แฮรี่ พ่อตาย กับนักโทษแห่งบางขวาง
Chapter 01

ปิดเทอมฤดูร้อนย่างกรายเข้ามาในชีวิตของแฮรี่อีกครา ถึงแม้ว่าแฮรี่จะเคยชื่นชอบมันในอดีตมากเพียงใด แต่ตอนนี้ เขาก็ต้องยอมรับว่ามันแย่มาก มาก! ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาอาศัยอยู่ที่บ้านเนิสรี่นี้ ไม่เคยมีปีไหน เดือนไหน หรือวันไหนเลย ที่เขาจะไม่มีหนังโป๊เป็นเพื่อนคู่ใจ นับตั้งแต่ พวกเนิสรี่ปฏิวัติเมื่อปีที่แล้ว แค่หนังสือโป๊ เขาก็แทบจะไม่ได้อ่านเลย! นี่ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ทั้งๆที่กระดาษทิชชู่น่าจะหมดไป 2 กล่องแล้วในความเป็นจริง แต่ตอนนี้แฮรี่กลับต้องทนทุกข์อยู่อย่างนักโทษ มือหนึ่งถือไฟฉาย มือหนึ่งแบะหนังสือโป๊ที่วางอยู่บนเตียงนั้นกางออก ที่ซึ่งแม้แต่ตอนนี้เขาจะลวนลามตัวเองแบบพิสดาร อย่างเช่น ทำอะไรสักอย่างที่ทำให้เตียงพังโดยใช้แค่มือก็ถึงจุดสูงสุด เขาก็ทำไม่ได้
เพล้ง!
เสียงกระจกแตกดังกึกก้องไปทั่วห้องของแฮรี่ พร้อมกับนกฮูก 3 ตัวที่ยืนอยู่ขอบหน้าต่าง โดยมีตัวหนึ่งที่กำลังยืนเยี่ยวลงข้างล่างและสะบัดตูดไปมา แฮรี่แทบจะเอาพวกมันมาทำอาหารมื้อค่ำทันทีที่เห็น แต่เมื่อสังเกตดีๆ ว่า ตัวที่เยี่ยวอยู่นั่นคือเฮ้ดหวิด นกฮูกของแฮรี่ก็มาทำท่าอะไรบางอย่าง และอีก 2 ตัวนั้นก็มีอะไรติดอยู่ที่ขาของมัน แน่นอนมันคือกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่เป็นจดหมายจากมอญและโรงเรียนหอนวอกเป็นแน่แท้ เขาดีใจมากเมื่อได้พบว่าโรงเรียนหอนวอกส่งข่าวสารมาถึงเขา และเขาก็เปิดอ่านซึ่งนั่นคือการแจ้งกำหนดการเปิดเรียน ส่งมาจากศาสตราจารย์ชีกอนากัล แต่นั่นก็ไม่น่าสนใจเท่ากับกระดาษ 3 แผ่นที่อยู่ในจดหมายของรอ เขาใจเต้นตึกตัก ค่อยๆเปิดอย่างดีใจสุดซึ้ง เพราะว่าเขาต้องทนทุกข์อย่างคนคุกกินข้าวแดงมาหลายอาทิตย์โดยไม่ได้พูดอะไรกับใครมานานมาก ซึ่งตอนนี้เพื่อนที่เขาเหลืออยู่ก็คือน้องมายน์ ตุ๊กตาบาบี้ที่เขาตั้งชื่อให้เมื่ออาทิตย์ก่อน เขามือไม้สั่นหยั่งคนบ้าเมื่อต้องลุ้นระทึกกับข้อความในจดหมายของมอญ และแผ่นแรกที่เขาจับใจความได้

[td=1,1,20]

ถึง แฮรี่ เพื่อนรัก พ่อ! มืง! ตาย! (ขนาดตัวอักษรเขียนเท่าลูกแอ๊ปเปิ้ล)ฮ่าๆๆๆๆๆๆ มอญ วิสกี้

[td=1,1,20][td=3,1]
และแฮรี่ก็ฉีกมันทิ้งและโยนเข้าใต้เตียง และเปิดอ่านฉบับที่ 2

[td=1,1,20]

ถึง แฮรี่ เพื่อนเหี้ยเห่าไหมนี่ไม่สนใจแกแล้ว! นายคนไร้น้ำยา! ยกเดียวจอด! ถุ้ย! ปิดเทอมที่แกไม่ได้ออกจากบ้านน่ะ เสร็จข้าไป 250 ยกแล้วว้อย ฮ่าๆๆๆๆ มอญ วิสกี้ ปล.น้ำมันพราย หรือน้ำมันจิ้งเหลนก็ช่วยอะไรไม่ได้ว้อย ฮ่าๆๆๆๆ

[td=1,1,20][td=3,1]
และก็มีภาพติดมาด้วยเป็นภาพตัดต่อที่เนียนมั่กๆ แต่แฮรี่ก็ฉีกทั้ง 2 อย่างทิ้ง และเปิดอ่านในอีกฉบับ

[td=1,1,20]

ถึง แฮรี่ เพื่อนรักเออ นี่เป็นเกย์สโคปขนาดพกพา ไปหากะเทยสวยๆ สักคนทำเมียละกันเพื่อนยาก กร้ากๆๆ (ฟังเพลงรักคนมีเจ้าของสินายน้อง) มอญ วิสกี้

[td=1,1,20][td=3,1]และแฮรี่ก็ฉีกฉบับนั้นทิ้งพร้อมกับเก็บเกย์สโคปไว้ในกระเป๋า พลางมองไปยังนกฮูกที่มอญส่งมา มันสะกิดแฮรี่เป็นนัยว่ามีอะไรจะบอก และมันก็ชูนิ้วกลางให้แฮรี่ พร้อมกับขยับปากบอกเหมือนกับจะสื่อให้รู้ว่า "ไปตายซะนายเกย์" และมันก็ออกบินไปพร้อมกับนกฮูกของโรงเรียน หายลับไปในยามราตรี แฮรี่ค่อยๆ ชูมือขึ้นไปทางหน้าต่าง และกำมืด พร้อมกับโพล่งออกมาอย่างเบาที่สุด และทำให้เขารู้สึกสบายใจที่สุด "นายมอญบ้าเอ๊ย! เปิดเทอมไป จะตัดมันมาทำอาหารเป็ด!"
Chapter 02
แฮรี่ซึ่งยังคงใช้ชีวิตอย่างอนาถาอยู่ไปวันๆ กำลังนั่งแกว่งเท้าไปมาพลางอ่านหนังสือโป๊อยู่บนเตียงเช่นเคย หากแต่วันนี้ ท่าทางจะมีอะไรไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว "นายแฮรี่ เจ็กเลี้ยว! แฮรี่เจ็กเลี้ยว!!! ลงมาข้างล่างเดี๋ยวนี้นะเว่ย!" เสียงของลุงบังเกิดเกล้าของเขาดังขึ้น ซึ่งแฮรี่ก็เดินลงไปด้วยท่าทางไม่สบการมณ์เท่าไหร่ ไม่รู้เพราะเขาถูกด่า หรือว่าขัดจังหวะตอนที่กำลังมันส์อยู่ก็ไม่รู้ ปึง! เขาทุบโต๊ะเหมือนกับผู้บัญชาการที่สั่งการทหารแล้วไม่ได้ดั่งใจ "วันนี้ ป้ามาร์จจะมาที่บ้าน ถ้าแกไม่ทำตัวดีๆ แกคงไม่มีอะไรสืบพันธุ์นามสกุลของแกแน่!" เขาเรียกมาพูดแค่นี้ แล้วเขาก็จากไป แฮรี่รู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างมาก เพราะว่าครั้งที่แล้วที่เขาได้เห็นป้ามาร์จนั้น เธอน่าจะได้รางวัลประกวดราชินีช้างได้เลย ควบคู่ไปกับราชินีปากหมา แต่ถึงกระนั้นใจเขาก็ไปจดจ่ออยู่กับหนังสือโป๊ที่กองอยู่บนเตียงของเขาแล้ว แอ๊ด!
เสียงประตูเปิดออกในขณะที่แฮรี่กำลังจะก้าวขึ้นไปบันไดไปสู่สถานกักกันของเขา ผู้หญิงรูปร่างสวยเช้งกระเด๊ะคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามา หน้าอกไม่มากไม่น้อยไปกว่าน้องแนทไปสักเท่าไร กระโปรงรัดรูปนั้น ยิ่งดูก็ยิ่งเผยให้เห็นถึงก้นและบั้นท้ายที่เต่งตึง และขาที่เรียวยาวของเธอ ช่างยั่วยวนใจแฮรี่ยิ่งนัก "อ้าว! พี่มาร์จมาพอดีเลย เข้ามาก่อนสิ เข้ามาก่อน" เสียงของลุงบังเกิดเกล้าของแฮรี่ดังขึ้น นั่นยิ่งทำให้แฮรี่แทบช๊อคไปในทันทีที่เห็นว่าดาราหนังโป๊ตรงหน้าของเขาคือฮิปโปกลับชาติมาเกิดในปางก่อน ป้ามาร์จก้าวสามขุมเดินผ่านหน้าแฮรี่ไป พร้อมกับส่งสายตายียวนกวนประสาทให้เขาเป็นนัยๆบอกว่า "ไปตายซะ นายเด็กไร้น้ำกาม" แน่นอน นั่นทำให้แฮรี่รู้ได้เลยว่า ถึงหุ่นจะเปลี่ยนสักเพียงใด แต่สันดานของเธอก็ไม่เคยเปลี่ยน
ทั้งครอบครัวเนิสรี่นั่งลงที่ห้องครัว และตามติดมาด้วยแฮรี่ที่นั่งอยู่มุมห้องเช่นเคย แต่ตอนนี้ มุมที่แฮรี่เลือกก็คือ มุมที่สามารถลวนลามป้ามาร์จได้ทางสายตาอย่างดีที่สุด "ดัดจริตอยู่ไหนจ๊ะ มาให้ป้ากอดหน่อยเร๊ว ป้าอยากกอดพุงพองๆ ของแกมานานแล้วน้า!" ป้ามาร์จก็โผเข้ากอดดัดจริต พร้อมกับเอาหน้าอกถูไถไปมาบริเวณหน้าดัดจริต นั่นทำให้แฮรี่รู้สึกอิจฉาขึ้นมาทันใด แฮรี่เพ่งมองอยู่ครู่หนึ่ง จนกระทั่งป้ามาร์จสังเกตเห็น "ฮึ! นายเด็กเหลือขอ หยั่งแกได้มานั่งอยู่ตรงมุมได้อย่างนี้ก็น่าจะเป็นพระคุณอย่างสูงแล้วนี่ นายหนู" ป้ามาร์จพูดพร้อมกับโก่งตัวลงมาดูหน้าแฮรี่ใกล้ๆ นั่นทำให้หน้าอกล้นพ้นของเธอเข้าสู่สายตาของนายบ้ากามตรงหน้าโดยแท้ แต่แฮรี่ก็ได้แต่กำมือที่สั่นเทาด้วยความโกรธแค้น "เอ่อ พี่มาร์จ อย่าไปจ้องหน้ามันเลย เสนียดติดน่ะ" ลุงพูด "หึ! นั่นสินะ หยั่งแกยังจะมีค่าพออะไร้ ขอให้รู้ไว้ซะด้วย แกน่ะผิดมาตั้งแต่ที่พ่อของแก มันเปิดซิงตัวมันเองแล้ว!" ป้ามาร์จสบถได้แสบทรวงยิ่งนัก
ตอนนี้เธอก็เปลี่ยนมานั่งไขว่ห้าง แฮรี่มองหน้าแกด้วยสีหน้าทรมานสุดขีด เหมือนกับว่าอยากจะพูดอะไรให้เธอฟังแสนเหลือเกิน ป้ามาร์จถอดรองเท้าออก พร้อมกับยื่นมันมาตรงหน้าแฮรี่ "เลียสิ ลองรับรู้รสชาติของคนที่เกิดมาเป็นทาสอย่างแก เลียให้รับรู้ถึงขั้วหัวใจเลยนะ ถ้าจะโทษ ก็ไปโทษพ่อแม่ของแก ที่ทิ้งแกไว้ตัวคนเดียวสิ!!! นายพ่อแม่เฮ็งซวยพรรค์นั้น!" แฮรี่ลุกขึ้นยืน พร้อมกับใบหน้าที่โกรธเคือง นั่นแสดงให้เห็นว่าเขาเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ต่อไปอีกแล้ว ลุงและป้าและทุกๆ คน ร้องเหวอขึ้นในบัดดล ครั้งนี้แฮรี่ท่าทางสติแตกจริงๆ "หนวกหูน่ายัยแก่! คำกะพ่อ สองคำก็พ่อ ด่าพ่อกุไม่เคยว่า! แต่ทำไม ต้องโก่งตัวลงมาโชว์เต้าเต่งตึงของแกด้วยวะ! นายท่าทางนั่งนั่นอีก แค่ไขว่ห้างก็คิดว่าแค่จะมองเห็นลางๆ แล้วนะ! แต่ทำไมต้องยื่นขาออกมาด้วย มันเห็นเต็มตาเลยนะว้อย!!! ทนไม่ไหวจริงๆแล้วนะอย่างเนี้ย!!!" แฮรี่แปลงร่างกลายเป็น! สัตว์ประหลาดในทันที ผ้าที่ปกปิดท่อนบนของเขาฉีกขาดออก และตรงปรี่เข้าฉีกกระชากเสื้อผ้าอาภรณ์ของเธอจนหมดสิ้น เขาจัดการอัดทุกคนในบ้าน และลงมือข่มขืนป้ามาร์จอย่างน่าสยดสยอง
2-3 ชั่วโมงผ่านไป แฮรี่ซึ่งตัวหดแล้ววางร่างอันเหนื่อยหอบของป้ามาร์จไว้ข้างตัว และนั่งลงในร่างเปลือย พร้อมกับเอาเฟร้นฟรายชิ้นหนึ่งมาคาบปาก เหมือนคนสูบบุหรี่ที่เพิ่งทำงานอันแสนทรหดเสร็จมาหมาดๆ เขาค่อยๆมองไปรอบตัวอย่างช้าๆ และพยายามใช้สมองเม็ดถั่วแระของเขาคิด "เฮ่ย!!! ฉิบหาย! นี่ตูทำอะไรลงไปวะ!! คราวก่อนกระทรวงเวทกามก็สั่งมาทีแล้วว่า ถ้ายังข่มขืนผู้หญิงไม่เลือกหน้าอีกละก็ตูโดนเล่นตายแน่! ซวยล่ะสิ! ต้องหนี! ต้องหนี!!" แฮรี่ที่ตกใจรีบวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อเก็บข้าวของของเขาทั้งหมดลงมาจากห้องใต้หลังคา ซึ่งสามในสี่ของทั้งหมดก็เป็นสื่อลามกประเภทต่างๆ เขาลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่มีแผ่นซีดีหล่นออกมาตามทางไป พร้อมกับรีบวิ่งออกไปทางหน้าบ้าน


