ธามยกมือขึ้น เคาะประตู ห้องทำงานของอาจารย์รัตน์ที่ตึกคณะ

อาจารย์รัตน์: เชิญค่ะ

ธามผลักประตูเข้าไป ทักทายอาจารย์ตามมารยาทแล้วจึงนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะทำงาน อาจารย์รัตน์ หัวหน้าภาควิชายิ้มอย่างใจดี

อาจารย์รัตน์: ธามทำคะแนนได้ดีมาก เกินกว่าที่อาจารย์คาดไว้เยอะเลยค่ะ เก่งมากนะ

ธาม: (ยิ้มเล็กน้อยและถ่อมตัวตามมารยาท) ขอบคุณอาจารย์รัตน์ครับที่ช่วยสอน

อาจารย์รัตน์: ด้วยความสามารถของธามขนาดนี้ อาจารย์มีเรื่องอยากชวนคุยค่ะ ธามสนใจจะร่วมทีมทำโครงการประกวดของภาควิชาไหมคะ? อาจารย์เห็นว่าเป็นการเพิ่มประสบการณ์ที่ดีมาก และถ้าธามเข้าร่วม อาจารย์จะช่วยดูแลให้ธามได้คะแนนเต็มในวิชานี้ไปเลยค่ะ

ธามครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง การเข้าร่วมโครงการนอกจากจะทำให้ได้คะแนนเต็มแล้ว ยังเป็นโอกาสที่ดีในการเรียนรู้และทำกิจกรรมด้วย

ธาม: สนใจครับอาจารย์ แต่ขอทราบรายละเอียดโครงการเพิ่มเติมสักหน่อยได้ไหมครับ

ธามเริ่มถามรายละเอียดเกี่ยวกับหัวข้อโครงการ กรอบเวลา และเพื่อนร่วมทีม การพูดคุยดำเนินไปอย่างราบรื่นและน่าสนใจ

ทว่า... ธามลืมไปว่าถึงแม้เขาจะควบคุมความพลุ่งพล่านทางกายภาพลงได้แล้ว แต่ ไอปราณที่เกิดจากความปรารถนาที่ถูกกระตุ้นจากป้าหญิงและหลานเฉินเมื่อครู่ มันยังคงแผ่ออกมาจากตัวเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ

อาจารย์รัตน์ ซึ่งเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวและห่างเหินจากเรื่องเพศมานาน สัมผัสกับไอความปรารถนาที่กระตุ้นความต้องการเข้าไปเต็มๆ ความรู้สึกนั้นทำให้ความปรารถนาที่ถูกกดไว้ภายใต้ความเป็นอาจารย์ถูกกระตุ้นขึ้นมาทันที

อันที่จริง รูปร่างหน้าตา บุคลิก และความฉลาดของธามก็ดึงดูดเธออยู่แล้ว แต่เธอแค่กดมันไว้โดยอัตโนมัติด้วยความรับผิดชอบในหน้าที่การงาน

แต่ตอนนี้ ธาม ไปกระตุ้นให้จิตใจของเธอไม่สงบ ใบหน้าของอาจารย์รัตน์มีสีแดงระเรื่อเล็กน้อย จนตอนนี้ ธามพูดอะไร อาจารย์รัตน์ก็รู้สึกถูกใจไปหมด และมองธามด้วยสายตาที่ลึกซึ้งกว่าปกติ

ยิ่งคุย ใจของอาจารย์รัตน์ก็ยิ่งหวิว เธอพยายามควบคุมตัวเองอย่างหนัก แต่ ความร้อนรุ่มจากตัวของธาม ที่แผ่ออกมาอย่างไม่ตั้งใจ มันกระตุ้นให้ ความปรารถนาของนางรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ธามรับรู้ได้และรู้ทันทีว่า ตรงบริเวณมดลูกและช่องคลอดอาจารย์รัตน์เริ่มมีการสะสม 'ไอความปรารถนา' ที่ร้อนแรงแล้ว

ตอนนี้อาจารย์รัตน์รู้สึกว่าบทสนทนาทางวิชาการกำลังจะจบลงแล้ว แต่เธอยังไม่อยากให้ธามจากไป

อาจารย์รัตน์: (พยายามปั้นสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด แต่เสียงเริ่มแผ่วลงเล็กน้อย) โครงการนี้อาจจะต้องมีการลงพื้นที่เก็บตัวอย่างพืชสมุนไพรในป่า หรืออาจจะต้อง เข้าค่าย/ค้างแรมนอกสถานที่ เพื่อทำการสกัดแบบเบื้องต้นในพื้นที่เลย... ธามสะดวกไหมคะ?

