หลังจากความสนิทสนมยาวเกินสองเดือน เนตรนภาก็ตัดสินใจ จะไปอยู่บ้านเดียวกับเรนนี่
ซึ่งปรากฏว่าสาววเรนเองนั้น เช่าหองพักหญิงล้วนคุณภาพสูงอยู่ ห้องหับที่ดูสะอาดสะอ้าน จานที่ถูกล้านและเก็บจนเรียบร้อย
ทำให้สาวเรนนี่ดูงามขึ้นไปอีก เมื่ออยู่ในห้องนั้น ร่างงามจิบน้ำสตอเบอรี่ พลางนอนเอกเขนกดูที่วี


ดูไม่อนาทรร้อนใจกับชีวิต จนทำให้เนตรนภาแปลกใจ ที่พี่สาวที่เธอนับถือ แข็งแกร่งทางจิตใจ มากกว่าที่เธอประเมินใว้ตอนแรก
หลายเท่า สาวเนตรที่อุ้มตุ็กตาหมีเอ่ยถามพี่สาวที่เธอรัก
"ใจแข็งแรงดีแล้วใช่มั้ยคะ พี่เรนนี่" เรนนี่ยิ้ม ก่อนสาวเกาหลีจะกางแขนออก ดึงตัวสาวน้อยเข้ามากอดใว้แนบกาย แวววตาสะท้อนว่า
ความผูกพันธ์ที่สองสาว มีให้กันมาอย่างยาวนานนั้น ได้กลายมาเป็นเรื่องจริงแล้ว


"หรือว่าพี่มีคนที่พี่ชอบใหม่แล้วคะ พี่เรนนี่" คำพูดนี้ทำเอาสาวเกาหลีคนสวย ถึงกับหน้าแดง แล้วพยักหน้า
"พี่สาวรักใคร หรือว่าเป็นคนที่พวกเรารู้จักอยู่แล้ว " สาวน้อยวัย 15 ปีถามขึ้น พลางทำตาโต


เรนนี่พยักหน้า ก่อนจะทำหน้าแดงซ่าน ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"พี่นะรักเขา แต่ไม่รู้ว่าเขาจะรักพี่ด้วยหรือเปล่า"


"พี่สาวรักใครคะ บอกเนตรหนอยไดมั้ย" สาวน้อยทำหน้าตาสดใส พลางเอ่ยถามพี่สาวที่เธอนับถือ ด้วยสายตาเป็นประกาย


พี่จะบอกก็ได้ เรนนี่ตัดสินใจเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นในที่สุด
"คนที่พี่ชอบนะ พี่ชอบท่านผู้อำนวยการจอห์น"


...........................................................................................................................................................................


สาวน้อยจากบนฟ้า ออร่าส่องประกายใกล


ในใจเธอมีใคร  ที่ทำให้ใจโหยหา


ผูใดทำให้เธอ ต้องร่วงลงจากนภา


ดิ่่งลงจากบนฟ้า แสวงหาคู่บนดิน


กระดาษกลอนฉบับนี้ ถูกส่งมอบให้กับ ผู้อำนวยการจอห์นในวันอาทิตย์ ระบุว่าให้ไปที่สนามเด็กเล่น
ตอนกลางคืน เมื่อชายหนุ่มไปถึง ก็ได้ยินเสียงกระโดดของเรนนี่ พี่พุ่งเข้ามาจากด้านหลัง
พลางชูช่อดอกไม้ช่อใหญ่ขึ้น เอ่ยกลอนอีกบท


ความรักนิ่งดงาม ยิ่งกว่าทรามวัยคนใด
ความรักนี่ยิ่งใหญ่ ภูเขาใหนไม่อาจเที่ยม
รักของชั้นไม่เจียม อยากเทียมเธอที่เหนือจันทร์
แต่ชั้นขอสักวัน พอรักมั่นชั้นรักเธอ


สิ้นเสียงเรนนี่ก็คุกเข่า พร้อมส่งช่อดอกไม้ให้ผู้อำนวยการหนุ่ม ที่ยิ้มตอบแบบเขินๆ พลางรับช่อดอกไม้


หัวใจผมจะไม่จาก จะไม่พรากไปหนใด
หัวใจผมแม้ใหญ่ แต่ในใจจะมีเธอ
หัวใจผมไม่ฟุ้งเฟ้อ จะรักเธอ เธอคนเดียว


