ผมเริ่มวางแผนชีวิตใหม่เริ่มจากการดร๊อปเรียนเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย และให้มีเวลาตั้งใจทำงานที่ร้านมากขึ้นแล้วลดค่า ช.ม เน็ตลงมา จาก 60บาท ลงมาเหลือ 40 บาท(ราคาในตอนนั้นนะครับ) เพื่อให้สอดคล้องกับสภาพเศรษฐกิจเงินฝืดเคืองของนักศึกษา และดึงดูดให้มาใช้บริการมากขึ้น  และช่วงที่พี่แจงดูแลร้านคนเดียวนั้นพี่แจงไม่ได้รู้เรื่องวงการคอมพิวเตอร์อะไรมากนัก ถ้าเวลามีนักศึกษามาถามหาหรือจะใช้โปรแกรมอะไร พี่แจงจะแนะนำไม่ค่อยได้
                ดังนั้นเมื่อผมมาทำ                ผมจึงเริ่มหาโปรแกรมใหม่ๆมาตอบสนองการใช้งาน และแนะนำให้ลูกค้า ก็เริ่มทำให้มีคนมาใช้งานมากขึ้น ทำให้ร้านยังพอไปได้ ไม่แย่นัก
                ตอนนั้นผมกับพี่แจงอยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน นอนด้วยกันจนเรียกได้ว่าเป็นผัวเมียแต่พี่แจงก็ยังคงทำตัวเป็นเมียเก็บเป็นนางบำเรอให้ผมเหมือนเดิม คือไม่แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผม และไม่หวงผมถ้าผมจะไปมีคนอื่นแต่เธอขออย่างเดียว คือไม่ให้ผมทิ้งเธอ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าพี่แจงคิดยังไงกับผมกันแน่ถ้ารักผมทำไม่ถึงไม่หึงหวง ถ้าเห็นแก่เงินตอนนี้ก็ไม่น่าจะมาทนอยู่กับผมหรอก         ผมก็เลยไม่รู้ว่า ตกลงพี่แจงคิดยังไงกับผมกันแน่ก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรอีกกับเรื่องนี้ ก็อยู่กันแบบนี้แหละ
                บางครั้งผมก็นึกรักสงสารเธอเหมือนกันเพราะตอนนี้เธอก็ไม่ได้แต่งตัวสวยเหมือนเมื่อก่อน เครื่องสำอางบำรุงผิวก็ไม่ได้ใช้ร้านทำผมก็ไม่ได้เข้า ใช้หนังยางรัดผมอย่างเดียว เพราะไม่ต้องการใช้เงินฟุ่มเฟือย แถมยังต้องทำงานงกๆไปเที่ยวไปไหนก็ไม่ได้ไป
                มันทำให้ผมนึกไปถึงตอนแกมาสมัครงานที่ร้านพี่อ้วนใหม่ๆตอนนั้นเธอก็คล้ายๆอย่างนี้แหละ มันทำให้ผมนึกสงสารเธอขึ้นมา เลยคิดในใจว่าถ้าผมเกิดโชคดี รวยขึ้นมาอีกครั้ง ผมจะทำทุกอย่างให้เธอโดยไม่ให้เธอต้องลำบากเลย
                ผมก็เลยดึงเธอมากอดและหอมแก้มทั้งที่เรายังมีลูกค้าอยู่ในร้าน พี่แจ้งตกใจเหมือนกันที่จู่ๆ ผมทำแบบนี้
                "ทำอะไรนะเดี๋ยวลูกค้าก็มองหรอก" เธอบอกแบบเขินนิดๆ
                ผมก็ยิ้มและบอกว่า
                "ก็แค่อยากหอมและกอดเองไม่ได้เหรอ"
                พี่แจงก็หัวเราะเบาๆ บอกว่านึกอะไรขึ้นมา
                ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไรก็เลยเงียบและยิ้มให้
                พี่แจงก็เลยกระซิบบอกว่า
                 "ถ้าอยากทำมากกว่านี้ ไว้คืนนี้ปิดร้านก่อนนะ จะให้เย็ดให้หายเงี่ยนเลย"
                 ผมก็เลยมันเขี้ยวจนควยลุกเลยตีตูดเธอไปทีหนึ่ง เป็นนัยว่าคืนนี้โดนแน่ๆ
                แต่วันนั้นเอง คนที่ผมไม่คิดว่าจะเจอกันอีกก็มาหาผม เธอก็คืออ้อ เธอหายไปหกเดือน หลังจากที่บอกเลิกผม ผมเคยไปหาที่มหาลัยก็ไม่เจอ เจอแต่เพื่อนอ้อ ที่บอกว่าออกจาก มหาลัยไปแล้วไม่รู้ไปเรียนต่อที่ไหนแล้วผมก็เคยเพจไปหาเธอเป็นร้อยเที่ยว เพื่อถามเธอว่าเธอเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่เคยได้รับคำตอบ
