เมื่อ Class บ่ายผ่านไปเรียบร้อย ธามได้รับข้อความแจ้งเตือนจากไลน์ของอาจารย์รัตน์ นัดหมายเป็นเวลาสองทุ่มตรง "สองทุ่ม... ค่ำมากไปมั๊ง" ธามคิด เขาไม่รู้จะใช้เวลาช่วงบ่ายแก่ ๆ นี้ทำอะไร จะไปหามิลินอีกก็บ่อยไป เกรงว่าเธอจะเพลียเกินเหตุ เขาจึงไปนั่งร้านกาแฟข้างมหาวิทยาลัยเพื่อรอเวลา "แต่ดีแล้วล่ะ อยากรู้เรื่องหินปราณพอดี"

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ว ทักไปในช่องแชทส่วนตัวลับ ที่มีเพียงเขากับ ป้าหญิงและหลานเฉิน ว่า "พร้อมแล้ว" ป้าหญิงกับหลานเฉินว่างพอดี จึงกดโทรศัพท์ วิดีโอคอลไลน์ เข้ามาทันที

ภาพบนหน้าจอแตกออกเป็นสามส่วน ปรากฏใบหน้าของป้าหญิงและหลานเฉินที่ห่างไกลกัน

ป้าหญิง (จูเก๋อฟางหลิน):
(ส่งยิ้มอบอุ่น) ธาม เป็นอย่างไรบ้าง สบายดีไหม ดูท่าทางผ่อนคลายดีนะ

ธามตอบกลับไปอย่างเป็นกันเอง:
สบายดีครับป้า ไม่ต้องห่วงเลย แล้วป้าหญิงกับ เมียรัก ของผมล่ะว่าไง

หลานเฉิน (หยูหลานเฉิน) ที่มีฉากหลังเป็นห้องดูเรียบง่ายกว่า ส่งเสียงหัวเราะคิกคักผสมความเขินอาย:
สบายดีจ้า สามี ไม่ต้องคิดถึงข้ามากนักนะ... ข้ากำลังตั้งใจทำภารกิจอยู่

ป้าหญิง (จูเก๋อฟางหลิน):
"เมียรักอะไรธาม จริงๆ ธามก็ต้องเรียกป้าว่าเมียด้วยนะ" ป้าหญิงหัวเราะ

หลานเฉิน บึนปากเล็กน้อย  ธามยิ้มหัวเราะแหยๆ
 
ธามสังเกตเห็นบรรยากาศรอบข้างของทั้งคู่ ทำให้รู้ว่าทั้งคู่อยู่คนละที่อย่างชัดเจน

ธาม:
ทั้งสองคนไปทำภารกิจถึงไหนแล้วครับ ป้าหญิงดูสบายดีจังเลยนะ ห้องหรูหรามาก

ป้าหญิง (จูเก๋อฟางหลิน):
ป้ากับหลานเฉินเพิ่งแยกกันเมื่อวานนี่เอง ป้าเข้ามาประจำที่สำนักหลักแล้ว (ป้าหญิงถอนหายใจเล็กน้อย) ส่วนลูกสาวคนนี้... (มองไปที่ภาพหลานเฉิน) หลานเฉินเขาพลังกล้าแข็งที่สุดในรุ่น แถมอายุน้อยที่สุด ก็ต้องทำงานหนักหน่อย ถูกส่งไปทำภารกิจนอกสำนักต่อเลย

ธาม:
ภารกิจที่ไหนครับคราวนี้

หลานเฉิน (หยูหลานเฉิน):
ที่รัสเซีย น่ะ ข้าคิดถึงบ้านมากเลย แต่มัน เป็นภารกิจสำคัญในการตรึงกำลังของสาขาทางยุโรปไว้ อาหารไม่อร่อยเลยสามีข้า รอภารกิจเสร็จหมด ข้าจะกลับไทยแน่

