แสงเรืองรองสลัวส่องออกมาจากรอยแยกของสิ่งก่อสร้างหลักในศาลเจ้า ราวกับมีชีวิตซ่อนอยู่ในกำแพงหินเก่าแก่ที่ปกคลุมด้วยเถาวัลย์. ธามยืนนิ่ง ดวงตาจับจ้องไปยังป้าหญิงที่กระโจนไปด้วยความเร็วผิดมนุษย์—เพียง 4-5 ก้าว เธอไปยืนอยู่หน้าอาคารที่ห่างออกไป 20-30 เมตร. ท่าทางของเธอดูขัดๆ คล้ายเจ็บระหว่างขา แต่ความรวดเร็วนั้นทำให้รู้ได้ว่านี่ไม่ใช่ท่าทางการกระโดดในระยไกลของมนุษย์ปกติ

"ฝันไปหรือ ได้รับฤทธิ์ยาอะไรหรือเปล่านะตอนนี้" เขาคิด หัวใจเต้นแรงด้วยความสงสัย. กลิ่นไม้เก่าและยาจีนจางๆ ลอยมาในอากาศ หอมแปลกประหลาดจนเขารู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่ไม่อาจอธิบายได้.

ไม่นาน ป้าหญิงเดินออกมาจากรอยแยกของสิ่งก่อสร้างหลัก มือถือม้วนกระดาษขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนตำราโบราณ. สภาพของม้วนนั้นสวยงามเกินกว่าของลักษณะเดียวกันที่ธามเคยเห็น—กระดาษสีเหลืองนวลยังคงเรียบเนียน ราวกับไม่เคยถูกกาลเวลาทำลาย. สีหน้าของป้าหญิงเต็มไปด้วยความดีใจ ดวงตาคู่สวยเป็นประกายราวได้พบสมบัติที่ค้นหามานาน.

เธอหันมองธาม แล้วทันใดนั้นร่างของเธอก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง—ไม่ใช่การวิ่ง แต่เป็นการ ลอยตัว ราวไร้น้ำหนัก ลื่นไหลผ่านอากาศมาหาเขาในพริบตา. ธามตาค้าง อ้าปากค้างด้วยความมึนงงและตกใจ. "นี่มัน... อะไรกัน?" เขาคิด แต่ก่อนที่สมองจะประมวลผลอะไรได้ ป้าหญิงโผเข้ามากอดเขาแน่น.

ร่างของป้าหญิงสั่นเล็กน้อย ธามสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและการสะอื้นเบาๆ จากอกของเธอ. เขาก้มมอง ใบหน้าของป้าหญิงเปื้อนน้ำตา ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยความสุขที่แทบล้นออกมา. "ธาม... ป้าเจอแล้ว... ป้าเจอแล้ว!" เธอพูดระล่ำระลัก เสียงสั่นด้วยอารมณ์. ธามยังคงมึนงง ไม่รู้ว่าเธอเจออะไร แต่ความจริงใจในน้ำตาและน้ำเสียงของเธอทำให้เขากอดตอบโดยสัญชาตญาณ มือลูบหลังเธอเบาๆ เพื่อปลอบ.

ป้าหญิงเงยหน้าขึ้น จูบเขาอย่างดูดดื่ม ปากของเธอร้อนแรงราวระบายความดีใจทั้งหมดผ่านการจูบ. ธามตอบรับ ความร้อนจากร่างกายของเธอจุดประกายความต้องการในตัวเขาอีกครั้ง.

ป้าหญิงผละออกเล็กน้อย สายตายังคงเปี่ยมด้วยความตื่นเต้น. "ไปกันเถอะ ธาม กลับกันดีกว่า" เธอพูด แต่เหมือนนึกอะไรได้ เธอหยุดชะงัก "เดี๋ยวก่อน... ไปดูตรงนั้นกันหน่อย" เธอชี้ไปยังม้านั่งหินที่ทั้งคู่เพิ่งผ่านช่วงเวลาเร่าร้อน "ป้าอยากรู้ว่ามันคืออะไรที่ทิ่มก้นป้าเมื่อกี้ เผื่อมีอะไรซ่อนอยู่อีก."

