ตอนที่ 3 ปะทะเดือดมาเฟียโหด



ราฟาเอลก้าวออกจากห้อง VIP ด้วยฝีเท้าที่รวดเร็ว กระเป๋าอะลูมิเนียมสองใบอยู่ในมือทั้งสองข้าง เขาคิดในใจว่างานนี้จบแล้ว

ภารกิจสำเร็จ และตอนนี้สิ่งที่ต้องทำคือรีบนำของไปส่งให้ลุงคาร์โลโดยเร็วที่สุด ความจงรักภักดีต่อตระกูลมาเฟียที่ฝังลึกในสายเลือดผลักดันเขาให้เคลื่อนไหวโดยไม่เสียแม้แต่วินาทีเดียว

 ผมบลอนด์ของเขาปลิวไหวเล็กน้อยจากลมเย็นของเครื่องปรับอากาศในผับหรูแห่งนี้ แต่ใบหน้าของเขายังคงไร้อารมณ์ ดวงตาสีฟ้าอ่อนเย็นชามองไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่

ขณะที่เขาก้าวลงสู่ชั้นล่างของผับ บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความครึกครื้น ผู้คนนั่งจับจองโต๊ะไม้ขัดเงา ดื่มเหล้าและแชมเปญราคาแพง เสียงหัวเราะและการพูดคุยเจี๊ยวจ๊าวผสมกับจังหวะดนตรี EDM ที่ดังกระหึ่มจากลำโพงขนาดใหญ่ แสงไฟนีออนสีฉูดฉาดสาดส่องไปทั่วบริเวณ

ผู้หญิงในชุดรัดรูปเต้นยั่วยวนอยู่บนฟลอร์เต้นรำ ส่วนชายหนุ่มในสูทราคาแพงยกแก้วชนกันอย่างสนุกสนาน

"..."

แต่ราฟาเอลกลับขมวดคิ้วเล็กน้อย ความรู้สึกไม่ชอบมาพากลบางอย่างผุดขึ้นในใจ แม้ใบหน้าจะยังคงนิ่งเฉย เขากวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างไม่สนใจอารมณ์รื่นเริงของฝูงชน

แล้วเขามองเห็น ชายคนไทยผิวคล้ำสวมแว่นกันแดดสีดำ นั่งอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่ง สายตาคนผู้นั้นจับจ้องมาที่เขากับลูกน้องทั้งสองบ่อยครั้ง ส่วนมาร์โกและเดช ซึ่งกำลังเดินนำหน้าอย่างไม่ระวังตัว

มาร์โกหัวเราะคิกคัก

"เดช แกเห็นไอ้อ้วนในห้องเมื่อกี้ไหม หน้ามันแดงเหมือนก้นลิงเลยวะ!"

เดชตบไหล่มาร์โก

"ก็ไอ้นั่นมันอ่อน โดนพวกหนูๆ เลียลิ้นให้หน่อยแค่นี้ก็แตกแล้ว ถ้าเป็นกูนะ กูอยู่ได้ทั้งวันอ่า ฮ่า ฮ่า!"

ทั้งคู่คุยกันอย่างสบายใจ โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่

ราฟาเอลหยุดชะงัก สายตาแหลมคมของเขาสังเกตเห็นชายไทยใส่แว่นดำอีกสองคนยืนอยู่ใกล้ทางออก และอีกคนที่บาร์ ทั้งหมดกระจายตัวอยู่นอกพื้นที่หลักของผับ ซึ่งเดิมควรจะเต็มไปด้วยชาวต่างชาติเป็นส่วนใหญ่ ความรู้สึกอันตรายพุ่งขึ้นในอก

"มาร์โก! เดช!"

เขาตะโกนสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนพุ่งไปคว้าคอเสื้อของทั้งสอง ลากพวกเขาวิ่งไปทางเดินด้านข้างทันที

"บอส! อะไรกันเนี้ย?!"

