ติดตามกันได้ทุกช่องทางเหมือนเดิมนะเจ้าา

Readawrite:

ธัญวลัย:

อีบุ๊กที่ Meb:

อีบุ๊กที่ปิ่นโต:

พูดคุยกันได้ที่ X:

ขอบพระคุณทุกท่านมากค้า

...........................

ผมกลืนน้ำลายเอื้อก ผมชอบให้เมย์ขึ้นมาอยู่ข้างบนแบบวูแมนออนท็อป เพราะจะได้เห็นหน้าอกคู่สวยอวบใหญ่ล้นมือ รวมถึงสีหน้าและท่าทางสุดเอ็กซ์ของเธอได้เต็มตา ผมมั่นใจเต็มร้อยว่าผู้ชายคนไหนก็ชอบเหมือนผมนั่นล่ะ

แต่จะให้ผมในเรือนร่างของเมย์ขึ้นไปอยู่บนตัวผู้ชายน่ะเหรอ มันคนละเรื่องกันเลย ไม่มีทางเสียหรอก แค่คิดก็แสยงใจไม่ไหวแล้ว

แต่สุดท้าย คืนนั้นเมย์ไม่มีโอกาสให้ผมขึ้นทำ เพราะผมได้มีโอกาสรับรู้ถึงความทุกข์ของผู้หญิงในอีกรูปแบบหนึ่ง ประจำเดือนมาเป็นวันแรก ผมเอะใจตั้งแต่ช่วงสาย ๆ แล้วว่าทำไมมันเจ็บนมและปวดท้องแบบแปลก ๆ เมย์สอนผมใช้ผ้าอนามัยตั้งแต่การแกะห่อไปจนถึงการเปลี่ยนและการใช้กระดาษห่อเพื่อเก็บไปทิ้งแบบรักษาความสะอาด

ประจำเดือนทำให้ผมหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก แถมยังปวดท้องจนต้องกินยา เมย์รักษาระยะห่างเพราะรู้ว่าผู้หญิงเป็นเมนส์นั้นอารมณ์ร้ายเพียงใด ผมนึกย้อนไปถึงตอนที่เธอเป็นเมนส์แล้วผมเคยขอให้ช่วยใช้ปากกับมือระบายความใคร่ให้แล้วรู้สึกผิดขึ้นมาเลย

3-4 วันของการเป็นประจำเดือนผ่านพ้นไปได้อย่างทุลักทุเล เมื่อเมนส์หมดแล้วผมก็รู้สึกโล่งโปร่งสบายอย่างบอกไม่ถูก

มาถึงช่วงกลางสัปดาห์ของการทำงานหรือราว 10 วันหลังจากสลับร่าง ผมนั่งไขว่ห้าง พิมพ์คียบอร์ดต๊อกแต๊ก พลางรวบรวมข้อมูลทำรีพอร์ทเพื่อจะส่งให้หัวหน้างาน ซึ่งเป็นงานที่ไม่ยากนัก ทำแปปเดียวก็เสร็จแล้ว เพราะผมเคยผ่านมาแล้วสมัยยังเป็นพนักงานระดับจูเนียร์

ขณะกำลังเร่งปั่นรีพอร์ทนั้น อีเมล์ก็เด้งเข้ามา...ส่งมาจากหัวหน้างาน

"นี่ คุณเมย์ มาที่ห้องทำงานผมหน่อยสิ"

ผมอ่านเมล์แล้วเซฟไฟล์งาน ก่อนจะลุกเดินไปที่ห้องทำงานของหัวหน้า เขาเป็นผู้ชายวัยกลางคน น่าจะอยู่ในวัยเกือบ 40 ปี

"สวัสดีค่ะ คุณโจ"

ผมไหว้สวัสดี เมย์เคยบอกไว้แล้วว่าคุณโจเป็นหัวหน้างานสายดูแลลูกค้าหรือหัวหน้าทีมเออีนั่นเอง เขาสวมแว่นตาสีดำขนาดเล็ก ผมหวีเรียบ สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีน้ำเงินเข้ม พับแขนขึ้นมาถึงข้อศอก กางเกงสแล็กสีครีม หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ ท่าทางเป็นหนุ่มเอเจนซี่โฆษณาเต็มตัว