                แต่ตอนนี้เธอกลับมาหาผมที่ร้านพร้อมกับแหวนมั่นที่นิ้วนางข้างซ้าย ผมไม่รู้จะปั้นหน้ารับเธอยังไง พี่แจงเลยชวนให้เข้าไปคุยในร้านแล้วให้ผมกับอ้อนั่งคุยกัน 2 คน
                อ้อถามว่า ตอนนี้ผมเป็นยังไงบ้าง
                ผมก็ว่า มันก็ดี ก็อยู่ได้ยังไม่ตาย
                อ้อรู้ว่าผมแขวะ ก็มีสีหน้าสลดแต่ฝืนยิ้มก็ถามชวนคุยต่อไปว่า ผมมาทำงานกับพี่แจงนานแล้วเหรอ
                สงสัยอ้อคงจะเข้าใจว่าผมมาอาศัยพี่แจงทำงานเพราะผมเคยบอกอ้อว่าร้านนี้เป็นของพี่แจง
                ที่นี้ผมก็เลยหัวเราะบอกว่าไม่ได้มาทำงานด้วย แต่ผมกับพี่แจงคบกัน ไม่สิ อย่าเรียกว่าคบกันเลยเรียกว่าผัวเมียเลยดีกว่า ตอนนั้นผมอยากจะพูดอะไรเจ็บๆให้มันกระเทือนใจอ้อมากๆซึ่งมันได้ผล อ้อเริ่มน้ำตาคลอเหมือนพยายามกลั้นเอาไว้และเริ่มทำอะไรไม่ถูกและพูดอะไรไม่ออกตอนนั้นพี่แจงก็ได้ยินเพราะอยู่ห่างจากที่ผมคุยไม่ไกลเท่าไหร่นักและผมเจตนาพูดเสียงดัง พี่แจงก็ตกใจเหมือนกัน อ้อพอกั้นน้ำตาไม่อยู่ก็รีบลุกออกไปพี่แจงก็รีบเขามาว่าผมว่า
                "ตี้ ทำไมพูดอะไรอย่างนั้นหละ"
                "หรือผมพูดอะไรไม่ถูกพี่ไม่ได้เป็นเมียผมเหรอไง"
                พี่แจงก็อ้ำอึ้ง แบบไม่รู้จะพูดยังไงเลยพูดว่า
                "แต่ว่า ตี้ รักอ้อไม่ใช่เหรอพูดอย่างนั้น แล้วจะกลับมาคืนดีกันได้มั๊ยละ"
                "คืนดีเหรอพี่พี่ไม่เห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายเขาหรือไง อย่างนี้เหรอที่เขาจะคืนดีกลับมาหาผม...ไม่รู้จะมาทำไม"
                ผมสบถอย่างหัวเสียและใส่อารมณ์ก่อนจะลุกไปทำงาน ง้วนกับคอมพ์ต่อ พี่แจงก็ไม่กล้าพูดอะไรกับผมมาก คืนนั้นเลยไม่ได้เย็ดพี่แจงเลย เพราะอารมณ์ไม่จอย

                ในช่วงปีสองปีที่เกิดวิกฤตเศรษฐกิจนั้นนักศึกษาหลายคนโดนผลกระทบไม่แตกต่างจากผม มีคนดร็อปเรียนเยอะมาก เหตุผลเพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมค่าหน่วยกิจแล้วก็ยังมีนักศึกษาหญิงอีกหลายคนที่ยอมรับไม่ได้ที่จะต้องเลิกเรียนกลางคัน และจมไม่ลงต้องตัดสินใจแอบไปขายตัว เพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเทอมค่าหน่วยกิจ และค่าใช้จ่ายที่ฟุ่มเฟือยของตัวเองเพียงเพราะต้องการรักษาสถานะภาพนักศึกษาของตัวเองเอาไว้
                ช่วงนั้นถ้าใครไม่โดนผลกระทบจากวิกฤตเศรษฐกิจหรือโดนกระทบเพียงเล็กน้อยยังมีเงินใช้จ่ายปกติ มักจะได้ของดีมีคุณภาพ เพราะคนที่เคยรวยจู่ๆต้องกลายมาเป็นพ่อค้าเลหลังเปิดท้ายขายของถูก เอาของดีมียี่ห้อที่เคยซื้อเก็บไว้ออกมาเลขายหรือถ้าใครเป็นนักเที่ยว ก็จะได้กระหรี่คุณภาพสดใหม่ ไม่ใช่ของย้อมแมวราคาย่อมเยาว์ ยืนให้เลือกเกลื่อนถนนแถวหน้าโรงแรมสยาม โดยปกติแถวนั้น แต่ก่อนส่วนใหญ่จะเป็นพวกหมอนวดที่ไม่ค่อยได้แขกจากอาบอบนวดพอเลิกงานมา ก็มาหาจับแขกต่อแถวล๊อบบี้กินกาแฟในโรงแรม แต่พอเกิดวิกฤตเศรษฐกิจแถวนี้เลยกลายเป็นแหล่งชุมนุมกระหรี่หน้าใหม่ หรือกระหรี่จำเป็น มีตั้งแต่นักศึกษา สาวออฟฟิต หรือกระทั้งแม่บ้านที่สามีตกงาน