มาร์โกตะโกน แต่ราฟาเอลไม่ตอบ เขาวิ่งนำไปยังทางออกฉุกเฉินที่ซ่อนอยู่หลังม่านกำมะหยี่สีแดง

ทันใดนั้น ชายใส่แว่นดำทั้งสามคนรู้ตัว พวกเขาลุกขึ้นจากที่นั่งพร้อมกัน ดึงปืนพกออกจากใต้เสื้อแจ็คเก็ต แล้ววิ่งตามราฟาเอลกับลูกน้องเข้าไปในทางเดินแคบๆ เสียงฝีเท้าดังก้องผสมกับเสียงเพลงที่ยังคงดังลั่นจากด้านนอก

"เห๊ย! พวกมันหนีไปแล้ว รีบตามไปเร็ว!"

หนึ่งในนั้นตะโกนด้วยสำเนียงไทยเข้ม แต่ราฟาเอลไม่หยุด เขาดึงปืนพกออกจากใต้สูท ยิงเปิดสวนกลับทันที กระสุนพุ่งเจาะหน้าผากของชายคนแรก ควันร้อนลอยออกจากปลายกระบอกปืน เขาหันไปยิงอีกนัด กระสุนเจาะอกชายคนที่สอง ทั้งคู่ล้มลงกองกับพื้นทันที

"บอส! พวกมันตามมาแล้ว!"

มาร์โกกรีดร้องด้วยความกลัว ดวงตาเบิกกว้าง เขาดึงปืนคู่ขนาดเล็กออกจากเอว กราดยิงมั่วๆ ไปข้างหลัง

"ตาย...ตายแน่! ฉันไม่อยากตาย! ถอยไปนะโว้ย!"

เสียงของเขาสั่นระริก กระสุนของเขาพลาดเป้าไปหลายนัด แต่ก็ทำให้ชายใส่แว่นดำที่เหลือต้องหลบหลังกำแพง

ท่าทีแบบนั้นทำเดชหัวเราะลั่น

"กลัวห่าอะไรของมึงวะมาร์โก! โคตรอ่อนเลย ดูกูนี่สิ!"

เขาดึงปืนลูกซองสั้นที่ซ่อนไว้ในเสื้อ แล้วยิงเปิดทางดังตูม! กระสุนลูกปรายพุ่งกระจาย เจาะกำแพงและหน้าอกของศัตรูคนหนึ่งที่โผล่ออกมา

"ทางโล่งแล้ว หัวหน้า! วิ่ง!"

ทั้งสามวิ่งลงบันไดหนีไฟอย่างรวดเร็ว เสียงฝีเท้าดังก้องในทางเดินแคบๆ ราฟาเอลวิ่งนำหน้า กระเป๋าทั้งสองใบยังอยู่ในมือ เขากัดฟันแน่น ความคิดในหัววนเวียนว่าไม่มีเวลาพอแล้ว

ถ้าช้ากว่านี้ พวกที่ตามมาจากด้านหลังจะถึงตัวแน่ บันไดวนลงไปสู่ชั้นล่างสุด แต่เมื่อถึงทางออกฉุกเฉิน ประตูเหล็กถูกเปิดออก

"...!!!"

พวกมันดักรออยู่แล้วคนชายไทยห้าคน สวมชุดดำ สะพายปืนกลมือ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม

"หนีไปไหนไม่ได้แล้ว ไอ้พกฝรั่งหัวทอง!"

หนึ่งในนั้นตะโกน

ราฟาเอลหยุดชะงัก ดวงตาเย็นชามองศัตรูตรงหน้า เขาคิดในใจว่าไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เขาต้องฝ่าไปให้ได้

"มาร์โก เดช ถอยไป!"

