ตอน วิชาพี่เลี้ยง

        "มันเกิดอะไรขึ้น กับคณะของเจ้ากันแน่นี้แม่ละเอียด ฮึ"
เสียงพระราชาสุริโยทัยพูดดังขึ้น ภายหลังจากที่พระองคฺเข้ามายังห้องฝึกซ้อมนางรำของคณะนางละเอียดพบว่ามีอยู่กันแค่ 4 คน ทั้งละเอียด โสภี จำปี จำปา ต่างก้มนั่งก้มหน้าหงุด อกสั่นขวัญแขวนไปตามๆกัน
         ทีแรกพระราชากำลังอารม์ดีที่เมื่อ หลายวันก่อน หมอหลวงได้ทูลว่าพระมเหสีได้เริ่มตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนแล้วยังความดีใจให้พระองค์ที่มิเสียแรงทุ่มความพยายาม จับมเหสีเย็ดอยู่ทุกวัน วันละหลายท่าจนประสบความสำเร็จหมายมั่นจะมีพระโอรสให้ได้ซึ่งต้องรอลุ้นต่อไป ช่วงนี้พระองค์จึงงดร่วมสังวาสกับพระมเหสีด้วยกลัวกระทบถึงเด็กในท้อง จึงรู้สึกงุ่นง่านเพราะไม่ได้เย็ดมาหลายวัน
         จึงคิดหาความสำราญด้วยการมาดูการฟ้อนรำของคณะนางละเอียดที่พระธิดาโปรดปราน และยังเป็นพี่เลี้ยงของสุดสาครที่ทรงโปรด พอมาถึงนางละเอียดกับแจ้งว่านางรำของตัวเองป่วยลงถึง 4 คนจึงสร้างความหงุดหงิดให้พระองค์ยิ่งนัก
        "มันชักยังไงกันแล้ว การประกวดฟ้อนรำจะมีขึ้นในเดือนหน้าแล้ว ข้าอุตส่าห์จัดให้ตรงกับวันเกิดของสุดสาครลูกข้าพอดีเชียว จะเลื่อนก็ไม่ได้ คณะเจ้าจะสู้พวกคณะอื่นไหวรึ"
        "พะ เพคะ หม่อมฉันจะทำสุดความสามารถไม่ให้พระองค์ผิดหวัง"
         นางละเอียดพูดตอบพระองค์ด้วยเสียงสั่นหวาดกลัว
         พระราชาจึงบ่นต่อ แต่สายตากลับจับจ้องไปที่นางรำโสภีคนสวยไม่วางตา นึกในใจ
        "นางรำคณะนางละเอียด สวยใสกันทุกคน นอกจากนางละเอียดแล้วคนอื่นข้ายังไม่ได้ลิ้มลองเลย โดยเฉพาะนางโสภีที่สวยสดุดตากว่าใคร ปีก่อนยังเห็นเป็นเด็กอยู่เลย มาปีนี้ดูสวยเปล่งปลั่งน่าเย็ดจริง ข้าพลาดไปได้ไง ทำอย่างไรจะหาทางเย็ดนางได้ให้ดูดี ว่าไม่ใช่อำนาจข่มเหงนะ"
        พระราชาคิดในใจอย่างรวดเร็ว แต่ปากกลับพูดว่า
        "คณะเจ้าทำไมมันอ่อนแอขี้โรคกันจัง ก่อนนั้นก็ได้ข่าวว่จากพระธิดาว่าพี่โสภีป่วย ต่อมาก็เป็นจำปี จำปา ตอนนี้ก็ป่วยอีก 4 คน ไอ้โรคไข้ทับรึดู มันเป็นโรคติดต่อหรือไง ถึงเป็นกันทุกคน ละเอียดเจ้ารู้สาเหตุไหม"
        พระราขาถามขึ้นมาลอยๆ ฝ่ายละเอียดกับคนอื่นไม่กล้าเอ่ยคำใด นั่งตัวสั่นกันหมด เพราะจะให้ตอบความจริงได้อย่างไรว่าเป็นเพราะโดนสุดสาครเย็ดจนไข้ขึ้นระบมช่องคลอดกันทุกคน ยิ่งโสภีโดนวันแรกถึงกับเดินขาเป๋เสียศูนย์ไปเลย
        "ว่าไง เจ้าเห็นด้วยกับที่ข้าว่าไหม ฮึ ไหนว่ามาซิ หรือเจ้าคิดเห็นอย่างอื่น ข้าถามเจ้าอยูละเอียด"
       โสภีต้องเอามือตีแขนละเอียด บอกให้รู้ตัวว่า พระองค์ตรัสถามอยู่
       "หะ ถามข้า อูยส์ขออภัยเพคะ ถามหม่อมฉัน เห็นด้วยเพคะ"
       "ฮะ นี้เจ้ามัวแต่ใจลอยไม่ฟังทีข้าพูดเลยนี้หน่า พวกเจ้าทั้งหมดเลิกหวาดกลัวได้แล้ว แล้วตั้งสติฟังข้าให้ดีๆ"
       "ข้าว่าจะหานางรำมาเพิ่มให้ใหม่ เผื่อเจ็บไข้ได้ป่วยกันจะได้มีสำรองดีไหม"
       "หานางรำมาเสริมก็ดีเพคะ แต่กว่าจะฝึกซ้อมคงไม่ทัน"
       "ข้าไม่ได้หมายถึงในงานคราวนี้ แต่คิดเห็นถึงการณ์ข้างหน้า ไหนโสภีเงยหน้าขึ้นมาซิ"
        คราวนี้ละเอียดเป็นฝ่ายเอามือตีแขนโสภีบ้าง  พระราชาจึงยื่นหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ
       "ช่างสวยจริงๆ แก้มขาวอมชมพู ปากเรือนแดง น่าจูบน่าฟัดยิ่งนัก