สิ้นเสียง เนตรก็เดินออกมาจากเงามืด พร้อมเล่นไวโอลินโคลเวอร์

หลังจากความสนิทสนมยาวเกินสองเดือน เนตรนภาก็ตัดสินใจ จะไปอยู่บ้านเดียวกับเรนนี่
ซึ่งปรากฏว่าสาววเรนเองนั้น เช่าหองพักหญิงล้วนคุณภาพสูงอยู่ ห้องหับที่ดูสะอาดสะอ้าน จานที่ถูกล้านและเก็บจนเรียบร้อย
ทำให้สาวเรนนี่ดูงามขึ้นไปอีก เมื่ออยู่ในห้องนั้น ร่างงามจิบน้ำสตอเบอรี่ พลางนอนเอกเขนกดูที่วี


ดูไม่อนาทรร้อนใจกับชีวิต จนทำให้เนตรนภาแปลกใจ ที่พี่สาวที่เธอนับถือ แข็งแกร่งทางจิตใจ มากกว่าที่เธอประเมินใว้ตอนแรก
หลายเท่า สาวเนตรที่อุ้มตุ็กตาหมีเอ่ยถามพี่สาวที่เธอรัก
"ใจแข็งแรงดีแล้วใช่มั้ยคะ พี่เรนนี่" เรนนี่ยิ้ม ก่อนสาวเกาหลีจะกางแขนออก ดึงตัวสาวน้อยเข้ามากอดใว้แนบกาย แวววตาสะท้อนว่า
ความผูกพันธ์ที่สองสาว มีให้กันมาอย่างยาวนานนั้น ได้กลายมาเป็นเรื่องจริงแล้ว


"หรือว่าพี่มีคนที่พี่ชอบใหม่แล้วคะ พี่เรนนี่" คำพูดนี้ทำเอาสาวเกาหลีคนสวย ถึงกับหน้าแดง แล้วพยักหน้า
"พี่สาวรักใคร หรือว่าเป็นคนที่พวกเรารู้จักอยู่แล้ว " สาวน้อยวัย 15 ปีถามขึ้น พลางทำตาโต


เรนนี่พยักหน้า ก่อนจะทำหน้าแดงซ่าน ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"พี่นะรักเขา แต่ไม่รู้ว่าเขาจะรักพี่ด้วยหรือเปล่า"


"พี่สาวรักใครคะ บอกเนตรหนอยไดมั้ย" สาวน้อยทำหน้าตาสดใส พลางเอ่ยถามพี่สาวที่เธอนับถือ ด้วยสายตาเป็นประกาย


พี่จะบอกก็ได้ เรนนี่ตัดสินใจเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นในที่สุด
"คนที่พี่ชอบนะ พี่ชอบท่านผู้อำนวยการจอห์น"


...........................................................................................................................................................................


สาวน้อยจากบนฟ้า ออร่าส่องประกายใกล


ในใจเธอมีใคร  ที่ทำให้ใจโหยหา


ผูใดทำให้เธอ ต้องร่วงลงจากนภา


ดิ่่งลงจากบนฟ้า แสวงหาคู่บนดิน


กระดาษกลอนฉบับนี้ ถูกส่งมอบให้กับ ผู้อำนวยการจอห์นในวันอาทิตย์ ระบุว่าให้ไปที่สนามเด็กเล่น
ตอนกลางคืน เมื่อชายหนุ่มไปถึง ก็ได้ยินเสียงกระโดดของเรนนี่ พี่พุ่งเข้ามาจากด้านหลัง
พลางชูช่อดอกไม้ช่อใหญ่ขึ้น เอ่ยกลอนอีกบท


ความรักนิ่งดงาม ยิ่งกว่าทรามวัยคนใด
ความรักนี่ยิ่งใหญ่ ภูเขาใหนไม่อาจเที่ยม
รักของชั้นไม่เจียม อยากเทียมเธอที่เหนือจันทร์
แต่ชั้นขอสักวัน พอรักมั่นชั้นรักเธอ


สิ้นเสียงเรนนี่ก็คุกเข่า พร้อมส่งช่อดอกไม้ให้ผู้อำนวยการหนุ่ม ที่ยิ้มตอบแบบเขินๆ พลางรับช่อดอกไม้


หัวใจผมจะไม่จาก จะไม่พรากไปหนใด
หัวใจผมแม้ใหญ่ แต่ในใจจะมีเธอ
หัวใจผมไม่ฟุ้งเฟ้อ จะรักเธอ เธอคนเดียว


สิ้นเสียง เนตรก็เดินออกมาจากเงามืด พร้อมเล่นไวโอลินโคลเวอร์