ธาม: สะดวกครับอาจารย์ ผมชอบงานภาคสนามอยู่แล้วครับ

อาจารย์รัตน์ นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความกังวลเล็กน้อย "แล้ว... แฟนของธามจะว่าไหมคะ ถ้าจะต้องไปค้างแรมกับอาจารย์และเพื่อนร่วมทีมที่ต้องเป็นทั้งผู้ชายและผู้หญิง?"

ธาม: (ยิ้มอย่างมั่นใจ) แฟนผมไม่ว่าหรอกครับอาจารย์ แฟนผมเป็นผู้ใหญ่ใจดี เข้าใจเรื่องงานวิชาการดีครับ.

อาจารย์รัตน์: (ได้ยินคำว่า "แฟนเป็นผู้ใหญ่" และคำว่า "ผู้ใหญ่ใจดี" ก็เผลอถามออกไปโดยไม่ทันยั้งคิด) ผู้ใหญ่เหรอคะ? อืม... ธามใช้คำแปลกนะคะ

ธามอึ้งไปเล็กน้อยที่อาจารย์หัวหน้าภาควิชาหลุดปากถามคำถามส่วนตัวแบบนี้ ทันใดนั้น อาจารย์รัตน์ก็เหมือนได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มขึ้นกว่าเดิม

อาจารย์รัตน์: อุ๊ย! ขอโทษค่ะอาจารย์ถามเรื่องส่วนตัวไปหน่อย

ธาม: (ยิ้มเล็กน้อยอย่างสุภาพ) อ้อ ไม่เป็นไรครับอาจารย์ ผมไม่ซีเรียสครับ

ธามเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นปนความกระสับกระส่ายของเธอ จึงตัดสินใจหยอดเพิ่มเข้าไปอีกหน่อย

ธาม: จริง ๆ แล้ว... แฟนผมอาจจะรู้จักอาจารย์ก็ได้นะครับ

อาจารย์รัตน์ เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างประหลาด) เอ๋? ยังไงเหรอคะ?

ธาม: (ยิ้มกว้างขึ้นเล็กน้อย) แฟนผมน่าจะรุ่น เดียวกับ อาจารย์เลยนะครับ

คำพูดนี้ทำให้การควบคุมอารมณ์ของอาจารย์รัตน์เริ่มสั่นคลอนอย่างเห็นได้ชัด ความปรารถนาที่สะสมอยู่พุ่งสูงขึ้น

อาจารย์รัตน์พยายามใช้มือจัดเอกสารบนโต๊ะเพื่อกลบเกลื่อนความประหม่า เธอนั่งไขว่ห้างหนีบกลีบของตัวเองแน่น "จริง... จริงเหรอคะ อาจารย์ไม่คิดว่าเด็กสมัยนี้จะชอบคนที่มีอายุต่างกันมากขนาดนี้..."

ธาม: ผมชอบคนที่เก่งครับอาจารย์ ผมอยากพัฒนาตัวเอง การได้อยู่กับคนที่มีประสบการณ์ทำให้ผมเรียนรู้ได้เร็วขึ้น และผมเชื่อว่าเรื่องความสัมพันธ์ ความเข้าใจและวุฒิภาวะทางอารมณ์สำคัญกว่าอายุครับ

บทสนทนาจากเรื่องโครงงานวิจัยจึงเปลี่ยนเข้าสู่เรื่อง ความสัมพันธ์ต่างวัย อย่างเต็มตัว