ป้าหญิง (จูเก๋อฟางหลิน) ปรับสีหน้าให้จริงจังขึ้นเล็กน้อย:
เอาล่ะ มาเข้าเรื่องสำคัญกันเลยดีกว่า  ธาม หินที่หนูได้มาน่ะ มันคือหินปราณจ้ะ ถ้าเทียบกับที่สำนักของป้า มันคือหินที่เอาไว้ให้ ศิษย์ฝึกหัด เริ่มดูดซับปราณเข้าไปช่วยในการฝึก เพื่อยกระดับตนเอง ก่อนจะได้รับการยอมรับเป็นศิษย์จริงๆ เพราะฉะนั้น ไม่มีพิษภัยอะไร หนูเก็บไว้ได้ หรือจะลองเอาไปขายดู... แต่ป้าไม่รู้ว่าขายที่ไหนนะ เพราะที่สำนักมีคนจัดหามาอยู่แล้ว ราคาไม่แพงนักหรอก ยังไงป้าจะลองถามไปยังสำนักสาขาดูว่ามีร้านไหนรับซื้อบ้าง ไม่งั้นธามเก็บไว้ดูเล่นก็ได้

หลานเฉิน (หยูหลานเฉิน) เปลี่ยนจากเรื่องหินมาสนใจวิธีต่อสู้:
แต่ธาม เจ้ากำจัดภูตร้ายตนนั้นอย่างไร ปราณธาตุกลางของท่านมันควรจะใช้ได้แค่ป้องกันตนและหลีกห่างได้เป็นอย่างมาก แต่การกำจัดให้สลายไปเลยนั้น ข้าประหลาดใจมาก

ธามจึงเล่าให้ฟังถึงการปล่อยปราณออกมาตรง ๆ โดยเล่าถึงที่มาของ ตำราวิทยายุทธ ที่เขาได้มาจากร้านยาจีน และวิธีการโคจรปราณที่เขาได้เลือกใช้

ป้าหญิงกับหลานเฉินถึงกับร้อง "อ๋อ" พร้อมกันในสาย ด้วยสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย

ป้าหญิง (จูเก๋อฟางหลิน):
หนูยิงปราณดิบ ๆ ออกไปแบบนั้นเลยเหรอ (ป้าหญิงเลิกคิ้วสูงและส่ายหน้าเล็กน้อย) มันช่าง...

หลานเฉิน (หยูหลานเฉิน) รีบพูดแทรกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว:
แต่ข้าว่า วิธีการนี้น่าจะเหมาะกับธามที่สุดแล้ว เพราะ ปราณธาตุกลางไม่มีวิชาเฉพาะทางให้ฝึกโดยตรง ธามไม่สามารถฝึกวิชาเฉพาะของธาตุใด ๆ ได้เลย

ธามสงสัยจึงถามกลับไปทันที:
ยิงปราณดิบ ๆ คืออะไรครับ? ผมก็เพิ่งรู้ว่ามันมีชื่อเรียกแบบนี้ด้วย

ป้าหญิง (จูเก๋อฟางหลิน) สูดหายใจเข้าเล็กน้อย ก่อนจะอธิบายอย่างละเอียด:
ปราณนั้น ถ้าเป็นสำนักเซียนอย่างพวกเรา เวลาจะใช้ จะต้อง ถ่ายปราณผ่านจุดลมปราณธาตุประจำตัว ที่ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่แรก แล้วทำการควบคุม ส่งพลัง หรือยิงออกมาให้ถูกต้องตามวิชาที่ฝึกฝน แล้วมันจะกลายเป็นวิชาตามธาตุต่าง ๆ ที่มีประสิทธิภาพเฉพาะตัว สามารถสร้างลูกไฟ, เสกน้ำแข็ง, ปล่อยพิษจากอากาศ, หรืออื่น ๆ ตามแต่ธาตุของตน

ส่วนการยิงปราณดิบ ๆ ที่หนูทำ ก็คือ ไม่ต้องผ่านจุดลมปราณควบคุมตามธาตุของตน แต่เป็นการ โคจรพลังเร่งอาณุภาพผ่านจุดสำคัญต่าง ๆ ในร่างกาย แล้วปล่อยมันออกมาตรง ๆ ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่ สำนักของพวกเราไม่ว่าจะฝ่ายไหน แม้แต่ฝ่ายนักรบอย่างเยียนเหวินจิน ก็ไม่ค่อยกระทำ มันเหมือนกับการกินเนื้อดิบ ๆ เข้าไป มันไม่อร่อย คุณค่าทางพลังที่ควรจะได้ก็ลดลงไปอย่างน่าเสียดาย เราถือว่ามันเป็นการใช้พลังที่ไม่คุ้มค่าและหยาบกระด้างเกินไป

