ร้อนแรงจริงๆเทพอัคคี

ร้อนแรงจริงๆ

เจ้าพิภพได้ของดี

 

 

เหมือนว่าที่ลงไปรอบก่อนจะหายไป เพราะงั้นจะลงตอนนี้ใหม่นะครับ
----------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด

ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน :
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน :
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน :
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน :
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน :
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน :
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน :
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2567)
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2567)
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2567)
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2567)
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2567)
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2567)
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2567)
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาได้ที่ FB :
ค่าเข้า 150 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน

---------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ เฉพาะตัวละครที่โดนตอกแล้ว (พยายามหาให้ใกล้เคียงตัวละครที่สุดเพื่ออรรภรสในการอ่าน)

(ฉืออู๋เหยา)

(เชียนเย่หยิงเอ๋อร์)

(มู่ปิงหยุน)

-----------------------------------------------------------------------------------


บทที่ 8 หั่วพั่นหยุนชำระแค้น

    มู่ปิงหยุนไม่ตอบคำ นางก้าวถอยหลังสร้างระยะห่าง เมื่อความอ่อนนุ่มที่กดอยู่บนแผ่นอกหายไป ความเสียดายก็เกิดแก่หั่วพั่วหยุน
   
    มู่ปิงหยุนเข้าหาน้ำเชื้อของหั่วพั่วหยุนที่กองรวมบนพื้น นางย่อร่างลงดุจสุนัขโดยหันหลังให้อีกฝ่าย ไม่ใช่แค่นั้น บั้นท้ายกลมกลึงยังยกสูงราวกับกำลังล่อลวงหั่วพั่วหยุนก็มิปาน
   
    หั่วพั่วหยุนจ้องมองตาถล่น ก้นอวบอัดที่ปกคลุมด้วยกระโปรงขาวลอยเด่นต่อหน้ามัน ที่สำคัญส่วนตรงกลางระหว่างรอยแยกคล้ายจะเปียกเล็กน้อย
   
    "อืม..แผล่บ...แผล่บ...แผล่บ.."
   
    มู่ปิงหยุนจงใจอยู่ในท่าที่เย้ายวนและเลียเชื้อบุรุษบนพื้นทีละน้อยด้วยลิ้นของนาง สะโพกส่ายไปส่ายมาเป็นครั้งคราว

    "..."

    แท่งเอ็นหั่วพั่วหยุนบวมเป่งจนมีสีม่วง ประหนึ่งว่ามันจะระเบิดจากความอัดอั้น
   
    "ดูท่าเจ้าพิภพเทพอัคคีจะไม่อาจสงบลงหลังจากปลดปล่อยไปแค่ครั้งเดียว...หากเจ้าพิภพเทพอัคคีไม่รังเกียจ..."
   
    มู่ปิงหยุนแหวกกระโปรงหิมะของนาง เผยให้เป็นบั้นท้ายขาวนอลและอ่อนนุ่ม จากนั้นใช้มือเรียวแหวกแก้มก้นทั้งสองข้าง ร่องลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นขมิบเปิดและปิดราวกับกำลังเชื้อเชิญ
   
    "...นำพาความเป็นชายของท่านเสียบเข้ามาในร่างของข้า...ผู้เป็นอาจารย์เฟยเสวี่ยเพื่อระงับไฟอันร้อนแรงก่อนดีรึไม่?"

    ทุกคราที่ส่วนสงวนอ้าหุบ ของเหลวใสหนืดจะถูกบีบออกมาและหยดลงบนพื้น

    "เอ่อ..."

    อย่างไรก็ตามหั่วพั่วหยุนไม่ได้เข้าตะครุบทันทีเยี่ยงสัตว์ป่า มันกลับยืนนิ่งอดกลั้นอยู่
   
    มู่ปิงหยุนเห็นหั่วพั่วหยุนไม่เข้ามาชำเรานางเสียที นางก็อดทนรอไม่ไหวอีกต่อไป ถ้าหั่วพั่วหยุนไม่รีบลงมือ นางมีหวังถูกจักรพรรดินี 'ลงโทษ' ในภายหลังเป็นแน่ ด้วยเหตุนั้นมู่ปิงหยุนจึงตัดสินใจใช้สิ่งกระตุ้น
   
    มือที่แหวกบั้นท้ายในทีแรกเลื่อนเข้ามาเพื่อเปิดช่องทางรัก กลีบสาวอมชมพูุถูกรั้งออกซ้ายและขา อ้ากว้างจนแลเห็นเยื้อสีขาวบางที่ติดกับพนังสีแดงสดข้างใน และเยื้อนั้นก็มีรูเล็ก ๆ เจาะอยู่ นี่คือรูที่หยุนเช่อสร้างขึ้นเมื่อวันก่อน
   