อาจารย์รัตน์ใช้ความอยากรู้อยากเห็นเป็นเกราะกำบังในการสอบถามต่อ เพราะในห้วงความคิดของเธอ มีคำถามเกี่ยวกับความรักที่ฝังใจมานานผุดขึ้น

อาจารย์รัตน์: "คุณพูดถูกค่ะ... ความเข้าใจสำคัญ แต่ในมุมมองของอาจารย์ ความแตกต่างของวัย มันเป็นความท้าทายที่แท้จริงนะคะ คนรุ่นธามมองว่าคนรุ่นอาจารย์... มีเสน่ห์ในด้านใดเหรอคะ?"

ธาม สบตาอาจารย์อย่างเปิดเผยและจริงใจ "เสน่ห์ของคนที่ผ่านโลกมาเยอะครับอาจารย์ ความนุ่มนวล ความมั่นคงทางความคิด ทักษะในการใช้ชีวิต... และที่สำคัญคือพวกเขาไม่มีความหุนหันพลันแล่นแบบเด็ก ๆ ครับ เวลาอยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกสบายใจ มีความสุข"

คำพูดของธามทำให้อาจารย์รัตน์ที่เคยเผชิญกับบาดแผลในอดีต เธอเริ่มคิดถึง สามีเก่า ที่ทิ้งเธอไปเมื่อไม่นานมานี้ เพียงเพราะเธอแก่ตัวลงและเขาไปคบกับเด็กสาวที่อ่อนวัยกว่า

อาจารย์รัตน์ พูดเสียงแผ่วเบาลงด้วยความรู้สึกที่ท่วมท้น "แต่มันก็มีขีดจำกัดนะคะ... ด้วยวัยของอาจารย์... คนรุ่นธามจะ... มีความสุขได้จริงเหรอคะ? จะไม่เบื่อ... จะไม่ทิ้งกันด้วยเรื่องนี้เหรอ? เพราะสุดท้ายแล้ว... ความอ่อนเยาว์มันก็เป็นสิ่งที่ใคร ๆ ก็ต้องการ มันเป็นเรื่องธรรมชาตินะ" (เธอพูดเหมือนถามธาม แต่แท้จริงแล้วเธอถามความมั่นใจในตัวเอง)

ธามกำลังจะตอบคำถามที่ดูเหมือนเป็นการขอความเห็นใจอย่างมากนี้ แต่ อาจารย์รัตน์ก็รู้สึกได้ว่าเธอพูดเลยเถิดไปไกลเกินไปแล้ว และคำถามนั้นได้เผยถึง ความไม่มั่นคงและความต้องการทางอารมณ์ ของเธออย่างลึกซึ้ง

อาจารย์รัตน์ รีบปิดปากเล็กน้อย แล้วพึมพำกับตัวเอง "ตายจริง... อาจารย์พูดลึกไปแล้ว ขอโทษนะคะ ธาม..."

ธามรู้แล้วว่าเขาได้ผลักดันความปรารถนาในตัวอาจารย์หยุดไม่อยู่แล้ว

ธามเห็นท่าทีที่สั่นคลอนของอาจารย์รัตน์แล้วก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มในใจ นี่คือโอกาสอันดีในการเร่งเร้าปราณธาตุไฟ ที่ร้อนแรงและน่าลิ้มลองของอาจารย์ให้พลุ่งพล่านขึ้นไปอีก เขาจึงตัดสินใจสานต่อบทสนทนาอย่างแนบเนียนและใจเย็นที่สุด

ธาม: "ผมเข้าใจความรู้สึกอาจารย์นะครับ แต่สำหรับผมแล้ว การคบกับคนที่มีประสบการณ์ ความลงตัวมันมากกว่ารุ่นเดียวกันนะครับ แม้แต่เรื่องที่อาจารย์ว่า มันแค่ความเข้าใจผิดมากกว่า อันที่จริงผมมีความสุขมากกว่าคบวัยเดียวกันด้วย"