นั่งก่อนสิ เขาพูด ผมนั่งลงตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน คุณโจหันไปพิมพ์งานบนแล็ปท็อปต่ออีกสักพัก ผมเหลือบมองกรอบรูปครอบครัวของคุณโจ ซึ่งประกอบด้วยตัวเขา พร้อมด้วยภรรยาและลูกชาย ตั้งอยู่ที่ชั้นวางของริมผนัง ซึ่งมีถ้วยรางวัลด้านโฆษณาวางอยู่ด้วย

"เดี๋ยววันเสาร์นี้จะต้องไปดูโลเคชั่น ถ่ายแอดโฆษณาที่เขาใหญ่...คุณเมย์ไปกับผมนะ" คุณโจพูด

"ได้ค่ะ" ผมตอบ

"ค้างคืนนึงนะ เตรียมเสื้อผ้าไปด้วยล่ะ" เขาพูดต่อ

ผมอึ้งไปเล็กน้อย ตอนแรกนึกว่าเช้าเย็นกลับ ไม่คาดคิดว่าจะต้องไปค้างคืนด้วย ผมพยายามคิดทบทวนว่าเมย์เคยไปค้างต่างจังหวัดระหว่างทำงานที่นี่หรือเปล่า น่าจะไม่เคยนะ เอาไว้กลับไปค่อยถาม การไปทำงานต่างจังหวัดไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเออีอยู่แล้ว เพราะต้องคอยดูแลลูกค้าและประสานงานกับฝ่ายครีเอทีฟ

"ได้ค่ะ คุณโจ" ผมตอบรับแล้วยิ้ม

หลังจากเดินออกจากห้อง ผมนั่งทำรีพอร์ทต่ออยู่สักพัก ตองกับแอร์ก็มาส่งสัญญาณบอกให้ไปนั่งเมาท์กันที่ชั้นดาดฟ้า ซึ่งมีมุมกาแฟสำหรับนั่งพักผ่อนและสูบบุหรี่ของพนักงาน

"นี่ คุณโจเรียกน้องเมย์เข้าไปในห้องทำไมเหรอ" ตองเอ่ยถาม

"คุณโจเค้าให้เมย์ไปดูโลเคชั่นที่เขาใหญ่ สุดสัปดาห์นี้น่ะค่ะ"

ผมตอบ ตองกับแอร์ทำหน้าตาแตกตื่นขึ้นมาพร้อมกัน ผมงงเล็กน้อยว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะเริ่มเอะใจได้บางอย่าง

"ค้างคืนด้วยใช่มั้ย ระวังตัวหน่อยนะ คราวก่อนก็เอาเด็กฝึกงานไปด้วย กลับมาแล้วน้องเค้าขอหยุดฝึกงานไปเลย" ตองว่าอย่างนั้น

"ทำไมเหรอคะ เกิดอะไรขึ้น" ผมถามให้แน่ใจ

"คุณโจเห็นผู้หญิงสวย ๆ ไม่ได้เลยน่ะสิ" แอร์พูด "เค้าจ้องจะกินหมดทุกคนน่ะ"

ตองพยักหน้าหงึก ๆ ผมงงกับคำพูดของแอร์ คุณโจดูเป็นผู้ชายสุภาพเรียบร้อย แทบไม่มองเราเลยตอนพูดคุยด้วยกันเมื่อครู่

"ระวังตัวด้วยนะ สวย ๆ อย่างน้องเมย์เนี่ย" ตองสำทับ

ระวังก็ระวัง แต่ถ้ามาแตะต้องตัวสิจะถีบให้ ผมคิดอย่างนั้นแต่ไม่ได้พูดออกไป บอกทั้งสองคนแค่ว่าขอบคุณมากค่ะที่เตือน เมย์จะระวังนะคะ

กลับถึงบ้านวันนั้น ผมอาบน้ำสระผมเสร็จแล้วมานั่งเป่าผมอยู่หน้ากระจก ก่อนจะเอ่ยถามเมย์ว่าคุณโจเป็นคนยังไง เป็นหัวหน้าประเภทไหน น่ากลัวหรือเปล่า เธอบอกว่าถ้าในแง่ของการทำงาน พี่โจทำงานเก่งมาก ลูกค้าชื่นชอบ