                ส่วนนักศึกษาสาวบางคนที่ขายแบบครั้งคราวจะขายตอนเฉพาะตอนที่ร้อนเงิน แล้วเลือกแขกด้วยส่วนใหญ่จะขายให้นักศึกษาด้วยกันแต่ต่างมหาลัย หรือคนมีเงินหน้าตาดีดูวัยรุ่นหน่อยก็จะใช้วิธีคุยผ่านนัดติดต่อทางโปรแกรม Chat MIRC (โปรแกรม Chatรุ่นแรกๆก่อน pirch98) ก็เริ่มจากการแลกรูป แล้วค่อยพูดคุยตกลงกัน
                ที่ร้านผมก็เริ่มมีสาวๆนักศึกษาหน้าตาดีมาใช้ โปรแกรม Chat MIRC มากขึ้น แล้วจะเอารูปถ่ายติดตัวมาให้ผมแสกนลงเครื่องไว้ให้ด้วยเพื่อใช้ในการแลกรูป ทำให้ร้านผมเริ่มมีรายได้กระเตื้องขึ้นตามไปด้วยจากกลุ่มลูกค้าใหม่กลุ่มนี้และกลุ่มสาวๆพวกนี้จะเล่นนานด้วย ผมเลยเปิดร้านถึง ตี 2 -3 ไปเลยเพื่อบริการลูกค้ากลุ่มนี้โดยเฉพาะ ร้านผมก็เลยไปได้ดีขึ้น ทำให้พอมีเงินใช้และเหลือเก็บกันบ้าง

จนปี2542(1999) ผมอายุ 24 พี่แจง อายุ 28
                แล้ววันหนึ่งจุดพลิกชีวิตผมก็มาเมื่อมีไอ้ฝรั่ง 2คน คิดทำ mod เกมส์ ฮาฟไลท์ เล่นๆ ด้วยความคิดที่ง่ายแสนง่าย คือแบ่งข้างยิงกัน ระหว่างตำรวจกับผู้ก่อการร้าย
                มันคือ เกมส์ เคาน์เตอร์สไตรค์ ปรากฏว่าดังเป็นพลุแตก คนเห่อเล่นทั่วโลก พลิกโฉมปฏิวัติวงการเกมส์คอมพิวเตอร์ประเทศไทยขนานใหญ่ชนิดคนเล่นกันไม่หลับไม่นอนเลยที่เดียว
                ถ้าใครอยู่ในยุคนั้นคงจำกันได้ พูดถึงเกมส์ เคาน์เตอร์ สไตรค์  หรือเรียกสั้นๆว่า เกมส์ เคาน์เตอร์มีใครบางไม่รู้จัก ผมลองลงให้เล่นที่ร้าน ตอนนั้นมีคอมแค่ 8 เครื่องยังเต็มทั้งวันทั้งคืน ผมคิดว่าไอ้เกมส์นี้แหละจะทำเงิน ก็เลยคิดจะทำร้านเกมส์คอมจริงๆจังถึงขนาดขายเครื่องถ่ายเอกสาร แล้วเอาเงินเก็บทั้งหมด มาปรับปรุงขยายร้านเพิ่มจำนวนคอมพ์ เมื่อคอมพ์เรามากขึ้น  รายได้เราก็มากขึ้นตาม
                ไม่ถึงปี เราก็มีเงินไปเช่าห้องคูหาใหญ่ที่เป็น 2 คูหาติดกันและมีชั้นลอยด้วย มันอยู่ไม่ไกลจากร้านที่เราอยู่เดิมนักแต่ทำเลดีกว่าเดิม เพราะอยู่ในดงของหอพักล้วนๆ ก็ทำเป็นร้านเกมส์ร้านอินเตอร์เน็ตขนาดใหญ่เครื่องคอมพ์ กว่า 40 เครื่อง มีคนเล่นตลอด 24 ชม รายได้ต่อเดือนเกือบ 8แสนบาทเลยทีเดียว(ตอนนั้นชม ละ 40 บาท) ตอนแรกเราทนทำกัน 2 คนสลับกันเฝ้า สนุกกับการใช้เงินขยับขยายร้าน และมีความสุขกับการเห็นเม็ดเงินที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่องจนไม่มีเวลาเย็ดกันเลย  เพราะคนหนึ่งหลับอีกคนก็เฝ้าพอคนที่หลับตื่น ก็มาเฝ้าแทนให้อีกคนไปนอน
                ตอนนั้นเราไม่ได้อยู่ ห้องเล็กๆใน อพาร์ทเม้นต์แล้วเราย้ายมาอยู่กันที่ร้าน โดยทำชั้นลอยให้เป็นห้องกระจกฉาบกระจกเงา คนที่อยู่ในห้องจะมองเห็นข้างนอกเหมือนมองผ่านกระจกธรรมดาแต่คนที่อยู่ด้านนอกจะเห็นเป็นกระจกเงามองทะลุเข้าไปไม่ได้  มันจึงเป็นห้องนอนมุมพักผ่อนที่ผมชอบมากเพราะได้นั่งดูมุมสูงเห็นภายในร้านทั้งหมด และรู้สึกภาคภูมิใจที่ผมทำสำเร็จขึ้นมาได้