ธามพยักหน้า สงสัยไม่แพ้กัน. ทั้งสองเดินกลับไปยังจุดนั้น แสงจันทร์ส่องลงมา ช่วยให้มองเห็นรอยเลอะจากน้ำของทั้งคู่ที่ยังเปรอะอยู่บนพื้นหญ้า.

เมื่อตรวจดูใกล้ๆ ธามพบว่าไม่ใช่กลไกอย่างที่คิด แต่เป็นมุมแหลมของวัตถุที่ฝังอยู่ในพื้นดิน. เขาคุกเข่าลง ขุดดินรอบๆ ด้วยมือเปล่า จนเผยให้เห็นกล่องไม้เก่าแก่ มุมขอบเป็นเหล็กที่สึกกร่อนแต่ยังแข็งแรง. "ดีนะที่ไม่เป็นสนิม ไม่งั้นป้าคงเจ็บหนัก" ธามคิด พลางยกกล่องขึ้นมา.

เขาเปิดฝาไม้ที่ส่งเสียงดังแอ๊ดออกมา ภายในเป็นเล่มตำราเก่าๆ ตำรานี้ไม่ใช่ม้วนเหมือนของป้าหญิง แต่เป็นเล่มที่ผูกด้วยเชือกหยาบ สภาพยังสมบูรณ์ ไม่รุ่งริ่ง กระดาษสีน้ำตาลเข้มมีกลิ่นยาจีนจางๆ คล้ายตำรายามากกว่า.

ป้าหญิงหยิบตำราขึ้นมาพลิกดู สายตาสอดส่ายไปมาบนตัวอักษรจีนโบราณ. เธอยิ้มบางๆ มุมปาก แล้วหันมองธามด้วยแววตาที่แฝงความหมาย. เธอชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับตัดสินใจอะไรสำคัญ. "อ่ะ ธาม ป้าให้นะ" เธอยื่นตำราให้เขา "เล่มนี้เป็นของดี อย่ามองว่ามันเก่าแล้วทิ้งไปล่ะ เอาไปทำตามเถอะ ถือว่าเป็นของขวัญจากป้า. ในศาลเจ้าแห่งนี้ไม่มีของที่ไม่ดีหรอก เชื่อป้า." ธามมองรอยยิ้มแปลกๆ ของเธอ สายตาที่เหมือนรู้บางอย่างที่เขาไม่รู้. เขารับตำรามาด้วยความลังเล.

ธามพลิกดูตำรา ตัวอักษรจีนล้วน อ่านไม่ออกสักคำ. เขาควักโทรศัพท์มือถือออกมา หวังจะใช้แอปแปล. "เดี๋ยวผมแปลหน่อย" เขาบอก. ป้าหญิงรีบคว้ามือเขาไว้ "อย่า! อย่าถ่าย!" เธอพูด น้ำเสียงจริงจังจนธามชะงัก "อย่าให้ใครรู้เรื่องตำรานี้ อันตราย." ธามขมวดคิ้ว "ผมแค่อยากแปลครับ ผมอ่านไม่ออก."

ป้าหญิงชะงักแล้วก็พยักหน้าเข้าใจ "ถ้างั้นก็แปลพอนะ อย่าเอาไปลงโซเชียลเด็ดขาด อันตรายจริงๆ." ธามมองหน้าเธอ ถ้าเป็นเมื่อชั่วโมงก่อน เขาคงคิดว่าป้าหญิงพูดเกินจริง ตำราเก่าๆ เล่มหนึ่งจะอันตรายอะไรได้? แต่ภาพที่เธอ ลอยตัว มาหาเขาเหมือนร่างกายไม่มีน้ำหนักยังติดอยู่ในหัว. เขาพยักหน้า "ตกลงครับ."