    "ท่านดู เจ้าพิภพเทพอัคคี...นี่คือ 'ร่องรอย' ที่หยุนเช่อสร้างไว้บนเยื้อพรหมจรรย์ของข้าเมื่อวันวาน ท่านไม่ต้องการใช้แกนกายที่ใหญ่และยาวของตน...ใหญ่ยิ่งกว่าหยุนเช่อ ชำแหลกเข้าไปทำลายเยื้อพรหมจรรย์ทั้งหมดของข้า ทิ้งร่อยรอยที่ไม่มีทางลบเลือนอย่างถาวร กับสตรีที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นอาจารย์ของหยุนเช่อ เปลี่ยนรูปร่างภายในของข้าให้เป็นไปตามรูปทรงของท่านตามใจชอบ?"

    ดวงเนตรของหั่วพั่วหยุนหดวูบ ยามจับจ้อง 'สตรีของหยุนเช่อ' ที่กำลังชักชวนมัน เดิมทีมันพยายามอดทนอดกลั้นเต็มที่ แต่แล้ววาจาของมู่ปินหยุนก็ทำลายปราการด่านสุดท้ายของมันอย่างสิ้นเชิง   

    จุดประสงค์ที่มันไล่ตามเฟยเสวี่ยก็ไม่ใช่เพื่อครอบครองสตรีที่หลงรักหยุนเช่อหรอกหรือ บัดนี้มีผู้หญิงของหยุนเช่ออีกคนตรงหน้า คนที่เหมือนพยายามยั่วยวนมันอย่างไม่ทราบสาเหตุ มิหนำซ้ำเยื้อพรหมจรรย์ของนางเกือบจะสมบูรณ์ ถ้ามันตัดสินใจลงมือในตอนนี้...
   
    พริบตานั้นหั่วพั่วหยุนก็ลุกโชนด้วยเปลวไฟและพุ่งไปด้านหลังมู่ปิงหยิน มู่ปิงหยุนครั้นสัมผัสได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่าน นางก็หลับตาลงเงียบ ๆ เฝ้ารอสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
 
    เมื่อหั่วพั่วหยุนมาถึงเป้าหมาย มันก็ใช้แรงหนุนส่งนี้เพื่อจู่โจมมู่ปิงหยุนโดยตรง
   
    สวบ!!
   
    อึดใจที่หั่วพั่วหยุนเข้าชน เพลิงอีกาทองคำบนร่างมันและพลังหงส์น้ำแข็งของมู่ปิงหยุนก็ประสานกัน เกิดเป็นไอน้ำจำนวนมากกระจายกว้าง บดบังทัศนวิสัยของหยุนเช่อให้ไม่อาจสอดส่องคนทั้งสองได้ชัดเจน

    รอจนไอน้ำหายไป แกนกายที่อ่อนยวบของหยุนเช่อก็ผงาดกล้าทันทียามเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

    คนสองคนที่หลอมรวมกัน ไถลไปข้างหน้าเป็นทางยาว แท่งเนื้อของหั่วพั่วหยุนเสียบอยู่ในร่องสงวนของมู่ปิงหยุนสุดลำ และมันก็เริ่มขย่มนางเยี่ยงโสเภณีครั้งแล้วครั้งเล่า  สลับกับตบก้นมู่ปิงหยุนอย่างแรง

    "อ๊ะ!....อ๊ะ...อ๊ะ!....อ๊ะ!..."

    มู่ปิงหยินทำได้แค่ร่ำร้องปานจะขาดใจเหมือนสาวน้อยที่ถูกฮั่วพั่วหยุนข่มเหง

    ทันทีที่หั่วพั่วหยุนกระแทกเข้าไป ความบริสุทธิ์ของนางก็ถูกทำลายจนหมด กระทั่งปากมดลูกก็ถูกทะลวงอย่างง่ายดาย เป็นครั้งแรกที่นางถูกรุกล้ำถึงระดับนี้ จากน้ำมือของชายที่อายุน้อยกว่าเป็นหมื่นปี สายโลหิตไหลซึมออกจากรอยเชื่อมระหว่างทั้งสอง ทว่าหั่วพั่วหยุนไม่มีความคิดจะหยุดหรืออ่อนโยนแม้แต่น้อย เพลิงอีกาทองคำปะทุขึ้นและแผดเผาเสื้อผ้าทั้งหมดบนร่างมู่ปิงหยุนจนไม่เหลือสิ่งปิดบัง
   