Chapter 03
แฮรี่นั่งอยู่บนถนนที่ไกลจากบ้านของพวกเนิสรี่มาหลายช่วงตึก ที่ซึ่งไร้หนทาง ไร้วี่แววของคน และไร้ซึ่งแสงสว่างใดๆ เขานั่งลงพร้อมกับจ้องมองไปยังรอบๆ ตัว เพื่อจะหาที่พึ่งพิง หากแต่ว่า มันไม่มีอะไรเสียเลย สมองอันน้อยๆที่ถูกสร้างขึ้นมาจากความกามอันยิ่งใหญ่ของแฮรี่นั้น กำลังเดินเครื่องทำงาน สูบฉีดเลือดมหาศาลเข้าไป ซึ่งสมองสั่งการให้เขานึกภาพของเรื่องที่ทำเมื่อครู่ขึ้นมา และเขาก็พร้อมจะลวนลามตัวเองอีกรอบแล้ว แฮรี่เพียงส่งกระแสจิตของเขาเพียงนิดเดียว มันก็เต่งตึงทันทีเหมือนกับว่าทุกส่วนของร่างกายอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา "หึ" เขาร้องอย่างองอาจ และเริ่มปฏิบัติกาม
บรืน!!! รถคันหนึ่งวิ่งตรงมายังแฮรี่ที่กำลังเสพเมถุนกับตนเองอยู่นั้น และเบรกอย่างแรง!!! เอี๊ยด.....ด!!! "เหวอ!" แฮรี่สะดุ้งเฮือกพร้อมกับเอามือออกจากกางเกง ชายวัยรุ่นคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ พร้อมกับเดินเกาก้นเข้ามาหาแฮรี่ "หวัดเด" "สะ...หวัด...ดี...ครับ" แฮรี่สะกดทีละคำ "มีราย มานั่งปั่มป้ามตงนี้ทัมมาย" ชายคนนั้นถาม "ฉันเป็นพนักงานเก็บตั๋วของม่านรูดเคลื่อนที่คันนี้ และก๊อมีที่ว่างสำหรับพ่อมดบ้ากามหยั่งแกด้วยแหละเจ้าหนู" เขาเลิกเกาก้นพร้อมกับเอามือมาดม "โอเค ผมขึ้น!" แฮรี่ส่งเสียง และกระโดดขึ้นรถทันที ทั้งคู่จึงขึ้นม่านรูดคันนั้นไป และรถคันนั้นก็เริ่มเร่งเครื่อง พร้อมกับออกตัว แฮรี่ที่อยู่ในรถก็เดินดุ่มๆ เข้าไปอย่างไม่สงสัยอะไร "ค่าโดยสารเท่าไรฮะ" แฮรี่ถาม พร้อมกับมองไปรอบๆ ซึ่งม่านรูดคันนี้ไม่มีคนอยู่เลยสักคน "อ๋อ ค่าโดยสารอ่ะหรอ วันนี้เป็นวันพิเศษน่ะ ไม่ต้องจ่ายหรอก" ชายหนุ่มกระเป๋ารถเมล์ตอบ พร้อมกับหันหน้ามายังแฮรี่ "เพียงแต่.....คงต้องจ่ายด้วยตูดแกละกัน นายเด็กน้อย!!!" ว่าแล้วเขาก็กระโจนเข้าใส่แฮรี่ที่หน้าตาเหวออย่างแรง พร้อมกับถอดชิ้นส่วนต่างๆ จนหมดสิ้น และแลบลิ้นปลิ้นตาทำหน้าตาหื่นกาม "ฮี่ ฮี่ ฮี่ ฮี่ นายหนู~~" "แว้ก!!!!!!" แฮรี่อึ้งทึ่งเสียวในความบ้ากามของคนๆนี้ และตะลึงตึงๆ ไปในความใหญ่ของขนาดที่ผ่านมาโชกโชน เขาก็ต้องวิ่งไปทั่วม่านรูดเพื่อหนีนายบ้ากามคนนี้ให้ได้
ในขณะที่ม่านรูดเคลื่อนที่วิ่งต่อไปเรื่อยๆ และมีเสียงโครมครามเป็นระยะๆ ที่ในที่สุด แฮรี่ก็หนีลงจากรถคันนั้นมาได้ และที่ๆ เขามาหยุดอยู่ก็คือ "ตรอกดายแฮก้อน" แฮรี่ลุกขึ้นส่ายหน้า และสะบัดผมเผ้า พร้อมกับแต่งตัวให้เรียบร้อย เพื่อให้คิดว่าตัวเองในตอนนี้ดูดีที่สุดแล้ว และแฮรี่ ก็จัดการเดินเข้าไปปฏิบัติการปล้นอีกครั้ง
ชั่วยามผ่านไป ตรอกดายแฮก้อนก็เต็มไปด้วยเสียงที่หนาหูอีกเช่นเคย แฮรี่เดินออกมาพร้อมกับหนังสือเล่มโตๆหลายเล่ม จนกระทั่ง... "สวัสดีแฮรี่" เสียงใครบางคนมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา และแฮรี่ก็จำได้ทันทีว่าใคร "คะ...คุณคือ...คอมมิวนิสต์ สัด" แฮรี่อ้ำอึ้ง เพราะตรงหน้าเขาคือรัฐมนตรีกระทรวงเวทกาม และเรื่องต่างๆ ก็แวบเข้ามาในหัวเขาหลายเรื่อง ทั้งเรื่องข่นขืนแล้วหนี และชิงทรัพย์ที่ทำมาทั้งหมด 3 ปี "มีอะไรกับผมเหยอคับ" แฮรี่ทำเสียงติงต๊อง บ้องแบ้ว พร้อมกับตาที่เป็นประกาย "ไม่มีอะไรหรอก เธอนี่ก่อคดีมาโชกโชนเลยนะเนี่ย แต่คราวนี้ฉันจะยอมให้ก่อนก็ได้" สัดพูด "แต่ว่ามีเรื่องที่จะต้องพูดกันก่อนนะแฮ..." เมื่อสัดหันกลับมา แฮรี่ก็ไม่อยู่ซะแล้ว "แย่ล่ะสิ..." เขาพึมพำเบาๆ พร้อมกับมองหาแฮรี่ แต่ก็ไม่มีความเป็นไปได้เลยที่เขาจะพบ
Chapter 04
แฮรี่เดินเข้าไปในชานชาลาที่รากสามเศษหนึ่งส่วนสองคูณหกสิบเก้าหารแสนแปด และกระโดดขึ้นรถไฟตรงสู่หอนวอกทันที เพราะเขาคิดว่า ที่นั่นคงจะไม่มีอะไรมาจับตัวเขาส่งไปยังคุกอัดตูดบานเป็นแน่แท้ เด็กชายนั่งเล่นไข่ไปเรื่อยๆบนรถไฟมหาโหดที่ปีที่แล้วเขาเพิ่งทำการรบกับมันมา ที่ไม่เคยนึกเลยว่าข้างในจะสวยหรูและเลิศเลอเพอเฟ็คขนาดนี้ "เห่าไหมนี่!" เป็นชื่อที่แฮรี่ตะโกนเรียกขึ้นชื่อแรกหลังจากที่เห็นเธอเดินมากับมอญ 2 คน และเขาก็วิ่งตรงไปกอดเห่าไหมนี่พร้อมกับถีบส่งมอญออกไปห่างๆ "แฮรี่ ทำอะไรน่ะ!" เห่าไหมนี่ตวาด พร้อมกับจับแฮรี่เยอรมันซูเพล็ก แล้วแฮรี่ก็ลงไปนอนแทบเท้าของทั้งคู่ "เห่า...เห่าไหมนี่ ทำไมทำกับผมแบบนี้...ผมแค่อยากจะทักทายเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน" แฮรี่พูดเสียงอ่อย และน้ำตาค่อยๆเล็ดออกมาน้อยๆ
เห่าไหมนี่ใช้ตีนค่อยๆ ยันหน้าแฮรี่ และยัดรองเท้าเข้าปาก "หึ! นายหมาหัวเน่า แกมันตกกระป๋องไปแล้ว ไม่รู้รึไง" เห่าไหมนี่สบถ พร้อมกับแสยะยิ้ม "ตอนนี้มีเพียงมอญ ผู้ปึ๋งปั๋งตลอดกาลนาน ลงสนาม 20 ยก ชนะ 20 ยกคนนี้เท่านั้นที่ฉันต้องการย่ะ นายเจ็กเลี้ยว เจี๊ยวเลี้ยงไม่โต" เธอพูดและเดินจากไป จากนั้นมอญก็เดินตรงเข้ามาหาแฮรี่ "กร้ากๆ ชีวิตนี้แกไม่เหลืออะไรแล้วแฮรี่เอ๊ย ไงๆ ก็กลับตัวกลับใจไปรักเพศเดียวกันเถ้อ~~ แล้วแกจะรู้ว่าผู้ชายมีดี ฮ่าๆๆๆ" มอญหัวเราะ และปล่อยตดใส่หน้าแฮรี่ พร้อมกับเดินจากไป
แฮรี่นอนอ้าปากค้าง พร้อมกับดมตด และน้ำตาไหลพราก เขารู้สึกเหมือนโลกนี้แตกสลาย โลกนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว พ่อครับ แม่ครับ ผมอยากตาย........ย ทันใดนั้นเอง ที่แฮรี่กำลังเล่นละครโศกกับตัวเองอยู่นั้น ชายในชุดคลุมสีดำก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแฮรี่ ซึ่งนั่นทำให้เขารู้สึกถึงจิตหื่นกามที่รุนแรงมากที่สุดเท่าที่เขาได้เคยพบเคยเห็น "คะ...นั่นใครน่ะ!!" แฮรี่ตะโกนพร้อมกับลุกขึ้นตั้งตัว ยืนจังก้าปะทะกับชายลึกลับคนนั้น "มันคือผู้คุมความกาม ผู้คุมแห่งคุกอัดตูดบาน" เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังแฮรี่ มันทำให้เขาสะดุ้งโหยงทันที ชายหนุ่มวัยกลางคนปรากฏกายพร้อมกับไม้กายสิทธิ์ในมือ "ไปซะ ที่นี่ไม่มีซี้เลี้ยว โบท หรอก" ผู้คุมความกามคนนั้นได้ยินดังนั้น ก็ล่าถอยกลับไป แต่ก่อนจะกลับ เขาก็ได้เผยให้เห็นใต้ผ้าคลุมที่มีนายนั่นขนาดมหึมาให้ทั้งคู่ได้เห็น จนแฮรี่ถึงกับร้องออกมาว่า "โอ้! แมมมอธในตำนาน"
แต่จนแล้วจนรอด แฮรี่ก็พยายามตั้งสติ และหันกลับไปถามกับบุคคลลึกลับที่โผล่มาด้านหลังเขา "เอ่อ คุณคือใครฮะ" แฮรี่ถาม "อย่าสนใจเลยนายหนู เธอคงเป็นแฮรี่ พ่อตายในตำนานสินะ" ชายหนุ่มคนนั้นกล่าว "อ่า เอ่อ ใช่แล้วครับ ว่าแต่ซี้เลี้ยว โบท คือใครเหรอครับ" แฮรี่ถามต่อ "หึๆ กำลังจะบอกพอดีเลย มันคือนักโทษที่แหกคุกอัดตูดบานออกมาได้สำเร็จ" ชายคนนั้นพูด ซึ่งนั่นก็ทำให้แฮรี่อึ้งกิมกี่อยู่พอควร "เหตุผลเท่าที่ได้ยินมามีอยู่ 2 ประการ ประการแรกคือได้ยินมาว่า มันทนไม่ไหวที่ต้องทนนายผู้คุมกามๆ นั่นตุ๋ยตูดทุกวี่ทุกวัน มันเลยออกมาเพื่อเป็นเกย์คิงแทน และประการที่สอง" เขาหันหน้าไปทางแฮรี่ จนแฮรี่ถึงกับสะดุ้งเฮือกในความเกย์ของคุกอันน่ากลัวนี้ และประโยคที่ชายหนุ่มค่อยๆ อ้าปากเอ่ยขึ้น "มันจะมาตุ๋ยแฮรี่ พ่อตาย เพื่อให้เป็นนักตุ๋ยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในปฐพี ซึ่งมีข่าวลับๆ ออกมาว่า มันเป็นคู่เกย์แอบๆ ของรูปีด้วย" แฮรี่อ้าปากค้าง และอึ้งทึ่งเสียว แต่เมื่อเขากระพริบตาและจะอ้าปากถามอีกคำถาม ชายตรงหน้าเขาก็หายไปแล้ว ซึ่งก็ปล่อยให้แฮรี่เสียวตูดอยู่ลึกๆ
คิดไปก็ไร้สาระ แฮรี่กลับเข้าไปในห้องโดยสารของเขา พร้อมกับนั่งทำตุ๊กตาฟางรูปเห่าไหมนี่และมอญ 2 ตัวเอามาต้มยำทำแกงด้วยความเคียดแค้น และนั่งวางแผนกว่า 10 วิธีที่จะแก้แค้นทั้งคู่ทำกับเขาได้ถึงเพียงนี้
Chapter 05
ในที่สุด รถไฟก็เดินทางมาถึงโรงเรียนหอนวอก ทันทีที่แฮรี่โดนมอญถีบออกมาจากรถไฟ ก็เห็นกาสองตัวกำลังกระเด้ากัน ขณะที่เขามองพวกมันก็ชูนิ้วกลางขึ้น "กาๆ ไหมนายมนุษย์เจี้ยวเล็ก!" แฮรี่ไม่สนใจ ทั้งสองตัวเกาะอยู่ป้ายบอกทาง "หอนวอก" และ "หอนเมีย" ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับหอนางโลมที่เสียวที่สุด แฮรี่นึกขึ้นได้ว่าตนเองไม่ได้ให้ลุงเซ็นก็นึกเสียใจมากที่ไม่ได้สัมผัสประสบการณ์เสียวจากผู้หญิงอกใหญ่ๆ วัย 20 แฮรี่พึมพำ แต่แล้วก็ถูกมอญถีบเข้าไปในรถม้าที่ไม่มีอะไรลาก แล้วมอญและเห่าไหมนี่ก็เข้าไปตาม แฮรี่จึงโดนซ้อมจนน่วมเป็นเวลาถึง 30 นาทีกว่าจะถึงหอนวอก
แฮรี่ไปเปลี่ยนชุดแล้วเข้าไปยังห้องโถงกามเพื่อจะกินอาหารเย็นก่อนจะไปห้องพยาบาล พบว่ามีกลุ่มนักร้องประสานเสียงกำลังร้องเพลงและร่วมเพศกันอยู่อย่างไม่ละอาย และก็มีคางคกคอยดันเดือยเข้าตูด ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอได้ปราศรัยเกี่ยวกับการลาออกของศาสตราจารย์ รูเบียด แฮกร่อย ได้เป็นอาจารย์สอนวิชาการดูแลอวัยวะเพศแทน ("วู้!" เด็กกริฟกะดอตะโกนออกมาดังๆ "งานนี้มีเสียว" แฮรี่พึมพำ)และคุณรูมัด รูเปลี่ยว (ชายในชุดคลุมคนนั้น) มาสอนวิชาการป้องกันภัยจาก และบลาๆ
แต่แล้วดับเบิ้ลกะดอก็ประกาศสั่งห้ามให้ทุกคนหยุดทำกิจกรรมทางเพศใดๆ ภายในเขตโรงเรียนและหอนเมียเด็ดขาด เพราะ ซี้เลี้ยว โบท ได้แหกคุกอัดตูดบานออกมา กระทรวงเวทกามจึงส่งผู้คุมความกามมาคอยเฝ้าระวังโบท ไม่มีมาทำนักเรียนเสียบริสุทธิ์ แต่ผู้คุมความกามไวต่อความหื่นของมนุษย์มาก และจะทำอันตรายต่อบุคคลผู้นั้นได้ "...ดังนั้นจึงขอให้ทุกคนปฏิบัติตามนี้ด้วยนะจ๊ะ ถ้าไม่อยากตูดแหก หึๆ" แล้วดับเบิ้ลกะดอก็ลงมือหม่ำสเต็กเนื้อสุนัขด้วยลีลานักกินมารยาททราม แล้วจู่ๆ ผู้คุมความกามก็ปรากฏตัวขึ้นนอกหน้าต่าง แล้วงัดเอาแท่งมหึมาออกมาขู่ขวัญ จนนักเรียนหลายคนผงะล้มลงไป สายตาศาสตราจารย์ชีกอนากัลยังจับจ้องอยู่ที่แมมมอธของผู้คุมความกาม สิบนาทีหลังจากนั้นชีกอนากัลก็พูดขึ้นว่า "เอ่อ ทวินกะดอ..." ดับเบิ้ลกะดอเงยหน้าขึ้นก็พบว่านักเรียนและครูหายไปหมดห้องแล้ว "เอ่อช่างมันเหอะ" แล้วทั้งสองก็เดินผ่านโต๊ะซึ่งเต็มไปด้วยเศษอาหารออกจากห้องไป
Chapter 06
"ว้าก!" แฮรี่ร้องเมื่อตื่นขึ้นก็พบแมมมอธของผู้คุมความกามอยู่นอกหน้าต่างตรงหน้าเขา "ไป๊! ตกใจหมด!" แฮรี่พบว่าสายแล้วทุกคนไปเรียนกันหมด หลังจากแต่งตัวแฮรี่ก็รีบขึ้นบันไดวน 10,000 ขั้นเข้าห้องเรียน "มาสายนะเว้ย! "ศาสตราจารย์ทอมหรือนี่ อาจารย์ผู้สอนวิชาพยากามศาสตร์ "ผมต้องขึ้นบันไดตั้งหมื่นขั้นนะครับ!" "มีลิฟท์โว้ยไม่เห็นหรือวะ" ศาสตราจารย์ชี้ไปที่ลิฟท์ตรงบันได "ผมไม่เห็นโว้ย!" แล้วเขาก็เข้าเรียน อาจารย์สอนการอ่านหมอย ของแฮรี่เป็นรูปกริม (ปีศาจหมาที่มีเท้าเป็นควาย) ทอมหรือนี่จึงทำนายแฮรี่ว่าเขาต้องโดนปี้โดยโบท แฮรี่เสียวตูดมาก อกสั่นขวัญแขวนไปตลอดทางก่อนที่จะไปเรียนวิชาการดูแลอวัยวะเพศที่กระท่อมแฮกร่อย แฮรี่เพิ่งเดินผ่านหอนาฬิกาก็...
"ตู้ม!" เข็มชั่วโมงที่เป็นรูปสัญลักษณ์ของเพศชายตกลงมาใส่แฮรี่จนหลังหัก "ฮ่าๆๆ" เสียงคุ้นๆ ดังขึ้นจากด้านบน มอญหัวเราะมาจากตรงหน้าปัดนาฬิกา "โดน[backcolor=black]ควย[/backcolor]ทับตายไปเหอะมึ้ง" แล้วมอญก็โดดลงมาพร้อมกับเห่าไหมนี่ พร้อมกับปล่อยร่มชูชีพลงอย่างสวยงาม ทั้งสองกระทึบเข็มนาฬิกาแล้วเดินจากไป แฮรี่ใช้พลังเฮือกสุดท้าย เบ่งกล้าม กล้ามเนื้อทุกจุดฉีกกระชากเสื้อแฮรี่ออกจนหมด แฮรี่กลายเป็นสัตว์ประหลาดเหมือนตอนที่ข่มขืนป้ามาร์จ แฮรี่จอมพลังยกเข็มนาฬิกาขึ้นแล้วขยี้ทิ้ง แล้วเดินออกไปยังชั้นเรียน ตรงไปหามอญ แฮรี่เข้าไปหามอญแล้วอัดกระหน่ำทำร้าย ท้ายที่สุดแฮกร่อยก็เข้ามาขัดขวาง แฮรี่จึงต้องเข้าเรียนพร้อมกับกล้ามโตๆ
"วันนี้เราจะเรียนเรื่องฮิปโปอึ๊บ ตัวนี้ชื่อ บักขิก นะเด้อทุกคน" เขาชี้ไปที่สัตว์ครึ่งนกครึ่งม้าที่กำลังเลียไข่ยานๆ ของมัน "ใครบอกได้เกี่ยวกับฮิปโปอึ๊บ" "เป็นสัตว์ที่บ้ากามที่สุดค่า เวลาเราเดินเข้าไปต้องชูนิ้วกลางให้มันดูก่อนค่าแล้วจะทำอะไรกับมันก็แล้วแต่เราค่ะ" เห่าไหมนี่ตอบอย่างร่าเริง "แฮรี่ มาสาธิตดูหน่อยดิ๊ว่าจะขี่มันยังไง" แฮกร่อยเรียก แฮรี่เดินเข้าไป "ไอ้หลงตัวเองเอ๊ย" มอญกระซิบ แต่แฮร์รี่ก็ได้ยิน จึงรีบชูนิ้วกลางแล้วขึ้นขี่บักขิกชนมอญ แล้วแฮรี่ก็บินหนีไป บักขิกพาแฮรี่บินผ่านทะเลสาบน้ำเงี่ยนของโรงเรียน บักขิกร้องขอให้แฮรี่เอามัน แฮรี่จึงเลียไข่ของฮิปโปอึ๊บทันที มันร้องแกร้กๆ อย่างมีความสุข แต่แล้วผู้คุมความกามก็ปรากฏตัวรอบๆ แฮรี่และฮิปโปอึ๊บ แฮรี่พยายามขี่หนี แต่ผู้คุมความกามก็เหาะตาม แต่แล้วก็มีเสียงเพลงแห่งความสุขดังรอบๆ และมีหมอกรูป[backcolor=black]จู๋[/backcolor]สีทองขนาดใหญ่เข้ามาชนผู้คุมความกามหนีไป แฮรี่ตกลงมาจากหลังบักขิกโดน ศ.จะเด็ด จึงโดนคาดโทษพยายามฆาตกรรมอาจารย์ แฮร์รี่ถูกตัดสินโทษให้พักการเรียน 1 เดือน ส่วนบักขิกถูกลงโทษให้ถูกตอนหำ
Chapter 07
บ่ายของหลายวันต่อมา แฮรี่ มอญ และเห่าไหมนี่ต้องเข้าเรียนกับศาสตรารูปีเป็นคาบแรก ในห้องเรียนมีอวัยวะเพศดองอยู่เต็มไปหมด มีทั้งของคน สัตว์ แมลง แพลงก์ตอน (ปานนั้น) ศาสตราจารย์รูปีบอกว่าวันนี้เราจะเรียนเรื่อง "บล็อกสาด" เขาชูถุงยางสีเหลืองที่มัดด้วยเหล็กเส้น เหมือนมีบางอย่างภายในกำลังต้องการจะออกมา "มีใครบอกได้มั้ยว่ามันมีหน้าตาเป็นอย่างไร" "ไม่มีค่ะ แต่มันจะปรากฏเป็นคนที่ผู้จ้องมองกลัวจะโดนตุ๋ยมากที่สุด" "เก่งมาก เอาไปเลย 200 คะแนน" แล้วรูปีก็สอนต่อ "มันอันตรายมาก ถ้าสัมผัสตัวเธอจะกลายเป็นหมันและติดเอดส์ เวลาเราเผชิญหน้างัน ต้องเสกคาถา 'ลองเด้ากูเด๊ะ' นะจ๊ะเด็กๆ" ศาสตราจารย์รูปีให้นักเรียนแต่ละคนผลัดกันประลองกับบล็อกสาด อาจารย์ก็เปิดเพลงแร๊ป
หลังจากเห็นเพื่อนหลายคนโดนเอาตูด แฮรี่ก็แสดงความมั่นใจว่าเขาจะไม่โดนเอาตูดแน่นอน เมื่อบล็อกสาดหันมาหาแฮรี่ มันวนรอบๆ เขา แล้วมันก็กลายเป็นซี้เลี้ยว โบท!!! ใบหน้าของเขาในจินตนาการของแฮรี่ เป็นใบหน้ารกไปด้วยขน กล้ามโต ใส่แต่กางเกงสีม่วงโทรม มันดึงท่อนเจี้ยวของมันออกมา แล้วไล่แทงแฮรี่ "กรี๊ดดดดดดด!!!" แฮรี่วีนแตกวิ่งกรี๊ดกร้าดออกไปจากชั้นเรียน มันแปลงร่างเป็นผู้คุมความกามและขยายดอยาวถึง 20 เมตร แฮรี่ถอดเสื้อผ้าออกให้เขาวิ่งเร็วขึ้น พวกนักเรียนพากันออกมาดูแฮรี่วิ่งล้อนจอนหนีสิ่งที่มองไม่เห็น บล็อกสาดบินไล่แฮรี่ไปจนถึงหน้าผา แฮรี่หมดหนทางจึงพยายามจะกระโดด แต่แล้วมันก็หายไปแล้วแฮรี่จึงตกหน้าผาได้รับบาดเจ็บสาหัส
วันพุธต่อมา เขาเห็นเห่าไหมนี่ลงตารางเรียนเยอะมาก มีทั้งวิชาอักษรหื่นโบราณ อวัยวะเพศมหัศจรรย์ โม้กกิ้งศึกษา อันเป็นวิชาที่พวกเขาไม่ได้เรียน เขาเห็นเธอเรียนสองวิชาในเวลาเดียว "เธอจะเข้าเรียนสองวิชาพร้อมกันได้ยังไง" เขาถาม "ถาม[backcolor=black]แม่มึง[/backcolor]ดิ" แล้วเธอก็จากไป วันนี้ศาสตราจารย์จะเด็ดมาสอนแทน แฮรี่ถามถึงอาจารย์รูปี แต่อาจารย์ชูนิ้วกลางให้แล้วบอกให้เขารูดซิปออกเวลาเรียน และเปิดหนังสือไปที่หน้า 30000 ไม่งั้นต้องถูกกักบริเวณ "แม่งเอ๊ย! ตั้งหมื่นกว่าหน้า ที่คงจะเลือกตั้งเสร็จก่อนล่ะวะ" วันนี้อาจารย์สอนเรื่องกระเทยหำใหญ่ เห่าไหมนี่ตอบคำถามจะเด็ด แต่จะเด็ดกลับลงโทษเธอให้ตีก้นตัวเอง แล้วสั่งให้เขาเขียนรายงานพันหน้าเกี่ยวกับกระเทยหำใหญ่ทั้งหมด แฮรี่ต้องไปหาหนังสือที่ห้องสมุด แต่ปรากฏว่ามีคนยืมหนังสือเกี่ยวกับกระเทยตัดหน้าเขาไปทุกเล่ม แฮรี่ขว้างกระเป๋าของเขาออกไปโดนหน้าของมอญ "แฮรี่ ไอ้สัด" มอญเข้ามาชกหน้าแฮร์รี่ ทั้งสองสู้กัน จะเด็ดผ่านมาพอดีจึงส่งกักบริเวณพวกเขาวันเสาร์ แต่รูปีมาพบพอดีก็เลยขอให้จะเด็ดยกแฮรี่ให้เขาจะพาไปกักบริเวณเอง
Chapter 08
ถึงวันเสาร์เป็นวันไปหอนเมียวันแรก เด็กๆ ผ่านเข้าไปทางรูปเปลือยของแม่มด แฮรี่ยื่นใบอนุญาตที่เขาอุตส่าห์ปลอมลายเซ็นซะแนบเนียนแต่ก็โดนศาสตราจารย์ชีนอนากัลห้ามเนื่องจากวันนี้เขาโดนทำโทษ เขาจึงได้รับโทษยังห้องของศาสตราจารย์รูปีที่เต็มไปด้วยอวัยวะเพศดองมากมายและยังมีรูปภาพการปี้หลายๆ แบบ ศาสตราจารย์รูปีเรียกจากข้างล่าง เขาพาแฮรี่ไปยังห้องแคบๆ เขาบอกว่าอยากจะสอนแฮรี่ให้จัดการผู้คุมความกาม แล้วก็คุยเรื่องพ่อของเขา "จวย พ่อตาย" บอกว่ารู้จักกันและก็เป็นคนที่หื่นมากๆ เหมือนแฮรี่เปี๊ยบ เขาชี้ให้ดูคราบน้ำเงี่ยนที่เขากับจวยเคยมาเอากันตรงนั้น และพูดถึงตาสีน้ำเงี่ยนของแฮรี่ว่าเหมือนของ "ปีปี๊" รูปีคำรามออกมาว่า "อนิเมะสาด!" "แปลว่าไงเหยอครับ" แฮรี่ถาม "ก็พ่อมดที่แปลงร่างเป็นสาดไงแฮรี่ ต้องโดนเอาหลายๆ ครั้งนะถึงจะเป็นได้ อยากเป็นมะ" "ไม่ดีกว่าฮะ" แฮรี่ซึ่งกลัวเสียตัวตอบตัวสั่น
พอไปถึงก็พบว่านักเรียนกริ๊ฟกะดอที่เพิ่งกลับจากหอนเมียยืนออแออยู่หน้าทางเข้าจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น จินปี้ตอบว่า สุภาพสตรีเงี่ยนโดนตุ๋ยเขาจึงเบียดเข้าไปดู พบว่ารูปของสุภาพสตรีเงี่ยนเต็มไปด้วยรอยน้ำกาม เจ้าหล่อนหนีหายไปไหนไม่รู้ ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอบอกว่าจะเปลี่ยนรูปให้ใหม่ นักเรียนดีใจที่จะได้ไปนอนในห้องโถงกลาง แต่ไอ้แก่บอกว่าเพิ่งถูพื้น พวกเขาจึงต้องไปนอนในคุกใต้ดิน "โว้ย! แม่งเบียดจัง" เขาต้องไปนอนข้างๆ มอญ มอญมองเขาอย่างรังเกียจ "ไอ้ยกเดียวจอด" มอญกระซิบ แฮรี่จึงงับหัวนมมอญซะเลย
วันต่อมาเขาต้องแข่งควิดซาดิสม์กับทีมขี้ไคลเทอรีน ออกบินได้ไม่นานก็ประจัญหน้ากับมันฝอย "ไอ้สัด จำกุได้ป่าว กุมอญ กุใช้น้ำยาแปลงร่างเป็นชู้แกเฟ้ย" "ใครว่ามันเป็นชู้กู" เขาตอบ แล้วทั้งสองก็เข้าถามโถมกันโดยใช้ท่อนสวาทแทงกัน ทันใดนั้น ผู้คุมความกามหลายตัวชักอาวุธบินเข้ามา คลื่นหื่นกามรุนแรงมาก มอญบินหนีไปได้ก่อน ท่อนเจี้ยวเน่าๆ ของผู้คุมเฉียดหน้าเขา เขาตกลงจากไม้กวาด ลงไปยังสนาม แล้วตัวเขาก็สลบไป พอตื่นขึ้นเขาก็อยู่ในห้องพยาบาลโดยมีเพื่อนๆ มุงดูอยู่ เห่าไหมนี่บอกว่ามอญถูกจับตัวไปอยู่กับผู้คุมความกามสามเดือนเพราะใช้น้ำยาแปลงร่างทำผิดกฏโรงเรียน แล้วเธอก็บอกว่าจะอยู่กับแฮรี่แทน แล้วเห่าไหมนี่ก็บอกเขาว่าไม้กวาดเขาไปชนเข้ากับต้นมะนาวจอมตุ๋ยพังไปแล้ว เธอก็บอกว่าเธอเผาไปแล้วและเอาขี้เถ้าชงยาให้แฮรี่กินไปเรียบร้อย

