ซีน 7

คอนโดของธนพลกลายเป็นสถานที่ที่ฉันรู้สึกเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด ที่ที่ฉันได้ค้นพบตัวตนและความต้องการที่ซ่อนอยู่ภายใน เป็นเวลาสองเดือนแล้วที่เรามีความสัมพันธ์ลับๆ นี้ ความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยการค้นพบและการทดลอง

คืนนี้ก็เช่นกัน ฉันนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นของธนพล ตาจับจ้องที่หน้าจอแล็ปท็อป พยายามแก้ไขงานนำเสนอสำหรับวันพรุ่งนี้ ธนพลอยู่ในห้องครัว กำลังทำอาหารเย็นให้เรา กลิ่นหอมของกระเทียมและสมุนไพรลอยมาเติมเต็มความรู้สึกอบอุ่นในห้อง

"เป็นไงบ้าง? งานเสร็จหรือยัง?" ธนพลถามจากห้องครัว

"ใกล้เสร็จแล้วค่ะ" ฉันตอบ "ขอแค่แก้สไลด์สุดท้ายอีกนิดหน่อย"

ธนพลเดินออกมาจากห้องครัว มือถือแก้วไวน์สองใบ เขายื่นให้ฉันหนึ่งแก้ว

"พักก่อนเถอะ" เขาบอก "อาหารใกล้เสร็จแล้ว"

ฉันรับแก้วไวน์มาจิบ รสชาติหวานอมเปรี้ยวแผ่ซ่านในปาก "อร่อยจัง"

"ไวน์รุ่นพิเศษ" ธนพลบอก เขานั่งลงข้างๆ ฉัน "พี่เก็บไว้สำหรับโอกาสพิเศษ"

"โอกาสพิเศษอะไรเหรอคะ?" ฉันถาม สงสัย

"เราเจอกันมาสองเดือนพอดี" เขาตอบพร้อมรอยยิ้ม "เธอจำได้ไหม วันแรกที่เราร่วมรักกันในห้องทำงานของพี่?"

ความทรงจำของคืนนั้นทำให้ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบ "จำได้สิคะ หนูไม่มีวันลืมมัน"

ธนพลเอื้อมมือมาแตะที่ใบหน้าของฉัน ลูบแก้มเบาๆ "เธอเปลี่ยนไปมากนะ ตั้งแต่วันนั้น"

"เปลี่ยนไปยังไงคะ?" ฉันถาม

"เธอมั่นใจมากขึ้น กล้าแสดงออกมากขึ้น" เขาตอบ "เธอไม่ใช่นักศึกษาขี้อายที่พี่เจอในวันแรกอีกต่อไป"

ฉันยิ้ม "ก็เพราะพี่ไงคะ พี่ทำให้หนูกล้าที่จะเป็นตัวเอง"

เราจิบไวน์กันเงียบๆ สักพัก มีความสบายใจในความเงียบระหว่างเรา ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรตลอดเวลา

"เน็ต..." ธนพลเรียกชื่อเล่นของฉันเบาๆ "พี่ต้องถามอะไรเธอหน่อย"

"คะ?" ฉันหันไปมองเขา สังเกตเห็นว่าสีหน้าของเขาดูจริงจังขึ้นมาทันที

"เธอคิดยังไงกับความสัมพันธ์ของเรา?" เขาถาม "ความสัมพันธ์ที่ต้องปิดบังทุกคน"

คำถามนั้นทำให้ฉันชะงัก ฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะถามเรื่องนี้ ความจริงแล้ว ฉันเองก็ไม่เคยคิดจริงจังเกี่ยวกับทิศทางของความสัมพันธ์ของเรา ฉันแค่มีความสุขกับปัจจุบัน กับทุกวันที่ได้อยู่กับเขา

"หนู..." ฉันเริ่มพูด พยายามหาคำตอบที่จริงใจที่สุด "หนูมีความสุขกับสิ่งที่เรามี แต่บางครั้งหนูก็อยากจะบอกทุกคนว่าเรารักกัน ไม่ต้องแสร้งทำเป็นว่าเราแค่เป็นอาจารย์กับนักศึกษา"

ธนพลพยักหน้าช้าๆ "พี่ก็รู้สึกเหมือนกัน"

"แต่หนูเข้าใจนะคะว่าทำไมเราต้องปิดบัง" ฉันเสริม "เพราะมหาวิทยาลัยมีกฎ เพราะพี่เป็นวิทยากรพิเศษ เพราะทุกคนจะมองว่าไม่เหมาะสม..."

"แต่ถ้าเราไม่ต้องปิดบังล่ะ?" ธนพลถามพลางวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะ "ถ้าเราสามารถเปิดเผยความสัมพันธ์ของเราได้ เธอจะรู้สึกยังไง?"