"ป้าอ่านชื่อให้หน่อยสิ ผมอยากรู้ว่ามันคืออะไร" ธามยื่นตำราให้เธอ. ป้าหญิงหยิบเล่มตำรา พลิกดูปก แล้วอ่านออกเสียง "ตำราปราณพื้นฐาน." ธามแทบกลอกตา ชื่ออะไรจะธรรมดาขนาดนี้? "คงไม่ใช่ตำราไทเก๊กกระมัง" เขาคิดในใจ นึกถึงภาพตัวเองรำไทเก๊กกับคนชราที่สวนสาธารณะ.

เขาฝึกมวยไทยมาทั้งชีวิต จะมาให้รำท่าช้าๆ มันจะได้ผลอะไร? ธามมองม้วนตำราที่ป้าหญิงถือแน่นในมือ "แล้วของป้าล่ะ ตำราอะไร?" เขาถามด้วยความสงสัย. ป้าหญิงมองเขาด้วยรอยยิ้มลึกลับ "ตำรากำเนิดจักรพรรดิ" เธอตอบ เสียงเบาแต่หนักแน่น "อย่าบอกใครนะ อันนี้ลับสุดยอด."

ธามอ้าปากค้าง ตำราปราณพื้นฐานกับตำรากำเนิดจักรพรรดิ? "นี่มันยาจกกับฮ่องเต้ชัดๆ!" เขาคิด แต่ก็ไม่ได้พูดออกมา. "เอ้า ช่างมัน รับไว้ก่อนละกัน" เขาตัดสินใจเก็บตำราใส่กระเป๋า. ป้าหญิงยื่นม้วนตำราของเธอให้ธามถือชั่วครู่ ขณะที่สายตาของเธอเลื่อนลงไปยังเป้ากางเกงของเขาที่ตุงเด่นชัด. การกอดอันร้อนแรงเมื่อครู่จุดไฟในตัวธามอีกครั้ง เขาเองก็งงว่าทำไมตัวเองถึงกระตุ้นง่ายขนาดนี้.

ป้าหญิงยิ้มมุมปาก แววตายั่วยวน "กินน้ำป้าไปขนาดนั้น มันก็แข็งได้ทั้งคืนอยู่แล้ว" เธอกระซิบ "น้ำของป้าไม่ใช่ว่าใครจะได้กินง่ายๆ นะ." เธอก้มลง รูดซิปกางเกงของธามด้วยความชำนาญ. "อึดอัดไหม ธาม? เดี๋ยวป้าเอาออกให้." เธอพูด เสียงนุ่มแต่เต็มไปด้วยความเย้ายวน.

ป้าหญิงเริ่มใช้ปากอย่างช้าๆ ใช้ปลายลิ้นเลียรอบปลายอวัยวะของเขาเบาๆ เพื่อกระตุ้นให้เขาผ่อนคลาย. ธามครางเบาๆ มือจับไหล่เธอโดยสัญชาตญาณ. เธอเปลี่ยนจังหวะ ค่อยๆ วนลิ้นเป็นวงกลมรอบส่วนที่ไวต่อความรู้สึก สลับกับการปัดลิ้นไปมาอย่างรวดเร็ว. "อ๊า... ป้า..." ธามคราง หายใจถี่ขึ้นเมื่อเธอเพิ่มความเร็ว.

ป้าหญิงใช้ริมฝีปากเม้มเบาๆ แล้วดูดเข้าไปลึกขึ้น สลับกับการใช้ลิ้นกระดกเร็วๆ เพื่อสร้างแรงสั่นสะเทือน. เธอเปลี่ยนรูปแบบอย่างชำนาญ—ช้าและนุ่มนวลเพื่อยั่วให้เขาต้องการมากขึ้น แล้วเร่งจังหวะด้วยการดูดแรงและเร็ว. ร่างกายของธามเกร็งขึ้น หายใจหนักหน่วง มือจับหัวเธอแน่นเมื่อความเสียวซ่านพุ่งถึงขีดสุด.