Chapter 09

คริสต์มาสใกล้จะมาถึงแล้ว วันนี้แฮรี่เซ็งเพราะวันนี้นักเรียนไปหอนเมียอีกแล้ว แฮรี่เดินมาเจอเยร็ดกับฟอร์จที่มอบแผนที่ตัวเกย์ซึ่งสามารถบอกตำแหน่งของเกย์ได้ทุกหนแห่ง (อ่านรายละเอียดได้ที่นี่) และทั้งสองก็บอกว่าให้ใช้ทางลับหลังรูปปั้นก้นบนชั้น 69 แฮรี่ขึ้นไปเอาเสื้อกันหนาว สวมผ้าคลุมและเข้าไปในทางลับ เขาก็มาถึงยังร้านฮันนี่เด้า ทางลับอยู่ใต้กระเบื้องตรงเคาน์เตอร์ แฮรี่เปิดออกมาก็เห็นว่าเขาอยู่ใต้กระโปรงของมาดามเจ้าของร้าน เขาตกใจโผล่พรวดใส่กระโปรงเลย มาดามกรี๊ดสนั่นขณะที่แฮรี่ล่องหนพยายามมุดออกแล้วหลบเข้าไปในห้องเก็บของ ใส่เสื้อกันหนาว แล้วเขาก็แอบจิ๊กขนมมากมาย ทั้งลูกอมดิลโด้ อมยิ้มรสประจำเดือน

เขาออกจากร้านเดินไปเรื่อยๆ กินขนมไม่ดูทางจนชนเข้ากับหน้าอกของเห่าไหมนี่ "เห่าไหมนี่ ยาราไนก๊ะ!" เห่าไหมนี่ดีใจและตกใจมาก เธอพาเขาไปดูเพิงโหยหา ซึ่งเป็นสถานที่ที่ผีดุที่สุด ตั้งอยู่กลางทุ่งร้าง เจ้าของเดิมคือมาดามเทย ว่ากันว่าเธอโดนสามีฆ่าที่ประเทศเทย ผีของเธอมาสิงสู่อยู่ในเพิงโหยหายังทำเสียงโหยหา "ผัวๆ" ออกมาทุกๆ คืนวันแรม 6 ค่ำ ตอนนี้แม้จะไม่มีเสียงแล้วแต่ทุกคนก็ยังกลัวอยู่ เธอไปซื้อแมวมาตัวหนึ่ง ตั้งชื่อให้ว่า ชักแทง พวกเขาไปจู๋จี๋กันที่ร้านดิลโด้สามอัน แต่แล้วแฮรี่ก็เห็นชีกอนากัลกับติ่งหูกลุ่มหนึ่งเดินเข้าไปนั่งในห้องมืดๆ ห้องหนึ่ง แฮรี่จึงแอบไปแก้ผ้าแล้วสวมผ้าคลุมเดินเข้าไป พวกเขาคุยเกี่ยวกับชายที่ชื่อ ปิ๊เตอร์ เพ็ตดีกรี เขาโดนซี้เลี้ยว โบทข่มขืนแล้วระเบิดทิ้งเหลือแต่ไอ้นั่น ซี้เลี้ยวเป็นคนบอกลอร์ดมอมอมอถึงที่อยู่ของพ่อแม่แฮรี่ และเป็นพ่อทูนหำของแฮรี่! แฮรี่ตกใจมากจึงรีบกลับหอนวอกทางปกติด้วยความกลัว

มอญ วิสกี้กลับมาแล้ว จิตใจเคียดแค้นอยากฆ่าแฮรี่ แต่ศาสตราจารย์ชีนอนากัลใช้เวทมนตร์คุ้มครองแฮรี่ หากตัวเขาเข้าใกล้แฮรี่ขณะที่จิตใจมุ่งร้ายก็จะโดนมนตร์สองนิ้วเสียบตูดจนได้รับความเจ็บปวด ต้องเข้าห้องพยาบาลนานถึงสองวัน แฮรี่ได้ของขวัญวันปีใหม่เป็นไม้กวาด "ไฟร์บอมบ์" ที่สามารถปล่อยไฟใส่นักแข่งคนอื่นได้และสามารถบินเร็วโคตรๆ แต่มอญก็ได้บอกศาสตราจารย์ชีกอนากัล เธอจึงริบไปตรวจสอบ มอญบอกว่ามันอาจมาจากซี้เลี้ยว โบท และก็โชว์เข็มกลัด "มอญสุดหล่อ เจ้าของแมมมอธในตำนาน" และ "พ่อตายหน้าโง่ อ่อนสาด ยกเดียวจอด ถุย"

Chapter 10

หลายวันต่อมา แฮรี่ได้รับจดหมา(ย)ไก่เขี่ยจากศาสตราจารย์รูปีบอกว่าคืนนี้เขาจะสอนคาถาป้องกันผู้คุมความกามให้มาเจอกันตอนเย็นที่ห้องพิศวาส พอแฮรี่กินข้าวเย็นเสร็จก็ไปหาศาสตราจารย์ รูปีให้เขาคิดถึงผู้คุมความกาม และให้คิดถึงสิ่งที่เงี่ยนที่สุดเท่าที่จะนึกถึง และใช้คาถา "ผู้กระเด้า" จัดการมันซะเลย แล้วเขาก็อ้าตูดเอาผู้คุมความกามออกมา แฮร์รี่คิดถึงเขาเองกำลังปี้แมมมอธแล้วร่ายคาถา มีแสงประหลาดดังออกมาจากแสงสีทองคล้ำประหลาดนั้น เป็นเสียงที่ชวนให้เขาอยากข่มขืนคนเต็มที เขาระเบิดร่างของมันรูปีบอกว่ามันคือบล็อกสาด แล้วจะเรียกให้มาฝึกซ้อมกันใหม่

มอญได้คิดแผนการกำจัดแฮรี่ วันแรกของฤดูใบไม้ผลิ นักเรียนได้ไปหอนเมียอีกครั้ง ขณะที่แฮรี่กับเห่าไหมนี่กำลังเดทกัน มอญก็เสกให้กางเกงยีนส์ของเห่าไหมนี่หลุดแล้วก็เสกให้ปากแฮรี่ไปประกบตรงนั้น เห่าไหมนี่กรีดร้อง แล้วก็โผเข้าไปกอดมอญที่เพิ่งเข้ามา แล้วเห่าไหมนี่ก็แปรพรรคกับไปเป็นเมียของมอญและรีบกลับไปฟ้องชีกอนากัล แฮรี่จึงโดยทำโทษให้เป็นรูปปั้นเปลือยหน้าห้องเรียนวิชาคาถา

วันต่อมา แฮรี่ลองใช้แผนที่ตัวเกย์ เขาก็สังเกตเห็นชื่อ "ปิ๊เตอร์ เพ็ตดีกรี" เดินตูดบิดแวบๆ เขาจึงแอบออกตามหาเพ็ตดีกรีแต่ก็พบเข้ากับศาสตราจารย์รูปีซึ่งขอดูแผนที่ แฮรี่พยายามโน้มน้าวเลยโดนชกเข้าที่ท้องน้อย แล้วชิงเอาแผนที่มา เขาบอกแฮรี่ว่าแผนที่นี้อันตรายมาก หากใช้นานๆ จะทำให้เป็นหมันได้ แฮรี่กลัวม้ากมากจึงบอกให้รูปีเอาไปเลย แต่เขาบอกว่าเห็นเพ็ตดีกรีในแผนที่ "แน่สิก็มันเป็นชื่ออาหารหมานี่!" รูปีตอบ และไล่ให้แฮรี่กลับไปและจะไม่สอนคาถา "ผู้กระเด้า" ให้แฮรี่อีก แฮรี่เสียใจมาก เขาเครียดมากจนต้องใช้เวลาสิบนาทีกว่าจะหลับได้ แต่ไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็ต้องร้อง "เฮ้ย! ปลุกกรูทำไมไอ่มอญกรูจะนอน" "ควุยเมอร์ลิน สแคบเบ้าหนูกรูหาย!" แล้วเขาก็ชี้ให้ดูขนแมวสีส้มของชักแทง

Chapter 11

วันนี้เห่าไหมนี่หงุดหงิดมาก ถึงขนาดโยนศาสตราจารย์ทอมหรือนี่ออกนอกหน้าต่าง แถมยังอัดมันฝอยที่มาขวางทาง แฮรี่ได้รับจดหมายจากแฮกร่อย ซึ่งเปื้อนน้ำมูก น้ำตา และน้ำลายจนหมด "บ้าเอ๊ย! สกปรกอย่างนี้แล้วยังส่งมาให้กรูอ่านอีก" แล้วเขาก็เอาจดหมายห่อแท่งหรรษาของรูปปั้นหยงเซลซัสเอาไว้ แต่ต่อมาเขาก็ทราบเนื้อหาจดหมายเมื่อชีกอนากัลบอกว่าว่าบักขิกจะถูกประหารด้วยการผ่าหำเอาเครื่องในออกทางนั้น ในวันที่ 666 มิ.ย. ซึ่งเป็นวันก่อนสอบ 1 วัน แฮรี่ เห่า และมอญซึ่งไม่เต็มใจนักที่จะร่วมคุยก็วางแผนช่วยบักขิก แล้วเห่าไหมนี่ก็เรียกพวกเขามาที่หน้าต่าง แฮรี่เห็นคอมมิวนิสต์ สัด และเพชฌฆาต กำลังคุยกับดับเบิ้ลกะดออยู่ตรงหน้าประตู จึงวางแผนไปหาแฮกร่อย

แฮรี่ก็ให้พวกเขาถอดเสื้อผ้าเพื่อที่จะได้ใส่ผ้าคลุมจิตหื่น พวกเขาเอาเสื้อผ้าพาดบ่า พวกเขาเดินผ่านบักขิกน่าสงสารที่ถูกจับแหกขา พวกเขาเคาะประตูหลังกระท่อม แฮกร่อยเปิดประตู "กรี๊ด!!" เขาร้อง เมื่อพวกเขาเอาผ้าคลุมออก พวกเขาพบว่าพวกเขายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้ากลับจึงเข้าไปใส่เสื้อผ้า ระหว่างสวมเสื้อผ้าก็มีตัวอะไรไม่รู้มุดเข้าไปในชั้นในของเธอ พบว่าเป็นสแคบเบ้าจึงเอาไปให้มอญ แต่มอญก็ไม่ขอบคุณ เธอจึงถีบมอญตกเตียง แล้วก็เกิดการทำร้ายร่างกายขึ้น แฮกร่อยห้ามก็ไม่สำเร็จ แล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาจึงบอกลาแฮกร่อยแล้วแก้ผ้าใส่ผ้าคลุมเหมือนเดิม แล้วแอบหลังลูกฟักทองลูกโต พวกเขารีบวิ่งกลับปราสาทเมื่อได้ยินเสียงประหารบักขิก

ขณะที่ทั้ง 3 คนกำลังจะกลับหอนอน เห่าไหมนี่กับมอญก็เข้าปลุกปล้ำกันจนผ้าคลุมจิตหื่นหลุด ทั้งสองกำลังกลิ้งลงเนินไปหาต้นมะนาวจอมตุ๋ย มอญทำหนูหลุดแล้วเจ้าแมวชักแทงก็มาจากไหนไม่รู้มาวิ่งไล่จับสแคบเบ้า "ไอ้แมวสันดารเวร!" มอญจับสแคบเบ้าแล้วพยายามไล่แมว แฮรี่กำลังจะเข้าไปช่วยแต่แล้วเขาก็เห็นกริมตัวใหญ่กระโจนเข้าหาตูดของแฮรี่แต่แฮรี่หลบได้มันก็เลยวิ่งไปกัดตูดของมอญแล้วลากเข้าไปในรูใต้ต้นไม้ แฮรี่ก็พยายามจะเข้าไปช่วยแต่แล้วเห่าไหมนี่ก็ตกมาทับเขา "ฉันเห็นไอ้นั่นต้นไม้นี้ด้วย" ชักแทงก็ปีนขึ้นมาเตะไอ้นั่นของต้นไม้มันจึงสงบลงพร้อมปล่อยพวกเขาลงรู แล้วชักแทงก็เข้าไปตาม มันวิ่งเร็วนำหน้าพวกเขาไป "ชักแทงจะไปไหน" เห่าไหมนี่ตะโกนก้อง มันวิ่งไปหยุดอยู่ตรงจุดที่มีโพรงมากมาย มันวิ่งเข้ารูหนึ่งไป ทั้งสองจึงตามชักแทงไป

Chapter 12

พวกเขาก็โผล่ขึ้นมายังพื้นไม้เหม็นๆ แล้วก็พบว่าพวกตนอยู่ในห้องส้วมที่มีขี้กองอยู่เต็ม พวกเขาเดินออกจากห้องน้ำก็พบแต่ซากปรักหักพัง "แฮรี่ ชั้นว่านี่เป็นเพิงโหยหานะ" เห่าไหมนี่เอ่ย "ก็คงงั้น" แฮรี่ตอบ "แล้วนี่เราเอากันที่นี่ได้มั้ย" "นี่เทอคิดแต่เรื่องนี้หรือยะ!" เห่าไหมนี่ตวาด แล้วเสียงครวญครางของมอญก็ดังขึ้นมา "เราต้องไปช่วยมอญ!" เห่าไหมนี่บอก แล้วพวกเขาก็วิ่งพรวดขึ้นไปยังยอดหอคอยเพิงโหยหา แล้วก็พบมอญนอนเปลือยดอโด่อยู่ "มอญเป็นไงบ้าง" แฮรี่ถาม "แฮรี่...เค้าเป็นหมา เค้าเป็นอนิเมะสาด!!" มอญพูดแล้วยกแขนที่มีขนรักแร้ดกหนาขึ้นไปยังเพดาน ทั้งสองเงยหน้าขึ้นและก็ต้องพบสิ่งที่น่าสะพรึงกลัว "ซี้เลี้ยว โบท !!!" "หึหึ" โบทโดดลงมาแล้วกระแทกประตูปิดดังปัง ค่อยๆ ปลดซิปเครื่องแบบนักโทษจากคอลงมาถึงเป้าพร้อมกับงัดแท่งหฤโหดสีดำขึ้นรามาทางแฮรี่ เขาตะโกนก้องว่า "ยาราไนก๊า!!" เมื่อสิ้นเสียงตะโกนเขาก็พุ่งมาหาสามสหาย

แฮรี่ผลักเห่าไหมนี่ออก ปากของเขาจึงอม K.(ควย)โบทเข้าไปเต็มๆ แฮรี่สบถอู้อี้แล้วคาย K.ออก เขาจะร่ายคาถาแต่ก็พบว่าพวกตนทำหายไปตอนสู้กับตันไม้ แล้วประตูก็เหวี่ยงเปิดออก ศาสตราจารย์รูปีแกว่งไม้กายสิทธิ์เหวี่ยงโบทออกไปแล้วชี้ไม้ไปที่หน้าท้องของเขา "ไงเพื่อน" ทั้งสองพูดพร้อมกัน รูปีพยุงเจี้ยวแบล็คขึ้นมาแล้วบรรจงทำกิจกรรมที่ไม่สามารถบรรยายได้ เห่าไหมนี่ตะโกน รูปีเพิ่งสังเกตว่าทั้งสามไม่ได้ใส่เสื้อผ้า "อ้าวนี่พวกเธอน่าเกลียดจริงๆ" เขาเสกเสื้อผ้าให้ทั้งสาม "พวกคุณเป็นเพื่อนกัน หนูอุตส่าห์จะเก็บความลับของอาจารย์! หึ! อาจารย์เป็นกระเทยหำใหญ่! อาจารย์จึงป่วยทุกคืนเดือนแรม 6 ค่ำ! อาจารย์ร่วมมือกับเค้า! อาจารย์หักหลังพ่อแม่แฮรี่แล้วยังจะมาทำให้แฮรี่ตูดแหกอีก จะฆ่าแฮรี่ต้องข้ามคานแบมๆของหนูก่อน!"

รูปีเดินเข้ามาหา "หึ! เห่าไหมนี่ เธอผิดหมด แต่ครูไม่ปฏิเสธว่าครูเป็นกระเทยหำใหญ่" แฮรี่หันไปดูโบท "คุณหักกระดูกสันหลังหลังพ่อแม่ผม คุณบอกความลับให้กับคอวอยอ!" "ฟังนะแฮรี่มันไม่ใช่อย่างนั้น" รูปีบอก แต่แล้วก็มีเสียงจากร่างที่มองไม่เห็นดังขึ้น "หึๆ เธอไม่น่าลืมผ้าคลุมจิตหื่นเอาไว้เลย และก็ไม้กายสิทธิ์ด้วย" ศาสตราจารย์จะเด็ดก็โผล่ออกมาข้างหลังโบทแล้วสะกดนิ่งแบล็คจนหงายหลัง จะเด็ดเสกให้ประตูล็อคแล้วชี้ไม้ไปที่ท่อนเด้งของโบท "ใครขยับไอ้นี่คุวยหลุดแน่!" แต่แล้วโบทก็ฉีดน้ำกามใส่ปากจะเด็ดจนอ้วกแตกแล้วสลบไป รูปีช่วยโบท "เอาล่ะเล่ามาถ้าอาจารย์แน่จริงก็บอกความจริงมา ไม่งั้นผมจะใช้ควุยระเบิดทุกๆ คน" แฮรี่ตะโกน "อ้อ! ก็ไอ้หนูนั่นไง ไอ้หนูปีศาจ ไอ้เพ็ตดีกรี! มันเป็นหนู! มันหักกระดุกสันหลังจวย! มันเป็นอนิเมะสาดดด! พอใจมั้ย!" โบทตะโกนออกมา

Chapter 13

"ปิ๊เตอร์ เพ็ตดีกรีตายไปแล้ว!" แฮรี่ถาม "ไม่! มันยังไม่ตาย ไอ้เพ็ตดีกรีมันเป็นทาสเซ็กซ์ให้มอมอมอ มันระเบิดโรงแรมม่านรูดทิ้งแล้วก็ตัดเดือยมันทิ้งก่อนแปลงร่างนิดเดียว แล้วมันก็ให้ชั้นเป็นแพะรับบาป!" "ไม่จริง คุณใส่ร้ายหนูผม!" มอญพูด มือถือสแคบเบ้า รูปีไม่สนใจเสกคาถาใส่หนูทันที มันกลายร่างเป็นชายพุงพลุ้ยตูดใหญ่ไข่เหี่ยวล้อนจ้อนทั้งตัว ไม่มีเดือย "โอแฮรี่ มาให้อาปิ๊เตอร์แสดงความดีใจแบบคนหื่นจัดหน่อยนะ" ยังไม่ทันที่เพ็ตดีกรีจะได้แอ้มหำแฮรี่ ซี้เลี้ยวกับรูปีก็รวมพลังกระทืบเพ็ตดีกรีสลบคาตีน "เอาล่ะเล่าความจริงมา!" แฮรี่พูด แล้วโบทกับรูปีก็เล่าเรื่องที่เขาไม่ใช่ผู้รักษาความลับของพ่อแม่แฮรี่แต่เป็นเพ็ตดีกรีแทน แบล็คนั่งแหกขาบนพื้นแล้วรูเปลี่ยวก็เล่าว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกัน เพ็ตดีกรียอมสารภาพทุกอย่างออกมาหมด แล้วแฮรี่ก็รู้ด้วยว่า รูปีก็คือนายเจื้อยแจ้ว เพราะเขาช่างพูด เพ็ตดีกรีก็คือนายหำหนอนเพราะเขาแปลงเป็นหนูได้ โบทก็คือนายเท้าทุยเพราะเขาเป็นกริม และพ่อของแฮรี่ก็คือนายเขาหายเพราะเขาคือกวาง พวกเขาคือผู้สร้างแผนที่ตัวเกย์!