"หนูจะมีความสุขมากค่ะ" ฉันตอบโดยไม่ต้องคิด "แต่มันเป็นไปได้เหรอคะ?"

ธนพลลุกขึ้นยืน เดินไปที่ชั้นวางหนังสือ แล้วหยิบซองเอกสารออกมา เขากลับมานั่งข้างฉัน และยื่นซองนั้นให้

"เปิดดูสิ" เขาบอก

ฉันเปิดซองอย่างสงสัย ข้างในเป็นจดหมายอย่างเป็นทางการจากมหาวิทยาลัย

"นี่มัน..." ฉันอ่านข้อความในจดหมายอย่างตกใจ "พี่ลาออกจากการเป็นวิทยากรพิเศษแล้วเหรอคะ?"

"ใช่" ธนพลตอบ "พี่ตัดสินใจแล้ว โปรเจกต์นี้จะจบในอีกสองสัปดาห์ และพี่จะไม่ต่อสัญญากับมหาวิทยาลัยอีก"

"แต่ทำไมคะ?" ฉันถาม "พี่รักงานนี้นี่นา"

"พี่รักเธอมากกว่า" เขาตอบ สายตาจ้องตรงมาที่ฉัน "พี่เลือกเธอ เน็ต พี่ไม่อยากแอบซ่อนความรู้สึกนี้อีกต่อไป"

คำพูดนั้นทำให้หัวใจฉันเต้นแรง นี่เป็นครั้งแรกที่ธนพลพูดชัดเจนว่าเขารักฉัน

"พี่ธัน..." ฉันเรียกชื่อเขาเบาๆ น้ำตาเริ่มคลอ

"พี่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรามันเริ่มต้นด้วยแรงดึงดูดทางกาย แต่สำหรับพี่ มันกลายเป็นมากกว่านั้นแล้ว" ธนพลพูดต่อ "พี่หลงรักเธอ ไม่ใช่แค่ร่างกายของเธอ แต่ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเธอ ความกล้าหาญของเธอ ความฉลาดของเธอ รอยยิ้มของเธอ..."

ธนพลหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง กล่องกำมะหยี่เล็กๆ สีดำ หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นเมื่อเขาลุกขึ้นและคุกเข่าลงตรงหน้าฉัน

"พี่รู้ว่านี่อาจจะเร็วเกินไป แต่พี่ไม่เคยรู้สึกมั่นใจอะไรมากไปกว่านี้" เขาพูด ขณะเปิดกล่องเผยให้เห็นแหวนเพชรเรียบง่ายแต่สวยงาม "เนตรนภา พี่อยากใช้ชีวิตที่เหลือกับเธอ เธอจะแต่งงานกับพี่ไหม?"

ฉันนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันคาดหวังเลยแม้แต่น้อย ทุกอย่างดูเร็วเกินไป แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็รู้สึกว่ามันถูกต้อง

"หนูไม่รู้จะพูดยังไง..." ฉันตอบ น้ำตาไหลอาบแก้ม

สีหน้าของธนพลหม่นลงเล็กน้อย "ถ้าเธอต้องการเวลาคิด พี่เข้าใจ"

"ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ" ฉันรีบบอก "หนูแค่ไม่คาดคิดว่าจะเป็นแบบนี้ หนูคิดว่าพี่แค่ต้องการ..."

"แค่ต้องการร่างกายของเธอ?" เขาถามต่อ "ตอนแรกอาจจะเป็นแบบนั้น แต่ตอนนี้พี่ต้องการทั้งหมดของเธอ ต้องการให้เธอเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตพี่ตลอดไป"

ฉันยิ้มผ่านน้ำตา "หนูก็รักพี่เหมือนกัน หนูไม่เคยคิดว่าตัวเองจะพบคนที่ทำให้หนูรู้สึกแบบนี้ ทั้งปลอดภัยและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน"

"แล้วคำตอบของเธอล่ะ?" ธนพลถาม สายตาเต็มไปด้วยความหวัง

"ใช่ค่ะ" ฉันตอบอย่างมั่นใจ "หนูจะแต่งงานกับพี่"

ธนพลสวมแหวนลงบนนิ้วของฉัน มันพอดีราวกับถูกสร้างมาสำหรับฉันโดยเฉพาะ เขาลุกขึ้นและดึงฉันเข้าสู่อ้อมกอด จูบฉันอย่างอ่อนโยน ไม่มีความเร่งรีบหรือกระหายเหมือนทุกครั้ง มีเพียงความรักและความอ่อนหวานที่ส่งผ่านมาในจูบนั้น