อาจารย์พูดว่า "บอกตรงๆ แฟนเก่าอาจารย์เองก็ทิ้งครอบครัวไปกับ นศ ที่เขาสอนเอง จะว่าไม่เกี่ยวได้อย่างไร"  อาจารย์รัตน์พูดด้วยความ น้อยใจ และคับข้องใจ

ธามตอบว่า "แฟนอาจารย์อาจจะเริ่มไม่แข็งแรงแล้วใช่ไหมครับ เลยไม่มั่นใจในตัวเอง กลัวที่จะทำให้คู่ชีวิต สมใจไม่ได้ เลยเลือกจะไปหาคนอื่น"

อาจารย์รัตน์นิ่งอึ้ง นึกถึงว่า ก่อนที่จะแยกทางกัน เขาก็ทำให้เธอถึงความสุขแทบไม่ได้เลย

ธาม: ผมกับแฟน... เราลงตัวกันมากครับ บ่อยครั้ง ที่ช่วงเวลาอย่างวันหยุดเราก็จะชอบนอนดูพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้าด้วยกัน... ก่อนที่หลับ

อาจารย์รัตน์: (เธอเงยหน้าขึ้นมาทันที ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึงและร้อนรุ่ม เธอพยายามทำความเข้าใจกับคำว่า "นอนดูพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้าด้วยกัน... ก่อนที่หลับ") นอน... ตอนพระอาทิตย์ขึ้น... เหรอคะ? (เธอพึมพำกับตัวเอง ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม) หมายถึง... จนถึงเวลานั้น... เลยเหรอ? ว้าย! (เธอคิดตามภาพที่ธามกำลังทำกิจกรรมนั้นกับแฟนอย่างร้อนแรงจนต้องถึงเช้า) ถึงเช้าเลยเหรอ...

อาจารย์รัตน์เงยหน้ามองธามด้วยดวงตาเบิกกว้าง เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ไม่คิดว่าธามจะกล้าพูดถึงเรื่องส่วนตัวขนาดนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถละสายตาจากเขาได้เลย

ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มจัด ตั้งแต่ลำคอขึ้นไปถึงใบหู ความรู้สึกตื่นเต้นผสมความละอายทำให้ใจของเธอเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง ราวกับจะทะลุหน้าอกออกมา

ปราณธาตุไฟในตัวอาจารย์พลุ่งพล่านถึงขีดสุด ธามสัมผัสได้ชัดเจนว่า ตรงบริเวณช่องคลอดของอาจารย์รัตน์นั้นได้หลั่งน้ำหวานออกมาอย่างรุนแรงจนเปียกชื้นไปหมดแล้ว

เมื่อเห็นอาจารย์รัตน์นั่งนิ่ง มือสั่นเล็กน้อย และมีสีหน้าเหมือนกำลังควบคุมตัวเองอย่างหนัก ธามจึงแสร้งเปลี่ยนเรื่องและแสดงความห่วงใยตามมารยาท

ธาม: (เลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วถามด้วยความเป็นห่วง) อาจารย์รัตน์ครับ... อาจารย์ดูหน้าแดงมากเลย ป่วยหรือเปล่าครับ? อากาศในห้องเย็นไปไหมครับ?

คำถามนี้เหมือนเป็น น้ำเย็นราดลงบนกองไฟ ทำให้อาจารย์รัตน์ได้สติกลับคืนมาทันที เธอรีบยกมือขึ้นปิดหน้าอกข้างหนึ่ง และหายใจเข้าลึก ๆ.

อาจารย์รัตน์: (รีบยกมือขึ้นกุมขมับข้างหนึ่ง แล้วทำท่าทางเหมือนเวียนหัวเล็กน้อยเพื่อกลบเกลื่อนใบหน้าที่แดงซ่าน) อ่า... สงสัยจะอากาศในห้องนะคะ พอดีอาจารย์... พักผ่อนน้อยไปหน่อยค่ะ

ธามเห็นดังนั้นก็รีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วและเป็นธรรมชาติ เขาหยิบเสื้อคลุมที่วางอยู่—แล้วบรรจงคลุมลงบนบ่าของอาจารย์รัตน์