        พระราชารำพึงในใจ
      "เจ้าเป็นศิษย์เอกของนางละเอียดรึ แถมสวยกว่าใครในคณะ ตอนนี้รำเก่งแค่ไหน"
       นางโสภีรู้สึกสยิวตัวทั้งเขินอายที่ถูกพระราชาจ้องมองด้วยสายตาเจ้าชู้จนเขินอายยิ่งเพิ่มความน่ารักและใคร่กระหายยิ่งขึ้น
      "อา น้องโสภีก็เก่งอยู่เพคะ จะให้นางรำถวายให้ชมไหมเพคะ"
      ละเอียดช่วยพูดขึ้นเพื่อให้ผ่อนคลายขึ้น
      "ตอนนี้ยังไม่ต้องหรอก ไว้คืนนี้ให้นางเตรียมตัวให้พร้อม เตรียมท่ารำพร้อมชุดสวยให้นางมารำถวายให้ข้าชมในห้องบรรทม หากข้าเห็นว่านางพร้อม ที่จะเป็นหัวหน้าคณะก็จะได้จัดหาเลือกสรรนางรำมาเพิ่มให้คณะของเจ้าอีก เป็นคณะสำรอง ให้พวกเจ้าเลือกสรรเองแล้วกัน หานางรำมาใหม่ให้สวยงามไม่แพ้เจ้าแล้วกันนะโสภี"
     "เอาละวันนี้เสร็จธุระแล้ว ไว้คืนนี้เจอกันนะโสภี"
     พระราชาตรัสเสร็จแล้วก็เดินออกจากห้องไป

ภาพประกอบไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องแต่อย่างใด

     "ยินดีด้วยนะ น้องโสภี"
      นางละเอียดพูดพร้อมกับเข้ามาสวมกอดโสภีอย่างยินดี ทั้งจำปีและจำปาต่างเข้ามาจับมือสวมกอดหอมแก้มโสภีเช่นกัน
     "พระราชาทรงโปรดเจ้าแล้ว น้องโสภีได้เลื่อนเป็นหัวหน้าคณะแล้ว ตามปรารถนาของน้องโดยไม่ต้องไปแข่งขันไม่ว่าชนะหรือแพ้เจ้าก็สมปรารถนา"
     โสภียิ้มอย่างเขิน
     "แต่ว่า พระองค์ยังไม่บอกให้ชัดเจนเลยนะ"
     "โอ้ย มันแน่นอนอยูแล้วเชื่อพี่ซิ เจ้าไปเตรียมตัวอาบน้ำปะแป้ง ใส่น่ำหอมน้ำปรุงให้ชื่นใจ เตรียมถวายงานได้เลย"
     "ถวายงาน อะไร"
     "เจ้าอย่าทำโง่หน่อยเลย พระองค๋ไม่ได้ให้เจ้าไปรำให้ดูอย่างเดียวหรอก ไม่งั้นจะเรียกให้ไปห้องบรรทมอย่างนี้"
      ว่าแล้วละเอียดก็ก้มลงกระซิบข้างหู
      "เจ้าเตรียมโดนเย็ดได้เลย โดนแน่ๆ"

ภาพประกอบไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องแต่อย่างใด

        คืนนั้นโสภี แต่งตัวในชุดขาวห่มสไบยาวมาพร้อมกับพานพุ่มดอกมะลิอันหอมกรุ่น ไม่เพียงแต่ดอกมะลิเท่านั้นทั้งเรือนร่างของโสภีก็อบแป้งร่ำน้ำปรุงจนหอมกรุ่นไปทั่ว แค่เฉียดเข้าใกล้ยังทำให้พระราชาได้กลิ่นจากกายสาวของโสภีทำให้เกิดความกระสันปั่นป่วนยิ่ง นางทั้งร้องรำเสียงหวานด้วยกริยาอันอ่อนช้อย ทำให้พระองค์พึงใจยิ่งนัก กำลังเคลิบเคลิ้ม โดยไม่รู้ตัวว่าโสภีจบการรำถวายพระพรตั้งแตเมื่อไร แลเห็นโสภีก้มหมอบส่งพานพุ่มดอกมะลิที่บรรจงร้อยเป็นพวงอย่างวิจิตรสวยงามยื่นถวายให้พระองค์ตรงหน้าแล้ว
พระองค์ทรงก้มลงแต่แทนที่จะเอื้อมมือหยิบมาลัยกลับเอามือเกาะกุมมือของโสภีที่ประคองจับพาน และฉุดดึงร่างของนางขึ้นมาให้นั่งข้างพระองค์
        "ลุกขึ้นเถอะโสภี"
        โสภีรู้สึกตระหนก แต่โอนอ่อนยอมแต่โดยดี
        "มาลัยที่เจ้าบรรจงร้อยมาแม้สวยกลิ่นหอม แต่กลับยังไม่หอมชื่นใจเท่าตัวเจ้าที่นั่งอยู่ข้างกายข้าเลย"
       "เจ้าต้องการมาเป๋นสนมของข้าหรือไม่"
       พระราชาไม่ให้เสียเวลาตรงเข้าเรื่องเลย ความจริงในใจโสภีตื่นเต้นยินดีอยู่ไม่น้อย แต่ที่พรั่นพรึงเพราะนางได้มีอะไรกับสุดสาครแล้ว กลัวพระราชาจะจับได้อาจมีโทษทัณฑ์ได้
       "ว่าไง ข้าถามทำไมไม่พูดละ นิ่งเฉยแบบนี้"
       โสภีได้ยินถึงกับตกใจกลัว รีบทรุดลงไปหมอบกราบแทบเท้า
       "ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า หม่อมฉันมิบังอาจ.."
