธ์เดินไปถึงก็พบร่างอรชรของหญิงสาวนอนตะแคงคว่ำหน้าอยู่ไม่ไกลจากหน้ารถนัก เอกพันธืตรงเข้าไปพลิกร่างนั้นหงายขึ้นมาทันที

"คุณ เป็นอ...."

หากเอกพันธ์ไม่ได้ตาฝาดไปเขาต้องขอเดิมพันด้วยลมหายใจเฮือกนั้นที่ขาดช่วงไปได้เลยว่า เขาไม่เคยพบสาวใดจะงามหมดจดเช่นนี้มาก่อนทั้งโครงหน้าที่เปล่งปลั่งออกน้ำนวลสดใสแม้จะไม่ขาวผ่องเป็นยองใย แต่กลับดูมีเสน่ห์อย่างประหลาดล้ำลึกอีกเส้นผมที่เข้มแดงแฝงความร้อนแรงอยู่ด้านในราวกับจะทำให้ใจเขาละลายได้ เพียงแค่เส้นผมปลิวไหวตามแรงมือริมฝีปากนั้น มันช่างอวบอิ่มเย้ายวนเสียเหลือเกิน ชมพูอ่อนสั่นระริกเบาๆราวกับยั่วให้ไปบดขยี้ในสิ้นเสียเดี๋ยวนั้นเอกพันธ์เผลอใช้มือลูบเรียวหน้าอย่างไม่รู้ตัว ก่อนที่จะรู้สึกตัวเพราะเสียงแตรรถเต่าคันเดิมแล้วพยุงร่างของหญิงสาวขึ้นอย่างรวดเร็ว
"หนุ่ม จะไปไหนน่ะ" ยายร้องถามทันทีที่เห็นเขาอุ้มร่างหญิงสาวขึ้นรถ
"ไปโรงบาล ยายหลบไป" เอกพันธ์พูดหลังจากทิ้งร่างหญิงสาวให้นอนตรงที่นั่งด้านหลังแล้ววิ่งอ้อมไปด้านหน้า แล้วออกรถไปทันที

จบตอนที่ 18 อ่านต่อ 19 นะครับ

(บ๊ะ เจ๊จีเซลล่ามาแล้วนะ ฮ่าๆ  วันนี้มีความสุขจังที่มีคนเป็นห่วงTHXผมแต่งเองและจะโพสลงในติชมได้นะครับ)

*ก๊อปไปอ่านได้ แต่ ห้าม! นำไปเผยแพร่นะคะ เพราะ คุณflame619 หรืออีกนามคุณ fallenversaฝากให้นำมาลงแบ่งปันกันอ่านเท่านั้นจ๊ะ*