ดับเบิ้ลกะดอให้ปลูกต้นมะนาวจอมตุ๋ยเพื่อป้องกันทางเข้าที่พวกเขาจะให้รูปีมาทรมานที่นี่แทนที่จะไปร่วมเพศกับคนอื่น จึงมีเสียงโหยหวนออกมาจากเพิงโหยหาทำให้ทุกคนไม่กล้าเข้าไป เขาเล่าเรื่องที่ชักแทงรับใช้เขาให้ไปจับเพ็ตดีกรีมาให้ มันเป็นแมวไฮเปอร์โคตรฉลาด มันรู้ว่าหนูของมอญคือคนแปลงร่างมาจากการดมกระแสแม่เหล็กความหื่นซึ่งมีเฉพาะมนุษย์เท่านั้น รวมทั้งวิธีที่ซี้เลี้ยวแปลงร่างเป็นหมาทำให้เขาลอดซี่กรงหนีออกมาได้ ตอนนี้แฮรี่เชื่อแล้วว่าซี้เลี้ยวไม่ใช่คนที่หักหลังพ่อแม่เขาจึงเข้าไปกอดโบท "ในที่สุดก็รู้ความจริง แฮรี่ ขนเยอะ หึหึ" โบทบอก "แฮรี่ที่รักจ๊ะ! เรียกอาว่า ซีเล็ค โบท ดีกว่า เพราะดีนะจ๊ะ เอ้า! แล้วเธอเป็นรุกหรือรับล่ะ?"

รูปีเสกให้จะเด็ดกับเพ็ตดีกรีตัวเล็กลงแล้วเอาใส่ขวดแก้ว ส่งไม้กายสิทธิ์จากร่างจะเด็ดเก็บมาได้ให้พวกเขา และก็บอกให้ทุกคนออกจากเพิงโหยหาก่อนที่ความรักและความเสียวของแฮรี่กับโบทจะขย่มเพิงโหยหาพังซะก่อน พวกเขาจะไปบอกความจริงทั้งหมดและให้พวกอาจารย์จับเพ็ดดีกรีส่งเข้าคุก "อย่างมันน่าจะถูก 'สวนถ้ำบรรลัยตูด' ของผู้คุมความกาม" ซีเล็คบอก "สวนถ้ำบรรลัยตูดคืออะไรเหยอคับ" แฮรี่ถามทำหน้าแอ๊บแบ๊วอีก "มันคือท่าพิฆาตของผู้คุมทำให้หมดพลังความกามจนไม่รู้ว่าชีวิตจะมีอะไรต่อแล้วก็ไปฆ่าตัวตาย" ซีเล็คบอก "โอ๊ย! ตูดผม ทำไมคุณต้องกัดตูดผมด้วย" มอญซึ่งเจ็บตูดอยู่พูด "โทษทีนะ ฉันอ่านข่าวที่ลงว่านายทำร้ายลูกทูนหำของฉันก็เลยหื่นเข้าสมอง เพราะงั้นถ้าไม่อยากโดนกัดผนังลำไส้ด้วยจงเลิกทะเลาะกับลูกทูนหำของฉันซะ" "ก็ได้กั๊บ" มอญตอบ แล้วพวกเขาก็จูบกัน "โอย! จะโดนตัดตูดไหมเนี่ย! ฮือๆ"

Chapter 14

เมื่อออกมาก็พบว่าฝนตกหนัก แล้วซีเล็คก็ปล่อยฉี่ออกมา แล้วแฮรี่ก็ไปยืนข้างๆ ทั้งสองอยู่ท่ามกลางสายฝน แฮรี่เกิดเงี่ยนขึ้นมาจึงแอบจับตูดซีเล็ค ซีเล็คเลี่ยนบอกว่าเค้าคิดถึงหอนวอก คิดถึงเวลาที่เคยมีอะไรกับนักเรียนด้วยกัน โดยเฉพาะจวย พ่อของแฮรี่ "มันโคตรรร" เขาบอก แล้วรูปีมักจะเป็นคนออรัลให้ "...ส่วนปิ๊เตอร์มันขี้อาย หน้าตารับไม่ไหว ร่วมเพศก็ไม่เป็น น้องชายมันจึงเหี่ยวเป็น หำหนอน ไง 555!" แล้วซีเล็คก็ควักท่อนหรรษาออกมาแล้วฉี่อีกครั้ง แล้วจู่ๆ ฝนก็หยุดตก ดวงจันทร์ก็โผล่ออกมาจากหมู่เมฆ "แฮรี่! วันนี้วันแรม 6 ค่ำ!" เห่าไหมนี่ร้องเมื่อเห็นศาสตรารูปีจ้องไปที่ดวงจันทร์ แล้วจ้องมาที่ท่อนของซีเล็ค แล้วเขาก็วิ่งออกไปข้างหน้าแล้วก็กรีดร้องและร่างของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้น "แฮรี่! เค้ากำลังกลายร่างเป็นกระเทยหำใหญ่!!"

เห่าไหมนี่กรีดร้อง ทำขวดแก้วแตก ร่างจะเด็ดและเพ็ตดีกรีก็กลับสู่ขนาดเดิม เพ็ตดีกรีแปลงร่างเป็นหนูแล้ววิ่งหนีไป "จับมันไว้!" แฮรี่กรีดร้องเมื่อเห็นปิ๊เตอร์วิ่งหายไปแต่จะเด็ดก็ฟื้นขึ้นแล้วรั้งเขาไว้ "อย่าแฮรี่ เธอคงไม่อยากเสียบริสุทธิ์!" แสดงว่าจะเด็ดไม่เห็นเควิ่งได้แต่จับตาไปที่รูปีซึ่งกลายเป็นนางตานีใส่สไบสีเขียว "ต๊ายตาย! หนุ่มๆ น่าเอาทั้งนั้น กรี๊ด!!" ซีเล็คก็แปลงร่างเป็นหมาแล้วเข้ากัดตรงเดือยของกระเทยหำใหญ่ "กรี๊ด!! อีหมาบ้า เดี๋ยวกรูจับทำหมาแดดเดียวซะเลย!" แล้วทั้งสองก็ปล้ำกันแล้วกลิ้งลงเนินไปยังแนวป่าหย่อมๆ รอบทะเลสาบ แฮร์รี่ดิ้นจนหลุดจากพันธนาการ จะเด็ดหงายหลังลงไปทับเห่าไหมนี่ทำให้เห่าไหมนี่ร่วงไปทับมอญทำให้ท่อนของมอญแทงเข้าเนื้อผ้ากางเกงยีนส์เข้าไปในรูตูดของเธอ "โอ๊ย! แคมชั้น!" เห่าไหมนี่ร้อง "โอ๊ยตูดชั้น!" มอญโวย "อย่าไป! แฮรี่! ครูร...!" จะเด็ดพูด แต่ท่ามกลางสายฝนแฮรี่ไม่ได้ยินท่อนสุดท้าย

เขาวิ่งลงเนินไปแล้วก็พบซีเล็คนอนเปลือยอยู่ริมทะเลสาบ รอบๆ ท่อนเนื้อมีแผลเหวอะหวะ "โอย ดูดที" ซีเล็คพึมพา "ได้ครับๆ" แฮรี่เดินเข้าไปแล้วรีบดูด โดยที่ไม่รู้ว่ามันพาผู้คุมความกามมาหา เมื่อแฮรี่เงยหน้าขึ้นก็พบว่าท่อนลำของผู้คุมความกามเข้ามาเฉียดหน้า มีพวกมันเป็นร้อยลอยอยู่เบื้องบน แฮรี่จึงใช้คาถาผู้กระเด้าแต่เขาอ่อนแรงลงมาจนไม่สามารถคิดภาพเงี่ยนๆ ใดๆ ได้อีกแล้ว ผู้คุมความกามสามตนจึงค่อยๆ ถอดกางเกงและแพมเพิสของเขาออก (ยังใส่อยู่เหรอเนี่ย!) แล้วผู้คุมความกามทุกตนก็เหินลงมาเรียงแถวและถอดเสื้อคลุมออกให้ท่อนของมันเตรียมพร้อมสำหรับทำพิธี 'สวนถ้ำบรรลัยตูด' แฮรี่ยอมแพ้ แต่แล้วเขาก็เห็นลำแสงหลายลำพุ่งเข้ามา ก่อนที่เขาจะหลับตาลงก็เห็นมนุษย์ที่มีหัวกวางอยู่บนหัว พ่อของเขา... แล้วแฮรี่ก็หลับลงแล้วฝันไป

Chapter 15

แฮรี่ฟื้นขึ้นมาในห้องพยาบาล ร่างกายล้อนจ้อน เห่าไหมนี่และมอญ (ซึ่งหันหลังเอาด้านตูดออก) ก็โป๊เช่นกัน ดับเบิ้ลกะดอก็เข้ามาบอกว่าตอนนี้ซีเล็คถูกขังอยู่ในหอบ้ากามและกำลังจะถูกสวนทวาร แฮรี่ก็บอกว่าซีเล็คบริสุทธิ์ และเล่าความจริงทั้งหมด "เอ้าๆ ฉันเชื่อพวกเธอเห่าไหมนี่ ใช่ไอ้นั่นซะ แล้วเธออาจจะช่วยผู้บริสุทธิ์ได้มากกว่าหนึ่งนะเออ หึๆ" แล้วดับเบิ้ลกะดอก็ขอตัวไปเสริมสวยที่ห้องต่อ พอประตูปิดเห่าไหมนี่ก็หยิบเอาแท่งแปลกๆ รวมทั้งผ้าคลุมจิตหื่นออกมาจากรูทวาร "แฮรี่" เธอหยิบแท่งนั้นมาให้เขาดู "นี่คือดิลโด้ย้อนเวลา อมครั้งหนึ่งย้อนได้หนึ่งชั่วโมงนะ แล้วเธอกับแฮรี่ก็อม 3 รอบเพื่อให้มันย้อนไป 3 ชั่วโมงตอนที่พวกเขาเพิ่งไปเยี่ยมแฮกร่อย แล้วพวกเขาก็สวมผ้าคลุมเพื่อซ่อนตัว พวกเขาหลบเมื่อแฮรี่ เห่าไหมนี่และมอญเมื่อ 3 ชั่วโมงก่อนเดินผ่านไป แฮรี่พบว่านี่เป็นประสบการณ์ที่เยี่ยมยิ่งกว่าการข่มขืนป้ามาร์จซะอีก

พวกเขาลอบเอาบักขิกออกมาได้ด้วยพลังลึกลับของเห่าไหมนี่ แล้วพวกเขาก็หลบซ่อนอยู่ในป่าจับตาดูต้นมะนาวจอมตุ๋ย เมื่อเห็นพวกเขาออกมาพร้อมกับซีเล็ค พวกเขาก็เห็นรูปีแปลงร่างเป็นกระเทยหำใหญ่ แล้วพวกเขาก็วิ่งตามเมื่อซีเล็คที่เป็นหมากับกระเทยกลิ้งลงมาหาพวกเขา แล้วก็เห็นฉากที่กระเทยกัดบริเวณอวัยวะสืบพันธุ์ของหมาซะสาหัส แฮรี่ต้องการจะช่วยซีเล็คจึงเต้นยั่วกระเทยให้มาเอาเขาแทน "นี่นะไอ้กระเทยควาย ดูสารรูปกูหน่อยเด้!!" แฮรี่ยัวะ "กรี๊ด! หนูน้อยทรวดทรงองค์เอวน่าเอา! ว้าว! Oh My God! Sexy!" แล้วกระเทยก็กลิ้งเข้ามาหาแฮรี่แล้วชักเครื่องมือร่วมเพศออกมา แต่ก็โดนตีนบักขิกถีบชนต้นไม้ แล้วบักขิกก็ใช้จะงอยปากจิกกินเสื้อผ้า เห่าไหมนี่จึงใช้พลังลึกลับจัดการกระเทยจนสลบอยู่ตรงนั้น "แฮรี่" เห่าไหมนี่ร้องเมื่อเห็นซีเล็คกับแฮรี่อีกคนกำลังจะโดนเอา "เดี๋ยวพ่อฉันก็มา ฉันเห็นพ่อเสกผู้กระเด้าใส่ผู้คุมความกาม!" แฮรี่บอก "ไม่แฮรี่! พ่อเธอตายแล้ว เธอจะเสียบริสุทธิ์ทั้งคู่นะ!" แฮรี่รอไม่ไหวจึงเสกผู้กระเด้าออกมา!!

แล้วแว๊บ! ผู้กระเด้าของแฮรี่ทำให้ทะเลสาบสั่นสะเทือน แล้วหุ่นรบเกรียนดั้มที่มีเขากวางอยู่บนหัวก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำ "พ่อตาย Gundum!!!" แฮรี่รีบขึ้นไปบนยานและก็เบ่งพลัง ตู้ม! เขากลายเป็นไอ้กล้ามโต! แท่งหื่นของเขาผงาดขึ้นแล้วเขาก็เบ่งพลังออกมาทางแท่งนั้น "ฆ่ามัน Shining Fingers!!" น้ำกามของเขากระฉูดออกมาแล้วกลายเป็นพลังจัดการผู้คุมความกามจนสามารถไล่พวกมันได้สำเร็จ แฮรี่พอใจกับผลงานตัวเองจึงรีดน้ำออกให้หมดแล้วรีบเอาเห่าไหมนี่กับบักขิกเข้าหุ่น "เห่าไหมนี่ ฉันเห็นตัวเองล่ะ!" "เออๆ อย่าอวดเก่ง รีบไปช่วยซีเล็คออกจากหอบ้ากามเร็ว!" เห่าไหมนี่บอก แล้วพวกเขาก็บังคับหุ่นให้เดินไปยังหอบ้ากาม แล้วแฮรี่ก็บังคับให้หุ่นดึงหอคอยขึ้นมาแล้วเอาซีเล็คออกมา แฮรี่ให้ซีเล็คขี่บักขิกหนีไป "แฮรี่ ฉันมีอะไรจะบอก พ่อเธอ ฉัน และก็รูปีเป็นนักรบเกรียนดั้มประจำหอนวอก พ่อเธอคงดีใจมากที่เธอได้เจริญตามรอยเขา เราคงได้เจอกันอีกนะ!" แล้วซีเล็คก็ขี่บักขิกจากไปในเงาจันทร์

Chapter 16

"แฮรี่ เราต้องรีบกลับห้องพยาบาล" ทั้งสองปล่อยให้หุ่นเกรียนดั้มกลับลงไปในน้ำแล้วก็รีบวิ่งกลับห้องพยาบาล ทันเวลาที่ดับเบิ้ลกะดอกำลังปิดประตู "อ้อ! พวกเธอทำได้แล้วสินะ เมื่อกี้ฉันเพิ่งเห็นหุ่นเกรียนดั้มในตำนานของโรงเรียนลงน้ำไป พวกเธอทำให้มันคืนชีพอีกครั้ง! พวกเธอเป็นนักรบเกรียนดั้ม" ดับเบิ้ลกะดอแสดงความยินดีด้วยการจับมือของแฮรี่ แต่เขาไม่ได้มองจึงเผลอไปจับแท่งสวาทของแฮรี่แทน "โอ๊ยเสียวครับ!" "โทษๆ ฉันไปล่ะ" แล้วดับเบิ้ลกะดอก็เดินลงบันได แต่ก็สะดุดชายเสื้อคลุมล้มกลิ้งลงบันไดไปแทน แฮรี่กับเห่าไหมนี่เขาไปในห้องพยาบาลแล้วก็หัวเราะออกมาดังๆ ทำให้มอญฟื้นจากการสลบ "เฮ้ย! เมื่อกี้พวกนายอยู่ตรงนี้นี่นา" มอญน้ำแตกแล้วสลบไป แล้วเสียงจะเด็ดก็ตะโกนเข้ามา พวกเขารีบขึ้นเตียง "ปัดโธ่เว้ยมันหนีไปได้ไงวะ!" แล้วสเนป ท่านรัฐมนตรีฯ ดับเบิ้ลกะดอก็เข้ามา แต่แฮรี่เหนื่อยจนไม่อยากตื่นเลยหลับไปก่อน

เช้าวันต่อ หลังจากพวกนักเรียนตื่นขึ้นมาคุยกันเรื่องเสียงประหลาดตอนห้าทุ่ม ดับเบิ้ลกะดอก็ประกาศว่าผู้คุมความกามได้หนีออกจากโรงเรียนแล้วเนื่องจากเหตุใดก็ไม่ทราบ (ยกเว้นแฮรี่กับเห่าไหมนี่ซึ่งรู้) และขอยกเลิกการสอบทั้งหมด และประกาศคะแนนประจำบ้านเสร็จสรรพ ทุกคนโห่ร้องยินดี แต่... "ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!" จะเด็ดกรีดร้องออกมาแล้วชี้ไปที่ศาสตราจารย์รูปี (ซึ่งกลับมาแล้วหลังจากจะเด็ดพบนอนอยู่ในป่า) "มันเป็นกระเทยหำใหญ่โว้ย!" เขารีบเดินออกจากห้องโถงใหญ่ทันที เหล่านักเรียนก็ขว้างปาอาหารใส่รูปีที่ร้องไห้วิ่งออกจากห้องทันที แฮรี่ซึ่งเพิ่งเป็นเมียใหม่ของอาจารย์จึงรีบวิ่งตาม เมื่อไปถึงห้องรูปีเก็บของเสร็จแล้วและขอให้แฮรี่ตั้งใจเรียนต่อไป แฮรี่ร้องไห้โฮ "แฮรี่ ครูคืนแผนที่ตัวเกย์เธอนะ เรื่องใช้มากจะเป็นหมันน่ะ ครูล้อเล่น!" ก่อนจะจาก "อ้อ! ครูเป็นคนช่วยเธอตอนเธออยู่บนฮิปโปอื๊ปน่ะ ถึงเวลาต้องชดใช้คืนแล้ว ฮิๆ" แล้วทั้งสองคนก็เอากันโดยแฮรี่เสียตูดให้รูปีเป็นครั้งแรกนั่นเอง

หลังจากศาสตราจารย์รูปีขึ้นรถม้าฟักทองกลับบ้านไปแล้ว ทั้งโรงเรียนก็ไม่พ้นเสียงแห่งความเงี่ยน เหล่านักเรียนปลดปล่อยความหื่นที่อัดอั้นมานานกว่าหนึ่งปีกับนักเรียนคนอื่นๆ จนแฮรี่ซึ่งเพิ่งจูบบอกลาศาสตราจารย์ก็ต้องปลดปล่อยความเศร้าด้วยเสียตูดเป็นครั้งที่สองให้กับมอญ และร่วมเพศกับเพื่อนๆ บ้านกริฟกะดอจนถึงเช้า เมื่อทั้งหอนวอกจมอยู่ในทะเลน้ำเงี่ยน ดัมเบิ้ลกะดอจึงเสกรถไฟให้กลายเป็นเรือพ่วงยาวสุดลูกกะตาเพื่อให้สะดวกต่อการกลับบ้าน เพื่อนๆ ก็บอกลาแฮรี่ แฮรี่หยิบเกย์สโคปที่เขาไม่ได้ใช้ทั้งปีขึ้นมา แล้วกล่าวก็ทิ้งท้ายว่า "โลกนี้จะไม่มีการบอกลา ถ้าเรายังไม่หมดความเงี่ยน!" แล้วเด็กนักเรียนก็เย็ดกัน จนเรือแตกจมทะเล มอญยังไม่หมดความเสี้ยนหลังจากที่เอาตูดแฮร์รี่ไปหลายดอกเลยไปมีเซ็กส์กับปลากะพง แล้วก็ไปสวิงกิ้งกับเต่าทะเลต่อในน้ำ ฮ่าๆๆ ยังไม่พอ ยังไปไล่ข่มขืนปลาการ์ตูนที่ว่ายน้ำอยู่ใต้ทะเล เมื่อมาถึงฝั่งทั้งหมดก็รีบขึ้นไปที่ชายหาด ไปวิ่งไล่ข่มขืนห่าน หงษ์ที่บินเล่นอยู่แถวนั้น จนสำเร็จความเสี้ยนๆๆ

จบ

บทส่งท้าย

"มอญ" แฮรี่เรียก

"ไงแฮรี่เพื่อนยาก"

"ตอนต้นของเรื่องฉันบอกว่าฉันจะตัดควยนายไปทำอาหารเป็ด เอามังกรนายออกมาให้ฉันตัดซะดีๆ!"