ธาม: "อาจารย์เวียนหัวเหรอครับ? ให้ผมนวดขมับให้ไหมครับ? มันจะช่วยให้ผ่อนคลายได้เยอะเลย" เขาพูดด้วยความเป็นห่วง

อาจารย์รัตน์อยากจะปฏิเสธ แต่ด้วยจิตใจที่กำลังปั่นป่วนจากการถูกกระตุ้นอย่างหนัก ทำให้เธอห้ามตัวเองได้ยากยิ่งนัก เธอทำอะไรไม่ถูก ได้แต่พยักหน้าเล็กน้อยอย่างจำยอม

ธามโน้มตัวลงยืนด้านหลังของอาจารย์รัตน์ แล้วใช้นิ้วมือที่แข็งแรงและอบอุ่น คลึงเบา ๆ บริเวณขมับของเธอ

ทันทีที่สัมผัสผิวกาย อาจารย์รัตน์ก็รู้สึกเหมือนเส้นประสาททั่วร่างถูกดึงให้ตึง แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกว่า อาการตึงเครียดของเธอจึงผ่อนคลายลงอย่างน่าอัศจรรย์

แต่ในขณะที่ธามกำลังงนวด เพื่อช่วยให้อาจารย์ผ่อนคลายนั้น เขากลับไม่สามารถควบคุม 'ไอความปรารถนา' ของตัวเอง ที่ถูกกระตุ้นจากร่างกายธาตุไฟของอาจารย์ได้เช่นกัน ความอยาก ที่เข้มข้นจึงยิ่งแผ่ซ่านออกมาจากตัวธาม แผ่เข้าไปในตัวของอาจารย์อย่างยากที่จะฉุดรั้ง

อาจารย์รัตน์ถึงกับหน้าแดงไปหมดทั้งใบหน้าและลำคอ หัวนมของเธอชูชันขึ้น ท่ามกลางความเปียกชื้นของเหงื่อและความปรารถนา ที่หว่างขาของเธอแฉะจนชุ่มไปหมด จนรู้สึกถึงความเหนียวเหนอะหนะ

เธอเผลอ เอนตัวพิงเข้าหาหน้าท้องที่แข็งแกร่งของธาม ที่ยืนอยู่ด้านหลัง ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ เธอยกมือขึ้นคว้าชายเสื้อของธามไว้แน่น

อาจารย์รัตน์:  "ธามมม..." ครางชื่อเขาออกมาด้วยเสียงแหบพร่า

เธอเงยหน้ามองธามด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างเปิดเผย ดวงตาที่หยาดเยิ้ม คู่นั้นทำให้ธามรู้ว่าเธอพร้อมแล้ว

--------------------------------------------------------------------

ฉากเยส ตอนหน้าเลยครับลูกพี่ เปิดประตูมาเยสเลยก็กระไรอยู่

รีบๆลงอยากอ่าน

นายธามเผลอปล่อยปราณทำให้ครูรัตน์เงี่ยนไม่รู้ตัว   พอรู้ก็เริ่มหยอดเชียวนะว่าชอบคนแก่กว่า ครูรัตน์ของขาดมานาน โดนศิษย์ธามขึ้นครูแน่ๆ

จัดต้อนหน้า ให้สมใจแต่ คงไม่ได้ รุนแรงมาก ใน. ห้องทำงาน อาจารย์ อาจเสียงดังและ สุ่มเสี่ยงคนเข้ามาได้ รีบพาไปคุยโครงการ มี่บ้านพัดเหอะ จารย์ อิอิ

อาจาร์ยรัตน์ไม่รอด

อีโรติคมาสสาจ ธามฝึกวิชานี้ด้วยแฮะ

จริงๆ​ แหมจะเย้ทั้งทีมันต้องบิ้วกันก่อนเนาะแบบแฉะรอไรแบบนี้จะได้รับสิ่งแปลกปลอมที่เกินพอดีได้ไม่นั้นเดียวมีการอักเสบได้เนาะ

ธามกินรุ่นใหญ่แก้เลี่ยน

ได้เรียนรู้กันยาวแหละคราวนี้ บานแน่ ๆ