"ถามทำไมเหรอ" เมย์ถามกลับ

"คุณโจเค้าขอให้ไปต่างจังหวัดน่ะสิ เสาร์-อาทิตย์นี้" ผมพูด แล้วมองหากระเป๋าเดินทาง เดี๋ยวจัดกระเป๋าไว้เลยดีกว่า เมย์นิ่งไปครู่หนึ่ง จ้องมองหน้าผม

"แล้วพี่ต้นบอกเค้าว่ายังไง" เมย์ถาม ผมงงเล็กน้อย

"ก็ต้องไปน่ะสิ ไปทำงาน ปฏิเสธได้เหรอ" ผมบอก เมย์ถอนหายใจเบา ๆ

"ถ้าเรื่องทำงาน พี่โจเค้าเก่งอยู่แล้วล่ะ...แต่ถ้าเรื่องส่วนตัว...พี่โจเค้ามักมีเสียงเล่าลือเรื่องผู้หญิงตลอดเลย" เมย์บอก

ผมมองหน้าภรรยาที่อยู่ในร่างผม สีหน้าเธอดูเป็นกังวลเล็กน้อยที่รู้ว่าผมต้องพาเรือนร่างของเธอไปค้างคืนต่างจังหวัดกับหัวหน้างานที่ดูเหมือนจะเป็นเสือผู้หญิง

"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ผมจัดการได้" ผมบอกอย่างมั่นใจ

"ระวังตัวด้วยแล้วกัน"

เมย์เอ่ยปากเตือนเหมือนตองเป๊ะเลย ก่อนเธอจะมาช่วยผมจัดกระเป๋า บอกสิ่งที่ผู้หญิงต้องเตรียมไปค้างต่างจังหวัดซึ่งกลายเป็นเรื่องใหญ่กว่าที่คิดเพราะแค่เครื่องสำอางก็ยิบย่อยแล้ว ไหนจะมีเครื่องประทินผิวอีกมากมาย

เมื่อถึงวันเสาร์ ผมเดินทางไปที่ออฟฟิศแต่เช้า คุณโจรออยู่ก่อนแล้ว เขาปราดตามองจากหัวจรดเท้าแวบหนึ่งซึ่งคราวนี้เมย์ยอมให้ผมใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์เพื่อความมิดชิด ไม่เปิดเผยเนื้อหนังมังสาสู่สายตาหัวหน้างานจอมเจ้าชู้มากนัก แต่แน่ล่ะว่าสัดส่วนทรวดทรงของเธอนั้นปิดไม่มิดอยู่แล้ว โดยเฉพาะหน้าอกที่ดันเสื้อออกมาเป็นก้อน แต่ท่าทางเขาไม่มีวี่แววว่าจะคิดมิดีมิร้ายเลย

ตอนแรกผมนึกว่าจะนั่งรถตู้ของบริษัทไป แต่คุณโจเป็นคนขับรถไปเอง เขาสวมเสื้อยืด กางเกงยีนส์เช่นกัน ดูสบาย ๆ และเป็นกันเองมากขึ้น ผมขึ้นไปนั่งเบาะหน้า รถเลี้ยวขึ้นทางด่วนมุ่งหน้าเส้นสายเหนือก่อนเลี้ยวขวาไปทางอีสาน มุ่งสู่เขาใหญ่

"น้องเมย์ทำงานที่นี่มานานหรือยังนะครับ" คุณโจถาม เขาเปลี่ยนสรรพนามจากคุณมาเป็นน้องเมย์ได้อย่างเนียนหู

"ประมาณปีกว่า ๆ แล้วค่ะ" ผมตอบ

"เพิ่งเรียนจบแล้วทำงานเลยใช่มั้ย" เขาถามอีก ผมบอกว่าใช่ค่ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้น "พี่ได้ยินว่าสามีน้องเมย์ก็ทำงานเอเจนซี่โฆษณาหรือครับ"

เขาเรียกตัวเองว่าพี่ ผมตอบเหมือนเดิมว่าใช่ค่ะ สามีเมย์เค้าทำงานอีกบริษัทนึง พร้อมกับบอกตำแหน่งให้เสร็จสรรพ เขาพยักหน้าหงึกโดยไม่พูดอะไรต่อ ไม่นานเราก็มาถึงโลเคชั่นที่จะใช้ถ่ายทำโฆษณารถกระบะยี่ห้อหนึ่งของลูกค้า