หลานเฉิน (หยูหลานเฉิน) พยักหน้าเห็นด้วยกับมารดา แต่เสริมมุมมองที่ต่างออกไป...
แต่ข้าเคยได้ยินมาว่า โลกเบื้องล่างบางระดับ เขาใช้วิธีการแบบนี้เป็นหลักในการสู้รบ ซึ่งข้าเองก็ไม่เข้าใจหรอกว่ามันเป็นอย่างไร เขาเล่ากันมาเฉย ๆ ว่ามันเป็นวิธีการที่เข้าถึงแก่นแท้ได้ง่าย

หลานเฉินมองมาที่หน้าจอของธามด้วยสายตาอ่อนโยนแต่จริงจัง:
แต่เอาล่ะ มันอาจจะเหมาะกับเจ้าก็ได้ เพราะวิชาเฉพาะทางไม่มีปราณธาตุกลาง ดังนั้น ถ้าเพื่อป้องกันตัว ข้าว่าน่าจะดีนะสามีของข้า

ป้าหญิง (จูเก๋อฟางหลิน) เงียบไปครู่หนึ่ง สีหน้าดูครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้ายอมรับอย่างช้า แล้วกล่าวว่า ๆ
แต่จะบอกว่ามันดิบหรือหยาบกระด้างไปก็ไม่ถูกนัก เพราะเมื่อหลายร้อยปีที่แล้ว ช่วงที่ปรมาจารย์ของฝ่ายเยียนเหวินจินกำลังแผ่อิทธิพล เที่ยวทำร้ายทำลายสำนักของฝ่ายอื่น เพราะมั่นใจในสุดยอดวิชาทำลายล้างที่คิดค้นขึ้นมา

แต่สุดท้ายก็ถูกจักรพรรดิเซียนท่านนึง ใช้ปราณธาตุกลางนี่แหละ ยิงกระแสปราณแบบดิบ ๆ ตรง ๆ อัดเข้าไปติด ๆ กันนับร้อยสาย จนวิชาที่ปรมาจารย์คนนั้นภูมิใจถูกทำลายลงอย่างย่อยยับ ปรมาจารย์ของพวกข้าก็อยู่ในเหตุการณ์ จึงไม่มีใครดูหมิ่นคนมีธาตุกลางอีกเลย

ดังนั้น ก็อาจจะเป็นดังที่หลานเฉินว่าไว้นั่นแหละ มันอาจจะเหมาะกับเจ้าก็ได้ (ป้าหญิงยิ้มเล็กน้อย) เจ้าก็ฝึกมันให้คล่องแคล่วไว้เถอะ

ทั้งสามยังคุยกันต่อในวิดีโอคอล ธาม, ป้าหญิง (จูเก๋อฟางหลิน), และหลานเฉิน (หยูหลานเฉิน) หัวเราะคิกคักจากบทสนทนาที่เริ่มผ่อนคลายมากขึ้น "อยู่ห่างป้ากับลูก หนูไปซุกซนที่ไหนบ้างล่ะ?" ป้าหญิงถาม สายตานางในกล้องเป็นประกาย ธามยิ้มตอบ "ไม่มีครับ คิดถึงป้ากับหลานเฉินทุกวัน" เขาตอบ

หลานเฉินหน้าแดง "ระวังลูกป้านะ เขาหวง!" ป้าหญิงแซว

"ถ้าข้าหวง คงไม่แบ่งให้ท่านแม่หรอก!" หลานเฉินตอบกลับ สีหน้าเขิน

ป้าหญิงหัวเราะ "ใครแบ่งใครกันแน่ลูกข้า จริงๆ แล้วแม่ต้องเป็นเมียหลวงนะ!" นางพูด ส่งยิ้มที่ธาม.