       พระราชาเห็นโสภีมีท่าทีหวาดกลัวเฃ่นนี้ อดนึกประหลาดใจและเอ็นดูมิได้ ทรงตรัสถามอย่างอ่อนโยน
       "โสภีเจ้าเป็นอะไรไปหรือ ไม่ต้องหวาดกลัว ลุกขึ้นมาแจ้งกับข้า ข้าจะไม่เอาผิดใดๆกับเจ้า รีบลุกขึ้นมา"
       โสภีโดนประคองขึ้นมานั่งดั่งเดิมและโดนสวมกอดอย่างถนุถนอม แลเห็นพระองค์ไม่ได้มีท่าทีโกรธใดดั่งวาจาก็รู้สึกอุ่นใจชึ้น
       ฝ่ายพระราชานับเป็นเสือร้ายแห่งสตรีอย่างแท้จริงที่ไม่มีทีท่าจะทำให่เหยื่อตกใจประการใดกลับคิดในใจว่า
      "ไม่เลวแฮะนางรำผู้นี้ช่างเรียกร้องความสนใจได้ดีทีเดียว ยิ่งทำสะอึกสะอิ้นบ่ายเบี่ยงไม่ยินยอมโดยง่าย กลับยิ่งทำให้ข้าสนุกเร้าใจขึ้น แต่เดี๋ยวข้าจะพิชิตให้เจ้ายินยอมให้ได้"
      ทรงคิดแต่กลับพูดไปว่า
      "ดูซิทำไมตัวสั่นอย่างนี้ มีอะไรก็ว่ามา โปรดรู้ไว้แม้ข้าจะมีสนมมากมายแต่หากใครไม่เต็มใจข้าก็ไม่เคยบังคับใคร หรือเจ้ามีชายใดที่แอบชอบหรือ ไม่ต้องกลัวข้าจะเอาผิด และสัญญาที่ข้าให้ไว้ว่าจะให้เจ้าเป็นหัวหน้าคณะนางรำอีกคณะก็ยังคงเดิม ขอเพียงเจ้ามีความสัตย์ และจริงใจต่อข้าดังข้ามีต่อเจ้าเท่านั้น"
      โสภีได้ยินพระราชากล่าวต่อนางอย่างนุ่มนวล ไม่มีทีโกรธสักนิดก็เบาใจกล้าพูดต่อพระองค์
     "หามิได้เพคะ หม่อมฉันไม่มีชายใด แม้เคยมีก็เป็นไปไม่ได้ที่จะกลับมาคู่กัน ด้วยชายผู้นั้นได้มีภรรยาไปแล้ว"
      โสภีหยุดนิดหนึ่ง จึงพูดต่อ
      "เพียงหม่อมฉันยังอยากเป็นางรำและเป็นพี่เลี้ยงพระโอรสอยู่เท่านั้น"
      "ฮ่า ฮ่า ฮ่า เหตุผลเจ้าไร้เดียงสาสิ้นดี เจ้าเป็นสนมข้าก็ยังสามารถทำหน้าที่ทั้งสองอย่างนั้นได้อยู่ แต่เอาเถอะตามใจเจ้า ทำไมเจ้าถึงอยากเป็นพี่เลี้ยงพระโอรสละ หรือเจ้าชอบพระโอรสหรืออย่างไร สุดสาครยังเด็กอยู่นะ"
      พระราชาแกล้งกระเซ่าเล่นไม่จริงจัง แต่กลับไปโดนใจโสภีโดยไม่รู้ตัว
     "คือ พวกหม่อมฉันเพียงแต่เอ็นดูพระโอรสเท่านั้นเพคะ"
     "เอาข้าตามใจเจ้า อยากเป็นพี่เลี้ยงก็พี่เลี้ยง  เอ...ที่เจ้าว่าพวกหม่อมฉันยินดีเป็นพี่เลี้ยงพระโอรสตลอดไป หมายถึงใครบ้างละ"
     "เออ..พวกเราชาวคณะทั้ง 8 คนเพคะ"
     "อุวะ..อย่างนั้นหรือ"