หน้าที่ของผมในร่างเมย์ซึ่งเป็นพนักงานจูเนียร์ไม่มีอะไรซับซ้อนนัก นอกจากจดบันทึกสิ่งที่ลูกค้าคอมเมนท์และต้องการเพิ่มเติม ส่วนหน้าที่พูดคุยเจรจาเป็นของคุณโจซึ่งมีลูกล่อลูกชนยอดเยี่ยม เอาไปเอามา ทริปนี้ไม่ค่อยมีอะไรมากนัก ไม่จำเป็นต้องมีเออีรุ่นเล็กมาด้วยซ้ำไป

หลังจากเสร็จงานแล้วก็ยังเหลืออีกหนึ่งโลเคชั่นที่ต้องไปเซอร์เวย์กันต่อพรุ่งนี้ คุณโจกับผมในร่างเมย์เดินทางกลับมาที่โรงแรมพร้อมกับลูกค้า

ที่พักคืนนี้เป็นรีสอร์ทระดับ 5 ดาว ผมรู้ว่าค่าห้องพักสามารถเบิกกับบริษัทซึ่งนำไปชาร์จลูกค้าต่อได้ทั้งหมด แต่ก็ไม่เห็นว่ามีความจำเป็นต้องพักหรูหราเช่นนี้เลย เอาเถอะ นาน ๆ ได้นอนโรงแรมไฮโซแบบนี้ฟรี ๆ ก็โอเคอยู่เหมือนกัน คุณโจเปิดห้องพักแยกกัน ผมได้นอนคนเดียว สบายแฮไปเลย

ภายในห้องพักมีเตียงคิงไซส์หนานุ่ม พร้อมเดย์เบดตั้งอยู่ริมกระจกบานเลื่อนที่มองออกไปเห็นวิวเทือกเขาและทะเลสาบสวยงาม บรรยากาศเหมือนเป็นรีสอร์ทสำหรับคู่รักฮันนีมูน ห้องน้ำเป็นบานเลื่อน พร้อมอ่างทรงเหลี่ยมใหญ่เบ้อเริ่ม ด้วยความเหนียวตัวที่ตะลอนมาทั้งวัน จึงลุกไปอาบน้ำ

"ถึงห้องแล้วนะ" ผมนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวขณะโทรบอกเมย์

"พี่โจเป็นไงบ้าง" เธอถาม

"ก็ไม่เป็นไงนะ...คุยกันแต่เรื่องงาน" ผมบอกเธอ

"ดีแล้ว ถ้าจะเข้านอนแล้วโทรมาด้วยล่ะ" เมย์พูด

คุณโจที่ตอนนี้ผมเปลี่ยนไปเรียกพี่โจได้เชิญชวนให้กินข้าวเย็นด้วยกันพร้อมกับลูกค้าด้วย จะได้นั่งคุยงานไปด้วยเลย ด้วยความที่เมย์เป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารัก เธอจึงได้รับการเอ็นดูจากลูกค้า ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย ช่างแตกต่างจากตอนผมที่ยังอยู่ในร่างเดิมและต้องไปหาลูกค้าเสียจริง พูดอะไรผิดหูเป็นไม่ได้เลยเชียว โดนตำหนิตลอด

พี่โจเอ่ยถามว่าน้องเมย์จะดื่มอะไรไหม ผมลังเลนิดนึง แต่เขาก็สั่งไวน์แบบเป็นแก้วมาให้เลย ซึ่งก็ต้องปล่อยเลยตามเลยเพราะลูกค้าก็ดื่มด้วยเหมือนกัน ประสบการณ์การทำงานสอนให้ผมรู้ว่าเมื่ออยู่กับลูกค้า เราต้องอย่าทำอะไรขัดหูขัดตาไว้เป็นดี

"เดี๋ยวเราไปนั่งคุยกันต่อในห้องนะ" พี่โจหันมากระซิบแล้วยกไวน์ขึ้นจิบ น้ำเสียงของเขาไม่เชิงเป็นคำถามแต่เหมือนเป็นคำสั่งมากกว่า

ติดตามกันได้ทุกช่องทางเหมือนเดิมนะเจ้าา

Readawrite:

ธัญวลัย:

อีบุ๊กที่ Meb:

อีบุ๊กที่ปิ่นโต:

พูดคุยกันได้ที่ X:

ขอบพระคุณทุกท่านมากค้า

...........................