"ลูกแม่ แบบธามเราเก็บไว้กันแค่สองคนไม่ได้หรอกนะ" ป้าหญิงพูดต่อ

หลานเฉินยิ้มเยาะ "ทำมาเป็นพูด ท่านแม่! ข้ารู้ว่าท่านอยากแย่งธาม! ท่านส่งอะไรให้ธามตลอดคิดว่าข้าไม่รู้หรือ" นางแซว

ป้าหญิงหน้าแดงเล็กน้อย "เอ๊ะ! ลูกนี่รู้ทันแม่!"
.
บทสนทนาเริ่มร้อนขึ้นเมื่อป้าหญิงขยับกล้องลง โชว์ตัวนางที่ขยับนั่งขาไขว่ห้าง ชุดไหมบางแนบเนื้อ เผยส่วนโค้งเว้าสุดเย้ายวน เนินอกอวบอิ่มล้นออกมาเล็กน้อย "ธาม... คิดถึงป้ามั้ย?" นางพูด สายตาหยาดเยิ้มผ่านกล้อง

หลานเฉินไม่ยอมแพ้ ขยับกล้องลง โชว์ขาเนียนที่ถ่างออกกว้าง เผยความชุ่มชื้นใต้ผ้าบาง "สามี... อยากสัมผัสตรงนี้หรือเปล่า? มันคงคิดนิ้วของเจ้า" นางพูด สายตาร้อนแรง.

ทั้งคู่แข่งกันโชว์ ป้าหญิงขยับตัวเอนบนเก้าอี้ ชุดไหมเลิกขึ้น เผยต้นขาขาวเนียนและส่วนล่างที่ชวนใจสั่น "หนูอยากให้ป้าทำท่าไหนไหม?" นางถาม เสียงยั่วยวน

หลานเฉินตอบโต้ด้วยการยกอกอวบอิ่มขึ้น มือเรียวสัมผัสหัวนมเบาๆ "ธาม... มาดูดตรงนี้สิ ข้าอยากรู้สึกถึงปากของเจ้า" นางพูด หัวเราะคิกคัก.

ป้าหญิงยิ้มเจ้าเล่ห์ "ลูกเอ๋ย เจ้าถ่างขาแบบนี้ สามีเจ้าจะทนได้ยังไง? ธามป้าอยากให้ธามมาจับนมป้าด้วย!"

หลานเฉินตอบกลับ "ท่านแม่! ข้าจะให้สามีมาจัดการข้าก่อน!"

"ธามก็สามีแม่เหมือนนะ หลานเฉิน" ป้าหญิงกล่าว

ทั้งคู่ไม่ยอมกัน โชว์ผ่านกล้องที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ.

วิดีโอคอลระหว่างธาม, ป้าหญิง (จูเก๋อฟางหลิน), และหลานเฉิน (หยูหลานเฉิน) ร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ ป้าหญิงขยับกล้องลง โชว์กลีบที่แหวกอ้า ความชุ่มชื้นระยิบระยับราวเชิญชวน "ธาม... อยากให้หนูมาลิ้มรสตรงนี้มากเลย?" นางพูด เสียงยั่วยวน หลานเฉินไม่ยอมแพ้ ขยับกล้องโชว์กลีบของนางที่แหวกออก มือเรียวลูบไล้เบาๆ "สามี... ข้าอยากรู้สึกถึงลิ้นของเจ้า" นางพูด สายตาในกล้องร้อนแรงสุดขีด.

"ป้า! หลานเฉิน! สองคนนี้เล่นหนักเกินไปแล้ว!" ธามพูด หัวใจเต้นแรง

ทั้งสองแม่ลูกไม่หยุดแค่นั้น ป้าหญิงเริ่มใช้มือลูบกลีบตัวเองช้าๆ นิ้วเรียวเคลื่อนไหวเป็นจังหวะ "หนูดูสิ... ป้าทนไม่ไหวแล้ว" นางครางเบาๆ เสียงหวานหยาดเยิ้ม หลานเฉินตามทัน ขยับนิ้วเขี่ยกลีบตัวเอง "สามี... ข้าคิดถึงเจ้า ข้าทำแบบนี้เพื่อเจ้าเลย" นางครางอย่างยั่งไม่อยู่

สายตาในกล้องเต็มไปด้วยความปรารถนา. เสียงครางของทั้งคู่ประสานกันอย่างลงตัว หวานปนเร่าร้อน ดังก้องผ่านวิดีโอคอล ธามนั่งตัวแข็ง มองภาพทั้งสองที่เคลื่อนไหวไปพร้อมกัน.