"ป้า... อ๊า!" เขาร้อง น้ำของเขาพุ่งออกมามากมายจนตัวเองยังตกใจ. ป้าหญิงกลืนมันจนหมด ใบหน้ายิ้มแย้มด้วยความพึงพอใจ. เธอเงยหน้าขึ้น มองธามด้วยสายตาที่มีความหมายลึกซึ้ง "อย่าลืมอ่านตำรานะ ธาม ทำตามนั้น ลองดู" เธอย้ำ เสียงหนักแน่นราวคำสั่ง.

ทั้งสองเก็บข้าวของ ป้าหญิงถือม้วนตำรากำเนิดจักรพรรดิแนบอก ธามเก็บตำราปราณพื้นฐานใส่กระเป๋า. พวกเขาเดินกลับไปที่รถ Mini ของธาม แสงจันทร์ยังคงส่องสว่าง ศาลเจ้าร้างเงียบสงบอีกครั้ง แต่ความลึกลับที่เพิ่งถูกเปิดเผยยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของธาม. เขาขับรถพาป้าหญิงกลับหอพัก ความเงียบระหว่างทางเต็มไปด้วยคำถามที่เขายังไม่มีคำตอบ.

ธามขับรถของเขากลับจากศาลเจ้า แสงจันทร์ยังคงสาดส่องลงมาบนถนนคดเคี้ยว ป้าหญิงนั่งข้างๆ มือยังกุมม้วน ตำรากำเนิดจักรพรรดิ แนบอกราวสมบัติล้ำค่า. ความเงียบระหว่างทางเต็มไปด้วยคำถามที่วนเวียนในหัวของธาม—ป้าหญิงเป็นใครกันแน่?

ท่าทางที่ดูยังไงก็น่าใช่คนปกติเมื่อสักครู่ และตำราลึกลับทั้งสองเล่มนี้คืออะไร? แต่ก่อนที่เขาจะเอ่ยถาม ป้าหญิงหันมาพูด "ธาม ไม่ต้องไปหอแล้ว ไปส่งป้าที่บ้านดีกว่า." ธามชะงัก "บ้านป้าอยู่ไหนครับ?" เขาถาม ป้าหญิงยิ้มบางๆ "เดี๋ยวป้าบอกทางให้."

ธามมองหน้าป้าหญิงแว่บหนึ่ง แสงที่กระใบหน้าของป้าหญิงทำให้ ใบหน้าของป้าหญิงชัดขึ้น เขาใจคอไม่ค่อยปกติเท่าไร ป้าหญิงเป็นมนุษย์หรือเปล่าแต่กลางวัน ก็ทำตัวปกติ โดนแสง โดนแดด ทำงานเหงื่อก็ออก ท่าทางก็คนธรรมดา แต่ตอนนี้ ณ ปัจจุบัน ใบหน้าที่เขาเห็น มันก็คือป้าหญิง แต่มันไม่ใช่หญิงวัย 50 กว่าแล้ว ตอนนี้ เธอแทบจะมองว่าอายุไม่เกิน 30 แล้วด้วยซ้ำ

รถเลี้ยวเข้าสู่ถนนส่วนตัวที่ลัดเลาะไปตามเชิงเขา ธามเริ่มรู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นรั้วสูงและประตูไม้แกะสลักขนาดใหญ่. ป้าหญิงกดรีโมท ประตูเปิดออก เผยให้เห็นบ้านไม้ทรงจีน-ไทยประยุกต์สองชั้นที่ตั้งตระหง่านบนเนื้อที่ไม่ต่ำกว่า 1 ไร่.

ตัวบ้านกว้างขวาง หลังคากระเบื้องสีแดงโค้งงามสง่า น่าจะมีอย่างน้อย 5 ห้องนอน. ที่จอดรถด้านข้างมีรถยุโรปจอดเรียงกัน—Mercedes-Benz สีดำเงา, BMW สีน้ำเงินเข้ม และ Audi สีขาวสะอาด. ธามตาค้าง "ป้านี่... บ้านป้าเหรอครับ?" เขาถาม เสียงเต็มไปด้วยความสงสัย.