"เฮ้ย! แฮรี่"

แล้วแฮรี่กับมอญก็วิ่งไปๆ มาๆ อยู่ในเรือจนในที่สุดเรือก็จมลง

...จบ (ของจริง)

แฮรี่ พ่อตาย กับนักโทษแห่งบางขวาง
Chapter 01

ปิดเทอมฤดูร้อนย่างกรายเข้ามาในชีวิตของแฮรี่อีกครา ถึงแม้ว่าแฮรี่จะเคยชื่นชอบมันในอดีตมากเพียงใด แต่ตอนนี้ เขาก็ต้องยอมรับว่ามันแย่มาก มาก! ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาอาศัยอยู่ที่บ้านเนิสรี่นี้ ไม่เคยมีปีไหน เดือนไหน หรือวันไหนเลย ที่เขาจะไม่มีหนังโป๊เป็นเพื่อนคู่ใจ นับตั้งแต่ พวกเนิสรี่ปฏิวัติเมื่อปีที่แล้ว แค่หนังสือโป๊ เขาก็แทบจะไม่ได้อ่านเลย! นี่ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ทั้งๆที่กระดาษทิชชู่น่าจะหมดไป 2 กล่องแล้วในความเป็นจริง แต่ตอนนี้แฮรี่กลับต้องทนทุกข์อยู่อย่างนักโทษ มือหนึ่งถือไฟฉาย มือหนึ่งแบะหนังสือโป๊ที่วางอยู่บนเตียงนั้นกางออก ที่ซึ่งแม้แต่ตอนนี้เขาจะลวนลามตัวเองแบบพิสดาร อย่างเช่น ทำอะไรสักอย่างที่ทำให้เตียงพังโดยใช้แค่มือก็ถึงจุดสูงสุด เขาก็ทำไม่ได้
เพล้ง!
เสียงกระจกแตกดังกึกก้องไปทั่วห้องของแฮรี่ พร้อมกับนกฮูก 3 ตัวที่ยืนอยู่ขอบหน้าต่าง โดยมีตัวหนึ่งที่กำลังยืนเยี่ยวลงข้างล่างและสะบัดตูดไปมา แฮรี่แทบจะเอาพวกมันมาทำอาหารมื้อค่ำทันทีที่เห็น แต่เมื่อสังเกตดีๆ ว่า ตัวที่เยี่ยวอยู่นั่นคือเฮ้ดหวิด นกฮูกของแฮรี่ก็มาทำท่าอะไรบางอย่าง และอีก 2 ตัวนั้นก็มีอะไรติดอยู่ที่ขาของมัน แน่นอนมันคือกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่เป็นจดหมายจากมอญและโรงเรียนหอนวอกเป็นแน่แท้ เขาดีใจมากเมื่อได้พบว่าโรงเรียนหอนวอกส่งข่าวสารมาถึงเขา และเขาก็เปิดอ่านซึ่งนั่นคือการแจ้งกำหนดการเปิดเรียน ส่งมาจากศาสตราจารย์ชีกอนากัล แต่นั่นก็ไม่น่าสนใจเท่ากับกระดาษ 3 แผ่นที่อยู่ในจดหมายของรอ เขาใจเต้นตึกตัก ค่อยๆเปิดอย่างดีใจสุดซึ้ง เพราะว่าเขาต้องทนทุกข์อย่างคนคุกกินข้าวแดงมาหลายอาทิตย์โดยไม่ได้พูดอะไรกับใครมานานมาก ซึ่งตอนนี้เพื่อนที่เขาเหลืออยู่ก็คือน้องมายน์ ตุ๊กตาบาบี้ที่เขาตั้งชื่อให้เมื่ออาทิตย์ก่อน เขามือไม้สั่นหยั่งคนบ้าเมื่อต้องลุ้นระทึกกับข้อความในจดหมายของมอญ และแผ่นแรกที่เขาจับใจความได้

[td=1,1,20]

ถึง แฮรี่ เพื่อนรัก พ่อ! มืง! ตาย! (ขนาดตัวอักษรเขียนเท่าลูกแอ๊ปเปิ้ล)ฮ่าๆๆๆๆๆๆ มอญ วิสกี้

[td=1,1,20][td=3,1]
และแฮรี่ก็ฉีกมันทิ้งและโยนเข้าใต้เตียง และเปิดอ่านฉบับที่ 2

[td=1,1,20]

ถึง แฮรี่ เพื่อนเหี้ยเห่าไหมนี่ไม่สนใจแกแล้ว! นายคนไร้น้ำยา! ยกเดียวจอด! ถุ้ย! ปิดเทอมที่แกไม่ได้ออกจากบ้านน่ะ เสร็จข้าไป 250 ยกแล้วว้อย ฮ่าๆๆๆๆ มอญ วิสกี้ ปล.น้ำมันพราย หรือน้ำมันจิ้งเหลนก็ช่วยอะไรไม่ได้ว้อย ฮ่าๆๆๆๆ

[td=1,1,20][td=3,1]
และก็มีภาพติดมาด้วยเป็นภาพตัดต่อที่เนียนมั่กๆ แต่แฮรี่ก็ฉีกทั้ง 2 อย่างทิ้ง และเปิดอ่านในอีกฉบับ

[td=1,1,20]

ถึง แฮรี่ เพื่อนรักเออ นี่เป็นเกย์สโคปขนาดพกพา ไปหากะเทยสวยๆ สักคนทำเมียละกันเพื่อนยาก กร้ากๆๆ (ฟังเพลงรักคนมีเจ้าของสินายน้อง) มอญ วิสกี้

[td=1,1,20][td=3,1]และแฮรี่ก็ฉีกฉบับนั้นทิ้งพร้อมกับเก็บเกย์สโคปไว้ในกระเป๋า พลางมองไปยังนกฮูกที่มอญส่งมา มันสะกิดแฮรี่เป็นนัยว่ามีอะไรจะบอก และมันก็ชูนิ้วกลางให้แฮรี่ พร้อมกับขยับปากบอกเหมือนกับจะสื่อให้รู้ว่า "ไปตายซะนายเกย์" และมันก็ออกบินไปพร้อมกับนกฮูกของโรงเรียน หายลับไปในยามราตรี แฮรี่ค่อยๆ ชูมือขึ้นไปทางหน้าต่าง และกำมืด พร้อมกับโพล่งออกมาอย่างเบาที่สุด และทำให้เขารู้สึกสบายใจที่สุด "นายมอญบ้าเอ๊ย! เปิดเทอมไป จะตัดมันมาทำอาหารเป็ด!"
Chapter 02
แฮรี่ซึ่งยังคงใช้ชีวิตอย่างอนาถาอยู่ไปวันๆ กำลังนั่งแกว่งเท้าไปมาพลางอ่านหนังสือโป๊อยู่บนเตียงเช่นเคย หากแต่วันนี้ ท่าทางจะมีอะไรไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว "นายแฮรี่ เจ็กเลี้ยว! แฮรี่เจ็กเลี้ยว!!! ลงมาข้างล่างเดี๋ยวนี้นะเว่ย!" เสียงของลุงบังเกิดเกล้าของเขาดังขึ้น ซึ่งแฮรี่ก็เดินลงไปด้วยท่าทางไม่สบการมณ์เท่าไหร่ ไม่รู้เพราะเขาถูกด่า หรือว่าขัดจังหวะตอนที่กำลังมันส์อยู่ก็ไม่รู้ ปึง! เขาทุบโต๊ะเหมือนกับผู้บัญชาการที่สั่งการทหารแล้วไม่ได้ดั่งใจ "วันนี้ ป้ามาร์จจะมาที่บ้าน ถ้าแกไม่ทำตัวดีๆ แกคงไม่มีอะไรสืบพันธุ์นามสกุลของแกแน่!" เขาเรียกมาพูดแค่นี้ แล้วเขาก็จากไป แฮรี่รู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างมาก เพราะว่าครั้งที่แล้วที่เขาได้เห็นป้ามาร์จนั้น เธอน่าจะได้รางวัลประกวดราชินีช้างได้เลย ควบคู่ไปกับราชินีปากหมา แต่ถึงกระนั้นใจเขาก็ไปจดจ่ออยู่กับหนังสือโป๊ที่กองอยู่บนเตียงของเขาแล้ว แอ๊ด!
เสียงประตูเปิดออกในขณะที่แฮรี่กำลังจะก้าวขึ้นไปบันไดไปสู่สถานกักกันของเขา ผู้หญิงรูปร่างสวยเช้งกระเด๊ะคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามา หน้าอกไม่มากไม่น้อยไปกว่าน้องแนทไปสักเท่าไร กระโปรงรัดรูปนั้น ยิ่งดูก็ยิ่งเผยให้เห็นถึงก้นและบั้นท้ายที่เต่งตึง และขาที่เรียวยาวของเธอ ช่างยั่วยวนใจแฮรี่ยิ่งนัก "อ้าว! พี่มาร์จมาพอดีเลย เข้ามาก่อนสิ เข้ามาก่อน" เสียงของลุงบังเกิดเกล้าของแฮรี่ดังขึ้น นั่นยิ่งทำให้แฮรี่แทบช๊อคไปในทันทีที่เห็นว่าดาราหนังโป๊ตรงหน้าของเขาคือฮิปโปกลับชาติมาเกิดในปางก่อน ป้ามาร์จก้าวสามขุมเดินผ่านหน้าแฮรี่ไป พร้อมกับส่งสายตายียวนกวนประสาทให้เขาเป็นนัยๆบอกว่า "ไปตายซะ นายเด็กไร้น้ำกาม" แน่นอน นั่นทำให้แฮรี่รู้ได้เลยว่า ถึงหุ่นจะเปลี่ยนสักเพียงใด แต่สันดานของเธอก็ไม่เคยเปลี่ยน
ทั้งครอบครัวเนิสรี่นั่งลงที่ห้องครัว และตามติดมาด้วยแฮรี่ที่นั่งอยู่มุมห้องเช่นเคย แต่ตอนนี้ มุมที่แฮรี่เลือกก็คือ มุมที่สามารถลวนลามป้ามาร์จได้ทางสายตาอย่างดีที่สุด "ดัดจริตอยู่ไหนจ๊ะ มาให้ป้ากอดหน่อยเร๊ว ป้าอยากกอดพุงพองๆ ของแกมานานแล้วน้า!" ป้ามาร์จก็โผเข้ากอดดัดจริต พร้อมกับเอาหน้าอกถูไถไปมาบริเวณหน้าดัดจริต นั่นทำให้แฮรี่รู้สึกอิจฉาขึ้นมาทันใด แฮรี่เพ่งมองอยู่ครู่หนึ่ง จนกระทั่งป้ามาร์จสังเกตเห็น "ฮึ! นายเด็กเหลือขอ หยั่งแกได้มานั่งอยู่ตรงมุมได้อย่างนี้ก็น่าจะเป็นพระคุณอย่างสูงแล้วนี่ นายหนู" ป้ามาร์จพูดพร้อมกับโก่งตัวลงมาดูหน้าแฮรี่ใกล้ๆ นั่นทำให้หน้าอกล้นพ้นของเธอเข้าสู่สายตาของนายบ้ากามตรงหน้าโดยแท้ แต่แฮรี่ก็ได้แต่กำมือที่สั่นเทาด้วยความโกรธแค้น "เอ่อ พี่มาร์จ อย่าไปจ้องหน้ามันเลย เสนียดติดน่ะ" ลุงพูด "หึ! นั่นสินะ หยั่งแกยังจะมีค่าพออะไร้ ขอให้รู้ไว้ซะด้วย แกน่ะผิดมาตั้งแต่ที่พ่อของแก มันเปิดซิงตัวมันเองแล้ว!" ป้ามาร์จสบถได้แสบทรวงยิ่งนัก
ตอนนี้เธอก็เปลี่ยนมานั่งไขว่ห้าง แฮรี่มองหน้าแกด้วยสีหน้าทรมานสุดขีด เหมือนกับว่าอยากจะพูดอะไรให้เธอฟังแสนเหลือเกิน ป้ามาร์จถอดรองเท้าออก พร้อมกับยื่นมันมาตรงหน้าแฮรี่ "เลียสิ ลองรับรู้รสชาติของคนที่เกิดมาเป็นทาสอย่างแก เลียให้รับรู้ถึงขั้วหัวใจเลยนะ ถ้าจะโทษ ก็ไปโทษพ่อแม่ของแก ที่ทิ้งแกไว้ตัวคนเดียวสิ!!! นายพ่อแม่เฮ็งซวยพรรค์นั้น!" แฮรี่ลุกขึ้นยืน พร้อมกับใบหน้าที่โกรธเคือง นั่นแสดงให้เห็นว่าเขาเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ต่อไปอีกแล้ว ลุงและป้าและทุกๆ คน ร้องเหวอขึ้นในบัดดล ครั้งนี้แฮรี่ท่าทางสติแตกจริงๆ "หนวกหูน่ายัยแก่! คำกะพ่อ สองคำก็พ่อ ด่าพ่อกุไม่เคยว่า! แต่ทำไม ต้องโก่งตัวลงมาโชว์เต้าเต่งตึงของแกด้วยวะ! นายท่าทางนั่งนั่นอีก แค่ไขว่ห้างก็คิดว่าแค่จะมองเห็นลางๆ แล้วนะ! แต่ทำไมต้องยื่นขาออกมาด้วย มันเห็นเต็มตาเลยนะว้อย!!! ทนไม่ไหวจริงๆแล้วนะอย่างเนี้ย!!!" แฮรี่แปลงร่างกลายเป็น! สัตว์ประหลาดในทันที ผ้าที่ปกปิดท่อนบนของเขาฉีกขาดออก และตรงปรี่เข้าฉีกกระชากเสื้อผ้าอาภรณ์ของเธอจนหมดสิ้น เขาจัดการอัดทุกคนในบ้าน และลงมือข่มขืนป้ามาร์จอย่างน่าสยดสยอง
2-3 ชั่วโมงผ่านไป แฮรี่ซึ่งตัวหดแล้ววางร่างอันเหนื่อยหอบของป้ามาร์จไว้ข้างตัว และนั่งลงในร่างเปลือย พร้อมกับเอาเฟร้นฟรายชิ้นหนึ่งมาคาบปาก เหมือนคนสูบบุหรี่ที่เพิ่งทำงานอันแสนทรหดเสร็จมาหมาดๆ เขาค่อยๆมองไปรอบตัวอย่างช้าๆ และพยายามใช้สมองเม็ดถั่วแระของเขาคิด "เฮ่ย!!! ฉิบหาย! นี่ตูทำอะไรลงไปวะ!! คราวก่อนกระทรวงเวทกามก็สั่งมาทีแล้วว่า ถ้ายังข่มขืนผู้หญิงไม่เลือกหน้าอีกละก็ตูโดนเล่นตายแน่! ซวยล่ะสิ! ต้องหนี! ต้องหนี!!" แฮรี่ที่ตกใจรีบวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อเก็บข้าวของของเขาทั้งหมดลงมาจากห้องใต้หลังคา ซึ่งสามในสี่ของทั้งหมดก็เป็นสื่อลามกประเภทต่างๆ เขาลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่มีแผ่นซีดีหล่นออกมาตามทางไป พร้อมกับรีบวิ่งออกไปทางหน้าบ้าน