      ถึงตรงนี้พระราชากลับส่งเสียงดังขึ้น ทำให้โสภีชักใจไม่ดี กลัวว่าจะกล่าวอะไรผิดพลาดไปจึงหน้าเสียอ้ำอึ้งไป ที่เป็นเช่นนี้เพราะสาเหตุที่โสภีต้องการปกป้องพวกพ้อง กลัวว่าหากพระองค์เรียกใครมาถวายงานแล้วพบความจริงขึ้นมาว่าต่างผ่านการมีเพศสัมพันธ์มาก่อน จะมีอาญาขึ้นมาได้
     "เอ๊ะ ข้าเคยสั่งไปก่อนหน้าให้พวกเจ้าเพียง 4 คนไปเป็นพี่เลี้ยงพระโอรส ที่เหลืออีก 4 เป็นพี่เลี้ยงพระธิดาไม่ใช่หรือ ทำไมถึงไปดูแลกันหมดจนป่วยไข้กันละ"
     พระราชาพูดขึ้นมา ทำให้โสภีตกใจตัวสั่นอีกหน แต่พระองค์ไม่ได้มีเจตนาที่จะสิบสาวความใด เพียงคิดในใจ
     "นางรำนี้สำคัญ ได้คืบเหมือนเอาศอก ลีลามากเหมือนม้าพยศ  ข้าจะปราบให้เชื่อง จับเย็ดให้จั่งหนั่บทีเดีบว"
     คิดแล้วจึงแกล้งพูดหยั่งเชิงโสภีอีกหน
     "งานแข่งขันฟ้อนรำที่ข้าจัดขึ้น จะมีเจ้าเมืองแว่นแคว้นต่างๆมาร่วมงานชมดูพวกเจ้า เปิดโอกาสให้พวกเจ้าอวดโฉม ซึ่งทำให้พวกเจ้าได้รับเลือกจากเจ้าเมืองแว่นแคว้นที่พึงใจขอไปเป็นสนม กำนัล ได้ดิบได้ดีก็มาก หากพวกเจ้าปรารถนาจะเป็นพี่เลี้ยงอยู่กับพระโอรสสุดสาคร ข้าก็จะกันพวกเจ้าไว้ จะทำให้พวกเจ้าเสียโอกาสเองนะ จะเอาเช่นนี้หรือ"
      "เพคะ พวกหม่อมฉันปรารถนาที่จะเป็นพี่เลี้ยงพระโอรส และอยู่ปรนนิบัติพระองค์ในเมืองการะเวกตลอดไปเพคะ"
      "ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าตอบได้ดีทีเดียว มาให้ข้าหอมแก้มหน่อยซิ"
      โดยไม่รั้งรอให้โสภีว่าอะไร พระองค์ก็เข้าสวมกอดและใช้ริมฝีปากพร้อมกดจมูกตัวเองเข้ากับแก้มนวลขาวของนาง โสภีสดุ้งเล็กน้อยแต่คิดว่าพระองค์อาจทำไปเพราะเอ็นดูกระมั่ง ทีไหนได้พระราชาไม่ได้หอมแก้มเพียงครั้งกับพลิกจูบไปทั้งแก้มซ้ายขวาโสภีไม่หยุดจนทำให้โสภีเกิดความแสยงสยิวขึ้นมา
      "เดี๋ยวก่อนเพคะ พระองค์ไหนว่าจะให้หม่อมฉันเป็นนางรำพี่เลี้ยงพระโอรสไม่ใช่หรือ"
      "ก็ใช่นะซิ ข้าก็ทำตามที่เจ้ายินดีและเต็มใจอยูไง"
      "เดี๋ยวๆ เพคะ เข้าใจผิดหรือไม่เพคะ"
      "ก็ไม่ผิดอะไร"
      พระองค๋พูดแต่มือยังกอดกระชับโสภีไว้
     "ไม่มีใครบอกเจ้าหรือเรื่องธรรมเนียมของพี่เลี้ยงพระโอรสหรอกหรือ"
     "ธรรมเนียม ?"