ไม่นาน ร่างของป้าหญิงเกร็งเล็กน้อย น้ำพุ่งออกมาจากกลีบที่แหวกกว้าง ระยิบระยับใต้แสง "อาา... ธาม หนูเห็นมั้ย?" นางคราง หลานเฉินตามมาเกือบพร้อมกัน น้ำพุ่งจากกลีบของนาง มือยังเขี่ยต่อเบาๆ "สามี... ข้าทำเพื่อเจ้าเลยนะ" นางพูด เสียงยั่วยวน หน้าแดงจัด

"ธามรู้ไหม ข้าทำผิดกฎสำนักเพราะเจ้าเลย" หลานเฉินพูดต่อ นิ้วยังเขี่ยกลีบเบาๆ เสียงหวานปนเขิน "ถ้าสำนักรู้ว่าข้าทำแบบนี้... โอย ข้าคงโดนลงโทษ" ป้าหญิงหัวเราะคิกคัก "น้ำของพวกเราน่ะ จริงๆ ห้ามปล่อยออกมาเปล่าๆ แบบนี้ มันมีราคานะหนูรู้ไหม!" นางพูด สายตายั่วเย้า "อาา... คิดถึงธามจัง"

หลานเฉินแซว "ท่านแม่! อย่ามาแย่งสามีข้า!" ป้าหญิงยิ้ม "เจ้าต่างหากล่ะลูกแม่ มาดึงคนของแม่ไป ฮิฮิ!" หลานเฉินหน้าแดง "ข้าไม่ยอมให้ท่านแม่เป็นเมียหลวงเด็ดขาด!" นางตอบ

"ป้า! หลานเฉิน!" ธามพูด ควยแข็งดันกางเกงจนปวดไปหมด "ผมจะระเบิดอยู่แล้วเนี่ย!" เขา ทั้งสองแม่ลูกหัวเราะครึกครื้น แซวกันไปมาอีกสักพัก ป้าหญิงพูด "เอาล่ะ ไว้เจอกันตัวเป็นๆ ค่อยจัดการกันนะ!" หลานเฉินเสริม "สามี อย่าลืมข้า!" แล้วทั้งคู่ก็วางสาย.

ธามนั่งตัวร้อนผ่าว หัวใจเต้นตึกตัก "โอย อะไรเนี่ย!" ความเงี่ยนท่วมท้นจนเครียด "แล้วจะไปลงที่ไหนได้!" เขาคิดถึงป้าหญิงและหลานเฉิน ควยยังแข็งค้างอยู่ในกางเกง ปวดหนึบจนต้องสูดหายใจลึกเพื่อสงบใจ.


----------------------------------------------------------------


ตอนแรกก็สาระกันอยู่ดีดีนะ

ธามเกิดอารมณ์อย่างนี้แล้วใครจะเป็นคนรับผิดชอบล่ะ

มาทำให้ แข็ง ค้าง แล้วก็จากไป เฮ้อ

มิลิน เลยธาม

ป้าหญิงกับหลานเฉินมายั่วให้อยากแล้วจากไป คืนนี้ 20.00น.เจอครูรัตน์ สงสัยนายธามจะเอาไปงที่ครูรัตน์เต็มๆจนสำลักแน่ครูรัตน์

ชอบ

อาจารย์รัตน์น่าจะรับศึกหนัก

สงสัย ได้เอาน้ำไปปล่อยในนาผืนร้อยของครูรัตน์แน่นอนเลย อิอิ  ติดตาม EP ต่อไป

ธามอารมณ์​ค้าง คงต้องไปลงที่อาจารย์​รัตน์​

ค้างแบบนี้ ตอนเจออาจารย์ สงสัยจัดเจ็ม

ธามเอาไปลงที่ครูรัตน์แน่น่าสงสารเธอคงโดนหนัก

ไปหาอาจารย์ด้วยความเงี่ยนติดตัวไป