                พอต่อมาผมรู้สึกว่าตอนนี้อะไรๆก็เข้าทีเข้าทางหมดแล้วเราไม่ควรจะต้องมาเหนื่อยกันอีก ก็จ้างลูกจ้างมาช่วยดูแทน แล้วก็เอาเวลาไปตอบแทนพี่แจงให้เธอได้ในสิ่งที่ควรเป็นผมพาพี่แจงไปเข้าคลอสความงาม จนผิวที่เคยคล้ำ กลับมาขาวเป็นยองใย แถมยังพาไปจัดฟันกระชับรูปหน้าให้เรียวและพาเสริมอึ๋มให้นมสวยเป็นเต้าได้รูป ตามมาด้วยการเข้าคลอสกระชับสัดสวนบริหารหุ่น บริหารเรียวขา ๆลๆ เรียกว่า อะไรที่พี่แจงอยากทำ ผมพาไปทำให้หมด
                เพียงไม่นานพี่แจงก็มีรูปร่างสวยอวบอิ่มและฟิตเฟิร์มสมส่วนและหน้าตาก็สวยได้รูปมาก และแทบจะดูเป็นคนละคน และทำให้ผมเริ่มจะหลงไหลเธอซะแล้ว

                "อืมส์ อาห์ พี่แจงนี่นับวันยิ่งสวยขึ้นเรื่อยๆเลยนะ อย่างนี้ผมเย็ดไม่เบื่อเลย อืมส์"
                ผมยืนกอดพรมจูบลูบไล้เรือนร่างที่งดงาม รวมถึงเต้าตูมของพี่แจงที่ยืนแอ่นร่างใช้มือท้าวยันผนังกระจก โก้งตูดรับดุ้นควยผมเสียบผ่านเข้าออกรูหีอย่างช้าๆและบิดร่างส่ายไปมาเบาๆรับการเล้าโลม จากลิ้นที่ชอนไชติ่งหู และสองมือที่นวดเค้นคลึงเต้าตูมสองลูกนั้น
                "อ้อออยซีดดดส์ พี่ก็ไม่อยากให้ตี้เบื่อพี่ พี่อยากโดนตี้เย็ด อยากโดนควยตี้ทุกวันอ้อออยซีดดดส์ ตี้อย่าทรมานพี่อีกเลยนะ กระแทกเย็ดหีพี่ให้หายเงี่ยนที อ้อออย ซีดดดส์"
                เสียงวิงวอนอ้อนควยของพี่แจงที่แสดงออกผ่านหน้าตาที่สวยในตอนนี้แถมบวกกับรูปร่างที่งดงามน่ากระแทกเด้า ต่อให้ใครก็ยากจะอดใจไหวผมกัดฟันง้างตูดกระแทกควยเข้าไป หนึ่งตับ เธอก้ร้อง อ้อออย ซีดดดดส์ ขึ้นมาหนึ่งที่ พอผมเริ่มซอยกระแทกควยยาวๆ เธอก็ครางร้องเสียวปานจะขาดใจ
                "อ้ออออยซีดดดส์ ตี้ เย็ดเก่งจังเลยยยย ซีดดดส์ เสียวหีไปหมดแล้ววว "
                "ชอบละสิอีกระหรี่ อาห์ หีมึงก็เย็ดมันส์ ควยจริงๆ โอ้ยยยย ซีดดดส์ เสียวควยไปหมดแล้ว อาห์"
                ตับๆๆๆๆๆๆๆ
                ผมยืนซอยกระเด้าหีพี่แจงตรงผนังกระจก ที่พี่แจง ยืนโก่งตูดท้าวตัวอยู่ สายตาผมยังเห็นเบื้องล่างยังเห็นลูกค้าเล่นเกมส์กันเต็มทุกเครื่อง และยิงกันอย่างสะใจตูมตามๆ  หากไม่มีผนังกระจกบานนี้พวกที่เล่นเกมส์อยู่ก็จะเห็นผมกับพี่แจงอย่างชัดเจนชนิดไม่มีอะไรปิดบังสายตา
                ภาพบรรยากาศแบบนี้ยิ่งเย็ดยิ่งเสียวควยไปหมดจนผมทนไม่ไหว พี่แจงเองก็ร้องว่า น้ำหีจะแตกแล้ว แล้วเธอก็ปล่อยน้ำหีแตกคาควยผมผมสวนควยกระแทกสวนน้ำหีเธออีกไม่กี่ทีก็น้ำแตกตาม แล้วผมก็เอากล้องมาตั้งเวลาถ่าย แล้วชวนพี่แจงนั่งเปลือยกอดกัน โดยให้กล้องจับถ่ายมุมทแยง เห็นทั้งผมและพี่แจงผ่านกระจกไปเห็นลูกค้าข้างล่างผมว่ามันตื่นเต้นดี ตอนแรกผมชวนพี่แจงทำ พี่แจงก็หัวเราะอายหน้าแดงหาว่าผม บ้าพอผมคะยั้นคะยอเข้า ก็ยอมถ่าย หลังๆก็เลยถ่ายเล่นกันบ่อย

ติดตามผลงานได้ที่นี้ ไล่ตามที่ลงจากล่างขึ้นบนนะ...