     โสภีงงชักเอะใจขึ้นมา
    "ก็ธรรมเนียมของเมืองการะเวก ผู้เป็นพี่เลี้ยงพระโอรสไม่เพียงแต่ดูแลพระโอรสเท่านั้น ต่อไปยังต้องมีหน้าที่สอนเรื่องหญิงชายการมีสัมพันธ์ให้ทราบด้วย ข้าจึงจำเป็นต้องสอนเรื่องนี้ให้เจ้ารู้ เพราะหากเจ้าไม่รู้ต่อไปจะสอนพระโอรสอย่างไร ข้าจะเป็นครูให้เจ้าเอง"
     โสภีตลึงพูดไปพูดมา พระราชากลับหาเหตุจะเย๊ดนางจนได้
     โสภีตกใจผุดลุกขึ้น แต่ผ้าแถบและสไบที่พันกายโดนมือพระราชาดึงไว้ จึงทำให้ร่างของโสภีต้องยืนหมุนเป็นลูกข่าง เป็นการหมุนตัวออกจากผ้าที่นุ่งจนมันหลุดออกมาหมดเผยให้เห็นท่อนบนเปลือยเปล่า นมขาวปรากฏแก่ตาพระราชาวับๆแวม ด้วยโสภีรีบยกมือขึ้นกอดอกปิดไว้
     "ว๊าย ตาเถร อุ้ยพระองค์เสื้อผ้าหม่อมฉันหลุดหมดแล้ว คืนให้หม่อมฉัน"
โสภีเผลอแสดงอาการกระเง้ากระงอดออกมาเดี๋ยวหนึง แต่ระงับไว้มองเห็นพระราชาถือผ้าสไบที่นางนุ่งห่มไว้ในมือ หัวเราะร่า
     "บ๊ะ ฃ่างเหมือนระบำเปลืองผ้าไม่ผิด สวยกว่าที่เจ้ารำเมื่อกี้อีก เข้ามาเอาคืนไปซิ"
พระราชารู้สึกเริงร่า นางรำโสภีทำให้พระองค์ว่าไม่เตยมีใครทำให่รู้สึกตื่นเต้น เร้าอารมณ์กระหายใคร่เฃ่นนี้มานาน มีอารมณ์อยากครุกรุ่นไปหมด
      "ว๊าย ตาเถรอย่านะเพคะ"
      โสภีมัวแต่ลังเลไม่เข้ามาสักที พระองค์เลยผลุดเข้าไปกาโอบอุ้มร่างโสภีขึ้นพาไปบนเตียงทันที ไม่รอช้าให้โสภีนึกหาทางมาบ่ายเบี่ยงอะไรอีกต่อไป
   โสภีพอรู้ตัวก็หลังติดเตียงโดนพระราขาจับสองแขนนางกางออกจับขึงพรืดบนเตียงจะหลบไปทางไหนก็ไม่พ้ยโดนจูบไซร้สองแก้มและซอกคอจนแดงไปหมด
   "อูยส์ พระองค์อย่าทำอย่างนี้ซิเพตะ "โสภีหมดท่าร้องอ้อนวอน
   "ข้าซิตามใจเจ้าทุกอย่าง อยากทูลขออะไรข้าก็ให้ ตอนนี้เจ้าต้องทำตามใจข้าบ้าง อยากเป็นพี่เลี้ยง ช้าก็จะสอนให้ กลับดื้อดึงไม่ยอมเรียน แล้วจะมีความรู้อะไร อย่าดื้อข้าจะสอนวิชาความรู้ให้ ตั้งใจเรียนให้ดีๆ
   โสภีฟังแทบอยากร้องไห้ โดนพระราชามาไม้นี้ โสภีผู้ชาญฉลาดถึงกับไปไม่เป็น โดนพระราชาซุกไซร้ไปที่เต้านมขนาดเป็นกระเปาะกำลังดีจนเผลอครางซี้ดส์ซ้าดออกมาเอามือลูบไปที่ศรีษะของพระองค์อย่างลืมตัว พระราชาเอามือดึงผ้าถุงโสภีขึ้นมากองที่หน้าท้องโสภี ทั้งย่อตัวเองลงดึงกางเกงนอนตัวเองออกทั้งที่ยังก้มหน้าซุกไซร้ไปทั่วเต้านม แล้วจึงเปลี่ยนกลับขึ้นไปจูบนาง ครั้งนี้ไม่เพียงแต่จูบแก้มเท่านั้นยังประกบจูบปากโสภีที่อ้าเผยอออกสอดลิ้นเข้าไปกระหวัดลิ้นโสภีจนรู้สึกรัญจวนเกิดอารมณ์กระสันต์สวาทไปกับพระองค์เช่นกัน
       ส่วนเบื้องล่างโสภีรู้สึกเหมือนกำลังโดนอะไรแข็งๆมาถูไถปากรูหีนางทำให้มันฉ่ำแฉะ  โสภีกำลังเพลินๆเพราะโดนทั้งจูบทั้งเขี่ยรูเบื้องล่างจนเสียวไปหมด แต่พอนึกได้ว่าไอ้สิ่งที่กำลังเขี่ยถูไถทักทายรูหีนางขณะนี้และพยายามมุดเข้าไปข้างในรูหีน้อยๆของนาง มันไม่ใช่นิ้วมือของพระราชาแล้วละ เพราะมันทั้งใหญ่แถมไม่มีเล็บเช่นนี้ มันเป็นไม่ได้นอกจากควยของพระราชาที่กำลังจะเย็ดนาง
       โสภีเกิดความวิตกเลยทำให้นางเก็งขาที่อ้าอยู่และขมิบรูหีตัวเองแน่นทำให้พระองค์แทงควยไม่เข้า
      "โสภี เก็งขมิบรูแบบนี้แทงควยเย็ดลำบาก ข้าคงใจร้อนไปเดี๋ยวเล้าโลมใหม่"
      พระราชาคิดแล้วจึงก้มลงดูดนมตั้งเต้าของโสภึอีกหน คราวนี้ไม่จูบดูดนมเท่านั้น ยังจูบไล่ดะลงไปที่ท้องแล้วจับแยกขาโสภีออกสำรวจที่รูโยนีของโสภี เอานิ้วแทงเข้าออกทั้งยังแบะรูหีของโสภีออกชมดู โสภีแสนอายแต่ก็เกิดกำหนัดขณะจะหุบขาเข้า ก็โดนพระราชาจับข้อขาไว้แน่น และก้มลงเอาลิ้นตวัดเลียไปทั้วรูหีของนาง
      "อุ้ย..อย่าเพคะ หม่อมฉันเสียวหี โอ้ย..มันสกปรก อ๊ายส์ สะ เสียวหีเพคะ ซี้ดส์สสส โสภึเสียว...อ๊ายสสส์ เสียวแทบใจจะขาด โอ๊ย..สะ ส เสียว ซึ้ดส์"
      โสภีร้องระงมลั่นห้อง โดนลิ้นสากๆ ของพระราชาทั้งเลียทั้งแทงเช้าไปรัวที่เม็ดกระสันต์แทบขาดใจ
      พระราชาดูดเลียหีนางรำโสภีคนสวยจนน้ำแตกเต็มรู จนปากตัวเองเลอะน้ำเสียวโสภีไปหมด คำนึงในใจ
     "ดูแล้วโสภีคงเคยผ่านการร่วมเพศโดนคนรักเย็ดมาก่อน น้ำเสี้ยนออกเต็มรูอย่างนี้ไฉนไม่ยอมข้า หรือว่า.."