ป้าหญิงหันมามอง หัวเราะเบาๆ "บ้านป้าเองแหละ เมื่อก่อนป้าเคยมีเงินเยอะ แต่สามีป้าติดเหล้า ป้าเลยต้องไปทำงานที่หอพัก." เธอพูดน้ำเสียงเป็นธรรมชาติ แต่ธามรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่เธอไม่ได้บอก. ก่อนลงจากรถ ป้าหญิงโน้มตัวมาจูบเขาอีกครั้ง ปากของเธอร้อนแรง ดูดดื่มราวไม่อยากให้คืนนี้จบลง.


ธามสะดุ้ง "ป้า! นี่หน้าบ้านนะ สามีป้าเห็นจะทำไง?" เขาถาม มองไปรอบๆ ด้วยความระแวง. ป้าหญิงยิ้ม "คนนั้นคงเมาค้าง ไม่ตื่นหรอก." เธอพูดแล้วรีบลงจากรถ เดินเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว.
ขณะที่ป้าหญิงเดินผ่าน คนงานในสวน—ชายวัยกลางคนและหญิงสาวในชุดเรียบง่าย—ก้มหัวให้เธอด้วยความนอบน้อม. ธามขมวดคิ้ว "ป้าหญิงเป็นแค่แม่บ้านหอพัก แต่บ้านแบบนี้... ค่าไฟ ค่าจ้างคนงาน มันจะไปพอได้ยังไง?" เขานึกถึงเจ้าของหอพักที่เขาเคยเจอ—ชายวัย 50 ที่ดูธรรมดา ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับบ้านหลังนี้. "หรือป้าจะเป็นเมียนายจ้าง? แต่ถ้าเป็นเมียนายจ้าง ทำไมต้องทำงานเป็นแม่บ้าน?"

ความสับสนทำให้หัวของธามปั่นป่วน. ก่อนที่ป้าหญิงจะหายเข้าไปในตัวบ้าน เธอหันมาโบกมือให้เขา หญิงสาว 4 คนที่เดินค้อมตัวตามหลังเธอไป ก็หันมาพร้อมกับป้าหญิง พร้อมย่อตัวลงโดยพร้อมกัน ด้วยท่าทีที่นอบน้อมและสวยงามน่าประทับใจ และมันก็ยิ่งทำให้ธามสับสนไปกว่าเดิมจนเขามึนงงไปหมด

ธามขับรถกลับหอพัก ความคิดยังคงวนเวียนอยู่กับป้าหญิงและตำราทั้งสองเล่ม. เมื่อถึงห้อง เขาอาบน้ำชำระร่างกาย หวังจะพักผ่อนสักงีบ แต่ร่างกายกลับกระฉับกระเฉงผิดปกติ. เขา รู้สึกถึงพลังงานที่ไหลเวียนในตัวราวกับพักผ่อนมาเต็มที่แล้ว เขาตัดสินใจออกกำลังกายรอบใหญ่—จนเหงื่อท่วมตัว แต่ความกระฉับกระเฉงยังไม่จางหาย

หลังจากอาบนำอีกรอบ ธามนั่งลงบนเตียง หยิบกล่องไม้เก่าๆ ที่ได้จากศาลเจ้าออกมา. กล่องนั้นดูโบราณสุดๆ ผิวไม้มีรอยครูดสีเข้ม แต่ไม่มีรอยแตกหรือผุพัง. เขาเปิดฝา เสียงดังแอ๊ดเผยให้เห็น ตำราปราณพื้นฐาน ภายใน. ตัวเล่มดูซอมซ่อ กระดาษสีน้ำตาลเข้มมีกลิ่นสมุนไพรจีนจางๆ ลอยออกมา.