ผมกลืนน้ำลายเอื้อก ผมชอบให้เมย์ขึ้นมาอยู่ข้างบนแบบวูแมนออนท็อป เพราะจะได้เห็นหน้าอกคู่สวยอวบใหญ่ล้นมือ รวมถึงสีหน้าและท่าทางสุดเอ็กซ์ของเธอได้เต็มตา ผมมั่นใจเต็มร้อยว่าผู้ชายคนไหนก็ชอบเหมือนผมนั่นล่ะ

แต่จะให้ผมในเรือนร่างของเมย์ขึ้นไปอยู่บนตัวผู้ชายน่ะเหรอ มันคนละเรื่องกันเลย ไม่มีทางเสียหรอก แค่คิดก็แสยงใจไม่ไหวแล้ว

แต่สุดท้าย คืนนั้นเมย์ไม่มีโอกาสให้ผมขึ้นทำ เพราะผมได้มีโอกาสรับรู้ถึงความทุกข์ของผู้หญิงในอีกรูปแบบหนึ่ง ประจำเดือนมาเป็นวันแรก ผมเอะใจตั้งแต่ช่วงสาย ๆ แล้วว่าทำไมมันเจ็บนมและปวดท้องแบบแปลก ๆ เมย์สอนผมใช้ผ้าอนามัยตั้งแต่การแกะห่อไปจนถึงการเปลี่ยนและการใช้กระดาษห่อเพื่อเก็บไปทิ้งแบบรักษาความสะอาด

ประจำเดือนทำให้ผมหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก แถมยังปวดท้องจนต้องกินยา เมย์รักษาระยะห่างเพราะรู้ว่าผู้หญิงเป็นเมนส์นั้นอารมณ์ร้ายเพียงใด ผมนึกย้อนไปถึงตอนที่เธอเป็นเมนส์แล้วผมเคยขอให้ช่วยใช้ปากกับมือระบายความใคร่ให้แล้วรู้สึกผิดขึ้นมาเลย

3-4 วันของการเป็นประจำเดือนผ่านพ้นไปได้อย่างทุลักทุเล เมื่อเมนส์หมดแล้วผมก็รู้สึกโล่งโปร่งสบายอย่างบอกไม่ถูก

มาถึงช่วงกลางสัปดาห์ของการทำงานหรือราว 10 วันหลังจากสลับร่าง ผมนั่งไขว่ห้าง พิมพ์คียบอร์ดต๊อกแต๊ก พลางรวบรวมข้อมูลทำรีพอร์ทเพื่อจะส่งให้หัวหน้างาน ซึ่งเป็นงานที่ไม่ยากนัก ทำแปปเดียวก็เสร็จแล้ว เพราะผมเคยผ่านมาแล้วสมัยยังเป็นพนักงานระดับจูเนียร์

ขณะกำลังเร่งปั่นรีพอร์ทนั้น อีเมล์ก็เด้งเข้ามา...ส่งมาจากหัวหน้างาน

"นี่ คุณเมย์ มาที่ห้องทำงานผมหน่อยสิ"

ผมอ่านเมล์แล้วเซฟไฟล์งาน ก่อนจะลุกเดินไปที่ห้องทำงานของหัวหน้า เขาเป็นผู้ชายวัยกลางคน น่าจะอยู่ในวัยเกือบ 40 ปี

"สวัสดีค่ะ คุณโจ"

ผมไหว้สวัสดี เมย์เคยบอกไว้แล้วว่าคุณโจเป็นหัวหน้างานสายดูแลลูกค้าหรือหัวหน้าทีมเออีนั่นเอง เขาสวมแว่นตาสีดำขนาดเล็ก ผมหวีเรียบ สวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีน้ำเงินเข้ม พับแขนขึ้นมาถึงข้อศอก กางเกงสแล็กสีครีม หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ ท่าทางเป็นหนุ่มเอเจนซี่โฆษณาเต็มตัว

นั่งก่อนสิ เขาพูด ผมนั่งลงตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน คุณโจหันไปพิมพ์งานบนแล็ปท็อปต่ออีกสักพัก ผมเหลือบมองกรอบรูปครอบครัวของคุณโจ ซึ่งประกอบด้วยตัวเขา พร้อมด้วยภรรยาและลูกชาย ตั้งอยู่ที่ชั้นวางของริมผนัง ซึ่งมีถ้วยรางวัลด้านโฆษณาวางอยู่ด้วย