      พระราชาเริ่มอ่านใจโสภีได้ถูกจึงพูดขึ้น
     "โสภีเจ้าอย่าเก็งนักซิ มันจะทำให้เจ็บเปล่า ทำตัวตามสบายเหมือนตอนเจ้าถูกคนรักเจ้าเย็ดนั้นแหละ"
     โสภีได้ฟังถึงกับหน้าชา ส่ง้สียงตะกุกตะกัก
    "พระราชา อ้า...หม่อม ๆ ฉัน"
    "ไม่ต้องวิตกกังวลอะไร ถึงเจ้าจะโดนใครเย็ดมาก่อนข้าก็จะไม่เอาโทษใดๆ นางสนมกำนัลข้าหลายคนต่างก็โดนใครเย็ดมาก่อน แต่ข้าแกล้งทำเป็นปิดตาข้างหนึ่งเป็นมองไม่เห็น เพื่อความสบายใจทุกคน เจ้าแม้ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์บิ่งดี ข้าจะได้สอนวิชาพี่เลี้ยงได้สะดวกขึ้น"
    โสภึได้ฟังค่อยโล่งอก นึกในใจพระองค์ช่างปรีชายิ่ง
    "ทีนี้อย่าเก็งนะ ร่วมมือกับข้าจะได้ไม่เจ็บ และสนุกกัน"
    พระราชาว่าแล้วค่อยบรรจงสอดท่อนควยแทงเข้าไปในรูหีที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำเสี้ยนเสียวของโสภี
    "อุวส์"
    โสภีร้องมาสั้นๆเหมือนจุกอยู่ในลำคอ เพราะควยของพระราชาใหญ่แค่ทิ่มปักลงไปแค่หัวบักใหญ่เข้าไปก็ทำให้โสภีรู้สึกเจ็บจิ้ดราวกำลังถูกมีดแทง สุดสาครว่าใหญ่แล้วยังสู่ของพระราชาไม่ได้ ที่เป็นเช่นนี้เพราะสุดสาครเป็นเด็กที่มีขนาดควยแม้ใหญ่กว่าเด๊กทั่วไปเล็กน้อยเท่านั้น และเกิดจากจินตนาการและความใหม่สดของโสภีที่ไม่เคยโดนเย็ดจึงทำให้รู้สึกมันใหญ่มาก ไม่เหมือนของพระราชาที่มีความใหญ่ของจริง โสภีโดนขยับเข้าออกหลายที ได้แต่ร้อง สะอึ้ย ๆ ทุกครั้ง เหมือนตอนที่โดนเย็ดครั้งแรกก็ไม่ปาน
     "โสภี รูหีเจ้ามันเล็ก แถมคับแคบเข้าลำบากหน่อย"
     "อา..โอ๊ย ของพระองค๋มันใหญ่ต่างหากเพคะ"
     โสภีว่าพลางเอามือจับยกขาตัวเองกางออกเต็มที่เพื่ให้มันเข้าได้สดวกขึ้น
    "งั้นเหรอ ของข้าใหญ่แต่ผู้หญิงชอบ นางสนมกำนัลที่โดนข้าเย็ดต่างชอบกันทั้งนั้น อักหน่อยเจ้าก็จะติดใจ"
     พระราชาช่างช่ำชองในการเย็ดยิ่งนัก เพราะไม่ได้ทำให้โสภีต้องเจ็บนาน ชั่วเวลาประเดี๋ยงพระองค์ก็สามารถส่งลำควยของตัวเองเข้าไปอยู่ในรูหีของนางรำคนสวยได้หมด และใช้เวลาอีกไม่นานก็สามารถปรับสมดุลของควยกับรูหีได้สมดุลกันทำให้ซอยควยเข้าออกได้สดวกขึ้น จนโสภีต้องเริ่มครางออกมาอย่างกระสันเสียว
      "อ้า..ซี้ดส์  พระองค์ขา พระองค์ชา"
     "เป็นไงบ้างโสภี ไม่เจ็บแล้วใช่ไหม"
      พระราชาไม่พูดเปล่า จับขาโสภีงอเข่าอัดควยกระเด้าเย็ดโสภีอย่างหนัก จนหัวสั่นหัวคลอนไปหมด
      "อุ้ยส์ ไม่ ไม่เจ็บเหมือนแรก ๆ แต่พระองค์ ทรงเย็ดแรง แรง อูวส์"