ลูกพี่ลูกน้อง 1
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex4
ลูกกระหรี่
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex3
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex2
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex1
สวัสดีครับคุณครู แอม ฟราย แต็งค์กิ้ว ฟักยู
[/size]

   ผมเริ่มวางแผนชีวิตใหม่เริ่มจากการดร๊อปเรียนเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย และให้มีเวลาตั้งใจทำงานที่ร้านมากขึ้นแล้วลดค่า ช.ม เน็ตลงมา จาก 60บาท ลงมาเหลือ 40 บาท(ราคาในตอนนั้นนะครับ) เพื่อให้สอดคล้องกับสภาพเศรษฐกิจเงินฝืดเคืองของนักศึกษา และดึงดูดให้มาใช้บริการมากขึ้น  และช่วงที่พี่แจงดูแลร้านคนเดียวนั้นพี่แจงไม่ได้รู้เรื่องวงการคอมพิวเตอร์อะไรมากนัก ถ้าเวลามีนักศึกษามาถามหาหรือจะใช้โปรแกรมอะไร พี่แจงจะแนะนำไม่ค่อยได้
                ดังนั้นเมื่อผมมาทำ                ผมจึงเริ่มหาโปรแกรมใหม่ๆมาตอบสนองการใช้งาน และแนะนำให้ลูกค้า ก็เริ่มทำให้มีคนมาใช้งานมากขึ้น ทำให้ร้านยังพอไปได้ ไม่แย่นัก
                ตอนนั้นผมกับพี่แจงอยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน นอนด้วยกันจนเรียกได้ว่าเป็นผัวเมียแต่พี่แจงก็ยังคงทำตัวเป็นเมียเก็บเป็นนางบำเรอให้ผมเหมือนเดิม คือไม่แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผม และไม่หวงผมถ้าผมจะไปมีคนอื่นแต่เธอขออย่างเดียว คือไม่ให้ผมทิ้งเธอ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าพี่แจงคิดยังไงกับผมกันแน่ถ้ารักผมทำไม่ถึงไม่หึงหวง ถ้าเห็นแก่เงินตอนนี้ก็ไม่น่าจะมาทนอยู่กับผมหรอก         ผมก็เลยไม่รู้ว่า ตกลงพี่แจงคิดยังไงกับผมกันแน่ก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไรอีกกับเรื่องนี้ ก็อยู่กันแบบนี้แหละ
                บางครั้งผมก็นึกรักสงสารเธอเหมือนกันเพราะตอนนี้เธอก็ไม่ได้แต่งตัวสวยเหมือนเมื่อก่อน เครื่องสำอางบำรุงผิวก็ไม่ได้ใช้ร้านทำผมก็ไม่ได้เข้า ใช้หนังยางรัดผมอย่างเดียว เพราะไม่ต้องการใช้เงินฟุ่มเฟือย แถมยังต้องทำงานงกๆไปเที่ยวไปไหนก็ไม่ได้ไป
                มันทำให้ผมนึกไปถึงตอนแกมาสมัครงานที่ร้านพี่อ้วนใหม่ๆตอนนั้นเธอก็คล้ายๆอย่างนี้แหละ มันทำให้ผมนึกสงสารเธอขึ้นมา เลยคิดในใจว่าถ้าผมเกิดโชคดี รวยขึ้นมาอีกครั้ง ผมจะทำทุกอย่างให้เธอโดยไม่ให้เธอต้องลำบากเลย
                ผมก็เลยดึงเธอมากอดและหอมแก้มทั้งที่เรายังมีลูกค้าอยู่ในร้าน พี่แจ้งตกใจเหมือนกันที่จู่ๆ ผมทำแบบนี้
                "ทำอะไรนะเดี๋ยวลูกค้าก็มองหรอก" เธอบอกแบบเขินนิดๆ
                ผมก็ยิ้มและบอกว่า
                "ก็แค่อยากหอมและกอดเองไม่ได้เหรอ"
                พี่แจงก็หัวเราะเบาๆ บอกว่านึกอะไรขึ้นมา
                ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไรก็เลยเงียบและยิ้มให้
                พี่แจงก็เลยกระซิบบอกว่า
                 "ถ้าอยากทำมากกว่านี้ ไว้คืนนี้ปิดร้านก่อนนะ จะให้เย็ดให้หายเงี่ยนเลย"
                 ผมก็เลยมันเขี้ยวจนควยลุกเลยตีตูดเธอไปทีหนึ่ง เป็นนัยว่าคืนนี้โดนแน่ๆ