"เดี๋ยววันเสาร์นี้จะต้องไปดูโลเคชั่น ถ่ายแอดโฆษณาที่เขาใหญ่...คุณเมย์ไปกับผมนะ" คุณโจพูด

"ได้ค่ะ" ผมตอบ

"ค้างคืนนึงนะ เตรียมเสื้อผ้าไปด้วยล่ะ" เขาพูดต่อ

ผมอึ้งไปเล็กน้อย ตอนแรกนึกว่าเช้าเย็นกลับ ไม่คาดคิดว่าจะต้องไปค้างคืนด้วย ผมพยายามคิดทบทวนว่าเมย์เคยไปค้างต่างจังหวัดระหว่างทำงานที่นี่หรือเปล่า น่าจะไม่เคยนะ เอาไว้กลับไปค่อยถาม การไปทำงานต่างจังหวัดไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับเออีอยู่แล้ว เพราะต้องคอยดูแลลูกค้าและประสานงานกับฝ่ายครีเอทีฟ

"ได้ค่ะ คุณโจ" ผมตอบรับแล้วยิ้ม

หลังจากเดินออกจากห้อง ผมนั่งทำรีพอร์ทต่ออยู่สักพัก ตองกับแอร์ก็มาส่งสัญญาณบอกให้ไปนั่งเมาท์กันที่ชั้นดาดฟ้า ซึ่งมีมุมกาแฟสำหรับนั่งพักผ่อนและสูบบุหรี่ของพนักงาน

"นี่ คุณโจเรียกน้องเมย์เข้าไปในห้องทำไมเหรอ" ตองเอ่ยถาม

"คุณโจเค้าให้เมย์ไปดูโลเคชั่นที่เขาใหญ่ สุดสัปดาห์นี้น่ะค่ะ"

ผมตอบ ตองกับแอร์ทำหน้าตาแตกตื่นขึ้นมาพร้อมกัน ผมงงเล็กน้อยว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะเริ่มเอะใจได้บางอย่าง

"ค้างคืนด้วยใช่มั้ย ระวังตัวหน่อยนะ คราวก่อนก็เอาเด็กฝึกงานไปด้วย กลับมาแล้วน้องเค้าขอหยุดฝึกงานไปเลย" ตองว่าอย่างนั้น

"ทำไมเหรอคะ เกิดอะไรขึ้น" ผมถามให้แน่ใจ

"คุณโจเห็นผู้หญิงสวย ๆ ไม่ได้เลยน่ะสิ" แอร์พูด "เค้าจ้องจะกินหมดทุกคนน่ะ"

ตองพยักหน้าหงึก ๆ ผมงงกับคำพูดของแอร์ คุณโจดูเป็นผู้ชายสุภาพเรียบร้อย แทบไม่มองเราเลยตอนพูดคุยด้วยกันเมื่อครู่

"ระวังตัวด้วยนะ สวย ๆ อย่างน้องเมย์เนี่ย" ตองสำทับ

ระวังก็ระวัง แต่ถ้ามาแตะต้องตัวสิจะถีบให้ ผมคิดอย่างนั้นแต่ไม่ได้พูดออกไป บอกทั้งสองคนแค่ว่าขอบคุณมากค่ะที่เตือน เมย์จะระวังนะคะ

กลับถึงบ้านวันนั้น ผมอาบน้ำสระผมเสร็จแล้วมานั่งเป่าผมอยู่หน้ากระจก ก่อนจะเอ่ยถามเมย์ว่าคุณโจเป็นคนยังไง เป็นหัวหน้าประเภทไหน น่ากลัวหรือเปล่า เธอบอกว่าถ้าในแง่ของการทำงาน พี่โจทำงานเก่งมาก ลูกค้าชื่นชอบ

"ถามทำไมเหรอ" เมย์ถามกลับ

"คุณโจเค้าขอให้ไปต่างจังหวัดน่ะสิ เสาร์-อาทิตย์นี้" ผมพูด แล้วมองหากระเป๋าเดินทาง เดี๋ยวจัดกระเป๋าไว้เลยดีกว่า เมย์นิ่งไปครู่หนึ่ง จ้องมองหน้าผม