      โสภึร้องระงมเพราะโดนตวยเย็ดเข้าเต็มรูเต๋มแทบไม่มีที่ว่าง ส่วนพระราชาก็รู้สึก รูหีโสภีทั้งบีบทั้งรัดควยทั้งลำรู้สึกสนุกที่โดนรูหีแสนวิเศษ ทั้งตอดทั้งดูดจึงยิ่งจ้วงเย็ดเป็นการใหญ่ พลางพูดว่า
      "ก็รูหีเจ้าเย็ดมันส์ดีอย่างนี้ มิน่าถึงเล่นตัว ต้องเย็ดหนักๆแบบนี้ถึงสนุก เย็ดเหยาะๆแหยะๆ มันไม่เรียกว่าเย็ด เย็ดกันต้องเย็ดกันแรงๆแบบนี้"
      พระราชาว่าพลางยิ่งกระหน่ำเย็ดลงไปอีก ขาของโสภีตอนนี้ถูกยกดันขึ้นไปอยู่บนหัว โสภีแม้แต่จะคิดส่ายรูหีหนียังทำไม่ได้ เพราะโดนพระราชาจับเย็ดในท่ายกล้อแบบนี้ รูหีโสภีจึงมีแต่โดนเย็ดเอา ๆ ๆ อย่างเดียว
      โสภีมองเห็นภาพรูหีของตัวเองโดนควยเย็ดเข้าๆออกไม่หยุด ทั้งตื่นเต้นทั้งเสียวที่โดนควยเสียดสีเม็ดแตดกระสันเสียวอย่างต่อเนื่อง จนทนไม่ไหวถึงกับน้ำแตกคาควยออกมา แถมยังโดนกระหน่ำไม่หยุดอย่างนั้นจนทำให้มันแตกเป็นฟองฟ่อดไหลทะลักออกมาจนล้นรู
     "โสภีไหนบอกไม่เสี้ยนไง โดนเย็ดหน่อยเดียวน้ำแตกแล้ว"
     พระองค์พูดพร้อมกับค่อยดึงท่อนควยออกจากรูหีโสภี อดตื่นตากับภาพน้ำเสี้ยนของโสภึที่แตกเป็นฟองฟ่อดไหลออกจากรูหีโสภีไม่ได้เช่นกัน
    "แหม พระองค์นี้พูดอะไรไม่รู้ แถมดูอะไรอีก หม่อมฉันอายนะ"
    " ฮ่า ฮ่า ฮ่า เรามาเย็ดกันต่อ ช้าทำให้เจ้าน้ำแตกแล้ว ตอนนี้ถึงคราวเจ้าทำให้ข้าน่ำแตกมั่ง"
     พระราชาว่าแล้ว ก็เอาควยจับใส่รูหีที่เยิ้มไปด้วยน้ำเงี่ยนของโสภีอีกหน ทีนี้พระองค์จับขาโสภีพลิกไปด้านข้างแล้วทำการเย็ดในท่าตะแคงโสภีได้แต่ร้องระงมไม่หยุด
    "โสภีนี่ช่างปลุกเร้าอารมณ์ดีเหลือเกิน ยิ่งร้องไม่หยุดทุกครั้งที่ข้าเย็ดแบบนี้ ยิ่งทำให่เงี่ยน ทั้งรูปร่างหน้าตาก็ถูกใจ(ตรงเสป็ค) ไม่ได้เย็ดมันส์ๆอย่างนี้มานาน"
     พระราชาทรงคิดในใจ พลางบอกให้โสภีพลิกตัวโสภีให้
โก่งโค้งกับที่นอน ส่วนพระองค์ก็เปลี่ยนไปคุกเข่าด้านหลังโดยที่ควยยังคาอยู่ในรูหีโสภี
     "พั่บ ๆ ๆ "
      พระราชาซอยเย็ดในท่าหมาแบบดุเดือดไม่มีการออมแรง พลางเอามือแบะตูดโสภีเล่น
"บ๊ะ รูคูดยังแดงๆอยู่ท่าจะยังไม่เคย ไว้ข้าต้องลองเย็ดตูดโสภีดูซักหน่อย แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว"
      พระราชาคิด ตอนนี้สุดจะกลั้นความเสียวไว้ได้จึงระเบิดน้ำเงี่ยนตัวเองออกใส่รูหีของโสภีอย่างมากมายสุขสุดยอดยิ่งนัก ก่อนทิ้งตัวลงคว้าโสภีเข้ามากอดจูบอย่างรักใคร่
      ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพระองค์แสนจะติดใจเสน่หาโสภีแค่ไหน เช่นเดียวกับโสภีที่ก้รู้สึกเสน่หาในความแปลกใหม่ของการเย็ดจากพระองค์เช่นกัน และรู้สึกเป็นการดีที่พระองค์ไม่ถือสาเรื่องความบริสุทธิ์ ทำให้หมดกังวลว่าหากตัวเองเกิดพลาดท่าไปท้องกับสุดสาครจะเป็นเช่นไร เพราะหากเกิดเช่นนั้นก็จะได้ว่าได้ท้องกับพระองค์