                แต่วันนั้นเอง คนที่ผมไม่คิดว่าจะเจอกันอีกก็มาหาผม เธอก็คืออ้อ เธอหายไปหกเดือน หลังจากที่บอกเลิกผม ผมเคยไปหาที่มหาลัยก็ไม่เจอ เจอแต่เพื่อนอ้อ ที่บอกว่าออกจาก มหาลัยไปแล้วไม่รู้ไปเรียนต่อที่ไหนแล้วผมก็เคยเพจไปหาเธอเป็นร้อยเที่ยว เพื่อถามเธอว่าเธอเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่เคยได้รับคำตอบ
                แต่ตอนนี้เธอกลับมาหาผมที่ร้านพร้อมกับแหวนมั่นที่นิ้วนางข้างซ้าย ผมไม่รู้จะปั้นหน้ารับเธอยังไง พี่แจงเลยชวนให้เข้าไปคุยในร้านแล้วให้ผมกับอ้อนั่งคุยกัน 2 คน
                อ้อถามว่า ตอนนี้ผมเป็นยังไงบ้าง
                ผมก็ว่า มันก็ดี ก็อยู่ได้ยังไม่ตาย
                อ้อรู้ว่าผมแขวะ ก็มีสีหน้าสลดแต่ฝืนยิ้มก็ถามชวนคุยต่อไปว่า ผมมาทำงานกับพี่แจงนานแล้วเหรอ
                สงสัยอ้อคงจะเข้าใจว่าผมมาอาศัยพี่แจงทำงานเพราะผมเคยบอกอ้อว่าร้านนี้เป็นของพี่แจง
                ที่นี้ผมก็เลยหัวเราะบอกว่าไม่ได้มาทำงานด้วย แต่ผมกับพี่แจงคบกัน ไม่สิ อย่าเรียกว่าคบกันเลยเรียกว่าผัวเมียเลยดีกว่า ตอนนั้นผมอยากจะพูดอะไรเจ็บๆให้มันกระเทือนใจอ้อมากๆซึ่งมันได้ผล อ้อเริ่มน้ำตาคลอเหมือนพยายามกลั้นเอาไว้และเริ่มทำอะไรไม่ถูกและพูดอะไรไม่ออกตอนนั้นพี่แจงก็ได้ยินเพราะอยู่ห่างจากที่ผมคุยไม่ไกลเท่าไหร่นักและผมเจตนาพูดเสียงดัง พี่แจงก็ตกใจเหมือนกัน อ้อพอกั้นน้ำตาไม่อยู่ก็รีบลุกออกไปพี่แจงก็รีบเขามาว่าผมว่า
                "ตี้ ทำไมพูดอะไรอย่างนั้นหละ"
                "หรือผมพูดอะไรไม่ถูกพี่ไม่ได้เป็นเมียผมเหรอไง"
                พี่แจงก็อ้ำอึ้ง แบบไม่รู้จะพูดยังไงเลยพูดว่า
                "แต่ว่า ตี้ รักอ้อไม่ใช่เหรอพูดอย่างนั้น แล้วจะกลับมาคืนดีกันได้มั๊ยละ"
                "คืนดีเหรอพี่พี่ไม่เห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายเขาหรือไง อย่างนี้เหรอที่เขาจะคืนดีกลับมาหาผม...ไม่รู้จะมาทำไม"
                ผมสบถอย่างหัวเสียและใส่อารมณ์ก่อนจะลุกไปทำงาน ง้วนกับคอมพ์ต่อ พี่แจงก็ไม่กล้าพูดอะไรกับผมมาก คืนนั้นเลยไม่ได้เย็ดพี่แจงเลย เพราะอารมณ์ไม่จอย

                ในช่วงปีสองปีที่เกิดวิกฤตเศรษฐกิจนั้นนักศึกษาหลายคนโดนผลกระทบไม่แตกต่างจากผม มีคนดร็อปเรียนเยอะมาก เหตุผลเพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมค่าหน่วยกิจแล้วก็ยังมีนักศึกษาหญิงอีกหลายคนที่ยอมรับไม่ได้ที่จะต้องเลิกเรียนกลางคัน และจมไม่ลงต้องตัดสินใจแอบไปขายตัว เพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเทอมค่าหน่วยกิจ และค่าใช้จ่ายที่ฟุ่มเฟือยของตัวเองเพียงเพราะต้องการรักษาสถานะภาพนักศึกษาของตัวเองเอาไว้
                ช่วงนั้นถ้าใครไม่โดนผลกระทบจากวิกฤตเศรษฐกิจหรือโดนกระทบเพียงเล็กน้อยยังมีเงินใช้จ่ายปกติ มักจะได้ของดีมีคุณภาพ เพราะคนที่เคยรวยจู่ๆต้องกลายมาเป็นพ่อค้าเลหลังเปิดท้ายขายของถูก เอาของดีมียี่ห้อที่เคยซื้อเก็บไว้ออกมาเลขายหรือถ้าใครเป็นนักเที่ยว ก็จะได้กระหรี่คุณภาพสดใหม่ ไม่ใช่ของย้อมแมวราคาย่อมเยาว์ ยืนให้เลือกเกลื่อนถนนแถวหน้าโรงแรมสยาม โดยปกติแถวนั้น แต่ก่อนส่วนใหญ่จะเป็นพวกหมอนวดที่ไม่ค่อยได้แขกจากอาบอบนวดพอเลิกงานมา ก็มาหาจับแขกต่อแถวล๊อบบี้กินกาแฟในโรงแรม แต่พอเกิดวิกฤตเศรษฐกิจแถวนี้เลยกลายเป็นแหล่งชุมนุมกระหรี่หน้าใหม่ หรือกระหรี่จำเป็น มีตั้งแต่นักศึกษา สาวออฟฟิต หรือกระทั้งแม่บ้านที่สามีตกงาน