"แล้วพี่ต้นบอกเค้าว่ายังไง" เมย์ถาม ผมงงเล็กน้อย

"ก็ต้องไปน่ะสิ ไปทำงาน ปฏิเสธได้เหรอ" ผมบอก เมย์ถอนหายใจเบา ๆ

"ถ้าเรื่องทำงาน พี่โจเค้าเก่งอยู่แล้วล่ะ...แต่ถ้าเรื่องส่วนตัว...พี่โจเค้ามักมีเสียงเล่าลือเรื่องผู้หญิงตลอดเลย" เมย์บอก

ผมมองหน้าภรรยาที่อยู่ในร่างผม สีหน้าเธอดูเป็นกังวลเล็กน้อยที่รู้ว่าผมต้องพาเรือนร่างของเธอไปค้างคืนต่างจังหวัดกับหัวหน้างานที่ดูเหมือนจะเป็นเสือผู้หญิง

"ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ผมจัดการได้" ผมบอกอย่างมั่นใจ

"ระวังตัวด้วยแล้วกัน"

เมย์เอ่ยปากเตือนเหมือนตองเป๊ะเลย ก่อนเธอจะมาช่วยผมจัดกระเป๋า บอกสิ่งที่ผู้หญิงต้องเตรียมไปค้างต่างจังหวัดซึ่งกลายเป็นเรื่องใหญ่กว่าที่คิดเพราะแค่เครื่องสำอางก็ยิบย่อยแล้ว ไหนจะมีเครื่องประทินผิวอีกมากมาย

เมื่อถึงวันเสาร์ ผมเดินทางไปที่ออฟฟิศแต่เช้า คุณโจรออยู่ก่อนแล้ว เขาปราดตามองจากหัวจรดเท้าแวบหนึ่งซึ่งคราวนี้เมย์ยอมให้ผมใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์เพื่อความมิดชิด ไม่เปิดเผยเนื้อหนังมังสาสู่สายตาหัวหน้างานจอมเจ้าชู้มากนัก แต่แน่ล่ะว่าสัดส่วนทรวดทรงของเธอนั้นปิดไม่มิดอยู่แล้ว โดยเฉพาะหน้าอกที่ดันเสื้อออกมาเป็นก้อน แต่ท่าทางเขาไม่มีวี่แววว่าจะคิดมิดีมิร้ายเลย

ตอนแรกผมนึกว่าจะนั่งรถตู้ของบริษัทไป แต่คุณโจเป็นคนขับรถไปเอง เขาสวมเสื้อยืด กางเกงยีนส์เช่นกัน ดูสบาย ๆ และเป็นกันเองมากขึ้น ผมขึ้นไปนั่งเบาะหน้า รถเลี้ยวขึ้นทางด่วนมุ่งหน้าเส้นสายเหนือก่อนเลี้ยวขวาไปทางอีสาน มุ่งสู่เขาใหญ่

"น้องเมย์ทำงานที่นี่มานานหรือยังนะครับ" คุณโจถาม เขาเปลี่ยนสรรพนามจากคุณมาเป็นน้องเมย์ได้อย่างเนียนหู

"ประมาณปีกว่า ๆ แล้วค่ะ" ผมตอบ

"เพิ่งเรียนจบแล้วทำงานเลยใช่มั้ย" เขาถามอีก ผมบอกว่าใช่ค่ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้น "พี่ได้ยินว่าสามีน้องเมย์ก็ทำงานเอเจนซี่โฆษณาหรือครับ"

เขาเรียกตัวเองว่าพี่ ผมตอบเหมือนเดิมว่าใช่ค่ะ สามีเมย์เค้าทำงานอีกบริษัทนึง พร้อมกับบอกตำแหน่งให้เสร็จสรรพ เขาพยักหน้าหงึกโดยไม่พูดอะไรต่อ ไม่นานเราก็มาถึงโลเคชั่นที่จะใช้ถ่ายทำโฆษณารถกระบะยี่ห้อหนึ่งของลูกค้า