    ยามที่ไร้อาภรณ์ปิดกั้น หน้าอกคู่โตดุจชามคว่ำของมู่ปิงหยุนก็แกว่งไกวตามแรงกระแทกขณะที่หั่วพั่วหยุนโยกเอวจากด้านหลัง หยุนเช่อที่เฝ้ามองทั้งสองคนสามารถเห็นท้องน้อยมู่ปิงหยุนที่นูนขึ้นจากแท่งบุรุษที่กำลังทะลวงเข้าออก
   
    หยุนเช่อยิ่งมายิ่งขยับใกล้ จับตามา 'อดีตนางเซียน' ที่อยู่ตรงหน้ามันกำลังถูก 'อดีตพี่น้องร่วมสาบาน' ของมันสมสู่ดุจสุนัข มันก็ควักหนอนน้อยออกมาและตรงไปที่ใบหน้ามู่ปิงหยุน
   
    มู่ปิงหยุนซึ่งอดทนต่อความเสียวซ่านจากด้านหลังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายคุ้นเคยตรงหน้า นางก็รับทราบว่าเป็นหยุนเช่อ มันกำลังเฝ้าดูนางถูกชายอื่นร่วมรักอย่างหฤหรรษ์ไม่ต่างจากสุนัขตัวเมีย

    แม้ว่าจะเป็นการยินยอมเพื่อทำให้หยุนเช่อพอใจ แต่เมื่อคำนึงว่านางซึ่งมีชีวิตอยู่มายาวนานและเป็นถึงเจ้าพิภพ...ผู้นำของพรรคเทพหงส์น้ำแข็ง ตอนนี้กลับกำลังถูกขย่มไม่ต่างจากคณิกา ถูกบุรุษที่ไม่ได้รักด้วยซ้ำแย่งชิงความบริสุทธิ์ไป นางพลันรู้สึกขุ่นเคือง อดไม่ได้ที่จะถ่มน้ำลายใส่หยุนเช่อผู้เป็นต้นเหตุ
   
    เส้นทางนี้เมื่อเลือกแล้วก็ไม่สามารถย้อนกลับ ทำได้แค่ปล่อยเลยตามเลยและเพลิดเพลินกับมัน ตอนนั้นเอง ตราประทับที่ฉืออู๋เหยาสลักไว้ในจิตวิญญาณของมู่ปิงหยุนก็เริ่งทอแสงอีกครั้งและจางหาย ราวกับพอทำหน้าที่เสร็จสิ้น มันก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป
   
    "อ๊า..อื๊อ...เป็นอย่างไรเจ้าพิภพเทพอัคคี...อร๊างง...ร่างกายของข้า...ผู้เป็นสตรีของหยุนเช่อใช้งานได้ดีรึไม่...อื้มมม"
   
    "ดี!! ดียิ่ง!! ไม่นึกเลยว่าร่างกายของสตรีจะสร้างความอภิรมย์ปานนี้ แถมยังตอดรัดได้แน่น..อึก...โอ้ รู้สึกดีจริง ๆ"
   
    "ฮ่าห์....อ๊า...หากท่านรู้สึกดีก็ทำให้แรงขึ้น ฉีกทึ้งร่องของข้าให้ย่อยยับ เปลี่ยนสตรีของหยุนเช่อให้กลายเป็นของท่านอย่างสมบูรณ์ เจ้าพิภพอัคคีจะคิดว่าข้าเป็นเฟยเสวี่ยก็ได้...อยากทำอะไร...ก็ตามใจท่าน...อืออ...จะรุนแรง...จะตบตี...อ๊าง!!"
   
    มู่ปิงหยุนประหนึ่งกลายเป็นคนละคน นางถึงขั้นขอให้หั่วพั่วพยุนยกระดับความรุนแรง
   
    "เป็นคำขอของเจ้าพิภพปิงหยุน ผู้น้อยอย่างข้าไหนเลยจะไม่ทำตาม"
   
    หั่วพั่วหยุนคว้ามือของมู่ปิงหยุนและดึงร่างกายส่วนบนของนางขึ้นเหมือนควบอาชา ส่วนเอวเร่งความเร็วจนพร่ามัว
   
    "อ๊ะ! อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า...แรง...รุนแรงเหลือเกิน...ชั่วชีวิตที่ข้ามัวแต่รักษาพรหมจรรย์...ช่างโง่เขลานัก...ถึงกับพลาด...สิ่งดี ๆ แบบนี้...อู้ววว...ไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนเลย!! แรงอีก!! แรงอีก อ๊า..อ๊า...อ๊า..อร๊างงง!!"
   