Chapter 03
แฮรี่นั่งอยู่บนถนนที่ไกลจากบ้านของพวกเนิสรี่มาหลายช่วงตึก ที่ซึ่งไร้หนทาง ไร้วี่แววของคน และไร้ซึ่งแสงสว่างใดๆ เขานั่งลงพร้อมกับจ้องมองไปยังรอบๆ ตัว เพื่อจะหาที่พึ่งพิง หากแต่ว่า มันไม่มีอะไรเสียเลย สมองอันน้อยๆที่ถูกสร้างขึ้นมาจากความกามอันยิ่งใหญ่ของแฮรี่นั้น กำลังเดินเครื่องทำงาน สูบฉีดเลือดมหาศาลเข้าไป ซึ่งสมองสั่งการให้เขานึกภาพของเรื่องที่ทำเมื่อครู่ขึ้นมา และเขาก็พร้อมจะลวนลามตัวเองอีกรอบแล้ว แฮรี่เพียงส่งกระแสจิตของเขาเพียงนิดเดียว มันก็เต่งตึงทันทีเหมือนกับว่าทุกส่วนของร่างกายอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา "หึ" เขาร้องอย่างองอาจ และเริ่มปฏิบัติกาม
บรืน!!! รถคันหนึ่งวิ่งตรงมายังแฮรี่ที่กำลังเสพเมถุนกับตนเองอยู่นั้น และเบรกอย่างแรง!!! เอี๊ยด.....ด!!! "เหวอ!" แฮรี่สะดุ้งเฮือกพร้อมกับเอามือออกจากกางเกง ชายวัยรุ่นคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ พร้อมกับเดินเกาก้นเข้ามาหาแฮรี่ "หวัดเด" "สะ...หวัด...ดี...ครับ" แฮรี่สะกดทีละคำ "มีราย มานั่งปั่มป้ามตงนี้ทัมมาย" ชายคนนั้นถาม "ฉันเป็นพนักงานเก็บตั๋วของม่านรูดเคลื่อนที่คันนี้ และก๊อมีที่ว่างสำหรับพ่อมดบ้ากามหยั่งแกด้วยแหละเจ้าหนู" เขาเลิกเกาก้นพร้อมกับเอามือมาดม "โอเค ผมขึ้น!" แฮรี่ส่งเสียง และกระโดดขึ้นรถทันที ทั้งคู่จึงขึ้นม่านรูดคันนั้นไป และรถคันนั้นก็เริ่มเร่งเครื่อง พร้อมกับออกตัว แฮรี่ที่อยู่ในรถก็เดินดุ่มๆ เข้าไปอย่างไม่สงสัยอะไร "ค่าโดยสารเท่าไรฮะ" แฮรี่ถาม พร้อมกับมองไปรอบๆ ซึ่งม่านรูดคันนี้ไม่มีคนอยู่เลยสักคน "อ๋อ ค่าโดยสารอ่ะหรอ วันนี้เป็นวันพิเศษน่ะ ไม่ต้องจ่ายหรอก" ชายหนุ่มกระเป๋ารถเมล์ตอบ พร้อมกับหันหน้ามายังแฮรี่ "เพียงแต่.....คงต้องจ่ายด้วยตูดแกละกัน นายเด็กน้อย!!!" ว่าแล้วเขาก็กระโจนเข้าใส่แฮรี่ที่หน้าตาเหวออย่างแรง พร้อมกับถอดชิ้นส่วนต่างๆ จนหมดสิ้น และแลบลิ้นปลิ้นตาทำหน้าตาหื่นกาม "ฮี่ ฮี่ ฮี่ ฮี่ นายหนู~~" "แว้ก!!!!!!" แฮรี่อึ้งทึ่งเสียวในความบ้ากามของคนๆนี้ และตะลึงตึงๆ ไปในความใหญ่ของขนาดที่ผ่านมาโชกโชน เขาก็ต้องวิ่งไปทั่วม่านรูดเพื่อหนีนายบ้ากามคนนี้ให้ได้
ในขณะที่ม่านรูดเคลื่อนที่วิ่งต่อไปเรื่อยๆ และมีเสียงโครมครามเป็นระยะๆ ที่ในที่สุด แฮรี่ก็หนีลงจากรถคันนั้นมาได้ และที่ๆ เขามาหยุดอยู่ก็คือ "ตรอกดายแฮก้อน" แฮรี่ลุกขึ้นส่ายหน้า และสะบัดผมเผ้า พร้อมกับแต่งตัวให้เรียบร้อย เพื่อให้คิดว่าตัวเองในตอนนี้ดูดีที่สุดแล้ว และแฮรี่ ก็จัดการเดินเข้าไปปฏิบัติการปล้นอีกครั้ง
ชั่วยามผ่านไป ตรอกดายแฮก้อนก็เต็มไปด้วยเสียงที่หนาหูอีกเช่นเคย แฮรี่เดินออกมาพร้อมกับหนังสือเล่มโตๆหลายเล่ม จนกระทั่ง... "สวัสดีแฮรี่" เสียงใครบางคนมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา และแฮรี่ก็จำได้ทันทีว่าใคร "คะ...คุณคือ...คอมมิวนิสต์ สัด" แฮรี่อ้ำอึ้ง เพราะตรงหน้าเขาคือรัฐมนตรีกระทรวงเวทกาม และเรื่องต่างๆ ก็แวบเข้ามาในหัวเขาหลายเรื่อง ทั้งเรื่องข่นขืนแล้วหนี และชิงทรัพย์ที่ทำมาทั้งหมด 3 ปี "มีอะไรกับผมเหยอคับ" แฮรี่ทำเสียงติงต๊อง บ้องแบ้ว พร้อมกับตาที่เป็นประกาย "ไม่มีอะไรหรอก เธอนี่ก่อคดีมาโชกโชนเลยนะเนี่ย แต่คราวนี้ฉันจะยอมให้ก่อนก็ได้" สัดพูด "แต่ว่ามีเรื่องที่จะต้องพูดกันก่อนนะแฮ..." เมื่อสัดหันกลับมา แฮรี่ก็ไม่อยู่ซะแล้ว "แย่ล่ะสิ..." เขาพึมพำเบาๆ พร้อมกับมองหาแฮรี่ แต่ก็ไม่มีความเป็นไปได้เลยที่เขาจะพบ
Chapter 04
แฮรี่เดินเข้าไปในชานชาลาที่รากสามเศษหนึ่งส่วนสองคูณหกสิบเก้าหารแสนแปด และกระโดดขึ้นรถไฟตรงสู่หอนวอกทันที เพราะเขาคิดว่า ที่นั่นคงจะไม่มีอะไรมาจับตัวเขาส่งไปยังคุกอัดตูดบานเป็นแน่แท้ เด็กชายนั่งเล่นไข่ไปเรื่อยๆบนรถไฟมหาโหดที่ปีที่แล้วเขาเพิ่งทำการรบกับมันมา ที่ไม่เคยนึกเลยว่าข้างในจะสวยหรูและเลิศเลอเพอเฟ็คขนาดนี้ "เห่าไหมนี่!" เป็นชื่อที่แฮรี่ตะโกนเรียกขึ้นชื่อแรกหลังจากที่เห็นเธอเดินมากับมอญ 2 คน และเขาก็วิ่งตรงไปกอดเห่าไหมนี่พร้อมกับถีบส่งมอญออกไปห่างๆ "แฮรี่ ทำอะไรน่ะ!" เห่าไหมนี่ตวาด พร้อมกับจับแฮรี่เยอรมันซูเพล็ก แล้วแฮรี่ก็ลงไปนอนแทบเท้าของทั้งคู่ "เห่า...เห่าไหมนี่ ทำไมทำกับผมแบบนี้...ผมแค่อยากจะทักทายเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน" แฮรี่พูดเสียงอ่อย และน้ำตาค่อยๆเล็ดออกมาน้อยๆ
เห่าไหมนี่ใช้ตีนค่อยๆ ยันหน้าแฮรี่ และยัดรองเท้าเข้าปาก "หึ! นายหมาหัวเน่า แกมันตกกระป๋องไปแล้ว ไม่รู้รึไง" เห่าไหมนี่สบถ พร้อมกับแสยะยิ้ม "ตอนนี้มีเพียงมอญ ผู้ปึ๋งปั๋งตลอดกาลนาน ลงสนาม 20 ยก ชนะ 20 ยกคนนี้เท่านั้นที่ฉันต้องการย่ะ นายเจ็กเลี้ยว เจี๊ยวเลี้ยงไม่โต" เธอพูดและเดินจากไป จากนั้นมอญก็เดินตรงเข้ามาหาแฮรี่ "กร้ากๆ ชีวิตนี้แกไม่เหลืออะไรแล้วแฮรี่เอ๊ย ไงๆ ก็กลับตัวกลับใจไปรักเพศเดียวกันเถ้อ~~ แล้วแกจะรู้ว่าผู้ชายมีดี ฮ่าๆๆๆ" มอญหัวเราะ และปล่อยตดใส่หน้าแฮรี่ พร้อมกับเดินจากไป
แฮรี่นอนอ้าปากค้าง พร้อมกับดมตด และน้ำตาไหลพราก เขารู้สึกเหมือนโลกนี้แตกสลาย โลกนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว พ่อครับ แม่ครับ ผมอยากตาย........ย ทันใดนั้นเอง ที่แฮรี่กำลังเล่นละครโศกกับตัวเองอยู่นั้น ชายในชุดคลุมสีดำก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแฮรี่ ซึ่งนั่นทำให้เขารู้สึกถึงจิตหื่นกามที่รุนแรงมากที่สุดเท่าที่เขาได้เคยพบเคยเห็น "คะ...นั่นใครน่ะ!!" แฮรี่ตะโกนพร้อมกับลุกขึ้นตั้งตัว ยืนจังก้าปะทะกับชายลึกลับคนนั้น "มันคือผู้คุมความกาม ผู้คุมแห่งคุกอัดตูดบาน" เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังแฮรี่ มันทำให้เขาสะดุ้งโหยงทันที ชายหนุ่มวัยกลางคนปรากฏกายพร้อมกับไม้กายสิทธิ์ในมือ "ไปซะ ที่นี่ไม่มีซี้เลี้ยว โบท หรอก" ผู้คุมความกามคนนั้นได้ยินดังนั้น ก็ล่าถอยกลับไป แต่ก่อนจะกลับ เขาก็ได้เผยให้เห็นใต้ผ้าคลุมที่มีนายนั่นขนาดมหึมาให้ทั้งคู่ได้เห็น จนแฮรี่ถึงกับร้องออกมาว่า "โอ้! แมมมอธในตำนาน"
แต่จนแล้วจนรอด แฮรี่ก็พยายามตั้งสติ และหันกลับไปถามกับบุคคลลึกลับที่โผล่มาด้านหลังเขา "เอ่อ คุณคือใครฮะ" แฮรี่ถาม "อย่าสนใจเลยนายหนู เธอคงเป็นแฮรี่ พ่อตายในตำนานสินะ" ชายหนุ่มคนนั้นกล่าว "อ่า เอ่อ ใช่แล้วครับ ว่าแต่ซี้เลี้ยว โบท คือใครเหรอครับ" แฮรี่ถามต่อ "หึๆ กำลังจะบอกพอดีเลย มันคือนักโทษที่แหกคุกอัดตูดบานออกมาได้สำเร็จ" ชายคนนั้นพูด ซึ่งนั่นก็ทำให้แฮรี่อึ้งกิมกี่อยู่พอควร "เหตุผลเท่าที่ได้ยินมามีอยู่ 2 ประการ ประการแรกคือได้ยินมาว่า มันทนไม่ไหวที่ต้องทนนายผู้คุมกามๆ นั่นตุ๋ยตูดทุกวี่ทุกวัน มันเลยออกมาเพื่อเป็นเกย์คิงแทน และประการที่สอง" เขาหันหน้าไปทางแฮรี่ จนแฮรี่ถึงกับสะดุ้งเฮือกในความเกย์ของคุกอันน่ากลัวนี้ และประโยคที่ชายหนุ่มค่อยๆ อ้าปากเอ่ยขึ้น "มันจะมาตุ๋ยแฮรี่ พ่อตาย เพื่อให้เป็นนักตุ๋ยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในปฐพี ซึ่งมีข่าวลับๆ ออกมาว่า มันเป็นคู่เกย์แอบๆ ของรูปีด้วย" แฮรี่อ้าปากค้าง และอึ้งทึ่งเสียว แต่เมื่อเขากระพริบตาและจะอ้าปากถามอีกคำถาม ชายตรงหน้าเขาก็หายไปแล้ว ซึ่งก็ปล่อยให้แฮรี่เสียวตูดอยู่ลึกๆ
คิดไปก็ไร้สาระ แฮรี่กลับเข้าไปในห้องโดยสารของเขา พร้อมกับนั่งทำตุ๊กตาฟางรูปเห่าไหมนี่และมอญ 2 ตัวเอามาต้มยำทำแกงด้วยความเคียดแค้น และนั่งวางแผนกว่า 10 วิธีที่จะแก้แค้นทั้งคู่ทำกับเขาได้ถึงเพียงนี้
Chapter 05
ในที่สุด รถไฟก็เดินทางมาถึงโรงเรียนหอนวอก ทันทีที่แฮรี่โดนมอญถีบออกมาจากรถไฟ ก็เห็นกาสองตัวกำลังกระเด้ากัน ขณะที่เขามองพวกมันก็ชูนิ้วกลางขึ้น "กาๆ ไหมนายมนุษย์เจี้ยวเล็ก!" แฮรี่ไม่สนใจ ทั้งสองตัวเกาะอยู่ป้ายบอกทาง "หอนวอก" และ "หอนเมีย" ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับหอนางโลมที่เสียวที่สุด แฮรี่นึกขึ้นได้ว่าตนเองไม่ได้ให้ลุงเซ็นก็นึกเสียใจมากที่ไม่ได้สัมผัสประสบการณ์เสียวจากผู้หญิงอกใหญ่ๆ วัย 20 แฮรี่พึมพำ แต่แล้วก็ถูกมอญถีบเข้าไปในรถม้าที่ไม่มีอะไรลาก แล้วมอญและเห่าไหมนี่ก็เข้าไปตาม แฮรี่จึงโดนซ้อมจนน่วมเป็นเวลาถึง 30 นาทีกว่าจะถึงหอนวอก
แฮรี่ไปเปลี่ยนชุดแล้วเข้าไปยังห้องโถงกามเพื่อจะกินอาหารเย็นก่อนจะไปห้องพยาบาล พบว่ามีกลุ่มนักร้องประสานเสียงกำลังร้องเพลงและร่วมเพศกันอยู่อย่างไม่ละอาย และก็มีคางคกคอยดันเดือยเข้าตูด ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอได้ปราศรัยเกี่ยวกับการลาออกของศาสตราจารย์ รูเบียด แฮกร่อย ได้เป็นอาจารย์สอนวิชาการดูแลอวัยวะเพศแทน ("วู้!" เด็กกริฟกะดอตะโกนออกมาดังๆ "งานนี้มีเสียว" แฮรี่พึมพำ)และคุณรูมัด รูเปลี่ยว (ชายในชุดคลุมคนนั้น) มาสอนวิชาการป้องกันภัยจาก และบลาๆ
แต่แล้วดับเบิ้ลกะดอก็ประกาศสั่งห้ามให้ทุกคนหยุดทำกิจกรรมทางเพศใดๆ ภายในเขตโรงเรียนและหอนเมียเด็ดขาด เพราะ ซี้เลี้ยว โบท ได้แหกคุกอัดตูดบานออกมา กระทรวงเวทกามจึงส่งผู้คุมความกามมาคอยเฝ้าระวังโบท ไม่มีมาทำนักเรียนเสียบริสุทธิ์ แต่ผู้คุมความกามไวต่อความหื่นของมนุษย์มาก และจะทำอันตรายต่อบุคคลผู้นั้นได้ "...ดังนั้นจึงขอให้ทุกคนปฏิบัติตามนี้ด้วยนะจ๊ะ ถ้าไม่อยากตูดแหก หึๆ" แล้วดับเบิ้ลกะดอก็ลงมือหม่ำสเต็กเนื้อสุนัขด้วยลีลานักกินมารยาททราม แล้วจู่ๆ ผู้คุมความกามก็ปรากฏตัวขึ้นนอกหน้าต่าง แล้วงัดเอาแท่งมหึมาออกมาขู่ขวัญ จนนักเรียนหลายคนผงะล้มลงไป สายตาศาสตราจารย์ชีกอนากัลยังจับจ้องอยู่ที่แมมมอธของผู้คุมความกาม สิบนาทีหลังจากนั้นชีกอนากัลก็พูดขึ้นว่า "เอ่อ ทวินกะดอ..." ดับเบิ้ลกะดอเงยหน้าขึ้นก็พบว่านักเรียนและครูหายไปหมดห้องแล้ว "เอ่อช่างมันเหอะ" แล้วทั้งสองก็เดินผ่านโต๊ะซึ่งเต็มไปด้วยเศษอาหารออกจากห้องไป
Chapter 06
"ว้าก!" แฮรี่ร้องเมื่อตื่นขึ้นก็พบแมมมอธของผู้คุมความกามอยู่นอกหน้าต่างตรงหน้าเขา "ไป๊! ตกใจหมด!" แฮรี่พบว่าสายแล้วทุกคนไปเรียนกันหมด หลังจากแต่งตัวแฮรี่ก็รีบขึ้นบันไดวน 10,000 ขั้นเข้าห้องเรียน "มาสายนะเว้ย! "ศาสตราจารย์ทอมหรือนี่ อาจารย์ผู้สอนวิชาพยากามศาสตร์ "ผมต้องขึ้นบันไดตั้งหมื่นขั้นนะครับ!" "มีลิฟท์โว้ยไม่เห็นหรือวะ" ศาสตราจารย์ชี้ไปที่ลิฟท์ตรงบันได "ผมไม่เห็นโว้ย!" แล้วเขาก็เข้าเรียน อาจารย์สอนการอ่านหมอย ของแฮรี่เป็นรูปกริม (ปีศาจหมาที่มีเท้าเป็นควาย) ทอมหรือนี่จึงทำนายแฮรี่ว่าเขาต้องโดนปี้โดยโบท แฮรี่เสียวตูดมาก อกสั่นขวัญแขวนไปตลอดทางก่อนที่จะไปเรียนวิชาการดูแลอวัยวะเพศที่กระท่อมแฮกร่อย แฮรี่เพิ่งเดินผ่านหอนาฬิกาก็...
"ตู้ม!" เข็มชั่วโมงที่เป็นรูปสัญลักษณ์ของเพศชายตกลงมาใส่แฮรี่จนหลังหัก "ฮ่าๆๆ" เสียงคุ้นๆ ดังขึ้นจากด้านบน มอญหัวเราะมาจากตรงหน้าปัดนาฬิกา "โดน[backcolor=black]ควย[/backcolor]ทับตายไปเหอะมึ้ง" แล้วมอญก็โดดลงมาพร้อมกับเห่าไหมนี่ พร้อมกับปล่อยร่มชูชีพลงอย่างสวยงาม ทั้งสองกระทึบเข็มนาฬิกาแล้วเดินจากไป แฮรี่ใช้พลังเฮือกสุดท้าย เบ่งกล้าม กล้ามเนื้อทุกจุดฉีกกระชากเสื้อแฮรี่ออกจนหมด แฮรี่กลายเป็นสัตว์ประหลาดเหมือนตอนที่ข่มขืนป้ามาร์จ แฮรี่จอมพลังยกเข็มนาฬิกาขึ้นแล้วขยี้ทิ้ง แล้วเดินออกไปยังชั้นเรียน ตรงไปหามอญ แฮรี่เข้าไปหามอญแล้วอัดกระหน่ำทำร้าย ท้ายที่สุดแฮกร่อยก็เข้ามาขัดขวาง แฮรี่จึงต้องเข้าเรียนพร้อมกับกล้ามโตๆ
"วันนี้เราจะเรียนเรื่องฮิปโปอึ๊บ ตัวนี้ชื่อ บักขิก นะเด้อทุกคน" เขาชี้ไปที่สัตว์ครึ่งนกครึ่งม้าที่กำลังเลียไข่ยานๆ ของมัน "ใครบอกได้เกี่ยวกับฮิปโปอึ๊บ" "เป็นสัตว์ที่บ้ากามที่สุดค่า เวลาเราเดินเข้าไปต้องชูนิ้วกลางให้มันดูก่อนค่าแล้วจะทำอะไรกับมันก็แล้วแต่เราค่ะ" เห่าไหมนี่ตอบอย่างร่าเริง "แฮรี่ มาสาธิตดูหน่อยดิ๊ว่าจะขี่มันยังไง" แฮกร่อยเรียก แฮรี่เดินเข้าไป "ไอ้หลงตัวเองเอ๊ย" มอญกระซิบ แต่แฮร์รี่ก็ได้ยิน จึงรีบชูนิ้วกลางแล้วขึ้นขี่บักขิกชนมอญ แล้วแฮรี่ก็บินหนีไป บักขิกพาแฮรี่บินผ่านทะเลสาบน้ำเงี่ยนของโรงเรียน บักขิกร้องขอให้แฮรี่เอามัน แฮรี่จึงเลียไข่ของฮิปโปอึ๊บทันที มันร้องแกร้กๆ อย่างมีความสุข แต่แล้วผู้คุมความกามก็ปรากฏตัวรอบๆ แฮรี่และฮิปโปอึ๊บ แฮรี่พยายามขี่หนี แต่ผู้คุมความกามก็เหาะตาม แต่แล้วก็มีเสียงเพลงแห่งความสุขดังรอบๆ และมีหมอกรูป[backcolor=black]จู๋[/backcolor]สีทองขนาดใหญ่เข้ามาชนผู้คุมความกามหนีไป แฮรี่ตกลงมาจากหลังบักขิกโดน ศ.จะเด็ด จึงโดนคาดโทษพยายามฆาตกรรมอาจารย์ แฮร์รี่ถูกตัดสินโทษให้พักการเรียน 1 เดือน ส่วนบักขิกถูกลงโทษให้ถูกตอนหำ
Chapter 07
บ่ายของหลายวันต่อมา แฮรี่ มอญ และเห่าไหมนี่ต้องเข้าเรียนกับศาสตรารูปีเป็นคาบแรก ในห้องเรียนมีอวัยวะเพศดองอยู่เต็มไปหมด มีทั้งของคน สัตว์ แมลง แพลงก์ตอน (ปานนั้น) ศาสตราจารย์รูปีบอกว่าวันนี้เราจะเรียนเรื่อง "บล็อกสาด" เขาชูถุงยางสีเหลืองที่มัดด้วยเหล็กเส้น เหมือนมีบางอย่างภายในกำลังต้องการจะออกมา "มีใครบอกได้มั้ยว่ามันมีหน้าตาเป็นอย่างไร" "ไม่มีค่ะ แต่มันจะปรากฏเป็นคนที่ผู้จ้องมองกลัวจะโดนตุ๋ยมากที่สุด" "เก่งมาก เอาไปเลย 200 คะแนน" แล้วรูปีก็สอนต่อ "มันอันตรายมาก ถ้าสัมผัสตัวเธอจะกลายเป็นหมันและติดเอดส์ เวลาเราเผชิญหน้างัน ต้องเสกคาถา 'ลองเด้ากูเด๊ะ' นะจ๊ะเด็กๆ" ศาสตราจารย์รูปีให้นักเรียนแต่ละคนผลัดกันประลองกับบล็อกสาด อาจารย์ก็เปิดเพลงแร๊ป
หลังจากเห็นเพื่อนหลายคนโดนเอาตูด แฮรี่ก็แสดงความมั่นใจว่าเขาจะไม่โดนเอาตูดแน่นอน เมื่อบล็อกสาดหันมาหาแฮรี่ มันวนรอบๆ เขา แล้วมันก็กลายเป็นซี้เลี้ยว โบท!!! ใบหน้าของเขาในจินตนาการของแฮรี่ เป็นใบหน้ารกไปด้วยขน กล้ามโต ใส่แต่กางเกงสีม่วงโทรม มันดึงท่อนเจี้ยวของมันออกมา แล้วไล่แทงแฮรี่ "กรี๊ดดดดดดด!!!" แฮรี่วีนแตกวิ่งกรี๊ดกร้าดออกไปจากชั้นเรียน มันแปลงร่างเป็นผู้คุมความกามและขยายดอยาวถึง 20 เมตร แฮรี่ถอดเสื้อผ้าออกให้เขาวิ่งเร็วขึ้น พวกนักเรียนพากันออกมาดูแฮรี่วิ่งล้อนจอนหนีสิ่งที่มองไม่เห็น บล็อกสาดบินไล่แฮรี่ไปจนถึงหน้าผา แฮรี่หมดหนทางจึงพยายามจะกระโดด แต่แล้วมันก็หายไปแล้วแฮรี่จึงตกหน้าผาได้รับบาดเจ็บสาหัส
วันพุธต่อมา เขาเห็นเห่าไหมนี่ลงตารางเรียนเยอะมาก มีทั้งวิชาอักษรหื่นโบราณ อวัยวะเพศมหัศจรรย์ โม้กกิ้งศึกษา อันเป็นวิชาที่พวกเขาไม่ได้เรียน เขาเห็นเธอเรียนสองวิชาในเวลาเดียว "เธอจะเข้าเรียนสองวิชาพร้อมกันได้ยังไง" เขาถาม "ถาม[backcolor=black]แม่มึง[/backcolor]ดิ" แล้วเธอก็จากไป วันนี้ศาสตราจารย์จะเด็ดมาสอนแทน แฮรี่ถามถึงอาจารย์รูปี แต่อาจารย์ชูนิ้วกลางให้แล้วบอกให้เขารูดซิปออกเวลาเรียน และเปิดหนังสือไปที่หน้า 30000 ไม่งั้นต้องถูกกักบริเวณ "แม่งเอ๊ย! ตั้งหมื่นกว่าหน้า ที่คงจะเลือกตั้งเสร็จก่อนล่ะวะ" วันนี้อาจารย์สอนเรื่องกระเทยหำใหญ่ เห่าไหมนี่ตอบคำถามจะเด็ด แต่จะเด็ดกลับลงโทษเธอให้ตีก้นตัวเอง แล้วสั่งให้เขาเขียนรายงานพันหน้าเกี่ยวกับกระเทยหำใหญ่ทั้งหมด แฮรี่ต้องไปหาหนังสือที่ห้องสมุด แต่ปรากฏว่ามีคนยืมหนังสือเกี่ยวกับกระเทยตัดหน้าเขาไปทุกเล่ม แฮรี่ขว้างกระเป๋าของเขาออกไปโดนหน้าของมอญ "แฮรี่ ไอ้สัด" มอญเข้ามาชกหน้าแฮร์รี่ ทั้งสองสู้กัน จะเด็ดผ่านมาพอดีจึงส่งกักบริเวณพวกเขาวันเสาร์ แต่รูปีมาพบพอดีก็เลยขอให้จะเด็ดยกแฮรี่ให้เขาจะพาไปกักบริเวณเอง
Chapter 08
ถึงวันเสาร์เป็นวันไปหอนเมียวันแรก เด็กๆ ผ่านเข้าไปทางรูปเปลือยของแม่มด แฮรี่ยื่นใบอนุญาตที่เขาอุตส่าห์ปลอมลายเซ็นซะแนบเนียนแต่ก็โดนศาสตราจารย์ชีนอนากัลห้ามเนื่องจากวันนี้เขาโดนทำโทษ เขาจึงได้รับโทษยังห้องของศาสตราจารย์รูปีที่เต็มไปด้วยอวัยวะเพศดองมากมายและยังมีรูปภาพการปี้หลายๆ แบบ ศาสตราจารย์รูปีเรียกจากข้างล่าง เขาพาแฮรี่ไปยังห้องแคบๆ เขาบอกว่าอยากจะสอนแฮรี่ให้จัดการผู้คุมความกาม แล้วก็คุยเรื่องพ่อของเขา "จวย พ่อตาย" บอกว่ารู้จักกันและก็เป็นคนที่หื่นมากๆ เหมือนแฮรี่เปี๊ยบ เขาชี้ให้ดูคราบน้ำเงี่ยนที่เขากับจวยเคยมาเอากันตรงนั้น และพูดถึงตาสีน้ำเงี่ยนของแฮรี่ว่าเหมือนของ "ปีปี๊" รูปีคำรามออกมาว่า "อนิเมะสาด!" "แปลว่าไงเหยอครับ" แฮรี่ถาม "ก็พ่อมดที่แปลงร่างเป็นสาดไงแฮรี่ ต้องโดนเอาหลายๆ ครั้งนะถึงจะเป็นได้ อยากเป็นมะ" "ไม่ดีกว่าฮะ" แฮรี่ซึ่งกลัวเสียตัวตอบตัวสั่น
พอไปถึงก็พบว่านักเรียนกริ๊ฟกะดอที่เพิ่งกลับจากหอนเมียยืนออแออยู่หน้าทางเข้าจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น จินปี้ตอบว่า สุภาพสตรีเงี่ยนโดนตุ๋ยเขาจึงเบียดเข้าไปดู พบว่ารูปของสุภาพสตรีเงี่ยนเต็มไปด้วยรอยน้ำกาม เจ้าหล่อนหนีหายไปไหนไม่รู้ ศาสตราจารย์ดับเบิ้ลกะดอบอกว่าจะเปลี่ยนรูปให้ใหม่ นักเรียนดีใจที่จะได้ไปนอนในห้องโถงกลาง แต่ไอ้แก่บอกว่าเพิ่งถูพื้น พวกเขาจึงต้องไปนอนในคุกใต้ดิน "โว้ย! แม่งเบียดจัง" เขาต้องไปนอนข้างๆ มอญ มอญมองเขาอย่างรังเกียจ "ไอ้ยกเดียวจอด" มอญกระซิบ แฮรี่จึงงับหัวนมมอญซะเลย
วันต่อมาเขาต้องแข่งควิดซาดิสม์กับทีมขี้ไคลเทอรีน ออกบินได้ไม่นานก็ประจัญหน้ากับมันฝอย "ไอ้สัด จำกุได้ป่าว กุมอญ กุใช้น้ำยาแปลงร่างเป็นชู้แกเฟ้ย" "ใครว่ามันเป็นชู้กู" เขาตอบ แล้วทั้งสองก็เข้าถามโถมกันโดยใช้ท่อนสวาทแทงกัน ทันใดนั้น ผู้คุมความกามหลายตัวชักอาวุธบินเข้ามา คลื่นหื่นกามรุนแรงมาก มอญบินหนีไปได้ก่อน ท่อนเจี้ยวเน่าๆ ของผู้คุมเฉียดหน้าเขา เขาตกลงจากไม้กวาด ลงไปยังสนาม แล้วตัวเขาก็สลบไป พอตื่นขึ้นเขาก็อยู่ในห้องพยาบาลโดยมีเพื่อนๆ มุงดูอยู่ เห่าไหมนี่บอกว่ามอญถูกจับตัวไปอยู่กับผู้คุมความกามสามเดือนเพราะใช้น้ำยาแปลงร่างทำผิดกฏโรงเรียน แล้วเธอก็บอกว่าจะอยู่กับแฮรี่แทน แล้วเห่าไหมนี่ก็บอกเขาว่าไม้กวาดเขาไปชนเข้ากับต้นมะนาวจอมตุ๋ยพังไปแล้ว เธอก็บอกว่าเธอเผาไปแล้วและเอาขี้เถ้าชงยาให้แฮรี่กินไปเรียบร้อย