หน้าที่ของผมในร่างเมย์ซึ่งเป็นพนักงานจูเนียร์ไม่มีอะไรซับซ้อนนัก นอกจากจดบันทึกสิ่งที่ลูกค้าคอมเมนท์และต้องการเพิ่มเติม ส่วนหน้าที่พูดคุยเจรจาเป็นของคุณโจซึ่งมีลูกล่อลูกชนยอดเยี่ยม เอาไปเอามา ทริปนี้ไม่ค่อยมีอะไรมากนัก ไม่จำเป็นต้องมีเออีรุ่นเล็กมาด้วยซ้ำไป

หลังจากเสร็จงานแล้วก็ยังเหลืออีกหนึ่งโลเคชั่นที่ต้องไปเซอร์เวย์กันต่อพรุ่งนี้ คุณโจกับผมในร่างเมย์เดินทางกลับมาที่โรงแรมพร้อมกับลูกค้า

ที่พักคืนนี้เป็นรีสอร์ทระดับ 5 ดาว ผมรู้ว่าค่าห้องพักสามารถเบิกกับบริษัทซึ่งนำไปชาร์จลูกค้าต่อได้ทั้งหมด แต่ก็ไม่เห็นว่ามีความจำเป็นต้องพักหรูหราเช่นนี้เลย เอาเถอะ นาน ๆ ได้นอนโรงแรมไฮโซแบบนี้ฟรี ๆ ก็โอเคอยู่เหมือนกัน คุณโจเปิดห้องพักแยกกัน ผมได้นอนคนเดียว สบายแฮไปเลย

ภายในห้องพักมีเตียงคิงไซส์หนานุ่ม พร้อมเดย์เบดตั้งอยู่ริมกระจกบานเลื่อนที่มองออกไปเห็นวิวเทือกเขาและทะเลสาบสวยงาม บรรยากาศเหมือนเป็นรีสอร์ทสำหรับคู่รักฮันนีมูน ห้องน้ำเป็นบานเลื่อน พร้อมอ่างทรงเหลี่ยมใหญ่เบ้อเริ่ม ด้วยความเหนียวตัวที่ตะลอนมาทั้งวัน จึงลุกไปอาบน้ำ

"ถึงห้องแล้วนะ" ผมนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวขณะโทรบอกเมย์

"พี่โจเป็นไงบ้าง" เธอถาม

"ก็ไม่เป็นไงนะ...คุยกันแต่เรื่องงาน" ผมบอกเธอ

"ดีแล้ว ถ้าจะเข้านอนแล้วโทรมาด้วยล่ะ" เมย์พูด

คุณโจที่ตอนนี้ผมเปลี่ยนไปเรียกพี่โจได้เชิญชวนให้กินข้าวเย็นด้วยกันพร้อมกับลูกค้าด้วย จะได้นั่งคุยงานไปด้วยเลย ด้วยความที่เมย์เป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารัก เธอจึงได้รับการเอ็นดูจากลูกค้า ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย ช่างแตกต่างจากตอนผมที่ยังอยู่ในร่างเดิมและต้องไปหาลูกค้าเสียจริง พูดอะไรผิดหูเป็นไม่ได้เลยเชียว โดนตำหนิตลอด

พี่โจเอ่ยถามว่าน้องเมย์จะดื่มอะไรไหม ผมลังเลนิดนึง แต่เขาก็สั่งไวน์แบบเป็นแก้วมาให้เลย ซึ่งก็ต้องปล่อยเลยตามเลยเพราะลูกค้าก็ดื่มด้วยเหมือนกัน ประสบการณ์การทำงานสอนให้ผมรู้ว่าเมื่ออยู่กับลูกค้า เราต้องอย่าทำอะไรขัดหูขัดตาไว้เป็นดี

"เดี๋ยวเราไปนั่งคุยกันต่อในห้องนะ" พี่โจหันมากระซิบแล้วยกไวน์ขึ้นจิบ น้ำเสียงของเขาไม่เชิงเป็นคำถามแต่เหมือนเป็นคำสั่งมากกว่า
[/quote

เอาแล้ว

เอาเเล้ว จะพลาดมั้ย

เมย์ตัวจริงน่าจะเคยเอาตัวรอดมาได้
ตัวปลอมจะได้ไหม

ประมาทไม่ได้นะ

เมย์จะพลาดมั้ย

จะรอดพ้นมือเจ้านายมั้ย  วางแผนขนาดนี้กะรวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวแน่

เหมือนจะชอบ

ตัวปลอมจะได้ไหม