"อาหารคงไหม้แล้ว" ฉันกระซิบเตือน นึกถึงอาหารที่ธนพลกำลังทำในห้องครัว

"ช่างมันเถอะ" เขาตอบ "เราสั่งพิซซ่าก็ได้"

ธนพลอุ้มฉันขึ้นอย่างง่ายดาย และพาฉันเข้าไปในห้องนอน เขาวางฉันลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล และจูบฉันอีกครั้ง คราวนี้ลึกซึ้งกว่าเดิม

มือของเขาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของฉันทีละเม็ด ไม่รีบร้อนเหมือนทุกครั้ง เขาต้องการดื่มด่ำกับทุกวินาทีนี้ ฉันเองก็เช่นกัน ฉันค่อยๆ ถอดเสื้อของเขาออก สัมผัสแผ่นอกที่แข็งแกร่งด้วยปลายนิ้ว

ธนพลจูบไล่จากริมฝีปากของฉันลงมาที่ลำคอ ไหล่ และหน้าอก ทุกจูบเต็มไปด้วยความรักและความทะนุถนอม ไม่ใช่ความกระหายและกระตือรือร้นเหมือนทุกครั้ง

"พี่อยากให้คืนนี้พิเศษ" เขากระซิบ "ไม่ใช่แค่เซ็กส์ แต่เป็นการทำรัก"

ฉันพยักหน้า เข้าใจความแตกต่าง ครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องของการสำรวจ การทดลอง หรือการท้าทายขีดจำกัด แต่เป็นเรื่องของการเชื่อมโยงจิตใจและร่างกายเข้าด้วยกัน

เราค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของกันและกันจนเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่า ธนพลใช้เวลาชื่นชมร่างกายของฉันราวกับเพิ่งได้เห็นเป็นครั้งแรก มือของเขาลูบไล้ไปตามเส้นโค้งของร่างกายฉันอย่างนุ่มนวล ปากของเขาตามรอยมือไปทุกที่

"เธอสวยมาก" เขากระซิบ "พี่โชคดีที่สุดในโลกที่มีเธอ"

ฉันดึงเขาเข้ามาจูบอีกครั้ง มือของฉันสำรวจร่างกายของเขาเช่นกัน สัมผัสทุกส่วนที่ฉันคุ้นเคย แต่คราวนี้ด้วยความรู้สึกที่ต่างออกไป

ธนพลค่อยๆ แทรกตัวเข้ามาในตัวฉันอย่างช้าๆ ขณะที่เรามองตากัน เขาไม่ละสายตาจากฉันแม้แต่วินาทีเดียว เราเคลื่อนไหวไปพร้อมกันในจังหวะที่ช้าและลึกซึ้ง รู้สึกถึงการเชื่อมต่อที่มากกว่าทางกายภาพ

"พี่รักเธอ" ธนพลกระซิบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขณะที่เราเคลื่อนไหวเป็นหนึ่งเดียวกัน

"หนูก็รักพี่" ฉันตอบ รู้สึกถึงความรักที่เอ่อล้นในหัวใจ

เมื่อเราถึงจุดสุดยอดพร้อมกัน มันเป็นความรู้สึกที่แตกต่างจากทุกครั้ง ไม่ใช่แค่ความพึงพอใจทางร่างกาย แต่เป็นการปลดปล่อยทางอารมณ์และจิตใจด้วย ฉันรู้สึกเหมือนจิตวิญญาณของเราได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

ธนพลทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ฉัน แขนของเขาโอบกอดฉันไว้แนบอก ฉันฟังเสียงหัวใจของเขาที่เต้นแรง และค่อยๆ กลับเป็นปกติ

"พี่อยากให้เธอย้ายมาอยู่ที่นี่" เขาพูด "อยู่กับพี่"

"เมื่อไหร่คะ?" ฉันถาม

"พรุ่งนี้เลย" เขาตอบ "พี่ไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว พี่อยากตื่นมาเห็นหน้าเธอทุกเช้า"

ฉันยิ้ม "หนูก็อยากเห็นหน้าพี่ทุกเช้าเหมือนกัน"

ธนพลจูบหน้าผากของฉันเบาๆ "แล้วเราจะบอกทุกคนเรื่องของเราเมื่อไหร่ดี?"