Chapter 09

คริสต์มาสใกล้จะมาถึงแล้ว วันนี้แฮรี่เซ็งเพราะวันนี้นักเรียนไปหอนเมียอีกแล้ว แฮรี่เดินมาเจอเยร็ดกับฟอร์จที่มอบแผนที่ตัวเกย์ซึ่งสามารถบอกตำแหน่งของเกย์ได้ทุกหนแห่ง (อ่านรายละเอียดได้ที่นี่) และทั้งสองก็บอกว่าให้ใช้ทางลับหลังรูปปั้นก้นบนชั้น 69 แฮรี่ขึ้นไปเอาเสื้อกันหนาว สวมผ้าคลุมและเข้าไปในทางลับ เขาก็มาถึงยังร้านฮันนี่เด้า ทางลับอยู่ใต้กระเบื้องตรงเคาน์เตอร์ แฮรี่เปิดออกมาก็เห็นว่าเขาอยู่ใต้กระโปรงของมาดามเจ้าของร้าน เขาตกใจโผล่พรวดใส่กระโปรงเลย มาดามกรี๊ดสนั่นขณะที่แฮรี่ล่องหนพยายามมุดออกแล้วหลบเข้าไปในห้องเก็บของ ใส่เสื้อกันหนาว แล้วเขาก็แอบจิ๊กขนมมากมาย ทั้งลูกอมดิลโด้ อมยิ้มรสประจำเดือน

เขาออกจากร้านเดินไปเรื่อยๆ กินขนมไม่ดูทางจนชนเข้ากับหน้าอกของเห่าไหมนี่ "เห่าไหมนี่ ยาราไนก๊ะ!" เห่าไหมนี่ดีใจและตกใจมาก เธอพาเขาไปดูเพิงโหยหา ซึ่งเป็นสถานที่ที่ผีดุที่สุด ตั้งอยู่กลางทุ่งร้าง เจ้าของเดิมคือมาดามเทย ว่ากันว่าเธอโดนสามีฆ่าที่ประเทศเทย ผีของเธอมาสิงสู่อยู่ในเพิงโหยหายังทำเสียงโหยหา "ผัวๆ" ออกมาทุกๆ คืนวันแรม 6 ค่ำ ตอนนี้แม้จะไม่มีเสียงแล้วแต่ทุกคนก็ยังกลัวอยู่ เธอไปซื้อแมวมาตัวหนึ่ง ตั้งชื่อให้ว่า ชักแทง พวกเขาไปจู๋จี๋กันที่ร้านดิลโด้สามอัน แต่แล้วแฮรี่ก็เห็นชีกอนากัลกับติ่งหูกลุ่มหนึ่งเดินเข้าไปนั่งในห้องมืดๆ ห้องหนึ่ง แฮรี่จึงแอบไปแก้ผ้าแล้วสวมผ้าคลุมเดินเข้าไป พวกเขาคุยเกี่ยวกับชายที่ชื่อ ปิ๊เตอร์ เพ็ตดีกรี เขาโดนซี้เลี้ยว โบทข่มขืนแล้วระเบิดทิ้งเหลือแต่ไอ้นั่น ซี้เลี้ยวเป็นคนบอกลอร์ดมอมอมอถึงที่อยู่ของพ่อแม่แฮรี่ และเป็นพ่อทูนหำของแฮรี่! แฮรี่ตกใจมากจึงรีบกลับหอนวอกทางปกติด้วยความกลัว

มอญ วิสกี้กลับมาแล้ว จิตใจเคียดแค้นอยากฆ่าแฮรี่ แต่ศาสตราจารย์ชีนอนากัลใช้เวทมนตร์คุ้มครองแฮรี่ หากตัวเขาเข้าใกล้แฮรี่ขณะที่จิตใจมุ่งร้ายก็จะโดนมนตร์สองนิ้วเสียบตูดจนได้รับความเจ็บปวด ต้องเข้าห้องพยาบาลนานถึงสองวัน แฮรี่ได้ของขวัญวันปีใหม่เป็นไม้กวาด "ไฟร์บอมบ์" ที่สามารถปล่อยไฟใส่นักแข่งคนอื่นได้และสามารถบินเร็วโคตรๆ แต่มอญก็ได้บอกศาสตราจารย์ชีกอนากัล เธอจึงริบไปตรวจสอบ มอญบอกว่ามันอาจมาจากซี้เลี้ยว โบท และก็โชว์เข็มกลัด "มอญสุดหล่อ เจ้าของแมมมอธในตำนาน" และ "พ่อตายหน้าโง่ อ่อนสาด ยกเดียวจอด ถุย"

Chapter 10

หลายวันต่อมา แฮรี่ได้รับจดหมา(ย)ไก่เขี่ยจากศาสตราจารย์รูปีบอกว่าคืนนี้เขาจะสอนคาถาป้องกันผู้คุมความกามให้มาเจอกันตอนเย็นที่ห้องพิศวาส พอแฮรี่กินข้าวเย็นเสร็จก็ไปหาศาสตราจารย์ รูปีให้เขาคิดถึงผู้คุมความกาม และให้คิดถึงสิ่งที่เงี่ยนที่สุดเท่าที่จะนึกถึง และใช้คาถา "ผู้กระเด้า" จัดการมันซะเลย แล้วเขาก็อ้าตูดเอาผู้คุมความกามออกมา แฮร์รี่คิดถึงเขาเองกำลังปี้แมมมอธแล้วร่ายคาถา มีแสงประหลาดดังออกมาจากแสงสีทองคล้ำประหลาดนั้น เป็นเสียงที่ชวนให้เขาอยากข่มขืนคนเต็มที เขาระเบิดร่างของมันรูปีบอกว่ามันคือบล็อกสาด แล้วจะเรียกให้มาฝึกซ้อมกันใหม่

มอญได้คิดแผนการกำจัดแฮรี่ วันแรกของฤดูใบไม้ผลิ นักเรียนได้ไปหอนเมียอีกครั้ง ขณะที่แฮรี่กับเห่าไหมนี่กำลังเดทกัน มอญก็เสกให้กางเกงยีนส์ของเห่าไหมนี่หลุดแล้วก็เสกให้ปากแฮรี่ไปประกบตรงนั้น เห่าไหมนี่กรีดร้อง แล้วก็โผเข้าไปกอดมอญที่เพิ่งเข้ามา แล้วเห่าไหมนี่ก็แปรพรรคกับไปเป็นเมียของมอญและรีบกลับไปฟ้องชีกอนากัล แฮรี่จึงโดยทำโทษให้เป็นรูปปั้นเปลือยหน้าห้องเรียนวิชาคาถา

วันต่อมา แฮรี่ลองใช้แผนที่ตัวเกย์ เขาก็สังเกตเห็นชื่อ "ปิ๊เตอร์ เพ็ตดีกรี" เดินตูดบิดแวบๆ เขาจึงแอบออกตามหาเพ็ตดีกรีแต่ก็พบเข้ากับศาสตราจารย์รูปีซึ่งขอดูแผนที่ แฮรี่พยายามโน้มน้าวเลยโดนชกเข้าที่ท้องน้อย แล้วชิงเอาแผนที่มา เขาบอกแฮรี่ว่าแผนที่นี้อันตรายมาก หากใช้นานๆ จะทำให้เป็นหมันได้ แฮรี่กลัวม้ากมากจึงบอกให้รูปีเอาไปเลย แต่เขาบอกว่าเห็นเพ็ตดีกรีในแผนที่ "แน่สิก็มันเป็นชื่ออาหารหมานี่!" รูปีตอบ และไล่ให้แฮรี่กลับไปและจะไม่สอนคาถา "ผู้กระเด้า" ให้แฮรี่อีก แฮรี่เสียใจมาก เขาเครียดมากจนต้องใช้เวลาสิบนาทีกว่าจะหลับได้ แต่ไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็ต้องร้อง "เฮ้ย! ปลุกกรูทำไมไอ่มอญกรูจะนอน" "ควุยเมอร์ลิน สแคบเบ้าหนูกรูหาย!" แล้วเขาก็ชี้ให้ดูขนแมวสีส้มของชักแทง

Chapter 11

วันนี้เห่าไหมนี่หงุดหงิดมาก ถึงขนาดโยนศาสตราจารย์ทอมหรือนี่ออกนอกหน้าต่าง แถมยังอัดมันฝอยที่มาขวางทาง แฮรี่ได้รับจดหมายจากแฮกร่อย ซึ่งเปื้อนน้ำมูก น้ำตา และน้ำลายจนหมด "บ้าเอ๊ย! สกปรกอย่างนี้แล้วยังส่งมาให้กรูอ่านอีก" แล้วเขาก็เอาจดหมายห่อแท่งหรรษาของรูปปั้นหยงเซลซัสเอาไว้ แต่ต่อมาเขาก็ทราบเนื้อหาจดหมายเมื่อชีกอนากัลบอกว่าว่าบักขิกจะถูกประหารด้วยการผ่าหำเอาเครื่องในออกทางนั้น ในวันที่ 666 มิ.ย. ซึ่งเป็นวันก่อนสอบ 1 วัน แฮรี่ เห่า และมอญซึ่งไม่เต็มใจนักที่จะร่วมคุยก็วางแผนช่วยบักขิก แล้วเห่าไหมนี่ก็เรียกพวกเขามาที่หน้าต่าง แฮรี่เห็นคอมมิวนิสต์ สัด และเพชฌฆาต กำลังคุยกับดับเบิ้ลกะดออยู่ตรงหน้าประตู จึงวางแผนไปหาแฮกร่อย

แฮรี่ก็ให้พวกเขาถอดเสื้อผ้าเพื่อที่จะได้ใส่ผ้าคลุมจิตหื่น พวกเขาเอาเสื้อผ้าพาดบ่า พวกเขาเดินผ่านบักขิกน่าสงสารที่ถูกจับแหกขา พวกเขาเคาะประตูหลังกระท่อม แฮกร่อยเปิดประตู "กรี๊ด!!" เขาร้อง เมื่อพวกเขาเอาผ้าคลุมออก พวกเขาพบว่าพวกเขายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้ากลับจึงเข้าไปใส่เสื้อผ้า ระหว่างสวมเสื้อผ้าก็มีตัวอะไรไม่รู้มุดเข้าไปในชั้นในของเธอ พบว่าเป็นสแคบเบ้าจึงเอาไปให้มอญ แต่มอญก็ไม่ขอบคุณ เธอจึงถีบมอญตกเตียง แล้วก็เกิดการทำร้ายร่างกายขึ้น แฮกร่อยห้ามก็ไม่สำเร็จ แล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาจึงบอกลาแฮกร่อยแล้วแก้ผ้าใส่ผ้าคลุมเหมือนเดิม แล้วแอบหลังลูกฟักทองลูกโต พวกเขารีบวิ่งกลับปราสาทเมื่อได้ยินเสียงประหารบักขิก

ขณะที่ทั้ง 3 คนกำลังจะกลับหอนอน เห่าไหมนี่กับมอญก็เข้าปลุกปล้ำกันจนผ้าคลุมจิตหื่นหลุด ทั้งสองกำลังกลิ้งลงเนินไปหาต้นมะนาวจอมตุ๋ย มอญทำหนูหลุดแล้วเจ้าแมวชักแทงก็มาจากไหนไม่รู้มาวิ่งไล่จับสแคบเบ้า "ไอ้แมวสันดารเวร!" มอญจับสแคบเบ้าแล้วพยายามไล่แมว แฮรี่กำลังจะเข้าไปช่วยแต่แล้วเขาก็เห็นกริมตัวใหญ่กระโจนเข้าหาตูดของแฮรี่แต่แฮรี่หลบได้มันก็เลยวิ่งไปกัดตูดของมอญแล้วลากเข้าไปในรูใต้ต้นไม้ แฮรี่ก็พยายามจะเข้าไปช่วยแต่แล้วเห่าไหมนี่ก็ตกมาทับเขา "ฉันเห็นไอ้นั่นต้นไม้นี้ด้วย" ชักแทงก็ปีนขึ้นมาเตะไอ้นั่นของต้นไม้มันจึงสงบลงพร้อมปล่อยพวกเขาลงรู แล้วชักแทงก็เข้าไปตาม มันวิ่งเร็วนำหน้าพวกเขาไป "ชักแทงจะไปไหน" เห่าไหมนี่ตะโกนก้อง มันวิ่งไปหยุดอยู่ตรงจุดที่มีโพรงมากมาย มันวิ่งเข้ารูหนึ่งไป ทั้งสองจึงตามชักแทงไป

Chapter 12

พวกเขาก็โผล่ขึ้นมายังพื้นไม้เหม็นๆ แล้วก็พบว่าพวกตนอยู่ในห้องส้วมที่มีขี้กองอยู่เต็ม พวกเขาเดินออกจากห้องน้ำก็พบแต่ซากปรักหักพัง "แฮรี่ ชั้นว่านี่เป็นเพิงโหยหานะ" เห่าไหมนี่เอ่ย "ก็คงงั้น" แฮรี่ตอบ "แล้วนี่เราเอากันที่นี่ได้มั้ย" "นี่เทอคิดแต่เรื่องนี้หรือยะ!" เห่าไหมนี่ตวาด แล้วเสียงครวญครางของมอญก็ดังขึ้นมา "เราต้องไปช่วยมอญ!" เห่าไหมนี่บอก แล้วพวกเขาก็วิ่งพรวดขึ้นไปยังยอดหอคอยเพิงโหยหา แล้วก็พบมอญนอนเปลือยดอโด่อยู่ "มอญเป็นไงบ้าง" แฮรี่ถาม "แฮรี่...เค้าเป็นหมา เค้าเป็นอนิเมะสาด!!" มอญพูดแล้วยกแขนที่มีขนรักแร้ดกหนาขึ้นไปยังเพดาน ทั้งสองเงยหน้าขึ้นและก็ต้องพบสิ่งที่น่าสะพรึงกลัว "ซี้เลี้ยว โบท !!!" "หึหึ" โบทโดดลงมาแล้วกระแทกประตูปิดดังปัง ค่อยๆ ปลดซิปเครื่องแบบนักโทษจากคอลงมาถึงเป้าพร้อมกับงัดแท่งหฤโหดสีดำขึ้นรามาทางแฮรี่ เขาตะโกนก้องว่า "ยาราไนก๊า!!" เมื่อสิ้นเสียงตะโกนเขาก็พุ่งมาหาสามสหาย

แฮรี่ผลักเห่าไหมนี่ออก ปากของเขาจึงอม K.(ควย)โบทเข้าไปเต็มๆ แฮรี่สบถอู้อี้แล้วคาย K.ออก เขาจะร่ายคาถาแต่ก็พบว่าพวกตนทำหายไปตอนสู้กับตันไม้ แล้วประตูก็เหวี่ยงเปิดออก ศาสตราจารย์รูปีแกว่งไม้กายสิทธิ์เหวี่ยงโบทออกไปแล้วชี้ไม้ไปที่หน้าท้องของเขา "ไงเพื่อน" ทั้งสองพูดพร้อมกัน รูปีพยุงเจี้ยวแบล็คขึ้นมาแล้วบรรจงทำกิจกรรมที่ไม่สามารถบรรยายได้ เห่าไหมนี่ตะโกน รูปีเพิ่งสังเกตว่าทั้งสามไม่ได้ใส่เสื้อผ้า "อ้าวนี่พวกเธอน่าเกลียดจริงๆ" เขาเสกเสื้อผ้าให้ทั้งสาม "พวกคุณเป็นเพื่อนกัน หนูอุตส่าห์จะเก็บความลับของอาจารย์! หึ! อาจารย์เป็นกระเทยหำใหญ่! อาจารย์จึงป่วยทุกคืนเดือนแรม 6 ค่ำ! อาจารย์ร่วมมือกับเค้า! อาจารย์หักหลังพ่อแม่แฮรี่แล้วยังจะมาทำให้แฮรี่ตูดแหกอีก จะฆ่าแฮรี่ต้องข้ามคานแบมๆของหนูก่อน!"

รูปีเดินเข้ามาหา "หึ! เห่าไหมนี่ เธอผิดหมด แต่ครูไม่ปฏิเสธว่าครูเป็นกระเทยหำใหญ่" แฮรี่หันไปดูโบท "คุณหักกระดูกสันหลังหลังพ่อแม่ผม คุณบอกความลับให้กับคอวอยอ!" "ฟังนะแฮรี่มันไม่ใช่อย่างนั้น" รูปีบอก แต่แล้วก็มีเสียงจากร่างที่มองไม่เห็นดังขึ้น "หึๆ เธอไม่น่าลืมผ้าคลุมจิตหื่นเอาไว้เลย และก็ไม้กายสิทธิ์ด้วย" ศาสตราจารย์จะเด็ดก็โผล่ออกมาข้างหลังโบทแล้วสะกดนิ่งแบล็คจนหงายหลัง จะเด็ดเสกให้ประตูล็อคแล้วชี้ไม้ไปที่ท่อนเด้งของโบท "ใครขยับไอ้นี่คุวยหลุดแน่!" แต่แล้วโบทก็ฉีดน้ำกามใส่ปากจะเด็ดจนอ้วกแตกแล้วสลบไป รูปีช่วยโบท "เอาล่ะเล่ามาถ้าอาจารย์แน่จริงก็บอกความจริงมา ไม่งั้นผมจะใช้ควุยระเบิดทุกๆ คน" แฮรี่ตะโกน "อ้อ! ก็ไอ้หนูนั่นไง ไอ้หนูปีศาจ ไอ้เพ็ตดีกรี! มันเป็นหนู! มันหักกระดุกสันหลังจวย! มันเป็นอนิเมะสาดดด! พอใจมั้ย!" โบทตะโกนออกมา

Chapter 13

"ปิ๊เตอร์ เพ็ตดีกรีตายไปแล้ว!" แฮรี่ถาม "ไม่! มันยังไม่ตาย ไอ้เพ็ตดีกรีมันเป็นทาสเซ็กซ์ให้มอมอมอ มันระเบิดโรงแรมม่านรูดทิ้งแล้วก็ตัดเดือยมันทิ้งก่อนแปลงร่างนิดเดียว แล้วมันก็ให้ชั้นเป็นแพะรับบาป!" "ไม่จริง คุณใส่ร้ายหนูผม!" มอญพูด มือถือสแคบเบ้า รูปีไม่สนใจเสกคาถาใส่หนูทันที มันกลายร่างเป็นชายพุงพลุ้ยตูดใหญ่ไข่เหี่ยวล้อนจ้อนทั้งตัว ไม่มีเดือย "โอแฮรี่ มาให้อาปิ๊เตอร์แสดงความดีใจแบบคนหื่นจัดหน่อยนะ" ยังไม่ทันที่เพ็ตดีกรีจะได้แอ้มหำแฮรี่ ซี้เลี้ยวกับรูปีก็รวมพลังกระทืบเพ็ตดีกรีสลบคาตีน "เอาล่ะเล่าความจริงมา!" แฮรี่พูด แล้วโบทกับรูปีก็เล่าเรื่องที่เขาไม่ใช่ผู้รักษาความลับของพ่อแม่แฮรี่แต่เป็นเพ็ตดีกรีแทน แบล็คนั่งแหกขาบนพื้นแล้วรูเปลี่ยวก็เล่าว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกัน เพ็ตดีกรียอมสารภาพทุกอย่างออกมาหมด แล้วแฮรี่ก็รู้ด้วยว่า รูปีก็คือนายเจื้อยแจ้ว เพราะเขาช่างพูด เพ็ตดีกรีก็คือนายหำหนอนเพราะเขาแปลงเป็นหนูได้ โบทก็คือนายเท้าทุยเพราะเขาเป็นกริม และพ่อของแฮรี่ก็คือนายเขาหายเพราะเขาคือกวาง พวกเขาคือผู้สร้างแผนที่ตัวเกย์!