                ส่วนนักศึกษาสาวบางคนที่ขายแบบครั้งคราวจะขายตอนเฉพาะตอนที่ร้อนเงิน แล้วเลือกแขกด้วยส่วนใหญ่จะขายให้นักศึกษาด้วยกันแต่ต่างมหาลัย หรือคนมีเงินหน้าตาดีดูวัยรุ่นหน่อยก็จะใช้วิธีคุยผ่านนัดติดต่อทางโปรแกรม Chat MIRC (โปรแกรม Chatรุ่นแรกๆก่อน pirch98) ก็เริ่มจากการแลกรูป แล้วค่อยพูดคุยตกลงกัน
                ที่ร้านผมก็เริ่มมีสาวๆนักศึกษาหน้าตาดีมาใช้ โปรแกรม Chat MIRC มากขึ้น แล้วจะเอารูปถ่ายติดตัวมาให้ผมแสกนลงเครื่องไว้ให้ด้วยเพื่อใช้ในการแลกรูป ทำให้ร้านผมเริ่มมีรายได้กระเตื้องขึ้นตามไปด้วยจากกลุ่มลูกค้าใหม่กลุ่มนี้และกลุ่มสาวๆพวกนี้จะเล่นนานด้วย ผมเลยเปิดร้านถึง ตี 2 -3 ไปเลยเพื่อบริการลูกค้ากลุ่มนี้โดยเฉพาะ ร้านผมก็เลยไปได้ดีขึ้น ทำให้พอมีเงินใช้และเหลือเก็บกันบ้าง

จนปี2542(1999) ผมอายุ 24 พี่แจง อายุ 28
                แล้ววันหนึ่งจุดพลิกชีวิตผมก็มาเมื่อมีไอ้ฝรั่ง 2คน คิดทำ mod เกมส์ ฮาฟไลท์ เล่นๆ ด้วยความคิดที่ง่ายแสนง่าย คือแบ่งข้างยิงกัน ระหว่างตำรวจกับผู้ก่อการร้าย
                มันคือ เกมส์ เคาน์เตอร์สไตรค์ ปรากฏว่าดังเป็นพลุแตก คนเห่อเล่นทั่วโลก พลิกโฉมปฏิวัติวงการเกมส์คอมพิวเตอร์ประเทศไทยขนานใหญ่ชนิดคนเล่นกันไม่หลับไม่นอนเลยที่เดียว
                ถ้าใครอยู่ในยุคนั้นคงจำกันได้ พูดถึงเกมส์ เคาน์เตอร์ สไตรค์  หรือเรียกสั้นๆว่า เกมส์ เคาน์เตอร์มีใครบางไม่รู้จัก ผมลองลงให้เล่นที่ร้าน ตอนนั้นมีคอมแค่ 8 เครื่องยังเต็มทั้งวันทั้งคืน ผมคิดว่าไอ้เกมส์นี้แหละจะทำเงิน ก็เลยคิดจะทำร้านเกมส์คอมจริงๆจังถึงขนาดขายเครื่องถ่ายเอกสาร แล้วเอาเงินเก็บทั้งหมด มาปรับปรุงขยายร้านเพิ่มจำนวนคอมพ์ เมื่อคอมพ์เรามากขึ้น  รายได้เราก็มากขึ้นตาม
                ไม่ถึงปี เราก็มีเงินไปเช่าห้องคูหาใหญ่ที่เป็น 2 คูหาติดกันและมีชั้นลอยด้วย มันอยู่ไม่ไกลจากร้านที่เราอยู่เดิมนักแต่ทำเลดีกว่าเดิม เพราะอยู่ในดงของหอพักล้วนๆ ก็ทำเป็นร้านเกมส์ร้านอินเตอร์เน็ตขนาดใหญ่เครื่องคอมพ์ กว่า 40 เครื่อง มีคนเล่นตลอด 24 ชม รายได้ต่อเดือนเกือบ 8แสนบาทเลยทีเดียว(ตอนนั้นชม ละ 40 บาท) ตอนแรกเราทนทำกัน 2 คนสลับกันเฝ้า สนุกกับการใช้เงินขยับขยายร้าน และมีความสุขกับการเห็นเม็ดเงินที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่องจนไม่มีเวลาเย็ดกันเลย  เพราะคนหนึ่งหลับอีกคนก็เฝ้าพอคนที่หลับตื่น ก็มาเฝ้าแทนให้อีกคนไปนอน
                ตอนนั้นเราไม่ได้อยู่ ห้องเล็กๆใน อพาร์ทเม้นต์แล้วเราย้ายมาอยู่กันที่ร้าน โดยทำชั้นลอยให้เป็นห้องกระจกฉาบกระจกเงา คนที่อยู่ในห้องจะมองเห็นข้างนอกเหมือนมองผ่านกระจกธรรมดาแต่คนที่อยู่ด้านนอกจะเห็นเป็นกระจกเงามองทะลุเข้าไปไม่ได้  มันจึงเป็นห้องนอนมุมพักผ่อนที่ผมชอบมากเพราะได้นั่งดูมุมสูงเห็นภายในร้านทั้งหมด และรู้สึกภาคภูมิใจที่ผมทำสำเร็จขึ้นมาได้
