อิจฉาแหละ

 

 

นายโทนน่าจะจับแอนกดซักทีนึง

พี่แอนนี่คล้ายๆเจ๊หมิวที่โตมาตอนพ่อแม่และพี่ชายกำลังทำงานตั้งตัวจนไม่มีเวลาให้จนคิดว่พ่อแม่ไม่รักแต่พี่แอนนี่จะหนักกว่าเจ๊หมิวมาก

อ่านตอนนี้แล้วน้ำตารื้นเลยครับ มันแสดงให้เห็นถึงนิสัยคนได้ดีมาก บางคนมีครบทุกอย่างแต่ยังคิดว่าตัวเองไม่เคยได้แต่กับอีกคนอยากได้มาทั้ลชีวิตแต่กว่าจะได้มาก็เหนื่อยกว่าคนอื่นไม่รู้ตั้งเท่าไหร่

อุ้ยพี่อาร์มมองขาดมากๆ

ทืบแม่งโทน

ทริปเที่ยวทะเลสุดสยิวกิ้วของน้องดาว กลายเป็นงานกึ่งทางการ วันรวมญาติพร้อมดร่าม่าเฉยยย

ปากกับใจไม่ตรงกันนี่หว่า
คำพูดเหยียดทุกคำ แต่ในทุกคำพูดนับเป็นพี่เป็นน้อง
เฮ้อ...เลย

 

อิจฉาเทพโทนเฉย

พี่อาร์มอย่างเท่!!!

 มีบทได้บู้จนได้น้า