ดับเบิ้ลกะดอให้ปลูกต้นมะนาวจอมตุ๋ยเพื่อป้องกันทางเข้าที่พวกเขาจะให้รูปีมาทรมานที่นี่แทนที่จะไปร่วมเพศกับคนอื่น จึงมีเสียงโหยหวนออกมาจากเพิงโหยหาทำให้ทุกคนไม่กล้าเข้าไป เขาเล่าเรื่องที่ชักแทงรับใช้เขาให้ไปจับเพ็ตดีกรีมาให้ มันเป็นแมวไฮเปอร์โคตรฉลาด มันรู้ว่าหนูของมอญคือคนแปลงร่างมาจากการดมกระแสแม่เหล็กความหื่นซึ่งมีเฉพาะมนุษย์เท่านั้น รวมทั้งวิธีที่ซี้เลี้ยวแปลงร่างเป็นหมาทำให้เขาลอดซี่กรงหนีออกมาได้ ตอนนี้แฮรี่เชื่อแล้วว่าซี้เลี้ยวไม่ใช่คนที่หักหลังพ่อแม่เขาจึงเข้าไปกอดโบท "ในที่สุดก็รู้ความจริง แฮรี่ ขนเยอะ หึหึ" โบทบอก "แฮรี่ที่รักจ๊ะ! เรียกอาว่า ซีเล็ค โบท ดีกว่า เพราะดีนะจ๊ะ เอ้า! แล้วเธอเป็นรุกหรือรับล่ะ?"

รูปีเสกให้จะเด็ดกับเพ็ตดีกรีตัวเล็กลงแล้วเอาใส่ขวดแก้ว ส่งไม้กายสิทธิ์จากร่างจะเด็ดเก็บมาได้ให้พวกเขา และก็บอกให้ทุกคนออกจากเพิงโหยหาก่อนที่ความรักและความเสียวของแฮรี่กับโบทจะขย่มเพิงโหยหาพังซะก่อน พวกเขาจะไปบอกความจริงทั้งหมดและให้พวกอาจารย์จับเพ็ดดีกรีส่งเข้าคุก "อย่างมันน่าจะถูก 'สวนถ้ำบรรลัยตูด' ของผู้คุมความกาม" ซีเล็คบอก "สวนถ้ำบรรลัยตูดคืออะไรเหยอคับ" แฮรี่ถามทำหน้าแอ๊บแบ๊วอีก "มันคือท่าพิฆาตของผู้คุมทำให้หมดพลังความกามจนไม่รู้ว่าชีวิตจะมีอะไรต่อแล้วก็ไปฆ่าตัวตาย" ซีเล็คบอก "โอ๊ย! ตูดผม ทำไมคุณต้องกัดตูดผมด้วย" มอญซึ่งเจ็บตูดอยู่พูด "โทษทีนะ ฉันอ่านข่าวที่ลงว่านายทำร้ายลูกทูนหำของฉันก็เลยหื่นเข้าสมอง เพราะงั้นถ้าไม่อยากโดนกัดผนังลำไส้ด้วยจงเลิกทะเลาะกับลูกทูนหำของฉันซะ" "ก็ได้กั๊บ" มอญตอบ แล้วพวกเขาก็จูบกัน "โอย! จะโดนตัดตูดไหมเนี่ย! ฮือๆ"

Chapter 14

เมื่อออกมาก็พบว่าฝนตกหนัก แล้วซีเล็คก็ปล่อยฉี่ออกมา แล้วแฮรี่ก็ไปยืนข้างๆ ทั้งสองอยู่ท่ามกลางสายฝน แฮรี่เกิดเงี่ยนขึ้นมาจึงแอบจับตูดซีเล็ค ซีเล็คเลี่ยนบอกว่าเค้าคิดถึงหอนวอก คิดถึงเวลาที่เคยมีอะไรกับนักเรียนด้วยกัน โดยเฉพาะจวย พ่อของแฮรี่ "มันโคตรรร" เขาบอก แล้วรูปีมักจะเป็นคนออรัลให้ "...ส่วนปิ๊เตอร์มันขี้อาย หน้าตารับไม่ไหว ร่วมเพศก็ไม่เป็น น้องชายมันจึงเหี่ยวเป็น หำหนอน ไง 555!" แล้วซีเล็คก็ควักท่อนหรรษาออกมาแล้วฉี่อีกครั้ง แล้วจู่ๆ ฝนก็หยุดตก ดวงจันทร์ก็โผล่ออกมาจากหมู่เมฆ "แฮรี่! วันนี้วันแรม 6 ค่ำ!" เห่าไหมนี่ร้องเมื่อเห็นศาสตรารูปีจ้องไปที่ดวงจันทร์ แล้วจ้องมาที่ท่อนของซีเล็ค แล้วเขาก็วิ่งออกไปข้างหน้าแล้วก็กรีดร้องและร่างของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้น "แฮรี่! เค้ากำลังกลายร่างเป็นกระเทยหำใหญ่!!"

เห่าไหมนี่กรีดร้อง ทำขวดแก้วแตก ร่างจะเด็ดและเพ็ตดีกรีก็กลับสู่ขนาดเดิม เพ็ตดีกรีแปลงร่างเป็นหนูแล้ววิ่งหนีไป "จับมันไว้!" แฮรี่กรีดร้องเมื่อเห็นปิ๊เตอร์วิ่งหายไปแต่จะเด็ดก็ฟื้นขึ้นแล้วรั้งเขาไว้ "อย่าแฮรี่ เธอคงไม่อยากเสียบริสุทธิ์!" แสดงว่าจะเด็ดไม่เห็นเควิ่งได้แต่จับตาไปที่รูปีซึ่งกลายเป็นนางตานีใส่สไบสีเขียว "ต๊ายตาย! หนุ่มๆ น่าเอาทั้งนั้น กรี๊ด!!" ซีเล็คก็แปลงร่างเป็นหมาแล้วเข้ากัดตรงเดือยของกระเทยหำใหญ่ "กรี๊ด!! อีหมาบ้า เดี๋ยวกรูจับทำหมาแดดเดียวซะเลย!" แล้วทั้งสองก็ปล้ำกันแล้วกลิ้งลงเนินไปยังแนวป่าหย่อมๆ รอบทะเลสาบ แฮร์รี่ดิ้นจนหลุดจากพันธนาการ จะเด็ดหงายหลังลงไปทับเห่าไหมนี่ทำให้เห่าไหมนี่ร่วงไปทับมอญทำให้ท่อนของมอญแทงเข้าเนื้อผ้ากางเกงยีนส์เข้าไปในรูตูดของเธอ "โอ๊ย! แคมชั้น!" เห่าไหมนี่ร้อง "โอ๊ยตูดชั้น!" มอญโวย "อย่าไป! แฮรี่! ครูร...!" จะเด็ดพูด แต่ท่ามกลางสายฝนแฮรี่ไม่ได้ยินท่อนสุดท้าย

เขาวิ่งลงเนินไปแล้วก็พบซีเล็คนอนเปลือยอยู่ริมทะเลสาบ รอบๆ ท่อนเนื้อมีแผลเหวอะหวะ "โอย ดูดที" ซีเล็คพึมพา "ได้ครับๆ" แฮรี่เดินเข้าไปแล้วรีบดูด โดยที่ไม่รู้ว่ามันพาผู้คุมความกามมาหา เมื่อแฮรี่เงยหน้าขึ้นก็พบว่าท่อนลำของผู้คุมความกามเข้ามาเฉียดหน้า มีพวกมันเป็นร้อยลอยอยู่เบื้องบน แฮรี่จึงใช้คาถาผู้กระเด้าแต่เขาอ่อนแรงลงมาจนไม่สามารถคิดภาพเงี่ยนๆ ใดๆ ได้อีกแล้ว ผู้คุมความกามสามตนจึงค่อยๆ ถอดกางเกงและแพมเพิสของเขาออก (ยังใส่อยู่เหรอเนี่ย!) แล้วผู้คุมความกามทุกตนก็เหินลงมาเรียงแถวและถอดเสื้อคลุมออกให้ท่อนของมันเตรียมพร้อมสำหรับทำพิธี 'สวนถ้ำบรรลัยตูด' แฮรี่ยอมแพ้ แต่แล้วเขาก็เห็นลำแสงหลายลำพุ่งเข้ามา ก่อนที่เขาจะหลับตาลงก็เห็นมนุษย์ที่มีหัวกวางอยู่บนหัว พ่อของเขา... แล้วแฮรี่ก็หลับลงแล้วฝันไป

Chapter 15

แฮรี่ฟื้นขึ้นมาในห้องพยาบาล ร่างกายล้อนจ้อน เห่าไหมนี่และมอญ (ซึ่งหันหลังเอาด้านตูดออก) ก็โป๊เช่นกัน ดับเบิ้ลกะดอก็เข้ามาบอกว่าตอนนี้ซีเล็คถูกขังอยู่ในหอบ้ากามและกำลังจะถูกสวนทวาร แฮรี่ก็บอกว่าซีเล็คบริสุทธิ์ และเล่าความจริงทั้งหมด "เอ้าๆ ฉันเชื่อพวกเธอเห่าไหมนี่ ใช่ไอ้นั่นซะ แล้วเธออาจจะช่วยผู้บริสุทธิ์ได้มากกว่าหนึ่งนะเออ หึๆ" แล้วดับเบิ้ลกะดอก็ขอตัวไปเสริมสวยที่ห้องต่อ พอประตูปิดเห่าไหมนี่ก็หยิบเอาแท่งแปลกๆ รวมทั้งผ้าคลุมจิตหื่นออกมาจากรูทวาร "แฮรี่" เธอหยิบแท่งนั้นมาให้เขาดู "นี่คือดิลโด้ย้อนเวลา อมครั้งหนึ่งย้อนได้หนึ่งชั่วโมงนะ แล้วเธอกับแฮรี่ก็อม 3 รอบเพื่อให้มันย้อนไป 3 ชั่วโมงตอนที่พวกเขาเพิ่งไปเยี่ยมแฮกร่อย แล้วพวกเขาก็สวมผ้าคลุมเพื่อซ่อนตัว พวกเขาหลบเมื่อแฮรี่ เห่าไหมนี่และมอญเมื่อ 3 ชั่วโมงก่อนเดินผ่านไป แฮรี่พบว่านี่เป็นประสบการณ์ที่เยี่ยมยิ่งกว่าการข่มขืนป้ามาร์จซะอีก

พวกเขาลอบเอาบักขิกออกมาได้ด้วยพลังลึกลับของเห่าไหมนี่ แล้วพวกเขาก็หลบซ่อนอยู่ในป่าจับตาดูต้นมะนาวจอมตุ๋ย เมื่อเห็นพวกเขาออกมาพร้อมกับซีเล็ค พวกเขาก็เห็นรูปีแปลงร่างเป็นกระเทยหำใหญ่ แล้วพวกเขาก็วิ่งตามเมื่อซีเล็คที่เป็นหมากับกระเทยกลิ้งลงมาหาพวกเขา แล้วก็เห็นฉากที่กระเทยกัดบริเวณอวัยวะสืบพันธุ์ของหมาซะสาหัส แฮรี่ต้องการจะช่วยซีเล็คจึงเต้นยั่วกระเทยให้มาเอาเขาแทน "นี่นะไอ้กระเทยควาย ดูสารรูปกูหน่อยเด้!!" แฮรี่ยัวะ "กรี๊ด! หนูน้อยทรวดทรงองค์เอวน่าเอา! ว้าว! Oh My God! Sexy!" แล้วกระเทยก็กลิ้งเข้ามาหาแฮรี่แล้วชักเครื่องมือร่วมเพศออกมา แต่ก็โดนตีนบักขิกถีบชนต้นไม้ แล้วบักขิกก็ใช้จะงอยปากจิกกินเสื้อผ้า เห่าไหมนี่จึงใช้พลังลึกลับจัดการกระเทยจนสลบอยู่ตรงนั้น "แฮรี่" เห่าไหมนี่ร้องเมื่อเห็นซีเล็คกับแฮรี่อีกคนกำลังจะโดนเอา "เดี๋ยวพ่อฉันก็มา ฉันเห็นพ่อเสกผู้กระเด้าใส่ผู้คุมความกาม!" แฮรี่บอก "ไม่แฮรี่! พ่อเธอตายแล้ว เธอจะเสียบริสุทธิ์ทั้งคู่นะ!" แฮรี่รอไม่ไหวจึงเสกผู้กระเด้าออกมา!!

แล้วแว๊บ! ผู้กระเด้าของแฮรี่ทำให้ทะเลสาบสั่นสะเทือน แล้วหุ่นรบเกรียนดั้มที่มีเขากวางอยู่บนหัวก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำ "พ่อตาย Gundum!!!" แฮรี่รีบขึ้นไปบนยานและก็เบ่งพลัง ตู้ม! เขากลายเป็นไอ้กล้ามโต! แท่งหื่นของเขาผงาดขึ้นแล้วเขาก็เบ่งพลังออกมาทางแท่งนั้น "ฆ่ามัน Shining Fingers!!" น้ำกามของเขากระฉูดออกมาแล้วกลายเป็นพลังจัดการผู้คุมความกามจนสามารถไล่พวกมันได้สำเร็จ แฮรี่พอใจกับผลงานตัวเองจึงรีดน้ำออกให้หมดแล้วรีบเอาเห่าไหมนี่กับบักขิกเข้าหุ่น "เห่าไหมนี่ ฉันเห็นตัวเองล่ะ!" "เออๆ อย่าอวดเก่ง รีบไปช่วยซีเล็คออกจากหอบ้ากามเร็ว!" เห่าไหมนี่บอก แล้วพวกเขาก็บังคับหุ่นให้เดินไปยังหอบ้ากาม แล้วแฮรี่ก็บังคับให้หุ่นดึงหอคอยขึ้นมาแล้วเอาซีเล็คออกมา แฮรี่ให้ซีเล็คขี่บักขิกหนีไป "แฮรี่ ฉันมีอะไรจะบอก พ่อเธอ ฉัน และก็รูปีเป็นนักรบเกรียนดั้มประจำหอนวอก พ่อเธอคงดีใจมากที่เธอได้เจริญตามรอยเขา เราคงได้เจอกันอีกนะ!" แล้วซีเล็คก็ขี่บักขิกจากไปในเงาจันทร์

Chapter 16

"แฮรี่ เราต้องรีบกลับห้องพยาบาล" ทั้งสองปล่อยให้หุ่นเกรียนดั้มกลับลงไปในน้ำแล้วก็รีบวิ่งกลับห้องพยาบาล ทันเวลาที่ดับเบิ้ลกะดอกำลังปิดประตู "อ้อ! พวกเธอทำได้แล้วสินะ เมื่อกี้ฉันเพิ่งเห็นหุ่นเกรียนดั้มในตำนานของโรงเรียนลงน้ำไป พวกเธอทำให้มันคืนชีพอีกครั้ง! พวกเธอเป็นนักรบเกรียนดั้ม" ดับเบิ้ลกะดอแสดงความยินดีด้วยการจับมือของแฮรี่ แต่เขาไม่ได้มองจึงเผลอไปจับแท่งสวาทของแฮรี่แทน "โอ๊ยเสียวครับ!" "โทษๆ ฉันไปล่ะ" แล้วดับเบิ้ลกะดอก็เดินลงบันได แต่ก็สะดุดชายเสื้อคลุมล้มกลิ้งลงบันไดไปแทน แฮรี่กับเห่าไหมนี่เขาไปในห้องพยาบาลแล้วก็หัวเราะออกมาดังๆ ทำให้มอญฟื้นจากการสลบ "เฮ้ย! เมื่อกี้พวกนายอยู่ตรงนี้นี่นา" มอญน้ำแตกแล้วสลบไป แล้วเสียงจะเด็ดก็ตะโกนเข้ามา พวกเขารีบขึ้นเตียง "ปัดโธ่เว้ยมันหนีไปได้ไงวะ!" แล้วสเนป ท่านรัฐมนตรีฯ ดับเบิ้ลกะดอก็เข้ามา แต่แฮรี่เหนื่อยจนไม่อยากตื่นเลยหลับไปก่อน

เช้าวันต่อ หลังจากพวกนักเรียนตื่นขึ้นมาคุยกันเรื่องเสียงประหลาดตอนห้าทุ่ม ดับเบิ้ลกะดอก็ประกาศว่าผู้คุมความกามได้หนีออกจากโรงเรียนแล้วเนื่องจากเหตุใดก็ไม่ทราบ (ยกเว้นแฮรี่กับเห่าไหมนี่ซึ่งรู้) และขอยกเลิกการสอบทั้งหมด และประกาศคะแนนประจำบ้านเสร็จสรรพ ทุกคนโห่ร้องยินดี แต่... "ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!" จะเด็ดกรีดร้องออกมาแล้วชี้ไปที่ศาสตราจารย์รูปี (ซึ่งกลับมาแล้วหลังจากจะเด็ดพบนอนอยู่ในป่า) "มันเป็นกระเทยหำใหญ่โว้ย!" เขารีบเดินออกจากห้องโถงใหญ่ทันที เหล่านักเรียนก็ขว้างปาอาหารใส่รูปีที่ร้องไห้วิ่งออกจากห้องทันที แฮรี่ซึ่งเพิ่งเป็นเมียใหม่ของอาจารย์จึงรีบวิ่งตาม เมื่อไปถึงห้องรูปีเก็บของเสร็จแล้วและขอให้แฮรี่ตั้งใจเรียนต่อไป แฮรี่ร้องไห้โฮ "แฮรี่ ครูคืนแผนที่ตัวเกย์เธอนะ เรื่องใช้มากจะเป็นหมันน่ะ ครูล้อเล่น!" ก่อนจะจาก "อ้อ! ครูเป็นคนช่วยเธอตอนเธออยู่บนฮิปโปอื๊ปน่ะ ถึงเวลาต้องชดใช้คืนแล้ว ฮิๆ" แล้วทั้งสองคนก็เอากันโดยแฮรี่เสียตูดให้รูปีเป็นครั้งแรกนั่นเอง

หลังจากศาสตราจารย์รูปีขึ้นรถม้าฟักทองกลับบ้านไปแล้ว ทั้งโรงเรียนก็ไม่พ้นเสียงแห่งความเงี่ยน เหล่านักเรียนปลดปล่อยความหื่นที่อัดอั้นมานานกว่าหนึ่งปีกับนักเรียนคนอื่นๆ จนแฮรี่ซึ่งเพิ่งจูบบอกลาศาสตราจารย์ก็ต้องปลดปล่อยความเศร้าด้วยเสียตูดเป็นครั้งที่สองให้กับมอญ และร่วมเพศกับเพื่อนๆ บ้านกริฟกะดอจนถึงเช้า เมื่อทั้งหอนวอกจมอยู่ในทะเลน้ำเงี่ยน ดัมเบิ้ลกะดอจึงเสกรถไฟให้กลายเป็นเรือพ่วงยาวสุดลูกกะตาเพื่อให้สะดวกต่อการกลับบ้าน เพื่อนๆ ก็บอกลาแฮรี่ แฮรี่หยิบเกย์สโคปที่เขาไม่ได้ใช้ทั้งปีขึ้นมา แล้วกล่าวก็ทิ้งท้ายว่า "โลกนี้จะไม่มีการบอกลา ถ้าเรายังไม่หมดความเงี่ยน!" แล้วเด็กนักเรียนก็เย็ดกัน จนเรือแตกจมทะเล มอญยังไม่หมดความเสี้ยนหลังจากที่เอาตูดแฮร์รี่ไปหลายดอกเลยไปมีเซ็กส์กับปลากะพง แล้วก็ไปสวิงกิ้งกับเต่าทะเลต่อในน้ำ ฮ่าๆๆ ยังไม่พอ ยังไปไล่ข่มขืนปลาการ์ตูนที่ว่ายน้ำอยู่ใต้ทะเล เมื่อมาถึงฝั่งทั้งหมดก็รีบขึ้นไปที่ชายหาด ไปวิ่งไล่ข่มขืนห่าน หงษ์ที่บินเล่นอยู่แถวนั้น จนสำเร็จความเสี้ยนๆๆ

จบ

บทส่งท้าย

"มอญ" แฮรี่เรียก

"ไงแฮรี่เพื่อนยาก"

"ตอนต้นของเรื่องฉันบอกว่าฉันจะตัดควยนายไปทำอาหารเป็ด เอามังกรนายออกมาให้ฉันตัดซะดีๆ!"

"เฮ้ย! แฮรี่"

แล้วแฮรี่กับมอญก็วิ่งไปๆ มาๆ อยู่ในเรือจนในที่สุดเรือก็จมลง

...จบ (ของจริง)