เขาสั่งสั้นๆ ก่อนยกกระเป๋าอะลูมิเนียมใบหนึ่งขึ้นป้องกันตัว แล้วพุ่งเข้าใส่ศัตรูทันที กระสุนจากปืนกลมือของศัตรูพุ่งใส่เขา แต่กระเป๋าแข็งแกร่งนั้นรับแรงกระแทกได้ เขาเข้าไปประชิดตัวชายคนแรก เหวี่ยงมีดสั้นที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อ แทงเข้าที่คอของมัน เลือดพุ่งกระฉูด ชายคนนั้นล้มลงทันที

ศัตรูคนที่สองยกปืนขึ้น แต่ราฟาเอลเร็วกว่า เขาคว้ามือที่ถือปืน บิดข้อมืออย่างแรงจนกระดูกดังกร็อก! ชายคนนั้นร้องลั่น เขาควงมีดในมือแทงเข้าที่สีข้างของมันทันที เลือดไหลนองพื้น

"บอส! ระวัง!"

เดชตะโกน เมื่อศัตรูอีกสองคนพุ่งเข้ามา ราฟาเอลหมุนตัว จับแขนของชายคนหนึ่ง บิดไปด้านหลัง แล้วใช้ปืนของมันยิงใส่ชายอีกคนที่อยู่ใกล้กัน กระสุนเจาะหัวทั้งคู่ในระยะประชิด เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นก่อนเงียบไป

ทางสะดวกแล้ว ราฟาเอลหันหลังเตรียมวิ่งต่อ แต่ทันใดนั้น ประตูด้านข้างถูกพังลงด้วยแรงมหาศาล

"ปัง!!!"

ชายร่างยักษ์สูงกว่าสองเมตร ผิวคล้ำ กล้ามเนื้อปูดโปน กระแทกเข้ามา เขาชนราฟาเอลเต็มแรงจนร่างสูงใหญ่ของเขาไถลไปกับพื้น

"อัก!..."



 เท้าสะดุด แต่เขาพยายามทรงตัวไว้ไม่ให้ล้ม กระเป๋าหนึ่งใบหลุดจากมือ เขาคว้ามันกลับมาได้หวุดหวิด ชายร่างยักษ์หัวเราะลั่น



"จะหนีไปไหน ไอ้ฝรั่ง!"

เขาพุ่งตัวเข้ามาด้วยความดุดัน มือใบใหญ่หวังคว้าคอของราฟาเอลไว้

ราฟาเอลเบี่ยงตัวหลบก่อนยกปืนขึ้นยิงสวนทันที

"กิ๊ก...กิ๊ก!"

เสียงอันไม่น่าอภิรมย์ของกระบอกปืนดังขึ้น ลูกกระสุนในแม็กกาซีนของเขาหมดลงแล้ว ชายร่างยักษ์ยิ้มเยาะ

"ฮ่า ฮ่า! ไม่มีปืนแล้วก็จบเห่สิวะ! ที่นี่มึงก็ทำอะไรกูไม่ได้แล้ว!"

เขาก้าวเข้ามาใกล้ พร้อมกับท่าทีที่น่าเกรงขามอย่างมั่นใจ

ในใจของราฟาเอล ความโกรธและความมุ่งมั่นเดือดพล่านหลังจากที่ถูกเยาะเย้ย เขายิ้มในใจอย่างเย็นชา แต่ใบหน้ายังคงนิ่งเฉยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาค่อยๆ บิดคอไปมา เสียงข้อต่อดังกร็อกเบาๆ

"ไม่มีปืน?!"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ

"มันเป็นปัญหาที่ไหน....มาลองวัดกันดูสักตั้ง"

เขาวางกระเป๋าลงช้าๆ ถอดกระดุมชุดสูทออกให้ขยับสะดวก สะบัดมือเปล่าทั้งสองข้างยกขึ้นในท่าต่อสู้


อ่านได้ที่

readawrite :

fictionlog :

tunwalai : #

แนวเจ้าพ่อมาเฟีย นุ่มสุขุมแบบ ราฟาดอฃนี่น่าติดตามมากๆครับ แต่จะเกิดอะไรขึ้นกับราฟาเอล จนต้อง "เปลี่ยนเพศเจ้าพ่อมาเฟียเป็นสาวฮอต" ตงต้องติดตามต่อไป

ราฟาเอล​นี่ก็เก่งพอตัว​ว่าแต่ฝ่ายตรงข้ามแก๊งค์​ไหน

จุดจบมาเฟียมักไม่ตายดี