                พอต่อมาผมรู้สึกว่าตอนนี้อะไรๆก็เข้าทีเข้าทางหมดแล้วเราไม่ควรจะต้องมาเหนื่อยกันอีก ก็จ้างลูกจ้างมาช่วยดูแทน แล้วก็เอาเวลาไปตอบแทนพี่แจงให้เธอได้ในสิ่งที่ควรเป็นผมพาพี่แจงไปเข้าคลอสความงาม จนผิวที่เคยคล้ำ กลับมาขาวเป็นยองใย แถมยังพาไปจัดฟันกระชับรูปหน้าให้เรียวและพาเสริมอึ๋มให้นมสวยเป็นเต้าได้รูป ตามมาด้วยการเข้าคลอสกระชับสัดสวนบริหารหุ่น บริหารเรียวขา ๆลๆ เรียกว่า อะไรที่พี่แจงอยากทำ ผมพาไปทำให้หมด
                เพียงไม่นานพี่แจงก็มีรูปร่างสวยอวบอิ่มและฟิตเฟิร์มสมส่วนและหน้าตาก็สวยได้รูปมาก และแทบจะดูเป็นคนละคน และทำให้ผมเริ่มจะหลงไหลเธอซะแล้ว

                "อืมส์ อาห์ พี่แจงนี่นับวันยิ่งสวยขึ้นเรื่อยๆเลยนะ อย่างนี้ผมเย็ดไม่เบื่อเลย อืมส์"
                ผมยืนกอดพรมจูบลูบไล้เรือนร่างที่งดงาม รวมถึงเต้าตูมของพี่แจงที่ยืนแอ่นร่างใช้มือท้าวยันผนังกระจก โก้งตูดรับดุ้นควยผมเสียบผ่านเข้าออกรูหีอย่างช้าๆและบิดร่างส่ายไปมาเบาๆรับการเล้าโลม จากลิ้นที่ชอนไชติ่งหู และสองมือที่นวดเค้นคลึงเต้าตูมสองลูกนั้น
                "อ้อออยซีดดดส์ พี่ก็ไม่อยากให้ตี้เบื่อพี่ พี่อยากโดนตี้เย็ด อยากโดนควยตี้ทุกวันอ้อออยซีดดดส์ ตี้อย่าทรมานพี่อีกเลยนะ กระแทกเย็ดหีพี่ให้หายเงี่ยนที อ้อออย ซีดดดส์"
                เสียงวิงวอนอ้อนควยของพี่แจงที่แสดงออกผ่านหน้าตาที่สวยในตอนนี้แถมบวกกับรูปร่างที่งดงามน่ากระแทกเด้า ต่อให้ใครก็ยากจะอดใจไหวผมกัดฟันง้างตูดกระแทกควยเข้าไป หนึ่งตับ เธอก้ร้อง อ้อออย ซีดดดดส์ ขึ้นมาหนึ่งที่ พอผมเริ่มซอยกระแทกควยยาวๆ เธอก็ครางร้องเสียวปานจะขาดใจ
                "อ้ออออยซีดดดส์ ตี้ เย็ดเก่งจังเลยยยย ซีดดดส์ เสียวหีไปหมดแล้ววว "
                "ชอบละสิอีกระหรี่ อาห์ หีมึงก็เย็ดมันส์ ควยจริงๆ โอ้ยยยย ซีดดดส์ เสียวควยไปหมดแล้ว อาห์"
                ตับๆๆๆๆๆๆๆ
                ผมยืนซอยกระเด้าหีพี่แจงตรงผนังกระจก ที่พี่แจง ยืนโก่งตูดท้าวตัวอยู่ สายตาผมยังเห็นเบื้องล่างยังเห็นลูกค้าเล่นเกมส์กันเต็มทุกเครื่อง และยิงกันอย่างสะใจตูมตามๆ  หากไม่มีผนังกระจกบานนี้พวกที่เล่นเกมส์อยู่ก็จะเห็นผมกับพี่แจงอย่างชัดเจนชนิดไม่มีอะไรปิดบังสายตา
                ภาพบรรยากาศแบบนี้ยิ่งเย็ดยิ่งเสียวควยไปหมดจนผมทนไม่ไหว พี่แจงเองก็ร้องว่า น้ำหีจะแตกแล้ว แล้วเธอก็ปล่อยน้ำหีแตกคาควยผมผมสวนควยกระแทกสวนน้ำหีเธออีกไม่กี่ทีก็น้ำแตกตาม แล้วผมก็เอากล้องมาตั้งเวลาถ่าย แล้วชวนพี่แจงนั่งเปลือยกอดกัน โดยให้กล้องจับถ่ายมุมทแยง เห็นทั้งผมและพี่แจงผ่านกระจกไปเห็นลูกค้าข้างล่างผมว่ามันตื่นเต้นดี ตอนแรกผมชวนพี่แจงทำ พี่แจงก็หัวเราะอายหน้าแดงหาว่าผม บ้าพอผมคะยั้นคะยอเข้า ก็ยอมถ่าย หลังๆก็เลยถ่ายเล่นกันบ่อย

ติดตามผลงานได้ที่นี้ ไล่ตามที่ลงจากล่างขึ้นบนนะ...


ลูกพี่ลูกน้อง 1
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex4
ลูกกระหรี่
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex3
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex2
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex1
สวัสดีครับคุณครู แอม ฟราย แต็งค์กิ้ว ฟักยู
[/size]