"หลังโปรเจกต์จบค่ะ" ฉันตอบ "หนูอยากให้ทุกอย่างเรียบร้อยก่อน ไม่อยากให้มีเรื่องมากระทบงาน"

"พี่เห็นด้วย" เขาพยักหน้า "แต่พี่อยากให้เธอรู้ว่า พี่ภูมิใจที่จะแนะนำเธอกับทุกคนในฐานะคู่หมั้นของพี่"

คำว่า "คู่หมั้น" ทำให้ฉันอมยิ้ม มันฟังดูแปลกหูแต่ก็หวานชื่นในเวลาเดียวกัน

"หนูจะบอกแพรก่อนนะคะ" ฉันบอก "เธอเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของหนู และเธอก็สงสัยมาตลอดว่าทำไมหนูถึงดูมีความสุขผิดปกติช่วงนี้"

ธนพลหัวเราะเบาๆ "แพรเป็นคนช่างสังเกต พี่ว่าเธอคงเดาได้แล้วล่ะว่าเรามีอะไรกัน"

"อาจจะ" ฉันยิ้ม "แต่เธอคงไม่คาดคิดว่าเราจะแต่งงานกัน"

เราคุยกันอีกนานสองนาน วางแผนอนาคตร่วมกัน ถกเถียงกันเรื่องจะจัดงานแต่งงานที่ไหน จะไปฮันนีมูนที่ไหน จะตั้งชื่อลูกว่าอะไร ทุกอย่างดูเป็นไปได้และสดใสในตอนนี้

เมื่อความเหนื่อยล้าเริ่มครอบงำ ธนพลดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างกายเราทั้งคู่ ฉันซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเขา รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย

"นอนหลับฝันดีนะ คนดี" เขากระซิบพร้อมจูบที่ขมับของฉัน

"ฝันดีค่ะ" ฉันตอบ ก่อนจะหลับไปในอ้อมกอดของชายที่ฉันรัก

ฉันไม่เคยคิดว่าความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากความปรารถนาทางกายจะนำไปสู่ความรักที่ลึกซึ้งเช่นนี้ ฉันไม่เคยคิดว่าคนที่ดึงฉันออกจากกรอบความสบายใจจะเป็นคนเดียวกับที่ทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยที่สุดในโลก แต่นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น และฉันไม่เคยมีความสุขไปกว่านี้

ในคืนนั้น ฉันไม่ได้ฝันถึงการทดลองหรือความท้าทายใหม่ๆ ฉันฝันถึงอนาคตกับธนพล ฝันถึงชีวิตที่เราจะใช้ร่วมกัน และเมื่อฉันตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น สิ่งแรกที่ฉันเห็นคือใบหน้าของเขา และฉันรู้ว่านี่คือสิ่งที่ฉันต้องการสำหรับทุกๆ เช้าในชีวิตที่เหลือ

[The End]

หวาน น้ำตาลเรียกพี่

ขอบคุณไรท์ มากจบแบบ สุขนิยมโรแมนติก แอบหวั่นจะคดีพลิก เพราะดูธนพลลึกลับเกิน   แต่เป็นแบบนี้ฮีลใจดี  เริ่มด้วยsexจบด้วยlove

ขอบคุณไรท์ มากจบแบบ สุขนิยมโรแมนติก แอบหวั่นจะคดีพลิก เพราะดูธนพลลึกลับเกิน   แต่เป็นแบบนี้ฮีลใจดี  เริ่มด้วยsexจบด้วยlove

เรื่องนี้เกริ่นแต่แรกแล้วค่ะว่า "นิยายรักใสๆ เสียวๆ" ส่วนถ้าหาก "พี่ธัน" จะพาแฟนสาวไปสำรวจโลกในแบบไหนนั้น แล้วแต่ธนพลก็แล้วกัน อิอิ

ผมขอเขียนแบบครับ NTR

ผมขอเขียนแบบครับ NTR

อนุญาตค่ะ

พีครับ ทํารูปAi แบบไหน ครับ

เน็ตอาจจะเข้าใจผิด​ ธนพลอาจจะพาเธอไปผจญภัย​ที่โลดโผน​กว่าที่คิดก็ได้​ คนชอบแนวนี้​ มักจะมีแรงผลักดัน​ให้เสี่ยงและเสียวมากขึ้น​เรื่อย​ๆ​ โชคดีนะเน็ต

ดีใจที่จบแบบมีความสุขสมหวัง ไม่มีเรื่องมือที่ 3

พีครับ ทํารูปAi แบบไหน ครับ

ทำ Gemini จ้า แต่เวอร์ชั่นฟรีจะได้ไม่กี่รูปต่อวันนะคะ (แต่ก่อนเคยได้เป็นหลายสิบรูปต่อวัน ตอนนี้จำกัดลงเยอะ) หรือถ้ามี Canva Pro ก็ใช้ AI สร้างภาพได้เหมือนกัน

ขอบคุณครับ write รอเรื่องใหม่นะ

ชอบ

ของแสดงความยินดีกับน้องเน็ตท้ายที่สุดได้เจอรักแท้