   พระราชาใช้เวลาพักไม่นานเนื่องจากยังทรงหนุ่มแน่นแถมโด้ปบำรุงกำลังทุกวัน และติดใจโสภีไม่จางหาย จึงเริ่มเปิดเกมส์เย็ดกับโสภี โดยโสภีตอนนี้กลับยินยอมพร้อมใจทุกอย่าง
   พระราชาเริ่มเปิดเกมส์กับโสภีในท่าหมาหรือเรียกให้ดีคือท่ากวางเหลียวหลัง โดยพระองค์ให้โสภีหันหน้ามาจูบกันทั้งๆที่ซอยเย็ดอยู่ด้านหลัง และเช่นเดิมโสภีก็ส่งเสียงครางอย่างไพเราะอ่อนหวานไม่ขาด ครั้งนี้พระราชาไม่เพียงแต่เย๋ดโสภีได้หลัง ยังเอานิ้วชอนไชเข้าไปในรูตูดโสภีเล่นอีกด้วย
      "อุ้ย พระองค์ขา อาห์ ..อ๋อยส์ อย่าเอานิ้วไช อย่างนั้นซิ มัน ๆ จะสกปรกมือพระองค์ "
      พระราขาได้ฟังสุดจะห้ามใจตัวเองได้ กลับเอามือหยิบขวดน้ำมันมะกอกที่ตัวเองเตรียมไว้ด้านข้าง เทชโลมใส่รูตูดโสภี จนรู้สึกเย็นๆเข้าไปในรูตูด ไม่ทันที่โสภีจะร้องทักอย่างใด พระราชาก็ดึงควยตัวเองออกจากรูหีเปลี่ยนมาใส่ในรูตูดโสภีแทน
      "โอ๊กส์ ว๊ายตาเถร ผิดๆ รูแล้ว พระองค๋ อูยส์"

   โสภีทำท่าดิ้นจะไม่ยอม แต่พระราขาทรงแข็งแรงเอามือจับช้อนยกขาโสภีขึ้นก่อนเอนหงายหลังลงไปนอนราวกับนักมวยปล้ำที่แสดงท่าพิสดาร
   โสภีโดนจับล็อคทั้งมือและขาไปในตัวหมดทางดิ้นหนี เลยถูกพระราชาเด้งควยใส่รูตูดอย่างหนัก
        "ไม่ผิดหรอกโสภี นอกจากรูหีแล้วรูตูดก็เย็ดได้"
โสภีได้แต่ร้องจ๊ากส์ว่าไม่เอาๆ แล้วภายหลังโดนพระราชากระเด้งกระเด้ารูตูดอยู่พักเดียวก็สิ้นฤทธิ์ ปล่อยให้พระองค์กระเด้าเย็ดรูตูดอย่างเมามันส์ จนน้ำแตกมาอีกหน
        "โสภีเจ้าช่างเยี่ยมจริงๆ"
        พระราชากล่าวชมภายหลังจากที่เสร็จสมอารมณ์หมายอีกหน เอามือลูบผมโสภีอย่างแสนรัก
        "จะให้เจ้าเป็นสนมเอกก็ไม่เอา อยากเป็นพี่เลี้ยงก็เป็นไปก่อน วันนี้เจ้าได้ความรู้ไปเยอะเลย วันนี้เจ้านอนอยู่กับข้านี้แหละ ไว้เราค่อยฝึกกันอีก"
        ยังต้องฝึกอีกเหรอ"
        โสภีคิดในใจ ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
        "ไว้ให้พวกที่เหลือมาฝึกแทนข้าบ้างเฮอะ"
                               .................................
       ติดตามต่อไปในตอนหน้า สุขสันต์วันเกิดสุดสาคร เป็นตอนอวสาน
       ช่วงนี้ผู้เขียนรู้สึกติดขัดในบทบรรยายเอ็กซ์มากกว่าเนื้อเรื่อง หากไม่ถูกใจต้องขออภัยด้วยครับ

พระราชาช่างสรรหาข้ออ้างดีเหลือเกิน 

เหมือน​สุดสาคร​โดน​ตี​ท้าย​ครัว​เลย​ครับ​ นางรำเจอ​พระราชา​ยังงี้​จะ​ติด​ใจ​จน​ไม่​กลับมา​หาสุดสาคร​ไหม​ครับ​เนี้ย​

ระดับพระราชา มีเหรอใครจะกล้าขัด