กลิ่นนั้นทำให้ธามรู้สึกสบายตัวอย่างประหลาด หัวใจเต้นช้าลง ราวกับถูกสะกดให้ผ่อนคลาย. เขาพลิกดูหน้าแรก ตัวอักษรจีนเต็มไปหมด อ่านไม่ออกสักคำ. "ต้องถามป้าหญิงแล้วมั้ง" เขาคิด นึกถึงตอนที่ป้าหญิงพลิกดูตำราแล้วรู้ทันทีว่าเป็นอะไร แถมยังบอกว่า "ของดี."

ธามพลิกตำราไปมาผ่านๆ แต่ละหน้ามีเพียงตัวอักษรจีนพรืดๆ ไม่มีภาพประกอบ. เขาลองเปิดเร็วขึ้น ขอบกระดาษกรีดนิ้วเบาๆ กลิ่นสมุนไพรยิ่งชัดเจน ราวกับสูดยาดมสมุนไพรชั้นดี. "กลิ่นนี่มัน... ผ่อนคลายมาก" เขาคิด พลิกหน้าเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนนิ้วแทบลื่น. ทันใดนั้น เขาสังเกตเห็นบางอย่าง—เมื่อพลิกเร็วๆ ตัวอักษรบนหน้ากระดาษดูเหมือนเคลื่อนไหว ราวกับจัดเรียงตัวเองเป็นรูปแบบที่คุ้นตา. "เดี๋ยวนะ" เขาคิด หยุดพลิกแล้วลองใหม่.

ธามลองฉีกกระดาษดูด้วยความสงสัย "ตำราเก่าแบบนี้ น่าจะขาดง่ายๆ" เขาคิด แต่ไม่ว่าจะดึงแรงแค่ไหน กระดาษก็ไม่ขาด กลับแข็งแรงราวทำจากผ้าไหมหนาที่ยืดหยุ่น. "นี่มันของดีจริงๆ เหรอเนี่ย?" เขาตื่นเต้น ลองพลิกหน้าเร็วๆ อีกครั้ง คราวนี้เขาจับจังหวะได้—

ตัวอักษรจีนเริ่มเรียงตัวเป็นลำดับเลข "3... 1... 4... 1... 5..." ธามรีบคว้ากระดาษมาจด "31415? เลขนี้ ทำไมคุ้นๆ?" เขานึกถึงเลขที่เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่จำไม่ได้. เขาลองพลิกเร็วขึ้นอีก หวังจะเห็นเลขต่อไป แต่ตัวอักษรเคลื่อนไหวไวขึ้นและสั้นลงจนจับภาพได้ยาก. "มันเหมือนรหัสลับอะไรสักอย่าง" ธามคิด หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นและความสงสัย.


-------------------------------------------------------------------------

คุ้นๆ ไหมเลขอะไรกันน้อ

ป้าหญิงเป็นแม่มดแน่ๆ

ค่า  π  ไง 3.1415

น่าสนุกอีกแล้ว เรื่องนี้

ป้าหญิงต้องเป็นผู้มีอายุยืนยาวมาจากอดีตจนปัจจุบัน และน้ำทิพย์ของป้าหญิงยังมีอานุภาพสูงซะด้วย ทำให้นายธามแข็งสู้ได้ตลอดและมีอารมณ์ง่ายมาก ต่อไปคงจะสนุกมากขึ้น ลูกสาวป้าจะมีบทบาทไหมน้อ...อย่าหายไปนานนะครับ Writer 

ชอบสุดๆแนวนี้  เขียนเก่งมากครับ

น้ำป้าหญิงดีจริงกินแล้วกำลังแรงไม่มีหมด

แนวเรื่องน่าสนใจและชวนอ่านครับ การผูกปมท้ายตอนยิ่งสร้างความใคร่รู้

ชอบ

แนวกำลังภายในบอกเลยว่าชอบมาก

สนุกดีลืมเรื่องเซ็กส์ไปเลย น่าติดตามต่อ