    หยุนเช่อมองหน้าอกที่สั่นไปสั่นมาของมู่ปิงหยุน ได้ยินถ้อยคำหยาบโลนของนางเมื่อครู่ มันอดไม่ได้ที่จะดึงยอดปทุมของนางข้างหนึ่งจนยืดออก
   
    "โอ้? จะบอกว่าท่านเจ้าพิภพปิงหยุนไม่ได้รู้สึกดีตอนทำรักกับหยุนเช่องั้นรึ?"
   
    "อึก...อื๊อ...อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า!! ถูก...ถูกต้อง!! ไม่ดีสักนิด!! หยุน...หยุนเช่อ...มันไม่สามารถทำลายเยื้อพรหมจรรย์ของข้าได้หมดด้วยซ้ำ...อู้ววว...ไม่อาจทิ่มทะลวงมาถึงมดลูกของข้า...อ๊ายยย...เพราะหนอนน้อยไม่เอาอ่าวพรรค์นั้น...น้ำหน้าอย่างมัน...คู่ควรแล้วที่จะให้คนรักต้องไปหลับนอนกับชายอื่น...อ๊างงง!!"
   
    มู่ปิงหยุนโอดครวญเสียงดัง ราวกับกลัวว่าหยุนเช่อที่อยู่ห่างแค่เอื้อมจะไม่ได้ยิน
   
    "ดีมาก!! ท่านเอ่ยได้ดี!!! ฮ่าฮ่าฮ่า...พี่หยุน ไม่สิ...จักรพรรดิหยุน ข้าไล่ตามเจ้ามาชั่วชีวิต แต่ทุกครั้งต้องถูกเจ้าข้ามหัวซ้ำแล้วซ้ำแล้ว แต่วันนี้!! ในที่สุดข้าก็ได้ชดเชยกลับมา...ฮ่าฮ่า...โอ้...ข้าจวนจะเสร็จแล้ว!! ท่านเจ้าพิภพปิงหยุน!!"
   
    มู่ปิงหยุนรู้ตัวว่าหั่วพั่วหยุนต้องการที่จะหลั่งข้างนอก นางจึงรีบพูดเพื่อหยุดมัน
   
    "อย่าดึงออกมา...อือ...ปล่อยข้างใน...ส่งมันเข้ามาในตัวข้าทั้งหมด!!"
   
    "นั้น...นั้นมัน...ไม่ดีกระมัง"

    ต่อให้นาทีนี้หั่วพั่วหยุนจะลงมืออย่างห้าวหาญ แต่มันก็ยังไม่กล้าที่จะแตกในมู่ปิงหยุน เกิดนางตั้งครรภ์และหยุนเช่อรู้เข้า ทั้งตัวมันและพรรคเทพอัคคีจะต้องพินาศสิ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

    "มีอะไรไม่ดี...อ๊า...ท่านพึ่งบอกว่าจะเอาชนะหยุนเช่อไม่ใช่รึ? หากท่านอยากชนะมัน อยู่เหนือมันตลอดกาล...ก็ปล่อยเมล็ดพันธุ์ของท่านออกมา...ปล่อยเข้ามาในมดลูกของข้า...ทำให้ข้าท้อง...ทำให้หยุนเช่อ...เลี้ยงดูสายเลือดของท่าน...โอ้...นั้นจึงเป็นชัยชนะที่แท้จริง!!"
   
    หั่วพั่วหยุนซึ่งลังเลแต่เดิม ครั้นได้ยินคำพูดของมู่ปิงหยุน ความลังเลทั้งหมดของมันก็มลายไป
   
    "นี่เป็นวาจาของท่านเจ้าพิภพปิงหยุน!! อย่าลืมไปแก้ตัวกับหยุนเช่อเมื่อท่านตั้งครรภ์ในภายหลัง!! ข้าไม่ขอรับผิดชอบใด ๆ ทั้งสิ้น"
   
    "ไม่มีปัญหา!! เจ้าพิภพเทพอัคคี...ขอเพียงเจ้าปล่อยเข้ามาในตัวข้าทุกหยาดหยดและทำให้ข้าท้องโต เรื่องราวหลังจากนั้นข้าจะจัดการเอง...เอาเลย!!"
   
[/size]